Η σεζόν έχει ξεκινήσει εντυπωσιακά, με τα scores και τις επιδόσεις να κινούνται σε στρατοσφαιρικά επίπεδα κάθε βράδυ και εμάς να μην μπορούμε να περιμένουμε να περάσει ολόκληρη εβδομάδα ωσότου μοιραστούμε τις σκέψεις μας μαζί σας. Έτσι το Weekly Report γίνεται τακτικότερο, ανάλογα με τις ιστορίες και τις αφορμές που η Λίγκα μας δίνει και τα κέφια και την έμπνευση που επικρατεί εδώ στα HοgQuarters. Για πάμε, λοιπόν, άλλη μια βόλτα στα του “Μαγικού Κόσμου”.
Freedom of Movement
Στο κομμάτι που γράψαμε για το Popaganda πριν τα ξεκινήματα της σεζόν, καταλήγαμε πως περιμένουμε την απόλυτη κυριαρχία των επιθέσεων έναντι των αμυνών και παιχνίδια που θα τελειώνουν πιο κοντά στους 140 πόντους, παρά στους 901)Αν πάλι εσείς βλέπετε αποκλειστικά Celtics ως τώρα και σας έχει δημιουργηθεί η ακριβώς αντίστροφη εντύπωση, απολογούμαστε, μα το λάθος είναι όλο δικό σας.. Ωστόσο, αυτό που δεν γράψαμε στο συγκεκριμένο άρθρο, μιας και το κρατάμε για αναλυτικότερο σχετικά σύντομα, είναι πως μέρος αυτής της πορείας της Λίγκας έχει να κάνει και με την αυστηροποίηση των σφυριγμάτων των διαιτητών αναφορικά με τα fouls που αφορούν το αποκαλούμενο “freedom of movement” των αθλητών.
Τι σημαίνει αυτό, μπορείτε να το δείτε αναλυτικά στο κάτωθι video.
2018-19 Points of Education (POE) Video: VP, Head of Referee Development & Training Monty McCutchen highlights game rules for 2018-19: Here is Monty on Freedom of Movement: Perimeter & Post. For entire POE video, visit https://t.co/cuOspJGQdY pic.twitter.com/kuAdJvUnqe
— NBA Official (@NBAOfficial) September 28, 2018
Συνοπτικά -και στην ουσία του- αυτό σημαίνει πως παίχτη που κινείται εκτός μπάλας δεν μπορεί να εμποδιστεί από τον αμυνόμενο με τη χρήση των χεριών του. Πόσο σημαντική είναι η επίπτωση αυτής της αλλαγής στην διαιτητική προσέγγιση ως τώρα; Θα αρκεστούμε από εδώ να σας παραπέμψουμε στα ως τώρα νούμερα του J.J. Redick, του παίχτη που κάνει ακριβώς αυτή τη δουλειά για να βγάλει το παντεσπάνι του, τρέχει δηλαδή σαν διάολος πίσω από screens και κάθετα το παρκέ για να πάρει σε shooting positions την μπάλα και να εκτελέσει. Με τους αμυνόμενους να μην μπορούν πλέον να βάλουν τα χέρια ή το κορμί τους για να τον εμποδίσουν ή έστω ανακόψουν/κουράσουν, o Redick έχει ως τώρα μετράει σε πέντε παιχνίδια 21,4 πόντους μέσο όρο, τον υψηλότερο της καριέρας του, με 4,0/9,4 τρίποντα, επίσης τα υψηλότερα εύστοχα και attempted αντίστοιχα.
Και ενώ εγώ διάβαζα δυνατά το συγκεκριμένο κομμάτι περιμένοντας τη γνώμη του Gus σχετικά, ο Χάτσιος από την άλλη πλευρά των γραφείων είπε το απλό: “Αντιλαμβάνεστε πως όσο και αν κράζουμε τον Jordan, για τον χαβά ή για την ουσία εδώ μέσα, με αυτόν τον κανόνα θα είχε για πλάκα πάνω από 40 πόντους μέσο όρο στη σεζόν, έτσι;”. Η σιωπή που ακολούθησε στα γραφεία ήταν η άρρητη ομόφωνη συμφωνία των παρευρισκομένων με το επιχείρημά του.
