Ο Μάρτης έφτασε, και η αλήθεια είναι πως για εμάς ο Μάρτης δεν είναι συνυφασμένος με ασπροκόκκινα βραχιολάκια, εθνικές γιορτές, και μπακαλιάρο σκορδαλιά. Η Σαρακοστή μπορεί να λείψει από τον Μάρτη και να μην το πάρουμε χαμπάρι, αλλά το March Madness είναι και επίσημα ταυτοτικό στοιχείο του πρώτου μήνα της άνοιξης, και επιτέλους ξεκίνησε.Τα παραδοσιακά δυνατά κολέγια θα πιέσουν όπως πάντα για την κατάκτηση, ενώ τα λιγότερο παραδοσιακά δυνατά κολέγια, εχμ, θα πιέσουν όπως πάντα για την κατάκτηση. Αυτή είναι η ομορφιά του τουρνουά, ότι σχεδόν τα πάντα μπορούν να συμβούν.
Η πλέον συναρπαστική αθλητική διοργάνωση ετοιμάζεται να ξεκινήσει, λοιπόν, το ίδιο απρόβλεπτη με κάθε άλλη φορά και εδώ στο Ball Hog αγωνιστήκαμε να βγάλουμε άκρη μέσα σε όλο αυτό το χάος, για να σας παρουσιάσουμε ποιες ομάδες, ποιους παίκτες και ποιους προπονητές πρέπει να προσέξετε, έχοντας πλήρως αποδεχτεί πως και πάλι θα είναι αδύνατον να έχουμε προβλέψει τις ομάδες και τα ονόματα, που θα έρθουν από το πουθενά για να κλέψουν τις καρδιές μας και μονοπωλήσουν τις συζητήσεις μας.
Οι Παίκτες που Πρέπει να έχετε στο Νου Σας
De’Andre Ayton, Arizona: Κανονικά δεν θα έπρεπε να κρίνουμε καν τις δυνατότητες του Μπαχαμέζου σέντερ, βλέποντας τον να αγωνίζεται απέναντι σε συνομήλικους ή και μεγαλύτερους του παίκτες που απλά φαντάζουν στο πλάι του σαν να είναι τα μικρά του άτακτα ανιψάκια, τα οποία αυτός βασανίζει στο παρκέ μπας και κουραστούν και κάτσουν ήρεμα στο οικογενειακό τραπέζι. Ευτυχώς ο Sean Miller συνειδητοποιώντας πως η χρήση του Ayton κοντά στην ρακέτα θα ήταν άδικο για τους υπολοίπους τον παίζει στο τέσσερα αφήνοντας τον στην περιφέρεια να μας δείχνει το πόσο ωραίο είναι το σουτάκι του. Σε αυτές τις περιπτώσεις θυμίζει λίγο τον Embiid όταν ερωτεύεται το σουτ του λιγο περισσότερο από όσο πρέπει. Και μας πυροδοτεί την ακόλουθη σκέψη Βλέποντας το υπέροχο footwork και την πλαστικότητα των κινήσεων παικτών όπως ο Olajuwon, o Embiid, ο Jokic και τώρα ο Ayton μήπως το καλύτερο μονοπάτι για να γίνει κάποιος ο επόμενος κυρίαρχος ψηλός είναι να μην αρχίσει το μπάσκετ από νωρίς; Μήπως θα πρέπει να γεμίσουν οι ακαδημίες ποδοσφαίρου με δίμετρα αμυντικά χαφ;
D’Marcus Simonds, Georgia State: Δεν είναι ούτε DeMarcus, μήτε DaMarcus αλλά D’Marcus καθώς η ελευθεριακή χρήση των αποστρόφων θα μας απασχολήσει και αργότερα. Ο παίκτης της χρονιάς για την περιφέρεια της Sun Belt είναι ένας εκρηκτικός shooting guard με πολύ αλήτικη ντρίμπλα που λατρεύει να ακούει τον ήχο της μπάλας στο παρκέ ενώ εφορμά προς το καλάθι. Ενώ μόλις 1,91 έχει πολύ μακριά χέρια που τον βοηθάει να κυνηγάει κλεψίματα για να φύγει στον