Για όσους παρακολουθούσαν NCAA, τα όσα κάνει μέχρι τώρα ο Allonzo Trier δεν τους είναι έκπληξη. Έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή του, έχει γίνει ήδη αγαπημένος των φίλων των Knicks, οι συμπαίκτες του, του “κόλλησαν” ήδη το παρατσούκλι “Iso Zo” και είναι πολύ πιθανό λίγο πριν την εκπνοή της τρέχουσας συμφωνίας του με τη Νέα Υόρκη, να δημιουργηθεί θέση στο ρόστερ για εκείνον. Και αν όλα αυτά μοιάζουν με όνειρο, το οποίο ίσως, όμως, λήξει στις αρχές Δεκέμβρη, για να φτάσει εδώ ο 22χρονος πέρασε έτσι και αλλιώς από κάμποσα κύματα.
Featured Image Credits: Steven Ryan – Getty Images
Photo Credits: Getty Images
Τις περισσότερες φορές χανόμαστε σε ένα παιχνίδι αριθμών. “Πόσους πόντους έβαλε ‘ο τάδε’;” “Με τι ποσοστό σουτάρει;” “Πόσα λάθη έκανε;” Και ενώ προφανώς αυτά είναι που κερδίζουν τα παιχνίδια, δεν είναι κακό μερικές φορές να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να εξετάζουμε περιπτώσεις παιχτών που έχουν περάσει αρκετές δυσκολίες για να τους κρίνουμε εμείς από τη βολή του καναπέ και του πληκτρολογίου μας. Ειδικά στις περιπτώσεις των νεαρών παιχτών που -καλά να είναι- θα γεμίζουν πολλά από τα βράδια μας. Και όπως μπορείτε να δείτε στο εξαιρετικό κομμάτι της Kelly Whiteside, των New York Times, ο Allonzo Trier είναι ένας εξ αυτών. Με αποκλειστικό Μέσο το διαδίκτυο άλλωστε, μόνο μέσα από ένα τέτοιο αφιέρωμα, μπορείς να βρεις λεπτομέρειες για κάποιον νεαρό παίχτη.
O Trier, λοιπόν, έγινε γνωστός από μικρός. Ξέρετε, από εκείνες τις κλασικές περιπτώσεις 12χρονων, που ήταν περίπου 2,5 μέτρα και έκαναν πλάκα σε εμάς τους υπόλοιπους. Το γεωγραφικό του background, πάντως ήταν με το μέρος του, μιας και μεγάλωσε στο Seattle, μία από τις μπασκετομάνες των Η.Π.Α. Όντας ψηλός, γρήγορος και με χέρια που έμοιαζαν με εκείνα του Τιραμόλα, δεν ήταν παράλογο όλη η χώρα να πέσει -και- πάνω του. Όπως επίσης δεν ήταν παράλογο να ζήσει από τα 16 του την σκληρή ζωή ενός free agent, καθώς αγωνίστηκε για τέσσερα διαφορετικά λύκεια. Ήταν από τα υψηλότερα recruits στις ΗΠΑ το 2015, όταν ο Ben Simmons φιγούραρε στην πρώτη θέση. Πιο συγκεκριμένα, ο Trier είδε τον εαυτό του να βρίσκεται στο #12 της σχετικής λίστας1)Αναλυτικά η λίστα εδώ. πολύ πάνω από ονόματα όπως αυτό του Donovan Mitchell, του Dejounte Murray και του Jamal Murray.
Photo Credits: Getty Images
Και ενώ ο Trier ετοιμαζόταν για μια “one & done” χρονιά με την Arizona, αντ’ αυτού έμεινε εκεί για τρία χρόνια. Την πρώτη χρονιά έσπασε το τέταρτο μετακάρπιο του δεξιού του χεριού (αυτού που σουτάρει δηλαδή) και οι ομάδες του NBA είδαν με σκεπτικισμό την ενδεχόμενη επιλογή του. Λίγο πριν ξεκινήσει η δεύτερη χρονιά, ο Trier καταλήγει στο νοσοκομείο, αυτή τη φορά λόγω ενός τροχαίου ατυχήματος, με τραυματισμό στην πλάτη. Κατά τη διάρκεια της αποθεραπείας του, μεταξύ των φαρμάκων των οποίων του συνέστησαν οι γιατροί του, υπήρξε και ένα που περιείχε την ουσία “οσταρίνη”, η οποία ανήκει στην κατηγορία των απαγορευμένων. Όπως ήταν φυσικό, το NCAA απέκλεισε τον αθλητή από κάθε δραστηριότητα, μέχρι που κέρδισε μία έφεση και του επέτρεψε να αγωνιστεί για 18 παιχνίδια τη δεύτερη σεζόν του.
Την τρίτη του χρονιά, και ενώ ο Trier “γράφει” πολύ καλά νούμερα σε όλες τις κατηγορίες, η Arizona γίνεται αντικείμενο έρευνας από το F.B.I. για κατηγορίες διαφθοράς, με τον νεαρό να δηλώνει συμμετοχή στο draft του 2018. Ωστόσο, έχοντας δύο τραυματισμούς στο παρελθόν του, αλλά και τις φοβίες ότι πρόκειται για “ballhog2)Δικό μας παιδί δηλαδή!”, ο Trier μένει undrafted. Σύμφωνα με την Whiteside, μάλιστα, οι Knicks ήθελαν να επιλέξουν τον νεαρό στον δεύτερο γύρο, μέχρι που είδαν πως ο Mitchell Robinson έμεινε διαθέσιμος στο #36. Ωστόσο, μετά τη λήξη του draft, Knicks και Trier έρχονται σε συμφωνία, με τον παίχτη να υπογράφει ένα two-way contract. Σύμφωνα με το συμβόλαιο αυτό, ο Trier μπορεί να περάσει 45 μέρες με τους Knicks και πριν τη λήξη του στις αρχές Δεκέμβρη, να επαναδιαπραγματευτούν το συμβόλαιο και να δημιουργήσουν θέση ρόστερ για τον ίδιο.
