Ελπίζουμε να είστε εξοικειωμένοι με τον όρο “roast“. Εμείς τα λατρεύουμε.
Επίσης, μια γνωστή φράση των “roasts” λέει “you only roast the ones you love”. Και η αλήθεια είναι ότι λατρεύουμε και τη φετινή σεζόν, όπως λατρεύουμε και το ΝΒΑ.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως ως Έλληνες οπαδοί δεν έχουμε τη γνωστή εθνική μας εμμονή στο «κράξιμο» και προφανώς απολαμβάνουμε να είμαστε haters. Aν ταυτίζεστε, ήρθατε στο σωστό μέρος.
Διότι σας παρουσιάζουμε… The Roast of the Chicago Bulls.
Σε αυτή την εποχή που η επιστημολογία περνάει κρίση, μόνο η αξιοποίηση και της αστρολογίας μπορεί να μας δώσει πειστικές απαντήσεις για τους Bulls φέτος. Οπότε, με την εμβόλιμη βοήθεια των ειδικών σε ορισμένα σημεία, θα προσπαθήσουμε να δώσουμε ολοκληρωμένες απαντήσεις για τους «ταύρους»1)ή μήπως το σεξ ανάμεσα σε ένα ρομπότ και έναν κάβουρα;;;.
Περσινά, ξινά σταφύλια
Οι οπαδοί των Bulls, μαζί με των Knicks και των Celtics, είναι με διαφορά οι αντιπαθέστεροι στο ΝΒΑ. Άσχετα αν ο 43χρονος Vince Carter ήταν rookie πιο πρόσφατα από όταν οι Bulls ήταν δυναστεία, οι fans τους κινούνται μόνιμα από ψευδαισθήσεις μεγαλείου, με ιστορικό βάθος όσο το ήμισυ της καριέρας ενός GOAT αθλητή και κατά τα άλλα, το απόλυτο τίποτα (με εξαίρεση το κάπως υπερβολικό hype της εποχής Rose-Thibodeau-Noah). Και καλά οι Knicks, λίγο η πόλη, λίγο η “Mecca”, λίγο τα playgrounds και το σύνολο της μαύρης κουλτούρας, ας πάει στην ευχή – για τους Celtics δεν το συζητάμε.
Αλλά οι Bulls fans στον κόσμο τους. Έχουν κάθε λόγο να περηφανεύονται που, παρότι έχουν έξι πρωταθλήματα, έχουν λιγότερες νίκες/ήττες από ομάδες που έχουν παίξει έναν τελικό, όπως οι Suns και οι Thunder2)χωρίς να μετράμε τους SuperSonics, αλλά παρεμπιπτόντως και από αυτούς ή δύο, όπως οι Jazz και ίδες παρουσίες στα playoffs από νεότερες ιστορικά ομάδες, όπως οι Blazers του ενός πρωταθλήματος και δύο τελικών3)δεν συζητάμε καν για τους Spurs του ΝΒΑ.
Όσο για την περσινή χρονιά, τι να πούμε πάλι… Η ομάδα ανέκαμψε μόλις έφυγε ο Fred Hoiberg (ρεκόρ 5-19) και από φριχτή έγινε απλά κακή4)στην τοπική διάλεκτο του Chicago αυτό λέγεται «ελπιδοφόρα» και «ψυχωμένη». Μπορεί με την αλλαγή προπονητή βέβαια να έχασε και τον καλύτερο σουτέρ της (τον προπονητή Hoiberg), αλλά η ανάληψη καθηκόντων από τον Jim Boylen (ρεκόρ 17-41) και ο έρχομος του Otto Porter γέμισε τα φουσκωμένα μυαλά των οπαδών των Bulls με προσδοκίες.
Την ίδια στιγμή, η πόλη του Chicago για άλλη μια χρονιά υποφέρει από περιστατικά πυροβολισμών, αλλά τουλάχιστον στο United Center είχε αποκλειστεί από το ρόστερ των Bulls τέτοια πιθανότητα. Πόσο αβυσσαλέο ήταν το spacing της ομάδας;
Σε μορφή στατιστικών, οι Bulls μας ταξίδεψαν για άλλη μια φορά στην εποχή που δεν υπήρχε η γραμμή του τριπόντου: 20οι σε ευστοχία στα τρίποντα, 28οι σε true shooting και 3P attempt rate.
Σε μορφή shitposting αστείου, οι χώροι στο Chicago είναι λιγότεροι και από επιβάτη που κάθεται στην οικονομική θέση ανάμεσα σε παχύσαρκους.
