NBA Teams Summer 2018 Outlook: #26 to #23

Mε την Post Season 2018 να είναι πια παρελθόν, η Λίγκα που δεν σταματά να λειτουργεί “στα κόκκινα”, μπαίνει στην τρίτη φάση της (ή πρώτη της επόμενης σεζόν), αυτής της off season, όπου το μεγαλύτερο μέρος της υλοποίησης του σχεδιασμού των ομάδων λαμβάνει χώρα. Με τα δύο μεγαλύτερα tasks της off season 2018 να αποτελούν το -διαρκές την τελευταία τετραετία- “How to beat the Warriors”, αλλά και το “Πού θα πάει ο Lebron;“, οι ομάδες έχουν πολλά σενάρια σε πάμπολλα επίπεδα να εξετάσουν, η καθεμία αναφορικά με την μίκρο εικόνα του franchise, αλλά και την μάκρο, της πορείας της Λίγκας συνολικά. Πριν την έναρξη του July Memorandum και την επίσημη έναρξη των κινήσεων των ομάδων, οι συντάκτες του Hog προσπαθούν να δώσουν ένα περίγραμμα της κατάστασης της κάθε μίας από της 30 ομάδες της Λίγκας αναφορικά με το που βρίσκονται και προς τα που καλό θα ήταν να κινηθούν. 

Συνέχεια σήμερα στη βόλτα μας στα πεπραγμένα της σεζόν που τελείωσε και στα μελλούμενα της off season που έχει ξεκινήσει, για τέσσερις ακόμα κατατρεγμένα franchises, αυτά των Orlando Magic, Chicago Bulls, Sacramento Kings και Brooklyn Nets.

#26 Orlando Magic

Γιάννης Χάτσιος: Πριν από δύο σεζόν οι Orlando Magic αποφάσισαν πως δεν θέλουν να είναι η ομάδα που θα πληρώσει τον Victor Oladipo -εν μέρει και λόγω της αδυναμίας τους να τον βοηθήσουν να εξελιχθεί. Το ίδιο καλοκαίρι πίστεψαν ότι ήρθε η ώρα να βγουν από την μιζέρια των 20 με 35 νικών, δίνοντας τα κλειδιά της ομάδας στον Frank Vogel, έναν προπονητή θεωρούμενο τότε από τους καλύτερους head coaches στο NBA και περίφημο για τις άμυνες που έστησε στην Indiana, βασισμένος σε ένα dominant defensive center. Και κάπως έτσι, ορμώμενοι από περίπου 100 εντυπωσιακά αγωνιστικά λεπτά του Bismack Biyombo, αποφάσισαν ότι είναι μια καλή ιδέα να τον πληρώσουν $17 εκατ. τον χρόνο. Τελικά ο Oladipo παίζει για $21 εκατ. τον χρόνο στην πρώην ομάδα του Frank Vogel και διαπρέπει.

Οι Magic πάλι, όχι μόνο έπεσαν από τις 35, στις 29, και έπειτα στις 25 νίκες, αλλά ταυτόχρονα είδαν και την άμυνά τους να είναι χειρότερη από ποτέ.

Για να καταλάβουμε καλύτερα τη σεζόν των Magic, χαρακτηριστικό είναι ότι ο D.J. Augustin ηγήθηκε της ομάδας σε Win Shares. Κι ας έγινε αυτό επειδή οι τρεις καλύτεροι παίκτες τους έπαιξαν από 57 παιχνίδια¹⁾Ok, ο Gordon έπαιξε και ένα ακόμη από τον πάγκο. Τουλάχιστον ο Biyombo έπαιξε και τα 82²⁾Για να μην επαναφέρω το σχόλιο με τον Khem Birch!

Αν έπρεπε να ξεχωρίσω δύο-τρία πραγματάκια, θετικά, αρνητικά ή περίεργα, ή και όλα ανάκατα.

Ο Mario Hezonja έπαιξε, και έπαιξε αρκετά καλά, τόσο τουλάχιστον όσο να μοιάζει με rotation player, να ξαναβρεί κάποια από την αυτοπεποίθηση που τον έφερε στο NBA, και τουλάχιστον να μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν γλυκαντικό σε πιθανό trade.

O Jonathan Isaac άφησε υποσχέσεις, αλλά το δείγμα ήταν ελάχιστο καθώς έπαιξε μόνο 27 παιχνίδια λόγω τραυματισμών.

