Mε την Post Season 2018 να είναι πια παρελθόν, η Λίγκα που δεν σταματά να λειτουργεί “στα κόκκινα”, μπαίνει στην τρίτη φάση της (ή πρώτη της επόμενης σεζόν), αυτής της off season, όπου το μεγαλύτερο μέρος της υλοποίησης του σχεδιασμού των ομάδων λαμβάνει χώρα. Με τα δύο μεγαλύτερα tasks της off season 2018 να αποτελούν το -διαρκές την τελευταία τετραετία- “How to beat the Warriors”, αλλά και το “Πού θα πάει ο Lebron;“, οι ομάδες έχουν πολλά σενάρια σε πάμπολλα επίπεδα να εξετάσουν, η καθεμία αναφορικά με την μίκρο εικόνα του franchise, αλλά και την μάκρο, της πορείας της Λίγκας συνολικά. Πριν την έναρξη του July Memorandum και την επίσημη έναρξη των κινήσεων των ομάδων, οι συντάκτες του Hog προσπαθούν να δώσουν ένα περίγραμμα της κατάστασης της κάθε μίας από της 30 ομάδες της Λίγκας αναφορικά με το που βρίσκονται και προς τα που καλό θα ήταν να κινηθούν.
Συνέχεια της βόλτας μας στον καλοκαιρινό προγραμματισμό των ομάδων, με τρεις πρώην “και διηγώντας τα να κλαις” franchises και το μόνιμο ανέκδοτο από τη Charlotte. Για πάμε να δούμε αν υπάρχει προοπτική αλλαγής!
#22 New York Knicks
Κοσμάς Καψάλης: Τρίτο μεγαλύτερο σερί στην ιστορία του franchise με σερί χρονιές εκτός Playoffs, δεύτερο χειρότερο ρεκόρ στην τελευταία δεκαετία με μόλις 29 νίκες, έπειτα από τις 17 που μάζεψαν το 2015, το καλοκαίρι που πήραν το #4 του draft και με αυτό τον Porzingis, συνοδευόμενο από γιούχες από το κοινό των Νεοϋορκέζων που ξέρει μπάσκετ και εκτιμάει τους παίκτες του (#not). Κάπως έτσι, η ομάδα της μεγαλύτερης αμερικάνικης αγοράς, του ιστορικότερου γηπέδου και μόλις μια εκ των δύο ομάδων (παρέα με τους Boston Celtics) με αδιάλειπτη παρουσία στο ΝΒΑ από την πρώτη σεζόν, χωρίς να έχει αλλάξει όνομα ή έδρα, συνεχίζει την πορεία της στην ανυποληψία. Η χρονιά, βέβαια, ξεκίνησε αρκετά καλύτερα από ό,τι μαρτυρά το τελικό αποτέλεσμα, καθώς οι 18 από τις 29 νίκες ήρθαν μέσα στο 2017, ενώ της πρώτες βδομάδες της σεζόν, ο Porzingis με τον Γιάννη βρισκόταν στις δυο πρώτες θέσεις των καλύτερων σκόρερ του πρωταθλήματος.
Και πάμε τώρα στο καλοκαίρι. H πρώτη κίνηση της ομάδας ήταν μια ακόμα αλλαγή προπονητή και στην θέση του Jeff Hornacek θα κάθεται πλέον ο David Fizdale, που απομακρύνθηκε από τον πάγκο του Memphis μετά από μια διαμάχη με τον Marc Gasol, αλλά έχει αφήσει πολύ καλά δείγματα γραφής. Στη μοναδική του πλήρη σεζόν, οδήγησε τους Grizzlies στην 6η θέση της Δύσης και στα Playoffs με ρεκόρ 43-39, πριν αποκλειστούν με 4-2 από τους Spurs (που οδήγησε στο περίφημο take that for data ξέσπασμά του), ενώ πέρσι απολύθηκε έχοντας ρεκόρ 7-12.
