Ανώμαλη προσγείωση. Μετά από μια σειρά υπερβάσεων, με τους Celtics να παίζουν κάθε χρόνο καλύτερα από όσο περίμεναν και οι πιο αισιόδοξοι οπαδοί τους, και μάλιστα μετά την μεγαλύτερη υπέρβαση από όλες, όταν δηλαδή έφτασαν στους τελικούς περιφέρειας και κόντραραν τον Lebron βασιζόμενοι σε rookies και δευτεροετείς 1)και τον Al Horford, εντάξει. Με τους Kyrie και Hayward να επιστρέφουν από τους τραυματισμούς που τους κράτησαν έξω την προηγούμενη χρονιά, όλα φώναζαν τελικούς. Αντ’ αυτού, μία μέτρια χρονιά επισφραγίστηκε από τον αποκλεισμό με κάτω τα χέρια από τους Bucks στους ημιτελικούς της Ανατολής. Κακό διάλειμμα, ή η αρχή της κάτω βόλτας;
Offseason Moves
Πόσες ήταν οι πιθανότητες να κάτσει ο Anthony Davis στους Celtics? Δεν θα μάθουμε ποτέ πόσο κοντά έφτασαν, ωστόσο πιθανότατα δεν έφτασαν ιδιαίτερα κοντά, και μάλλον το ήξεραν και οι ίδιοι. Οπότε εξαρχής το ζήτημα ήταν τι θα γίνει με το μέλλον του Kyrie, και η αναχώρηση του για το Brooklyn μάλλον καλό έκανε στην ομάδα που κινήθηκε εγκαίρως για τον Kemba Walker για να του δώσει τα κλειδιά της περιφέρειας σε συνδυασμό με ένα max συμβόλαιο.
Η αποχώρηση που πόνεσε πολύ περισσότερο όμως ήταν αυτή του Al Horford, και μάλιστα για τους πολύ άμεσους ανταγωνιστές Sixers, οι οποίοι βέβαια του έδωσαν ένα παράλογα μεγάλο συμβόλαιο δεδομένης της ηλικίας του, που οι Celtics μάλλον δεν θα μπορούσαν να ακολουθήσουν με τα πρώτα μεγάλα συμβόλαια των μικρών να πλησιάζουν. Για να καλύψουν το κενό υπέγραψαν έναντι ψίχουλων τον Enes Kanter για να στελεχώσει την θέση του βασικού σέντερ, και από πίσω του τον Vincent Poirier από την Baskonia. Αυτές ήταν και οι βασικές κινήσεις ενίσχυσης των Celtics, οι οποίοι κάλυψαν όλα τα υπόλοιπα κενά με τον γνωστό τρόπο, κοιτώντας στο draft και εκμεταλλευόμενοι κάποια από τα χιλιάδες picks που είχαν.
Την βραδιά της 6ης Ιούνη λοιπόν οι Celtics επέλεξαν στον πρώτο γύρο στο #14 τον Romeo Langford από το Indiana, στο #22 τον Grant Williams από το Tennessee, και στον δεύτερο γύρο στο #33 τον Carsen Edwards από το Purdue, στο #51 τον Tremont Waters από το LSU, ενώ μάζεψε και αμέσως μετά το draft τον Tacko Fall για να δοκιμάσει την τύχη του μαζί τους. Πέντε rookies συνολικά για να παλέψουν για θέση στο ρόστερ της Βοστόνης.
Κατά τα άλλα, σημαντική είναι η απώλεια του Marcus Morris, o οποίος έδινε πάρα πολλές λύσεις τα τελευταία χρόνια, ενώ επίσης σημαντικής δεδομένης της λειψυδρίας στους ψηλούς είναι η απώλεια του Aaron Baynes.
Depth Chart
PG Kemba Walker, Carsen Edwards, Brad Wanamaker
SG Marcus Smart, Romeo Langford
SF Jaylen Brown, Gordon Hayward
PF Jayson Tatum, Daniel Theis, Semi Ojeleye, Grant Williams
C Enes Kanter, Vincent Poirier, Robert Williams, Tacko Fall
Disclaimer: Το παραπάνω depth chart είναι εντελώς ενδεικτικό μιας και με εξαίρεση τους centers και τον Kemba όλοι οι υπόλοιποι θα παίζουν παντού, ανάλογα με το σχήμα, κάτι που φυσικά ισχύει με κάθε ομάδα, αλλά με τους Celtics ακόμα περισσότερο.
