Λίγες μέρες πριν ξεκινήσει η γιορτή του μπάσκετ στην πόλη της Charlotte, το μάτι μας έπεσε πάνω στις δηλώσεις του πρώην Κομισάριου του NBA, David Stern, πως “ο Colin Kaepernick θα έπαιζε σε κάποια ομάδα αν ήταν παίκτης μπάσκετ αντί του NFL”. Πολύ πιθανό επί των ημερών του επόμενου Κομισάριου, Adam Silver. Γιατί η δική του μνήμη, αποδεικνύεται κοντή. Πολύ κοντή.
Ο David Stern
Είναι πολύ βολικό να βλέπει και να ζυγίζει κανείς κάποιες καταστάσεις όντας συνταξιούχος. Ή ακόμα και να μην είναι συνταξιούχος, να τις βλέπει από απόσταση. Με τη βολή της “εμπειρίας”, της “κρίσης” και ενός status που έχει χτίσει μέσα στα χρόνια, γνωρίζοντας πως κανείς δεν μπορεί να τον ακουμπήσει. Ο David Stern υπήρξε από τους πλέον ισχυρούς άντρες του παγκόσμιου μπάσκετ. Και ως ένα σημείο, αρκετά πρωτοποριακός. Αυτός ήταν άλλωστε, που μαζί με τον πρόεδρο της FIBA, Borislav Stankovic, αποφάσισαν να δώσουν νέο ενδιαφέρον στο μπασκετικό τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων, επιτρέποντας τη συμμετοχή των επαγγελματιών του NBA. Παράλληλα, ο Stern ήταν -και είναι ακόμα- μετρ στις δημόσιες σχέσεις, αλλά και στον τομέα του Marketing. Εκμεταλλεύθηκε πλήρως την κόντρα Celtics-Lakers στα ’80s, ανεβάζοντας τη δημοτικότητα του αθλήματος κατακόρυφα, τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο, ενώ στα ’90s η Λίγκα είχε την πολυτέλεια να έχει τον Michael Jordan να φτάνει στο peak της καριέρας του και το NBA να εγκαθίσταται ως ένα παγκόσμιο προϊόν.
Με κάποιο μαγικό τρόπο, όμως, όσο μεγαλώνει ένας άνθρωπος τείνουμε να ξεχνάμε τα κακά του. Για κάποιον λόγο τον “αγιοποιούμε” ή εν πάσει περιπτώσει τον θυμόμαστε σαν μια θετική παρουσία. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τον απλό κόσμο, αλλά και για τις εκάστοτε εξέχουσες προσωπικότητες του οποιοδήποτε χώρου. Για τον Stern έχουν ακουστεί κατά καιρούς διθυραμβικά σχόλια, κρατώντας πάνω απ’όλα αυτό του Magic Johnson στην τελετή εισαγωγής της Dream Team του 1992 στο Hall of Fame, πως πρόκειται για τον “καλύτερο κομισάριο της Ιστορίας σε όλα τα αθλήματα“. Κουβέντα βαρύνουσας σημασίας, από έναν άνθρωπο που για πολλούς είναι αυτός ο κορυφαίος παίκτης στην Ιστορία. Συνεπώς κουβέντες τέτοιων ανθρώπων επηρεάζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την κοινή γνώμη. “Αφού ο Magic λέει για τον Stern πως είναι ο καλύτερος κομισάριος, έτσι θα είναι”. Το πρόβλημα δεν είναι πως ο “Χ” Magic λέει αυτά τα λόγια, αλλά ότι δεν παίρνει θέση για πολλά άλλα.
Όπως για παράδειγμα, ουδείς από εκείνους τους παίκτες δεν πήρε θέση στη δήλωση του “καλύτερου κομισάριου όλων των εποχών σε όλα τα αθλήματα”. Ευτυχώς για πολλούς, αρκετοί είναι που δεν έχουν κοντή μνήμη, όπως για παράδειγμα ο Jabari Ali Davis.