Tyronn Lue: The Verdict
Για καιρό στα γραφεία του Hog μία από τις on going διαφωνίες ήταν το κατά πόσο καλός προπονητής είναι ο Τyronn Lue. Με τους υπερασπιστές του να δείχνουν τις playoff αλλαγές στην πεντάδα και τις επιθετικές προσαρμογές, ειδικά μετά το περσινό ματ στον Σατανά Stevens στα τελευταία δύο παιχνίδια του τελικού της Ανατολής, αλλά και να χρησιμοποιούν σαν επιχείρημα την εμβληματική παρουσία του LeBron James, που περιόριζε οτιδήποτε μη LeBronοκεντρικό στην ομάδα. Από την άλλη πλευρά, οι επικριτές του, έδειχναν το βάθος του ρόστερ του, την αδυναμία εκμετάλλευσής του, την διαρκώς απαράδεκτη άμυνα των Cavs, παρά το καλό αμυντικά υλικό που διέθετε, την αδυναμία του να βγάλει το οτιδήποτε από παίχτες εργαλεία που στα χέρια άλλων προπονητών διέπρεπαν, με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα τους Hood, Thomas, μα ιδίως τον Crowder, που πριν και μετά τους Cavaliers, στα χέρια top-5 προπονητών της Λίγκας, στου Stevens στους Celtics και του Snyder στους Jazz, διαπρέπει, ενώ, ενδιαμέσως. στα χέρια του Lue, ήταν ένα απλά περιφερόμενο φάντασμα.
Με τον LeBron στη σύνθεσή του και τρεις σερί Τελικούς και ένα Πρωτάθλημα, η κουβέντα δεν μπορούσε να οδηγήσει σε ασφαλή συμπεράσματα. Χωρίς τον LeBron, όμως; Το ρόστερ είναι ακριβώς ίδιο με πέρυσι, με μοναδική προσθήκη τον rookie Collin Sexton, κάτι που σημαίνει πως η χημεία βρίσκεται εκεί. Από εκεί και πέρα, η ομάδα διαθέτει δύο παίχτες επιπέδου NBA σε κάθε θέση, έναν All Star (Kevin Love), τον εξαιρετικό -όποτε έπαιξε (και ήταν υγιής) για καλούς προπονητές (Popovich στους Spurs, Vogel στους Pacers, Snyder στους Jazz) Hill, καλούς σουτέρ στα πρόσωπα των Korver και Smith, παίχτες εργαλεία, όπως οι Hood, Osman, Dekker, Nance Jr., αλλά και ευελιξία στους centers με Frye, Thompson, Zizic. Η γενική αίσθηση που αφήνει το υλικό αυτό λοιπόν, είναι πως οι Cavs θα έπρεπε να αποδίδουν σε πολύ υψηλότερο επίπεδο από αυτό που εμφανίζουν προς ώρας. Αντίθετα, δεν υπάρχει καμία συνοχή, ιδίως -και πάλι- στην άμυνα όπου είναι και πάλι τελευταίοι σε DefRat, ενώ οι εντός έδρας ήττες από τους Hawks και Nets, μέσα μου έχει κλείσει την κουβέντα: Ο Lue είναι από τους χειρότερους προπονητές αυτή την στιγμή στη Λίγκα. Και σε περίπτωση που το επιχείρημά μου δεν έχει γίνει ακόμα σαφές: το τρέχον ρόστερ των Cavaliers, στα χέρια ενός καλού προπονητή θα διεκδικούσε την είσοδο της ομάδας στα Playoffs αυτής της Ανατολής. Στα χέρια του Lue θα φτάσει με το ζόρι τις 33 νίκες.
