“Μάρτης”, “Κολέγιο”, “Μadness”: τριάδα που δεν σπάει. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, η προσοχή φεύγει για λίγο από το NBA και πηγαίνει στην “παραγωγική διαδικασία” που τροφοδοτεί τις επαγγελματικές λίγκες. Και χωρίς να βάζουμε στην άκρη τα σοβαρότατα προβλήματα της υποκρισίας του ερασιτεχνισμού που ντύνει μια μπίζνα δισεκατομμυρίων, εδώ θα μείνουμε στο αθλητικό σκέλος, περνώντας από κάποια κολέγια και παίκτες που περιμένουμε να μας απασχολήσουν τις προσεχείς μέρες, μέχρι το Final 4 που θα γίνει στην Minneapolis στις 6 και 8 Απριλίου.
Η φετινή χρονιά είναι λογικά χρονιά των φαβορί, καθώς και σε αυτό το bracket το #1 δείχνει να μην έχει αντίπαλο. Ειδικά αφού μιλάμε και για την ομάδα του φαινομένου “Zion Williamson”. Το Duke, λοιπόν, που μαζί με το πρώτο pick του Draft του 2019, έχει και τους Barrett και Reddish, δημιουργώντας μια τριάδα-φόβητρο, που θα χρειαστεί τεράστια προσπάθεια από κάθε υποψήφιο αντίπαλο θα προσπαθήσει να τους πετάξει εκτός Final 4.
Οι Παίκτες που Πρέπει να Έχετε στο Νου Σας
Zion Williamson, PF, Duke
Δεν χρειάζεται να ξαναγράφουμε αράδες για τον Williamson. Πριν τον δούμε να ρίχνεται στη μάχη, ρίξτε μια ματιά στο παλιότερο κείμενο σχετικά, το πρώτο Ball Hog’s NCAA Monthly.
R.J. Barrett SF, Duke (Freshman)
Χαρισματικός αθλητής, ο οποίος διαθέτει εκρηκτικό πρώτο βήμα και μπορεί να αφήσει πίσω του σχεδόν οποιονδήποτε. Ικανός για να δημιουργεί τόσο για τον εαυτό του, όσο και για τους άλλους (4,1 assists ανά παιχνίδι), ο Barrett αναμένεται να είναι αυτός που πίσω από τον Zion θα συγκεντρώσει τα περισσότερα φώτα. Οι 22,4 πόντοι που πετυχαίνει ανά παιχνίδι αναδεικνύουν την ικανότητά του στο σκοράρισμα, ενώ το 45,7% δείχνει πως είναι και αποτελεσματικός. Αρκετές φορές θα τον δούμε να κάνει κατάχρηση του σουτ από το τρίποντο, απ’ όπου, ναι μεν σημειώνει περί τα δύο τρίποντα σε κάθε παιχνίδι, ωστόσο το ποσοστό του ξεπερνάει μετά βίας το 30%. Γι’αυτό μην απορήσετε αν δείτε τους αντιπάλους του να του δίνουν χώρο για να σουτάρει. Ακόμα ένα μειονέκτημα του Barrett αποτελεί το ποσοστό του στις βολές, καθώς για βρίσκεται στο ιδιαίτερα χαμηλό για σουτέρ 66,2%. Εφόσον τα ματς του Duke πάνε να γίνουν κλειστά, ο Barrett θα είναι εκείνος που θα “σημαδεύουν” οι αντίπαλοι για τις βολές.
Cam Reddish, Duke (Freshman)
Ο τρίτος της παρέας των Blue Devils, αυτός που φαίνεται πιο “γήινος” και αυτός που έχει πάρει την λιγότερη προσοχή σε σχέση με τους Williamson και Barrett. Ο Reddish είναι εκείνος που θα πάρει τη βρώμικη δουλειά πάνω του, θα αναλάβει τον αντίπαλο καλύτερο παίκτη και αναμένεται να το κάνει με επιτυχία. Το άνοιγμα χεριών του φτάνει τα 2,16, κάτι που του δίνει ένα σχετικό πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων του στην άμυνα. Είναι ένας από τους καλύτερους two-way παίκτες σε κολεγιακό επίπεδο και αυτό δίνει πολλά συν στο Duke. Στο επιθετικό κομμάτι είναι αξιοπρεπής, με 13,7 πόντους μέσο όρο στη σεζόν, αλλά τα ποσοστό του εντός πεδιάς (35,4%) είναι ένα στοιχείο που πρέπει να βελτιωθεί… χτες. Όπως οι Zion και Barrett, έτσι και ο Reddish είναι ένας εκρηκτικός παίκτης και αναμένουμε με αγωνία να τον δούμε στον “μεγάλο χορό”, μιας και είναι αυτός που έχει κάνει τα περισσότερα βήματα πίσω, σε σχέση με τις προσδοκίες που υπήρχαν για αυτόν στο φετινό ξεκίνημα του κολεγιακού, και τώρα είναι η ευκαιρία να το αντιστρέψει αυτό.
