NBA Teams Summer 2018 Outlook: #02 & #01

Mε την Post Season 2018 να είναι πια παρελθόν, η Λίγκα που δεν σταματά να λειτουργεί “στα κόκκινα”, μπαίνει στην τρίτη φάση της (ή πρώτη της επόμενης σεζόν), αυτής της off season, όπου το μεγαλύτερο μέρος της υλοποίησης του σχεδιασμού των ομάδων λαμβάνει χώρα. Με τα δύο μεγαλύτερα tasks της off season 2018 να αποτελούν το -διαρκές την τελευταία τετραετία- “How to beat the Warriors”, αλλά και το “Πού θα πάει ο Lebron;“, οι ομάδες έχουν πολλά σενάρια σε πάμπολλα επίπεδα να εξετάσουν, η καθεμία αναφορικά με την μίκρο εικόνα του franchise, αλλά και την μάκρο, της πορείας της Λίγκας συνολικά. Πριν την έναρξη του July Memorandum και την επίσημη έναρξη των κινήσεων των ομάδων, οι συντάκτες του Hog προσπαθούν να δώσουν ένα περίγραμμα της κατάστασης της κάθε μίας από της 30 ομάδες της Λίγκας αναφορικά με το που βρίσκονται και προς τα που καλό θα ήταν να κινηθούν. 

Το τέλος της συνοπτικής¹⁾Τουλάχιστον προσπαθήσαμε να είναι τέτοια… μας περιήγησης στις ομάδες του ΝΒΑ, αναφορικά με τα πεπραγμένα τους στη σεζόν 2017-18, αλλά και το τι θα περιμέναμε από αυτές στην τρέχουσα offseason, ολοκληρώνεται με τις αντικειμενικά δύο καλύτερες ομάδες της προηγούμενης σεζόν, αλλά και της προηγούμενης τετραετίας συνολικότερα, τους Cleveland Cavaliers και τους Golden State Warriors. Μια offseason που τις βρίσκει σε εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις, με τους Warriors, πιο μπαρουτοκαπνισμένους από ποτέ να ετοιμάζονται για τη διατήρηση των σκήπτρων τους σε μία διαφαινόμενα ακόμα ανταγωνιστικότερη Δύση, και τους Cavaliers, από την άλλη, στην άκρη του βατήρα, να προσπαθούν να διαχειριστούν την επερχόμενη πτώση, και τα όποια κόστη από την σύγκρουση στο τέλος αυτής.

#02 Cleveland Caveliers

Νίκος Ραδικόπουλος: Η αλήθεια είναι πως στον (ημερολογιακό) χρόνο που προηγήθηκε παρακολούθησα (και έγραψα) πολύ περισσότερο τους Cavaliers από ό,τι φανταζόμουν και σκόπευα. Για τo τρελό-τρελό καλοκαίρι του 2017, το preview τους για τη σεζόν 2017-18, τον απολογισμό των κινήσεών τους στην trade deadline 2018. Αλλά πως να μην τους παρακολουθεί κανείς; Οι Cavaliers είχαν όλες τις αντιφάσεις του κόσμου, σε όλα τα επίπεδα. Διοικητικά είχαν για τρίτη συνεχόμενη χρονιά το υψηλότερο salary της Λίγκας, με $135 εκατ., ωστόσο ο ιδιοκτήτης τους, o Dan Gilbert, φημίζεται για τις κακές του αποφάσεις. To υψηλό salary τούς οδήγησε σε $25 εκατ. σε φόρους, και τους κατέστησε την μόνη ζημιογόνα ομάδα για το 2017, με ζημιές ύψους $6,2 εκατ., στην πλέον εύρωστη περίοδο της Λίγκας. Οργανωτικά είχαν την αλλαγή του GM τους, David Griffin, ακριβώς στην έναρξη της offseason του 2017, και την αργοπορημένη αντικατάσταση του από τον Koby Altman. Ενός Altman που στα trades που προχώρησε κατάφερε να μετατρέψει τον δυσαρεστημένο Kyrie, τον Channing Frye και το pick τους για το 2018 σε Jordan Clarkson, Rodney Hood, Larry Nance Jr., Ante Zizic και σε Collin Sexton. Πόσο τραγικό φαντάζει σήμερα αυτό; Πόσο αναποτελεσματικό φαντάζει, επίσης, πως αυτό ήταν το αποτέλεσμα της αδυναμίας τους να επιλύσουν την κατάσταση, με τον Kyrie να έχει δύο ακόμα χρόνια συμβόλαιο; Προπονητικά είχαν τον Tyronn Lue να μην μπορεί να αξιοποιήσει κανέναν παίχτη που στα χέρια συναδέλφων ήταν -τουλάχιστον- αποτελεσματικοί. Είτε αυτός ήταν ο Crowder, είτε ο Hood, είτε ο Clarkson, είτε ο Hill, είτε ο Nance, είτε ο Thomas. Και αγωνιστικά είχαν εξαιρετικές περιόδους και τρομακτικά αγωνιστικά κενά. Αλλά κυρίως είχαν τον καλύτερο παίχτη του κόσμου στο roster τους, τον Βασιλιά LeBron James, που για ακόμα μία χρονιά, μέσα σε αυτό το διοικητικό, οργανωτικό, προπονητικό, αγωνιστικό χάος, τους πήρε από το χεράκι και τους οδήγησε για τέταρτη σερί χρονιά στους Τελικούς του NBA, μέσα από μία σειρά υπερβατικών και υπεράνθρωπων επιδόσεων και παραστάσεων.