Trending Up
Οι Orlando Magic είχαν ξεκινήσει και πέρσι εντυπωσιακά, μα στη συνέχεια η βουτιά τους ήταν τέτοια που έκανε όλον τον κόσμο να ξεχάσει το 6-2 και 8-4 ξεκίνημά τους, στο δρόμο για τις 25 -όλες και όλες- νίκες. Ωστόσο, και φέτος έχουν ξεκινήσει πολύ καλύτερα του αναμενόμενου, έχοντας ρεκόρ 2-2 στα τέσσερα πρώτα παιχνίδια, μία εντυπωσιακή νίκη μες στη Βοστόνη και top-10 DefRtg, αποτέλεσμα της διαχρονικά καλής δουλειάς στον αμυντικό τομέα από τον coach Clifford (και παρά την συντριβή από τη Charlotte με 32 πόντους). Και ενώ δεν πιστεύω πως θα καταφέρουν ούτε και φέτος να διατηρηθούν κοντά στο .500 ποσοστό νικών, το ξεκίνημά τους, και ο -και- φέτος εντυπωσιακός ως τώρα Vucevic (5/6 τρίποντα, ένα triple double, double-double μέσο όρο), είναι πραγματάκια που αξίζει προς ώρας να σημειώσουμε.
Trending Down
Από την άλλη πλευρά, αν μία ομάδα πρέπει να αισθάνεται ιδιαίτερα ευτυχής με το 1-3 που έχουν ξεκινήσει τη σεζόν οι Lakers, δεν είναι άλλοι από τους Oklahoma City Thunder, μιας και αποκλειστικά για αυτόν τον λόγο ξεφεύγουν από το να είναι το πρώτο όνομα στη συζήτηση “τι διάλο γίνεται με δαύτους;“. Η ομάδα έχει τόσο κακό spacing και τέτοια έλλειψη σουτ από το “2”, που ειδικά από τους shooting guards της πρέπει να αφαιρεθεί δικαστικά το “shooting” μιας και δεν διαθέτουν τέτοιο ούτε από νεροπίστολο. Δεν είναι τυχαίο πως είναι τελευταίοι σε OffRtg στη Λίγκα, με μόλις 100,3 πόντους, και η επιστροφή του Westbrook δεν έδειξε αρχικά να λύνει κανένα από τα προβλήματά τους. Η δε μόνιμη φράση των παραγόντων τους “μα είναι ακόμα τραυματίας ο Andre Roberson, που με αυτόν στην πεντάδα είχαμε το καλύτερο DefRtg της Λίγκας” θα πρέπει κάποια στιγμή να ακούγεται από όλους τόσο αστεία, όσο πραγματικά είναι όταν αφορά ένα “διάρι” με 25,7% ποσοστό καριέρας πίσω από τα 7,25.
Τα Σημαντικά Απόνερα Ενός Ανούσιου και Βαρετού Καυγά
Η σημαντικότερη επίπτωση του καυγά στο Lakers – Rockets και της συνεπακόλουθης αποβολής των Rondo και Ingram για τρία και τέσσερα παιχνίδια αντίστοιχα είναι η αδυναμία μας να δούμε τους Lakers με δύο από τους πέντε καλύτερούς τους παίχτες και συνεπώς να μπορέσουμε να βγάλουμε το παραμικρό συμπέρασμα για αυτούς ως ότου αυτοί επιστρέψουν στην ομάδα και παίξουν τουλάχιστον εφτά με οχτώ παιχνίδια μαζί, για την ομάδα με τα περισσότερα φώτα δημοσιότητας συγκεντρωμένα πάνω της για τη φετινή σεζόν.
Υπάρχουν ωστόσο δύο ενδιαφέρουσες παράλληλες ιστορίες αναφορικά με τον συγκεκριμένο καυγά.
