Ball Hog’s NBA Weekly Report S05E11: “Ένας Φίλος από τα Παλιά”

Πρέπει να αρχίσουμε να πανικοβαλόμαστε με τους Celtics; Είναι η παρουσία των Grizzles στα ψηλά της Δύσης μία πραγματικότητα που θα μας συνοδεύει για καιρό μες στη σεζόν; Πόσο χρόνο έχει ακόμα ο Fultz διαθέσιμο ακόμα μέχρι να χαρακτηριστεί Bennett ver.II;

Σε αυτά τα ερωτήματα απαντάνε οι συντάκτες του Ball Hog στο παρόν kind of Weekly Report, με τον Γιάννη Χάτσιο να ξαναπαίρνει τον σκούφο του αρχισέφ και τους Κοσμά Καψάλη, Λουκά Μοσχούλα και Νίκο Ραδικόπουλο να μοιράζουν τα χωνευτικά σφηνάκια. 

Τα προβλήματα στο πράσινο στρατόπεδο

Ο Trey Burke σκοράρει στο πρόσωπο του Tatum, παγώνει το TD Garden και οι New York Knicks τυλίγουν για το σπίτι το ροζ φύλλο αγώνα με τον Noah Vonleh να πανηγυρίζει μαζί με τον ήρωα της βραδιάς. Οι Knicks του Vonleh και του Burke. Οι Celtics πέφτουν στο .500, πράγμα που έμοιαζε περίπου απίθανο πριν ξεκινήσει η σεζόν, και οι ψύλλοι στα αυτιά έχουν γίνει μεγάλοι σαν μέλισσες.

Η κακή τους επίθεση μπορεί να αποδοθεί σε πολλούς παράγοντες. Στην εξοργιστική τάση του Jayson Tatum να αφήνει στο τραπέζι ευκαιρίες για τρίποντα ή για να πάει μέχρι το καλάθι και να διεκδικήσει επαφή¹⁾Οι κάτι λιγότερο απο τέσσερις βολές που εκτελεί ανά αγώνα δεν είναι κακό νούμερο, ωστόσο το μάκρος του, σε συνδυασμό με την ευκολία που μπορεί να φτάσει εκεί που θέλει με την ντρίμπλα το κάνουν νούμερο που επιδέχεται βελτίωση. δοκιμάζοντας θεαματικά μεν, όχι βέλτιστα δε midrangers. Στο ότι ο Jaylen Brown αδυνατεί να βάλει σουτ. Το ότι ο Hayward αδυνατεί ακόμα να δημιουργήσει οτιδήποτε μετά από ντρίμπλα. Το σύγχρονο shot selection ζητά τρίποντα και layups. Το κομμάτι τρίποντα το καλύπτουν και με το παραπάνω, και τα σουτ κάποια στιγμή θα μπουν, δεν θα σουτάρουν -μάλλον- για όλη τη σεζόν με 34%, καθώς βγάζουν ελεύθερες προσπάθειες. Ωστόσο είναι ανάμεσα στις ομάδες με τις περισσότερες προσπάθειες από μέση απόσταση, και τελευταίοι σε σουτ κοντά στο καλάθι²⁾Kαι συνακόλουθα σε βολές, δηλαδή εύκολους πόντους.. Δεν πρόκειται εδώ για φετιχισμό του three points and layups, απλά για μια προσπάθεια να εξηγήσουμε την κακή εικόνα των Celtics. Γενικότερα, όμως, πρόκειται για ένα θέμα στο shot selection τους. Έχουν αρκετό ταλέντο για να κερδίζουν και παρά τις ανορθογραφίες τους, ιδίως όταν η αυτοπεποίθηση του Kyrie κάνει βόλτα πάνω από τη στρατόσφαιρα, όμως οι Celtics δεν είναι μια ανερχόμενη ομάδα που βασίζεται στους ηρωισμούς ενός star και παραέχουν ταλέντο για να κοιτιούνται μεταξύ τους όταν ο Irving παίρνει την μπάλα.

