“The Process is officially over” θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της περσινής σεζόν για τους Sixers. Ο αριθμός των 52 νικών είναι μεγαλύτερος από το άθροισμα νικών της πρώτης τριετίας της Hinkie & Brown περιόδου, η ομάδα τον Απρίλιο αποτελούσε τρόμο για τους πάντες. Oι διοικητικές ανορθογραφίες δεν αρκούν για να φρενάρουν την ατμομηχανή που έρχεται, έστω κι αν υπάρχει ο κίνδυνος να προκαλέσουν μερικές αρρυθμίες. Οι Sixers έφτασαν εκεί που σχεδίαζαν, και, όσο είναι υγιείς, η μόνη οδός είναι προς τα πάνω.
Ενώ Εμείς Πίναμε Τσίπουρα
Οι Sixers δεν θα εμφανιστούν σημαντικά διαφορετικοί σε σχέση με την περσινή εκδοχή τους. Οι προσθήκες τους ήρθαν περιφερειακά των βασικών επιλογών, κάτι που είναι λογικό με βάση την ηλικία του μελλοντικού κορμού τους: Covington 27, Embiid και Saric 24, Simmons 22, Fultz 20.
Ας ξεκινήσουμε από το draft. Η αρχική επιλογή τους στο #10, ο Mikal Bridges βρίσκεται στην Arizona και τους Phoenix Suns, οι οποίοι πρόσφεραν το pick τους φέτος, το #16, και ένα unprotected για το 2021 για αυτόν. Το pick αυτό έγινε ο Zhaire Smith, ένας 19χρονος wing με καταπληκτικά αθλητικά προσόντα και lockdown defender potential. Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον στατιστικό του επιθετικά είναι το ότι τη σεζόν του στο κολέγιο τελείωσε με περισσότερο από το 70% των κατοχών σε transition, cuts, spot-ups ή put backs. Μιλάμε, δηλαδή, για έναν ξεκάθαρα off the ball παίκτη, ο οποίος, από αυτή την άποψη, ταιριάζει γάντι στους Sixers. Το μεγάλο στοίχημα, βέβαια, είναι αυτό το κολεγιακό 45% από το τρίποντο να μείνει στο ίδιο επίπεδο τόσο στο πλαίσιο του NBA, όσο και σε περισσότερες προσπάθειες. Ο Smith βέβαια, προ λίγων ημερών πέρασε για δεύτερη φορά το κατώφλι του χειρουργείου, και είναι άγνωστο πόσο θα μπορέσει να βοηθήσει φέτος (κάτι εντελώς τυπικό για rookie των Sixers), πάντως η μακροπρόθεσμη προοπτική του δίπλα στους παίκτες που προαναφέραμε κάνει τους Sixers μια τρομακτική ομάδα αμυντικά.
Η άλλη τους επιλογή στον πρώτο γύρο είναι ο Landry Shamet στο #26, ένας ψηλός combo guard με καταπληκτικό σουτ από παντού, με ερωτηματικό, όμως, αν μπορεί σωματικά να σταθεί στο NBA. Αν μπορεί, ο ίσως καλύτερος catch and shoot guy του κολεγιακού, είναι ένα προφανώς καλό fit σε αυτούς τους Sixers, ιδίως αν ο Fultz και ο Simmons είναι μέλη της ίδιας πεντάδας στο μέλλον.
Παίκτες που υπογράφηκαν, όπως ο Anthony Brown και ο Emeka Okafor, μάλλον δεν αποτελούν μέρος του τελικού ρόστερ, οπότε οι ουσιαστικές προσθήκες είναι τρεις και απαντούν και στις αποχωρήσεις των Belinelli, Iyasova. Όλοι τους -θεωρητικά τουλάχιστον- ικανοί σουτέρ από μακριά, με τον Wilson Chandler να προσθέτει περαιτέρω ισχύ στην άμυνα και να συνεισφέρει ψήγματα παιχνιδιού με την μπάλα στα χέρια, τον Muscala να διαθέτει αξιόπιστο σουτ και ένα ακόμα κορμί στο ζωγραφιστό στην άμυνα, και τον Jonah Bolden να αποτελεί τον παράγοντα “Χ”, ακόμα κι αν ίσως έμεινε λίγο στάσιμος στη δεύτερη σεζόν του στην Ευρώπη. Κανείς δεν είναι shot creator όπως ο Belinelli και η απαράμιλλη αντίληψη του παιχνιδιού που προσφέρει ο Ilyasova δεν αντικαταστάθηκαν ακριβώς, μα και οι δύο είναι τόσο μοναδικοί παίκτες, που κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Το θέμα, τελικά, είναι αν οι νεοαποκτηθέντες μπορούν να αποδειχθούν το ίδιο plug ‘n’ play με τους αποχωρήσαντες.
