Ένα ακόμα Weekly γεμάτο Ιστορίες, “Συστατικά” και Σφηνάκια, σερβιρισμένο από τους Γιάννη Χάτσιο και Νίκο Ραδικόπουλο. Αντί εισαγωγής, θέλουμε τη γνώμη σας αναφορικά αν σας βολεύει σαν αναγνώστες δύο weekly τη βδομάδα, τέτοιου τερατώδους μεγέθους, ή να ξεκινήσουμε να το σπάμε ανά κατηγορίες ή ιστορίες σε διαφορετικά κείμενα, ακόμα και μέσα στην ίδια μέρα. Καλή σας δύναμη (γιατί είχαμε έμπνευση αμφότεροι και μας βγήκε μεγαλούτσικο -ακόμα και με τα δικά μας μέτρα και σταθμά…) και καλή σας ανάγνωση!
Και σε ένα Weekly που το τιτλοφορούμε “Οι Warriors, o Harden και το Μπάσκετ της σύγχρονης Εποχής”, και σε αυτά αναφερόμαστε εκτενώς ακολούθως, ας ξεκινήσουμε με μια ανάλύση για τους Suns.
Επειδή “Ball Hog είσαι“.
The Young Suns (άλλως, The Suns)
Νιώθω ότι κάπου η υπερέκθεση και καθημερινή ανάλυση του NBA από χιλιάδες επαγγελματίες και ερασιτέχνες, αρθρογράφους, scouts και προπονητές ανά τον κόσμο, και η κουλτούρα των social media και τον memes, μας έχει κάνει σαν κοινό πάρα, μα πάρα πολύ ανυπόμονους. Σκέφτομαι ας πούμε τα σχόλια για το αν πρέπει να φύγει ο Simmons από την Philadelphia, ο Dennis Smith από το Dallas, τι έπρεπε να κάνουν οι Kings πέρσι, τις προσδοκίες μας από τα – στην ουσία – πιτσιρίκια των Celtics και καταλήγω στην αδιαφορία για τους Suns και την γενική πεποίθηση ότι δεν υπάρχει – για παράδειγμα – παίκτης Josh Jackson. Δείτε όμως της ηλικίες τους: Ayton και Melton είναι 20, Jackson και Okobo 21, Bridges και Booker 22, Oubre 23. Διάολε, ακόμα κι ο Dragan Bender μόλις έκλεισε τα 21! Με εξαίρεση τον Jamal Crawford, οι εμπειρότεροι παίκτες του ενεργού ρόστερ είναι ο T.J. Warren και ο Holmes στα 25.
Είναι ένα πράγμα να σκέφτεται κανείς τα σενάρια εξωτερικής βελτίωσης μέσω trades όταν η οργανική πρόοδος που έχει να περιμένει η ομάδα προέρχεται από έναν-δύο παίκτες, και κάτι τελείως διαφορετικό όταν προέρχεται πρακτικά από όλο το ρόστερ. Ακόμα και μικρές βελτιώσεις ή ένα επιπλέον στοιχείο στο παιχνίδι κάθε παίκτη, μπορούν να συνδυαστούν και να χτίσουν ένα αποτέλεσμα καλύτερο από το άθροισμα των μερών της εξίσωσης1)Για παράδειγμα, ο Josh Jackson με ένα έστω μέτριο σουτ από μακριά, τόσο που να υποχρεώνει τους αντιπάλους να τον σέβονται, γίνεται λίγο καλύτερος παίκτης. Στο πλαίσιο της ομάδας του όμως, γίνεται αμέσως πολύ πιο χρήσιμος.
