BallHog’s Playoffs 2018 Walkaround #11

Posted on May 10 2018 - 2:39pm by The Ball Hog
Categorized as
766
Related

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 13

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 12

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 11

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 10

Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Τα NBA Playoffs 2018 βρίσκονται σε εξέλιξη και το Ball Hog βρίσκεται αντίστοιχα πιστό στο ετήσιο ραντεβού του. Οι Κοσμάς Καψάλης, Λουκάς Μοσχούλας, Νίκος Ραδικόπουλος και Gus Χρυσοχού σχολιάζουν ανάλαφρα τι είδαν, τι τους άρεσε -και τι όχι- στα παιχνίδια της κάθε σειράς. 

Eastern Conference

Boston Celtics vs Philadelphia 76ers
Game 5:

Το παιχνίδι προμηνυόταν κλειστό έτσι κι αλλιώς, με τους Sixers να πατάνε στην πετυχημένη συνταγή του τέταρτου παιχνιδιού και να ξεκινάνε βασικό και πάλι τον McConnell. Και το πρώτο ημίχρονο δικαίωσε τις προσδοκίες. Οι ομάδες εναλλάσσονταν στο προβάδισμα, χωρίς καμία να μπορεί να ξεφύγει στο σκορ, παρά μόνο στα τελειώματα του ημιχρόνου, όταν και οι Celtics άνοιξαν τη διαφορά στους εννέα πόντους με το buzzer τρίποντο του Rozier.
(Προοικονομία, που μας μάθαιναν και στον Όμηρο: “Τελικά ήταν πολύ κρίσιμο”.)

https://twitter.com/TheRenderNBA/status/994385740917362688

Kαι με την ίδια ένταση μπήκαν οι Κέλτες και στο δεύτερο ημίχρονο, με τη διαφορά να ανεβαίνει στους 12 και το 75-63, ακριβώς στα μέσα του τρίτου δωδεκαλέπτου. Κι αν κάποιος είπε σε εκείνο το σημείο “κλείδωσε”, έκανε μεγάλο λάθος. Στα επόμενα 16′ αγωνιστικά λεπτά οι Sixers επανέρχονται εντυπωσιακά και με 44-28 επί μέρους σκορ, βρίσκονται μπροστά με 107-103, 1:30 λεπτό πριν τη λήξη.

Το ματς ήταν τόσο εντυπωσιακό που βρέθηκε 11 φορές ισόπαλο, ενώ το προβάδισμα άλλαξε συνολικά 21 φορές, τις περισσότερες από κάθε άλλον αγώνα στα φετινά Playoffs.

Σε εκείνο το κρίσιμο σημείο, όμως, ήταν που οι Celtics έβαλαν οχτώ αναπάντητους πόντους, με ήρωα τον Smart.

Συγκεκριμένα, με 2,4” πριν τη λήξη του αγώνα, με τους Celtics να προηγούνται με έναν πόντο, τον Marcus Smart στημένο στη γραμμή των βολών για δύο πέναλτι και τους Sixers χωρίς time out. Ο εύκολος, έξυπνος τρόπος να λήξεις το παιχνίδι; Ευστόχησε στην πρώτη και χάσε τη δεύτερη, να μην προλάβουν να εκδηλώσουν επίθεση. Ο Smart τρόπος; Αστόχησε στην πρώτη, προσπάθησε να αστοχήσεις στη δεύτερη για να μην προλάβουν να έχουν καλό σουτ οι αντίπαλοι, αλλά ευστόχησε, αντ’ αυτού, κατά λάθος, και τρέξε στην άμυνα να κλέψεις την μπάλα στην μακρινή πάσα που ακολουθεί με την επαναφορά, σε μια προσπάθεια των αντιπάλων για τρίποντο απελπισίας. Εύγε!

