BallHog’s Playoffs 2018 Walkaround #14

Posted on May 21 2018 - 12:32pm by The Ball Hog

Τα NBA Playoffs 2018 βρίσκονται σε εξέλιξη και το Ball Hog βρίσκεται αντίστοιχα πιστό στο ετήσιο ραντεβού του. Οι Κοσμάς Καψάλης, Λουκάς Μοσχούλας, Νίκος Ραδικόπουλος και Gus Χρυσοχού σχολιάζουν ανάλαφρα τι είδαν, τι τους άρεσε -και τι όχι- στα παιχνίδια της κάθε σειράς. 

Eastern Conference Finals

Boston Celtics vs Cleveland Cavaliers
Game 3:

Ξεκινώντας χαλαρά το παιχνίδι, διαπιστώσαμε με χαρά πως μεγάλες προσωπικότητες της παγκόσμιας σκηνής βρέθηκαν στο Quicken Loans Arena για να παρακολουθήσουν τον τρίτο αγώνα της σειρά των τελικών της Ανατολικής περιφέρειας.

https://twitter.com/TheRenderNBA/status/998025400650551299

Και ξεκινάμε από τις προσωπικότητες που παρακολούθησαν τον αγώνα, μιας και ο αγώνας καθεαυτός ήταν μια κάποια απογοήτευση για ξενύχτι βράδυ Σαββάτου. Στο παρκέ μπήκε μια ομάδα με τρομερή αποφασιστικότητα για να μειώσει τη σειρά και να ξαναμπεί στη διεκδίκηση της πρόκρισης στους Τελικούς. Και μια άλλη που δεν κατάφερε να ακολουθήσει, βγάζοντας τις παθογένειες των εκτός έδρας αγώνων της, στην φετινή post season.

Αλλά και ενδεχομένως της απουσία τους Kyrie γενικότερα.

Το παιχνίδι ήδη από το έβδομο λεπτό ήταν στο 20-4 για τους Cavs, με τον LeBron να σκοράρει τους μισούς πόντους της ομάδας του, δίνοντας από νωρίς το σύνθημα της νίκης. Το πρόβλημα για όσους ξενυχτήσαμε ήταν πως η διαφορά δεν έπεσε ποτέ ξανά σε μονοψήφιο αριθμό.
Βέβαια, ακόμα κι αν δεν απολαύσαμε ένα ανταγωνιστικό παιχνίδι, απολαύσαμε μία εξαιρετική παράσταση από τον”Βασιλιά”, του οποίου το παιχνίδι ήταν τόσο μεστό, που όχι μόνο σκόραρε 27 παίρνοντας μόνο 12 σουτ, αλλά είχε και 12 assists, μερικές εκ των οποίων ήταν εξαιρετικές εμπνεύσεις, που μας έριχναν το σαγόνι.

https://twitter.com/TheRenderNBA/status/998023943427624960

Γενικότερα, βέβαια, ήταν αρκετά κεφάτος στο πρώτο ημίχρονο όπου σκόραρε 19 πόντους. Κατάφερε να μην μονοπωλήσει τις επιθέσεις της ομάδας του, καθώς οι Cavs κατάλαβαν ότι το επιθετικό σύστημα “LeBron and watch” δεν θα τους πήγαινε μακριά. Έτσι, πλην του James, o Hill, που θυμήθηκε πως η σειρά είναι κάπως κρίσιμη και καλό θα ήταν να εμφανιστεί σε αυτήν, ξεκίνησε από νωρίς ζεστός, έχοντας σκοράρει ή πασάρει σε όλους τους πρώτους εννέα πόντους των Cavs, και συνέχισε έτσι σε όλο το πρώτο μέρος, τελειώνοντας με 13 πόντους, τρία rebs και δύο ass, με 4/8 σουτ. Επίσης, οι γηπεδούχοι είχαν έξι παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων, με τον Love να σημειώνει ένα ακόμα double double, με 13 πόντους και 14 rebounds. Οι Cavs, επιβεβαιώνοντας με τη σειρά τους, πως σουτάρουν πολύ καλύτερα στην έδρα τους, είχαν στα τρίποντα 50%, με 17/34. Να πούμε επίσης ότι κανένας παίκτης των γηπεδούχων -πλην φυσικά του James- δεν έπαιξε πάνω από 30 λεπτά.