αιφνιδιασμό και τεράστιο διασκελισμό που χρησιμοποιεί μαζί με τις εκπληκτικές αλλαγές ταχύτητας που έχει για να φθάσει ως το καλάθι. Θα πάρει και τα τρίποντα του, αλλά η πρωταρχική του ασχολία είναι να βρίσκει χαραμάδες στην άμυνα και αν εφορμά προς το καλάθι για να κερδίσει βολές ή να σπάσει την μπάλα στους σουτέρ έξω. Οι Georgia State Panthers θα αντιμετωπίσουν την πολύ ζόρικη άμυνα του Cincinatti στο πρώτο παιχνίδι του τουρνουά και θα βασιστούν πάνω στον D’Marcus για χρησιμοποιήσει την ταχύτητά του για να σπείρει το χάος στο παρκέ. Αν τυχόν του χρόνου μάλιστα φτιάξει και λίγο το σουτ του θα μας θυμίζει λίγο παραπάνω τον The Peoples’ Champ, Will The Thrill Barton
Mohamed Bamba, Texas: Ο Mohamed Karlakwan Damala Bamba είναι τεράστιος. Εννοούμε πραγματικά γιγαντιαίος. Κάτι σαν Rudy Gobert με αξιόπιστο σουτ από μακρυά! To πρώτο παιχνίδι του τουρνουά που βρίσκει απέναντι του το Nevada αποτελεί μια υπέροχη audition πριν την μετάβαση του στο ΝΒΑ καθώς ο θηριώδης center θα βρεθεί να αντιμετωπίζει μια κοντή ομάδα που θα προσπαθήσει να τον τραβήξει μακριά από την ρακέτα και να τον χτυπήσει στα πόδια. Προσωπικός του αντίπαλος θα βρεθεί το κτήνος Jordan Caroline που μπορεί μεν να υπολείπεται σε ύψος αλλά έχει τα μούσκουλα και την επιθετικότητα για να τον κάνει να νοιώσει πολύ άβολα και να τον φορτώσει με φάουλ. Επιθετικά προς το παρόν ο Bamba, απλά καρφώνει και παίρνει σουτάκια χαλαρός από την περιφέρεια οπότε τι καλύτερο από να τον δούμε πως μπορεί να επιβληθεί απέναντι σε κοντύτερους, άλλα πολύ δυνατότερους αντιπάλους.
Μέχρι τότε δείτε τον πως κάνει τον Udoka Azubuike έναν από τους πιο κυρίαρχους ψηλούς του κολεγιακού μπάσκετ να φαίνεται μπροστά του σαν παιδάκι μικρής τάξης
De’Andre Hunter, Virginia O απόλυτος και μοναδικός σταρ των Cavaliers είναι ο προπονητής τους. Στην προσπάθεια να χτίσει τη φετινή του ομάδα από ταπεινά υλικά ο Tony Bennett βρήκε έναν παίκτη πασπαρτού που τον βοήθησε να απογειώσει την παραδοσιακά εξαιρετική του άμυνα σε ιστορικά επίπεδα. Τα νούμερα του Hunter 9.2 Pts, 3.5 Reb, 1.1 Ast περνάνε απαρατήρητα, αλλά δεν ισχύει με τον ίδιο τον πολυσύνθετο forward όποτε βρίσκεται στο παρκέ. Ο Hunter μαρκάρει όλες τις θέσεις στην άμυνα και στην επίθεση αποτελεί τον παίκτη που θα σκοράρει τιμωρώντας την αδυναμία του εκάστοτε αντιπάλου του. Είτε στο ποστ αν είναι πιο κοντός, είτε κερδίζοντας τον στα πόδια αν είναι ψηλότερος. Πραγματικά ατρόμητος είναι ο παίκτης που θα καλύψει με επιτυχία κάθε πιθανό κενό στην πεντάδα των Cavaliers και είναι και κολασμένα clutch. Αν είναι σταθερός και από το τρίποντο, τότε θα είναι περιζήτητος ρολίστας στο υψηλότερο επίπεδο.