Ο Παίκτης Κλειδί
O Gordon Hayward προέρχεται από μία δύσκολη χρονιά, η οποία ακολουθεί μία ακόμα πιο δύσκολη χρονιά. Το ότι πέρσι κατάφερε να βγάλει ολόκληρη την χρονιά συνιστά από μόνο του πρόοδο, ωστόσο η αλήθεια είναι, ότι με εξαίρεση κάποιες μικρές εκλάμψεις, δεν θύμιζε σε πολλά τις μέρες του στην Utah. Φέτος ο ρόλος του δεν είναι απόλυτα σαφής, δεν ξέρουμε αν θα ξεκινάει βασικός σε σχήμα με τα τρία forwards, ή αν θα έρχεται από τον πάγκο, που είναι και το πιο πιθανό, αλλά σε κάθε περίπτωση το κατά πόσο θα μπορέσει να επανέλθει στο επίπεδο που αντιστοιχεί στο ταλέντο του θα είναι μία από τις παραμέτρους που θα παίξουν κομβικό ρόλο για την έκβαση της χρονιάς. Ο Hayward είναι περισσότερο εξοικειωμένος από τον καθένα με τον τρόπο που σκέπτεται ο Stevens, ξέρει τι πρέπει να κάνει στο παρκέ, ξέρει πως και που πρέπει να κινηθεί, είναι πανέξυπνος παίκτης, ωστόσο πρέπει να συγχρονιστούν τα πόδια και τα χέρια του με το μυαλό του. Το περσινό 33,3% που σούταρε από το τρίποντο τον καθιστά τον δεύτερο χειρότερο σουτέρ στο ρόστερ πίσω μόνο από τον Semi Ojeleye, κάτι που σίγουρα χρήζει βελτίωσης. Ο καλός Hayward ανεβάζει μόνος του ένα επίπεδο την ομάδα Stevens, και χωρίς τον καλό Hayward οι Celtics απλά δεν έχουν ελπίδες για να περάσουν τους ημιτελικούς της Ανατολής.
Κορυφαία Προσθήκη
O Κemba Walker. Δεν είναι δύσκολο, έχει να ανταγωνιστεί τον Enes Kanter και τον Vincent Poirier. Αλλά ούτως ή άλλως, το ματσάρισμα Celtics – Kemba μοιάζει πολύ πετυχημένο. Ο Kemba είναι παικταράς που χαραμίστηκε στην άγονη γραμμή για 8 χρόνια και έρχεται τώρα στην κεντρική σκηνή να αποδείξει ότι μπορεί να είναι αστέρας πρώτου μεγέθους. Ο Stevens έχει παράδοση να αναδεικνύει guards στις ομάδες του, αρκεί να θυμηθούμε την καριέρα του Isaiah Thomas με και χωρίς αυτόν. Δεν νομίζω ότι ο Kemba είναι καλύτερος παίκτης από τον Kyrie, ωστόσο φαίνεται πολύ πιο σημαντικό το ότι ταιριάζει στο ρόστερ περισσότερο από τον προκάτοχο του. Σε αντίθεση με τον Kyrie δεν πιστεύει οτι ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από αυτόν – μεταφορικά μιλώντας, γιατί κυριολεκτικά δεν το πιστεύει ούτε ο Kyrie, it was right there-, οπότε αυτόματα τα μισά προβλήματα των Celtics λύνονται από μόνα τους. Επίσης με δεδομένο ότι φαίνεται η πρόθεση στην Βοστόνη να βγει μπροστά κυρίως ο Tatum και δευτερευόντως ο Brown, σίγουρα βοηθάει μία πιο ήρεμη προσωπικότητα στα αποδυτήρια που θα σέβεται τους συμπαίκτες και δεν θα τους κατακεραυνώνει ας πούμε σε κάθε ευκαιρία. Το γεγονός ότι ήδη ο Kemba πέρασε το μισό καλοκαίρι μαζί με τους Tatum, Brown και Smart σίγουρα θα βοηθήσει στο μεταξύ τους δέσιμο, ελπίζοντας ωστόσο οι δεσμοί που αναπτύχθηκαν μεταξύ τους να οδηγήσουν σε καλύτερα αποτελέσματα από ότι η συνύπαρξη τους στην Εθνική ομάδα της Αμερικής.