Ευτυχώς, φέτος υπάρχει μια ομάδα2)Εντάξει, υπάρχουν και οι Kings, απλά όσο καλοί και αν γίνουν δεν μπορώ να υπερασπιστώ τα ανεκδιήγητα λάθη που έχουν γίνει. Οι Kings εξελίσσονται παρά τα λάθη του front office, όχι χάρη στις κινήσεις του που δείχνει τον δρόμο που μπορεί να οδηγήσει η υπομονή, η εσωτερική εξέλιξη και η συνέχεια του ρόστερ3)γκουχ, Wizards, γκουχ, Pelicans και δεν είναι άλλη από τους Denver Nuggets, οι οποίοι διατήρησαν σχεδόν αμετάβλητο το ρόστερ τους την τελευταία τριετία, στήριξαν παίκτες με δύσκολες rookie seasons (Harris, Morris, Beasley) και είχαν την υπομονή να διαμορφώσουν και να διαμορφωθούν από το ταλέντο που βρισκόταν στα χέρια τους. Μπορούσαν να στείλουν δύο από τους νέους παίκτες για ένα μπάλωμα και να μπουν στα Playoffs πέρσι. Ή πρόπερσι. Δεν το έκαναν. Δεν μπήκαν. Και σήμερα (συν)οδηγούν την κούρσα της Δύσης.
Δεν σημαίνει βέβαια ότι όλες οι ομάδες που έχουν έναν κορμό νέων παικτών θα τους δουν να ανθίζουν από την εμπιστοσύνη σε αυτούς και μόνο, ούτε ότι κάθε ρόστερ κρύβει έναν Jokic. Δεν υπάρχει κάποια εγγύηση σε αυτή τη συνταγή/ Είναι όμως η ένδειξη πως η εμπιστοσύνη στο νεανικό ρόστερ, η δουλειά για τη συντονισμένη βελτίωσή του και τη διαμόρφωση της τακτικής πάνω στο ιδιαίτερο ταλέντο κάθε παίκτη μπορεί να σε πάει μπροστά και, το λιγότερο, να μεγιστοποιήσει την αξία των assets. Είναι σε κάθε περίπτωση μια πολύ “οικονομική” team building λογική. Και είναι φοβερά παράδοξη η ανυπομονησία φιλάθλων και front offices σε αυτόν τον τομέα, όταν το οικοδόμημα της δυναστείας των Warriors έχει θεμελιωθεί σε αυτήν ακριβώς τη λογική, δηλαδή στην εμπιστοσύνη σε έναν ευπαθή αλλά φοβερό επιθετικά παίκτη, έναν μονοδιάστατο σκόρερ και έναν χοντρουλή τύπο που ξέρει να παίζει μπάσκετ4)γιατί αυτό ήταν ο κορμός των Warriors προ πενταετίας.
Όμως μιλούσαμε για τους Suns, και για να μην μας δείρουν οι ultras τους, σε αυτούς επιστρέφουμε.
Οι Suns έχουν αυτόν τον ελπιδοφόρο κορμό. Η νίκη τους απέναντι στους Nuggets χωρίς τον Booker είναι συμβολική. Είναι η ομάδα το παράδειγμα της οποίας θα πρέπει να ακολουθήσουν και δείχνει τα καλύτερα χαρακτηριστικά του ρόστερ τους. Ο D’Anthony Melton κάνει ένα εξαιρετικό παιχνίδι παρά τα 0/7 σουτ του, γιατί είναι εξαιρετικός στα λεγόμενα “γύρω-γύρω” και μπορεί να συμπληρώσει ιδανικά τον Devin Booker, ακόμα κι αν δεν είναι η οριστική λύση στο “1”. Μαζί με τα φτερά της ομάδας Jackson και Bridges, δημιουργούν ένα φοβερό υπόστρωμα διάθεση και αμυντικής προοπτικής. Ο Josh Jackson έχει πολύ περισσότερα προβλήματα από ότι κανείς φανταζόταν, ιδίως στην επίθεση, όπου είναι πολύ μακριά από εκεί που θα ήθελε σαν σκόρερ, αλλά και δημιουργώντας με την μπάλα στα χέρια. Ωστόσο, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που αθλητικά wings αργούν να “ωριμάσουν” στον ταλέντο τους (βλ. Paul George, Otto Porter Jr.). Το καλό για τον Jackson είναι ότι έχει τα αθλητικά προσόντα, τον “κινητήρα” και μια έμφυτη ικανότητα στην πάσα. Το θέμα είναι όλα αυτά να γίνουν ένα σύνολο αντί για σκόρπια στοιχεία. Ο Ayton δεν θα κοιμάται για πάντα στην άμυνα και στην επίθεση αποτελεί μια σταθερά, ακόμα κι αν δεν “βάζει τους αντιπάλους στα καλάθια”. Ξανά. Χρειάζεται χρόνος για να μεταφράσουν όλοι αυτοί το παιχνίδι τους στο επίπεδο του NBA. Υπάρχουν οι σπόροι μιας πολύ καλής ομάδας, και μάλιστα μιας ομάδας -έστω και κατά λάθος – ορθολογικά δομημένης. Το χειρότερο λάθος είναι να γίνουν βιαστικές κινήσεις λόγω μιας πιθανής τέταρτης διαδοχικής σεζόν κάτω από τις 25 νίκες.