Μαθήματα Χημείας
Μετά την ανακοίνωση της υπογραφής του Rondo από τους Lakers γράφτηκαν αμέτρητες ηλεκτρονικές γραμμές για το πόσο περίεργη ήταν η σχέση του με τον LeBron στο παρελθόν. Μία σειρά από φωτογραφίες από τις προπονήσεις της ομάδας και εκατέρωθεν δηλώσεις των δύο, έδειχναν την προσπάθεια που κατέβαλαν για να βελτιώσουν τις σχέσεις τους και να αναπτύξουν εύρυθμη αγωνιστική συνεργασία. Και η αλήθεια είναι πως σε έναν σημαντικό βαθμό είχαν αρχίσει να με πείθουν, πως όλο αυτό το “basketball IQ” που εκτιμούσαν ο ένας στον άλλον, ήταν το κοινό έδαφος πάνω στο οποίο όλα θα πήγαιναν καλά. Ωστόσο, ο τρόπος που επιτέθηκε ο Rondo σε έναν από τους καλύτερους φίλους του LeBron, o τρόπος που ο τελευταίος φάνηκε να παίρνει το μέρος του φίλου και όχι του συμπαίκτη, το γεγονός πως σε καμία τους δήλωση κανένας Laker δεν στήριξε ή έδωσε δίκιο στον Rondo, αλλά απλά πέταγαν την μπάλα στην κερκίδα, αναφερόμενοι στο προγενέστερο αντιαθλητικό φάουλ του Ennis στον Hart ως την αφορμή για να ανάψουν τα αίματα, δείχνει να δημιουργεί προβλήματα από πολύ νωρίς στον πιο νευραλγικό τομέα της ομάδας: αυτόν της χημείας και του αγωνιστικού και εξωαγωνιστικού δεσίματος αυτού του αλλοπρόσαλλου roster. Το ότι η κοπέλα του Rondo φημολογείται να επιτέθηκε παράλληλα στην οικογένεια του Paul, που -ω, τη έκπληξη!- καθόταν στις κερκίδες μαζί με την οικογένεια του LeBron, μάλλον δεν βοηθάει την όλη κατάσταση.
Και ενώ η αρχική σκέψη μου ήταν πως το συμβόλαιο των $9 εκατ. για μία σεζόν στον Rondo ήταν σαν μια μεγάλη προκαταβολή για το επόμενο, ώστε του χρόνου να υπογράψει με minimum, και τον Ball να είναι εκείνος που θα προοριζόταν για ένα άμεσο trade (με τον Bill Simmons σε πρόσφατο podcast του να αφήνει να εννοηθεί πως έχει πληροφορίες για trade Ball και Kendavious Cadwell-Pope για Lillard μέσα στην τρέχουσα σεζόν), πλέον θαρρώ πως ο Rondo είναι ο πιθανότερος για να λάβει την “Dion Waiters Treatment” από τον King James.
Μαθήματα Man Management
Ο Chris Paul είναι Πρόεδρος του Σωματείου των Παιχτών, του NBPA (National Basketball Players Association). Ωστόσο, φαίνεται πως σε κάθε επίσκεψή του στο Staples Center ξεχνά τον βασικό αυτό παράλληλο ρόλο που διαθέτει, πέρα από τον κύριο, εκείνον του Hall of Famer point God που παίζει για μία από τις καλύτερες ομάδες στη Λίγκα, με αποτέλεσμα βγάζει τον χειρότερο (κατ’άλλους απλά τον πραγματικό) εαυτό του. Ακόμα και αν ο οποιοσδήποτε έχει διάθεση να του δώσει απόλυτο δίκιο στο περιστατικό με τον Rondo, μετά και τα περσινά καραγκιοζιλίκια με τους “μυστικούς διαδρόμους” του Staples μετά από έναν ακόμα καυγά στο ίδιο γήπεδο, τότε με τους Clippers, δυσκολεύεται λόγω ακριβώς της τακτικότητας της εμφάνισης του φαινομένου. Από τον πρόεδρο ενός Σωματείου, ιδιαίτερα τέτοιας εμβέλειας, θα περίμενε κανείς τέτοιες κρίσεις να αντιμετωπίζονται με χαμόγελο, έστω ειρωνικό, και υπεράνω στάση, και επ ουδενί με διαρκείς κοκορομαχίες.
Greatness’ Το Ανάγνωσμα
Ένας παίχτης που μάλλον δεν χρειαζόταν το “freedom of movement” για να απελευθερώνεται πιο εύκολα από τους αντιπάλους του, καθώς ο Stephen Curry μας έχει συνηθίσει να σουτάρει και να ευστοχεί από το σπίτι του. Κάπως έτσι έβαλε στους Wizards 51 πόντους σε 31 λεπτά με 11 τρίποντα και χωρίς καν να χρειαστεί να αγωνιστεί δευτερόλεπτο στο τέταρτο δωδεκάλεπτο (σε ένα match που Curry, KD και Klay είχαν στρόγγυλους 100 πόντους αθροιστικά). O Curry έχει μετά από πέντε παιχνίδια 34,5 πόντους μέσο όρο, με ποσοστά ευστοχία 50/50/90, με το δεύτερο 50άρι σε ποσοστό να αφορά τα 33/63 τρίποντα, προφανώς τα περισσότερα που ποτέ έχει ευστοχήσει παίχτης μετά από μόλις πέντε παιχνίδια, αλλά και περισσότερα από όσα μια σειρά από ομάδες.
Steph Curry has made more threes this season than four entire teams. pic.twitter.com/MG2Qm4GsMB
— StatMuse (@statmuse) October 25, 2018
Και ναι, υπάρχει εδώ και χρόνια η πεποίθηση πως ο Stephen Curry είναι ο τρίτος καλύτερος παίχτης μπάσκετ τούτου του πλανήτη, πίσω αποκλειστικά από τους James και Durant. Ωστόσο, αν κάποιος με καλούσε να διαλέξω έναν από τους top-3, ή όποιο άλλο top-whatever, για να στήσω μια ομάδα, η επιλογή μου θα ήταν ο Curry, και μάλιστα με κλειστά μάτια. Ο τρόπος που αυτός ο παίχτης μεταβάλει τη γεωμετρία της επίθεσης της ομάδας του, απλώνοντας τον αγωνιστικό χώρο στα μέγιστα δυνατά όριά του και δημιουργώντας διαδρόμους για παίχτες και μπάλα, είναι μοναδικός.
Basketball’s a game of matchups and strategy and precision.
Unless you have Steph Curry.
— Hardwood Paroxysm (@HPbasketball) October 25, 2018
Με τον LeBron να εφαρμόζει και πέρσι και φέτος το πείραμα “πόσο μπορώ να βελτιώσω μόνος μου ένα μέτριο ρόστερ” και τον Durant να φημολογείται πως σκέφτεται να πράξει το ίδιο του χρόνου στην Νέα Υόρκη, ο Curry θαρρώ είναι ο μόνος παίχτης που μπορεί να βελτιώσει κατακόρυφα την απόδοση των συμπαικτών του, παρέχοντας σε όλους πολύ καλύτερες θέσεις και ευκαιρίες σκοραρίσματος, με τον φόβο και μόνο του των αντιπάλων του για το τρίποντό του από οπουδήποτε.