Η παρουσία του Smart στο κλείσιμο του αγώνα ήταν τόσο επική, όσο την περιέγραψαν τα παιδιά του shake n’ bake:

Τα δύο σημεία στα οποία πρέπει να σταθούμε, ωστόσο, στο συγκλινοστικό κλείσμο του αγώνα από τους Celtics είναι τα εξής:
Πρώτον, με τους Sixers ακόμα μπροστά με δύο πόντους 1:11 για την λήξη, ο Redick σηκώνεται αμαρκάριστος για τρεις. Αστοχεί. Αν το συγκεκριμένο σουτ ήταν εύστοχο, τώρα θα μιλάγαμε για το έκτο και το έβδομο παιχνίδι της σειράς.
Δεύτερον, ο Smart κάνει βήματα μετά το κλέψιμο, και ίσως οι Sixers θα έπρεπε να έχουν μια ακόμα τελευταία ευκαιρία, αλλά το συνολικό performance του στο κλείσιμο του παιχνιδιού ήταν τέτοιο που μπορεί και να συγχωρείται η σχετική παραφωνία.

Πέρα του συγκλονιστικού στα κρίσιμα Smart, ο Tatum έκανε μαγική εμφάνιση -και- στον συγκεκριμένο αγώνα, με 25 πόντους, τέσσερις assists, αλλά και το καλάθι για το 111-109 που είδαμε παραπάνω. Εξαιρετικός ήταν και ο Brown, που πρόσθεσε 24 πόντους, με 10/13 σουτ και 3/4 τρίποντα (και 88,5% eFG%), ενώ ο Al Horford ήταν και πάλι “ο εξαιρετικός κος Horford” που μας έχει συνηθίσει και στις δύο πλευρές του παρκέ, παρότι αγωνίστηκε φορτωμένος με fouls στο μεγαλύτερο μέρος του δευτέρου ημιχρόνου, τελειώνοντας το παιχνίδι με 15 πόντους, οχτώ rebounds και πέντε κλεψίματα. Οι 17 πόντοι που έχει μέσο όρο στα φετινά Playoffs δε, είναι η υψηλότερη σχετική απόδοση στη δεκαετή παρουσία του σε post seasons.

Σημαντικές βοήθειες έδωσαν τόσο ο Marcus Morris, που είχε τον καλύτερο δείκτη plus/minus με +10, αλλά και o “Scary Terry”, που χρειάστηκε να φτάσουμε στο 12ο παιχνίδι των Κελτών στην φετινή post season για να κάνει λάθος στα “κρίσιμα”.

https://twitter.com/TheRenderNBA/status/994404551351570432

Από την άλλη, ο Embiid είχε μια εξαιρετική βραδιά από άποψη στατιστικής, τελειώνοντας τον αγώνα με 27 πόντους, 12 rebs, κι από τέσσερις assists και κοψίματα, γινόμενος παράλληλα ο πρώτος παίχτης των Sixers μετά τον Barkley που έχει για τέσσερα διαδοχικά παιχνίδια με 20/10, ωστόσο το καλάθι που χάνει στο 109-111 θα τον στοιχειώνει για κάποιο διάστημα νομίζω.

Γενικά, όσο καλός είναι ο Rozier στα κλεισίματα φέτος, τόσο κακός ήταν ο Embiid, σε μια κατάσταση που πρέπει να τον προβληματίσει κάπως.

Ο διόσκουρός του Ben Simmons είχε μεν 18 πόντους, οχτώ rebs και έξι assists, ήταν όμως και πάλι αρνητικός, έχοντας το χειρότερο plus/minus της ομάδας του, με -16.  Δεν είναι τυχαίο πως στην επάνοδο των Sixers στο τέλος, όταν και τρέχουν ένα επί μέρους 16-4, o Simmons καθόταν στον πάγκο…
Αντίθετα, εξαιρετικος ήταν ο Saric, που με 27 πόντους, 10 rebounds και τέσσερις assists, απέδειξε άλλη μία φορά γιατί αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για το μέλλον του οργανισμού.
Ενός οργανισμού, παρ’όλα αυτά, που θα χρειαστεί να προβεί σε βελτιώσεις προκειμένου να αναδείξει περαιτέρω το πλούσιο ταλέντο που έχει ήδη συλλέξει:

Η φετινή χρονιά, πάντως, κάθε άλλο παρά πικρή γεύση πρέπει να αφήνει στους fans των Sixers. Η ομάδα σαφώς και επέστρεψε.