Mahmoud Abdul-Rauf and Craig Hodges (both during HIS watch) say hello ✌🏾 https://t.co/xxlGZUZDMO
— Jabari Ali Davis (@JabariDavisNBA) February 14, 2019
Για να σας βάλουμε σε κλίμα, ο Stern είπε -μεταξύ άλλων- πως αν ο πρώην quarterback των San Fransisco 49ers, Colin Kaepernick, επέλεγε να μείνει καθιστός την ώρα της ανάκρουσης του εθνικού ύμνου των ΗΠΑ σε κάποιο παιχνίδι του NBA, η Λίγκα δεν θα τον είχε απομονώσει, αλλά θα συνέχιζε να αγωνίζεται, καθώς επί της θητείας του προωθούσε τα πιστεύω των παικτών. Ωστόσο, οι περιπτώσεις των Mahmoud Abdul-Rauf και Craig Hodges, αποδεικνύουν πως εύκολα μπορείς να κρίνεις μια κατάσταση όταν δεν είσαι πλέον μέρος της και σε κάθε περίπτωση αναδεικνύουν την μισή αλήθεια. Ξεκινώντας από τον Rauf, τον “Steph Curry των ’90s” όπως τον χαρακτήρισε ο Phil Jackson, ο ίδιος ήταν από τους πρώτους που αρνήθηκαν να μείνουν όρθιοι κατά τη διάρκεια της ανάκρουσης του εθνικού ύμνου των ΗΠΑ, καθώς θεωρούσε -και εξακολουθεί και θεωρεί- τη σημαία ως σύμβολο καταπίεσης και αντι-ισλαμικής ρητορικής1)Αναλυτικότερα για το θέμα σε αυτό το άρθρο του Άρη Τόλιου.. Ο Stern τιμώρησε τον παίκτη στις 12 Μαρτίου του 1996, εξαιτίας αυτής του της κίνησης, με πρόστιμο $32.000 και το μόνο που η Λίγκα επέτρεψε στον Rauf, ήταν να στέκεται με χαμηλωμένο το κεφάλι και να προσεύχεται.
O Rauf κατά την διάρκεια της ανάκρουσης του εθνικού ύμνου των ΗΠΑ
Προηγουμένως, ωστόσο, το κύμα διαμαρτυρίας που είχε προκαλέσει η κίνηση του Raouf ήταν φοβερά μεγάλο. Ο ίδιος ο Rauf είχε δεχτεί απειλές για τη ζωή του, είδε το σπίτι του να καίγεται, ενώ πολλά τζαμιά ανά τις ΗΠΑ, δέχθηκαν επιθέσεις. Παράλληλα, ο τότε ιδιοκτήτης των Charlotte Hornets, George Shinn, απείλησε πως θα ανταλλάξει όποιον παίκτη αρνούνταν να μένει όρθιος για τον εθνικό ύμνο.
Εν τω μεταξύ, η σεζόν 1995-96 ήταν η καλύτερη της μέχρι τότε καριέρας του παίκτη. 19,2 πόντοι, 6,8 assists, 39,2% ποσοστό στα τρίποντα, 93% ποσοστό στις βολές (πρώτος στη Λίγκα) και 1,1 κλεψίματα, αποδεικνύουν πως ο Rauf ήταν από τους καλύτερους και πιο ουσιαστικούς point guards της εποχής στο NBA. Στο τέλος εκείνης της χρονιάς οι Nuggets, στους οποίους αγωνιζόταν, δεν κατάφεραν να μπουν στα Playoffs και πήραν την απόφαση να τον ανταλλάξουν στο Sacramento έναντι του Sarunas Marciulionis και ενός pick β’ γύρου της ίδιας χρονιάς, στο οποίο επιλέχθηκε ο Jeff McInnis. Οι Nuggets θέλησαν με αυτόν τον τρόπο να πάρουν μια “νέα κατεύθυνση” όσον αφορά το franchise τους, ωστόσο ήταν σαφές πως τα πιστεύω του Rauf ήταν το κίνητρο πίσω από αυτό το trade.