Warriors' Stephen Curry is the NBA's all-time leader in games with…
5+ threes: 185
6+ threes: 106
7+ threes: 61
8+ threes: 38
9+ threes: 17
10+ threes: 10
11+ threes: 6
12+ threes: 2
13+ threes: 1.— Ben Golliver (@BenGolliver) October 25, 2018
Σφηνάκια
1/ Από την άλλη, αυτός που και φέτος έχει ξεκινήσει κρύος, είναι ο Klay Thompson. Ο παίχτης με το μεγαλύτερο “heat check” στην Ιστορία της Λίγκας, έχει τα κάτωθι στατιστικά από το τρίποντο μετά από τέσσερα παιχνίδια
Klay Thompson's first 4 games from 3-point territory over the last 3 seasons:
-2016-17 = 3-for-28 (11 percent)
-2017-18 = 16-for-37 (43 percent)
-2018-19 = 3-for-22 (13.6 percent)— Drew Shiller (@DrewShiller) October 23, 2018
και να επεκτείνονται σε 4/27 και 14% μετά και το πέμπτο παιχνίδι κόντρα στους Wizards. Όχι λόγος ανησυχίας για έναν από τους καλύτερους σουτέρ που έχει ποτέ παίξει μπάσκετ, μα σίγουρα άξιο αναφοράς.
2/ Σε κάθε ευκαιρία λέγαμε και γράφαμε (εμείς, και όλος ο κόσμος βασικά…) πόσο ιδανική επιλογή ήταν ο Budenholzer για τον πάγκο των Bucks. To 4-0 ξεκίνημα της ομάδας είναι μια ενθαρρυντική πρώτη σχετική ένδειξη. Και αν κάποιος εξαργυρώνει την ύπαρξη ενός εκ των εφτά καλύτερων προπονητών (επιτέλους!) στην άκρη του πάγκου της ομάδας του, είναι ο Giannis Antetokounmpo, που έχει ξεκινήσει τη χρονιά κάνοντας απίθανα πράγματα.
Freakish Things 😳 pic.twitter.com/ioFFWnBEsy
— Bleacher Report (@BleacherReport) October 25, 2018
Και αν αυτά δεν φαίνονται πια και τόσο απίθανα με την ως τώρα πορεία του, το γεγονός πως βγάζει και τέτοια απίθανη πάσα για το πρώτο του triple-double της σεζόν, είναι που το απογειώνει.
The most stylish way to get your first triple-double of the season. pic.twitter.com/7TMM5MMMOo
— ESPN (@espn) October 25, 2018
Και εδώ είναι που ενώνουμε τα συστατικά του σφηνακίου: ο ίδιος ο Antetokounmpo δήλωσε μετά το τέλος του παιχνιδιού πως στην νέα κατάσταση, με τον νέο coach, ξέρει ακριβώς ποια είναι τα spots των συμπαικτών του, οπότε η πάσα μπορεί να φαίνεται “τυφλή”, αλλά μόνο τυχαία δεν ήταν.
3/ Μένοντας για λίγο ακόμα στους Bucks, ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στον Khris Μiddleton, o οποίος έχει ξεκινήσει εντυπωσιακά τη σεζόν, με τον coach Bud να εκμεταλλεύεται πλήρως και τη δικιά του μπασκετική παλέτα.
Was looking at these numbers today. Huge change for Middleton, and he's thriving so far. Team is taking to Bud nudging them toward more 3s. https://t.co/60iCTDO1Zn
— Zach Lowe (@ZachLowe_NBA) October 23, 2018
Και με τον Middleton να αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ονόματα που θα βγουν στην free agency του 2019, και με τους παίχτες από το πάνω-πάνω ράφι, τους Durant, Kawhi, Butler, Irving, να έχουν δείξει αρνητική διάθεση ως προς το ενδεχόμενο να αγωνιστούν δίπλα στον LeBron, δεν θα μου κάνει καθόλου εντύπωση όσο πηγαίνει η σεζόν να αυξάνονται οι φήμες για διεκδίκηση του Middleton από τους Lakers.
4/ Μένοντας στην κορυφή της Ανατολής λίγο ακόμα, ένα γρήγορο πέρασμα και από τους 5-0 Raptors, του coach Nurse που μας δείχνει επίσης όμορφα πραγματάκια στην αρχή της προπονητικής του καριέρας στο NBA σαν head coach.