Depth Chart
Το Storyline της Χρονιάς
Συνειδητά επιλέγω πάντοτε να μένω όσο το δυνατόν στο αγωνιστικό κομμάτι, ακόμα κι αν οι εκτός των γραμμών του γηπέδου εξελίξεις μπορούν να αποδειχθούν καίριες στην εικόνα που θα παρουσιάσει η ομάδα στο γήπεδο. Δεν θα επεκταθώ, δηλαδή, εδώ στο “Colangelo Conundrum” και στο αν τελικά αποτέλεσε τροχοπέδη στον σχεδιασμό της φετινής σεζόν1)Με τον Elton Brand να αναλαμβάνει τη θέση του GM τον Σεπτέμβρη, η σχετική κριτική είναι πως η ομάδα έχασε την πιο κρίσιμη offseason της, εκείνη που έπρεπε να κάνει το βήμα παραπάνω μετά την ολοκλήρωση του Process, χωρίς GM και χωρίς εκείνες τις κινήσεις που θα την βοηθούσαν να πρωταγωνιστήσει άμεσα, χάνοντας στην ουσία από τον ανταγωνισμό της Ανατολής, Celtics και Raptors, που διαθέτουν εξαιρετικούς GMs που είτε τα προηγούμενα, είτε το συγκεκριμένο καλοκαίρι, με τις κινήσεις τους έδωσαν πλεονέκτημα στις ομάδες τους έναντι των Sixers. και τον ρόλο του στη φαρσοκομωδία που διαδραματίστηκε πέρυσι γύρω από τον Markelle Fultz. Σε αυτόν τον τελευταίο όμως θα σταθώ. Τα βλέμματα θα είναι καρφωμένα το δίχως άλλο σε αυτόν, όσο και στους Simmons, Embiid. Με μια διαφορά: παρά τα όσα ερωτηματικά επικρέμονται των δύο τελευταίων, αμφότεροι έχουν αποδείξει στο παρκέ ότι ακόμη και αν η εξέλιξή τους πάγωνε, είναι all-star level παίκτες, και μαζί μπορούν να ηγηθούν όχι μόνο μιας playoff team, αλλά, γιατί όχι, ενός διεκδικητή μιας θέσης στους Τελικούς.
Ο Markelle Fultz από την άλλη ακόμα δεν έχει παγιώσει κάποιο πάτωμα. Αντίθετα, η διακύμανσή του παίζει από backup μέχρι all-star. Η ανάγκη του να ξαναφτιάξει το σουτ του από την αρχή, ή η αντίδρασή του στην πίεση, ή ό,τι διάολο τον κρατούσε πέρσι μακριά από το γήπεδο, δεν είναι ελπιδοφόρα δείγματα. Ωστόσο, οι χαμένες χρονιές δεν είναι κάτι καινούριο για τους Sixers, και όταν ο Fultz πατάει παρκέ, ακόμα κι αν είναι αόρατος για τις άμυνες από τα τέσσερα μέτρα και πίσω, δείχνει τους λόγους που τον έκαναν το #1 σε μια καταπληκτική draft class. Η άνεση με την οποία χρησιμοποιεί τα αθλητικά του προσόντα, τόσο στον κάθετο, όσο και τον οριζόντιο άξονα, το timing που επιδεικνύει στην άμυνα, η αντίληψη του παιχνιδιού στο μισό γήπεδο και το εξαιρετικό footwork του συνοδευόμενο από εκλάμψεις πραγματικά ποιητικών κινήσεων, καθιστούν τον Fultz μια μεταβλητή που αν έχει ευτυχή εξέλιξη, οι Sixers θα είναι μεγάλο πρόβλημα για πολλά, πολλά χρόνια.
Τι Περιμένουμε να Δούμε
Μια πολύ διασκεδαστική ομάδα:
- Κάθε λεπτό του Markelle Fultz στο μικροσκόπιο.
- Τη συνεχιζόμενη βελτίωση του χαμαιλέοντα Dario Saric, που όχι μόνο δεν περισσεύει ανάμεσα σε Simmons και Embiid, αλλά, αντίθετα, απελευθερώνεται για να κάνει ό,τι κάνει καλύτερα, δηλαδή λίγο από όλα, πάρα πολύ καλά.
- Τον Joel Embiid να τρομοκρατεί κόσμο σε άμυνα και επίθεση.