Admiral Schofield, Tennessee: Ο forward των Volunteers δεν είναι απλά κάτοχος ενός υπέροχου ονόματος που ντροπιάζει τον Benedict Cumberbatch και ακούγεται σαν να βγήκε από το μυαλό των Kay & Peele. Γιατί υπήρχαν κι άλλοι Schofield, αλλά αυτοί ήταν τρόφιμοι φυλακών. Αυτός είναι ο ναύαρχος.
ενός λεπτού σιγή για τις ραφές της εμφάνισης του Ναυάρχου
Το ψυγείο με range είναι αυτός που αντίκρισε ο νονός του Ojeleye πριν αποκαλέσει τον βαφτισιμιό του Semi, ένα κτήνος βγαλμένο από το NFL που μαρκάρει μίνιμουμ τρεις θέσεις, αν και είναι πιο μεγαλόσωμος από την πλειοψηφία των Center οπότε θα μπορούσε εύκολα να μαρκάρει σχεδόν τους πάντες στο ΝΒΑ τώρα. Στην επίθεση κινείται σχεδόν αποκλειστικά στην περιφέρεια όπου εκτελεί πολλά τρίποντα γύρω στο 40% και κυνηγάει με επιτυχία τα επιθετικά rebound καθώς δεν έχει γεννηθεί άνθρωπος που θα μπορούσε να τον μετακινήσει με μπλοκ άουτ.
Γιατί Μπορούν να Κερδίσουν το Τουρνουά;
Virginia: Η άμυνα της Virginia είναι για το κολεγιακό μπάσκετ μια επιδημία χειρότερη της βουβωνικής πανώλης τον Μεσαίωνα. Το άδειο από ταλέντο ρόστερ των Cavaliers ήταν ένας βασικός λόγος για τον οποίον οι αδαείς είχαν ξεγραμμένους τους Cavaliers όμως στο ξεκίνημα της σεζόν, αλλά αυτό δεν ήταν παρά μια αφορμή για να χτίσει ο Tony Bennett το μεγαλύτερό του ανοσιούργημα μέχρι σήμερα προκαλώντας τον ενθουσιασμό σε κάθε ρέκτη του αθλήματος όπως μπορείτε να δείτε και παρακάτω από το παλαιότερο, αλλά επίκαιρο κείμενο του deadspin
Νηφάλιο άρθρο, έτοιμο για χρήση κάθε χρονιά που περνάει.
Η απλή θέαση ενός αγώνα των Cavaliers απειλεί να ρίξει και τον μεγαλύτερο φαν των Θόδωρα Αγγελόπουλου ή του Béla Tarr σε κώμα, αλλά τα νούμερα προκαλούν τρόμο. Οι δύσμοιρες ομάδες που βρίσκονται απέναντι στην άμυνα της Virginia σημειώνουν κατά μέσο όρο 53,4 πόντους σουτάροντας με 37,5% , έχοντας λιγότερες από 9 assist και μόλις 4 κλεψίματα ανά παιχνίδι! Ο ορισμός της ολοκληρωτικής ασφυξίας καθώς με τους αντιπάλους να σημειώνουν κατά μέσο όρο 0,85 πόντους ανά κατοχή δεν έχει βρεθεί ακόμη φέτος ομάδα που να έχει κατορθώσει φέτος να φθάσει στους 70 πόντους. Επιθετικά οι Cavaliers δεν έχουν ιδιαίτερο ταλέντο, αλλά κάνοντας ελάχιστα λάθη κι αναζητώντας με υπομονή το ελεύθερο τρίποντο κατορθώνουν να νικήσουν δίχως να χρειάζονται ηρωισμούς. Για την ακρίβεια οι ηρωισμοί του Μαρτίου είναι αυτοί που έχουν στερήσει μέχρι σήμερα από τον Tony Bennett να συμμετάσχει στο final four. Όπως δύο χρόνια πριν μου έφθασε ένα βήμα μακριά αντιμετωπίζοντας το Syracuse, όταν δέκα λεπτά πριν τη λήξη η πίεση των Orange έκανε το παιχνίδι ροντέο και ο Malachi Richardson ευστοχούσε σε off balance τρίποντα που δεν θα μπορέσει να επαναλάβει ποτέ στην καριέρα του, αλλά αρκούσε για να επιλεγεί στο draft από το Sacramento.