Κι ο Mareese Speights…. Ένας παίκτης που μέχρι πρόπερσι δεν σούταρε καν τρίποντα, πρέπει να έσπασε κάθε ρεκόρ προσπαθειών για σουτ/αγγιγμάτων μπάλας, πυροβολώντας κάθε (μα κάθε!) φορά που άγγιζε την μπάλα, ανεξαρτήτως θέσης, συνθηκών και τυπικής αξιοπρέπειας, σταματώντας στα 12,4 τρίποντα ανά 36 λεπτά, αριθμό που δεν έχει φτάσει ποτέ κανείς στην ιστορία (μόνο ο C.J. Miles φέτος πλησίασε με 12,2 -και στα 11 και κάτι να βρίσκουμε δύο σεζόν του Curry, τον φετινό Gerald Green, τον Villanueva στο Dallas και τον Trevor Ruffin³⁾Tώρα τα ποντιακά τι σχέση έχουν με τον Ruffin και τον συνοδεύουν ηχητικά στο video, μην ρωτάτε, δεν έχω ιδέα! ). Βασικά έδειξε πως θα ήταν ο Dirk Nowitzki όταν τον φανταζόμαστε να παίζει μέχρι τα 50 του, απλά όντας ψηλός και σουτάροντας μόλις την πιάνει.

Μες στη σεζόν έδωσαν και τον Elfrid Payton στους Suns για ένα pick δεύτερου γύρου όλο κι όλο, μιας και ούτε αυτόν θέλησαν να πληρώσουν, μην έχοντας καταφέρει ούτε αυτόν να εξελίξουν επίσης.

Και όλη αυτή η μαυρίλα για τίποτα καλύτερο από το 6ο pick, με το οποίο είναι προορισμένοι να πάρουν έναν ψηλό που δεν θα μπορέσουν να εξελίξουν. Ή τον Trae Young.

Μέσα σε όλα, προσελήφθη ο Steve Clifford, σαν την επιλογή του από τον Μάη του 2017 GM, John Hammond, για τον νέο coach της ομάδας, επιλογή, όμως, που δεν προκάλεσε ρίγη συγκίνησης στους φίλους των Magic, παρ’όλ’αυτα χρειάζεται κάποιος να ισιώσει λίγο το καράβι, καθώς οι μούτσοι έχουν πάει στην κουζίνα και ο μάγειρας χαράσσει πορεία χωρίς να ξέρει να διαβάζει χάρτες.

#25 Chicago Bulls

Λουκάς Μοσχούλας: Η χρονιά προμηνυόταν κακή από το καλοκαιρινό trade του Jimmy Butler για τον κακό στη rookie του χρονιά Chris Dunn και το #7 pick που έγινε ο Lauri Markkanen, ένας παίχτης που αγωνιζόταν στην ίδια θέση με τους Nikola Mirotic και Bobby Portis. Tην αρχική απορία μάς έλυσαν νωρίς οι δύο τελευταίοι που έπαιξαν μπουνιές μεταξύ τους⁴⁾Βασικό ο Portis τις έπαιξε στον Mirotic… και έγινε σαφές πως δεν γινόταν να συνεχίσουν να συνυπάρχουν. Κάπως έτσι η ομάδα ξεκίνησε με ένα 3-20, έχοντας τον Nicola Mirotic εκτός λόγω του περιστατικού και η διοίκηση εύλογα σκέφτηκε ότι η χρονιά είναι χαμένη και άρχισε να ψάχνει τι μπορεί να κερδίσει από αυτή. Και αποφάσισε πως δεν υπήρχε λόγος παραμονής του Ισπανομαυροβούνιου forward στην ομάδα, ειδικά από την στιγμή που όταν γύρισε, τους έδινε νίκες που δεν βόλευαν στο tanking που είχαν αποφασίσει⁵⁾Με την επιστροφή Mirotic οι Bulls έτρεξαν ένα σερί 10-2.. Έτσι αποφάσισαν να τον στείλουν στους Pelicans, κερδίζοντας ακόμα ένα pick πρώτου γύρου⁶⁾Διευκόλυνση και για τους Asik, Nelson και Allen που πήραν μαζί.. Η σεζόν τελείωσε με μόλις 27 νίκες που είναι οι λιγότερες για την ομάδα από τη σεζόν 2003-2004.

