Λίγες ώρες πριν ξεκινήσουν οι Τελικοί του NBA, οι συντάκτες του Hog πηγαίνουν έναν γύρο πίσω, στους τελικούς της Ανατολής, ενθυμούμενοι τα όσα γράφτηκαν στην απίθανη αυτή χώρα που λέγεται Ελλάδα για τη σειρά μεταξύ Bucks και Raptors και ως έναν βαθμό χαίρονται για το γεγονός πως οι Καναδοί θα διεκδικήσουν από τους Warriors το στέμμα του Πρωταθλητή. Ο λόγος; Γιατί θα ασχοληθούμε αποκλειστικά με μπάσκετ.
Ειλικρινά δεν γνωρίζω το πως αντιμετωπίζουν σε άλλες χώρες το NBA, ιδίως αναφορικά με τη συμμετοχή ομοεθνών τους στα Playoffs της καλύτερης Λίγκας του κόσμου. Είναι η πρώτη συμμετοχή του Marc Gasol σε Τελικούς εθνικό ζήτημα της Ισπανίας; Στην Ιταλία μίλησαν για διαιτησία όταν οι Clippers του Danilo Gallinari αποκλείστηκαν στον πρώτο γύρο από τους Warriors; Αν ναι, τότε το πράγμα είναι πολύ χειρότερο απ’ όσο φανταζόμουν. Αν όχι, τότε αποτελούμε και πάλι μία περίπτωση γραφικότερη και από κυκλαδίτικα σοκάκια. Και τα πάντα ξεκινούν από τους “δημοσιοκάφρους”. Τα πάντα όμως. Κατανοώ απολύτως την ανάγκη ενός Μέσου να προσελκύσει το κοινό του με έναν πιασάρικο τίτλο. Αυτή, άλλωστε, είναι η βιτρίνα του και ο τρόπος που θα πείσει τον δυνητικό του “πελάτη” να κάνει το “κλικ” και να διαβάσει ό,τι έχει γραφτεί. Το πρόβλημα δεν είναι αυτό ως λογική. Το πρόβλημα έχει να κάνει με το πως γράφεται κάτι και το πως παρουσιάζεται. Ο “αναφερόμενος λόγος”, όπως λέγαμε και στην Κοινωνική Διάσταση του Φαινομένου Antetokounmpo, στο Project Giannis που παρουσιάσαμε στις αρχές του 2016.
Και για να μη νομίζετε πως βγάζω το κεφάλι εκτός κατάστασης, το ίδιο κάνω κι εγώ. Εκμεταλλεύομαι ένα θέμα που παίζει συνεχώς στην χώρα αυτή (Αντετοκούνμπο) και χτίζω το “x” άρθρο πάνω σε αυτό. Το αν θα διαφωνήσει κανείς μαζί μου ή όχι, είναι μια άλλη ιστορία, αλλά το παν είναι να προσπαθείς να μιλάς με επιχειρήματα και να δίνεις στον αναγνώστη σου μια “x” ενημέρωση. Ότι δηλαδή δεν έκανε κανένας από τα υπέροχα Μέσα της χώρας αυτής. Στον προηγούμενο γύρο, λοιπόν, όταν οι Bucks του Γιάννη Αντετοκούνμπο ήταν μπροστά με 2-0 κόντρα στους τωρινούς φιναλίστ Raptors, βλέπαμε παντού κορώνες τύπου “εύκολα ο Γιάννης“, “κλείνει εισιτήριο για τελικούς ο Γιάννης“, “δεν μπορεί να το χάσει ο Γιάννης” κοκ. Στα επόμενα τέσσερα παιχνίδια, τα οποία συνοδεύτηκαν με ισάριθμες νίκες των Raptors, οι “ειδικοί” του αθλήματος απεφάνθησαν πως “έφταιγε η διαιτησία“, “είναι λίγοι συμπαίκτες του Γιάνναρου“, “o Budenholzer έχει κολλήματα“. Όχι σε ένα παιχνίδι. Σε τέσσερα. Αλλά, για το όνομα όποιου θεού, μην γράψουμε πουθενά πως η άμυνα των Raptors ήταν εξαιρετική, και πως τον Giannis τον ανέλαβε ο κορυφαίος man-to-man αμυντικός του κόσμου, ο Leonard, με αποτέλεσμα να κατεβάσει ταχύτητες. Μην γράψουμε πουθενά πως οι Bucks έχασαν τα αβγά και τα πασχάλια από την ώρα που ο “Klaw” πήγε πάνω στο παιδί μας και οι Raptors έστησαν τοίχο απέναντί του. Οι Αμερικάνοι