Κλείνοντας, να αναφερθεί πως η πρόκριση των Celtics επί των Sixers επιτεύχθει με τα τρία από τα τέσσερα παιχνίδια να κρίνονται με διαφορά πέντε πόντων και μικρότερη, γεγονός που συνέβη για δέκατη μόλις φορά σε best-of-seven σειρά, να τελειώνει, δηλαδή η σειρά τόσο νωρίς, με τα παιχνίδια να είναι, ωστόσο, τόσο κλειστά.

Αυτή, βέβαια, δεν ήταν παρά η πρώτη μάχη μεταξύ των δύο συνηθέστερων αντιπάλων της post season, πρώτη από αυτές που με αγωνία περιμένουμε να ακολουθήσουν.

Western Conference

Golden State Warriors vs New Orleans Pelicans
Game 5:

Ο Steve Kerr συνέχισε την πετυχημένη συνταγή του τέταρτου παιχνιδιού που είχαμε αναφέρει και στο 10ο Walkaround. Να ξεκινήσει την “Line Up of Death” των Warriors. Όμως η αλήθεια είναι ότι στο πρώτο δωδεκάλεπτο τα βρήκαν σκούρα οι Πρωταθλητές του 2017. Οι Pelicans είχαν τρομερή ευστοχία στα τρίποντα, όπου με 6/9 κρατούσαν τη διαφορά σε μονοψήφιους αριθμούς. Και αν δεν ήταν και ο Thompson που έκανε ό,τι ήταν δυνατό και αδύνατο στην επίθεση, τότε oι Pelicans θα έκλειναν την περίοδο προηγούμενοι. Ο Καλιφορνέζος guard σκόραρε τους 14 από τους 23 πόντους του στην πρώτη περίοδο και δεν επέτρεψε σε κανένα σημείο στους φιλοξενούμενους να διανοηθούν ότι μπορούν να διεκδικήσουν κάτι παραπάνω.

Και αυτή η έξαρση του Klay θα μας θυμίζει πάντα αυτό:

Στην δεύτερη περίοδο την σκυτάλη από τον Thompson πήρε ο Davis για τους Pelicans. Ο “Μονόφρυδος” πέτυχε 11 πόντους, και οι Πελεκάνοι με ένα σερί 14-2 κατάφεραν δύο λεπτά πριν το τέλος του ημιχρόνου να πάρουν το προβάδισμα με 54-52. Κάτι που συνέβη για τελευταία φορά όμως.

Με το σκορ στο 56-59 υπέρ των Warriors στο ξεκίνημα του τρίτου δωδεκαλέπτου, το επόμενο πεντάλεπτο ήταν αρκετό για να “τελειώσει” το παιχνίδι.

Στη διάρκεια του σερί, ο coach Gentry πήρε τρία timeouts, στο 10:51, στο 10:06 και στο 8:36. Ενδεικτικό του ότι δεν μπορούσε να φρενάρει τους Warriors με τίποτα. Τα 10/12 σουτ με οκτώ assists που είχαν σε αυτό το διάστημα μιλούν από μόνα τους.

Παρ’όλα αυτά οι Pelicans δεν το παράτησαν. Ακόμα και όταν η διαφορά έπιασε τους 23 πόντους περίπου οκτώ λεπτά πριν το τέλος, πίεσαν τους αντιπάλους τους και σταμάτησαν να κάνουν λάθη (είχαν 14 μέχρι εκείνο το σημείο). Όμως δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα καλύτερο από το να μειώσουν τη διαφορά μέχρι και τους επτά στο 1:43, ενώ ένα λεπτό πριν, με τη διαφορά στους εννιά ο Kerr αναγκάστηκε να ξαναβάλει τον Thompson, ο οποίος είχε βγει για να ξεκουραστεί.