Αλλά εκεί που το trade για τον Butler δεν έδειξε τόσο κακό, όσο αρχικά κι εμείς το είχαμε κρίνει, είναι η βελτίωση του Chris Dunn. Ο 24χρονος point guard ανέβασε κατακόρυφα τα νούμερα του παίρνοντας τη θέση του βασικού οργανωτή της ομάδας και η αλήθεια είναι ότι ανταποκρίθηκε σε μεγάλο βαθμό. Αν και τις τελευταίες μέρες βγαίνουν κάποιες φήμες ότι άνθρωποι των Bulls δεν είναι ευχαριστημένοι με την εικόνα του και το πόσο πρόσεχε τον εαυτό του την καλοκαιρινή περίοδο. Δύσκολα, ωστόσο, δεν θα είναι από τις βασικές επιλογές της ομάδας και για την ερχόμενη σεζόν. Αυτό που θα πρέπει να βελτιώσει ο Dunn είναι το ποσοστό του τρίποντου του όταν είναι σταθερός και ελεύθερος. Γιατί ενώ είχε 35,6% στο τρίποντο όταν δημιουργούσε τα δικά του σουτ, το ποσοστό έπεφτε στο 29,6% στα catch and shoot. Και όταν υπάρχουν οι LaVine και Markkanen είναι λογικό η ομάδα να χρειάζεται περισσότερο τα δεύτερα σουτ του. Αυτό το καλοκαίρι, λοιπόν, ο coach της ομάδας Fred Hoiberg, ο οποίος έχει υπάρξει ένας από τους καλύτερους σουτέρ στην ιστορία των Bulls⁷⁾Έχει τελειώσει τη σεζόν 2004-05 με 48,3% στα τρίποντα, που αποτελεί το 14ο καλύτερο ποσοστό στην Ιστορία του NBA, θα δουλέψει μαζί του, για να μπορέσει να βελτιώσει αυτή του την αδυναμία.

Και μιας και αναφέραμε τον Fred Hoiberg, θα πρέπει να πούμε ότι δεν έχει δείξει τα αναμενόμενα στις τρεις προηγούμενες χρονιές του. Η ικανότητα του να διαχειρίζεται τα αποδυτήρια έχει αμφισβητηθεί, και η προηγούμενη σεζόν είχε ανάμεικτα αποτελέσματα. Ναι μεν κάποιοι νεαροί παίκτες έδειξαν βελτίωση (Dunn και LaVine) συν την rookie season του Markkanen, όμως γενικά η ομάδα δεν πήγε καλά. Ο 45χρονος πρώην προπονητής του Iowa State πλέον θα έχει ένα ρόστερ από νεαρούς παίκτες που θα μπορέσει να δουλέψει όπως ακριβώς θέλει. Αυτό που μένει είναι να αποδείξει ότι αξίζει να βρίσκεται σε έναν πάγκο του NBA ως πρώτος προπονητής.

Και πάμε τώρα και στο draft. Οι Bulls έχουν δύο picks στον πρώτο γύρο, το #7 και το #22, και η λογική λέει ότι θα διαλέξουν ένα SF και έναν guard. Όπως γράψαμε παραπάνω, υπάρχουν κάποιοι ψίθυροι με τον Chris Dunn, όμως δύσκολα θα αφήσουν από την πρώτη επιλογή τους τον Porter Jr. Ο οποίος αν και έχει περάσει ένα χρόνο με τραυματισμό δεν είναι δυνατόν να περάσει απαρατήρητος από μία ομάδα που χρειάζεται παίκτη στην θέση του small forward. Μιλάμε για έναν forward με μεγάλη έφεση στο σκοράρισμα, και αθλητικό κορμί που φτάνει τα 2,07 με πολύ καλό τρίποντο, παίκτης δηλαδή που ταιριάζει γάντι στο παιχνίδι του Hoiberg. Το μεγάλο ερώτημα είναι ο τραυματισμός τους στην πλάτη, ένας τραυματισμός που ίσως δεν τον άφηνε ελεύθερο να επιλεγεί τόσο χαμηλά στο draft.

