Η έλευση του Dwayne Casey στο Michigan έδωσε ξανά νέα πνοή στους Pistons, οι οποίοι είδαν εαυτούς να συμμετέχουν στα Playoffs για δεύτερη φορά μέσα σε τέσσερα χρόνια και πρώτη μετά από τρία. Ο Blake Griffin έβγαλε τον αστέρα που έχει μέσα του, ο Andre Drummond πραγματοποίησε μια εξαιρετική χρονιά και η πρώτη χρονιά του Casey στον πάγκο της ομάδας μόνο ως θετική μπορεί να χαρακτηριστεί.
Η Σεζόν που Τελείωσε
Θετικότατη. Ο νέος προπονητής, Dwayne Casey, πήρε μια ομάδα που κατέγραψε αρνητικό ρεκόρ τις τελευταίες δύο σεζόν, κάτι που ουσιαστικά αποτέλεσε και τον λόγο της απόλυσης του Stan Van Gundy, καταφέρνοντας να την φέρει στο .500, με ρεκόρ 41-41. Αυτό αποδείχθηκε αρκετό για τους Pistons, ώστε να δώσουν το παρόν στα φετινά Playoffs, κάτι που μπορεί να χαρακτηριστεί ως επιτυχία για τον 62χρονο προπονητή. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως πήρε ένα ρόστερ στο οποίο δεν μπορούσε να κάνει πολλές αλλαγές, ελέω των βαρέων συμβολαίων, κατάφερε, ωστόσο, να το προσαρμόσει στα “θέλω” του, γεγονός που έκανε τους Pistons να παρουσιάσουν ένα όμορφο μπάσκετ κατά περιόδους και πιο επιθετικό. Το 109 στο offensive rating1)Πηγή: basketball-reference.com μπορεί να τους έφερε στην 21η θέση της Λίγκας για την σχετική λίστα, ωστόσο σε σχέση με πέρυσι υπήρξε βελτίωση της τάξης του 1,8. Παράλληλα, ο Casey παρουσίασε ένα άκρως λειτουργικό σύνολο στον αμυντικό τομέα, καθώς οι Pistons ήταν η 11η ομάδα, όσον αφορά το defensive rating για φέτος (109,2).
Κι ενώ πέρυσι το defensive rating ήταν αρκετά καλύτερο (107,3), η καθολική επιθετική άνοδος της Λίγκας έκανε την φετινή επίδοση των Pistons να μοιάζει ως μια καλή αμυντική λειτουργία. Oι Griffin και Drummond έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο για αυτήν την 11η θέση, ωστόσο κάπου εδώ σταματούν τα θετικά, όσον αφορά τους αριθμούς και ξεκινούν τα άσχημα: 29οι σε ποσοστό ευστοχίας (44%), 23οι σε τρίποντα (34,8), 27οι σε δίποντα (50%), 23οι σε ποσοστό βολών (74,7%), 18οι σε rebounds, παρά την παρουσία του Drummond, 26οι σε δημιουργία, 29οι σε blocks. Όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν αν μη τι άλλο, στο που πρέπει να στοχεύσει το Detroit στην offseason, κάνοντας πολύ πιο συγκεκριμένα τα πράγματα, όπως θα δούμε και πιο κάτω. Στα θετικά βρίσκεται σαφώς η παρουσία του δευτεροετή Luke Kennard, ο οποίος -αν μείνει υγιής- αναμένεται να μας προσφέρει μερικές καταπληκτικές παραστάσεις από τα 7,25. Φέτος έμεινε εκτός δράσης για 19 παιχνίδια, ωστόσο στα υπόλοιπα 63 φάνηκε πως έχει αρχίσει να βρίσκει τα πατήματά του. Κάπου εδώ θα αφήσουμε αυτό το προ 10 μηνών άρθρο για τον συμπαθή Luke.
Κλείνοντας, θα πρέπει να αφιερώσουμε και μια ξεχωριστή γωνίτσα για τον Drummond, ο οποίος για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά αναδείχθηκε ως ο κορυφαίος rebounder της Λίγκας με 15,6 ανά παιχνίδι. Η επίδοση αυτή είναι η δεύτερη καλύτερη της καριέρας του, πίσω από την περσινή που έφτανε τα 16 rebounds κατά μέσο όρο.
