Farewell to Arms 2019: #28 Cleveland Cavaliers

Posted on May 25 2019 - 9:02am by Loukas Moschoulas

Με τον LeBron James να παίρνει τα ταλέντα του για την California αυτή τη φορά, η χρονιά που πέρασε ήταν η πρώτη της μεταβατικής εποχής των Cavs προς το όποιο επόμενο κεφάλαιο της ιστορίας τους. Όμως τα συμβόλαια που είχε δώσει η ομάδα με τις πλάτες του καλύτερου παίκτη του κόσμου -και σίγουρα ενός από τους χειρότερους GMs ever-, είναι τροχοπέδη ως προς την γρήγορη επαναφορά της ομάδας στις θέσεις των Playoffs της Ανατολής.

Η σεζόν που τέλειωσε

Οι Cavaliers για πέμπτη φορά στην ιστορία τους κατάφεραν να μην περάσουν τις 20 νίκες και με το 19-63 βρέθηκαν μόλις τέσσερις ήττες μακριά από το χειρότερο ρεκόρ της ιστορίας τους1)Δύο φορές έχουν καταφέρει να τελειώσουν την σεζόν με 15-67, την πρώτη σεζόν της ιστορίας τους το 1970-71, αλλά και 11 χρόνια αργότερα το 1981-82, την σεζόν που άλλαξαν και τέσσερις προπονητές..

Με το χειρότερο Defensive Efficiency της Λίγκας, με 117,4, η ομάδα του Cleveland ήταν μια ομάδα που κάθε παίκτης προσπαθούσε να γράψει νούμερα μπροστά χωρίς να κοιτά το ομαδικό καλό. Από την άλλη είναι λογικό μετά την φυγή LeBron η ομάδα να ψάχνει την ταυτότητα της, όμως το λάθος ήταν ότι η χρονιά ξεκίνησε με τον Tyron Lue. Και αν ο Koby Altman επέλεξε έστω και καθυστερημένα να αλλάξει προπονητή, η έλευση του Larry Drew πριν ακόμα μπει ο Νοέμβριος, ήταν κάτι που βοήθησε κυρίως στην καλύτερη εξέλιξη του rookie της ομάδας και επιλογή στο νούμερο οκτώ του περσινού Draft, Collin Sexton.

O νεαρός point guard στα πρώτα 10 παιχνίδια ερχόταν από τον πάγκο και τα νούμερα του ήταν μέτρια (τέσσερα από αυτά σε μονοψήφιο αριθμό πόντων), με τους βετεράνους της ομάδας να αφήνουν να διαρρεύσει στον Τύπο πως ο rookie δεν ξέρει καν τα βασικά του μπάσκετ. Όμως ο Drew τον εμπιστεύτηκε, άλλωστε η ομάδα δεν είχε λόγο να παίζει με τον Clarkson ή τον Hill, και αυτός τον δικαίωσε. Τελείωσε την σεζόν με 16,7 πόντους, τρεις assists, 2,9 rebounds και 40,2% από το τρίποντο σε 3,6 προσπάθειες ανά αγώνα και ο μοναδικός παίκτης της ομάδας που έπαιξε και στα 82 παιχνίδια. Εμάς πάντως μας είχε κερδίσει από την άμυνα πάνω στον Hart σε παιχνίδι των summer leauges τον περσινό Ιούλιο (γελάσαμε πολύ τότε είναι η αλήθεια!).

Αξιοσημείωτα στατιστικά της σεζόν οι 16,8 πόντοι με 52,4% εντός παιδιάς του Jordan Clarkson, ο οποίο με τους 1.364 πόντους από τον πάγκο έκανε νέο fancise record, αλλά και η πολύ καλή χρονιά του Cedi Osman που έδειξε ότι μπορεί να έχει ρόλο σε ομάδα του NBA.

Τι την σημάδεψε;

Δύο σημαντικά συμβάντα στην πρώτη εβδομάδα της σεζόν ήταν αυτά που προφανώς άλλαξαν το στάτους της περσινής ομάδας. Ο τραυματισμός του Love, λίγο μετά την ανανέωσή του έναντι τεσσάρων χρόνων και $120 εκατ., σε ένα συμβόλαιο που η ομάδα θεωρούσε πως θα μπορούσε εύκολα να ανταλλάξει (αλλά προφανώς εις μάτην, ειδικά μετά τον τραυματισμό του), όπου έπαιξε στα πρώτα τέσσερα παιχνίδια και έχασε 59 από τα επόμενα 78. Αλλά και η απόλυση του Lue μετά το έκτο παιχνίδι και το ξεκίνημα με 0-6 της ομάδας. Δύο γεγονότα που λογικά χτύπησαν το καμπανάκι του tanking, ή πιο σωστά της επιλογής για την βελτίωση των νεαρών παικτών οι οποίοι θα είναι ο κορμός της ομάδας τα επόμενα χρόνια.