Τρία ερωτήματα ψάχνουν απάντηση
α. Μήπως τελικά ο Brad Stevens δεν είναι ο “chosen one” ?
Έχω περάσει τόσο χρόνο πιστεύοντας ότι ο Brad Stevens είναι ο νέος σπουδαίος προφήτης που έχει κατέβει στην Γη για να διδάξει μπάσκετ σε εμάς τους πιστούς, που η περσινή απομυθοποίηση έλαβε στο μυαλό μου θρησκευτικές διαστάσεις. Τι μπορεί να πήγε στραβά? Ο Brad είναι ο σατανάς των πάγκων. Είναι ο τύπος που πήγε στο Butler στα 23 του σαν φροντιστής, και έναν χρόνο μετά προσελήφθη ως βοηθός προπονητή. Είναι ο τύπος που 5 χρόνια μετά, στα 30 του, προήχθη σε πρώτος προπονητής, μια δουλειά που μπασκετάνθρωποι με χρόνια προϋπηρεσίας στους πάγκους δεν καταφέρνουν να αναλάβουν ποτέ. Είναι ο τύπος που οδήγησε το σχετικά άσημο Butler για πέντε χρόνια στο march madness και δύο από αυτά χτύπησε, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά τελικό, χάνοντας μάλιστα τον έναν για ένα σουτ. Κανονικός θαυματοποιός. Είναι ο τύπος που ανέλαβε τους Celtics στα 36 με καλύτερο παίκτη τον Jeff Green και κάθε χρόνο μετά τον πρώτο τους πήγαινε στα playoffs. Είναι ο προπονητής που ξέρει να παίρνει το 150% των παικτών του, και να φτιάχνει συνέχεια σύνολα που αποδίδουν πολύ καλύτερα από το άθροισμα των αξιών τους. Είναι ο προπονητής του οποίου τα plays μετά από timeouts ζηλεύουν οι υπόλοιποι 29 προπονητές της λίγκας και όλος ο υπόλοιπος κόσμος θαυμάζει σαν καλλιτεχνικά αριστουργήματα. Είναι ένας καλλιτέχνης που έτυχε να ασχολείται με το μπάσκετ, ένας καλλιτέχνης που ζει για το μπάσκετ.
Πέρσι για πρώτη φορά σε αυτά τα εννιά χρόνια τρυφερής σχέσης λατρείας ανάμεσα σε εμένα και τον Brad, η οποία θα ήθελα να πιστεύω ότι είναι αμφίδρομη αλλά πιθανότατα δεν είναι, έχουν δημιουργηθεί αμφιβολίες σχετικά με το τι πραγματικά είναι ο προπονητής της Βοστόνης. Δεν αμφισβητώ οτιδήποτε από τα παραπάνω, αλλά είναι αρκετά για συντηρήσουν τον πιο κουλ τύπο στο ΝΒΑ στην πρώτη θέση της λίστας των διαδόχων του Greg Popovich ως ο κορυφαίος στην λίγκα? Πέρσι μάλλον φάνηκε πιο καθαρά από ποτέ το μοναδικό του κενό. Είχε αποδείξει ότι μπορεί να παίρνει τις underdog ομάδες και να τις ανεβάζει επίπεδο με έναν συνδυασμό αριστουργηματικής τεχνικής καθοδήγησης και ψυχολογικής διαχείρισης που βασίζεται σε ένα ήρεμο, κουλ προφίλ και την δημιουργία ενός παρεϊστικου, “πάμε να τους φάμε” κλίματος. Ήταν όμως πέρσι η πρώτη χρονιά που έμπαινε με τον τίτλο του φαβορί, με μία ομάδα γεμάτη αστέρες, που χρειάζονταν ειδική διαχείριση και ενδεχομένως και λίγο φοβέρισμα, ή έστω μια πιο σκληρή προσέγγιση σε σχέση με το ήπιο κοουτσάρισμα του Stevens. Φέτος οι προσδοκίες δεν είναι εξίσου μεγάλες, πως θα μπορούσαν άλλωστε με τον Enes Kanter βασικό σέντερ, αλλά οι Celtics παραμένουν ένα από τα φαβορί της Ανατολής, δεν υπάρχει ο πονοκέφαλος του Kyrie, το κλίμα θα είναι καλύτερο, αλλά ο Stevens θα πρέπει να αποδείξει ότι πλέον μπορεί να οδηγήσει top ομάδα ως το τέλος του δρόμου.