Ένα από τα ζόρια των Knicks είναι αυτό το ασήμαντο πραγματάκι που το ΝΒΑ αποκαλεί “salary cap“, και η διοίκηση των Knicks φαίνεται επιδεικτικά να αγνοεί, δίνοντας αδιανόητα συμβόλαια σε μέτριους παίκτες και μετά αναγκάζεται να συμπληρώσει το ρόστερ με πρακτικά μη NBAers. Κι άντε τα $17 εκατ. που θα πληρωθεί ο Tim Hardaway Jr. είναι πάρα πολλά λεφτά, αλλά τουλάχιστον παίζει. Δεν φαντάζομαι όμως να ξέχασε κανείς ότι και φέτος ο Joakim o Noah θα πληρωθεί $18,53 εκατ. για να γιολάρει με ξανθό μουσάκι;
Από κανονικούς μπασκετμπολίστες, στο ρόστερ πλην του Hardaway Jr., υπάρχει ο Enes Kanter, o Courtney Lee, κι o Kyle O’Quinn από τους οποίους ξέρουμε λίγο πολύ τι να περιμένουμε. Μεσούσης της σεζόν ήρθε με τριπλό trade o Emmanuel Mudiay σε μια από τις τελευταίες ίσως ευκαιρίες να έχει μια καλή καριέρα στο ΝΒΑ, ενώ υπέγραψε κι ο Trey Burke που έκανε μια πολύ δυνατή προσπάθεια να σώσει την καριέρα του, κλείνοντας τα τελευταία 23 παιχνίδια της σεζόν με μέσους όρους 15,9ppg/5,8apg και σχεδόν 50% ευστοχία. Ο Burke έχει για φέτος μη εγγυημένο συμβόλαιο $1,7 εκατ. το οποίο φαντάζει δεδομένο ότι θα ενεργοποιηθεί, αλλά ας κρατήσουμε μια πισινή μιας και μιλάμε για τους Knicks. Στο rookie watch, o Frank Ntilikina μπορεί να μην μάγεψε1)Σε μια, έτσι κι αλλιώς, τρομερή draft class., έδειξε πάντως κάποια ψήγματα από αυτά που είδε το front office και τον εμπιστεύτηκε. Η αμυντική διάθεση υπάρχει, σωματικά έχει σπάνια για τη θέση του χαρακτηριστικά, αλλά επιθετικά χρειάζεται δουλειά. Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, θα πρέπει να κάνει δυνατό step-up για να ξεχαστεί κάπως το γεγονός ότι επιλέχθηκε πάνω από τον Dennis Smith Jr. ή τον -Νεοϋορκέζο- Donovan Mitchell.
Αφήσαμε για το τέλος τον star της ομάδας, μιας και από αυτόν θα κριθεί η σεζόν αλλά από την αντίθετη. Ο Kristaps Porzingis έριξε λίγο ρυθμούς όσο προχωρούσε η σεζόν, αλλά έκλεισε με μέσους όρους 22,7 ppg/ 2,4 bpg, με αμφότερες τις επιδόσεις να αποτελούν τις καλύτερες επιδόσεις της καριέρα του, μαζί και με 6,6 rebounds και με σχεδόν δύο εύστοχα τρίποντα. Στο 48ο παιχνίδι του, όμως, κόντρα στους Bucks, μετά από κάρφωμα υπέστη ρίξη πρόσθιου χιαστού στο αριστερό γόνατο. Κι ενώ η αρχική εκτίμηση για τέτοιου είδους τραυματισμό είναι περίπου 10 μήνες αποχής, πράγμα που σημαίνει ότι ο νεαρός forward θα επέστρεφε κάπου κοντά στο 2019, βγήκαν κάποιες φήμες ότι ίσως χάσει ολόκληρη τη φετινή χρονιά. Σε κάθε περίπτωση, πιο ξεκάθαρη εικόνα θα έχουμε τον Σεπτέμβρη.
Για άλλη μια χρονιά η σεζόν των Knicks θα έχει και ενδιαφέρον, αλλά και χαμηλό ταβάνι. Το πότε θα γυρίσει ο Porzingis θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την πορεία της ομάδας. Το πανύψηλο μισθολόγιο κάνει αδύνατη την πιθανότητα υπογραφή καλών free agents και πολύ δύσκολη την περίπτωση trades, ενώ στο draft οι Knicks έχουν το pick #9, θέση από την οποία μπορούν να κάνουν το καλύτερο και το χειρότερο με περίπου την ίδια ευκολία. Άλλωστε για τους Knicks μιλάμε.
#21 Los Angeles Lakers
Νίκος Ραδικόπουλος: Το Summer Outlook των L.A. Lakers παρουσιάστηκε ξεχωριστά λόγω του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος που έχει το συγκεκριμένο franchise κατά την τρέχουσα offseason και θα το βρείτε εδώ: “NBA Teams Summer 2018 Outlook: #21 – Los Angeles Lakers“.