Ωστόσο, ο Trier έχει δημιουργήσει ήδη μια ωραία ιστορία. Mια ιστορία ενός underdog, που ο κάθε εξωτερικός παρατηρητής θέλει πάσει θυσία να έχει αίσιο τέλος. Ναι, πολλές φορές ξεχνάμε το πόσο σκληρή είναι η ζωή ενός επαγγελματία αθλητή, πόσο απρόβλεπτη και με πόσα ρίσκα στη διαδρομή της. Και για τον όποιο θεό, δεν το λέω αυτό με λύπη. Από την στιγμή που ένας αθλητής μπαίνει στον επαγγελματικό κόσμο, αυτή είναι η δουλειά του. Όπως ο καθένας από εμάς πάει κάθε μέρα στη δουλειά του και υπάρχουν μέρες που δεν μας αρέσει, το ίδιο συμβαίνει και στους αθλητές, με τη διαφορά των πολλών εκατομμυρίων τα οποία αμείβονται. Αυτό, όμως, δεν τους κάνει λιγότερο ανθρώπους. Από την άλλη, ενώ ένας ενδεχόμενος τραυματισμός για εμάς είναι μέρες μετ’αποδοχών στο σπίτι, για έναν αθλητή είναι ενδεχόμενος τερματισμός καριέρας και ονείρων.
To πλεονέκτημα για τον 22χρονο είναι πως διαθέτει έναν προπονητή, τον David Fizdale, που έχει δείξει από τις μέρες του στο Memphis πως δεν φοβάται να στηριχθεί σε πιτσιρικάδες και να κάνει πειράματα. Αυτό για τον Trier -και τον κάθε Trier- αποτελεί βενζίνη για τον κινητήρα του. Και ήδη από το Roundtable του περασμένου Οκτωβρίου, κατέγραφα την σκέψη μου πως οι Knicks θα είναι διασκεδαστικοί από πλευράς εξέλιξης των νεαρών παιχτών τους και την μετατροπή τους σε μια ενιαία μονάδα που θα μπορεί να προκαλέσει ζημιές σε πολλές ομάδες της Λίγκας. Ένα μικρό δείγμα γραφής, άλλωστε, ήρθε στο παιχνίδι με τους Celtics, όπου οι Knicks κέρδισαν μέσα στην Βοστόνη, με τον Trier να αγωνίζεται για 15 λεπτά και να προλαβαίνει να “γράφει” οχτώ πόντους, ένα rebound και τρεις assists.
Αναμφίβολα δεν είναι εντυπωσιακά νούμερα μεν, αλλά η όλη του εικόνα στο παιχνίδι- όπως και σε κάθε παιχνίδι που έχει αγωνιστεί ως τώρα- είναι εκείνη του “πολεμιστή”. Εκείνου που μάχεται για κάθε κατοχή, για κάθε χαμένο rebound και εκείνου που δεν κάνει πίσω όποιον και αν έχει απέναντί του. Μια εικόνα ενός παίχτη που έμαθε να πολεμάει από μικρή ηλικία. Έτσι συστήθηκε άλλωστε στο κοινό της Νέας Υόρκης και σε όλο τον κόσμο, από το πρώτο του παιχνίδι κόντρα στους Hawks:
Στην περίπτωση του Trier, λοιπόν, δεν μπορώ να μην κάνω αυτό το βήμα πίσω και να δω την μεγαλύτερη εικόνα: Πατέρα δεν γνώρισε, άλλαξε τέσσερα λύκεια, τραυματίστηκε δύο φορές, πιάστηκε -ερήμην του, όπως βγαίνει από τις ιστορίες- ντοπέ, περίμενε να ακούσει το όνομά του στο draft, κάτι που δεν έγινε ποτέ και σε λίγες μέρες εκπνέει το two-way συμβόλαιό του με τους Knicks. Σε έναν κόσμο που δεν σου επιτρέπεται να πέσεις χωρίς να σηκωθείς, να δείξεις κάθε είδους αδυναμία υπό τον φόβο “μήπως το δει ο coach και δεν με χρησιμοποιήσει”, ο Trier, από πολύ μικρή ηλικία, ζει έναν διαρκή Δεκέμβρη. Και για τον ίδιο ελπίζουμε αυτός ο Δεκέμβρης να είναι ηλιόλουστος.
Gus Chr
Latest posts by Gus Chr (see all)
- Utah Jazz: The World Took Note - July 2, 2019
- Farewell to Arms 2019: #4 Portland Trail Blazers - June 16, 2019
- Farewell to Arms 2019: #6 Denver Nuggets - June 15, 2019
- Farewell to Arms 2019: #9 Utah Jazz - June 12, 2019
- Farewell to Arms 2019: #13 Los Angeles Clippers - June 9, 2019