Σε ό,τι αφορά τα γενικά στατιστικά του αγώνα οι 35 assists των γηπεδούχων και τα 10 λάθη των φιλοξενουμένων στο πρώτο ημίχρονο -που μεταφράστηκαν σε 17 πόντους για τους Warriors, ήταν αυτά που βοήθησαν την ομάδα του Kerr να κάνει το 4-1.

Η μία από τις 35 assists δόθηκε κάπως έτσι.

https://twitter.com/TheRenderNBA/status/994071930465669120

Ενώ εύκολα καταλαβαίνει κανείς πως η μαγική τριάδα των Curry, Thompson, Durant έλαμψε για ένα ακόμα παιχνίδι.

Όμως ο Draymond Green συνεχίζει να κάνει τα πάντα μέσα στο παρκέ, κλέβοντας την παράσταση από τους συμπαίκτες του, και συγχρόνως καταφέρνοντας κάτι μοναδικό για την ομάδα του.

Στο πέμπτο παιχνίδι είχε 19pts, 14rebs, 9asts, 3stls και 2blks, με 9/18 FGM.
Και είχε χρόνο και να κατασκοπεύσει τον πάγκο των Pelicans:

Όμως η αναγνώριση του αντιπάλου είναι κάτι που τιμά τον νικητή. Και ο Green μετά το τέλος του παιχνιδιού αποθέωσε τον Rajo Rondo.

https://twitter.com/TheRenderNBA/status/994079776209031180

Κλείνοντας, για τους Warriors να αναφέρουμε ότι ισοφάρισαν ένα ρεκόρ των Bulls από το 1990-91, με τις περισσότερες συνεχόμενες νίκες εντός έδρας στα Playoffs, με 15.

Τέλος, από τους ηττημένους αρμόζει μια βαθιά υπόκλιση στον άνθρωπο που πολλοί δεν πίστευαν ότι μπορεί να επιστρέψει. Ο Jrue Holiday έδειξε στα φετινά Playoffs ότι είναι απόλυτα υγιής και έτοιμος να μας δείξει πράγματα που περιμέναμε από αυτόν.

Houston Rockets vs Utah Jazz
Game 5:

Θυμάστε πως είναι να έχετε κολλήσει με μια κοπέλα; Να της λέτε πόσο πολύ ενδιαφέρεστε για εκείνη, ότι θα περάσετε καλά μαζί, να της κάνετε δώρα και γενικότερα κινήσεις για να ανταποδώσει αυτό το ενδιαφέρον; Και το προσπαθείτε για πολύ καιρό, χωρίς ανταπόκριση, μέχρι που τελικά ενδίδει και δίνει μια ευκαιρία. Ε λοιπόν, όπου “επίμονος τύπος” βάλτε τον Chris Paul και όπου “κοπέλα”, βάλτε τους τελικούς της Δύσης. Ο CP3, στα 33 του χρόνια πια, θα δώσει για πρώτη φορά στην καριέρα του, το παρόν σε τελικούς περιφέρειας, γεγονός που από μόνο του αποτελεί μεγάλη ιστορία και υπόθεση. Έφυγε από την “ασφάλεια” των Clippers, πήγε να πλαισιώσει τον Harden σε ένα “πείραμα” που πολλοί το είδαν (είδαμε – δεν βγάζουμε την ουρά μας απ’ έξω) με σκεπτικισμό και τον Mike D’ Antoni να γελά προς όλους. Πριν τους τελικούς με τους Warriors, όμως, ας δούμε τι συνέβη στο πέμπτο ματς με τους Jazz.

“Αγγαρεία”. Ή “υπερβολική σιγουριά”. Διαλέξτε και πάρτε. Μπαίνοντας στο παιχνίδι οι Rockets μάλλον είχαν ήδη το μυαλό τους στα παιχνίδια με τους Πρωταθλητές που θα ακολουθούσαν, και αυτό φάνηκε και από την τελική εικόνα του παιχνιδιού. Οι Jazz πάσαραν καλύτερα, είχαν 11 επιθετικά rebounds και φάνηκαν αποφασισμένοι να στείλουν τη σειρά σε έκτο παιχνίδι. Μέσα σε όλα, ήρθαν και οι 22 πόντοι του Donovan Mitchell στην τρίτη περίοδο (ναι, καλά διαβάζετε, σε μία περίοδο), με το ματς να είναι στο 78-75.
Παρεπιμπτόντως, not bad Donovan, not bad.