Επίσης δεν θα μπορούσαμε να μην σημειώσουμε τα trades που ο Altman έστησε για να γεμίσει την ομάδα με assets, παίρνοντας μεγάλα συμβόλαια, που είτε λήγουν φέτος, είτε το καλοκαίρι του 2020. Έτσι κατάφερε να μαζέψει δύο picks δεύτερου γύρου από τους Jazz (2020 και των Wizards του 2022) για τον Korver, άλλα δύο επίσης δεύτερου από το Portland (2021 και 2023) για τον Hood, αλλά και δύο picks πρώτου γύρου από Rockets (φετινό) και των Bucks (του 2021). Και όλα αυτά παίρνοντας τα συμβόλαια των Dellavedova ($9,6 εκατ. μέχρι το 2020), Henson ($10,5 εκατ. μέχρι το 2020) και Knight ($15,6 εκατ. μέχρι το 2020).

Τι περιμένουμε να κάνουν το καλοκαίρι;

Για αρχή να ενεργοποιήσουν την option στο συμβόλαιο του J.R. Smith. Από $15,68 εκατ. ονομαστικής αξίας για του χρόνου αυτού, μόνο τα $3,9 εκατ. είναι εγγυημένα. Αυτό το μετατρέπει αυτόματα σε ένα εξαιρετικό trade asset. Ακόμα και έτσι όμως, με τα δύο picks που θα προσθέσουν, διαλέγοντας στο #5 και στο #26, το salary cap τους για την επόμενη σεζόν θα είναι στα $132 εκατ., πολύ πάνω από τα $109 εκατ. του ορίου του cap και ακριβώς πάνω στο tax line.

Από εκεί και πέρα, Bασικός στόχος θα είναι η ανταλλαγή του Kevin Love έναντι νεαρών παιχτών και μελλοντικών picks, κάτι που φαντάζει δύσκολο ως προς τον συνδυασμό του. Έτερος υποψήφιος γιa trade είναι ο Tristan Thompson και το expiring συμβόλαιό του (έναντι $17,5 εκατ), με τον παίχτη να έχει πολύ καλές εμφανίσεις, στα λίγα, μόλις 45, λόγω τραυματισμών και αυτός, παιχνίδια που αγωνίστηκε. Ένας ακόμα παίχτης για τον οποίο ενδεχομένως να αναζητηθεί “νέα στέγη” είναι και ο Jordan Clarkson και το δικό του expiring ($12,5 εκατ.). Με το salary στο όριο, δεν είναι απίθανο να δούμε και κάποιες αποδεσμεύσεις, με επικρατέστερους τους Knight και Henson σχετικά.

Σε ό,τι αφορά προσθήκες, το ρόστερ είναι γεμάτο και τα χρήματα στο (υψηλότερο δυνατό) όριο για μία ομάδα που θα είναι πάλι στον πάτο της Ανατολής, οπότε απλά η εξέλιξη των νεαρών παικτών από τα summer leuages θα είναι η βασική σκέψη του νέου coach John Beilein, που ήρθε στον πάγκο των Cavs αφήνοντας το NCAA και τους Wolverines του Michigan State. Ως κύριος βοηθός του προσλήφθηκε ο επί διετίας πρώτος προπονητής των Grizzles, ο J.B. Bickerstaff, για να ενισχύσει με την NBA εμπειρία του.

Θα τα καταφέρουν;

Δεν έχουν και πολλά περιθώρια, να αποτύχουν καθώς στην offseason τους είναι μετρημένα τα κουκιά. Η αλήθεια είναι ότι το σημαντικό είναι να βελτιωθούν ατομικά οι νεαροί παίκτες που αναμένουμε να μείνουν στο Cleveland και τα επόμενα χρόνια και αυτοί είναι οι Sexton, Osman, Nance και οι όποιοι νεαροί επιλεχθούν. Το lottery δεν τους έκανε την τύχη και από με το τρίτο χειρότερο ρεκόρ έπεσαν στο #5, αλλά ακόμα κι έτσι κάποιος νεαρός με ταλέντο θα προστεθεί και με αυτό το pick, me επικρατέστερους αυτή την στιγμή να θεωρούνται οι Jarrett Culver και Coby White.

Γενικά πάντως, tanking on the horizon και του χρόνου.

Υπομονή, ο Altman ως τώρα έχει δείξει πως κάνει τις σωστές κινήσεις.

The following two tabs change content below.

Loukas Moschoulas

Μπορεί να μην πρόλαβε τον “Nick the Greek” να φοράει την αγαπημένη του κίτρινη φανέλα, όμως από μικρή ηλικία ξεκίνησε το μπάσκετ και την προσπάθειά του να τον αντιγράψει. Η προσπάθεια του έμεινε ημιτελής για το καλό του παγκόσμιου μπάσκετ και των πωλήσεων. Αγαπάει το step back shot του Γερμανού επιβήτορα, τους Dallas Mavericks και ακόμα απορεί πως έχασαν το πρωτάθλημα του 2009. Είναι λάτρης του Ανατολικού μπάσκετ, καθώς τον στιγμάτισαν οι μονομαχίες των Wallace με τον Shaq στους τελικούς του 2004. Στο Ball Hog θα ασχολείται κυρίως με τις στήλες retro, και με αφιερώματα.

Latest posts by Loukas Moschoulas (see all)

References
1 Δύο φορές έχουν καταφέρει να τελειώσουν την σεζόν με 15-67, την πρώτη σεζόν της ιστορίας τους το 1970-71, αλλά και 11 χρόνια αργότερα το 1981-82, την σεζόν που άλλαξαν και τέσσερις προπονητές.