- Τον Ben Simmons να είναι ο καλύτερος οργανωτής στο παρκέ, την ίδια στιγμή που είναι και ο ορμητικότερος παίκτης, και το πως γίνεται να κυριαρχείς -στη regular season τουλάχιστον- χωρίς να σουτάρεις ποτέ.
- Τον J.J. Redick να μην δείχνει διάθεση να φρενάρει στα 34 του, καθώς πέρσι κατέθεσε την παραγωγικότερη σεζόν της καριέρας του, και μάλιστα όχι μόνο ως finisher, φτάνοντας τις τρεις assists ανά παιχνίδι στην μελωδική επίθεση του Brett Brown.
- Τον Robert Covington στα άκρα. Όταν νιώθει καλά, είναι ένας Danny Green στα καλύτερά του.
- Ατελείωτα highlights από μια ομάδα που συνδυάζει δημιουργικότητα, θράσος και χειραφέτηση.
- Τον T.J. McConnell να μοιάζει σαν starletάκι σε monster truck race.
Αλλά και απεναντίας:
- Τη δυσκολία της ενσωμάτωσης του Markelle Fultz στην παρούσα κατάσταση, σε μια ομάδα που σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ο Ben Simmons, παίκτης με την ίδια βασική αδυναμία, το σουτ, χωρίς να γίνει βήμα πίσω αγωνιστικά, και χωρίς να ευνουχιστεί το πηγαίο ταλέντο του.
- O Dario Saric θα μπαλώσει όλες τις τρύπες, αλλά υπάρχουν δύο ερωτηματικά που χρήζουν απάντησης: “Ποιος θα ξεκολλάει τον πάγκο;” και “Τι γίνεται όταν δεν παίζει ο Embiid;”. Σε ό,τι αφορά το πρώτο κομμάτι, ο Jerry Bayless είναι θεωρητικά ο αντί-Belinelli, αλλά έχει παίξει λιγότερο από το 40% των regular season games την τελευταία τριετία. Η σημασία της απουσίας του Embiid μπορεί να εξουδετερώθηκε στο συλλογικό θυμικό καθώς οι Sixers έκλεισαν με οκτώ συνεχόμενες νίκες εν τη απουσία του την περσινή regular, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι δεν αντιμετώπισαν τίποτα μεγαθήρια και πως το ρεκόρ τους ήταν στο 3-8 στα υπόλοιπα 11 παιχνίδια που αυτός δεν έπαιξε. Johnson, Muscala και ίσως ο Bolden, είναι ok για μερικά λεπτά ή/και σποραδικά παιχνίδια, αλλά αν -ω μη γένοιτο- ο Embiid χρειαστεί να απουσιάσει για σημαντικό διάστημα, δεν είναι σοβαρές λύσεις.
- Εκτός από την υγεία του Joel Embiid, άλλα δύο ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον Καμερουνέζο: Το πρώτο είναι η φυσική του κατάσταση, όπως αναδείχθηκε στα Playoffs, που έδειχνε ξελιγωμένος από την κούραση, με εμφανή τα σχετικά σημάδια και στο παιχνίδι του2)Και κάπου εδώ μάλλον πρέπει να πούμε πως καλό θα ήταν να κόψει τις junkiές και λοιπές αηδίες που τρώει στην προθέρμανση και να αρχίσει να αντιμετωπίζει σοβαρότερα την φυσική του κατάσταση και τη διατροφή του., και το δεύτερο είναι το shot selection. Το 37% της πρώτης σεζόν έχει δώσει μια ίσως υπερβολική αυτοπεποίθηση σχετικά με τη δυσκολία των σουτ που επιχειρεί, μην διστάζοντας να σουτάρει νωρίς στο 24άρι και όχι στημένος από την κορυφή. Στο 30-31% κάποια στιγμή θα πάψουν να τον σέβονται οι αντίπαλες άμυνες, και να του δίνουν την ευκαιρία να μπουκάρει σαν μπουλντόζα μετά την προσποίηση -πράγμα που ήδη συμβαίνει κατά καιρούς και προκαλεί καρδιακά επεισόδια όταν τρακάρει σε αντιπάλους και πέφτει.