Ωστόσο, με το ξεκίνημα της τέταρτης περιόδου, τα πράγματα τελείωσαν. Οι Rockets πάτησαν γκάζι, σημείωσαν 37 πόντους, με έναν Paul να είναι συγκλονιστικός, όπως ήταν και σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Για του λόγου το αληθές το 41/7/10 με 8/10 τρίποντα αποδεικνύει τον παραπάνω όρο. By the way, με τα επτά αυτά rebounds, o Paul ήταν ο πρώτος rebounder της ομάδας του. Aυτό που κάνει ακόμα πιο ακραία την εμφάνισή του, είναι τα μηδέν λάθη που είχε σε 37 λεπτά συμμετοχής!!! Στον δεύτερο γύρο. Των Playoffs.

Κοινώς ο Paul σε αυτό το ματς έπαιξε και για τον Harden, ο οποίος είχε ένα ταπεινό 18/4/4/2, σουτάροντας με το άθλιο 31,8% (7/22). Το καλό για τους Rockets είναι πως το κακό παιχνίδι του “Μούσια” ήρθε τώρα και λογικά δεν θα δούμε κάτι ανάλογο στη σειρά με τους Warriors. Λογικά πάντα. O Paul, προς υπεράσπιση του συμπαίκτη του, ανέφερε μετά το τέλος του παιχνιδιού πως ο Harden ταλαιπωρούνταν από μια ίωση, οπότε ένα ελαφρυντικό το έχει. Ξέχωρα από το ποσοστό ευστοχίας πάντως, το statline του προφανώς και δεν πέρασε απαρατήρητο. Όπως απαρατήρητο δεν πέρασε και αυτό του P.J. Tucker, που σούταρε 77,8% εντός πεδιάς και είχε 5/7 τρίποντα. Γενικά για τους Rockets ήταν “μια ακόμα μέρα στο γραφείο” από τα 7,25, καθώς σούταραν 18/39 (46,1%).

Από την άλλη, οι Jazz πηγαίνουν προς την off season τους με ένα αίσθημα ικανοποίησης. Μέχρι και τις αρχές του Ιανουαρίου ήταν υποψήφιοι για ένα από τα πρώτα πέντε picks του επερχόμενου draft και κατέληξαν να αντιμετωπίζουν το Houston στα ημιτελικά της Δύσης. Όχι κι άσχημα αν σκεφτεί κανείς πως το κεντρικό πρόσωπο της φετινής Utah ήταν ένας rookie. Kαι φυσικά, όλα τα credits του κόσμου πάνε -για μια ακόμα χρονιά- στον εξαιρετικό Quinn Snyder, ο οποίος έχει βαλθεί να μας κάνει φανατικούς οπαδούς του.

Οι Jazz είχαν σε ακόμα ένα παιχνίδι πολυφωνία στην επίθεσή τους, καθώς πέντε παίχτες τελείωσαν με διψήφιο αριθμό πόντων, αλλά προς το τέλος του παιχνιδιού δεν υπήρξαν άλλες βοήθειες. Μέσα σε όλα, βρήκε την ώρα ο Jae Crowder να κάνει ένα από τα χειρότερα παιχνίδια του τελευταίου διμήνου του, καθώς σούταρε με 18,2% (2/11), ενώ, όπως προφανώς καταλάβατε από τις παραπάνω γραμμές, δεν βρέθηκε κανείς να αντιμετωπίσει τον Paul. Σε κάθε περίπτωση, στην Utah έχουν μπει τα θεμέλια για αρκετές επιτυχημένες σεζόν.

Κλείνοντας με το παρόν Walkaround τη σειρά των ημιτελικών των περιφερειών, άξιο λόγου είναι και το γεγονός πως συνολικά αυτές ήταν ιδιαίτερα σύντομες: