Απογοητευτική σεζόν και διαφαινόμενη αποχώρηση του καλύτερου παίκτης της ομάδας. Το μέλλον όμως παραμένει φωτεινό και οι ιδέες που μπορούν να εξερευνήσουν ακόμα πολλές. Πώς γίνεται αυτό; Αν είσαι ο Danny Ainge, όλα γίνονται.
Η σεζόν που τέλειωσε
Μετά και τα περυσινά Playoffs, στα οποία οι Boston Celtics, χωρίς τη βοήθεια του Kyrie Irving και του Gordon Hayward, και με τα δύο τελευταία #3 picks να βγαίνουν μπροστά και να κοντράρουν στα ίσια τους Cavs και τον LeBron James, η επιστροφή της πράσινης δυναστείας έμοιαζε λίγο-πολύ δεδομένη. Σαν τώρα θυμάμαι στο καλοκαιρινό χαρτομάνι να προσπαθώ να βρω τα ματσαρίσματα στους Τελικούς με τους Warriors. Άλλωστε ο Hayward επέστρεφε, και οι Brown-Tatum μόνο καλύτεροι μπορούσαν να παρουσιαστούν. Ο LeBron James άφησε τον θρόνο της ανατολικής περιφέρειας. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Οι Celtics τελείωσαν τη σεζόν με 49-33, έξι νίκες λιγότερες από πέρυσι, κάτι που αντικατοπτρίζει και την εικόνα τους στο παρκέ. Από την αρχή της σεζόν έμοιαζαν να ρετάρουν. “Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας”, λέγαμε. “Ενσωματώνουν τον Hayward”. “Είναι βαρύς ακόμα ο Horford”. “Είναι σε slump o Tatum”. “Είναι ‘αλλού’ ο Brown”. “Τραυματίστηκε ο Kyrie”. Τελικά ο πιο αξιόπιστος πλάγιος της ομάδας ήταν ο Marcus Morris, κι όλα αυτά δεν ήταν μεμονωμένα περιστατικά, αλλά συμπτώματα μιας ομάδας που δεν “βρίσκεται” στο γήπεδο.Για ένα απρόσμενα μεγάλο διάστημα είχαν την χειρότερη επίθεση στο NBA, και, ακόμα κι αν τελείωσαν στο top-10 σε offensive και defensive rating, ποτέ δεν προκάλεσαν τον αγωνιστικό σεβασμό που περιμέναμε από αυτούς, ποτέ δεν έδειξαν ότι μπορούν να κερδίσουν οποιονδήποτε αντίπαλο. Αντίθετα, τα προβαδίσματά τους έμοιαζαν πάντα διαχειρίσιμα, το ίδιο και οι στιγμές που βρίσκονταν πίσω στο σκορ. Δεν ήταν μια ομάδα του μέσου όρου σε καμία περίπτωση. Απλά δεν βρήκε ποτέ και τα rotations της ή τον τρόπο να έχει ζεστές όλες τις επιλογές της.
Κι ακόμη και αν περιμέναμε ότι στα Playoffs θα βγάλουν το potential τους στο παρκέ και προσωρινά πειστήκαμε με το εντυπωσιακό break στην έδρα των Bucks, διαψευστήκαμε με τον πιο εμφατικό τρόπο, με την ομάδα του Γιάννη Αντετοκούνμπο να συντρίβει τους Celtics με τρόπο που δεν αφήνει πολλά περιθώριο στην τωρινή ενσάρκωσή τους να συνεχίσουν.
Τι την σημάδεψε;
Αυτό που θα μας μείνει από τη σεζόν 2018/19 για τους Celtics, ενός franchise υπόδειγμα λειτουργίας τα τελευταία χρόνια, είναι η εικόνα ανισορροπίας, η γκρίνια προς τα media και η εξωτερίκευση των αρνητικών καταστάσεων, αντί της εσωτερικής τους λύσης. Σε όλα ήρθε να προστεθεί και το πρόβλημα υγείας του Danny Ainge. O Kyrie Irving έστησε μια παράσταση διαρκείας, από το κράξιμο των συμπαικτών του, σε ένα άκαιρο γλείψιμο του LeBron James και γενικότερα μια εικόνα που αποδεικνύει τη σημασία της ηγεσίας σε όσους δεν πιστεύουν σε αυτή την έννοια. Είναι από τις περιπτώσεις που “you know it when you see it” ή, τέλος πάντων, όταν βλέπεις την απουσία του. Ο Brad Stevens βρέθηκε για πρώτη φορά στην NBA καριέρα του σε μια κατάσταση που ξέφευγε του μαεστρικού του ελέγχου στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, και τον έφερε ενώπιον ενός ρόλου διαχειριστή προσωπικοτήτων και κυματοθραύστη της εξωτερικής πίεσης. Η δυσκολία του να ανταπεξέλθει είναι λογική, και ενδεικτική της εξέλιξης των προσδοκιών. “Ψηλώνει το παιδί”, που λέγανε και οι γιατροί, παλιά.