Ακόμα κι αν πάνε όλα καλά βέβαια, το πρόβλημα στους Suns παραμένει η κακοδιοίκηση που πηγάζει και από το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Και δεν μιλάμε για το ότι δεν ντράφταραν τον παίκτη με τον οποίο ο προπονητής που πόνταραν το μέλλον τους συνεργάστηκε για να φέρει τον πρώτο διεθνή τίτλο στο Σλοβενικο μπάσκετ. Στο καλοκαιρινό δίλημμα Ayton vs Doncic δεν υπάρχει σωστή απάντηση, όπως κι αν καταλήξουν οι καριέρες τους. Τα σωματικά και μπασκετικά θέλγητρα του Ayton ως prospect, όπως και να το κάνουμε, ισορροπούν με τις πιθανές αδυναμίες του Luka Doncic αντίστοιχα ως NBA prospect. Θα έχει ο Robert Sarver την υπομονή να αφήσει τον οργανισμό να ωριμάσει, ή θα τον κόψει σαν πρόωρο καρπό;
Τα προηγούμενα τρία χρόνια ήταν σκοτεινά. Πλέον όμως υπάρχει το ταλέντο, το βάθος και ένας προπονητής να τα εκμεταλλευτεί. Η υπομονή, σε κάποιες περιπτώσεις είναι αρετή, και οι καλοί Suns μπορεί να είναι δύο γεμάτες σεζόν μακριά, όμως για να το μάθουμε, θα πρέπει επιτέλους, μα επιτέλους, να επενδύσουν στην σταθερότητα.
Μια Εμφατική Δήλωση (και λοιπές άξιας αναφοράς στιγμές από) το βράδυ της Τρίτης
Οι Warriors πήγαν στο Denver ως δεύτεροι στη Δύση, μισή νίκη πίσω από τους πρωτοπόρους της Conference Nuggets. Με 51 πόντους στο πρώτο 12λεπτο, τους περισσότερους ποτέ σε τέτοιο, και 142 στο σύνολο (απέναντι στην 10η καλύτερη άμυνα της Λίγκας μάλιστα) για τους περισσότερους πόντους που ομάδα έχει σκοράρει χωρίς παράταση στα υψόμετρα του Colorado από το μακρινό 1991 και στην πρώτη 140άρα με κάτω από 10 βολές στην Ιστορία. Κάπως έτσι έλυσαν και την ενδεχόμενη απορία του οποιουδήποτε αναφορικά με το ποια είναι η κορυφαία ομάδα της περιφέρειας. Αυτοί οι 51 πόντοι είναι οι περισσότεροι που ποτέ έχουν επιτευχθεί σε ένα μόνο 12λεπτο στην Ιστορία της Λίγκας. To ματς έγειρε από νωρίς τόσο πολύ, που βασικό του θέμα ήταν τα τέσσερα καρφώματα του Klay. Το οποίο είναι όντως από μόνο του κάτι άξιο αναφοράς, αλλά και πάλι, θεωρητικά δεν θα έπρεπε σε ένα ντέρμπι κορυφής.
Σε κάθε περίπτωση, καλώς επιστρέψατε Παγκόσμιοι Πρωταθλητές.
Μας λείψατε είναι η αλήθεια.
