Μία σεζόν που ήταν δεδομένα μεταβατική τελείωσε με μία γλυκόπικρη γεύση για το πιο σταθερά επιτυχημένο franchise των τελευταίων χρόνων. Οι τραυματισμοί ξεπεράστηκαν, αγωνιστικά βρέθηκαν νέες σταθερές και η ομάδα βρέθηκε στα Playoffs για 22η σερί σεζόν. Εκεί όμως έχασαν με τρόπο που μπορούμε να μιλάμε για αυτοκτονία.
Η σεζόν που τέλειωσε
Όλα τριγύρω αλλάζουνε, και οι Spurs οι ίδιοι μένουν. Με τον Manu να αποσύρεται και τον Parker να φεύγει ως ελεύθερος για τους Hornets, τον Kawhi να αγωνίζεται σε άλλη ομάδα, άλλη περιφέρεια, άλλη χώρα, τον εκκολαπτόμενο αστέρα τους και καλύτερο αμυντικό -πλέον- της ομάδας, Dejounte Murray, να χάνει τη σεζόν και με τον LeBron στη Δύση, οι Spurs έδειξαν μία τρομακτική σταθερότητα στην πρώτη σεζόν αυτής της νέας εποχής:
- Σεζόν 2017-18: ρεκόρ 47-35, έβδομοι στη Δύση
- Σεζόν 2018-19: ρεκόρ 48-34, έβδομοι στη Δύση
Σημείο αναφοράς -και μεγάλη τους σταθερά-, ο κορυφαίος προπονητής μπάσκετ της Ιστορίας, Gregg Popovich.
Όπως γράφαμε και στο preview τους στην αρχή της σεζόν, οι Spurs με το trade που έστειλε τον Kawhi Leonard και τον Danny Green στους Raptors για τους DeMar DeRozan, Jakob Poeltl και το πρώτο pick του Toronto για το 2019 αντάλλαξαν “άμυνα” για “επίθεση”. Κάπως έτσι, καμία εντύπωση δεν μας προκάλεσε που τους είδαμε να πέφτουν από την τρίτη καλύτερη άμυνα της προηγούμενης σεζόν στην 17η φέτος και αντίστοιχα να ανεβαίνουν από την 17η θέση του offensive rating στην έβδομη1)Στατιστικά από το basketball reference..
O coach Pop προσάρμοσε την ομάδα στο υλικό που πλέον διέθετε, με τους βασικούς τους, που είχαν στις τάξεις τους τους LaMarcus Aldridge και DeMar DeRozan να σουτάρουν ανελλιπώς από την no-man’s-land του σύγχρονου NBA, το mid-range κατά ριπάς, και τα second units να σουτάρουν αντίστοιχα πίσω από τα 7,25. Κάπως έτσι τελείωσαν τη σεζόν με τα λιγότερα τρίποντα από κάθε άλλη ομάδα σε regular και postseason, με μόλις μόλις 25,3, παρότι είχαν ένα top-3 ποσοστό πίσω από τα 7,25 (39,3%). Στην εποχή του του pace & space, των κατά προτεραιότητα τριπόντων, layups και ελευθέρων βολών –εποχή για την οποία λειτούργησαν με όρους Προμηθέα για τη Λίγκα– οι Spurs της φετινής σεζόν τελείωσαν 22οι σε pace, 24οι σε free throw rate και πρώτοι στη Λίγκα σε σουτ από το mid-range.
Ακόμα και έτσι, όμως, οι Spurs κέρδιζαν. Πήγαν κόντρα σε κάθε πρόταγμα της εποχής και των analytics, και είχαν παρόλα αυτά, μία επιτυχημένη σεζόν. Και για να μην κουραζόμαστε κι εσείς κι εμείς με το γιατί αυτό συνέβη, πολλές φορές δεν χρειάζεται να κοιτάξεις πολύ πέρα από το προφανές: επειδή ο Popovich είναι ο κορυφαίος προπονητής στη Ιστορία του μπάσκετ.
Τι την σημάδεψε;
H εξαιρετική τους έδρα. Με μόλις εννέα ήττες σε 41 παιχνίδια, είχαν την τρίτη καλύτερη έδρα της Λίγκας (πίσω μόνο από Nuggets και Bucks και ισοβαθμώντας σχετικά με Blazers και Raptors) και κάπως έτσι μπόρεσαν να αντισταθμίσουν το πόσο κακοί ήταν εκτός έδρας (μόλις 16-25) και να επανέλθουν από το χειρότερο “Rodeo Trip” (πoυ κράτησε από πριν ως και μετά το All Star break) της ιστορίας τους, από το οποίο γύρισαν με μόλις 1-7 ρεκόρ.