Πηγαίνοντας στους Kings, o χρόνος συμμετοχής του έπεσε δραματικά, έχασε την θέση του βασικού και όταν έληξε το συμβόλαιό του το καλοκαίρι του 1998, οι ομάδες του NBA δεν τον δέχονταν ούτε στα καλοκαιρινά try-outs. Και δεν μιλάμε για έναν 35χρονο που υπάρχει η δικαιολογία της ηλικίας, αλλά για έναν 28χρονο. Η Λίγκα, λοιπόν, απομόνωσε για τα καλά τον Rauf και μάλιστα όταν ο ίδιος ξεκινούσε να διανύει το αγωνιστικό του ζενίθ. Το μόνο καλό -για τα μάτια μας και μόνο- αυτής της ιστορίας ήταν πως η εξέλιξη αυτή τον έφερε στη γειτονιά μας, καθώς αγωνίστηκε σε Fenerbahce, Ural Great, Sedima Roseto και Άρη, ενώ προηγουμένως είχε κάνει μια τελευταία προσπάθεια να αγωνιστεί στο NBA, περνώντας -χωρίς επιτυχία- από τους Vancouver Grizzlies. Πράγματι, λοιπόν, ο Stern ως Κομισάριος δεν τιμώρησε εκτεταμένα τον παίκτη. Άφησε όλη τη Λίγκα να τον απομονώσει με τον πιο καθαρό τρόπο: τον αγωνιστικό. Δικαιολογίες, άλλωστε, είναι εύκολο να βρεθούν.
Και όταν λέω “άφησε” εννοώ το εξής: Ποτέ δεν χαρακτήρισε απαράδεκτη την στάση των ομάδων να μην δεχθούν τον Rauf έστω σαν try-out. Προφανώς ο Stern -και ο κάθε Stern- δεν είναι σε θέση να υπαγορεύσει στις ομάδες ποιους παίκτες θα πάρουν και ποιους όχι2)Περίπου δηλαδή. Γκμουχ -πρώτο trade Paul στο LA και τους Lakers- γκμουχ…, αλλά όπως κάθε εξέχουσα προσωπικότητα, έτσι και εκείνος θα μπορούσε να πάρει θέση στην όλη κατάσταση και σαφώς να την επηρεάσει.
Και το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την δεύτερη περίπτωση παίκτη, αυτή του Hodges. O Hodges αποτελεί ένα τρανό παράδειγμα ακτιβιστή αθλητή, ο οποίος προσπάθησε να πείσει παίκτες-σύμβολα να μιλήσουν για σημαντικά κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, στις αρχές των ’90s, αλλά δεν συνάντησε την αποδοχή που θα περίμενε. Παραμονές των τελικών του 1991, οι ΗΠΑ ασχολούνται νυχθημερόν με την μονομαχία μεταξύ Magic και Jordan, καθώς ενδεχομένως να αποτελούσε -όπως και αποτέλεσε τελικά- μια παράδοση σκυτάλης στον επόμενο μεγάλο παίκτη της Λίγκας.
Ο Hodges, όμως, μόνο για το αποτέλεσμα των Τελικών δεν ενδιαφερόταν. Οι περιπτώσεις της αστυνομικής βίας ανά τη χώρα, κυρίως σε αφροαμερικανούς πολίτες, ήταν εκείνο που τον απασχολούσε καθημερινά και ένιωθε πως αν παίκτες σαν τον Magic και τον MJ ασχολούνταν με το θέμα αυτό, ο κόσμος θα άκουγε. Στο βιβλίο του “Long Shot”, αποκαλύπτει πως προσπάθησε να πείσει τους δύο παίκτες πως Lakers και Bulls θα έπρεπε να μην κατέβουν να αγωνιστούν στον πρώτο Τελικό, ώστε να δείξουν ένα ενωμένο μέτωπο στα όσα συμβαίνουν σε κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, τόσο εντός όσο και εκτός NBA. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως το 1991 δεν υπήρχε αφροαμερικάνος ιδιοκτήτης ομάδας ή general manager, ενώ οι προπονητές που ήταν μαύροι ήταν λίγοι. Η απάντηση που πήρε από τους δύο παίκτες; Ο μεν Jordan χαρακτήρισε τον Hodges τρελό, ενώ ο Magic ανέφερε πως μια τέτοια αντίδραση θα ήταν ακραία.