#20 Charlotte Hornets
Gus Χρυσοχού: Αν υπάρχει μια λέξη που μπορεί να χαρακτηρίσει την χρονιά των Hornets είναι μία: Απογοήτευση. Και μπορεί το ρεκόρ να κατέληξε να είναι το ίδιο με την σεζόν 2016-17 (36-46), ωστόσο η γεύση που μας άφηνε η προπέρσινη -πια- σεζόν ήταν πως οι Hornets θα εμφανιστούν πιο δυνατοί φέτος και σε θέση να διεκδικήσουν τη θέση τους στα Playoffs. Φευ. Η Charlotte τερμάτισε στη 10η θέση της Ανατολής, επτά νίκες πίσω από την όγδοη προνομιούχα θέση, με τους Kemba Walker και Dwight Howard να μένουν να παλεύουν σχεδόν ολομόναχοι καθ’ όλη την διάρκεια της σεζόν. Oι βοήθειες που είχαν από Jeremy Lamb και Frank Kaminksy ήταν συμπαθητικές μεν, αλλά όχι αρκετές δε, ενώ η απόδοση του Nicolas Batum άγγιξε επίπεδα Porland, αλλά στην τραυματισμένη εκδοχή του, όχι την καλή. Και πάλι όμως, τίποτα από αυτά δεν ήταν αρκετά. H Charlotte τερμάτισε 24η στη Λίγκα όσον αφορά το ποσοστό εντός πεδιάς, 27η σε ποσοστό στα δίποντα, 24η σε assists, 28η σε κλεψίματα, και τρίτη σε λάθη2)Πηγή: basketball-reference.com. Ήταν πρώτη στις προσπάθειες από την γραμμή της φιλανθρωπίας, πράγμα λογικό λόγω της παρουσίας του Howard, κάτι που δεν εκμεταλλεύθηκε όμως, καθώς το ποσοστό της έφτασε το 74,7%. Πολύ θετικό το γεγονός πως μιλάμε για την τέταρτη ομάδα σε rebounds στο NBA, με τον Howard να μαζεύει 12,5 ανά παιχνίδι.
Αυτό που απογοήτευσε περισσότερο ήταν το γεγονός πως ο Steve Clifford (head coach των Orlando Magic πλέον) δεν κατάφερε να παρουσιάσει κάτι καλύτερο σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Ναι μεν η παρουσία του Howard βοήθησε σημαντικά για την ενδυνάμωση των Hornets κάτω από τα καλάθια, αλλά, ταυτόχρονα, ήταν και μια λούπα για μονότονο αναχρονιστικό μπάσκετ. Spacing δεν υπήρχε ούτε για δείγμα, η μπάλα πήγαινε πιο συχνά στον Howard απ’ όσο θα έπρεπε και το isolation ήταν συχνά η καλύτερη δυνατή επιλογή. Ωστόσο, καθώς οδεύουμε στη σεζόν 2018-19, το front office έχει ήδη προβεί σε διορθωτικές κινήσεις. Προφανώς και δεν είμαστε προφήτες για να ξέρουμε αν θα βγουν, αλλά, αν μη τι άλλο, δείχνει μια διάθεση αλλαγής. Η πρώτη αλλαγή μάλιστα, ήρθε στις 8 του περασμένου Απριλίου, όταν ο Mitch Kupchak ανακοινώθηκε ως ο νέος General Manager και πρόεδρος. Αυτό από μόνο του λέει πολλά, καθώς ο Kupchak είναι συνδεδεμένος με τις επιτυχίες των Lakers στην τρέχουσα χιλιετία, καθώς ήταν ο αρχιτέκτονας των πέντε Πρωταθλημάτων τους (2000-02, 2009 και 2010). Βέβαια ήταν και αυτός που κατηγορήθηκε όσο κανείς, μιας και έδωσε μια πλουσιοπάροχη σύνταξη στον Kobe, ενώ είχε το πρόβλημα με τον αχίλλειό του, και κυρίως για τα συμβόλαια σε Deng και Mozgov. Σε κάθε περίπτωση, ο 64χρονος GM είναι σαφώς πιο κοντά στο mentality του Michael Jordan, ο οποίος φανταζόμαστε πως θα τρώγεται με τα εσώψυχά του που δεν έχει καταφέρει κάτι καλό ακόμα σαν ιδιοκτήτης.