Ωστόσο, μόνο ως θετική μπορεί να εκληφθεί η αντίδραση των Nuggets. Τόσο ο coach Malone, όσο και ο super star της ομάδας, Jokic, μιλήσανε για μήνυμα που οι Πρωταθλητές έστειλαν και η ομάδα τους έλαβε. Ένα μήνυμα που θα πρέπει να αποκωδικοποιήσουν και να μάθουν από αυτό.
Από την άλλη, οι Warriors, φαίνεται πως πήραν την απόφαση να έχουν πάει το καράβι σε ήρεμα νερά προ της επιστροφής του Cousins. Όπως και φαίνεται πως έκαναν, καθώς μετά την ήττα τους στην παράταση από εκείνη την τριποντάρα του Harden, μετρήσανε την πέμπτη σερί νίκη κόντρα στους Nuggets και έκτη την επόμενη ημέρα κόντρα στους Pelicans, βρίσκονται στην καλύτερη αγωνιστική τους κατάσταση μετά από μήνες, καθώς και στην κορυφή της Δύσης.
Always nice when the Warriors decide to take one personally and remind us what annihilation looks like.
— Dan Devine (@YourManDevine) January 16, 2019
Και σε πλήρη αντίθεση με ό,τι έγραφα λίγες μέρες πριν στο κείμενό για αυτούς, οι Warriors ήταν πυρηνικοί όταν ο Curry ήταν μαζί με τον Durant στο παρκέ, και μετράνε τρία παιχνίδια με πάνω από 70 πόντους αθροιστικά οι δύο τους στο σερί που τρέχουν. Ένας Curry, που θέμε/θέτε, δεν θέμε/θέτε, πρέπει σοβαρά να μπει πια στην κουβέντα για τον MVP.
Steph's range is disrespectful. pic.twitter.com/KEwBQgsvx0
— Bleacher Report (@BleacherReport) January 16, 2019
Οι Warriors της Τρίτης είναι οι Warriors για τους οποίους γράφαμε μέχρι τα μέσα Νοέμβρη και δεν χάνουν από κανέναν το Πρωτάθλημα. Άντε να παραχωρήσουν ένα παιχνίδι στους Τελικούς.
Στα άξια αναφοράς πως με το 4/6/13 που είχε ο Draymond στο συγκεκριμένο παιχνίδι, πλέον έχει μέσους όρους 6,9/7,9/7,0 στη σεζόν, stat line που τον κάνει τον πρώτο παίχτη (με σοβαρά λεπτά συμμετοχής) με μέσους όρους σε assists και rebounds μεγαλύτερους από τον αντίστοιχο των πόντων. Επιπλέον, να πούμε πως στην καριέρα του Draymond Green οι Warriors are 62-3 (0,954) στους αγώνες που αυτός δίνει πάνω από 10 assists.
Κερασάκι στην τούρτα των Warriors, οι 147 την ακριβώς επόμενη μέρα κόντρα τους Pelicans, σε ένα ματς που ισοφάρισαν το ρεκόρ της ομάδας στα τρίποντα με 23.
Με τους Curry και Durant στην κατάσταση που είπαμε παραπάνω, τον Klay να ξαναβρίσκει το χέρι του, τον Draymond να ξαναθυμίζει τον playoff Draymond, και τον Boogie να επιστρέφει, όλη η Λίγκα αυτή την στιγμή συνοψίζεται στη φάτσα του Gentry:
https://twitter.com/TheRenderNBA/status/1085783896460091397
Τώρα, αν θα το πάνε έτσι μέχρι τέλους ή θα εντάξουν τον Boogie, θα παίξουν στα κόκκινα ως τo All Star και μετά θα πατήσουν φρένο ως τα Playoffs μένει να φανεί. Φαντάζει, ωστόσο, ως το πιθανότερο σενάριο. Η εμφάνιση κόντρα στους Nuggets αποτέλεσε παρόλα αυτά ένα εξαιρετικό reminder στη Λίγκα για το ποιος είναι ο Δυνάστης της.
Το ίδιο βράδυ, αυτό της Τρίτης, εντελώς παράλογα, 142 πόντους δέχτηκε και η καλύτερη άμυνα της Λίγκας, αυτή των Thunder, από τους Atlanta Hawks, τους περισσότερους που έχει δεχτεί η Oklahoma σε αγώνα χωρίς παράταση εδώ και μία δεκαετία. Όχι, αλήθεια, συνέβη αυτό.
Στο ματς της ημέρας, πάντως, στο αντάμωμα μετά τον χωρισμό τους των Butler και Timberwolves, οι Sixers σκόρπισαν τους Wolves με 149-107, στους περισσότερους πόντους που σκοράρει η Phily από το 1990 και στην ισοφάριση της δεύτερης χειρότερης ήττας του franchise της Minnesota.
Teague: "That wasn’t no normal game. Them dudes was at our heads. Jimmy wanted to beat us. We all know that. Joel Embiid wanted to beat KAT. That ain’t a normal game."
— Jon Krawczynski (@JonKrawczynski) January 16, 2019
Η χαρά (και η χαιρεκακία) του Jimmy μετά τον αγώνα, δεν κρυβόταν.
Κοντολογίς, συνολικά το βράδυ της Τρίτης, έβρεξε πάλι.
76ers- 149 points
Hawks- 142 points
Warriors- 142 points
Three teams scored 140+ points tonight. The last day in which three teams did that was January 7, 1984 (Warriors – 154, Nuggets – 141, Knicks – 140). pic.twitter.com/HzxJm7XVG9— NBA.com/Stats (@nbastats) January 16, 2019
Σε μια μπασκετική βραδιά μεγαλείου, που δυστυχώς έληξε με το Lakers-Bulls, ένα ματς που μας έκανε να νιώσουμε σαν να έχουμε φάει σε μισελενάτο εστιατόριο και στο τέλος μας σερβίρανε για γλυκό τα μαλακισμένα σοκολατάκια με το λικέρ μέσα που μας έφερναν στα ’80s κάτι θειάδες μας τα Χριστούγεννα και τα φτύναμε στην πρώτη δαγκωνιά.
Με τους Lakers, που παρότι πέρασαν στη συνέχεια εντυπωσιακά από την Oklahoma, κάθε τους παιχνίδι πλέον δεν θυμίζει αγώνα μπάσκετ, αλλά reality show που οι τηλεθεατές ψάχνουν να βρουν ποιος θα είναι ο πρώτος και ποιος ο επόμενος που θα αποχωρήσει.
(Δεν ψάχνουν για υποψήφιους προς αποχώρηση, γιατί απλά τέτοιοι είναι όλοι.)
Kyle Kuzma drops 32 points and ties his career high with SEVEN threes as the Los Angeles Lakers win 138-128 against Oklahoma City Thunder in overtime!
Making LeBron James' trade decision easier 😏 pic.twitter.com/bIzTkmxCKh
— Basketball Forever (@bballforever_) January 18, 2019
Σφηνάκια
1/ Εξαιρετικό!
2/ ΝΒΑ troll level: Lopez
https://twitter.com/TheRenderNBA/status/1085393452764925952
3/ Στο σύγχρονο μπάσκετ πρέπει να είσαι έτοιμος να προσφέρεις το maximum όποτε και για όσο σου ζητηθεί.
Αλλά πρέπει να είσαι έτοιμος για αυτό.
https://twitter.com/TheRenderNBA/status/1086128703749480449
4/ Πρώτο επιχειρημένο τρίποντο στη σεζόν για τον Ben Simmons!
Χμμμ.
Μπορεί και όχι τελικά…
https://twitter.com/TheRenderNBA/status/1086060467120951296
5/ Πρεμιέρα βράδυ Τετάρτης για να νέα “έξυπνα” παπούτσια της Nike. Πρώτοι που τα φόρεσαν, οι Tatum και Doncic.
6/ Απαπα…
https://twitter.com/TheRenderNBA/status/1085753039489810438
7/ Οκ….
Before Butler was traded: 4-9
After Butler overall: 17-14
After Butler w/ Rose: 10-12
After Butler w/o Rose: 7-2
After Thibs overall: 2-2
After Thibs w/ Rose: 0-2
After Thibs w/o Rose: 2-0Conclusion: This team without Bulter, Thibs or Rose would be the best team in the league.
— Leonard Miller's Crossing (@companeromarcus) January 16, 2019
8/ Ζούμε την καλύτερη εποχή της Ιστορίας του NBA.