Αξιοσημείωτη, βέβαια, ήταν και ότι η άμυνα των Cavs έβγαλε ενέργεια, με τον James να είναι και ο ακρογωνιαίος λίθος και σε αυτό το κομμάτι, όχι μόνο με τα δύο εντυπωσιακά κοψίματά του, αλλά και με τις τρομερές βοήθειες του στα close outs. Σε αυτό το θέμα θα πρέπει ίσως να πάρουμε στα σοβαρά για πρώτη φορά μία δήλωση του JR, η οποία, βέβαια, είχε μία δόση χιούμορ, για τις τρεις μέρες κενό και την ηλικία των συμπαικτών του.

Ωστόσο η αλήθεια είναι πως οι ξεκούραστοι Cavs ήταν τρομερά πιεστικοί στην άμυνα και δεν επέτρεψαν στους Celtics να πάρουν με ευκολία τα σουτ.

Πηγαίνοντας τώρα στους φιλοξενούμενους, δυστυχώς δεν ξέρεις ποιον να πρωτοσχολιάσεις. Ο μοναδικός που ουσιαστικά μπορείς να πεις δύο θετικά είναι ο Jayson Tatum, ο οποίος στο πρώτο ημίχρονο ήταν ο μόνος που πάλευε να κρατήσει την ομάδα του μέσα στο παιχνίδι, σημειώνοντας τους 13 από τους 18 πόντους του. Δυστυχώς για τον rookie των Celtics, ο Brown είχε από νωρίς στην πρώτη περίοδο προβλήματα με fouls και δεν κατάφερε να μπει στο κλίμα του αγώνα, παίζονταw μόνο 11:31 λεπτά στο πρώτο μισό του αγώνα κάνοντας δύο λάθη και έχοντας 1/3 σουτ.

Γενικότερα η ομάδα ξεκίνησε πολύ άσχημα και δυσκολευόταν απίστευτα απέναντι στην πολύ καλή άμυνα των γηπεδούχων. Χαρακτηριστικό τα τέσσερα λάθη στην πρώτη περίοδο, ενώ σε όλο το δεύτερο παιχνίδι είχε μόλις πέντε.

Ο βασικός point guard των Celtics -σε αυτή την τρελή τους κούρσα- για ένα ακόμα εκτός έδρας παιχνίδι για την ομάδα του δεν μπόρεσε να βοηθήσει. Ο Terry Rozier δυσκολεύεται τρομερά στα παιχνίδια μακριά από το Garden και είναι χαρακτηριστικό ότι από τα έξι φετινά της post season (τρία στο Millwaukee, δύο στην Philadelphia και ένα στο Cleveland) μόνο σε ένα έχει καταφέρει να έχει θετικό πρόσημο στο -/+. Σε κακή βραδιά βρέθηκε και ο coach Stevens που πραγματικά μας μπέρδεψε λίγο με τον χρόνο συμμετοχής του Greg Monroe, αλλά και με την περιορισμένη χρησημοποίηση του Semi Ojeleye. Αφήνοντας για το τέλος του σχολιασμού μας τον Al Horford, αυτός έδειχνε πελαγωμένος απέναντι στο δίδυμο Thompson-Love, μην μπορώντας να βοηθήσει την ομάδα του να κλείσει την διαφορά, μένοντας για πρώτη φορά στην φετινή post season σε μονοψήφιο αριθμό πόντων, με επτά όλους κι όλους με μόλις 2/4 σουτ.

Θα κλείσουμε με μία ωδή στον καλύτερο παίκτη της λίγκας, του κόσμου, του Γαλαξία και μερικά highlights -και γραφήματα- από το απίθανο show που έδωσε. Με τρομερές πάσες, όπως είδατε και παραπάνω, ανάποδα καρφώματα, και γενικά με μια εμφάνιση που θύμιζε αγώνα επίδειξης κι όχι έναν τέτοιο στην κόψη του ξυραφιού. Υπόκλιση.

https://twitter.com/TheRenderNBA/status/998014338496688128

Το σχεδιάγραμμα που μας δείχνει ότι τις 12 assists, τις έδωσε σε επτά διαφορετικούς παίκτες.