Cassius Winston, Michigan State (Junior)
Δεν θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα αυτή ο παίκτης της φετινής χρονιάς για την Big 10. Ο Winston έχει βελτιωθεί τρομακτικά μέσα στα χρόνια ως παίκτης των Spartans και είναι το σημείο αναφοράς για την ομάδα του Tom Izzo. Σκόρερ ολκής (18,9 πόντοι κατά μέσο όρο), αποτελεσματικός (47,2%) και εξαιρετικός σουτέρ τριών πόντων (40,4%), ο Winston αναμένεται να είναι η νούμερο ένα απειλή για τους αντιπάλους του Michigan State. Μιλάμε για έναν point guard με καταπληκτικό court vision (7,6 assists), ενώ είναι πολύ καλός στο να δημιουργεί και για τον εαυτό του. Παράλληλα, αν και κοντός στο δέμας, είναι εκείνο το ενοχλητικό ζιζάνιο στην άμυνα και μπορεί να δημιουργήσει αρκετά προβλήματα στις αντίπαλες back courts.
Tacko Fall, C, UCF (Senior)
Θυμάστε το παλικάρι από τη Σενεγάλη που εμφανίστηκε πριν κάποια χρόνια στις οθόνες μας, όντας υπερβολικά ψηλός, αδύνατος και μακρύς παίζοντας PG στο γυμνάσιο απέναντι σε παιδιά που στην κυριολεξία δεν μπορούσαν να τον κοιτάξουν στα μάτια; Ο Tacko μεγάλωσε, και φέτος σαν senior οδήγησε τους Knights για πέμπτη μόλις φορά στην ιστορία τους στο τουρνουά, και πρώτη μετά το 2014. Kι όπως έγραψε κι ο Mark Titus, ονειρεύεται ένα ματσάρισμα στους 32 ανάμεσα σε UCF και Duke, με τον Zion να ψάχνει κάρφωμα κόντρα στον Tacko.
Justin Robinson, Virginia Tech (Senior)
Ο Justin Robinson έχασε 12 παιχνίδια της ομάδας του και αυτό στοίχισε το Virginia Tech, καθώς με αυτόν εκτός παρκέ η ομάδα είχε 8-5, αρκετά χειρότερο σε σχέση με το 17-3 που έτρεχαν όσο αυτός ήταν υγιής. Η ικανότητα του στο μοίρασμα του παιχνιδιού (είχε 5,2 assists όλη την χρονιά κατά μέσο όρο) έλειπε, και αν καταφέρει να επανέλθει και στα ίδια επίπεδα τότε ίσως διεκδικήσουν κάτι παραπάνω οι Hokies.
Oι Ομάδες που Μπορούν να Φτάσουν στο Τέλος
Τώρα τι άλλο να γράψουμε για το Duke; Αναμφίβολα λόγω του Zion έχει μονοπωλήσει τα φώτα τη φετινή χρονιά. Οι Blue Devils έχουν τους τρεις παίκτες που αναμένονται να βρεθούν όλοι τους μέσα στις πρώτες επιλογές του επερχόμενου draft, με τους Williamson-Barrett να έχουν αρκετές πιθανότητες για το 1-2. Πριν το draft, όμως, θα ήθελαν να αλλάξουν μια κατάσταση που την τελευταία τριετία θέλει τα top prospects να μην κάνουν αξιόλογη πορεία στο κολεγιακό τουρνουά. Βέβαια, με τέτοιο recruitment που κάνανε, πως να μην αναμένεται η παρουσία στο Final-4 σαν ελάχιστος στόχος; Ειδικά μάλιστα αν αναλογιστούμε ότι μέσα στη σεζόν έχουν καταφέρει να κερδίσουν τρεις φορές αγώνες απέναντι σε #1 (Virginia και North Carolina), αλλά και μία νίκη με 34 πόντους διαφορά απέναντι στο #2 της Midwest, το Kentucky.
Για τους λάτρεις της ιστορίας, της στατιστικής και των συμπτώσεων, το Duke έχει πέντε κολεγιακά πρωταθλήματα, όλα στην εποχή του coach K. To 1991 στην Indianapolis, το 1992 στην Minneapolis, το 2001 στην Minneapolis, το 2010 στην Indianapolis και το 2015 στην Indianapolis. Φέτος το Final 4 θα διεξαχθεί στη Minneapolis.
Οι Ομάδες που Μπορούν να Κάνουν την Έκπληξη
Το Liberty μοιάζει το μοναδικό ικανό να είναι στο Sweet 16 έχοντας seed χαμηλότερο από το #6. Έχει κάνει μια αρκετά καλή χρονιά με 28-6, βρίσκεται στην 63η θέση του ranking στο KenPom, και με δρόμο που δεν βρίσκει ούτε Duke, αλλά ούτε και Michigan State μέχρι τους 16. Θα έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, λοιπόν, για την ομάδα του Ritchie McKay, που έχει για ηγέτη στο παρκέ τον Scottie James. Σημαντικό στατιστικό αποτελεί και το ότι η ομάδα σουτάρει με 36,8% από το τρίποντο σε πάνω από 810 προσπάθειες όλη τη χρονιά, ποσοστό ιδιαίτερα αξιόλογο για ένα τόσο μικρό πρόγραμμα.