Ο Hodges σουτάρει φορώντας dashiki. Δεν έχουμε ιδέα τι κάνει ο Bush
Οι Τελικοί προφανώς και έγιναν κανονικά, οι Bulls κατέκτησαν το Πρωτάθλημα και ο μύθος τους για τη δεκαετία που απλωνόταν μπροστά μας, μόλις ξεκινούσε. O Hodges, όμως, δεν σταμάτησε να έχει τον ακτιβισμό στο μυαλό του, αποφασίζοντας να κινηθεί μόνος του. Στην ετήσια επίσκεψη των Πρωταθλητών στον Λευκό Οίκο, ο Hodges αποφάσισε να πάει φορώντας ένα dashiki3)Ένδυμα των ανδρών και γυναικών στις χώρες της δυτικής Αφρικής., ώστε να τον προσέξει λίγο περισσότερο ο George Bush ο Πρεσβύτερος και να αναφερθεί στον τρόπο που ο ίδιος και η Κυβέρνησή του συμπεριφέρονταν στους φτωχούς και στις μειονότητες.
Δεν είναι τυχαίο πως ο ίδιος ήρθε σε ρήξη με τον Jordan, γιατί ο δεύτερος δεν χρησιμοποίησε ποτέ την φήμη του –παρά μόνο πρόσφατα– για να αναδείξει προβλήματα, για να βοηθήσει κοινότητες που είχαν καθημερινές δυσκολίες. Ωστόσο, ο Hodges δεν του κρατάει κακία, μιας και όπως αναφέρει και πάλι στο βιβλίο του, “Ο Michael δεν μίλησε, γιατί δεν ήξερε τι να πει”. Η όλη του ακτιβιστική συμπεριφορά, όμως, του κόστισε, κάτι που φάνηκε από το γεγονός πως το καλοκαίρι του 1992, όταν και οι Bulls τον έκαναν waive σε ηλικία 31 ετών και καμία ομάδα δεν ενδιαφέρθηκε να τον εντάξει στο δυναμικό της. Σημειωτέον, μιλάμε για έναν αξιοπρεπή αμυντικό και για έναν από τους καλύτερους σουτέρ τριών πόντων της εποχής4)Το 1985-86 και το 1987-88, τελείωσε με 45,1% και 49,1% αντίστοιχα, το υψηλότερο στο NBA.. Ο Hodges έγινε μια φωνή που ενοχλούσε μέσα στις τάξεις του NBA, κάτι που φάνηκε από το γεγονός πως αφού έμεινε ελεύθερος από τους Bulls, καμιά ομάδα δεν ενδιαφέρθηκε για την περίπτωσή του.
Ο ίδιος ο Hodges αναφέρει πως προσέγγισε διάφορους ανθρώπους στην προσπάθειά του να βρει μια ομάδα στο NBA, μεταξύ των οποίων και ο πρώην προπονητής του στους Bulls, Tex Winter. Ο Winter, από την πλευρά του, ανέφερε πως καμία ομάδα δεν ενδιαφέρθηκε να ακούσει για τον Hodges και πως θα ήταν καλύτερα να ψάξει την τύχη του εκτός ΗΠΑ, εξέλιξη που τον έφερε στην Ευρώπη για λογαριασμό των Galatasaray, Cantu και Oestersund. Το 1996 ο Hodges έφτασε κοντά στην επιστροφή του στο NBA, όταν οι Seattle Supersonics ενδιαφέρθηκαν για αυτόν. Ωστόσο, ο τότε assistant General Manager της ομάδας, Billy McKinney5)Από τους λίγους αφροαμερικανούς που είχαν διοικητικό πόστο στο NBA, τον ενημέρωσε πως τελικά δεν μπορούσε να κάνει κάτι για την περίπτωσή του, γιατί “υπάρχουν αδέρφια που έχουν οικογένειες”, καθιστώντας σαφές πως αν ο Hodges γινόταν μέλος των Sonics, αρκετοί αφροαμερικανοί θα είχαν πρόβλημα.
Ο 36χρονος -τότε- Hodges αποφασίζει να μηνύσει τις 29 ομάδες του NBA, βασιζόμενος στη φυλετική διάκριση, καθώς και στην ατάκα του McKinney, καθώς θεωρούσε πως υπήρχε μια, τρόπον τινά, μυστική συνεννόηση μεταξύ των ομάδων του NBA, ώστε να μην του δώσουν την ευκαιρία να επιστρέψει. Μέσα σε ένα χρόνο, η υπόθεση απορρίφθηκε λόγω ενός τεχνικού ζητήματος: από την στιγμή που ο Hodges έμεινε ελεύθερος από τους Bulls και ξεκίνησε ο παραγκωνισμός του, είχε στη διάθεσή του δύο χρόνια για να καταθέσει τη μήνυση βασιζόμενος στη φυλετική διάκριση και από την στιγμή που πέρασαν τέσσερα, η υπόθεσή του θεωρήθηκε ως μη βάσιμη. Υπέροχο; Υπέροχο.
Αμφότεροι Rauf και Hodges, ασχολούνται πια καθημερινά με θέματα που απασχολούν τις κοινότητες των Atlanta και Chicago, όπου ζουν αντίστοιχα. Προσπαθούν να ενημερώνουν τον κόσμο για κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά ζητήματα, την στιγμή που επιχειρούν να μετατρέψουν το παιχνίδι που αγαπούν ως ένα μέσο έκφρασης για τον κόσμο και πως θα πρέπει ο καθένας να μην εγκαταλείπει τις αξίες του. Προσπαθούν να γίνουν μια “πλατφόρμα φωνής” για ανθρώπους που δεν έχουν την έκθεσή τους και θέλουν να ακουστούν.
Πάνω από 20 χρόνια, λοιπόν, μετά τις περιπτώσεις των Rauf και Hodges, και με αφορμή αυτή του Kaepernick, ο Stern πιστεύει πως στο σημερινό NBA, o quarterback των 49ers θα είχε θέση σε μια ομάδα. Η λέξη-κλειδί είναι το “σημερινό”. Στο NBA του Adam Silver, ναι θα είχε. Σε αυτό του Stern θα εξακολουθούσε να μην έχει, όπως δεν είχαν οι Rauf και Hodges. Ή τουλάχιστον να με συμπαθάτε, αλλά αυτή είναι η άποψή μου. Ο νυν κομισάριος, άλλωστε, έχει επιδείξει θαυμάσια πρώτα δείγματα σε θέματα π.χ. ρατσισμού, όπως η άμεση απομάκρυνση του Donald Sterling, τόσο από την ιδιοκτησία των Clippers, όσο και από το NBA. Σε μια εποχή που ολοένα και περισσότεροι παίκτες και προπονητές αρχίζουν και ευαισθητοποιούνται για καθημερινά ζητήματα, το μ.Χ. προφητιλίκι του Stern δεν έχει θέση πουθενά. Αντιλαμβάνομαι πως προσπαθεί να μείνει relevant στην όλη εποχή και να εξακολουθεί να βρίσκεται στο μυαλό των περισσοτέρων ως ένας καινοτόμος, ωστόσο η προϊστορία του σε κοινωνικά ζητήματα, δεν τον βοηθά.
O LeBron μιλάει σχεδόν καθημερινά για αυτά τα θέματα και βοηθάει την κοινότητα του Akron στο Ohio, απ’όπου προέρχεται με όποιον τρόπο μπορεί. Η κατασκευή του σχολείου εκεί, δείχνει έμπρακτα αν μη τι άλλο, πως ενδιαφέρεται τουλάχιστον για τον τόπο που μεγάλωσε. Ο Steve Kerr μιλάει πολύ συχνά για την οπλοκατοχή6)Ο πατέρας του, Malcolm Hooper Kerr, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Βηρυτού, δολοφονήθηκε από όπλο το 1984., ο Popovich μιλάει για τα πάντα. Όλα αυτά, όντας ενεργά μέλη της καλύτερης Λίγκας μπάσκετ στον κόσμο και όντας προσωπικότητες που όταν ανοίγουν το στόμα τους, ο κόσμος του προσέχει και όχι όντας συνταξιούχοι από τη βολή του σπιτιού τους.
Κάποια στιγμή πρέπει να δούμε τους αθλητές να παίρνουν θέση για καίρια ζητήματα. Η κατάσταση στο NBA έχει βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια, αλλά βρίσκεται μακρυά ακόμα από το επιθυμητό επίπεδο. Και επειδή δεν μπορώ να μην φέρω στο μυαλό μου και τα καθ’ ημάς, μιας και τα καθημερινά προβλήματα υπάρχουν παντού, θα ήθελα να ακούσω αθλητές να μιλάνε για τα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα της Ψωροκώσταινας. Με χαρά βλέπω ανθρώπους σαν τον Αβραάμ Καλλινικίδη ή τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη να εκφέρουν τις απόψεις τους γύρω από αυτά και νιώθω πως υπάρχει ελπίδα. Και κυρίως θα ήθελα να δω τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να παίρνει θέση για τα ζητήματα του ρατσισμού, της περιθωριοποίησης, των μειονοτήτων, όπως γράφαμε και στο κομμάτι της κοινωνικής διάστασης του “Project Giannis” εδώ στο Ball Hog, τώρα που είναι ένας παγκόσμιος σταρ και θα είναι για πολλά χρόνια ακόμα και επομένως οι κουβέντες του θα μετράνε δυο και τρεις φορές παραπάνω.
Και σε αυτό το σημείο βέβαια, πρέπει να τονίσουμε κάπως παραπάνω τη διαφορετικότητα της εποχής. Στην σύγχρονη εποχή μία σειρά από κοινωνικά δικαιώματα έχουν κατακτηθεί, όπως το δικαίωμα στη διαφορετικότητα. Το All Star Game που διεξήχθη το 2019 στη Charlotte, είχε απομακρυνθεί από την συγκεκριμένη πόλη λόγω ενός νόμου κατά των δικαιωμάτων των διεμφυλικών να επιλέγουν την τουαλέτα του φύλλου τους το 2017. Οι κοινωνίες είναι πιο προοδευτικές σε μία σειρά από ζητήματα. Ο Magic βοήθησε στο να αρθεί η στοχοποίηση των φορέων του ιού του HIV. Οι κοινωνίες αποδέχτηκαν ή αποδέχονται σιγά-σιγά τους ομοφυλόφιλους και τους διεμφυλικούς. Όμως μαζί με την εξέλιξη των κοινωνιών εξελίσσεται και το Μarketing. Από την στιγμή που οι κοινωνίες, ή έστω ένα σημαντικό μέρος αυτών, είναι έτοιμες να αγκαλιάσουν μία σειρά από νέες ιδέες, υπάρχουν εταιρείες έτοιμες να τους πουλήσουν ακριβώς αυτές τις ιδέες. Ο Kaepernick έγινε, λοιπόν, διαφήμιση της Nike που απέφερε στην εταιρεία έσοδα ύψους $6 δισ. μετά την κυκλοφορία της. Το πιο προοδευτικό κοινό είναι έτοιμο να αγκαλιάσει πιο προοδευτικές ιδέες. Αντίστοιχη περίπτωση στη χώρα μας αποτελεί η πρόσφατη διαφήμιση της Lacta.
Μα το κοινό δεν είναι πάντα προοδευτικό. Η άνοδος της ακροδεξιάς σε όλον τον κόσμο, δημιουργεί αντίστοιχα μεγάλο κοινό και αντίστοιχες εταιρείες που πρόθυμα απευθύνονται σε αυτό ακριβώς το κοινό με “100% ελληνικά προϊόντα” ή “100% αμερικάνικα προϊόντα αντίστοιχα”. Και αυτό μπερδεύει σε σημαντικό βαθμό τη γραμμή του ρηξικέλευθα προοδευτικού και του αμπαλαρισμένα προοδευτικού “επειδή έτσι θα πουλήσει καλύτερα”. Το NBA και ο Adam Silver έχουν επιλέξει να απευθύνονται προνομιακά ακριβώς σε αυτό το αυξανόμενο προοδευτικό κοινό. Το NFL στο ακριβώς αντίθετο. Και οι δύο είναι οργανισμοί κερδοσκοπικοί, που αυτό ακριβώς το κέρδος, παραμένει στη βάση των συμφερόντων τους και της καθημερινής τους λειτουργίας. Ωστόσο, το ότι το NBA σήμερα και ο τρέχων Κομισάριος Adam Silver, σε πλήρη αντίθεση με το NBA επί των ημερών του Stern, έχει δώσει τον χώρο στους παίχτες για να εκφράζονται περισσότερο ελεύθερα χωρίς περιορισμούς ή αποκλεισμούς είναι κάτι, που ακόμα και αν έχει σημαντικά χαρακτηριστικά marketing σαν κίνηση, μπορούμε να χαιρετίσουμε με χαρά, μιας και ακόμα και έτσι αντικατοπτρίζει όλες εκείνες τις μικρές και μεγαλύτερες μάχες που έχουν δοθεί και κερδηθεί τα χρόνια που μεσολάβησαν των δύο εποχών, των δύο Κομισαρίων. Χωρίς όμως σε καμία περίπτωση να ξεχνάμε ή να παραγνωρίζουμε αυτό που ο Hodges με την καθημερινή του στάση έδειχνε και που ο τεράστιος Jabbar έβαλε σε λέξεις: “the coming race war won’t be about race. It’s about class“.