Photo: AP News
Τέλος, στην άκρη του πάγκου θα βρίσκεται πλέον o James Borrego, ακόμα ένα “προϊόν” της σχολής Gregg Popovich. Ο ίδιος υπήρξε συνολικά 10 χρόνια βοηθός του Pop στους Spurs, ενώ έχει περάσει και από τους πάγκους των Magic και Hornets, της ομάδας δηλαδή που θα κοουτσάρει εφεξής. Αξίζει να σημειώσουμε πάντως πως ο Borrego βρέθηκε να είναι head coach των Magic στις 6 Φεβρουαρίου του 2015 και μέχρι το τέλος της χρονιάς, όταν το Orlando αποφάσισε να απολύσει τον τότε προπονητή Jacque Vaughn. O Borrego έκατσε για 30 παιχνίδια στον πάγκο και το ρεκόρ του ήταν 10-20. Αν κρίνουμε από αυτά που διαβάζουμε για τον Borrego, τότε ετοιμαζόμαστε για μια αρκετά βελτιωμένη εικόνα των Hornets, ειδικά όσον αφορά το αμυντικό κομμάτι. Το δόγμα του 41χρονου προπονητή ξεκινάει από το “box out μέχρι θανάτου”, κάτι που η παρουσία του Howard βοηθάει αφάνταστα. Από εκεί και πέρα, περιμένουμε μια άμυνα με πολλές αλλαγές και βοήθειες, με σκοπό να εκμεταλλευθεί τα σωματικά προσόντα των παιχτών στο 100%. Στο επιθετικό κομμάτι θα έχει αρκετή δουλειά, κυρίως στο κομμάτι του spacing, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, ενώ θα πρέπει να συμπεριλάβει όσο το δυνατόν περισσότερους παίχτες σε αυτό. Μην εκπλαγείτε αν δείτε τον Malik Monk να έχει σημαντική βελτίωση στα νούμερά του.
Tέλος, αφήνουμε μια μικρή γωνιά για τον Walker, ο οποίος είναι πιθανό να αλλάξει την μοίρα των Hornets σε δύο μέρες, όταν δηλαδή θα λάβει χώρα το draft. H oμάδα του Borrego διαλέγει στο #11, αλλά πολλά δημοσιεύματα φέρνουν την Charlotte να “τυλίγει” τον Walker σε μια από τις ομάδες του top-5 προκειμένου να επιλέξει ψηλότερα. Δεν θα μας κάνει εντύπωση, λοιπόν, να γίνει ανταλλαγή με το Memphis την βραδιά του Draft, το οποίο θέλει να ξεφορτωθεί τον Chandler Parsons, κάνοντάς τον πιο ελκυστικό μαζί με το #4. Θα μου πείτε πως στους Grizzlies υπάρχει ο Mike Conley και θα συμφωνήσω μαζί σας, αλλά η προοπτική να ξεφορτωθούν τον Parsons μοιάζει ευλογία και ας θυσιαστεί το #4. Τέλος, ας μην ξεχνάμε πως οι Hornets έχουν ήδη αρκετά μεγάλο πρόβλημα με το μισθολόγιό τους, καθώς υπερβαίνει τα $124 εκατομμύρια3)Πηγή: Spotrac. Συνεπώς ένας πονοκέφαλος λιγότερος με την ανανέωση του Walker, ο οποίος θεωρείται δεδομένο πως θα ζητήσει το maximun σαν ελεύθερος του χρόνου, θα βοηθήσει αρκετά.
#19 Detroit Pistons
Gus Χρυσοχού: Ο Stan Van Gundy θεωρήθηκε ο αναμορφωτής των Pistons4)Θιασώτης του οποίου ήταν και ο γραφων. όταν υπέγραφε σε αυτούς στις 14 Μαΐου του 2014. Ανέλαβε την θέση του head coach, καθώς και αυτή του President of Basketball Operations, αποδεικνύοντας πως ο συγκεντρωτισμός δεν είναι και ό,τι καλύτερο στο NBA. Τέσσερα χρόνια μέτρησε στον πάγκο του Detroit, με μόλις μία παρουσία στην post season, γεγονός που φυσικά δεν ήταν ικανό να τον κρατήσει και για την επόμενη σεζόν στις όχθες της λίμνης Michigan. Ο SVG ίσως να έβλεπε το τέλος που ερχόταν και γι’ αυτό στις 5 του περασμένου Φεβρουαρίου είπε να ρίξει μια τελευταία ζαριά στην αγορά, με σκοπό να δυναμώσει τους Pistons, εν όψει του photo finish της σεζόν. Έτσι έστειλε πακέτο τους Tobias Harris, Avery Bradley, Boban Marjanovic και το πρώτο pick τους για το 2018 στους Clippers, παίρνοντας ως αντάλλαγμα τους Blake Griffin, μαζί με το εγγυημένο συμβόλαιό του μέχρι και το 20215)Τα $38,9 εκατομμύρια που έχει για εκείνη την σεζόν είναι player option και είναι βέβαιο πως θα κάνει opt-in., Brice Johnson, Willie Reed και ένα πικ β’ γύρου. Όπως, αναλυτικά και σωστά είχε αναλύσει από τότε ο Νίκος, το trade ήταν καταστροφικό για τους Pistons, και η ιστορία κατέληξε εκεί που διαβάσατε παραπάνω: Τρεις στις τέσσερις χρονιές εκτός Playoffs.