Ρώτηξε τ άστρα τ΄ουρανού και εκείνα θα σου πούνε
Μια δύσκολη χρονιά πέρασε για τους Chicago Bulls, αφού ο Ουρανός στον Ταύρο έφερε απρόσμενα γεγονότα και αλλαγή πλεύσης. Πάνω από το μισό ρόστερ τραυματίστηκε, σε σημείο που ο αστέρας των Ρέθυμνο Cretan Kings (2017), Walter Lemon jr., κατάφερε να έχει μέσο όρο 14 πόντους σε έξι αγώνες. Λόγω έλλειψης παιχτών, δόθηκε σοβαρή σκέψη στο να κατεβαίνει με τους βασικούς το άγαλμα του Jordan. Δεν είναι τυχαίο ότι μεγάλο μέρος του coaching stuff άλλαξε το καλοκαίρι.
Καλοκαίρια είδα μπετά να λιώνουν σαν παγωτά
Οι Bulls το καλοκαίρι έκαναν απρόσμενα καλές κινήσεις, προσελκύοντας σοβαρούς free agents, χωρίς όμως να υπάρχει κάποια καλή ιδέα για το τι θα τους κάνουν.
Πρώτα και κύρια, ο κύριος Θαδδαίος – ένας από τους πέντε καλύτερους παίκτες όλων των εποχών που δεν είναι center.
https://twitter.com/LucksBurner/status/1153447906122358784
Ομολογουμένως μια αμοιβαία έξυπνη κίνηση, τόσο για τους Bulls που ντράφταραν back to back την frontline του μέλλοντος τους τα προηγούμενα χρόνια, όσο και για τον Young που το τελευταίο του καλό συμβόλαιο αποφάσισε να πάει σε χειρότερη ομάδα, για να πάρει για μια τριετία τα ίδια ακριβώς λεφτά που έπαιρνε την προηγούμενη και να έχει ασαφή ρόλο βραχυπρόθεσμα και ξεκάθαρα αναπληρωματικό μακροπρόθεσμα. Λογικά ο μαραθώνιος σε ανώμαλο έδαφος που διέπρεπε ο Θαδδαίος στο λύκειο του έχει αφήσει ξεκάθαρα απωθημένα.
Να σημειώσουμε βεβαίως πως ο ατζέντης του Jim Tanner το φετινό καλοκαίρι έχει 2/2, αφού εκπροσωπεί τον Jarrett Allen, που θάφτηκε μια νύχτα του Ιουλίου από τον κολλητό των Durant-Irving, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Παράλληλα, πακέτο με τον Young, πήγε στους Bulls ο πελάτης του Tanner Luke Cornet – ένας παίκτης που αν δεν υπήρχαν οι Knicks, δεν θα έπαιζε στο ΝΒΑ. Κάπου εδώ, όλα βγάζουν νόημα: σίγουρα ο Tanner χρωστάει λεφτά από πόκερ στον Cornet, τον στέλνει στους Bulls για να πατσίσουν και αυτοί για να τον φορτωθούν ζητούν και τον Young με μέτριο συμβόλαιο.
Δεύτερη μεγάλη στιγμή του καλοκαιριού είναι η μετακίνηση του Tomas Satoransky στους Bulls. Άλλη πετυχεσιά εδώ. Σε μια ομάδα που οι PGs της είναι κατά συνθήκη τέτοιοι (Dunn, White), ο αμέσως καλύτερος συνεχίζει την παράδοση των κοντών μη αθλητικών λευκών στο Chicago (Paxson, Kerr, Hinrich, Arcidiacono) και στο “2” υπάρχει η «μαύρη τρύπα» που λέγεται LaVine και ο κλώνος του (Valentine), τι πιο λογικό να φέρεις έναν combo guard, μόνο και μόνο επειδή είναι έξυπνος, αγωνιστικά οικονομικός και έχει ξαναπαίξει τη θέση (πάλι κατά συνθήκη βέβαια);
Και επειδή πίσω από κάθε κακό συμβόλαιο κρύβεται ένας ατζέντης, όπως πίσω από κάθε καριέρα που κινδυνεύει μια Kardashian – Jenner, γεια σου Άλεξ Σαράτση! Τι κάνεις; Καλά και εμείς, ευχαριστούμε. Καταλαβαίνουμε πως είσαι απασχολημένος να παρηγορείς τον Bam Adebayo και τον Dennis Schroeder που πλάκωσε ξαφνικά κόσμος μπροστά τους, αλλά έχουμε μια απορία στα γρήγορα: δέκα εκατομμύρια δεν θα μπορούσε να πάρει αλλού ο Satoransky ή να πάρει ακόμα και λιγότερα, σε μια ομάδα της προκοπής που επιπλέον δεν θα κουτουλάει σε συμπαίκτη του και δεν θα τον σπρώχνουν από πίσω στην ουρά;
Τo καλοκαίρι των Bulls όμως δεν τελείωσε εκεί καθώς οι Paxson και Forman αποφάσισαν να δώσουν το δικό τους ιδιαίτερο θλιβερό στίγμα με την τελευταία κίνηση πριν ξεκινήσει η σεζόν, όταν μετά απο πολύωρες διαπραγματεύσεις γλύτωσαν 100,000$ από το χρωστούμενα στον Antonio Blakeney. Εφάμιλλη κίνηση με τότε που πούλησαν στους Warriors τον Jordan Bell για τρεισίμιση εκατομμύρια.