Απόδειξη;
Μέχρι κι ο Jordan απέκτησε χιούμορ στις μέρες μας!
— Jordan (@Jumpman23) January 17, 2019
9/ Tέλη του 2018, ο Iguodala στο παιχνίδι κόντρα στους Blazers είχε πετάξει την μπάλα στις κερκίδες, με αποτέλεσμα την αποβολή του από τον αγώνα, αλλά και $25 χιλιάδες πρόστιμο.
Στον αγώνα κόντρα στους Pelicans, ο Curry απέτρεψε την επανάληψη του όλου σκηνικού.
https://twitter.com/TheRenderNBA/status/1085791256398176256
10/ Απόψε. Boogie Nights are back!!
https://twitter.com/TheRenderNBA/status/1085423838995845121
11/ Τρεις εβδομάδες μέχρι το trade deadline και στο Hog έχουμε θέσει τη γραμμή των trades που περιμένουμε στα 3,5 relevants και 9,5 συνολικά. Εσείς;
12/ Στις 07 Φλεβάρη θα γίνει το draft για το All Star Game το οποίο, θυμίζουμε, φέτος θα έχει απευθείας τηλεοπτική κάλυψη.
Διαβάσαμε, μας άρεσαν και σας προτείνουμε
Τόσα χρόνια στο Ball Hog έχουμε γράψει για τους “Εργάτες” της Λίγκας, έχουμε γράψει για το “Πυρηνικό Όπλο Kelly Olynyk“, έχουμε γράψει για κάθε πικραμένο στα Weekly. Ε, πραγματικά, ζηλεύω που δεν κάναμε αυτό:
- The Most Objectively Underrated Players in the NBA, του Owen Phillips στο The Ringer
#AskTheHog
“Ενώ είναι προφανές ότι οι παίκτες του NBA πρέπει να διαθέτουν ταλέντο και σώμα, δεν γίνεται τόσο συχνά λόγος για το μυαλό, το οποίο χρειάζεται για την κατανόηση τόσο πολλών και πολύπλοκων συστημάτων. Ποιοι παίκτες “αποβράστηκαν” από το σύστημα λόγω αυτής της ανικανότητας παρόλο που “ταλεντικά” είχαν τις δυνατότητες για να αφήσουν εποχή;” μας ρώτησε μέσω μηνύματος στη σελίδα μας ο Chris Botsakos.
Κατ’ αρχάς να το πιάσουμε από την αρχή.
Κατά πάσα πιθανότητα, δεν υπάρχει “χαζός” μπασκετικά5)Έκκληση εδώ, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μπερδεύουμε την μπασκετική ευφυΐα με άλλα είδη ευφυίας. Το ίδιο και τον μπασκετικό αλτρουισμό κλπ κλπ. παίκτης που να έχει παίξει στο NBA. Αυτό που μπορεί εμείς να βλέπουμε σαν έναν παίκτη που δεν ακολουθεί τα συστήματα, ή δεν παίρνει καλές αποφάσεις, μάλλον αποτελεί επιλογή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτός που θα κατορθώσει να αγωνιστεί στο NBA δεν έπεσε ουρανοκατέβατος εκεί, αλλά πιθανότατα παίζει οργανωμένο μπάσκετ στο υψηλότερο για την ηλικία του επίπεδο από πολύ μικρός. Όλες αυτές οι επαναλήψεις, η τριβή με τους προπονητές και το ξεπέρασμα κάθε δυσκολίας και κάθε άνοδος επιπέδου μέχρι τον τελικό στόχο, ακόμα και δια της όσμωσης εφοδιάζουν τον παίκτη με τα εχέγγυα να κατανοήσει ό,τι σύστημα ριχτεί στο δρόμο του
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο μπασκετμπολίστας ο οποίος δεν μπορεί να κατανοήσει τα συστήματα, δεν θα παίξει ποτέ στο NBA. Ο ανταγωνισμός σε αυτό το επίπεδο είναι ανηλεής, και το ταλέντο του να βάζεις την μπάλα στο καλάθι, είναι κάτι που έχουν χιλιάδες παίκτες, και όχι μόνο οι 450-500 που παίζουν στο NBA κάθε χρόνο.