Από την άλλη, το LSU θα είναι στο τουρνουά με υπηρεσιακό προπονητή, εξαιτίας της επ’ αόριστον αποβολής του κανονικού προπονητή του, Will Wade, o οποίος παγιδεύτηκε στο τηλέφωνο από το FBI να ομολογεί απόκτηση παίκτη στο κολέγιο έναντι χρηματικής αμοιβής1)Και μάλλον πρόκειται για τον Javonte Smart.. Κάπως έτσι το Maryland έχει έναν πιο βατό δρόμο για να περάσει στο Sweet 16, όπου λογικά θα το περιμένει το Michigan State. Να σημειώσουμε ότι εκεί αγωνίζεται και ο Bruno Fernando, ένας forward ύψους 2,08, όπου φέτος έχει αριθμούς double-double με 13,7 πόντους και 10,4 rebounds κατά μέσο όρο, και αναμένεται να μας απασχολήσει στον πρώτο γύρου του επερχόμενου NBA Draft.
Εν τω μεταξύ, πόσο ωραίο είναι που το παιχνίδι του πρώτου γύρου ανάμεσα σε LSU και Yale, έχει το LSU να κατεβαίνει χωρίς τον προπονητή του, επειδή πιάστηκε να ομολογεί χρηματισμό παίκτη, και το Yale να είναι ανάμεσα στα κολέγια του πρόσφατου σκανδάλου, όπου πάμπλουτοι και διάσημοι γονείς πλήρωναν μεγάλα ποσά σε πανεπιστήμια με πανίσχυρα ακαδημαϊκά προγράμματα και προπονητές αθλητικών ομάδων των κολεγίων, ώστε να πάρουν με αθλητική υποτροφία τα βλαστάρια τους, που δεν πληρούσαν τα μαθητικά κριτήριά τους;
Ο Αγώνας που θα Κάτσουμε να Δούμε
Λίγο πολύ, ακόμα κι αυτοί που δεν ασχολούνται καθόλου με το κολεγιακό μπάσκετ, με την έλευση του Rick Pitino στην Ελλάδα, όλο και κάπου άκουσαν ότι ο νέος προπονητής του Παναθηναϊκού είναι μεγάλο όνομα στο NCAA, αλλά εδώ και λίγους μήνες ήταν άνεργος -ή, σωστότερα, “απολυμένος”- μετά την απομάκρυνσή του από το Louisville, με το οποίο είναι στα δικαστήρια. Ήταν εξαιρετικό, λοιπόν, το ματσάρισμα στον πρώτο γύρο, όπου το Louisville αντιμετωπίζει το πανεπιστήμιο της Minnesota, στο οποίο εδώ κι έξι σεζόν είναι προπονητής ο Richard Pitino, γιος του Rick. Well done NCAA selection committee2)Προφανώς αυτό είναι εξωαγωνιστικό σχόλιο και δεν πρόκειται να παίξει κάποιο ρόλο στο παιχνίδι.!
Το Matchup που Θέλουμε να Βγει
Στην εισαγωγή αναφέραμε για τα φαβορί της φετινής χρονιάς, και αν οι πρώτες εβδομάδες της March Madness κυλήσουν όπως περιμένουμε (που δεν θα κυλήσουν, αλλά λέμε τώρα…), δηλαδή με τα φαβορί να επιβεβαιώνουν το πόσο δυνατά είναι, τότε κάπου στις αρχές του μήνα αναμένουμε να δούμε και το παιχνίδι που θα δώσει το εισιτήριο από την East region για το Final 4 της Mineapolis. Περιμένουμε μία μάχη ανάμεσα σε Duke και Michigan State, και ενδεχομένως την πρώτη ομάδα που θα μπορέσει να κοιτάξει στα μάτια το “μεγαθήριο”. Τo Michigan State με μπροστάρη τον Cassius Wiston, ο οποίος επιθετικά βοήθησε την ομάδα να έχει το ένατο καλύτερο offesnive rating με 114,3, δείχνει ικανό και το μόνο που μας κάνει να μην πιστεύουμε σε αυτούς είναι η ικανότητα του Duke.
Gus Chr
Latest posts by Gus Chr (see all)
- Utah Jazz: The World Took Note - July 2, 2019
- Farewell to Arms 2019: #4 Portland Trail Blazers - June 16, 2019
- Farewell to Arms 2019: #6 Denver Nuggets - June 15, 2019
- Farewell to Arms 2019: #9 Utah Jazz - June 12, 2019
- Farewell to Arms 2019: #13 Los Angeles Clippers - June 9, 2019