που κάθονται και κάνουν τέτοιες αναλύσεις, είναι μυρωδιάδες κι άμπαλοι. Όταν ο Brook Lopez τα στάζει από παντού, είναι το σύστημα του coach Bud και οι παίκτες που ταιριάζουν με τον Γιάννη (επειδή ακόμα κι όταν μιλάμε για άλλους παίκτες πρέπει να πούμε κι ένας Γιάννης μέσα στην πρόταση). Όταν είναι εύστοχος ο VanVleet, “ε, εντάξει, τι να πούμε, κοιμήθηκε ο Θεός, τα έβαζε όλα”. Επειδή σχεδόν απαγορεύεται να ξεσπάσει σε ένα παιχνίδι κάποιος αντίπαλος.
Εδώ είναι Ελλαδάρα, η φουστανελάτη χώρα του κόσμου, και η ελληνική ψυχή δεν τα δέχεται αυτά. Εμείς κερδάμε μόνο, δεν χάνουμε. Μας αδικούν για να συμβεί κάτι τέτοιο. Άλλωστε, “δεν πουλάει η ήττα ρε αδερφέ μου” (η συντριβή, που θα μας βοηθήσει να πουλήσουμε οργή κάτι κάνει, αλλά η “ήττα”; Δεν γίνεται!)
Ας πει κάποιος τον Κίρκ, ότι το ελληνικό τουιτα αποφάσισε ότι φταίει η διαιτησία, να πάψει να ασχολείται ο άνθρωπος. Μόνο με το Συμεωνιδη και τον Αναστόπουλο θα μπορούσαν οι χοντροί να κερδίσουν τον συνέλληνα, Γιάννη μας.
Στην επόμενη ήττα θα φταίνε και οι μασόνοι. https://t.co/8vOO9bf2RT— Leon T (@Lonis_T) May 24, 2019
Και ενώ είναι αρκετά σαφές πως όπως σε κάθε κλάδο, έτσι και στην αθλητικογραφία δεν μπορεί κανείς να συμπεριλάβει όλο το σύνολο ως προς το πόσο λανθασμένα εκτελείται το έργο που θα έπρεπε να εκτελείται (είτε -στην Ελλάδα- μιλάμε για δικαστές, είτε για ταξιτζήδες, ως τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα κλάδων κακής παροχής υπηρεσιών), σε αυτόν της αθλητικοφγραφίας, το ποσοστό μη επαγγελματικής κάλυψης είναι τέτοιο που οι όποιες αξιόλογες επαγγελματικές γραφές χάνονται στον θόρυβο και τις κραυγές τις εκνευριστικής πλειοψηφίας. Άρα εδώ ακριβώς εδώ ξεκινάει το πραγματικό πρόβλημα, μιας και το κείμενο αναφέρεται σε ακριβώς αυτούς τους κακούς επαγγελματίες. Που είναι πολλοί. Και καθώς τα πάντα είναι μάρκετινγκ (και άρα και το πως θα παρουσιάσει κανείς και θα προωθήσει το εκάστοτε άρθρο του), οι πάμπολλοι δημοσιοκάφροι του χώρου ξέρουν πολύ καλά πως να σερβίρουν τα άρθρα τους, χωρίς να τους ενδιαφέρει τι γίνεται από εκεί και πέρα. Σε μια χώρα που μαστίζεται από τον φανατισμό των “υπέροχων κόσμων” των ομάδων, στο ζευγάρι Milwaukee-Toronto και στην έκβαση αυτού, επέλεξαν άπαντες να μεταφέρουν την ελληνική καφρίλα εκεί. Μίλησαν για διαιτησίες, αναφέρονταν συνεχώς στους συμπαίκτες του Giannis με την κατάληξη “-αρος” (Χίλαρος, Μπρουκαρος και για το όνομα, δεν γίνεται τόση βλακεία ρε παιδιά!) και το μόνο που δεν διαβάσαμε -εκτός αν μας διέφυγε κάπου στον χαμό- ήταν πως ο Budenholzer είναι “μυρωδιάς” και “ταβερνιάρης”. Ό,τι ακριβώς δηλαδή δεν μπορούν να γράψουν στα όσα συμβαίνουν στα καθ’ ημάς. Επειδή ο “x” δημοσιοκάφρος δεν μπορεί να πει τον κάθε Γκιστ “Γκίσταρο” ή τον κάθε Σπανούλη “Σπανούλαρο”, όσο εκείνοι αγωνίζονται στους συλλόγους τους, μεταφέρουν τον wannabe οπαδό που έχουν μέσα τους στην παρέα του Γιάνναρου.