#24 Sacramento Kings

Λουκάς Μοσχούλας: Οι Kings συνεχίζουν ολοταχώς για να σπάσουν το ρεκόρ με τα περισσότερα χρόνια μακριά από τα Playoffs του NBA. Είναι ήδη στις 12 σεζόν και το ρεκόρ κατέχουν οι Los Angeles Clippers με 15. Αν ο Vlade Divac συνεχίσει τις κακές επιλογές στα draft picks, όπως μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια, τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι θα σπάσει. Για να καταλάβετε τι εννοούμε όταν λέμε κακές επιλογές αρκεί να σημειώσουμε ότι η ομάδα του Sacramento είχε να εκπροσωπηθεί με παίκτη στο Rising Game του All Star Weekend από το 2012 και τον Isaiah Thomas. Ενώ όλα αυτά τα χρόνια έχει επιλέξει εφτά picks πρώτου γύρου, όλα εντός πρώτης δεκάδας. Τελικά η κακοδαιμονία έσπασε με την επιλογή του De’Aaron Fox, του Buddy Hield (ο οποίος ήρθε με το περσινό trade του Cousins) αλλά και του Bogdan Bogdanovic οι οποίοι έπαιξαν στο τελευταίο Rising Stars, με τον τελευταίο να κατακτά και το βραβείο του MVP.

Η περσινή χρονιά λοιπόν κύλησε με το ρόστερ να είναι γεμάτο νεαρούς παίκτες σε συνδυασμό με βετεράνους. Από τους 12 παίκτες που έπαιξαν μίνιμουν 40 παιχνίδια και 15 λεπτά μέσο όρο, οι επτά ήταν 25 ετών και κάτω, ενώ οι υπόλοιποι πέντε ήταν οι Κώστας Κουφός (28), George Hill (31, oποίος έφυγε για Cavs τον Φλεβάρη), Zack Randolph (36), Garrett Temple (31),  και ο γερόλυκος που ακούει στο όνομα Vince Carter (41). Όπως καταλαβαίνει κανείς, πλην του Randolph, που ακόμα παίζει στο υψηλό επίπεδο, οι υπόλοιποι δεν ήταν κάτι τρομερό. Και πολλές φορές ο χρόνος συμμετοχής τους ήταν σε βάρος των νεαρών. Έτσι, ενώ θεωρητικά οι ομάδες με πολλούς νεαρούς θέλουν λίγο χρόνο για να βρουν την χημεία τους και συνήθως αποδίδουν καλύτερα μετά το All Star Break, οι Kings δεν έδειξαν ομαδική βελτίωση και έμειναν στο 9-16 που τους έδωσε την έβδομη σε πιθανότητες θέση στο lottery του Draft.

Πριν πάμε στο draft όμως και δούμε τι μπορούν να κάνουν για να βελτιώσουν τη θέση του, ας θυμηθούμε μερικά πράγματα που αξίζει να κρατήσουμε από την περσινή σεζόν της ομάδας. Ο Buddy Hield έδειξε ότι μπορεί να γίνει ένας καλό σκόρερ στη Λίγκα, βελτιώνοντας το ποσοστό του στο τρίποντο, ενώ έπαιζε μόλις 25,9 λεπτά μέσο όρο. Ενώ από την άλλη με τον De’Aaron Fox πήραμε μια γεύση από αυτά που μπορεί να δώσει στους Kings, την ταχύτητα, την έκρηξη αλλά και τα σουτ στα τελευταία δευτερόλεπτα, δύο φορές μάλιστα.

Πάμε τώρα σε αυτά που πρέπει να γίνουν από εδώ και πέρα. Σε ό,τι αφορά το draft η τύχη χαμογέλασε στους Καλιφορνέζους, καθώς από την έβδομη θέση πήραν το #2 pick και έτσι θα έχουν το πλεονέκτημα να πάρουν ό,τι αυτοί θέλουν, πλην του Ayton που λογικά πάει στους Suns. Με την ομάδα να μην έχει συγκεκριμένο κενό σε κάποια θέση, οι Doncic και Bagley III μοιάζουν ως οι πιο πιθανές επιλογές στο νούμερο #2. Ο δικός μας Σταύρος Μαρίνος, ως μέγας fan των Kings έγραψε στο facebook group που έχουμε στήσει και τρέχουμε ως Ball Hog, το Greek NBA Fanstasy Community ότι υπάρχει “προφητεία” για την επιλογή των Kings στο #2. Συγκεκριμένα:

“Σαν οπαδός του πιστού λαού των Kings, ένιωσα υποχρεωμένος να μεταδώσω τον λόγο του Θεού στο ταπεινό fantasy community μας.

Εδώ και κάποιους μήνες, κάποιος χρήστης του reddit, αφού έφαγε κάποιες σοκολάτες κάνναβης (απολύτως νόμιμες), του δόθηκε από το σύμπαν ένα προφητικό όραμα. Λαμβάνοντας υπόψη τα βάσανα του λαού του Sacramento (σκάνδαλο 2002, Maloofs κτλ.) καθώς και την υπομονή και την αφοσίωσή τους, υποστηρίζει πως έχει έρθει η ώρα που θα ανταμειφθούν χάρη στο θετικό κάρμα που έχουν δημιουργήσει. Μία fanbase που άντεξε την δοκιμασία της πίστης, έδειξε ανταγωνιστικό πνεύμα πέρσι και φυσικά πρώτη διαμαρτυρήθηκε για τον θάνατο του Stephon Clark από αστυνομικούς τον περασμένο Μάρτιο.