Το πρόβλημά τους συνοψίζεται στο ότι μέχρι στιγής ο Marcus Morris είναι μάλλον το καλύτερο wing τους. Η υπεροπλία στο πλάι έχει φέρει ορισμένα διλήμματα στον Stevens. Ο Horford δεν είναι στον ίδιο βαθμό το hub που μοίραζε σουτ και ευτυχία στους γύρω του πέρσι, η μπάλα είναι σαφώς περισσότερο στα χέρια του Kyrie, ο οποίος όμως δεν είναι point guard, είναι ένας αγνός scorer που παίζει στον άσσο. Είναι μια περίπτωση από αυτές που λέμε ότι το σύνολο δεν αντιστοιχεί στο άθροισμα των μερών, πόσο δε σε κάτι περισσότερο από αυτό, όμως μία εύρυθμη ομάδα οφείλει να κάνει και από αυτό το παραπάνω να ορίζεται. Και η διαφορά του Kyrie από παίκτες όπως ο Westbrook, είναι πως δεν είναι πολιορκητικός κριός, αλλά αρτίστας. Το modus operandi του δεν είναι να προκαλέσει ρήγματα στην άμυνα, αλλά να σκοράρει παρά την άμυνα που είναι πάνω του, η καλλιγραφική ντρίμπλα του πολλές φορές σημαίνει ότι συνεχίζει εκεί που οι άλλοι θα πάσαραν, και τα τελειώματά του που στέλνει την μπάλα να στάξει στο καλάθι σαν λιωμένη σοκολάτα από κάθε γωνία, κατά κάποιον τρόπο τον βάζουν σε λάθος τριπάκι. Εκεί που ο Westbrook θα πασάρει περίπου από ανάγκη γιατί δεν λυγίζει το κορμί του σε αυτές τις γωνίες, ο Kyrie είναι αυτός που θα σκάψει στη φαρέτρα του για άλλο ένα ακροβατικό lay-up.

Ωστόσο είπαμε, δεν είναι αυτό που χρειάζονται. Τουλάχιστον όχι στο βάθος 48 λεπτών και 82 παιχνιδιών. Το δύσκολο κουίζ που καλείται να λύσει ο Stevens είναι να χαλιναγωγήσει τα ένστικτα του Kyrie, τα οποία θα χρειαστεί την άνοιξη για χάρη του κοινού καλού. Λύσεις από το κεφάλι μου τώρα, αλλά νομίζω πως θα πρέπει να μπαίνουν στο mode “Kyrie σώσε μας” αργότερα στην επίθεση. Αλλά γι’ αυτό θα πρέπει να νιώσει πιο άνετα ο Hayward με την μπάλα στα χέρια. Χρειάζονται τον facilitator Hayward που είχε διαφανεί στην αρχή της εποχής Quin Snyder. Γενικότερα, το usage των Jaylen Brown και Jayson Tatum είναι ένα σημαντικό σκαλί πάνω από των Horford και Hayward, όμως δεν δημιουργούν, με τίποτα. Ο Brown φαίνεται λιγότερο άνετος με την μπάλα στα χέρια παρά κάποιες εκλάμψεις που είχε δείξει πέρσι, ενώ εξακολουθεί να έχει αρνητικό λόγο assists/λαθών, Ο Tatum έχει την πολυσυζητημένη και εξοργιστική τάση να σταματάει στα πεντέξι μέτρα χωρίς να εξερευνεί τι υπάρχει στο βάθος της ρακέτας και να σηκώνεται, αγνοώντας κοψίματα της τελευταίας στιγμής. Ξέρουμε πως ό,τι αγγίζει ο Horford γίνεται χρυσάφι, αλλά το πρόβλημα είναι πως πλέον δεν αγγίζει την μπάλα αρκετά.