Το δεύτερο στοιχείο που τη σημάδεψε δεν ήταν άλλο από τον Gordon Hayward. Οι ατυχείς επιπλοκές του περσινού χειρουργείου στον αστράγαλό άφησαν τα σημάδια τους στον μπασκετμπολίστα Hayward. Ο Stevens έκανε το παν για να τον κάνει να ξαναβρεί τα πατήματά του, και όταν ο Hayward έπαιζε καλά, οι Celtics ήταν άλλη ομάδα. Αυτά τα βράδια όμως ήταν σποραδικά. Η διαρκής εικόνα του δεν θύμιζε σε τίποτα τον αέρινο και συνάμα δυναμικό παίκτη της Utah. Τα πόδια του ήταν βαριά, το σουτ του εκτός ρυθμού. Το πρώτο του βήμα απόν, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δημιουργήσει ποτέ απόσταση από τους αντιπάλους του και να δυσκολεύεται τόσο στο σκοράρισμα, όσο και στη δημιουργία. Με τον Kyrie να είναι πρωταρχικά σκόρερ, και τους Brown και Tatum να είναι άγουροι δημιουργικά, αυτή η έκδοση του Hayward δεν ήταν η κόλλα που θα δέσει το ρόστερ των Celtics, αλλά άλλο ένα κομμάτι που κάπως πρέπει να ταιριάξει.
Τι περιμένουμε να κάνουν το καλοκαίρι;
Σημαντικές αποφάσεις, που θα πρέπει να φιλτραριστούν και από το μακροπρόθεσμο πλάνο. Κάνουμε ένα βήμα πίσω τώρα και χτίζουμε γύρω από τον κορμό Smart-Brown-Tatum, στον οποίο, καλώς εχόντων των πραγμάτων, κολλάμε έναν superstar σύντομα, ή, αρνούμενοι άλλη μια πιθανή χρονιά κάτω των προσδοκιών, κάνουμε τα πάντα για τις καλύτερες δυνατές πιθανότητες φέτος;
Τα πάντα λοιπόν ξεκινούν από τον Kyrie Irving.
Αυτό που “ακούγεται στην πιάτσα1)Πάντα ήθελα να το γράψω αυτό!” είναι ότι ο Kyrie δεν θα εξασκήσει το player option του και θα κάνει καλοκαίρι ως unrestricted free agent. Αυτό αφαιρεί από τους Celtics δύο πράγματα: έναν από τους δυσκολότερα διαχειρίσιμους σκόρερ στο ΝΒΑ και ένα asset, κυρίως στην προσέγγιση superstars -λέγε με Anthony Davis. Πάντως αφαιρεί και έναν δύσκολο χαρακτήρα από το franchise. Οι Celtics δεν κατάφεραν να συσπειρωθούν ποτέ μέσα στη σεζόν και κατά τα φαινόμενα ευθύνη φέρει και ο Kyrie. Μπορεί και να μην σημαίνει τίποτα το opt-out του, αλλά μετά το φιάσκο των Playoffs, μάλλον το μέλλον του, όπως όλα δείχνουν, είναι μακριά από τη Βοστόνη.
Kyrie Irving jerseys are the only #Celtics gear on sale for 50% at Modell’s in Manchester, NH. That’s a pretty clear indicator that retailers aren’t confident in his return. pic.twitter.com/kwOsEzNBuw
— Mike Cherry (@MikeCherryKCRA) June 11, 2019
Σημείο δύο: Al Horford
O Al Horford είναι 33 και έχει player option της τάξεως των $30,1 εκατ. για το 2019/20. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της ενσάρκωσης των Celtics, και έχει ενδιαφέρον, σε περίπτωση opt-out τι θα του προσφέρει ο Ainge, με κάποιο “κούρεμα” να είναι αναμενόμενο σε αντάλλαγμα έξτρα ετών στο συμβόλαιό του.