Για να μην πολυλογώ, ο Προφήτης του reddit προέβλεψε τα εξής:

– Οι Kings θα χάσουν το coin toss από τους Bulls (μετά από ισοβαθμία). ✓
– Οι Suns θα κερδίσουν το #1 της λοταρίας και οι Kings το #2. ✓
– Στο #1 οι Suns θα επιλέξουν τον Ayton (✓) και στο #2 οι Kings θα επιλέξουν τον Doncic.
– O Doncic θα αλλάξει την ιστορία του NBA, καθώς θα κερδίσει καταρχάς το ROY, θα οδηγήσει τους Kings σε πολλαπλά πρωταθλήματα, θα πάρει ένα τίτλο MVP regular season καθώς και τελικών, ενώ στο απώτερο μέλλον θα εισαχθεί στο Hall of Fame.

Όσο εντυπωσιακό κι αν ακούγεται, έχει ήδη επιβεβαιωθεί στα δυόμιση πρώτα σχετικά με την λοταρία και την επιθυμία των Suns να πάρουν τον Ayton. Οι πιθανότητες να τα πετύχει μέχρι τώρα ήταν λιγότερο από 1%. Επαναλαμβάνω πως η προφητεία έγινε μήνες πριν το NBA Lottery του Μαΐου…

Αν παρακολουθήσετε το λογαριασμό του, μπορείτε να απολαύσετε υπέροχες ποιητικές αναλύσεις περί του θέματος, που περιλαμβάνουν εκτός των άλλων ιερά προφητικά τεχνουργήματα όπως πίνακες παλαιότερων εκατονταετιών που είχαν προβλέψει το γεγονός.

Το μόνο που μένει είναι να αφήσουμε την μοίρα να εκτυλιχτεί από μόνη της και να απολαύσουμε την επερχόμενη αυτοκρατορία των Sacramento Kings.”

Μετά από αυτό μένει να δούμε και πως θα κινηθούν και στη free agency, με τον Vlade Divac να θεωρεί ότι μπορεί να πείσει έναν εκ των LeBron James, Kevin Durant ή Paul George (!) να έρθουν στην ομάδα. Εμείς θα το πάρουμε ως αστείο και θα πούμε ότι παίκτες οι οποίοι μπορούν να γεμίσουν το ρόστερ είναι οι Jabari Parker, Trevor Ariza, and Doug McDermott. Παίκτες που μπορούν να δώσουν και το κάτι παραπάνω στο σκοράρισμα μιας και η ομάδα των Kings την περασμένη σεζόν ήταν τελευταία θέση της συγκεκριμένης λίστας σκοράροντας μόλις 98,8 πόντους ανά παιχνίδι.

#23 Brooklyn Nets

Νίκος Ραδικόπουλος: Ο GM της ομάδας, Sean Marks, κινήθηκε καθ’όλη τη διάρκεια της σεζόν στο πλάνο που είχε στήσει από την off season του 2017: “δεν έχουμε picks, παίρνουμε ρίσκα”. Τα ρίσκα του ήταν μια σειρά από outcasts και κακά συμβόλαια άλλων ομάδων, μέσα σε ένα δελεαστικό περιτύλιγμα, συνήθως pick ή παλαιότερα υψηλά picks που είχαν απογοητεύσει. Δυστυχώς για τους Nets κανένα δεν απέδωσε πάνω από τα -μέτρια- αναμενόμενα. Ο Russell, όταν δεν ήταν τραυματίας, ήταν -τουλάχιστον- μέτριος, το ίδιο και οι Crabbe και Carroll, ενώ οι Mozgov, Stauskas και Okafor αποκρουστικοί.