Ωστόσο, αυτό που τους σημάδεψε περισσότερο από καθετί άλλο κατ’ εμέ ήταν η ήττα τους στο Game-2 απέναντι στους Nuggets στον πρώτο γύρο των Playoffs. 04:28 για το τέλος της τρίτης περιόδου του Game-2 μέσα στο Denver, με τους Spurs ήδη να προηγούνται με 1-0 στη σειρά, η ομάδα του San Antonio είχε προβάδισμα 78-59, ήτοι 19 ολάκερων πόντων. Με ένα 2-0 στις αποσκευές τους κατά την επιστροφή στο Texas, οι Spurs δεν αποκλείονταν ποτέ από το νεαρό, ενθουσιώδες, μα άπειρο, roster του Denver. Στον επόμενο γύρο θα τους περίμεναν οι Blazers με προβλήματα τραυματισμών και μετά οι επίσης πολυτραυματισμένοι Warriors. Σε ένα παράλληλο σύμπαν συνεπώς, ενδεχομένως όχι τόσο μακρινό, οι Spurs με τον DeMar DeRozan αντιμετώπιζαν στους Τελικούς του NBA τους Raptors του Kawhi Leonard αν -κυρίως και πάνω από όλα τα υπόλοιπα και επόμενα- δεν είχαν χαρίσει έτσι φτηνά το Game-2 της σειράς με το Denver.
Το ότι κατάφεραν να χάσουν το συγκεκριμένο παιχνίδι και την συγκεκριμένη σειρά συνολικότερα, κολλώντας εντελώς ανεξήγητα για Spurs και στο τέλος του Game-7, είναι κάτι που δύσκολα ο καθένας θα καταφέρει να καταλάβει.
I'm still in shock at the Spurs mismanaging the end of that game. One of the most bizarre sequences I can remember. LMA didn't hear every coach and teammate yelling at him…but none of the other four guys on the floor tried to run up and foul?
— Zach Lowe (@ZachLowe_NBA) April 28, 2019
Τι περιμένουμε να κάνουν το καλοκαίρι;
Αρχικά ενίσχυση του προπονητικού δυναμικού τους. Ναι, και όμως. Παρότι ο Pop είναι ο κορυφαίος προπονητής στην Ιστορία, είναι πλέον 70 και τα τελευταία δύο χρόνια έχει χάσει δύο από τους τέσσερις στενότερους συνεργάτες του. Πέρσι έφυγε ο James Borrego για τη θέση του head coach των Hornets και φέτος αποχώρησε ο Ime Udoka (που πέρσι είχε περάσει πολλές συνεντεύξεις για head coach), για να πάρει τη θέση του head assistant coach δίπλα στον Brett Brown στους Sixers, αντικαθιστώντας τον Monty Williams, που ανέλαβε τη θέση του head coach των Suns. Οι Sixers δεν σταμάτησαν “τα ψώνια τους” από τους Spurs, καθώς πήραν και έναν ακόμα assistant των Spurs, τον Cameron Hodges, σαν player development coach. Κάπως έτσι, από τους προβεβλημένους assistant coaches των Spurs έχουν μείνει μόνο ο Messina και η Hammon. Και με τον Popovich να έχει αναλάβει και την team USA και το FIBA World Cup, την πρώτη του υποχρέωση με την Εθνική, να λαμβάνει χώρα 31 Αυγούστου με 15 Σεπτέμβρη, με όποια προετοιμασία απαιτείται εν μέσω summer camps και preseason για τις NBA ομάδες, θα μου κάνει μεγάλη εντύπωση αν δεν ενισχύσουν το προπονητικό team τους.
Κατά τα λοιπά, ο Popovich με το τέλος της σεζόν ανανέωσε για άλλα τρία χρόνια το συμβόλαιό του με τους Spurs, παραμένοντας μάλιστα ο καλύτερα αμοιβόμενος προπονητής της Λίγκας.
A Popovich extension has been a foregone conclusion for months, but a new deal doesn't change the fact that he'll continue to take his coaching future on a year-to-year basis. Spurs ownership believes he’s entitled to manage his future how he wishes. https://t.co/4xlyua3SQK
— Adrian Wojnarowski (@wojespn) April 30, 2019
Και παρότι λέγεται πως αυτό θα επανεξετάζεται στο τέλος κάθε σεζόν, αναφορικά με τη συνέχισή του ή όχι, νομίζω πως ο στόχος για τον Pop, ο οποίος έχει πλέον 1.245 νίκες σε regular (και παρότι είναι ήδη στην κορυφή των συνολικών νικών, συνυπολογίζοντας και τις playoff νίκες στο άθροισμα, με την πρώτη νίκη κόντρα στο Denver φέτος, φτάνοντας στο τέλος της σειράς τις 1.415) είναι σαφής και ξεκάθαρος:
With tonight's victory, Coach Popovich has moved into third place for all-time wins in NBA history. pic.twitter.com/SI6Dq51ZIi
— San Antonio Spurs (@spurs) January 11, 2019
Συνεπώς, αν εξαντλήσει την τριετία του νέου του συμβολαίου, θα είναι στην πρώτη θέση και ως προς τις regular season λογικά.
