Έχει αρχίσει να μυρίζει άνοιξη, η περίοδος που παραδοσιακά αρχίζει και ανάβει η μάχη για τα Playoffs, μια μάχη που όμως φέτος φαντάζει λίγο τζούφια. Στην Ανατολή ακόμα και για εμάς η απάντηση στο Hornets, Magic, Heat ή Wizards είναι ένα μακρόσυρτο “meeeh”, ενώ στη Δύση είναι μεν το ενδιαφέρον συγκεντρωμένο στο αν οι Lakers θα καταφέρουν να κάνουν την υπέρβαση και να μπουν στα Playoffs, αλλά όλο αυτό έχει μια απόχρωση ματαιότητας1)Αναθεματισμένα πληκτρολόγια, πως μπαίνει άνω τελεία;!. Lakers, Clippers, Kings (ή Spurs), όποιος κι αν καταλήξει όγδοος δεν θα είναι παρά ορεκτικό για τους Warriors. Πάμε να δούμε λίγα πραγματάκια, σε ένα λίγο διαφορετικό σε μορφή weekly, καθώς έχουμε στείλει τον Ραδικόπουλο για ice baths, για να μην μας σκάσει στο κλείσιμο της σεζόν.
Ετοιμαστείτε για το τρένο
Η Utah πέρασε μέχρι στιγμής μια αρκετά δύσκολη σεζόν, γεμάτη από τραυματισμούς στους point guards της, μια προσωρινή απώλεια της αμυντικής της ταυτότητας, τη δυσκολία του Mitchell να διαχειριστεί τον – πλέον προσδοκώμενο – φόρτο του star της ομάδας και μια γενική δυστοκία από τη γραμμή του τριπόντου σε σχέση με πέρσι, συνθήκες που έφεραν στο προσκήνιο και κάποιες αμφιβολίες για τις τακτικές χαριτωμενιές του Quin Snyder.
Μην ανησυχείτε, οι Jazz είναι μια χαρά. Η έλευση του Kyle Korver βοήθησε με τους χώρους2)Να αναφέρουμε εδώ ότι με τις παραπάνω χαριτωμενιές του Snyder ο Korver στα 38 του σκοράρει περισσότερο από ποτέ στην καριέρα του ανά 36′., ο Mitchell ανέβηκε, ενώ έχουν ένα πρόγραμμα-χάδι μέχρι τη λήξη της κανονικής περιόδου, όντας φαβορί σύμφωνα με τα projections σε όλα πλην ενός από τα εναπομείναντα παιχνίδια. Βρίσκονται τρεις νίκες μακριά από το πολυπόθητο home-court advantage και, γιατί όχι, ακόμα και την τρίτη θέση. Δεν ξέρω για εσάς, πάντως εγώ το παρακάτω match-up θέλω πολύ να το δω για επτά παιχνίδια.
Για να επιβεβαιώσουν την εξαιρετική τους κατάσταση υπέταξαν και τους Bucks σε ένα πολύ ιδιαίτερο παιχνίδι, όπου ο Mike Budenholzer κατέβασε μια πεντάδα με τον Middleton εν είδει άσσου και τους Antetokounmpo, Ilyasova, Mirotic και Lopez δίπλα του. Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι ο Quin Snyder δεν δίστασε να βγάλει νωρίς και να αφήσει στον πάγκο τον Rudy Gobert που αγωνίστηκε για μόλις 19′. Ένας εξαιρετικός όμως Favors (που έχει μια αξιοσημείωτη τάση να κάνει καλά παιχνίδια κυρίως απέναντι σε πολύ καλές ομάδες) και οι 46 πόντοι του Mitchell στάθηκαν αρκετά για να εκμεταλλευτεί η Utah τις απουσίες των Bucks.