Παρότι, όμως, τα στοιχήματα δεν βγήκαν, η ομάδα έπαιξε ωραίο μπάσκετ! Ο coach Kenny Atkinson έφτιαξε ένα σύγχρονο σύνολο που ακολουθούσε τις προσταγές των τάσεων του ΝΒΑ, τελειώνοντας τη σεζόν με το 21ο και 22ο σε ORtg και DRtg αντίστοιχα, κάτι μάλλον λογικό δεδομένου του μέτριου υλικού που είχε στα χέρια του, αλλά το 6ο pace και το 2ο ποσοστό προσπαθειών από το τρίποντο. Ο τραυματισμός του Lin στο πρώτο παιχνίδι της σεζόν δεν βοήθησε την προσπάθεια της ομάδας, αλλά βοήθησε στο να βρει χώρο και να λάμψει ο Dinwiddie, o oποίος είχε μια εξαιρετική σεζόν, όντας ένας από τους πιο βελτιωμένους παίχτες της Λίγκας. Πολύ καλή σεζόν είχαν και οι Joe Harris, Chris LeVert και Rondae Hollis-Jefferson, ενώ είναι χαρακτηριστικό της προσπάθειας του coach Atkinson να μεγιστοποιήσει τις αξίες που είχε στα χέρια του πως οχτώ παίχτες τέλειωσαν τη σεζόν με διψήφιο μέσο όρο πόντων ανά αγώνα. To κοινό της μεγαλύτερης αγοράς του ΝΒΑ, ωστόσο, έμεινε ασυγκίνητο από αυτή την προσπάθεια, μιας και οι Nets ήταν προτελευταίοι σε προσέλευση κόσμου.

Τα ενδιαφέροντα, ωστόσο, είναι μπροστά για την ομάδα του Brooklyn. Το draft του 2018 είναι το τελευταίο που θα τους βρει χωρίς το pick τους αποτέλεσμα του καταστροφικού για τον οργανισμό trade με τους Celtics το -μακρινό πια- 2014. Και αυτή η προοπτική είναι που φέρνει την ομάδα μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, αναφορικά με το πως πρέπει να κινηθούν για την επόμενη σεζόν. Με τα στοιχήματα να μην έχουν βγει, έχει λογική να συνεχίσουν στον δρόμο της με μικρά-μικρά βήματα βελτίωσης προς την μετριότητα της λίγκας ή η επιλογή ενός επιθετικού tanking θα ήταν πιο βάσιμη;

Με δηλώσεις του o Marks από τον Απρίλη υποστήριξε πως πως προωθείτε η πρώτη επιλογή, με έμφαση στην απόκτηση νεαρών παικτών με μήκος και ύψος και έμφαση στις αμυντικές δυνατότητες αυτών. Ναι, “χαίρω πολύ”, θα πω εγώ, αυτό ψάχνει όλη η Λίγκα. Και σε σχέση με τους Nets έχουν είτε picks, είτε assets, είτε cap για να το αποκτήσουν. Στην προκείμενη περίπτωση οι Nets έχουν τα #29, #40 και #45 από picks, άρα όχι κάτι σπουδαίο, μόλις $20 εκατ. χώρο στο cap, μια σειρά από μέτριους παίχτες, με πιο ανταλλάξιμους από αυτούς να είναι ο Lin και o Hollis-Jefferson, ενώ σαν assets, αλλά περισσότερο για trades κοντά στο deadline, μπορούν να εκληφθούν και κάποια expiring συμβόλαια, όπως του Mozgov.

Αν, λοιπόν, δεν επιλεγεί η λύση του tanking, τότε θα πρέπει να επιλεγεί η λύση του “continuity”, της εσωτερικής βελτίωσης και της μεγιστοποίησης του οφέλους από την αγορά των FAs. Για αυτό τον σκοπό, θα πρέπει να ανανεωθεί το συμβόλαιο του καλού Joe Harris (για το οποίο μάλλον θα απαιτηθεί ένα ποσό κοντά στα $10 εκατ. τον χρόνο), να εξεταστεί αν αξίζει να συνεχιστεί το “ποντάρισμα” σε κάποιον από τους Stauskas και Okafor, που επίσης είναι ελεύθεροι το καλοκαίρι, και αν ναι, με τι κόστος, και, τέλος, με τα όποια χρήματα απομείνουν μετά από αυτές τις κινήσεις, να διατεθούν για ό,τι “μακρύ, ψηλό, καλό αμυντικό” μπορεί να είναι διαθέσιμο με αυτά. Χωρίς αυτή την off season, τα χρήματα που θα περισσεύουν να είναι τέτοια που να επιτρέπουν ρίσκα τύπου Crabbe ή Carroll ή να επιθετικές προσφορές σε restricted free agents, όπως στο παρελθόν. Οπότε εγώ αναρωτιέμαι: “Παιδιά, σίγουρα να μην tankάρουμε;”