Και αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίον θα μπορέσουν και τώρα να χάσουν οι Cavaliers. Να βρεθεί κάποιος αντίπαλος σε οργιαστική κατάσταση και να βάζει σουτ της απελπισίας όλο το βράδυ, ενώ παράλληλα οι παίκτες της Virginia να παγώσουν τελείως.
Cincinnati: Στην ίδια περιφέρεια λοιπόν βρίσκεται και η δεύτερη καλύτερη άμυνα του NCAA, το Cincinnati που κρατάει τους αντιπάλους του σε 37% εντός πεδιάς για να δεχθεί μόλις 57,1 πόντους ανά παιχνίδι. Η άμυνα της ομάδας του Mick Cronin δεν είναι τόσο κλινική και αυστηρά δομημένη όσο αυτή τον Cavaliers, αλλά πολύ πιο επιθετική με τόση δύναμη και ταχύτητα που προκαλεί κρίσεις πανικού στις πιο ευαίσθητες ψυχές και αποφέρει στους σχεδόν 20 πόντους ανά παιχνίδι.
Mick Cronin. More consistent than A Few Good Men on a rainy Sunday.
— Jon Rothstein (@JonRothstein) March 11, 2018
Με τους Bearcats να πνίγουν τους αντιπάλους πιέζοντάς τους διαρκώς, να μην επιτρέπουν κανέναν εύκολο πόντο και να καθαρίζουν κάθε πιθανό rebound έχουν κατορθώσει να κρατήσουν τους αντιπάλους τους στα μισά παιχνίδια της σεζόν σε λιγότερους από 53 πόντους. Και εφόσον το κατορθώνουν αυτό, τότε οι πόντοι που βρίσκουν στο ανοιχτό γήπεδο και το ταλέντο των Jacob Evans και Gary Clark είναι αρκετό για να τους χαρίσει τις νίκες. ‘Όπως ακριβώς και οι αντίζηλοί τους για είσοδο στο final four Cavaliers, έτσι και οι Bearcats κάνουν την επικράτησή τους να φαντάζει σαν κάτι το αναπόφευκτο. Αλλά εκεί που υπερτερούν από τους λοιπούς καταστροφείς του μπάσκετ είναι πως έχουν ένα ζευγάρι ποιοτικών σκόρερ που μπορεί να του χαρίσει μερικές πινελιές ομορφιές μέσα στην καταστροφή που θα έχουν οι ίδιοι σπείρει.
Αrizona: Λοιπόν, οι Wildcats φέτος είναι απογοητευτικοί. H άμυνά τους είναι επιεικώς κακή, ο Jackson-Cartwright είναι μεν έμπειρος, άλλα δεν είναι point guard ομάδας που πρέπει να διεκδικεί τίτλο και το κύριό τους πρόβλημα είναι η εμμονή του Sean Miller παίζει με τον Ristic υποχρεώνοντας τον Ayton να παίζει αυτός στο 4 και να περιφέρεται σαν εξόριστος στο midrange αντί να κυριαρχεί κάτω από την ρακέτα.