Ο Andrew Wiggins στον δρόμο προς την άβυσσο
Πριν από λιγότερο από δύο χρόνια ο Andrew Wiggins έβαζε κάτι λιγότερο από 24 πόντους ανά αγώνα με πραγματικά αξιόλογα ποσοστά και φαινόταν σιγά-σιγά να διορθώνει το shot selection του και να ξεκλειδώνει κάποιες πάσες που του διέφευγαν πλήρως στην πρώτη διετία του στη Λίγκα. Κι αυτό λίγο αφότου είχε μπει στη νόμιμη ηλικία κατανάλωσης αλκοόλ. Σίγουρα, δεν ήταν κάποιος πολυδιάστατος παίκτης και ο πακτωλός χρημάτων που άπλωσαν μπροστά του οι Timberwolves προκαλούσε επιφυλάξεις, όμως δεν ήταν παράλογος.
Fast forward στο σήμερα, και βλέπουμε έναν παίκτη ο οποίος δεν έχει χάσει μεν την αυτοπεποίθησή του, αλλά φαίνεται να έχει χάσει κάθε διάθεση για μπάσκετ και δεν δείχνει να θέλει να διορθώσει τα κακώς κείμενα του παιχνιδιού του. Εκ πρώτης όψεως οι 17,6 πόντοι του δεν φαίνονται καμία καταστροφή, αλλά μετά κι από ένα μέτριο διάστημα τις τελευταίες εβδομάδες, ο forward των Timberwolves έπεσε στην επικράτεια του <40% FG, πράγμα ανήκουστο για παίκτη των αθλητικών και μπασκετικών του προσόντων. Το παιχνίδι του με την μπάλα στα χέρια έχει χάσει τον δυναμισμό της πρώτης τριετίας του στη Λίγκα, όπως αντικατοπτρίζεται και στη χαμηλότερη συχνότητα που τον βλέπουμε στη γραμμή. Ο συμβιβασμός του με χαλαρά jump shots είναι προφανής και τα στατιστικά του ανατριχιαστικά. 34% σε σουτ μέσης απόστασης, 29% στα μακρινά δίποντα, 33% στα τρίποντα και 70% από τη γραμμή.
Το ότι οι Timberwolves κέρδισαν δύο δύσκολα παιχνίδια με Clippers και Rockets εν τη απουσία του (πέμπτο και έκτο χαμένο φέτος, είχε χάσει συνολικά ένα τις πρώτες τέσσερις σεζόν του) θα το θεωρήσουμε συμπτωματικό. Πάντως συνολικά, όποιες ελπίδες τους δεν είχε σκοτώσει η επεισοδιακή αποχώρηση του Jimmy Butler, τις αποτελείωσε η αδυναμία του Wiggins να αποτελέσει μια αξιόπιστη δεύτερη επιλογή πίσω από τον Karl-Anthony Towns.
Οι Timberwolves, παρά τις δυσκολίες, ήταν σε θέση βολής από τα Playoffs μαζί με τους Lakers από πριν το all-star break. Οι επτά ήττες όμως στα τελευταία έντεκα παιχνίδια, απέναντι μεταξύ άλλων σε Grizzlies, Magic, Pelicans και Hawks καθιστούν πλέον διαδικαστικά τα εναπομείναντα 19 παιχνίδια για την ομάδα του Ryan Saunders.
Στιγμές από ένα απίθανο παιχνίδι
Το Chicago Bulls – Atlanta Hawks στο πρόγραμμα της Παρασκευής λογικά έθελξε μόνο τους πολύ σκληροπηρυνικούς NBA fans, αν υπολογίσουμε ότι βρισκόμαστε και στον -παραδοσιακά χλιαρό από πλευράς ενδιαφέροντος- Μάρτιο, λίγο μετά το Αll-Star break, λίγο πριν το March Madness και τα Playoffs. Μια ιδανική περίοδος σύντομης αγρανάπαυσης, μπας και γλιτώσουμε το να κληρονομήσουμε κάποιο μόνιμο πρόβλημα από την αϋπνία που έπεται.
Και όμως, όποιος τελικά επέλεξε να το δει, σίγουρα αποζημιώθηκε με 68 αγωνιστικά λεπτά και 329 πόντους! Οι Bulls κέρδισαν με 168-161 στο τρίτο πιο παραγωγικό παιχνίδι της Ιστορίας του NBA.
