Την πρώτη βουτιά των Nets στον πάτο τα τελευταία δέκα χρόνια ακολούθησε η έλευση του αμφιλεγόμενου Ρώσου ισορροπιστή μεγιστάνα Mikhail Prokhorov και η λογική νεοπλουτισμού που μετά από μια σύντομη αυταπάτη επανέφερε την ομάδα στον πάτο. Aυτή τη φορά όμως χωρίς καθόλου assets.
Το δύσκολο έργο της ανοικοδόμησης χωρίς “κεφάλαιο” και με δεύτερης διαλογής υλικά, ανατέθηκε στους Sean Marks και Kenny Atkinson, οι οποίοι αγκάλιασαν το δόγμα “restriction breeds creativity” και επανέφεραν την ομάδα στα Playoffs μετά από μια τριετία αριστοτεχνικών κινήσεων.
Η σεζόν που τέλειωσε…
… βρήκε τους Nets βελτιωμένους κατά 14 νίκες, σε μια συνολικά καλύτερη Ανατολή. Η ομάδα βασίστηκε στις ίδιες αρχές, αλλά βελτιώθηκε μέσα από την εντυπωσιακή ατομική βελτίωση των παικτών της. Ο Spencer Dinwiddie συνέχισε να είναι ένα από τα καλύτερα back-up PGs στη Λίγκα, επιβραβεύθηκε με ένα εξαιρετικά φιλικό στην ομάδα συμβόλαιο και πρέπει να κάνει αρκετές ομάδες να ζηλεύουν τους Nets για την πολυτέλειά τους να τον φέρνουν από τον πάγκο (βλ. Suns, Phoenix και Magic, Orlando). Η αρχή της σεζόν βρήκε τον Caris LeVert να παίζει σε επίπεδο all-star, μέχρι να υποστεί τον φρικιαστικό τραυματισμό στον αστράγαλο, γεγονός όμως που ξύπνησε τον D’Angelo Russell που -efficient ή μη- πήρε την ομάδα στις πλάτες του και κέρδισε, έστω και από το παράθυρο, την πρώτη του συμμετοχή σε all-star game. Ο Jarrett Allen απέκτησε φήμη κυρίως για τις εντυπωσιακές του τάπες απέναντι σε παίκτες όπως ο LeBron James και ο Anthony Davis, o Joe Harris έγινε ο hipster Kyle Korver κι ο Rodi Kurucs, απρόσμενα, στάθηκε αξιοπρεπέστατα ως part-time starter χωρίς ουσιαστική επαγγελματική εμπειρία. Ακόμη κι αν στα Playoffs τίποτα δεν λειτούργησε, τουλάχιστον μετά το πρώτο παιχνίδι, αυτό δεν θα πρέπει να αγχώνει κανέναν στους Nets· αντίθετα θα πρέπει να κοιτάξουν την ταχύτητα της εξέλιξης και να δουν πως την κεφαλαιοποιήσουν. Σημασία έχει ότι η ομάδα μπήκε σε ράγες, και πλέον είναι έτοιμη να ζητήσει ραντεβού με top free agents και να μην συναντήσει γέλια.
Τι την σημάδεψε;
Αναμφίβολα η επιστροφή στα Playoffs, η all-star appearance του Russell και η εξέλιξη των παικτών.
Ωστόσο για εμένα το χαρακτηριστικό της ήταν το magnum opus του Sean Marks. Συνοπτικά από τον Danny Leroux στο The Athletic:
Some of the precursors came last summer, as he drafted Dzanan Musa and Rodions Kurucs before executing a fascinating series of moves with cap space. Marks traded Timofey Mozgov and his remaining two seasons along with two second rounders for Dwight Howard then negotiated a huge buyout with the big man that enabled him to sign with the Wizards. In early July, Marks agreed to terms with Joe Harris but had him wait to sign his contract to keep a low cap hold on the books, retaining more flexibility. After that, the Nets moved backup point guard Jeremy Lin to Atlanta then used the created cap space to squeeze a first rounder out of Denver as they moved Darrell Arthur and Kenneth Faried to avoid the luxury tax. A week later, Marks swapped Arthur for Jared Dudley and picked up a second rounder while also added a difference-making veteran. After adding Ed Davis with their Room Mid-Level exception and completing the Harris signing, he finished off the summer by signing Shabazz Napier and Treveon Graham to minimum contracts with non-guaranteed second seasons. All of those machinations produced a deeper roster with a few extra draft assets as well.