Και αυτό ακριβώς είναι που για τον Hodges διαχρονικά υπερίσχυε. Ο ίδιος ανέφερε κάποια στιγμή πως θα ήθελε να γίνει προπονητής στο NBA7)Υπήρξε βοηθός του Phil Jackson στους Lakers., αλλά δεν μπορεί να περιμένει και δεν τον ενδιαφέρει να περιμένει. O Ben Joravsky, του Reader, ορμώμενος από αυτή του την ατάκα τον ρώτησε, γιατί ήθελε να μείνει στο NBA από την στιγμή που δεν τον ενδιέφερε. Και ο Hodges είπε το εξής:
“Ήθελα να παίξω και να μείνω στο NBA για όσο το δυνατόν περισσότερο γιατί είμαι αγωνιστής. Αλλά υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ εμού σαν αγωνιστή εντός γηπέδου και σαν μορφωμένου αφροαμερικανού που λέει την άποψή του. Δεν θα επιλέξω το πρώτο, αν αυτό σημαίνει πως πρέπει να εγκαταλείψω το δεύτερο”.
Γιατί πέρα και πάνω από μια ατάκα που μπορεί να γίνει και μια “πιασάρικη” καλοπληρωμένη διαφήμιση, τα “πιστεύω” του καθενός είναι αυτά που αντανακλώνται στον τρόπο ζωής του στην καθημερινότητά του, σε κάθε μεγάλη ή μικρότερη επιλογή του και απόφασή του. Και για να αλλάξει η στάση της Λίγκας, ή του ίδιου του ανακόλουθου του Stern στα γεράματα, πρέπει να υπάρξουν κάποιοι Rauf και κάποιοι Hodges που δεν άλλαξαν τη δικιά τους, που έμειναν σταθεροί στην στάση τους για ένα καλύτερο σήμερα και αύριο για όλους/ες.
Με το καλό, λοιπόν, και στα δικά μας.
Gus Chr
Latest posts by Gus Chr (see all)
- Utah Jazz: The World Took Note - July 2, 2019
- Farewell to Arms 2019: #4 Portland Trail Blazers - June 16, 2019
- Farewell to Arms 2019: #6 Denver Nuggets - June 15, 2019
- Farewell to Arms 2019: #9 Utah Jazz - June 12, 2019
- Farewell to Arms 2019: #13 Los Angeles Clippers - June 9, 2019
| ↑1 | Αναλυτικότερα για το θέμα σε αυτό το άρθρο του Άρη Τόλιου. |
|---|---|
| ↑2 | Περίπου δηλαδή. Γκμουχ -πρώτο trade Paul στο LA και τους Lakers- γκμουχ… |
| ↑3 | Ένδυμα των ανδρών και γυναικών στις χώρες της δυτικής Αφρικής. |
| ↑4 | Το 1985-86 και το 1987-88, τελείωσε με 45,1% και 49,1% αντίστοιχα, το υψηλότερο στο NBA. |
| ↑5 | Από τους λίγους αφροαμερικανούς που είχαν διοικητικό πόστο στο NBA |
| ↑6 | Ο πατέρας του, Malcolm Hooper Kerr, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Βηρυτού, δολοφονήθηκε από όπλο το 1984. |
| ↑7 | Υπήρξε βοηθός του Phil Jackson στους Lakers. |