Νομίζω πως το καίριο σημείο είναι η ταχύτητα. Η αποφάσεις που γίνονται σε milisecond στα παρκέ του NBA δεν είναι αποτέλεσμα συνειδητής σκέψης εκείνη τη στιγμή, αλλά προσιδιάζουν περισσότερο στο ένστικτο. Με αρκετό χρόνο και επαναλήψεις τα συστήματα και οι αρχές θα γίνουν κατανοητά, και πολλές φορές μπορεί να μην είναι καν τόσο πολύπλοκα. Αυτό που είναι πρόκληση είναι να παρθεί η σωστή απόφαση ακριβώς την στιγμή που πρέπει, κι όχι μισό δευτερόλεπτο μετά. Η διαφορά μεταξύ ενός εύκολου καλαθιού και ενός λάθους. Γι’ αυτό και πολύ συχνά θα δεις από προπονητές και αναλυτές, ιδίως για νέους παίκτες τη φράση “the game has slowed down for him”. Αν θέλεις, θα έλεγα ότι το κάθε φορά υψηλότερο επίπεδο (τουλάχιστον μετά τις αναπτυξιακές ηλικίες) δεν σου παρουσιάζει καινούριους γρίφους, αλλά καινούρια handicaps στη λύση τους. Και πολλές φορές λοιπόν η αδυναμία να εκτελέσεις σωστά ένα play στο επίπεδο του NBA δεν είναι μια διανοητική πρόκληση, αλλά μια σωματική6)για παράδειγμα αν είσαι 1,80, έχεις λιγότερο χρόνο για να εκτελέσεις το κομμάτι σου από κάποιον που είναι 1,95 -με όλες τις άλλες συνθήκες όμοιες. Ομοίως ένας πιο αθλητικός αμυντικός έχει κάποιο αβάντζο παραπάνω..
Τώρα, τι να πω, μπορεί να υπάρχει κάποιος ψηλός που έπιασε το μπάσκετ στα 15-16 και έτσι έχασε το τρένο του να χτίσει όλη αυτή τη γνώση που χρειάζεται και για την κατανόηση ακόμα των συστημάτων και να ξεβράστηκε. Μπορεί να είναι ο Hasheem Thabeet ένας τέτοιος, δεν ξέρω. Φυσικά αν πάμε στο “ταλεντικά είχαν τις δυνατότητες για να αφήσουν εποχή;” τότε είναι που αποκλείεται κάποιος να μην είναι αρκετά ευφυής μπασκετικά για να κατανοήσει τις ανάγκες του συστήματος7)Δεν απαντάει σε αυτό που ρωτάς, απλά θέλω να σημειώσω ότι κατ’ εμέ είναι αποπροσανατολιστικό το ταλέντο να αναφέρεται κυριαρχικά στη δυνατότητα να βάζει κανείς την μπάλα στο καλάθι, ή να βάζει δύσκολα σουτ. Η συνέπεια, η ενέργεια, το “motor” που λέμε, η δυνατότητα προσαρμογής σε διαφορετικές αγωνιστικές καταστάσεις, η αντίληψη του χώρου, είναι όλα ταλέντο, skills, με τον ίδιο τρόπο, για να μην πω ότι είναι ταλέντο σε μεγαλύτερο ακόμα βαθμό από το “να τα χλατσώνεις”, δουλεύονται δυσκολότερα..
Νομίζω πάντως ότι η ερώτησή σου περισσότερο αναφέρεται σε παίκτες που αδυνατούσαν ή αδιαφορούσαν να συμβιβάσουν το εγώ τους στο πλαίσιο της ομάδας και του συστήματος. Εκεί τα παραδείγματα είναι πολλά. Από τον Josh Smith που αρνήθηκε να προσαρμοστεί, μέχρι τον Jordan Crawford που είναι ο πιο απτόητος chucker μετά τον Antonio Blakeney που βλέπουμε φέτος στο Chicago. Ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι και ο Rashad McCants που ξεβράστηκε με παρόμοιο τρόπο από το NBA, αλλά και ο Michael Beasley πριν επιστρέψει σαν -σχετικά- συνετός role player. O άνθρωπος που απλά ήθελε να κάνει triple-double. Γενικότερα τα πρωταθλήματα Κίνας, Φιλιππινών, Μεξικού κλ.π. βρίθουν από περιπτώσεις παικτών που ταιριάζουν σε αυτό το καλούπι. Ο Javale McGee θα μπορούσε να είναι ένας τέτοιος, που το πρόβλημά του δεν είναι η ευφυΐα, αλλά η προσοχή και η συγκέντρωση. Κλείνοντας, ένας παίκτης που μου έρχεται στο μυαλό σαν κάποιος που δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στην ταχύτητα, και θα μπορούσα να πω επειδή ξεβράστηκε ως “χαζός” παρά τα αδιαμφισβήτητα προσόντα του, είναι ο Terrence Jones, που πάντα έμοιαζε να παίζει μισή φάση πίσω από τους υπόλοιπους.
Ελπίζω να σε κάλυψα και περιμένω να ακούσω ποιους είχες στο μυαλό σου κάνοντας την ερώτηση, για να σχολιάσουμε συγκεκριμένα εκείνους. Περιμένουμε και τις δικές σας σκέψεις και απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση!
Στο Μπασκετικό Γουρούνι περιμένουμε και τις επόμενες ερωτήσεις σας, τις οποίες μπορείτε να στείλετε μέσω των comments στα Weekly, στο mail μας, theballhogsite@gmail.com και με μήνυμα, είτε στη σελίδα μας στο facebook, The Ball Hog, είτε στον λογαριασμό μας στο twitter, @TheBallHogNet, ώστε να αρχίσουμε από το επόμενο Weekly Report την απάντηση αυτών.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | Για παράδειγμα, ο Josh Jackson με ένα έστω μέτριο σουτ από μακριά, τόσο που να υποχρεώνει τους αντιπάλους να τον σέβονται, γίνεται λίγο καλύτερος παίκτης. Στο πλαίσιο της ομάδας του όμως, γίνεται αμέσως πολύ πιο χρήσιμος |
|---|---|
| ↑2 | Εντάξει, υπάρχουν και οι Kings, απλά όσο καλοί και αν γίνουν δεν μπορώ να υπερασπιστώ τα ανεκδιήγητα λάθη που έχουν γίνει. Οι Kings εξελίσσονται παρά τα λάθη του front office, όχι χάρη στις κινήσεις του |
| ↑3 | γκουχ, Wizards, γκουχ, Pelicans |
| ↑4 | γιατί αυτό ήταν ο κορμός των Warriors προ πενταετίας |
| ↑5 | Έκκληση εδώ, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μπερδεύουμε την μπασκετική ευφυΐα με άλλα είδη ευφυίας. Το ίδιο και τον μπασκετικό αλτρουισμό κλπ κλπ. |
| ↑6 | για παράδειγμα αν είσαι 1,80, έχεις λιγότερο χρόνο για να εκτελέσεις το κομμάτι σου από κάποιον που είναι 1,95 -με όλες τις άλλες συνθήκες όμοιες. Ομοίως ένας πιο αθλητικός αμυντικός έχει κάποιο αβάντζο παραπάνω. |
| ↑7 | Δεν απαντάει σε αυτό που ρωτάς, απλά θέλω να σημειώσω ότι κατ’ εμέ είναι αποπροσανατολιστικό το ταλέντο να αναφέρεται κυριαρχικά στη δυνατότητα να βάζει κανείς την μπάλα στο καλάθι, ή να βάζει δύσκολα σουτ. Η συνέπεια, η ενέργεια, το “motor” που λέμε, η δυνατότητα προσαρμογής σε διαφορετικές αγωνιστικές καταστάσεις, η αντίληψη του χώρου, είναι όλα ταλέντο, skills, με τον ίδιο τρόπο, για να μην πω ότι είναι ταλέντο σε μεγαλύτερο ακόμα βαθμό από το “να τα χλατσώνεις”, δουλεύονται δυσκολότερα. |