Οι Hawks μπορεί να έχασαν, αλλά ο Trae Young έβαλε το θαυμαστικό σε ένα εξαιρετικό διάστημα, όντας ο πρώτος rookie που τελειώνει παιχνίδι με 45+ πόντους και 15+ assists (συγκεκριμένα με 49/16), και ας χρειάστηκε 62 αγωνιστικά λεπτά για να φτάσει εκεί. Προσπάθησε να το λήξει στην κανονική διάρκεια, το έστειλε στη δεύτερη παράταση, αλλά τελικά οι Bulls είχαν περισσότερα καύσιμα στο ντεπόζιτο. Το εντυπωσιακό για τον Trae είναι η ευκολία με την οποία φτάνει στο καλάθι, ακόμα κι αν δεν είναι ο καλύτερος finisher εκεί.
Το άλλο εντυπωσιακό στοιχείο της βραδιάς; Ο άνθρωπος που ξεκινούσε στο NBA όταν ο Young γεννιόταν3)Well, technically. Η σεζόν ’98-’99 ξεκίνησε τον Φλεβάρη του ’99 λόγω του τότε lock out, αλλά εντάξει δεν θα βγάλουμε και κάνα πιστοποιητικό. Δύο μέρες πριν μας είχε χαρίσει το εντυπωσιακό ακροβατικό μπροστά στον KAT, σήμερα θέλησε να γραφτεί στη μνήμη άλλου ενός μελλοντικού star και να πατήσει ειλικρινά μακριά για να καρφώσει.
Vince Carter has Lauri Markanen on skates and then slams it home
by innba
Αυτό που εγώ ελπίζω είναι να το ξανασκεφτεί και να επιστρέψει του χρόνου για να γίνει ο πρώτος παίκτης που θα έχει παίξει σε τέσσερις διαφορετικές δεκαετίες. “Come on Vince! Let’s make it happen!”
Η τελική νίκη πάντως των Bulls μάλλον ήταν αποτέλεσμα πνευματικής παρά σωματικής κόπωσης των Atlanta Hawks, ή, τέλος πάντων, δεν ξέρω πως αλλιώς να εξηγήσω αυτή την κίνηση του Alex Len.
Η εβδομάδα των Παθών των Lakers ή Η ευκαιρία ενός Αντι-Λεμπρονικού να βγάλει το άχτι του
Πραγματικά, οι ανακοινώσεις των μεταγραφικών κινήσεων των Lakers το καλοκαίρι έχτιζαν στο μυαλό μου μια προσδοκία που δεν ήθελα να πιστέψω. Την απουσία του LeBron από τα Playoffs. Έστω και για έναν χρόνο. Σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι δεν αξίζει όλη τη δόξα και τους τίτλους του, ωστόσο η φετινή πορεία των Lakers έχει ένα άρωμα “Karma is a bitch”.
Οι συμπαίκτες του είτε δεν εμπνέονται από αυτόν, είτε είναι αγχωμένοι, είτε ο ίδιος δεν μπορεί να επηρεάσει το παιχνίδι όπως παλιότερα και στις δύο πλευρές του παρκέ, ακόμη κι αν τα νούμερά του παραμένουν αμετάβλητα, η ουσία είναι όμως ότι το “on/off switch” των ομάδων του LeBron που θεωρούσαμε μέχρι σήμερα θέσφατο, μοιάζει για πρώτη φορά να μαγκώνει, και πλέον θα χρειαστεί ένα θαύμα για να καλυφθεί η απόσταση ως την όγδοη θέση.
Πολλά ειπώθηκαν για τους νεαρούς της ομάδας, όμως ο Ingram παίζει τον τελευταίο καιρό το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του και η απουσία του Ball τους έχει πονέσει πολύ περισσότερο αμυντικά από όσο τους έχει διευκολύνει επιθετικά. Ο παίκτης που θεωρητικά θα μπορούσε να τραβήξει το κουπί, ο Rajon Rondo, είναι από τους αρνητικότερους παίκτες της ομάδας σε ότι αφορά το +/- και την απόδοση της ομάδας με και χωρίς αυτόν στο παρκέ. Αν πάρουμε σαν δείγμα το τραγικό διάστημα των τελευταίων 14 παιχνιδιών στα οποία μετρούν μόλις τέσσερις νίκες και έχουν τη χειρότερη άμυνα της Λίγκας, η παρουσία του Rondo είναι η πιο επιζήμια. Αντίθετα τα λεπτά που είναι εκτός παρκέ, είναι η μόνη συνθήκη που οι Lakers έχουν θετικό Net Rating. Η μόνη.