Σημείο τρίτο: Οι ανανεώσεις
O Baynes έκανε ήδη opt in στο συμβόλαιό του για τον επόμενο χώρο, έναντι $5,4 εκατ. Ο Terry Rozier είναι restricted free agent και ο Jaylen Brown πλέον περιμένει την ανανέωσή του. Κι αν -κατ’ εμέ- ο Brown αποτελεί θεμελιώδη παίκτη για το μέλλον των Celtics και θα πρέπει να κλειδωθεί νωρίς (ακόμη κι αν τελικά μετακινηθεί, μετά το απαιτούμενο εξάμηνο παραμονής στην ομάδα που επιφέρει κάθε ανανέωση), η περίπτωση του Terry Rozier είναι διαφορετική. Η διαφαινόμενη αποχώρηση του Irving φέρνει τους Celtics ενώπιον μιας κατάστασης που ενδεχομένως θα πρέπει να ψάξουν για βασικό και αναπληρωματικό point guard, όχι ιδιαίτερα ευχάριστη συγκυρία. Αυτό δίνει διαπραγματευτική δύναμη στον Rozier. Επίσης δύναμη του δίνουν τα εξαιρετικά Playoffs του 2018, στα οποία έκανε το step-up στην σημαντικότερη στιγμή που θα μπορούσε. Ωστόσο, στη regular season, όσο καταιγιστικός κι αν είναι σαν εικόνα στο γήπεδο, τα αποτελέσματα είναι μάλλον αναιμικά. Ακόμα και απέναντι σε second units, είναι ένας inefficient σκόρερ, όχι ιδιαίτερα δημιουργικός, ο οποίος δεδομένα θέλει λεφτά και ρόλο starter. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, οι Celtics βρίσκονται ενώπιον δύσκολης απόφασης για έναν παίκτη που είναι ήδη 25 και δεν έχει δείξει μεγάλη βελτίωση.
Τέλος, έχουν και τέσσερα draft picks: #14 (το περίφημο Kings pick!), #20, #22 και #51 κάποια από τα οποία μπορώ πολύ άνετα να δω να μετακινούνται.
Θα τα καταφέρουν;
Ένας καθόλου κρυφός -και ιστορικά σημαντικός- στόχος είναι ο Anthony Davis. Τα νέα από το μέτωπο του Kyrie δυσκολεύουν τα σενάρια απόκτησής του.
Κι αυτό είναι που γέρνει την πλάστιγγα προς μια λογική ψυχραιμίας και χτισίματος πάνω σε έναν κορμό που έχει δείξει ότι μπορεί να φτάσει τουλάχιστον μέχρι τους τελικούς περιφέρειας χωρίς ούτε τον Kyrie, ούτε τον Davis. Άλλο ένα δεδομένο που θα πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι η περίπτωση του Hayward. Παίκτες με τόσο σοβαρούς τραυματισμούς, συχνά έχουν έναν “χαμένο” χρόνο πριν ξαναβρουν τον εαυτό τους. Πρόσφατα το είδαμε με τον Paul George. Ένας καλός Hayward αλλάζει τα δεδομένα των Celtics, δίνοντάς τους άλλον έναν δημιουργό και σκόρερ, λύνοντας προβλήματα σε πεντάδες και επιτρέποντας ενδεχομένως περισσότερα λεπτά στον Smart ευκολότερα.
Σε κάθε περίπτωση, χωρίς Kyrie και χωρίς Davis, καλό θα είναι να πάρουν το δάχτυλο από το fast forward button, και να συνεχίσουν τη στρατηγική τους από εκεί που την άφησαν πριν την απρόσμενη ευκαιρία της απόκτησης του Irving.
Latest posts by Giannis Chatsios (see all)
- Farewell to Arms 2019: #1 Toronto Raptors - June 18, 2019
- Farewell to Arms 2019: #8 Boston Celtics - June 13, 2019
- Farewell to Arms 2019: #15 Brooklyn Nets - June 7, 2019
- Farewell to Arms 2019: #19 Miami Heat - June 4, 2019
- Farewell to Arms 2019: #23 Memphis Grizzlies - June 1, 2019
| ↑1 | Πάντα ήθελα να το γράψω αυτό! |
|---|