Ειλικρινά, στα ημίχρονα των αγώνων της ανατολικής περιφέρειας ένας από εμάς στα HogQuarters βόλταρε στο twitter, έβλεπε τι γραφόταν για διαιτησίες και λοιπές γραφικότητες και διάβαζε τα tweets στους υπόλοιπους, οι οποίοι προσπαθούσαν να μαντέψουν αν είναι tweets δημοσιογράφων ή τυχαίων οπαδών/κάφρων. Ε, δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε ποιο ήταν ποιανού. Μιλάμε ακριβώς για τέτοιο επίπεδο μπασκετικής κάλυψης/ανάλυσης/καφρίλας. Και μιλάμε για επαγγελματίες μπασκετογράφους, που, μεταξύ άλλων, μόλις λίγα χρόνια πριν υποστήριζαν πως “Ο Giannis στην Ευρώπη θα ήταν ένας από τους πολλούς” (You know who you are). Επιστήμονες του αθλήματος, όχι μαλακίες.
Και η ομοιότητα δεν είναι τυχαία. Η γραφή είναι δύναμη. Ίσως η δεύτερη μεγαλύτερη δύναμη της ανθρωπότητας μετά -δυστυχέστατα- από το χρήμα. Αν οι οπαδοί της ρημαδοχώρας τούτης είναι όλο “τσο & λο” και “πούτσες” και “μπανάνες” και μηδέν ανάλυση, αλλά μόνο μεγαλεία ή αδικίες, είναι ακριβώς επειδή συγκεκριμένη γραφή τους εκπαιδεύει ακριβώς προς αυτή την κατεύθυνση εδώ και 30 χρόνια. Οπότε μόνο τυχαίο δεν είναι που ακόμα και σε μια σειρά μπάσκετ που συμβαίνει στην άλλη άκρη του κόσμου, αυτοί που χρόνια τώρα είναι οι πρώτοι που διαμορφώνουν τον φανατισμό σε τούτη τη χώρα κατάφεραν το ακατόρθωτο: να μπινελικώνεται ο κοσμάκης για τη διαιτησία που αδίκησε τους Bucks. Ή σε κάποιες περιπτώσεις το “εκπαιδευμένο κοινό” να πέφτει πάνω στον οποιονδήποτε τολμάει να εκφέρει μια άλλη άποψη για τον Γιάνναρό μας.