Τελικά, λοιπόν, αξίζει να πανικοβληθούμε; Όχι ακόμα. Σίγουρα μπορούμε να πούμε πως δεν βρισκόμαστε στο “όλα καλά, θα μπουν τα σουτ και φύγαμε για Τελικό”. Δεν βρισκόμαστε όμως και στο “δεν κάνουν”. Η επιτυχία τους πέρσι χωρίς τον Hayward, και αργότερα τον Irving, βασίστηκε στα step-ups των Tatum, Brown, Rozier και μας έκανε να θεωρήσουμε δεδομένο το επίπεδο στο οποίο έπαιζαν σε καθεστώς χαμηλής πίεσης³⁾Με την έννοια ότι δεν θα λογοδοτούσαν σε κανέναν αν αποτύγχαναν ατομικά, όχι της πίεσης των αγώνων που έπαιζαν, μην παρεξηγηθούμε. ως outsiders, και, ακόμα πιο σημαντικά, ανέβασε το status τους, τόσο ώστε να έχουν συγκεκριμένες απαιτήσεις σε touches και αγωνιστικό χρόνο. Οπότε η πρόκληση του Stevens είναι να εξορθολογίσει τις υπερβολικές επιλογές που έχει, κατάσταση μάλλον ευνοϊκότερη από το να πρέπει να ψάξει κάποιον να προσφέρει. Και η αντίστοιχη του Kyrie, να βρει τον τρόπο να χρησιμοποιεί την προσωπική του απειλη για να “ζεσταίνει” και τους υπόλοιπους.

Είναι θέμα διαχείρισης υλικού, και σε αυτό το επίπεδο θεάματος, δεν είναι πάντα μονάχα αγωνιστικός γρίφος. Ωστόσο μιλάμε για τους Celtics και όχι -για παράδειγμα- για τους Wizards. Η εκτίμησή μου είναι ότι την άνοιξη θα βρίσκονται εκεί που τους περιμέναμε αγωνιστικά, αν όχι στην elite και επιθετικά, τουλάχιστον σημαντικά πάνω από τον μέσο όρο.

Ένας φίλος από τα παλιά

Η πιο περίεργη ομάδα μέχρι στιγμής στην λίγκα. Πάνε, ούτε λίγο ούτε πολύ, τέσσερα χρόνια από την τελευταία φορά που οι Memphis Grizzlies ήταν κάτι παραπάνω από μέτριοκαλοι. Όταν, δηλαδή, ο Dave Joerger ήταν ακόμα προπονητής αυτής της ομάδας, το grit’n’grind ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της φιλοσοφίας τους και -κυρίως- τα προβλήματα τραυματισμών που ταλαιπωρούν τα τελευταία χρόνια τον Mike Conley και τον Marc Gasol δεν είχαν ξεκινήσει.

Ο γράφων πριν από λίγο καιρό παραπονιόταν ότι η πορεία της Λίγκας, τακτικά σε συνδυασμό με την αυστηροποίηση του κανονισμού περί freedom of movement, έχει πλέον καταργήσει το αντιπαράδειγμα και επιτρέπει μόνο μια μέθοδο προς τη νίκη, ορμώμενος από τις δυσκολίες των Utah Jazz. Και όμως, οι Grizzlies αποτελούν το μοναδικό ηχηρό αντιπαράδειγμα, αντιστεκόμενοι, λίγο από επιλογή και λίγο από ανάγκη, στο ρεύμα της εποχής. Βρίσκονται τελευταίοι στη Λίγκα σε pace, με πέντε κατοχές λιγότερες από τον μέσο όρο αυτής, και δεν έχουν ερωτευτεί το τρίποντο, χρησιμοποιώντας το φυσιολογικά στο πλαίσιο της επίθεσής τους, με εξαιρετικό ποσοστό επιτυχίας. Το modus operandi τους διαχρονικά παραμένει το να κάνουν τον αντίπαλό τους να αισθάνεται άβολα, να τον τραβάνε στον βούρκο που οι ίδιοι νιώθουν άνετα, και να δίνουν τη μάχη τους εκεί. Προκαλούν περισσότερα λάθη από οποιαδήποτε άλλη ομάδα.

Εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται να έχουν τα υλικά για κάποια τρομακτική άμυνα, ας μην ξεχνάμε όμως ότι εκτός από το ότι είναι το ανάλογο των Pacers αλλά στην άμυνα, δηλαδή αξιοποιούν το πλεονέκτημα του να μην έχουν κανέναν αρνητικό αμυντικό, κανέναν παίκτη που να πρέπει να καλύπτουν οι υπόλοιποι, είναι ταυτόχρονα και τεράστιοι. O Garrett Temple είναι ένας εξαιρετικός αθλητής, ένας άοκνος εργάτης με τεράστιο wingspan που ταιριάζει απόλυτα στη φιλοσοφία των Grizzlies, ο Kyle Anderson αποτελεί έναν από τους πιο έξυπνους αμυντικούς της Λίγκας και είναι ίσως ο καλύτερος στο να κάνει τους επιτιθέμενους να αισθάνονται ασφαλείς με την ντρίμπλα τους πριν απλώσει τα πλοκάμια του (άνοιγμα χεριών κάτι παραπάνω από 2,20 μέτρα) για άλλο ένα κλέψιμο. Ο Marc Gasol έχει χάσει τη φρεσκάδα του παρελθόντος, αλλά παραμένει ένας έξοχος οργανωτής και ο rookie Jaren Jackson Jr. είναι κατά βάση ο Dhalsim.

Ο JJJ είναι υπερβολικά καλός για rookie αμυντικός, και παρότι φαίνεται εκτός ελέγχου στην επίθεση, τα βγάζει πέρα, και ίσως αυτό το απρόβλεπτο του παιχνιδιού του, ακόμα και για τον ίδιο, στο τέλος να βγάζει θετικό πρόσημο. Είναι το τονωτικό ρόφημα μιας ομάδας που είχε ανάγκη έναν νέο παίκτη με star potential για πολλά χρόνια.

(Mεμονωμένη παρατήρηση αναγόμενη σε κανόνα για τις ανάγκες της ιστορίας σε 3…2…1…) Όπως κάθε ομάδα που ξεπερνά τις προσδοκίες (που το καλοκαίρι τους ήθελαν γύρω στις 30-35 νίκες) έτσι και οι Grizzlies έχουν και έναν παίκτη-έκπληξη. Ο Shelvin Mack, αν και ήταν κακός στα τελευταία δύο παιχνίδια, κάνει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του, όντας ένας από τους καλύτερους έκτους παίκτες του NBA μέχρι στιγμής και στην ανοιχτή φέτος μάχη για το 6th man of the year θεωρούμε πως θα είναι από τα βασικά ονόματα.

Δεν μπορώ να δω κάτι ιδιοφυές από τον Bickerstaff, αλλά υπάρχει αρκετή χημεία ανάμεσα στους δύο stars τους, το recruiting έγινε με βάση τόσο αγωνιστικά, όσο και πνευματικά χαρακτηριστικά, και η ομάδα ρόλαρε κατευθείαν. Ίσως να μην διαρκέσει αυτό το συγκριτικό πλεονέκτημα όσο και η υπόλοιπη περιφέρεια θα αρχίσει να δένει. Πάντως στο τέλος της μέρας, τα πάντα εξαρτώνεται από το πόσο θα αντέξουν Conley και Gasol. Τα on-off splits τους είναι αδιανόητα!

“Ώμος του Fultz” – s02e514

14 Νοεμβρίου. Magic εναντίον Sixers. Παιχνίδι ορόσημο. Πρώτη εμφάνιση του Jimmy Butler με τη φανέλα της Philadelphia και συνάμα πρώτο παιχνίδι που ο Fultz δεν ξεκινάει βασικός -σε αντίθεση με τα 15 πρώτα παιχνίδια της χρονιάς. Στο ακριβώς προηγούμενο παιχνίδι, ο Fultz σουτάρει τη βολή “κόλλησε το χειριστήριο”. Στο αμέσως επόμενο με τους Jazz, τη βολή “καυτή πατάτα”. Στο ματς με τους Suns, αγωνίζεται μόνο εφτά λεπτά και κάθεται όλο το δεύτερο ημίχρονο στον πάγκο. Και ξαφνικά, boom!

At the direction of his attorney, Raymond Brothers, @MarkelleF is scheduled to see a shoulder specialist early next week. Per Brothers, Fultz will not participate in team practices or games until after the the specialist has had a chance to evaluate him.