Τι περιμένουμε να κάνουν το καλοκαίρι;
Οι Nets λοιπόν βρίσκονται προ των πυλών μιας σημαντικής απόφασης. Συνεχίζουν το σιωπηλό, βαθμιαίο rebuilding, ενσωματώνοντας και τρία νέα draft picks (#17, #27, #31) ή πάνε για ένα πρώορο επιθετικό σχέδιο προσέλκυσης free agents.
Η πρώτη οδός δεν χρειάζεται κοσμογονικές αλλαγές, και ομολογουμένως είναι αυτή που θα ήθελα να δω να ξεδιπλώνεται. Υπάρχει ωστόσο ένα πρόβλημα. Η free agency του 2020 είναι απογοητευτική, και ίσως το 2021 να φαντάζει μακρινό για να τηρηθεί μια στάση αναμονής.
Σε διαφορετική περίπτωση, οι Nets μπορούν να μεθοδεύσουν ή επιτρέψουν τις αποχωρήσεις των Carroll, Hollis-Jefferson, Dudley, Davis, Crabbe ή/και Russell και να ανοίξουν χώρο ακόμα και για δύο max συμβόλαια. Δύο είναι τα κρίσιμα σημεία εδώ.
Ένα, η απόφαση σχετικά με τον D’Angelo Russell. Ο all-star των Nets είναι restricted free agent, και σίγουρα θα προσελκύσει ενδιαφέρον, οπότε δεν είναι ακριβώς στον χέρι των Nets οι απολαβές του. Εφόσον λοιπόν του δώσουν τα χρήματα που θέλει, ο Russell πιθανώς να φτάσει να έχει λαμβάνειν από κάποιο offer sheet $117,2 εκατ./τέσσερα χρόνια ή ακόμα και πενταετές για $158,1 από το Brooklyn. Δεν θα τη βγάλουν φθηνά σε καμία περίπτωση αν θέλουν να τον κρατήσουν. Και πράγματι, ίσως να το κάνουν, καθώς κουβάλησε την ομάδα. Το ερώτημα, όμως, είναι αν ο Russell είναι απλά ένας πολύ καλός floor raiser, δηλαδή ένας παίκτης ακριβώς ικανός να φτάσει μια ομάδα στα Playoffs, αλλά όχι ιδιαίτερα παραπάνω. Οι αδυναμίες του παιχνιδιού του (ικανότητα να φτάνει στο καλάθι και τις βολές – efficiency, άμυνα) είναι πολύ σημαντικές στο χτίσιμο ενός contender. Δεν είναι δηλαδή δημιουργός efficient επίθεσης για τον εαυτό του ή για τους συμπαίκτες του. Και το παράπλευρο ερώτημα. Ποια είναι η διαφορά του από τον Dinwiddie; Αξίζει τα περίπου $20 εκατ. της διαφαινόμενης μισθολογικής τους απόκλισης;
Δύο, το συμβόλαιο του Allen Crabbe. Δεδομένων των τριών late first round (λειτουργικά το #31 τέλος πάντων μέσα) picks, δεν θα είναι φοβερά δύσκολο να μετακινήσουν τα $18,5 εκατ. του συμβολαίου του. Ωστόσο εδώ θα πρέπει να εξετάσουν δύο διαφορετικά κόστη ευκαιρίας. Το κόστος ευκαιρίας της μη μετακίνησης του, δηλαδή της πιθανότητας να χτυπήσουν με θετική εξέλιξη την πόρτα δύο franchise changing free agents σε αντιπαραβολή με το κόστος ευκαιρίας της απώλειας ενός ή δύο εκ των picks αυτών.