Τα συνεχόμενα σκάνδαλα που έχουν πλήξει την Arizona με την τιμωρία για αναβολικά του Allonzo Trier που μετά έπαψε να ισχύει και η ηχογράφηση του Miller με την παραδοχή για δωροδοκία στον Ayton που αποκάλυψε, αλλά τελικά δεν δημοσίευσε ποτέ το ESPN, έχουν συσπειρώσει και εξοργίσει τους Wildcats που εν μέσω αμφισβήτησης παίζουν επιτέλους τρομακτικό μπάσκετ προκειμένου να δώσουν στον προπονητή τους την πρόκριση σε final four για πρώτη φορά στην ιστορία του. Το NCAA ήταν ήσυχο όσο καιρό η ομάδα με το πιο τρομακτικό ρόστερ υπνοβατούσε. Τώρα τσίγκλησαν τις αγριόγατες και ιδού τι λαμβάνει χώρα
Rawle Alkins just killed a man pic.twitter.com/t07JdkM0zn
— Ryan Kelapire (@RKelapire) March 11, 2018
Τα Underdogs
Loyola-Chicago: Είτε είναι γνωστοί κολεγιακοί αναλυτές, είτε στατιστικολόγοι μέχρι και ο ίδιος ο Barrack Obama συμφωνούν σε ένα πράγμα: Οι Ramblers θα είναι η σταχτοπούτα του φετινού τουρνουά και ποιοι είμαστε εμείς για να διαφωνήσουμε μαζί τους. Το κολεγιακό μπάσκετ στιγματισμένο από τα σκάνδαλα φέτος χρειάζεται όχι μόνο μια ωραία ιστορία από ένα outsider, αλλά και παράλληλα μια υπενθύμιση του ένδοξου παρελθόντος όταν δεν ήταν απλά μια μηχανή εκμετάλλευση της απλήρωτης εργασίας των σχεδόν ανηλίκων αλλά ένας παράγοντας πρωτοπορίας. Η επιστροφή του Loyola-Chicago, της ομάδας που κατέκτησε τον τίτλο στον ιστορικό τελικό του 1963, την πρώτη φορά που η πλειοψηφία των παικτών ήταν αφροαμερικάνοι και ο αγώνας μεταδόθηκε σε ολόκληρη την Αμερική. Όλοι είμαστε τυχεροί που οι Ramblers είναι μια μεγαλόσωμη ομάδα που ελέγχει τον ρυθμό, σουτάρει καλά από το τρίποντο και έχει ένα τρίο από στην περιφέρεια (Marques Townes, Clayton Custer και Aundre Jackson) που μπορούν να εκραγούν ανά πάσα στιγμή. Αυτή είναι η σταχτοπούτα που θέλει όλη η Αμερική, αλλά θα θέλαμε με την σειρά μας να τονίσουμε πως θεωρούμε πως αποτελεί χυδαιότητα να υποστηρίζουμε τους αντιπάλους του Jim Larrañaga.
Οι Προπονητάδες που Αγαπήσαμε
Μike Cronin (Cincinatti): O Mike Cronin δεν έχει προπονήσει ποτέ παίκτη που να έχει επιλεχθεί στον πρώτο γύρο του draft. Ο γνωστότερος παίκτης που έχει περάσει από τα χέρια ήταν ο απρόθυμος κολεγιόπαις Lance Stephenson και ο Sean Kilpatrick. Οι Bearcats δεν είχαν ποτέ επίθεση μέσα στις 20 καλύτερες του πρωταθλήματος. Παρόλα αυτά το Cincinatti είναι ένα μόλις από τα πέντε κολέγια που συμμετέχει για όγδοη συνεχόμενη σεζόν στο τελικό τουρνουα.
Αυτό το έχει κατορθώσει μέσω της κουλτούρας που έχει χτίσει ο Cronin που είχε ξεκινήσει τη θητεία του στους Bearcats παίρνοντας παίκτες από την ομάδα ποδοσφαίρου του για να του γεμίζουν το ρόστερ. Ένας προπονητής που θυμίζει τον χαρακτήρα του J.K. Simmons από το Whiplash και ξέρει να χτίζει πειθαρχημένες, σκληρές ομάδες που δεν πρόκειται ποτέ να χαρίσουν ούτε ένα πόντο δίχως πρώτα να τον κάνουν φτύσει αίμα.
Έτοιμος να ρωτήσει “Are you rushing or dragging?”
Tony Bennett, Virginia: Πασχίζοντας να βρουν μια σωστή παρομοίωση για να παρουσιάσουν τον Tony Bennett σε κόσμο που δεν αυτοτιμωρείται παρακολουθώντας την ομάδα του σε μόνιμη βάση στο Ringer τον παρομοίασαν με τον Greg Popovich. Ενώ θυμίζει τον προπονητή των Spurs από το γεγονός πως κατορθώνει να κατεβάζει μια ανταγωνιστική ομάδα με συγκλονιστική άμυνα ανεξαρτήτως ρόστερ στην πραγματικότητα ο Bennett είναι το αντίστοιχο του τηλεοπτικού Hannibal Lecter για το κολεγιακό μπάσκετ. Ένας καλοντυμένος, ατσαλάκωτος λιμοκοντόρος που η αγαπημένη του ασχολία είναι να κατακρεουργεί τους αντιπάλους του δίχως να επιδεικνύει το οποιοδήποτε συναίσθημα.