Πλέον στην άκρη του πάγκου του Detroit μετά την απομάκρυνση του Van Gundy θα κάθεται ο Dwane Casey ο οποίος επίσης απολύθηκε από τους Raptors, και όσο κλισέ και αν ακούγεται, “οι ελπίδες για κάτι καλό την επόμενη σεζόν αναζωπυρώθηκαν”. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε την δουλειά που έκανε ο 61χρονος coach τα τελευταία χρόνια στους Raptors, μετατρέποντάς τους σε μία εκ των κορυφαίων ομάδων της Λίγκας. Όσον αφορά τη regular season τουλάχιστον. Kαι ήδη ο Casey έχει λύσει αρκετούς γρίφους, κυρίως αυτούς που έχουν να κάνουν με την αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας. Το στυλ του Van Gundy ήταν πολύ συγκεκριμένο, με τους ψηλούς να κυνηγούν τα επιθετικά rebounds από τα πολλά τρίποντα που επιχειρούσαν οι περιφερειακοί του. Αυτό είναι δεδομένο πως θα αλλάξει υπό τις οδηγίες του Casey, o oποίος θα επιχειρήσει να παίξει ένα πιο γρήγορο μπάσκετ και να αλλάξει τον ρυθμό των Pistons, οι οποίοι τερμάτισαν στην 21η θέση πέρυσι, όσον αφορά το pace. O δεύτερος γρίφος έχει να κάνει με το αν θέλει να πάει σε μια λογική “CP3-DeAndre-Griffin”. Και μπορεί ο Drummond να φέρνει αρκετά σε DeAndre, αλλά ο Reggie Jackson δεν είναι σε καμία περίπτωση Paul. Όλα αυτά φυσικά στα χαρτιά, καθώς με τον Casey να του δίνει οδηγίες ίσως τον δούμε να αλλάζει άρδην αγωνιστικά. Ας μην ξεχνάμε πως ο Kyle Lowry έγινε All-Star στα χέρια του έμπειρου coach. Eμείς απλά θα σημειώσουμε πως η κατάληξη του εν λόγω σχήματος για τους Clippers δεν ήταν η προσδοκώμενη.
Ο τρίτος γρίφος είναι τα συμβόλαια. Ναι μεν ο Casey δηλώνει αριστερά και δεξιά πως θεωρεί τον Griffin αστέρα πρώτης γραμμής, αλλά η πικρή αλήθεια είναι πως τo salary των Pistons αγγίζει τα $122 εκατ., τα οποία μοιράζονται σε 12 παίχτες αυτή την στιγμή και είναι όλα εγγυημένα. Προφανώς αυτό αδρανοποιεί τις κινήσεις των Pistons στην ελεύθερη αγορά, ενώ ας μην ξεχνάμε πως δεν έχουν κάποιο pick πρώτου γύρου ώστε να το πακετάρουν με κάποιον παίχτη για να πάρουν ένα ψηλότερο pick ή να χαμηλώσουν σημαντικά το cap τους. Με τα δεδομένα ως έχουν, δύσκολα θα δούμε κάποιες κινήσεις από πλευράς Pistons, εκτός αν πια ο Casey αποφασίσει να ταρακουνήσει για τα καλά την αγορά προσφέροντας τον Drummond και να πάρει ως αντάλλαγμα κάποιο/α picks το βράδυ του draft. Βλέποντας, πάντως, τον Casey και το πως λειτουργεί όλα αυτά τα χρόνια, ίσως τον δούμε να πάει με το υλικό που κληρονόμησε από τον προκάτοχό του, να προσπαθήσει να το βελτιώσει και να προβεί σε διορθωτικές κινήσεις κατά την διάρκεια της επόμενης σεζόν. Είναι προπονητής άλλωστε που δίνει ευκαιρίες και ίσως κάνει το ίδιο και εδώ. Στην τελική, αν καταφέρει να βελτιώσει αυτό το σύνολο, θα αποτελεί και μεγάλη έκθεση προς τον ίδιο τον Van Gundy. Τέλος, αν θα έπρεπε να προβούμε σε κάποια εκτίμηση, αυτή θα ήταν πως ίσως δούμε τους Stanley Johnson και Luke Kennard να έχουν αναβαθμισμένους ρόλους στο επιθετικό κομμάτι των Pistons. Προς το παρόν, “in Casey we trust”.