Περνώντας στα του roster, οι Spurs έχουν για την επόμενη σεζόν 11 κλειδωμένα συμβόλαια με δύο draft picks πρώτου γύρου, το δικό τους στο #19 και των Raptors στο #29, περιμένουμε να πληρώσουν τα $900 χιλ. για να ενεργοποιήσουν το option του Nikola Milutinov και να τον φέρουν στο NBA από την Ευρωλίγκα και να μένει να κλείσουν το roster τους με την ανανέωση του μοναδικού σημαντικού τη φετινή χρονιά παίχτη τους που μένει ελεύθερος, του Rudy Gay, του οποίου έχουν και τα early-bird rights (υπόλοιποι free agents είναι οι Dante Cunningham, Quincy Pondexter και Donatas Motiejunas και δεν νομίζω να τους ενοχλεί ιδιαίτερα το διαζύγιο μαζί τους).
Ενδεχομένως το πιο κρίσιμο σημείο της οικονομικής διαχείρισης που έχουν μπροστά τους είναι το τι θα κάνουν με την επέκταση του συμβολαίου του Murray που δικαιούται από φέτος, μιας και φαντάζομαι πως δύσκολα θα τον maxάρουν στην επιστροφή του από τέτοιο τραυματισμό. Από την άλλη, δεν θα είναι παράλογο ο Murray να διαπραγματευτεί ως το επόμενο “πρόσωπο του οργανισμού” και να ζητήσει τα αντίστοιχα.
Κατά τ’ άλλα, είναι ήδη capped out και μόνο τους εργαλείο είναι η non-taxpayer mid-level exception, προβλεπόμενου ύψους $9,2 εκατ. για φέτος και συνολικής αξίας $39,8 εκατ. για συμβόλαιο τεσσάρων χρόνων (η οποία μπορεί να δοθεί σε έναν ή και περισσότερους παίχτες).
Καθαρά αγωνιστικά τώρα, το καλοκαίρι έχουν δύο-τρία πραγματάκια να δουλέψουν. Αρχικά στην αγωνιστική επάνοδο του Dejounte Murray, την ανάδειξή του ως το νέο αμυντικό focal point της ομάδας, αλλά και η βελτίωση του -ανύπαρκτου- τριπόντου του. Στο τρίποντο πρέπει να δουλέψει και ο -έχων κάνει το ξεπέταγμα στην φετινή post season- Derrick White. Οι δύο τους, μαζί και με τους Lonnie Walker, που στην πρώτη του σεζόν έδειξε κάποια θετικά στοιχεία, αλλά κυρίως ταλαιπωρήθηκε και αυτός με τραυματισμούς, και Bryn Forbes, θα αποτελέσουν τον κορμό της back-court των Spurs και η ανάπτυξη μεταξύ τους αυτοματισμών, χημείας (και σταθερά αξιόπιστου σουτ από μακριά) πρέπει να είναι στα κύρια σημεία έμφασης της offseason των Spurs.
Γενικά, θαρρώ πως πλέον το ποντάρισμα είναι στη συνέχεια και ανάπτυξη του roster. Αφού κατάφεραν φέτος να είναι Playoffs και να κονταροχτηπηθούν στον πρώτο γύρο με τη δεύτερη καλύτερη ομάδα της Δύσης στη regular (και ας αποκλείστηκαν από δική τους ευθύνη κατ’εμέ, κυρίως στο Game-2), μόνο καλύτερα μπορούνε να πάνε, ειδικά αν επιστρέψει καλά ο Murray και δεν αντιμετωπίσουν νέους σοβαρούς τραυματισμούς.
Θα τα καταφέρουν;
Ελάτε τώρα, οι Spurs είναι. Εδώ τα κατάφεραν φέτος.
Nicolas Radicopoulos
Latest posts by Nicolas Radicopoulos (see all)
- Farewell to Arms 2019: #2 Golden State Warriors - June 17, 2019
- Farewell to Arms 2019: #3 Milwaukee Bucks - June 16, 2019
- BallHog’s NBA Finals 2019 Walkaround Game #6: “Dynasty Down; All Hail the New King from the North” - June 14, 2019
- Farewell to Arms 2019: #12 San Antonio Spurs - June 10, 2019
- Farewell to Arms 2019: #21 Minnesota Timberwolves - June 2, 2019
| ↑1 | Στατιστικά από το basketball reference. |
|---|