Φαινόταν σαν ένας ναζιάρης πρώην παίκτης. Στην πραγματικότητα ήταν ο αδίστακτος σφαγέας της χαράς του μπάσκετ.
Φέτος ο Bennett με ένα roster τόσο αδιάφορο που ο πρώτος του σκόρερ έχει το generic δημιουργημένο από υπολογιστή όνομα, Kyle Guy, δεν κατόρθωσε απλά να έχει μια ανταγωνιστική ομάδα, αλλά κατέκτησε πανηγυρικά την πρώτη θέση στα polls με μόλις δύο ήττες σε 33 παιχνίδια κατορθώνοντας να εκμεταλλευτεί κάθε απειροελάχιστο ίχνος ταλέντου που βρήκε στα χέρια του.
Ο Αγώνας που θα Kάτσουμε να Δούμε
Kentucky – Davidson: Μετά από μια μέτρια σεζόν τα πιτσιρίκια του Kentucky έμαθαν πλέον τα εκμεταλλεύονται τα φυσικά τους προσόντα στην άμυνα και με τον Shai Gilgeous-Alexander να κρατάει την μπαγκέτα του δημιουργού φαίνονται να βρίσκονται σε αρκετά καλή κατάσταση. Απέναντί τους όμως βρίσκουν το Davidson που γιορτάζει μια δεκαετία από την μαγική του πορεία μέχρι το Elite 8 καθοδηγούμενοι από έναν νεαρό σταρ εν ‘ονόματι Steph Curry. Η επίθεση του κόουτς McKillop είναι γεμάτη κίνηση, ρυθμό και καταλήγει σε πολλά ελεύθερα τρίποντα. Ο Payton Aldridge στο center είναι μονίμως ένα μις ματς για τους αργούς αντιπάλους και ηγείται μια ομάδας που έχει συνολικά 7 παίκτες που σουτάρουν πάνω από 39% στα τρίποντα. Οι νεαροί του Kentucky μπορεί να είναι πολύ καλύτεροι αθλητές και να υπερέχουν σε ταλέντο, όμως απέναντι τους θα βρουν μία επίθεση που δεν θυμίζει αυτές τις συνηθισμένες βαρετές επιθέσεις που στρέφονται γύρω από το pick’n’roll, αλλά θα έχει συνεχή κίνηση και βροχή από τρίποντα. Ένας πραγματικός Δαβίδ απέναντι στους one & done Γολιάθ.
Ο Αγώνας που Θέλουμε να Δούμε
Virginia – Cincinatti: Κάποιοι θα μπορούσαν να το αποκαλέσουν μαζοχισμό. Και ναι πιθανότατα θα είχαν δίκιο. Το παιχνίδι των Cavaliers με τους Bearcats είναι η μαύρη τρύπα στην οποία εξαφανίζεται κάθε ίχνος χαράς του μπάσκετ. Η σύγκρουση των δύο καλύτερων αμυνών του αθλήματος που δέχονται κατά μέσο όρο αθροιστικά 110 θα είναι σαν ένα αιματηρό τροχαίο ατύχημα από το οποίο δεν μπορούμε να αποστρέψουμε το βλέμμα. Η μεθοδική άμυνα της Virginia απέναντι στην πιο φρενήρη επιθετική άμυνα του Cincinatti θα είναι πρώτης τάξης θέαμα για όσους θεωρούσαν την σειρά Pistons-Pacers το 2004 ως την επιτομή του μπάσκετ και θέλουν απλά να δουν το έρεβος να βασιλεύει στη γη.
Mitsos Mavrakis
Latest posts by Mitsos Mavrakis (see all)
- The Ball Hog 2021 Hater Awards - May 20, 2021
- Η δυναστεία που κράτησε 19 νύχτες - April 14, 2021
- Bubble Jeopardy - August 21, 2020
- Sapir-Whorf Hypothesis in the NBA - April 18, 2020
- Do’s and Don’ts για τον Κορονοϊό: NBA edition - March 26, 2020