Φυσικά, μόλις τελείωσε το κείμενο έπεσε σύρμα στα γραφεία των Nets, κι έτσι ο Allen Crabbe έγινε πακετάκι με περιτύλιγμα το #17 φέτος και ένα lottery protected first round pick το 20201)Στο NBA απαγορεύεται η ανταλλαγή picks πρώτου γύρου δύο συνεχόμενων σεζόν, αλλά εν προκειμένω υπάρχει ένα παράθυρο. Το trade επίσημα θα λάβει χώρα στις 06 Ιουλίου που θα έχει ολοκληρωθεί το July Memorandum. Άρα οι Nets θα διαλέξουν θεωρητικά αυτοί το #17 και μετά θα ανταλλάξουν τον οποίον παίχτη πάρουν σε αυτό. Οπότε “πρακτικά” δίνουν μόνο το protected pick του ’20 και δύο παίχτες., με την αντίστροφη διαδρομή να ακολουθούν ο Taurean Prince και ένα second round το 2021. Το κόστος φαντάζει εκ πρώτης όψεως ακριβό, δεδομένων των επιλογών που είχαν οι Nets, ακόμα και να κάνουν stretch τον Crabbe. Ωστόσο είναι ένας δρόμος προς τα δύο max slots που συζητούσαμε, και ενδεχομένως να σημαίνουν ότι υπάρχει λόγος αισιοδοξίας για υπογραφές superstars. Ωστόσο κατά τη δική μου άποψη, είναι και μια πολύ καλή ευκαιρία να ρίξουν μια ματιά στον Prince. Τα καλά wings είναι το πιο δυσεύρετο εργαλείο στο σημερινό NBA, και ο Prince ναι μεν αναγκάστηκε να μπει σε έναν ρόλο να κάνει περισσότερα από όσα του άρμοζαν θεωρητικά στους Hawks, ωστόσο βρήκε ευκαιρίες να αναπτύξει κι άλλα σημεία του παιχνιδιού του. Σε ένα coaching staff όπως αυτό των Nets, που έχει κάνει θαύματα στο player development, μπορεί να εξελιχθεί στο κομμάτι που λείπει από το παζλ του μέλλοντος, όποια κι αν είναι τα max συμβόλαια που, ακόμα κι αν είναι δύσκολο να εκτιμήσουμε την αξία του στην αγορά του χρόνου. Win-win situation μάλλον και για τις δύο ομάδες.
Θα τα καταφέρουν;
Ναι, θα τα καταφέρουν αν δεν βιαστούν. Ο τρόπος με τον οποίο βελτιώνουν και παίρνουν το 100% από ατελείς παίκτες, όσο τους χτίζουν είναι το καλύτερο εχέγγυο. Τα αναφέραμε και πιο πάνω. Ίσως ακόμα και ο Russell να μην αξίζει την επένδυση. Ας μην ξεχνάμε πως του χρόνου περιμένουν και τον Dzanan Musa ο οποίος έκανε πολύ καλή σεζόν στη G-League.
Η εκτίμησή μου είναι πως, αυτή τη στιγμή, δεν μπορούν να χτυπήσουν με αξιώσεις την πόρτα του Kawhi και του Durant, και ο Irving από μόνος του δεν ταιριάζει σε αυτό που χτίζουν. Μπορούν να κρατήσουν τα picks τους, να συνεχίσουν να ανεβάζουν την αξία των assets τους, και να μπαλώσουν τρύπες στο 3-4 αλλά και στο back-up του Jarrett Allen, που καλό θα είναι να έχει έναν παίκτη να παίζει αντ’ αυτού το ξύλο στη ρακέτα, έναν παίκτη τύπου Aron Baynes. O Tobias Harris μπορεί να είναι μια μακροπρόθεσμη λύση, αντίθετα επιλογές όπως ο Mirotic και ο Bogdanovic μπορούν να αποτελέσουν προσωρινά τσιρότα για να μην κάνει step back το franchise.
Σε κάθε περίπτωση, το ιδανικό θα είναι η διοίκηση να μην σκεφτεί “τώρα είναι η ευκαιρία μας” αλλά να αντιληφθεί το fast forward που έχει μπει στην ανοικοδόμηση της ομάδας, και να μην προσπαθήσει να βιάσει τη διαδικασία. Χαμηλά την μπάλα και συνεχίζουμε.
Τα τηλέφωνα πρέπει να έχουν πάρει φωτιά για ένα ραντεβού με τον Kyrie και τον KD. Περιμένω ανυπομονησία να με κάνουν να φαίνομαι χαζός για όσα έγραψα.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | Στο NBA απαγορεύεται η ανταλλαγή picks πρώτου γύρου δύο συνεχόμενων σεζόν, αλλά εν προκειμένω υπάρχει ένα παράθυρο. Το trade επίσημα θα λάβει χώρα στις 06 Ιουλίου που θα έχει ολοκληρωθεί το July Memorandum. Άρα οι Nets θα διαλέξουν θεωρητικά αυτοί το #17 και μετά θα ανταλλάξουν τον οποίον παίχτη πάρουν σε αυτό. Οπότε “πρακτικά” δίνουν μόνο το protected pick του ’20 και δύο παίχτες. |
|---|