O Ράιαν Χόλινς δήλωσε ότι ο Γιάννης είναι υπερεκτιμημένος. Οι ελληνάρες εδώ και ώρα του βρίζουν τη μάνα στα σόσιαλ. Μιλάμε για επίπεδο.😶
— Ntinos Karadimas (@gerrard8din) May 30, 2019
Και αυτό που γράφαμε από το preview της σειράς μεταξύ σοβαρού και αστείου μεταξύ μας “μακάρι να περάσουν οι Raptors, για να δούμε μπάσκετ στους Τελικούς και όχι βομβαρδισμό βλακείας”, με ανακούφιση στο τέλος είδαμε να συμβαίνει και το Toronto να προκρίνεται στους Τελικούς. Εξαιτίας ακριβώς αυτών που “υπηρετούν υπέροχα την ενημέρωσή μας”. Και μην παρεξηγείτε αυτό που γράφω. Ούτε hater του Γιάννη είμαι, ούτε των Bucks γενικότερα. Όπως όλος ο πλανήτης, έτσι κι εμείς απολαύσαμε όσο τίποτα άλλο την εκτόξευση του Αντετοκούνμπο και των Bucks στην κορυφή του NBA και ευελπιστούμε μια μέρα να τον δούμε Πρωταθλητή, αν πράγματι η ομάδα του είναι η καλύτερη (ή η τυχερότερη) την συγκεκριμένη χρονιά στο NBA και κερδίσει τους πάντες στο διάβα της. Ως τότε όμως, μακάρι να έχει εκπαιδευτεί και ο αθλητικός δημοσιοκάφρικος χώρος, ώστε να μας μεταφέρει τα γεγονότα ως έχουν και να μην “ντρέπονται” να μας πουν πως ο Leonard και η άμυνα των Raptors “κατάπιε” τον Γιάννη. Kαι πως δεν τρέχει και τίποτα που ο Giannis δεν θα στεφθεί Πρωταθλητής NBA από τα 24 του. Στα 73 χρόνια του NBA ξέρετε πόσοι είναι οι το πολύ 24 ετών παίχτες που έχουν βγει MVPs Τελικών – θεωρώντας δεδομένο πως εφόσον κατακτούσαν το Πρωτάθλημα οι Bucks θα αναδεικνυόταν MVP- στους 50 Τελικούς που έχει δοθεί ο συγκεκριμένος τίτλος; Οχτώ. Αν δε από αυτούς εξαιρέσουμε και όσους είχαν δεύτερο superstar δίπλα τους1)Ο Magic στα 20 και στα 22 του είχε δίπλα του τον Kareem, o Kareem στα 23 του τον Roberson, o Wade στα 24 του τον Shaq, κ.λπ. για να είναι πιο κοντά στην φετινή κατάσταση του Giannis η σύγκριση, τότε δεν μένουν παρά δύο-τρεις. Καταλαβαίνετε για τι σπανιότητας επίτευγμα συζητάμε; Ε, σε τούτη την ευλογημένα καταραμένη γωνιά του πλανήτη δεν γίνεται να μην το κατάφερε και ο “Γιάνναρος”. “Τα κοράκια τον έκοψαν”.
Αλλά για να μάθει κανείς τα παραπάνω στοιχεία, θα πρέπει να ενδιαφέρεται για το άθλημα, την ιστορία του, το πως αυτό παίζεται και το τι συμβαίνει στον αγωνιστικό χώρο. Όχι για να καλύψει τις δικές του ανασφάλειες, να κάνει προβολές των δικών του επιθυμιών για μεγαλεία και για τσαρούχια μέσω παιχτών που από τύχη -ή ατυχία- έτυχε να γεννηθούν σε μια κουκκίδα του πλανήτη κοντά στην κουκκίδα του πλανήτη που και οι ίδιοι γεννήθηκαν, ή απλά να παράσχει απλόχερα clicks στο “αφεντικούλι”, πουλώντας εθνικισμό και αηδία. Εκτός κι αν απλά περιμένει τη χορηγία για ένα ακόμα δωρεάν ταξιδάκι στις ΗΠΑ, φωτογραφίες σαν γλάστρα δίπλα στους καλύτερους αθλητές στον κόσμο, και στο τέλος να ακούμε ερώτηση τύπου “αν προξενεί εντύπωση που ο Antetokounmpo είναι Έλληνας αν και μαύρος“. Kι εν προκειμένω μιλάμε για το ίδιο σινάφι που αντί να πετάξει από τις τάξεις του τον εν λόγω απίθανο τύπο που έκανε αυτήν την ερώτηση, αυτός επέστρεψε κανονικά στη θέση του μόλις λίγους μήνες μετά. Και προφανώς έκτοτε μας ζαλίζει με τα “Γιάνναρος” και δαύτος.