Τι την Σημάδεψε;
Δίχως αμφιβολία η “μας άφησε με τα σαγόνια στο πάτωμα” χρονιά που πραγματοποίησε ο Griffin. Στις αρχές της περασμένης σεζόν δεν ήταν λίγες οι φωνές που έκαναν λόγο πως ο Van Gundy κληροδότησε στον Casey ένα δυσλειτουργικό σχήμα, με μη ευέλικτα συμβόλαια, με υποθηκευμένο μέλλον και με έναν Griffin που δεν είχε δείξει τα τελευταία χρόνια πως μπορεί να μείνει υγιής. Από την αρχή της έλευσης του Casey, όμως, ο ίδιος ο προπονητής τόνιζε αριστερά και δεξιά πως ο παίκτης του είναι επιπέδου MVP, αδιαμφισβήτητος All-Star και θα είναι αυτός που θα οδηγήσει την ομάδα στην προσπάθεια για να μπει στα Playoffs. Ό,τι ακριβώς συνέβη δηλαδή. O Griffin όχι μόνο έμεινε υγιής, αγωνιζόμενος για 75 παιχνίδια και οδήγησε τους Pistons μετά από τρία χρόνια στην post season, αλλά το έκανε με μερικούς από τους πλέον εντυπωσιακούς αριθμούς της καριέρας του: Το 24,5/7,5/5,4 δείχνει όχι μόνο την γεμάτη all-around παρουσία του, αλλά και το γεγονός πως σε μια “ελεύθερη” Ανατολή από τον LeBron, το Detroit έχοντας για ηγέτη τον Griffin, μπορεί να ελπίζει για ακόμα περισσότερες παρουσίες στις επερχόμενες post seasons. Τώρα, αν μας ρωτούσατε ποιο παιχνίδι του Blake ξεχωρίσαμε για φέτος, τότε θα επιλέγαμε αυτό της 5ης Απριλίου, όταν κόντρα στους Thunder έκανε ρεκόρ καριέρας στα τρίποντα, πετυχαίνοντας εννιά!
Τι Περιμένουμε να Κάνουν το Καλοκαίρι
Όχι απλά “τα περιμένουμε”, αλλά “πρέπει” να τα κάνουν κιόλας. Αρχικά πρέπει να λύσουν το πρόβλημα που υπάρχει στη θέση του point guard, προσπαθώντας να δώσουν είτε μόνο του, είτε σε πακέτο, τον Reggie Jackson, μαζί με την απαράδεκτη άμυνά του και το βαρύ του συμβόλαιο, το οποίο βρίσκεται στον τελευταίο του χρόνο, κάτι που σημαίνει πως θα πρέπει να τον παραχωρήσουν τώρα, αν δεν θέλουν να τον χάσουν για το τίποτα. Παράλληλα, πέραν του βασικού “άσου” που είναι επιτακτική ανάγκη της ομάδας, θα πρέπει να φέρουν και έναν για την second unit, για να μην πούμε δύο, καθώς τόσο ο Ish Smith, που χρησιμοποιήθηκε φέτος στη θέση του οργανωτή, όσο και ο Jose Calderon, είναι unrestricted free agents. Δεν γνωρίζουμε προφανώς τι μπορεί να έχουν στο μυαλό τους οι Casey και Ed Stefanski (General Manager), αλλά το γεγονός πως αμφότεροι οι παίκτες μένουν ελεύθεροι, δίνει την ευκαιρία στους Pistons να ανανεώσουν σε μεγάλο βαθμό τη θέση αυτή, τη στιγμή που αμφότεροι θα αφήσουν ένα κενό $7,1 εκατ. Σε ένα ρόστερ με τόσο βαριά συμβόλαια, το κάθε τι που μπορεί να γλιτώσει το Detroit, μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμο.