β. Ποιος rookie θα καταφέρει να χωθεί στο rotation?
Είδαμε ότι οι Celtics έκαναν μια δυνατή μπάζα στο draft, μαζεύοντας πέντε rookies και ψάχνοντας για τα κατάλληλα συμπληρώματα στην υπάρχουσα ομάδα. Με βάση το καθαρό ταλέντο o Romeo Langford θα είχε ξεκάθαρο προβάδισμα. Ο Langford θεωρήθηκε top -5 ταλέντο στην φουρνιά του, αλλά δεν το απέδειξε μέσα στην χρονιά, δείχνοντας εκλάμψεις του ταλέντου του, ωστόσο παλεύοντας πολύ με το σουτ του από απόσταση. Μετά το τέλος της χρονιάς αποδείχθηκε ότι έβγαλε όλη την χρονιά με τραυματισμένο αντίχειρα, το οποίο σαφώς δυσκόλεψε την απόδοση του, ωστόσο επέμεινε να τελειώσει τον χρόνο για να μείνει να παλέψει με τους συμπαίκτες του. Αν υποθέσουμε ότι ο τραυματισμός του πράγματι τον επηρέασε, είναι πιθανό οι Celtics να έκλεψαν έναν παικταρά στο #14. Για αρχή πάντως θα παλέψει έστω για λίγα λεπτά συμμετοχής, καθώς ούτε στο Summer League πρόλαβε να αγωνιστεί λόγω της επέμβασης στο χέρι του.
Πιο έτοιμος από όλους δείχνει ο Grant Williams, κυρίως λόγω του ότι αγωνίζεται σε μία θέση όπου η Βοστόνη έχει μεν αρκετές λύσεις, αλλά καμία που να προκαλεί ενθουσιασμό. O Williams είναι έτοιμος, αρκετά έμπειρος για rookie, είναι πανέξυπνος, ξέρει μπάσκετ, και έχει και τα σωματικά προσόντα για να σταθεί στο 4-5, όπου ο ανταγωνισμός είναι ελαφρύς. Έτοιμος είναι και ο Carsen Edwards, o οποίος είναι καταπληκτικός σκόρερ από την θέση του άσου, οπότε θα παλέψει για να κλέψει την θέση του Brad Wanamaker ως αναπληρωματικός point guard πίσω από τον Kemba και τα όποια περάσματα του Marcus Smart από εκεί, αρκεί να δείξει ότι μπορεί να σταθεί και στην άμυνα με αξιώσεις. Ο Tremont Waters είναι ένα σκαλί πιο πίσω αυτή τη στιγμή στο rotation της περιφέρειας, ενώ ο Tacko Fall παλεύει για μια θέση στην δεκαπεντάδα, που και να την πάρει δεν είμαστε σίγουροι τι θα την κάνει, αλλά μπορεί και να μας εκπλήξει. Είναι από τους παίκτες που θέλουμε πολύ να δούμε στο παρκέ, και οι φίλοι των Celtics συμμερίζονται την επιθυμία μας, στηρίζοντας τον στα τοπικά media και φωνάζοντας πως θέλουν να τον δουν ακόμα και βασικό.
γ. Θα δοκιμάσουν πράγματι οι Celtics rotation στην θέση του center?