Και όλο αυτό όταν ως θεατές είμαστε ευλογημένοι να βιώνουμε την καλύτερη εποχή του μπάσκετ. Ποτέ ξανά δεν υπήρξε τόσο μαζεμένο ταλέντο εκεί έξω. Και ο Αντετοκούνμπο είναι αδιαμφισβήτητα στην κορυφή των ταλέντων, μαζί με μια σκάρτη χούφτα ακόμα παιχτών. Αντί, λοιπόν, να προσπαθείτε όλοι οι δημοσιοκάφροι να φανατίζετε τον κόσμο για μια σειρά μπάσκετ (και) στις ΗΠΑ, κάντε ένα βήμα πίσω και προσπαθήστε να ενημερώσετε. Εκτιμήστε το μεγαλείο που έχετε μπροστά σας, εκτιμήστε πως αυτοί οι παίκτες συγκαταλέγονται στους λόγους που έχετε την καλύτερη δουλειά στον κόσμο. Και το κυριότερο; Βγάλτε τον οπαδό που έχετε από μέσα σας. Διαφορετικά δεν διαφέρετε από αυτά που φαινομενικά κράζετε στην ελληνική καθημερινότητα και πραγματικότητα. Για την ακρίβεια, κάνετε ακριβώς το αντίθετο, και απλά επιβεβαιώνετε πως, ακριβώς επειδή αποτελείτε -την τέταρτη- εξουσία, οι στρατιές των κάφρων στους δρόμους και τα γήπεδα της χώρας είναι -και- δικά σας δημιουργήματα. Κατ’εικόνα και καθ’ομοίωση μάλιστα.
Gus Chr
Latest posts by Gus Chr (see all)
- Utah Jazz: The World Took Note - July 2, 2019
- Farewell to Arms 2019: #4 Portland Trail Blazers - June 16, 2019
- Farewell to Arms 2019: #6 Denver Nuggets - June 15, 2019
- Farewell to Arms 2019: #9 Utah Jazz - June 12, 2019
- Farewell to Arms 2019: #13 Los Angeles Clippers - June 9, 2019
| ↑1 | Ο Magic στα 20 και στα 22 του είχε δίπλα του τον Kareem, o Kareem στα 23 του τον Roberson, o Wade στα 24 του τον Shaq, κ.λπ. |
|---|
Καλησπέρα. Με όλη τη συμπάθεια που γνωρίζετε ότι σας έχω, όταν αναφέρεστε σε δημοσιοκάφρους να γράφετε και ποιους ακριβώς εννοείτε. Εκτός αν μας εννοείτε όλους, όπως είμαι αναγκασμένος να συμπεράνω.
Νίκο καλησπέρα. Η συμπάθεια είναι αμοιβαία και το γνωρίζεις. Και σε ευχαριστούμε γι’αυτό. Δυστυχώς το φαινόμενο αυτό είναι τόσο εκτεταμένο που δεν έχει νόημα η απαρίθμηση και η αναφορά, μιας και θα αδικήσουμε αυτούς πολλούς που δεν έπεσαν στην αντίληψή μας . Κάθε ένας που βλέπει το εαυτό του σε όσα γράφονται παραπάνω, συμπεριλαμβάνεται εντός. Οι μόνες περιπτώσεις που θα αναφέρονται πάντα ξεχωριστά είναι αυτές που λέμε στο κείμενο γιατί, κατά την ταπεινή μας άποψη, ξεπέρασαν πολλά όρια.
Σαν να διαβάζω για τις εκλογές ένα πράμα…..
Πολύ ωραία η τοποθέτηση στο άρθρο σας.
Με την ευκαιρία , μπράβο σας για τη δουλειά σας.