Μιλώντας για free agents, στην ίδια κατηγορία πέφτουν ο Wayne Ellington και o Zaza Pachulia, ενώ αναμένουμε να δούμε την απόφαση που θα πάρει το Detroit για την option που έχει στο συμβόλαιο του Glenn Robinson III. Κατά τα άλλα, αν υπολογίσουμε και το συμβόλαιο του Robinson, με τα ως τώρα δεδομένα, θα μπουν στην σεζόν 2019-20 έχοντας 11 δεσμευμένα συμβόλαια και μισθοδοσία της τάξης των $112,3 εκατομμυρίων2)Πηγή: spotrac.com, κάτι που κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή τους στην επερχόμενη free agency. Συνεπώς, κάνοντας την αρχή στις 20 Ιουνίου, θα πρέπει να εκμεταλλευθούν στο έπακρο το #15 που έχουν στο φετινό draft, ενώ θα έχουν την ευκαιρία να διαλέξουν και στα μέσα του δευτέρου γύρου και πιο συγκεκριμένα, ακριβώς στη μέση αυτού, στο #45.
Κι ενώ το τοπίο όσον αφορά τα συμβόλαια δεν είναι και το πιο ιδανικό, οι Pistons έχουν λόγο να χαμογελούν για την επόμενη σεζόν και αυτός έχει να κάνει με τους νεαρούς παίκτες που διαθέτουν. Τον Kennard τον αναφέραμε ήδη πιο πάνω, ενώ οι Thon Maker, Khyri Thomas, Bruce Brown και (γιατί όχι;) Sviatoslav Mykhailiuk, μπορούν να αποτελέσουν τον νεανικό κορμό αυτής της ομάδας ή έστω την απαρχή ενός μελλοντικού κορμού. Αυτό που θα πρέπει, ωστόσο, να διαλέξουν οι Pistons είναι αυτό ακριβώς: Δοκιμάζουν μία χρονιά να δουν πως θα τα καταφέρουν οι υπάρχοντες νεαροί, σε συνδυασμό με τους δύο που θα έρθουν ή αμπαλάρουν μερικούς από αυτούς για να πάρουν κάτι καλύτερο; Η απορία αυτή, πάντως, γίνεται ακόμα πιο εύλογη αν αναλογιστούμε πως οι Kennard, Thomas και Brown είναι καθαροί shooting guards (προς ώρας τουλάχιστον), ενώ και ο Mykhailiuk μπορεί να αγωνιστεί στη θέση αυτή. Κοινώς, υπάρχει ένα “μποτιλιάρισμα” στη θέση αυτή και το Detroit θα πρέπει να επιλέξει τι θα κάνει. Σε κάθε περίπτωση, το φετινό καλοκαίρι θα είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Casey να αποδείξει τι μπορεί να κάνει με ένα ρόστερ που θα επιλέξει αυτός.
Θα τα καταφέρουν;
Το δίδυμο Griffin – Drummond είναι από τα πλέον δυναμικά της Λίγκας, ωστόσο χρειάζεται ένα καλό συμπλήρωμα αν θέλουν οι Pistons να πρωταγωνιστήσουν στην Ανατολή. Ας ξεκινήσουν λοιπόν, πρώτα, από το ξεσκαρτάρισμα και με το να προσπαθήσουν να δώσουν τώρα τον Jackson, αφού, όπως αναφέραμε πιο πάνω, ο παίκτης μπαίνει σε καθεστώς free agency το καλοκαίρι του 2020. Αν το καταφέρουν, τότε το Detroit ίσως βρεθεί σε θέση να φτιάξει έναν ακόμα πιο νεανικό κορμό και να πορευθεί για το μέλλον. Αν όχι, η επόμενη χρονιά θα χαρακτηριστεί μάλλον ως “μια από τα ίδια”.
Gus Chr
Latest posts by Gus Chr (see all)
- Utah Jazz: The World Took Note - July 2, 2019
- Farewell to Arms 2019: #4 Portland Trail Blazers - June 16, 2019
- Farewell to Arms 2019: #6 Denver Nuggets - June 15, 2019
- Farewell to Arms 2019: #9 Utah Jazz - June 12, 2019
- Farewell to Arms 2019: #13 Los Angeles Clippers - June 9, 2019