Έχεις κανονίσει με την κοπέλα σου να πάτε για φαΐ στο μαγαζί του Κουτσόπουλου, γιατί εντάξει, δεν είσαστε με τις γκουρμεδιές, αλλά τον συμπαθείτε πολύ. Ξεκινάτε, αλλά δεν βρίσκετε τραπέζι. Θα ψάξετε να βρείτε τραπέζι σε κάποιο άλλο εστιατόριο εκεί γύρω, άντε, ας πάτε σε ταβέρνα. Μην πάτε σε McDonalds όμως. Δεν θα ξεκινήσετε για Κουτσόπουλο για να καταλήξετε σε McDonalds. Περίπου όπως οι Celtics δηλαδή που ξεκίνησαν για Anthony Davis και κατέληξαν στον Enes Kanter. Fun fact, αν καταλήξετε σε McDonalds, μπορεί τουλάχιστον να πετύχετε εκεί τον Enes Kanter να προσπαθεί να καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ καταβρόχθισης μπέργκερ από μπασκετμπολίστα.
Το ζήτημα είναι ότι η frontline των Celtics μοιάζει εξαιρετικά αδυνατισμένη, πράγμα ιδιαίτερα περίεργο μετά από όλα αυτά τα μπέργκερ. Ο Enes Kanter είναι αδιαμφισβήτητα προικισμένος επιθετικά, με εξαιρετικά τελειώματα κοντά στο καλάθι, ωστόσο στο αμυντικό κομμάτι είναι αποδεδειγμένα, βάσει των στατιστικών, ο χειρότερος αμυντικός ψηλός στο ΝΒΑ. Ο Vincent Poirier δεν έχουμε ιδέα τι μπορεί να κάνει σε αυτό το επίπεδο, πιθανότατα είναι καλύτερος αμυντικός από τον Τούρκο, σίγουρα είναι χειρότερος επιθετικά, ενώ στην ευρωλίγκα σίγουρα έδειχνε ότι ξέρει να μαζεύει rebounds. Δεν μοιάζει για ικανοποιητική λύση. O Daniel Theis μπορεί να παίξει συμπαθητική άμυνα, ενώ ξέρει και να σουτάρει από το τρίποντο, το οποίο είναι βασικό για το σύστημα του Stevens. O Robert Williams είναι τέρας, έχει τα φυσικά προσόντα, αλλά ακόμα δεν ξέρει μπάσκετ. Ο Tacko Fall είναι ακόμα περισσότερο τέρας της φύσης, αλλά θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί με πολύ συγκεκριμένο τρόπο, με τον Stevens να πρέπει να αποκωδικοποιήσει την χρήση του στα πλαίσια του Marjanovic ενδεχομένως. Πέντε υποψήφιοι, με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά μεταξύ τους, και δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε την επιλογή να παίζει όποιος ταιριάζει με τον αντίπαλο σέντερ. Ο Stevens ήδη έχει αφήσει hints ότι μπορεί να επιλέξει αυτόν τον δρόμο, το οποίο μοιάζει σχετικά παράλογο, αλλά μετά βλέποντας τις διαθέσιμες επιλογές, καταλαβαίνει κανείς ότι ίσως να μην έχει άλλη επιλογή στην πραγματικότητα. Με δεδομένο ότι ο Kanter θα πάρει τα περισσότερα λεπτά μάλλον, βλέπουμε τον Theis να προκύπτει ως η δεύτερη επιλογή, ωστόσο φοβάμαι ότι αν δεν δουλέψουν πάρα πολύ με τον Williams, οι Celtics θα έχουν τεράστιο θέμα με την frontline τους. Θα χαρούμε πάρα πολύ πάντως να δούμε να ξεκινάει όποιος ταιριάζει με τον αντίπαλο ψηλό.
Quo Vadis?
Φύγαμε για τελικούς περιφέρειας. Εκτός αν πέσουμε πάνω στον Αντετοκούνμπο. Ή στον Embiid. Πως θα σταματήσουμε οποιονδήποτε από αυτούς? Άρα τελικά ταβάνι οι ημιτελικοί περιφέρειας, εκτός αν στο trade deadline γίνει η ανατροπή και αποκτηθεί ψηλός. Τότε το ξανασυζητάμε.
Dimitris Mantzoukas
Latest posts by Dimitris Mantzoukas (see all)
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 6 - December 2, 2019
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 2 - November 4, 2019
- 2019-20 Previews: Utah Jazz - October 24, 2019
- 2019-20 Previews: Portland Trail Blazers - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Orlando Magic - October 19, 2019
| ↑1 | και τον Al Horford, εντάξει |
|---|