Θα ήθελα να μάθω , χωρίς να μου οφείλει κανείς εξήγηση , αν έχετε ξεχωρίσει κάποιον από τους Έλληνες σχολιαστές αγώνων ( θετικά ) .
Σε ευχαριστούμε για τα καλά λόγια αγαπητέ. Προσωπικά δεν διαθέτω συνδρομητικές πλατφόρμες, οπότε δεν γνωρίζω τι γίνεται στο κομμάτι της περιγραφής αγώνων. Παρακολουθώ τα πάντα από το διαδίκτυο (ας είναι καλά το reddit). Τελευταίος που θυμάμαι να μου αρέσει ήταν ο Ηλίας Βλάχος. Αν δεν κάνω λάθος τώρα είναι στη Nova κι αυτός.
Άψογη,όπως πάντα τοποθέτηση για ένα από τα χειρότερα προβλήματα της δημόσιας ζωής συνολικά,δηλαδή τους δημοσιογράφους(αθλητικοί ή πολιτικοί την ίδια καφρίλα βγάζουν).Σχετικά με το παράπονο(?) του αξιολάτρευτου Νίκου Παπαδογιάννη παρακάτω,μια απορία προς τον ίδιο:ρε Νίκο που τόσο γουστάρω να σε διαβάζω και σε παρακολουθώ χρόνια,πως γίνεται να νταραβερίζεσαι με άτομα σαν το Μελάγιες και λοιπούς “¨ρεπόρτερ ομάδων” και να εμφανίζεσαι σε μπασκετοκουβέντες μαζί τους?
Ε’ ρε και τι έχουμε να διαβάσουμε όταν ξεκινήσει το Παγκόσμιο στη Κίνα…
Δυστυχώς το θέμα είναι πολύ ευρύτερο από την οπαδική διάσταση που καθρεφτίζεται στα άρθρα σχετικά με τον τελικό της Ανατολής με αφορμή την συμμετοχή του Άντε και στην οποία αναφέρεται το άρθρο. Δυστυχώς το επίπεδο της δημοσιογραφικής δουλειάς ακόμα και στον αθλητικό τομέα και δη του μπάσκετ είναι αντίστοιχο με αυτό στους άλλους τομείς της επικαιρότητας. Όλοι αναζητούν το πιασάρικο, αυτο που βρίσκει εύκολη ανταπόκριση με λίγο κόπο. Δυστυχώς αυτό είναι το μέσο επίπεδο του κοινού στο οποίο απευθύνεται η δημοσιογραφία. Και η επιτυχία δικαιώνει το είδος αυτό της δημοσιογραφίας. Δείτε λοιπόν πόσοι σχολιάζουν εδώ και τι χαμός γίνεται άλλου. Αλλά έχετε ξαναγράψει άρθρο σχετικά με αυτό το θέμα πριν μερικα χρόνια. Και όχι δεν είναι φαινόμενο ελληνικό. Απλά στο εξωτερικό συμβαινουν τα πράγματα με κάποια σοβαροφάνεια. Θυμάμαι πριν μερικές βδομάδες που έβλεπα την σειρά με τους Σπερς και το Ντένβερ και η ομάδα του Σακίλ έκανε τις αναλύσεις της έδειξαν μια φωτογραφία του Τόρει Κρεγκ και κανείς από τους αναλυτές δεν ήξερε ποιος είναι… Όταν έχασαν οι Γουοριορς από τους Κλίπερς βγήκαν όλοι οι καλοπληρωμένοι σχολιαστές και είπαν ότι μετά την διαφορά που πήραν οι Γουοριορς πήγαν για ύπνο και δεν παρακολούθησαν το παιχνίδι. Ο Σκιπ Μπειλες βγάζει εκατομμύρια με το να μας λέει ότι ο Εμπιντ είναι ο καλύτερος παίκτης της Ανατολής, μετά τον αποκλεισμό των 76ερς γίνεται ξαφνικά ο Γιάννης ο καλύτερος κτλ.Καραγκιοζιλικια υπάρχουν παντού. Απλά εδώ έχουν πάει σε άλλη διάσταση.