Κι αν οι Lakers είναι κακοί με τον LeBron, η κατάρρευση τους χωρίς αυτόν είναι χωρίς προηγούμενο. Στα λεπτά που δεν παίζει το Offensive Rating της ομάδας είναι χαμηλότερο του 100 και του Defensive του 120 και είναι κι αυτό μια ένδειξη πως οι ομάδες του LeBron δεν υπάρχουν χωρίς αυτόν.
Η παρουσία και μόνο του LeBron δεν μπορεί να κρύψει ένα χωρίς λογική στημένο ρόστερ, ούτε να αποκρύψει το γεγονός πως κλείνουν τη σεζόν με ένα φρικτό πρόγραμμα. Η αδυναμία τους να σκοτώσουν το θηρίο του Phoenix έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου. H χτεσινή τους ήττα από τους Clippers και η εξασφάλιση του tie-breaker για την ομάδα του Doc Rivers κάνει πλέον το σενάριο των Playoffs όνειρο θερινής νυκτός. Και καθόλου άδικα όταν ακόμα και με αυτό το ρόστερ έχουν αμυντικές επιδόσεις εφάμιλλες με τους Suns, χωρίς κάτι τρομερό στην επίθεση. Αυτό δεν είναι πρόβλημα ταλέντου, είναι πρόβλημα διάθεσης και κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Ούτε ο ίδιος ο LeBron.
Η πρόωρη Ανάσταση και το Σάββατο του Λαζάρου
Ο Avery Bradley, όπως σημειώθηκε και στα χτεσινά beasts, ξαναβρίσκει τον εαυτό του στο Memphis μετά από μια κάκιστη σεζόν μέχρι στιγμής. Ο Bickerstaff εμπιστεύεται αρκετά την μπάλα στα χέρια toy και το πίτμπουλ έχει 17,4 πόντους και 4,2 assists ανά αγώνα με ποσοστά κοντά στο 50/40/90 σε εννέα παιχνίδια για τους Grizzlies. Παρόμοια ανάσταση και για τον Reggie Jackson, ο οποίος μετά από μια διετία προβλημάτων, στα τελευταία 15 παιχνίδια είναι κοντά σε εκείνο το μαγικό 19/6 της πρώτης γεμάτης χρονιάς του στο Detroit. Βάζει τα τρίποντα με ανεπανάληπτο για αυτόν ρυθμό και οι Pistons εκμεταλλεύτηκαν με τον καλύτερο τρόπο το ευνοϊκό τους πρόγραμμα, και από τις 31/1 και έχουν τρέξει ένα 10-3, το οποίο τους ξανάφερε στο .500 και την έκτη θέση της Ανατολής.
Επιστρέφοντας στο Memphis, ο Joakim Noah μετά το All-Star Break παίζει το παραγωγικότερό του μπάσκετ την τελευταία πενταετία, με 12,6 πόντους, 7,9 rebounds, 3,6 assists και 1,3 blocks σε περίπου 22′ από τον πάγκο. Μάλιστα, γιόρτασε τα 34α γενέθλια του κερδίζοντας τους Lakers και τον αγαπημένο του LeBron σε ένα παιχνίδι που έγραψε 14/12/4.