Love this little number from Nick Nurse’s Raps. Lowry is a good screener for a PG, Valanciunas on the staggered roll, nobody is leaving Danny Green on the strongside corner and Siakam is free on the weakside. Smart stuff. pic.twitter.com/SpJuK8G7V9
— Mark Travis (@Mark_Travis) 25 Οκτωβρίου 2018
Kαι αν η εύκολη αναφορά εδώ είναι στον Kawhi και στο πως παρότι κάνει ήδη τα πάντα και στις δύο πλευρές του παρκέ ως τώρα, δείχνει παρόλα αυτά να μην πατάει καλά και να έχει ακόμα κάτι να τον ενοχλεί, σε σχέση με πρόπερσι, αυτός που δείχνει αναγεννημένος στον Καναδά είναι ο Danny Green, που αφού μετά το trade του εκεί μάθαμε πως πέρσι αγωνιζόταν τραυματίας, όλα έχουν ευκολότερη λογική εξήγηση για τη δικιά του μεταμόρφωση προς το καλύτερο φέτος. Και επειδή στον όλο σαματά του trade DeRozan – Leonard ο Green πέρασε στα ψηλά γράμματα αυτού, η εκκίνησή του ως Raptor δείχνει να είναι εκείνο το κομμάτι-έκπληξη που μπορεί να κάνει τη διαφορά μεταξύ τελικού περιφέρειας και Τελικών NBA.
5/ Μία από τις γενικότερες τάσεις της Λίγκας είναι η αποφυγή διεκδίκησης επιθετικών rebounds. Δεν είναι λίγοι, άλλωστε, οι προπονητές που ακολουθούν τη νόρμα που πρώτος -και εδώ και αρκετά χρόνια- ο coach Pop θέσπισε στους Spurs: Να μην διεκδικούν οι παίχτες δεύτερες ευκαιρίες επιθετικά, ώστε να μην κινδυνέψουν να δεχθούν καλάθι στο transition στην -σημαντική πιθανότητα- που το rebound χαθεί. Την τάση αυτή, σαν συνεχιζόμενη στη Λίγκα, σχολίασε και σε σχετικό άρθρο του πριν την έναρξη της σεζόν ο Zach Lowe. Ωστόσο, φαίνεται πως υπάρχει ένας παίχτης, ένα γαλατικό χωριό από μόνος του, που αντιστέκεται σθεναρά και αποτελεσματικά σε αυτή την τάση:
Nicolas Radicopoulos
Latest posts by Nicolas Radicopoulos (see all)
- Farewell to Arms 2019: #2 Golden State Warriors - June 17, 2019
- Farewell to Arms 2019: #3 Milwaukee Bucks - June 16, 2019
- BallHog’s NBA Finals 2019 Walkaround Game #6: “Dynasty Down; All Hail the New King from the North” - June 14, 2019
- Farewell to Arms 2019: #12 San Antonio Spurs - June 10, 2019
- Farewell to Arms 2019: #21 Minnesota Timberwolves - June 2, 2019
| ↑1 | Αν πάλι εσείς βλέπετε αποκλειστικά Celtics ως τώρα και σας έχει δημιουργηθεί η ακριβώς αντίστροφη εντύπωση, απολογούμαστε, μα το λάθος είναι όλο δικό σας. |
|---|
Η μεγαλύτερη απόλαυση, εκτός από το να παρακολουθείς την-ίσως-πιο συναρπαστική εποχή στην ιστορία του NBA, είναι να τη συνοδεύεις με τις αναλύσεις των HogMasters.
9 αγωνιστικές ημέρες και ήδη 3 weekly reports!
Αναρωτιέμαι τι σας κάναμε και αξίζουμε τέτοια ανταμοιβή;
Σας έχω πει την άποψή μου:
Ξεχάστε οικογένειες, δουλειές, προσωπική ζωή και άλλες τέτοιες χαζομάρες,
και αρθρογραφείτε μέχρι να σβήσει ο ήλιος!
Keep them coming guys!