Ενός LeBron που του αναλογούν τα πάντα για τις αγωνιστικές υπερβάσεις της ομάδας, αλλά έχει και σημαντικότατο μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση αυτής σε όλα τα υπόλοιπα επίπεδα. Το μισθολόγιο της ομάδας έφτασε στα ύψη γιατί εκείνος ήταν που απαίτησε να πάρουν μεγάλα συμβόλαια οι -επιεικώς αναιμικοί- Tristan Thompson και J.R. Smith. Το οργανωτικό χάος προκλήθηκε γιατί και εκείνος σιγόνταρε την παραχώρηση του Kyrie το καλοκαίρι του 2017, με αποτέλεσμα το trade request του τελευταίου. Ο Lue προπονεί τους Cavs, όντας ο χειρότερος προπονητής ομάδας που έχει κατακτήσει Πρωτάθλημα NBA, επειδή ο James τον επέβαλε. Το τσίρκο που στήθηκε στην αρχή της χρονιάς, με τους παλαίμαχους Rose, Wade, Perkins²⁾Τον έκαναν waive τον περασμένο Οκτώβρη και τον ξαναπήραν στις 11 Απριλίου, ήταν για την ικανοποίηση των δικών του επιθυμιών. Το ξήλωμα και ξαναράψιμο -με ακόμα χειρότερα μπαλώματα- του Φλεβάρη έγινε για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Τέλος, ακόμα κι η επιλογή Sexton στο draft είχε να κάνει μπας και του χρυσωθεί το χάπι και δεν αποχωρήσει από το Ohio, μιας και είχε εκφραστεί θετικά για αυτόν.

Οπότε; Τι είναι ο LeBron; Ευεργέτης της πόλης και της ομάδας του τόπου καταγωγής του, ή ένας παρασιτικός οργανισμός που στην προσπάθειά του να κερδίσει, απορροφά κάθε πόρο, οικονομικό, αγωνιστικό, μελλοντικό (picks) και όταν οι πόροι εξαντληθούν απλά πηγαίνει παρακάτω, αφήνοντας πίσω του συντρίμμια που θα χρειαστούν χρόνια να μαζευτούν, όπως στο Miami και στο Cleveland στην πρώτη αποχώρησή του;

Η απάντηση είναι απλή και είναι αρκετά καθαρή: ο LeBron είναι και τα δύο: η κορυφαία αγωνιστική προσωπικότητα που έχουμε δει εδώ και δεκαετίες, αλλά, όπως κάθε ταυτόχρονη προσωπικότητα, όπως τα αέρια, αλλά και κάθε άνθρωπος, καταλαμβάνει όλον τον χώρο που θα βρει διαθέσιμο. Και στο Cleveland δεν υπήρξε καμία προσωπικότητα τύπου και επιπέδου Riley για να τον περιορίσει και να του επιβάλλει προπονητή με αρχές³⁾Ναι, προφανώς εδώ θέλω να γράψω “και με αρχίδια”, αλλά δεν θέλω τόση masculinity στο κείμενο ή υπόνοια σεξισμού., όπως ο Spoelstra. Προσωπικότητες όπως οι Buss, Magic, Pelinca, Walton που θα βρει στον επόμενο σταθμό του, στο Los Angeles. Kαι για αυτό ο LeBron δεν περιορίστηκε στον εξαιρετικό αγωνιστικό του ρόλο στο Cleveland, αλλά έβαλε χέρι όπου μπορούσε, παίζοντας ανεπιτυχώς με την μη τήρηση της βασικής αρχής: σπάνια μπορείς να είσαι εξαιρετικά καλός σε πάνω από έναν τομέα. Ειδικά όταν οι τομείς επικαλύπτονται και αλληλεπιδρούν, όπου και χρειάζονται ξεκάθαρες δομές και ρόλοι.

Άρα κάπου εδώ κλείνει οριστικά και το δεύτερο κεφάλαιο LeBron στους Cavaliers. Το καθολικό χειροκρότημα που έλαβε από τους φίλους των Cavs στον τέταρτο και τελευταίο Τελικό κόντρα στους Warriors είναι και η απάντηση στο αν η παρουσία του αυτήν την τετραετία ήταν θετική ή αρνητική. Οι ίδιοι άνθρωποι που το 2010 τον γιουχάιζαν και τον κατηγορούσαν για προδότη, αυτή τη φορά εκτιμούσαν τη μοναδική συνεισφορά του στον οργανισμό, το μοναδικό Πρωτάθλημα στην ιστορία τους, που εκείνος τους χάρισε, αλλά -και κυρίως- το δικαίωμά του να καθορίζει τις τύχες του και το που θα παίξει⁴⁾Μια θέση που έχουμε παρουσιάσει αρκετές φορές μέσα από το Hog, για την επιρροή του LeBron στη Λίγκα συνολικότερα, τόσο στην παρουσίαση των αλλαγών της 2017 CBA και των επιπτώσεων αυτής, όσο και στην ανάλυση του τελευταίου φετινού Τελικού, και κολακευτήκαμε όταν είδαμε να την παρουσιάζει πρόσφατα και ο Howard Beck στο Bleacher Report.

Kαι, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα κείμενα ομάδων σε αυτή τη σειρά Summer Outlooks που τρέξαμε, δεν έχει νόημα η παράθεση στατιστικών και αριθμών της χρονιάς που τελείωσε. Οι επιδόσεις και τα πρόσωπα που παρουσίασαν οι Cavaliers ήταν τόσα, αλλά και τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, που οι όποιοι μέσοι όροι προέκυψαν μόνο πλασματικοί μπορούν να θεωρηθούν. Οι μόνες σταθερες ήταν η κακή άμυνα (29η της Λίγκας) και η καλή -LeBronοκεντρική- επίθεση (5η). Στα δε Playoffs ενεργοποιήθηκαν και πάλι οι τουρμπομπουκάλες του “Κατσίκα” και, με μια σειρά από υπερβάσεις, οι Cavs κατάφεραν απροσδόκητα να παρουσιαστούν και πάλι απέναντι στην καλύτερη ομάδα όλων των εποχών, όμως όντας οι ίδιοι πιο αδύνατοι από κάθε προηγούμενο ραντεβού τους. Το αποτέλεσμα ήταν το νομοτελειακά το αναμενόμενο.

Συνεπώς αυτό που έχει ενδιαφέρον για τους Cavaliers είναι η επόμενη μέρα. Ακόμα και χωρίς τον LeBron, έχουν δεσμευμένα $106 εκατ. σε δέκα παίχτες, με έναν από αυτούς να είναι ο “πόρτα σε club” πρώην καλαθοσφαιστής Perkins, του οποίου τα $2,3 εκατ. ανανέωσαν προ ημερών. Ο Love είναι -εδώ και χρόνια- σκιά του ημερών Wolves εαυτού του. Ο Smith θα είναι για πάντα χαραγμένος στη μνήμη μας για τη φάση του αποκεφαλισμένου κοτόπουλου του πρώτου Τελικού. Ο Thompson χρόνια τώρα απασχολεί τον Τύπο περισσότερο για τα εξωαγωνιστικά του ζητήματα, παρά για την συνεισφορά του με σορτσάκι και αμάνικο. Ο Clarkson έγινε ήδη ανέκδοτο για την αγωνιστική του συμπεριφορά στους Cavs, πριν καν κλείσει ολόκληρο τετράμηνο εκεί. O George Hill είναι το παγωμένο βλέμμα πριν την άστοχη βολή στο τέλος του πρώτου αγώνα και ο κάποτε Spur ή Pacer εαυτός του μας έρχεται στο νου μόνο όταν είναι τραυματίας⁵⁾Ή προσπαθούμε να “σπρώξουμε” τα $19 εκατ. του συμβολαίου του στο fantasy και πουλάμε παπάτζα.. Αγωνιστικά έχει να μας παρουσιαστεί καλώς από κάποιες έκτακτες βραδιές στη Utah πριν δύο χρόνια. Και όλοι οι προαναφερθέντες έχουν λαμβάνειν αθροιστικά κοντά $90 εκατ. Οπότε τι συζητάμε;

Και θα μπορούσαμε να συζητήσουμε, αν υπήρχε στον πάγκο (ή αν ερχόταν) ένας προπονητής που να είχε δείξει δείγματα τέτοιου, και τα όποια ταλέντα όλοι οι προαναφερθέντες έχουν, έστω και σε λανθάνουσα ή φθίνουσα κατάσταση, να τα αναδείξει, και να μπορέσει να φτιάξει με αυτούς ένα αξιοπρεπές και ανταγωνιστικό σύνολο. Που θα ανταγωνίζεται για μια θέση στα Playoffs της (προδιαγραφόμενης ως αδύναμης και του χρόνου) Ανατολής. Μα όταν μιλάμε για τον Lue, αρκεί η αναφορά του ονόματος του Crowder, ενός παίχτη ελβετικού σουγιά για χέρια προπονητών όπως ο Stevens και ο Snyder, αλλά σκουριασμένου κατσαβιδιού με σπασμένη μύτη στα χέρια του Lue, για να πειστεί και ο κάθε καλόπιστος για τις αδυναμίες του σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Οπότε και πάλι τι;

Και ναι, ο αντίλογος είναι πως σε κάποιες σειρές στα Playoffs έκανε αξιοπρόσεκτες προσαρμογές και στους τελικούς της Ανατολής, στα δύο τελευταία παιχνίδια, ήταν καλύτερος από τον Stevens. Αλλά και εδώ το κόντρα επιχείρημα είναι τι έχει δείξει αγωνιστικά πέρα από προσαρμοστικότητα σε καταστάσεις Playoffs (ανακάτεμα των βασικών πεντάδων στην ουσία), κι αυτό πάντα με τον James να παίζει εξωγήινα, ο coach Lue; Mε τον ίδιο να δηλώνει πως θα επιστρέψει στον πάγκο της ομάδας για τη σεζόν 2018-19 θα έχουμε μια πολύ καλή ευκαιρία να διαπιστώσουμε αν είμαστε αυστηροί και άδικοι μαζί του ή όχι.

Συνεπώς: Ένας νέος GM, που έχει ήδη κάνει μία σειρά από κακά trades, ένας προπονητής που εμπνέει ελάχιστη εμπιστοσύνη, ένα roster που δείχνει άνευρο, άκεφο και με τις καλές αγωνιστικές μέρες των παιχτών του να ανήκουν στο παρελθόν. Μόνες εξαιρέσεις οι νέοι Sexton, Osman, Nance Jr. και Zizic. Είναι όμως αυτοί μια ικανοποιητική βάση για να ξεκινήσεις rebuild;

Και ακόμα κι αν μέσα από τις προηγούμενες γραμμές γίνεται σαφές πως δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος για το μέλλον των Cavs και πως θεωρώ μονόδρομο την διάλυση του παρόντος roster και το χτίσιμο από την αρχή, υπάρχουν δύο δομικά θέματα που δυσκολεύουν αυτή τη λύση: το περιορισμένο salary της Λίγκας συνολικά αυτή την offseason, που καθιστά δύσκολο να δοθούν κάπου αυτά τα κακά συμβόλαια που η ομάδα έχει, αλλά και το πως επ’ ουδενί δεν θα πρέπει να δοθούν και μελλοντικά picks για να ελαφρυνθεί το μισθολόγιο. Ήδη το pick τους για το 2019 το έχει η Atlanta (top-10 protected τόσο για το 2019, όσο και για το 2020) από το trade του Korver, άρα αν είναι να ξεκινήσει tanking, αυτό θα πρέπει να είναι ακραία επιθετικό. Ωστόσο, το βασικό μου πρόβλημα αναφορικά με το αύριο των Cavs είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στους διοικητικούς παράγοντες της ομάδας. Μετά την πρώτη φυγή LeBron είχαν τη δυνατότητα να διαλέξουν πέντε υψηλά picks σε τέσσερις συνεχόμενες χρονιές. Και διάλεξαν:

2011 #1 Kyrie Irving και #4 Tristan Thompson

2012 #4 Dion Waiters

2013 #1 Anthony Bennett (σε περίπτωση που ξεχνάτε ποιο είναι το χειρότερο #1 pick όλων των εποχών…)

2014 #1 Andrew Wiggins

Και δεν είχαν καμία πρόοδο μέχρι να επιστρέψει ο LeBron.

Και με αυτά τα δεδομένα, το προστατευμένο μεν, αλλά σε χέρια άλλων δε pick τους, και το φορτωμένο μισθολόγιο, το να παρουσιαστούν ανταγωνιστικοί οι Cavaliers τη σεζόν 2018-19 φαντάζει πολύ δύσκολο. Το πως θα γίνουν πολύ κακοί ίσως είναι κι αυτό πιο δύσκολο από ό,τι αρχικά φαντάζει. Σε κάθε περίπτωση, η τρέχουσα offseason είναι κρισιμότατη αναφορικά με τα επόμενα -κάμποσα- χρόνια του οργανισμού.

#01 Golden State Warriors

Κοσμάς Καψάλης: Oι Golden State Warriors έγιναν η έβδομη ομάδα μετά από Lakers, Celtics, Pistons, Bulls, Rockets, Heat που κερδίζει back2back Τίτλους, φτάνοντας τους έξι συνολικά, στην τρίτη θέση της Λίγκας σε ισοβαθμία με τους Bulls, και ο στόχος είναι ξεκάθαρος για τη χρονιά που έρχεται. Να γίνει η τέταρτη ομάδα, μετά από Lakers, Celtics, Bulls, που πετυχαίνει three-peat, συνεχίζοντας τη Δυναστεία που έχει στηθεί στην Bay Area. To μεγάλο μας παράπονο; Ότι παρά τους τρεις Τίτλους σε τέσσερα χρόνια και τις μεγάλες ατομικές εμφανίσεις, δεν έχουμε δει ακόμα το πραγματικό μπάσκετ που μπορεί να παίξει αυτή η ομάδα, παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις.

Το (πιθανότατα) μεγαλύτερο άθροισμα ταλέντου που παρατάχθηκε ποτέ στο NBA, έχει ήδη το ρεκόρ της Λίγκας για το καλύτερο ποσοστό νικών σε διάστημα τετραετίας, πέρσι κέρδισε το Πρωτάθλημα έχοντας μια μόλις ήττα, (με το 16-1 που έγραψε να είναι επίσης το απόλυτο ρεκόρ), κι όμως μας κάνει να είμαστε συγκρατημένα ενθουσιασμένοι. Κι αυτό γιατί δείχνουν πως μπορούν και καλύτερα. Ύβρις; Όχι, κοινή λογική, που απορρέει από τον ανταγωνισμό που βρίσκουν μπροστά τους. Ένας ανταγωνισμός που φαίνεται πως θα αυξηθεί στη Δύση, εφόσον οι Lakers καταφέρουν να μαζέψουν τους επιθυμητούς στόχους τους. Αλλά και πάλι, είναι ικανή η παρουσία των LeBron, Kawhi και George να ανακόψει το τσουνάμι των Warriors; Η αίσθησή μας είναι πως όχι, τουλάχιστον την δεδομένη χρονική στιγμή. Σε ατομικό επίπεδο οι Lakers, ναι θα είναι διαστημικοί. Μπορεί όμως αυτό να αποδειχθεί αρκετό ώστε να υπερκεράσει τη χημεία, τους αυτοματισμούς και το “σταματάω από τα 10 μέτρα και το βάζω με όποιον τρόπο θέλω;”. Και πάλι η αίσθησή μας είναι όχι.

Και όπως με τους Cavs, παραπάνω, ο Νίκος δεν βρήκε κάποιο νόημα να ασχοληθεί με τα ομαδικά στατιστικά, το ίδιο θα γίνει και εδώ. Το ίδιο και σε ατομικό επίπεδο, αφού το να γράψουμε για τους Durant, Curry, Thompson και Green το θεωρούμε “περιττό”. Είναι πιο “ενδιαφέρον” να δούμε τα καλά παιχνίδια που “έγραψε” στο ενεργητικό του ο Quinn Cook ή οι πολύτιμες βοήθειες που έδωσε ο Kevon Looney στην post season, παρά τα αυτονόητα. Και πάνω απ’ όλα, το πιο ενδιαφέρον όλων είναι η εξής φράση που ποτέ δεν περιμέναμε να ξεστομίσουμε: “Οι JaVale McGee και Nick Young είναι Πρωταθλητές ΝΒΑ“. Παρ’όλα αυτά, πριν τους δούμε να μεταμορφώνονται και πάλι σε μια ασταμάτητη μηχανή, στη regular season, υπήρξαν κάποια χρονικά διαστήματα που έδειχναν να “βαριούνται”. Σαν η regular season να ήταν μια διαδικαστική υπόθεση, με το 58-24 να δίνει το δικαίωμα της ελπίδας στους αντιπάλους. Ένα δικαίωμα που το πήραν μόνο οι Rockets και αν δεν συνέβαινε ο τραυματισμός του Chris Paul, ίσως αυτή την στιγμή να γράφαμε διαφορετικά. Ίσως και όχι. Το αποτέλεσμα, πάντως, ήταν το αναμενόμενο από τις αρχές της περασμένης σεζόν: Warriors, Πρωταθλητές 2017-18. Με το set up τους να είναι έτοιμο και για την επόμενη χρονιά, η προσοχή όλων πλέον στρέφεται στην off season και τις κινήσεις που αναμένεται να κάνουν σε αυτή.

Προφανώς η προτεραιότητα είναι η επιστροφή του Kevin Durant στην ομάδα, ο οποίος αρνήθηκε τα $26,2 εκατομμύρια που είχε σαν player option, ώστε να πάρει ακόμα μεγαλύτερο συμβόλαιο στην τρέχουσα free agency. Όπως εύκολα μπορείτε να φανταστείτε, το όνομα του KD έχει συνδεθεί και αυτό με τους Lakers, με τον δημοσιογράφο Stephen Smith να υποστηρίζει πως ο LeBron επικοινώνησε με τον παίχτη των Warriors για να πάνε μαζί στο Los Angeles. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, πάντως, από το Oakland δείχνει πως ο KD θα παραμείνει Warrior. Μετά είναι η περίπτωση του Klay Thompson. Ναι μεν ο παίχτης έχει συμβόλαιο και για την επόμενη χρονιά, αλλά o General Manager, Bob Myers θέλει να ξεμπερδεύει όσο το δυνατόν πιο σύντομα και με αυτό το ζήτημα, προκειμένου να έχει τον ίδιο κορμό παιχτών για τουλάχιστον δύο σεζόν ακόμα. Μέσα σε όλα αυτά, ας μην ξεχνάμε πως οι Warriors μπορούν να μένουν ήσυχοι για τον Andre Iguodala, ο οποίος δικαιολόγησε και θα δικαιολογεί στον αιώνα τον άπαντα το συμβόλαιο που υπέγραφε πέρυσι τέτοιον καιρό. Όσο κι αν θαυμάζουμε τις επιδόσεις των τεσσάρων All-Star του Golden State, η παρουσία του Iggy ως του κορυφαίου glue guy της Λίγκας είναι κάτι που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Και αν δεν καταλαβαίνετε τι λέμε, μπορείτε να φέρετε στη μνήμη σας τα παιχνίδια με το Houston. Αυτά στα οποία ήταν παρόν και εκείνα που έλειψε.

Με το σύνολο του κορμού λοιπόν -πλην του KD την στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο- για τουλάχιστον μια σεζόν ακόμα, το ερώτημα είναι ένα: Πώς βελτιώνεις μια τέλεια ομάδα; Με δεδομένο πως εφόσον υπογράψει και ο Durant, το περιθώριο για κινήσεις είναι περιορισμένο, αφού οι Warriors είναι ήδη πάνω από το cap και οι κινήσεις που μπορούν να κάνουν στην τρέχουσα off season έχουν να κάνουν με οποιασδήποτε μορφής exception ή με minimun salaries. Ήδη μετά το buy out του Dwight Howard, ο θόρυβος που δημιουργήθηκε πως θέλει να υπογράψει στους Warriors με minimum ήταν μεγάλος. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Trevor Ariza, ο οποίος θα έχει συνάντηση με τους Warriors, μεταξύ άλλων ομάδων. Για τα “ρέστα” αναφέρουμε και τo report του δημοσιογράφου Marcus Thompson, ο οποίος αναφέρει πως οι Green και Durant⁶⁾Ακόμα ένα δείγμα ότι μάλλον μένει στην ομάδα. προσπαθούν να πείσουν τον Jamal Crawford να τους πλαισιώσει, με τον Zach Lowe να αναφέρει ωστόσο πως ο παίχτης δεν θα δεχθεί το minimum veteran και οι Warriors δεν θα “σπαταλήσουν” ένα mid-level exception πάνω του. Ίδωμεν. Παράλληλα, όμως, βασικό κομμάτι του κορμού είναι και ο Steve Kerr, ο οποίος μπαίνει στην τελευταία χρονιά του πενταετούς συμβολαίου του, με τον Andrian Wojnarowksi να αναφέρει πως ο ίδιος και οι Warriors βρίσκονται κοντά στην επέκταση της συνεργασίας τους, με διπλασιασμό των ετήσιων αποδοχών του⁷⁾Παίρνει $5 εκατ. τον χρόνο, αναμένεται να πάει πάνω από τα $10 εκατ. ετησίως..

Κάπου εδώ, ήρθε η ώρα να αναφέρουμε και την επιλογή του Golden State στο φετινό draft, η οποία ήταν ο Jacob Evans. O 21χρονος πρώην αθλητής του Cincinatti, είναι μια εξαιρετική περίπτωση αμυντικού, καθώς η σωματοδομή του τον βοηθάει να δυσκολεύει σε μεγάλο βαθμό τα αντίπαλα guards. Τον χαρακτηρίζει η υπομονή στο παιχνίδι του, δεν εκβιάζει καταστάσεις, ενώ το transition είναι επίσης ένα από δυνατά του σημεία. Προφανώς, σε αυτούς του Warriors δεν θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά στις βραδιές της “αγγαρείας” των αστέρων, ίσως να έχει την ευκαιρία να αποδείξει τις αμυντικές του ικανότητες, ώστε να “πείσει” τους προπονητές του πως του αξίζει μια θέση στην ρόστερ. Σε μια τόσο γεμάτη ομάδα, άλλωστε, παίχτες-ρολίστες σαν τον Evans, είναι περιπτώσεις που μπορούν να αναδειχθούν, κάνοντας τα μικρά εκείνα πράγματα που δεν αναγράφονται στις στατιστικές κατηγορίες.

Κλείνοντας, λοιπόν, αυτά που μπορεί να δούμε από τους Πρωταθλητές στην τρέχουσα off season, είναι τα εξής: 1) Ο κορμός της ομάδας να μείνει ίδιος, με τον Durant να ανανεώνει την παραμονή του. 2) Οι Warriors ίσως αποκτήσουν κάποιον ή κάποιους από τους Howard, Ariza, Crawford. Και επειδή προτιμάμε τους δύο τελευταίους, κάντε εικόνα το Livingston, Crawford, Iggy και Ariza να έρχονται από τον πάγκο⁸⁾Σιωπή που συναντάς μόνο σε ταινίες τρόμου.… 3) Ο Kerr ανανεώνει και η κατάσταση στο προπονητικό επιτελείο παραμένει ίδια. Υπάρχει, άραγε, νόημα να συζητάμε για την κατάληξη (και) της επόμενης σεζόν;