Κάτι τέτοια βλέπουν οι Bucks και οι Warriors και δίνουν τόπο στα νιάτα. Οι μεν Bucks έφεραν στο Milwaukee τον Pau Gasol ο οποίος σε μια κρίση γαλαντομίας της μέσης ηλικίας χάρισε $ 2,5 εκατ. του συμβολαίου του στους Spurs, ενώ οι Warriors φέρνουν και πάλι στην Bay Area τον αγαπημένο τους Andrew Bogut, φρέσκο από το MVP και το DPoY της αυστραλιανής λίγκας. Και καμία κίνηση δεν είναι παράλογη. Ο Gasol έχει βάλει περίπου το 45% από τα 235 τρίποντα που έχει εκτελέσει την τελευταία τριετία, αποτελεί έναν από τους καλύτερους passing centers και ένα τεράστιο ανθρώπινο πλάσμα με ανάλογου μεγέθους μπασκετικό μυαλό. Στην ουσία πήραν τον Brook Lopez με αρθριτικά και championship experience. Οι Warriors φέρνουν έναν αγαπημένο συμπαίκτη και έναν ψηλό που παίζει άμυνα και πασάρει, αν είναι υγιής, που, στην πραγματικότητα δεν είναι τόοοσο μεγάλος, αλλά μόλις 344)Εντάξει ας μην το ωραιοποιούμε, μάλλον απηύδησαν με τον Looney, φοβούνται τον Bell και τον Cousins για διαφορετικούς λόγους, και, τι θέλετε τελοσπάντων, δεν έχετε εσείς κεράσει ποτέ κανέναν φίλο σας επειδή απλά θέλετε να βγείτε απ’ το σπίτι και θέλετε να τα πιείτε με κάποιον που σας καταλαβαίνει;.
Το θλιβερότερο playoff push της ιστορίας
Οι Orlando Magic τρέχουν με τη σειρά τους ένα 10-4 από τις 31 Γενάρη για να τρυπώσουν στις θέσεις των Playoffs μαζί με τους Pistons, με το ασύλληπτο 30-35. Έχοντας αφήσει λίγο στην άκρη της χαριτωμενιές, επιβιώνουν στην επίθεση με άξονες το συνδυασμό Vucevic και Augustin, αλλά και το κωλόχερο του Terrence Ross, που σουτάρει κάτι λιγότερο από 12 τρίποντα ανά 36 λεπτά. O Fournier έχει γίνει λίγο πιο δημιουργικός, o Isaac σουτάρει όσο καλά χρειάζεται για να σκεφτούν σοβαρά στο front office τι πρέπει να κάνουν με τον Gordon που ψάχνεται αγωνιστικά και δεν δείχνουν να μπορούν να τον βοηθήσουν.
Το κλειδί είναι πως σε αυτό το διάστημα έχουν μακράν την καλύτερη άμυνα (102,2 DRtg) και το καλύτερο Net Rating στη Λίγκα, και ανάμεσα στα θύματά τους βρίσκουμε την Indiana (δις), τους Bucks, τους Raptors και τους Warriors. Οι τρεις πιο πρόσφατες ήττες τους; Από Knicks, Bulls και Cavaliers. Παρ’ το αυγό και κούρευ’ το…
Ο Steve Clifford έχει ελαττώσει δραματικά τα λεπτά του Jerian Grant, πράγμα το οποίο Briscoe εξαιρετική ιδέα και έχει ρίξει εκτός rotation τον Mo Bamba, αντικαθιστώντας τον με τον Khem Birch, αλλαγές με τεράστια επιρροή στην αμυντική μεταμόρφωσή τους, σε συνδυασμό με τον συνεχώς βελτιωμένο Isaac, που δικαιώνει κάθε προσδοκία γύρω από το αμυντικό του potential. Έχει αναπτύξει αυτό το φοβερό παιχνίδι γάτας-ποντικιού, όπου αφήνει τον επιτιθέμενο να νομίζει ότι τον έχει αφήσει εκτός φάσης και εκτοξεύεται πάρα πολύ γρήγορα από το έδαφος μπλοκάροντας νωρίς και όχι απαραίτητα ψηλά.
Small victories, αλλά απαραίτητες για ένα ταλαιπωρημένο franchise.
Σφηνάκια
1/ Θα μας λείψουν πολλά πραγματάκια τη νέα δεκαετία…
Dwyane Wade Flashy Moves Against Two Defenders
byu/canti- innba
2/ Κάτι για να χαμογελάσουμε:
Ο Harry Giles εκμεταλλεύεται στο έπακρο την απουσία του Bagley και αρχίζει να παίζει σαν ένας πραγματικά θετικός NBA player εκτός από μια feelgood story.