Και είναι τόσο τετάστιος, όχι μόνο σαν παίχτης, αλλά και σαν προσωπικότητα, που μέσα σε όλη την ένταση ενός τέτοιου αγώνα, βρίσκει την όρεξη να τρολλάρει κι έναν οπαδό του Trump.

https://twitter.com/TheRenderNBA/status/998032285931855872

Western Conference Finals

Houston Rockets vs Golden State Warriors
Game 3:

Kι αν το Cavaliers – Celtics ήταν κακό για ξενύχτι Σάββατο βράδυ, το Warriors – Rockets ήταν ακόμα χειρότερο για ξύπνημα στο μέσο της νύχτας και σερί δουλειά, Κυριακή προς Δευτέρα. Τρία στα τρία blowouts ως τώρα η σειρά, με κάθε επόμενο να είναι εντυπωσιακότερο από κάθε προηγούμενο.

Κι αν το παιχνίδι ξεκίνησε κλειστά, με τις δύο ομάδες να είναι στο 20-22 τρία λεπτά πριν το τέλος του πρώτου δωδεκαλέπτου, ήταν το φοβερό κόψιμο του -πάρα πολύ καλού στον συγκεκριμένο αγώνα- Looney πάνω στον -φαίνεται πως δεν πατάει καλά και δεν έχει επιστρέψει από τον τραυματισμό του- Mbah a Moute που έδωσε το έναυσμα στους Warriors να τρέξουν ένα σερί 11-0 (με τους Curry και Harden στον πάγκο στο συγκεκριμένο διάστημα) και να κλείσουν την περίοδο με 31-22.

Με την φράση-κλισέ να ακουλουθεί: “ε, μετά δεν ξανακοίταξαν ποτέ πίσω…”.

Ωστόσο, όσο κι αν το πρόσωπο του αγώνα ήταν ο Curry, στο πρώτο ημίχρονο αυτός είχε μόλις εννέα πόντους, με 3/11 σουτ και 1/7 από το τρίποντο (κάτι που είχε φτάσει την συνολική του απόδοση στο 3/20 στη σειρά στο συγκεκριμένο σημείο). Εκείνος που “τράβαγε το κάρο” ήταν ο εξαιρετικός και πάλι Durant, που είχε 15 πόντους στο πρώτο μέρος, τελειώνοντας τον αγώνα με 25/6/6, ανεβάζοντας τις επιδόσεις τους και στις assists, όπου με έξι υπερπολλαπλασίασε τη μία που είχε στα δύο πρώτα παιχνίδια αθροιστικά. Άξιος συμπαραστάτης στο πρώτο και ο Iggy με δέκα χρησιμότατους πόντους.

Και κάπως έτσι φτάνουμε στο τρίτο δωδεκάλεπτο. Εκεί που ο Steph επανεμφάνισε στο μπασκετικό κοινό τον back2back MVP εαυτό του. Σε 9:40 είχε 18 πόντους με 7/7 σουτ, εκ των οποίων 2/2 τρίποντα, αλλά και 2/2 βολές, γράφοντας ένα εξαιρετικό +14 στο plus/minus. Τέλειωσε δε τον αγώνα με 35 πόντους, +24 στο plus/minus και 5/12 τρίποντα.

Ενδιαμέσως, μας χάρισε κι αυτό (“This is my fucking house”, για να το δείτε και κάπου χωρίς αστεράκια και λοιπούς καθωσπρεπισμούς):

Γενικά, πάντως, οι Warriors απέδωσαν καλά στον συγκεκριμένο αγώνα. Πολύ καλά.

Χτυπώντας, για μια ακόμα φορά, τον αδύναμο αμυντικά Harden:

Σε βαθμό που “η (μη) άμυνά του” μας χάρισε αυτή τη μαγεία του Livingston:

Ωστόσο, όσο κι αν ο Curry ήταν φανταστικός στο δεύτερο ημίχρονο, το κλειδί της νίκης των Warriors ήταν στο συγκεκριμένο παιχνίδι η άμυνά τους. Προσωπικά, μάλιστα, κρατάω επιφυλλάξεις ακόμα για το επίπεδο επιστροφής του Curry σε κατάσταση πλήρους υγείας.

Και καθώς η κουβέντα έφτασε στην εκπληκτική άμυνα των Warriors, ο άνθρωπος-κολώνα αυτής δεν ήταν και πάλι άλλος από τον εξαιρετικό Draymond Green.

Η ενέργειά του, και της ομάδας του, συνεπακολούθως, συνολικότερα, ήταν πολύ μεγαλύτερη από το δεύτερο παιχνίδι της σειράς

με τον Draymond να καθαρίζει τα πάντα. Τα 17 του rebounds, και ιδίως τα 15 του αμυντικά, δεν επέτρεψαν στους Rockets να εκδηλώσουν δεύτερες επιθέσεις,

ενώ η συνολική παρουσία του εξαφάνισε τον Capela, επιτρέποντας στον εαυτό του να δίνει βοήθειες στη συνέχεια παντού. Και όσα ελεύθερα lay ups έχασαν οι Rockets (είχαν 13/27 at the rim και 4/9 from floater range), η αστοχία τους δεν μπορεί να χρεωθεί αποκλειστικά σε “κακιές στιγμές”.