- Τα όρια του Ben Simmons. Τα Playoffs ανέδειξαν το πρόβλημα ενός χειριστή που δεν σουτάρει ποτέ3)Aντίθετα, για παράδειγμα, με τον Γιάννη που δεν προτιμάει να σουτάρει., που δεν κοιτάει καν το καλάθι πίσω από τα πέντε μέτρα. Τα βασικά του νούμερα μοιάζουν ίδια με τη regular season. Ωστόσο το 6% στα σουτ και τα αυξημένα λάθη είναι μια πρώτη ένδειξη της διαφοράς. Η απόδειξη είναι ότι ήταν καταστροφικός όταν οι Celtics έριξαν πάνω του κορμιά που μπορούν να τον περιορίσουν. Το 7,7 Net Rating απέναντι στο Miami έγινε -17,7 κόντρα στους Celtics, και βασικά οι Sixers δεν είχαν ελπίδα με αυτόν στο παρκέ. Φυσικά αυτό δεν είναι κάποια κατηγορία απέναντι σε έναν rookie ο οποίος οδηγούσε την ομάδα του χωρίς να έχει κανείς από αυτόν τέτοια απαίτηση, αλλά είναι ο πήχης ο οποίος έθεσε για τον εαυτό του, και τα κριτήρια με βάση τα οποία θα αξιολογείται απο εδώ και έπειτα.
- Τον Robert Covington στα άκρα. Όταν δεν νιώθει καλά, φίλε, πραγματικά, δεν βάζει γκολ με την καμία.
- Και φυσικά, ο ενθουσιασμός και το θράσος, έχουν την αρνητική τους πλευρά. Οι Sixers βρέθηκαν στην τελευταία θέση σε λάθη και στην προτελευταία σε fouls (και συνακόλουθα σε παθητικό από βολές) στη Λίγκα.
Τελικά η συνταγή εξαρτάται από το αν θα μπορέσουν να τιθασεύσουν το “κακό” χωρίς να χάσουν το “καλό”. Αν καθετί στη ζωή έρχεται με κάποιο κόστος και το ιδανικό είναι μία κατάσταση ισορροπίας μεταξύ ακραίων καταστάσεων ή τιμών, οι φετινοί Sixers δεν διαφέρουν. Και οι Sixers με ισορροπία είναι μια προοπτική που καθόλου δεν θέλει να σκέφτεται η υπόλοιπη Λίγκα.
Πρόβλεψη για Γέλια και για Κλάματα
Πραγματικά μου έχει κολλήσει πως για κάποιο λόγο οι Sixers είναι προορισμένοι να απογοητεύσουν, ωστόσο δεν μπορώ να βρω κανέναν τρόπο να στηρίξω αυτή τη διαίσθηση. Αν είναι υγιείς, δεν υπάρχει τρόπος να μην κερδίσουν 55 παιχνίδια. Το θέμα, ωστόσο, δεν είναι αν θα τερματίσουν 1οι, 2οι ή 3οι στην Atlantic και την Ανατολή, αλλά πως θα παρουσιαστούν στα Playoffs και πόσο βαθιά σε αυτά μπορούν να φτάσουν. Οτιδήποτε λιγότερο από τα ημιτελικά της Ανατολής που έφτασαν πέρσι θα είναι παταγώδη αποτυχία, ενώ και η παρουσία στους τελικούς Ανατολής, χωρίς να είναι περισσότερο αξιόμαχοι από ό,τι πέρσι κόντρα στους Celtics που έφεραν την αντίσταση του βουτύρου σε καυτό μαχαίρι, πάλι δεν θα κάνει οπαδούς και παράγοντες να πανηγυρίζουν. O λαλίστατος στα social Embiid καλείται να μιλήσει εξίσου εκκωφαντικά και στην post season για να γίνει το απαραίτητο επόμενο βήμα για τον οργανισμό.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | Με τον Elton Brand να αναλαμβάνει τη θέση του GM τον Σεπτέμβρη, η σχετική κριτική είναι πως η ομάδα έχασε την πιο κρίσιμη offseason της, εκείνη που έπρεπε να κάνει το βήμα παραπάνω μετά την ολοκλήρωση του Process, χωρίς GM και χωρίς εκείνες τις κινήσεις που θα την βοηθούσαν να πρωταγωνιστήσει άμεσα, χάνοντας στην ουσία από τον ανταγωνισμό της Ανατολής, Celtics και Raptors, που διαθέτουν εξαιρετικούς GMs που είτε τα προηγούμενα, είτε το συγκεκριμένο καλοκαίρι, με τις κινήσεις τους έδωσαν πλεονέκτημα στις ομάδες τους έναντι των Sixers. |
|---|---|
| ↑2 | Και κάπου εδώ μάλλον πρέπει να πούμε πως καλό θα ήταν να κόψει τις junkiές και λοιπές αηδίες που τρώει στην προθέρμανση και να αρχίσει να αντιμετωπίζει σοβαρότερα την φυσική του κατάσταση και τη διατροφή του. |
| ↑3 | Aντίθετα, για παράδειγμα, με τον Γιάννη που δεν προτιμάει να σουτάρει. |