Ο Mitchell Robinson καρφώνει, ταπώνει και κάνει φάουλ σε ό,τι κινείται. Η τόση ενέργεια και συμμετοχή στο παιχνίδι είναι από μόνη της μια δεξιότητα καθώς είναι ευκολότερο να καλουπώσεις κάτι που γίνεται παρά να προσπαθείς να δημιουργήσεις κάτι που δεν εμφανίζεται.
O Landry Shamet στους Clippers: 12,5 πόντοι με 46% τρίποντα σε 6,5 προσπάθειες ανά αγώνα. Θυμάστε που λέγαμε ότι ο Doc δεν χρησιμοποιεί rookies; Ούτε κι εγώ.
3/ Κάτι για να συνοφρυωθούμε:
Ο Harrison Barnes δεν έχει κολλήσει ακριβώς με την υπόλοιπη πεντάδα των Kings και έχει βγάλει εκτός rotation τον απόλυτο glue guy τους, τον Nemanja Bjelica. Δεν θα σουτάρει για πάντα με 31% από το τρίποντο, αλλά δεν τα καταφέρνει και καλύτερα μέσα από τη γραμμή.
Δεν πρέπει να υπάρχει άνθρωπος που δεν θέλει να δει τον Isaiah Thomas ξανά υγιή και στα καλά του, αλλά δυστυχώς αυτός ο παίκτης δεν είναι ακόμα στο Denver, κι αυτό έχει χαλάσει τις ισορροπίες. Ο Mike Malone του δίνει χρόνο και χώρο να βρει τα πατήματά του, αλλά δεν είναι τα χαρακτηριστικά του αυτό που έλειπε από τους Nuggets. Ο Thomas προσπαθεί να κυριαρχήσει πάνω στις κατοχές, όπως έκανε στο τέλος των παιχνιδιών για τους Celtics, όταν όμως ήταν ένας από τους πιο εκρηκτικούς και δεμένους παίκτες στη Λίγκα. Ακόμα και τότε βέβαια, πολλοί πόντοι του έρχονταν από τη δημιουργία (με τη μπάλα ή με screen) του Horford. Είτε ο Malone πρέπει να βρει τρόπους να του δίνει την μπάλα για εύκολα σουτ, είτε ο ίδιος να βάλει περισσότερο τους συμπαίκτες του στο παιχνίδι. Αν αυτό δεν γίνει σύντομα, δυστυχώς δεν φαίνεται να υπάρχει μέλλον γι’ αυτόν στο Denver.
Παρόμοια ιστορία δυσκολίας στην προσαρμογή και για τον Caris LeVert, ο οποίος γύρισε από τον φρικτό τραυματισμό του, αλλά η επιστροφή του έχει κάπως αποδιοργανώσει τους Nets, που επανενσωματώνουν ταυτόχρονα και τους Crabbe, Dinwiddie ενώ δεν θέλουν να ξαναπετάξουν εκτός rotation τον Napier.
4/ It’s the random Johnson time of the year again.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | Αναθεματισμένα πληκτρολόγια, πως μπαίνει άνω τελεία;! |
|---|---|
| ↑2 | Να αναφέρουμε εδώ ότι με τις παραπάνω χαριτωμενιές του Snyder ο Korver στα 38 του σκοράρει περισσότερο από ποτέ στην καριέρα του ανά 36′. |
| ↑3 | Well, technically. Η σεζόν ’98-’99 ξεκίνησε τον Φλεβάρη του ’99 λόγω του τότε lock out, αλλά εντάξει δεν θα βγάλουμε και κάνα πιστοποιητικό |
| ↑4 | Εντάξει ας μην το ωραιοποιούμε, μάλλον απηύδησαν με τον Looney, φοβούνται τον Bell και τον Cousins για διαφορετικούς λόγους, και, τι θέλετε τελοσπάντων, δεν έχετε εσείς κεράσει ποτέ κανέναν φίλο σας επειδή απλά θέλετε να βγείτε απ’ το σπίτι και θέλετε να τα πιείτε με κάποιον που σας καταλαβαίνει; |
“Το Briscoe εξαιρετική ιδέα”.
:’)