— David Aldridge (@davidaldridgedc) November 20, 2018

Ο δικηγόρος του Fultz ενημέρωσε την ομάδα ότι την προσεχή Δευτέρα ο πελάτης του θα δει ένα γιατρό ειδικό για ώμους, αλλά μη συνεργαζόμενο με τον οργανισμό των Sixers, και μέχρι να γίνει αυτό θα απέχει τόσο από αγώνες, όσο κι από προπονήσεις. Τόσο ο GM της ομάδας, Elton Brand, όσο και ο προπονητής, Brett Brown, μάθανε τα νέα όπως και εμείς, χωρίς, κατά τα λεγόμενά τους, να έχουν καμία προηγούμενη πληροφορία. Ο Brand δήλωσε ότι στα δεδομένα της ομάδας δεν υπάρχει ιατρικός λόγος που καθιστά τον Fultz ανίκανο να αγωνιστεί, ενώ δήλωσε περήφανος για την εξέλιξή του και ικανοποιημένος από το παιχνίδι του ακόμα και μετά τον ερχομό του Butler, άφιξη που πέρασε τον Fultz στον πάγκο. Ο Brown από την άλλη δήλωσε ότι η ομάδα θα τον στηρίξει εφόσον χρειάζεται βοήθεια με τον ώμο του, δήλωσε όμως κι εκείνος άγνοια για την κατάσταση. Όλα αυτά λίγες μέρες αφότου βγήκε στη δημοσιότητα η πληροφορία ότι ο Fultz διέκοψε τη συνεργασία του με τον Drew Hanlen, τον προπονητή με τον οποίο δούλευε το καλοκαίρι, με τους δύο να έχουν φτάσει στο σημείο να μην μιλάνε καν.

Στην ερώτηση δε, για ποιο λόγο, ενώ η ενημέρωση γίνεται Τρίτη πρωί, το ραντεβού κλείστηκε για σχεδόν μια βδομάδα μετά, η απάντηση που πήρε ο Brand από τον δικηγόρο του παίκτη είναι ότι δεν υπήρχε ραντεβού για νωρίτερα.

Σφηνάκια

1/ Τελικά μπορεί και να ζούμε την περίοδο που όντως οι Warriors είναι σε κρίση. Οι τέσσερις συνεχόμενες ήττες των Warriors είναι το μεγαλύτερο losing streak της ομάδας επί εποχής Kerr. Στην πέμπτη του χρονιά στον πάγκο των Πρωταθλητών, τρεις φορές είχαν κάνει τρεις συνεχόμενες ήττες:

Ο Davis έγινε μόλις ο 13ος παίχτης στην Ιστορία που πετυχαίνει την συγκεκριμένη επίδοση, η οποία καταφέρνεται -επίσης “μόλις”- για 20η φορά. Mία επίδοση που ο τεράστιος Hakeem είχε κάνει “ρουτίνα” μιας και την είχε καταφέρει έξι (!) φορές (ήτοι το 30% του συνόλου), ενώ μάλλον αποτελούσε συνηθισμένη μέρα να το βλέπει κάποιος στα statlines του μακρινού 1993, όταν και την πέτυχαν τέσσερις φορές ο Olajuwon και μία ο David Robinson.
Οι μόνοι άλλοι παίχτες που το έχουν καταφέρει πάνω από μία φορά, πέρα του Hakeem, είναι οι Andrei Kirilenko με τρεις και ο Julius Erving με δύο.

3/ Είμαστε στις 5 Νοέμβρη, οι Nuggets είναι στο 8-1 και με το σκορ δευτερόλεπτα πριν τη λήξη στον αγώνα κόντρα στους Boston Celtics στο 115-107 είναι έτοιμοι για το 9-1 και την κορυφή της Λίγκας, πράγμα που καταφέρνουν. Ωστόσο, στα ελάχιστα αυτά δευτερόλεπτα που ακολουθούν, ο Jamal Murray, ο MVP του παιχνιδιού με 48 πόντους, επιχειρεί ένα τρίποντο που θα του δώσει την “50αρα”. Ύβρις.
Για κοντά 20 μέρες μετά, και οι Nuggets είχαν νικήσει μόνο τους Hawks, μετρώντας έξι ήττες, βρισκόμενοι στο 10-7 και στην 6η θέση της Δύσης, 2,5 νίκες μακριά από την 13η θέση της Περιφέρειας. Νέμεσις.
Την “κατάρα” έσπασε η -αγχωτική- νίκη επί των Wolves για το 11-7. Μένει να φανεί αν το μάθημα έγινε κατανοητό για τον νεαρό Καναδό.

4/ Ορίζοντας την αχαριστία:

Βέβαια, εντός Quicken Loans Arena τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά, με οπαδούς και ομάδα να δείχνουν τον δέοντα σεβασμό στον “Βασιλιά” που χάρισε στην πόλη του Cleveland τον πρώτο τίτλο της μετά από 50 χρόνια ανομβρίας. Και αυτό δείχνει και τη συνεισφορά του ίδιου στο να γίνει κατανοητό από φιλάθλους και Τύπο πως οι παίχτες είναι που κάνουν τις επιλογές στο παιχνίδι που αποτελούν τους κύριους πρωταγωνιστές τους, σεβόμενοι κάθε απόφασή τους. Η απόσταση, συνεπώς, είναι μεγάλη από το 2010, όταν τον είχαν υποδεχτεί με φωνή Darth Vader και σωρεία χιουγαϊσμάτων.

LeBron on the tribute video the Cavs played tonight, and the moment he had with the fans after it: “I appreciated these fans just as much as they appreciated me,” he said. “That was my salute to them.” pic.twitter.com/Y12YHkzceS

— Rachel Nichols (@Rachel__Nichols) November 22, 2018

5/ Νέο μέλος στο VIP Club των 25.000+ (και 22ος στη λίστα των σκόρερ όλων των εποχών  για το ΝΒΑ, 26ος αν συνυπολογίσουμε και το ABA)

View this post on Instagram

A post shared by House of Highlights (@houseofhighlights)

To ότι το πέτυχε με κάρφωμα απέναντι στους Raptors το κάνει λίγο εντυπωσιακότερο μεταξύ μας, έτσι;

6/ “Έλα μωρέ με τους υπερεκτιμημένους, τάχα ταλαντούχους δουλευταράδες. Μόνο αναβολικά είναι… Και δεν παίζουν και άμυνα.”

HOW @KyrieIrving?! (via Al Jones/Instagram) pic.twitter.com/ueKrqGWKhP

— NBA on ESPN (@ESPNNBA) November 20, 2018

7/ Μιας και τα δύο πρώτα σφηνάκια είχαν δόση Cleveland, αμέσως ή εμμέσως, πάμε και ένα τρίτο straight Cavs:
Όταν έχεις την χειρότερη άμυνα της Λίγκας και λες “ας παίξω ζώνη για να τα πάω καλύτερα”.

This Cavs defense 😬 pic.twitter.com/sNNIGGkXCZ

— Bleacher Report (@BleacherReport) November 20, 2018

8/ Ελεύθεροι από την κορυφή: άουτ, δοκάρι, δοκάρι. Kυρίες και κύριοι (και μικρά παιδιά), το τσίρκο της Washington!

https://twitter.com/WorldWideWob/status/1065058245314838528

9/ Μιας και πήγαμε στους Wizards: Όχι σφηνάκι απλά, αλλά ολόκληρο μπουκάλι, και μάλιστα μονορούφι: η στιγμή που μαθαίνεις πως το συμβόλαιο του John Wall έχει trade kicker $20 εκατ. αν ανταλλαχθεί πριν την 1η Ιούλη 2019⁴⁾Όταν και ξεκινάει το επόμενο super max συμβόλαιό του..
(Κοινώς: δεν ανταλλάσσεται με τίποτα -περισσότερα και αναλυτικότερα αύριο.)

10/ Mια γωνίτσα και για αυτήν εδώ την ομορφιά, κάρφωμα και tweet:

https://twitter.com/SheaSerrano/status/1065447130997944320

11/ Beating Vegas (so far).

View this post on Instagram

A post shared by Kirk Goldsberry (@kirkgoldsberry)

12/ Μεγάλη η μάχη για το βραβείο του 6ου Καλύτερου Παίχτη της σεζόν, με το ενδιαφέρον να επικεντρώνεται στον πάγκο των Clippers και δη στους ψηλούς αυτών, όπου πρώτος σε PER σε όλο το NBA είναι o Marjanovic και 5ος ο Harrell.
Ναι, καλά διαβάσατε: “σε όλο το NBA”.
Γεια σας.