Ιδίως αν συνυπολογίσουμε πως οι Warriors τους έκοψαν τους αιφνιδιασμούς (μόλις το 15% των επιθέσεων των Rockets στο συγκεκριμένο παιχνίδι εκδηλώθηκαν σε ανοιχτό γήπεδο), αλλά -και κυρίως-, μία low turnover team, με 9,8 λάθη ανά 100 κατοχές μέσο όρο όπως γράφαμε και στο preview της σειράς, την ανάγκασαν να κάνει 20 λάθη, ένα για κάθε μία από τις assists που έδωσαν. Κι αυτό το 20/20 ass/TO είναι ένα χαρακτηριστικό νούμερο για το πόσο ξεχαρβάλωσαν την επιθετική μηχανή του Houston.

Αν δε, συνυπολογίζουμε και τα 11 -έναντι μόλις τριών- κλεψίματα των Warriors, τότε το “85” που έγραψε όλο κι όλο επιθετικά το Houston γίνεται πιο κατανοητό.

Παρενθετικά να πούμε, πως κι η άμυνα του Houston δείχνει σε σημεία να δουλεύει καλά, μιας και το να κρατήσει τους Warriors σε μόλις 20 assists για τα 48 εύστοχα καλάθια τους, δηλαδή κάτω από το 50%, είναι δείγμα μη εύρυθμης λειτουργίας της επίθεσης των Warriors.

“Δηλαδή, ρε μεγάλε, αν ήταν εύρυθμη τι θα κάνανε;!”, σας ακούω να ρωτάτε. “Έλα μου ντε…”¨, σας απαντάω ευθαρσώς.

Πίσω στον εξαιρετικό Draymond τώρα, ο οποίος στην αρχή του παιχνιδιού έδειχνε ένα ασυνήθιστο ήρεμο πρόσωπο:

Μέχρι να γίνει ξανά ο Draymond που όλοι μας αγαπήσαμε!

Κλείνοντας την ενότητα του εξαιρετικό και εχτές Green, να σας πούμε πως γελάσαμε πολύ με την απάντηση του KD στον Barkley, που, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, τρώγεται πολύ με τον Draymond τελευταία, ειδικά όταν τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά τους και η στο παρκέ συμπεριφορά αμφότερων, δεν μπορείς να πεις πως απέχουν και παρασάγγας.

https://twitter.com/TheRenderNBA/status/998415053979299840

Και κάπως έτσι οι Warriors έφτασαν την 16η σερί εντός έδρας νίκη τους στα Playoffs, αφήνοντας ένα ακόμα Jordanικό ρεκόρ πίσω τους, αυτό των 15 σερί νικών των Bull από τον Απρίλη του 1990 ως τον Μάη του 1991, εν προκειμένω. Τελευταία εντός ήττα των Warriors στα Playoffs το αξιομνημόνευτο έβδομο παιχνίδι του Ιούνη του 2016 και το Πρωτάθλημα των Cavs.

Ένα, παράλληλο, ενδιαφέρον playoff record που αξίζει να σημειωθεί ωστόσο είναι και το κάτωθι:

Και μιας και είμαστε στο section “συστατικά”, που έγραφε και ο Χάτσιος στο weekly, μετά από παραστάσεις σαν κι αυτή των Warriors θυμόμαστε πως από την στιγμή που απέκτησαν και τον Durant είναι 30 νίκες και τέσσερις ήττες στα Playoffs συνολικά, και αναρωτιόμαστε πως διάτανο θα μπορέσει κάποιος να τους κερδίσει τέσσερις φορές στα εφτά…

Τέλος, μιας και αναφέραμε τον “εμπορικότερο”, μια δική του σήμα-κατατεθέν κίνηση, έκανε στα μερεμέτια του αγώνα ο JaVale McGee (και όμως!!):

https://twitter.com/TheRenderNBA/status/998389778109419522?s=20

Και, κλείνοντας, περίπου όπως ξεκινήσαμε, ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο για τα πρώτα έξι παιχνίδια των τελικών περιφερειών: