Μοιάζει σαν ψέμα το γεγονός ότι ίσως φέτος να είναι η τελευταία χρονιά που πρέπει να αναφέρουμε το όνομα του φιλόδοξου πλην κοντόφθαλμου πρώην GM των Nets, Billy King. Οι Nets του χρόνου θα draftάρουν στον πρώτο γύρο το δικό τους pick, η απομάκρυνση του Brook Lopez έσβησε το τελευταίο σημαντικό σημάδι της κατά φαντασίαν superteam, και το franchise προχωράει μπροστά.
Ενώ Εμείς Φτιάχναμε Γουρουνάκια στην Άμμο
Όπως ο Kenny Atkinson προσπαθεί να δοκιμάσει τις δυνατότητές του και να παράξει ένα οργανωμένο αποτέλεσμα στο παρκέ παρά τους περιορισμούς ταλέντου που παρουσιάζει το ρόστερ των Nets, έτσι και ο Sean Marks με το επιτελείο του συνεχίζουν τη δουλειά μυρμηγκιού με στόχο κάποια στιγμή η καμένη γη να ξαναανθίσει, σαν παλιά νοικοκυρά που φτιάχνει ωραίο φαγητό με τη σκόνη από τα ντουλάπια. Και τα καταφέρνουν περίφημα. Η στρατηγική “στοιχήματα που δεν βγήκαν αλλού και ανεπιθύμητοι παίκτες – συμβόλαια” συνεχίζεται, έχοντας κριθεί μέχρι στιγμής επιτυχημένη.
Στους ψηλούς, αφού αποχαιρέτησαν Quincy Acy, Jahlil Okafor, Dante Cunningham και Timofey Mozgov, καλωσορίζουν την τριάδα Kenneth Faried, Ed Davis και Jared Dudley. Φυσικά κανείς τους δεν θα απειλήσει τα λεπτά του ελπιδοφόρου frontcourt, αποτελούμενου από Rondae Hollis-Jefferson και Jarrett Allen, αποτελούν όμως ακριβώς αυτό που ψάχνει ο Atkinson, δηλαδή παίκτες για να πλαισιώσουν τους προαναφερθέντες, προσφέροντας τις σαφώς ορισμένες δυνατότητές τους χωρίς ψευδαισθήσεις, συν κάποια ψήγματα mentoring. Οι δύο πρώτοι μάλιστα θα μπορούν να προσφέρουν έναν απαραίτητο συνδυασμό καλών screens και rim-running για να εξυπηρετήσουν την εξέλιξη των (κάπως) βαριών χαρτιών: Russell, LeVert και Dinwiddie. Σε αυτή την περιφερειακή γραμμή προσθέστε και το απρόσμενο δώρο του Neil Olshey. Ο Shabazz Napier έκανε ένα mini-breakout στο Portland, αλλά για κάποιον λόγο δεν διατηρήθηκε στο ρόστερ τους (στο οποίο προστέθηκε ο περσινός Net, Nik Stauskas), και είναι άλλη μια λύση στη δημιουργία και την εκτέλεση, σίγουρα κάτι καλύτερο σε σχέση με τον Isaiah Whitehead που δεν έπεισε την τελευταία διετία -ιδίως στο κομμάτι δημιουργία- και του χρόνου θα κάνει παρέα στον Dorrell Wright στο μακρινό Krasnodar. Παρελθόν αποτέλεσε και ο Jeremy Lin.
Κοντολογίς, οι κινήσεις του front office στην εκμετάλλευση της ανάγκης των Nuggets για cap space, σε συνδυασμό με τις απομακρύνσεις Lin και Mozgov κρίνονται ως σεμιναριακές.
Μέσω του draft πρόσθεσαν δύο αμούστακους Ευρωπαίους forwards, έτοιμους να μπερδέψουν κάθε σχολιαστή με τα συνεχόμενα σύμφωνά τους, αλλά και την παρόμοια κοψιά τους. Ο Dzanan Musa έρχεται με αυτοπεποίθηση από καλή χρονιά με την Cedevita και έτοιμος να καταναλώσει τα αρκετά λεπτά που φαίνονται διαθέσιμα στο “3”, καθώς ο DeMarre Carroll είναι τόσο ευπαθής, όσο και αναλώσιμος, και ο Joe Harris μπορεί να παραμεριστεί αν ο Βόσνιος, που βέβαια είναι ακόμα 19, αποδειχτεί έτοιμος για αρκετό χρόνο συμμετοχής. Ενδιαφέρον θα έχει να δούμε αν θα παίξει και ως point guard, όπως δήλωσε πως θέλει. Ο Kurucs έρχεται πιο πίσω στο rotation, και δεν έχει το scoring pedigree του Musa, αλλά let’s wait and see.
Depth Chart
Το Storyline της Xρονιάς
Development, development, development. Έχει καμιά τριετία που λέμε ότι ο δρόμος μπροστά των Nets, είτε αφορά τη δημιουργία ενός κορμού, είτε τη δημιουργία και αξιοποίηση assets, περνάει μέσα από την ατομική βελτίωση υπάρχοντος ή “φθηνού” υλικού, και αυτό συμβαίνει επί Atkinson. Φέτος, λοιπόν, διαθέτουν κατά μήκος του ρόστερ τους παίκτες που έχουν να παρουσιάσουν είτε προοπτική για το μέλλον, είτε συνεχιζόμενη βελτίωση. O Spencer Dinwiddie μπορεί να έπεσε προς το τέλος της σεζόν, επηρεασμένος ίσως από την πρώτη σεζόν που έπαιζε starter minutes και την επιστροφή Russell, ιδίως σε ό,τι αφορά την ευστοχία του, αλλά απέδειξε ότι είναι rotation player, δουλεύοντας πολύ στο κορμί και το σουτ του. Ο Rondae Hollis-Jefferson δεν έχασε τον χρόνο του προσπαθώντας να φτιάξει ένα σουτ που μάλλον δεν θα ερχόταν ποτέ, και έχει καταφέρει να πλαισιώσει τις εξαιρετικές του αμυντικές ικανότητες με ένα όλο και πιο ορθολογικό παιχνίδι στην επίθεση. Ως τεσσάρι μπορεί να παίξει κατά πρόσωπο από τα 4-5 μέτρα, και αυτό που πρόπερσι κατέληγε σε αμήχανα πεταχτάρια, πλέον έχει τις κινήσεις να το μετουσιώσει σε layups χρησιμοποιώντας την εκρηκτικότητά του. Αν βάλουμε στο μείγμα και την συμπαθητική δημιουργία του, κάνει όσα χρειάζεται για να μην ακυρώνει ό,τι προσφέρει. Σε μια καλύτερη ομάδα δεν θα βάζει 18 πόντους ανά 36′, αλλά το γεγονός ότι πήρε όλα αυτά τα touches είναι σημαντικό για την εξέλιξή του σε ένα σύγχρονο τεσσάρι. Ο Joe Harris γίνεται σιγά-σιγά ένα Kyle Korver lite, με συμβόλαιο που μπορεί να προσελκύσει μνηστήρες. Ο LeVert μπορεί να καταλήξει από τέλειο μπάλωμα για όλες τις θέσεις της περιφέρειας έως έναν borderline all-star στην Ανατολή, ανάλογα με το που μπορεί να φτάσει το σουτ και την άμυνά του. Ο Jarrett Allen μπορεί να αποτελέσει το μεγάλο λάθος όσων επέλεξαν πέρσι στο 15-21, καθώς καρφώνει τα πάντα και ο Marks του άνοιξε έναν αεροδιάδρομο για να δοκιμάσει τις δυνατότητές του. Fun stuff.
Το ερωτηματικό είναι πως θα εμφανιστεί ο D’ Angelo Russell, ο μόνος της λίστας με πραγματικό all-star potential, που όμως δεν έχει καταφέρει να το δείξει πραγματικά στο παρκέ. Πέρσι, λίγο με τους τραυματισμούς και λίγο με την έλλειψη συγκέντρωσης που φαίνεται να τον διακατέχει, δεν έδειξε σημάδια εξέλιξης. Όταν του βγαίνει το παιχνίδι, μοιάζει με superstar. Υπεροπτικό στυλάκι, highlight plays και μοιάζει να παίζει στον δικό του χρόνο. Στο 90% των περιπτώσεων όμως, είναι ένας παίκτης ο οποίος δεν έχει τα εξωπραγματικά αθλητικά προσόντα των top point guards, δεν σουτάρει καλά -και σουτάρει αργά-, δεν μπορεί να φτάσει με συνέπεια κοντά στο καλάθι, και είναι εύκολος στο λάθος. Κατά κάποιον τρόπο νομίζω ότι δεν χρειάζεται κάποιον να τον ελευθερώσει, αλλά κάποιον για να τον καλουπώσει, καθώς το στυλ με το οποίο ήταν καταπληκτικός στο κολέγιο δεν είναι αποτελεσματικό στο επαγγελματικό επίπεδο. Και είναι το στοίχημα με την μεγαλύτερη πιθανή απόδοση, ακόμα κι αν ήταν χαμηλό το ρίσκο.
Τι Περιμένουμε να Δούμε
Τρίποντα. Πάρα πολλά τρίποντα. Η περιφέρειά τους αποτελεί έναν ωκεανό trigger happy guys. Harris, Crabbe και Musa ζουν για να σουτάρουν, ο Russell και o Dinwiddie τα μπουμπουνάνε με την πρώτη ευκαιρία, ενώ και ο Shabazz Napier με τον LeVert δεν ντρέπονται. “It’s a numbers game” για μια ομάδα που δεν έχει πραγματικά πολυσύνθετο ταλέντο στο ρόστερ της. Πέρσι πήραν και έβαλαν τα δεύτερα περισσότερα τρίποντα στο NBA, αλλά ήταν 20οι σε αποτελεσματικότητα. Πρόπερσι ήταν έκτοι και 26οι αντίστοιχα. Αντίστοιχο focus γίνεται και στην άμυνα, όπου πέρσι επέτρεψαν τα λιγότερα τρίποντα στη λίγκα, 16 θέσεις καλύτερα από πρόπερσι. Αυτές οι βελτιώσεις ξεκόλλησαν το Offensive Rating της ομάδας από τον πάτο της Λίγκας, πηγαίνοντάς το πιο κοντά στον μέσο όρο, ενώ τα ίχνη τους μπορούμε να βρούμε και στις οκτώ περισσότερες νίκες. Όσο η ομάδα δένει και τα άτομα βελτιώνονται ή αντικαθίστανται από πιο ικανούς παίκτες, η ίδια στρατηγική αναμένεται να μεταφράζεται σε περαιτέρω βελτιώσεις.
Η μεγάλη αχίλλειος πτέρνα των Nets, από την άλλη, ήταν η άμυνά τους, όπου πέρα από τον Hollis-Jefferson, χρειαζόταν κιάλι για να βρεθεί άνω του μέσου όρου αμυντικός, καθώς κι ο Carroll ακόμα δεν είναι ο ίδιος παίκτης που είδαμε στην Atlanta. Δεν θα αλλάξουν πολλά σε αυτό το κομμάτι, γι’ αυτό μπορούμε να είμαστε σχετικά σίγουροι, ωστόσο η απόκτηση του Ed Davis -άλλου ενός σημαντικού κομματιού των Blazers και της αμυντικής τους αποκάλυψης πέρσι. Ο Davis, λοιπόν, θα μπαλώσει τρύπες κοντά στο καλάθι, αλλά μόνος του δεν αρκεί.
Πρόβλεψη για Γέλια και για Κλάματα
Άλλη μια συμμετοχή στη λοταρία είναι προδιαγεγραμμένη για τους Nets, καθώς εκτός από τους Cavaliers, οι υπόλοιπες playoff και near playoff teams δεν άλλαξαν status. Ωστόσο μοιάζουν πιο κοντά στις 36 νίκες των περσινών Hornets παρά στις 24 των Hawks. Οι ομάδες γύρω τους (Orlando, Hawks, Knicks) δεν φαίνονται καλύτερες, ούτε και οι Bulls νομίζω πως έχουν την προοπτική βελτίωσης των Nets ακόμα. Στη χειρότερη, θα μείνουν στάσιμοι στις 28 περσινές, στην καλύτερη τους βλέπω γύρω στις 35-36 νίκες και σε ενάμιση μήνα ελπίδα για τα Playoffs μαζί με το άνθισμα των πρώιμων αμυγδαλιών.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