Chicago makes it official on the Antonio Blakeney waiver. The 22-year old guard gave back $100K of his $1.58M salary. Blakeney should be able to recoup the lost earnings on either a partial/10-Day or a possible Two Way.
— Bobby Marks (@BobbyMarks42) September 9, 2019
Τέλος, κανονικά θα έπρεπε να αποχαιρετήσουν με θρήνο τον Robin Lopez εκεί στο Chicago. Είναι ο μόνος που θα μπορούσε να σταθεί περήφανα απέναντι σε αντιπάλους.
Η ώρα της κρίσης
Σοβαρά, βγάλτε μας την βασική πεντάδα των Bulls, εκτός του Otto Porter, που θα κλείσει τη σεζόν και θα κλείνει τα παιχνίδια και τα ξαναλέμε. Πάμε παρακάτω.
Ρώτηξε τ άστρα τ΄ουρανού και εκείνα θα σου πούνε
Η έλευση του Δία στον Αιγόκερω από το φετινό φθινόπωρο θα φέρει ένα τρίγωνο εύνοιας που δηλώνει ανάπτυξη κι επέκταση. Κάτι που συνάδει με το γεγονός ότι οι Bulls έχουν τα πιο νεανικά ρόστερ και 15 παίχτες κάτω από 25 ετών να ετοιμάζονται για το training camp. Ο Πλούτωνας επίσης στον Αιγόκερω δείχνει την οικονομική εγκράτεια της ομάδας, αφού έχουν τέταρτο χαμηλότερο salary και λίγη διάθεση να ξοδέψουν άμεσα.
#bad_art_time
Επιτρέψτε μας να βγάλουμε το καπέλο στο Jimmy’s Famous Seafood. Τι είναι αυτό; Μια «ψαροταβέρνα» στο Maryland, η οποία, απαντώντας στο “mean tweet” ενός οπαδού των Bulls που πήγε εκεί, αποφάσισε να «δικάσει» ερήμην τον Zach LaVine, με το που πάτησε στο Chicago πέρυσι.
Να σημειώσουμε εδώ πως, κατά την άποψη του γράφοντα, ο LaVine είναι το μεγάλο αουτσάιντερ για πρώτος σκόρερ φέτος στη λίγκα. Δυστυχώς, ενδεχομένως το έχει πιστέψει και ο ίδιος.
Το να πει κάποιος guard των Bulls «Ρε παιδιά, σαν πολλοί δεν μαζευτήκαμε; Να κάτσουμε λίγο να τα μοιράσουμε. Zach τι λες κι εσύ;» είναι το εφάμιλλο του να μπει λογιστής για απάτη στη φυλακή και να πει στον συγκρατούμενο του στο κελί που έχει καταδικαστεί για δολοφονία και βιασμό «απαιτώ να κατεβάζεις το καπάκι της τουαλέτας, όπως κι εγώ».
Αλήθεια, πως θα νιώθει ο Zach να ξέρει ότι, είτε επειδή θα πάρει 15-20 σουτάκια, βρέξει – χιονίσει, είτε επειδή είναι injury prone (έχει παίξει στο 70% των παιχνιδιών του στα πρώτα πέντε χρόνια), αν οι Bulls τον έδιναν, ακόμα και για τίποτα, θα γίνονταν αυτομάτως καλύτεροι και με το υπάρχον ρόστερ.
Δεν είναι κακός σε αυτό που κάνει ο LaVine – άσχετα αν χρειάζεται να είναι 12ος σε usage, 17ος σε λάθη και 15ος σε χρόνο συμμετοχής – και δεν πρέπει να είναι και κόπανος. Απλώς οι Bulls έχουν την ευκαιρία να γίνουν με 2-3 λογικές κινήσεις πραγματικά υπολογίσιμη ομάδα της Ανατολής σε πέντε χρόνια. Είναι, σα να λέμε, οι Iron Maiden πριν έρθει ο Bruce Dickinson και πούνε το “Number of the Beast”.
O Zach Lavine είναι ο Paul DiAnno (χωρίς τα ναρκωτικά, προφανώς).
#save_…
Lauri_Markkanen. Τόσες απορίες για τόσο νέο και ταλαντούχο άνθρωπο, είναι πραγματικά κρίμα. Το θέμα είναι ότι οι Bulls θα έπρεπε να τις απαντήσουν για αυτόν.
Είναι ο νέος Nowitzki; Τότε τι δουλειά έχει με όλους αυτούς τους περίεργους guards που του τρώνε το ψωμί;
Είναι το άλλο μισό ενός φοβερού tandem κοντά στο καλάθι; Τότε τι δουλειά έχει με τον Wendell Carter Jr.;
Είναι για να παίξει center; Τότε τι κάνει γενικότερα το Chicago για αυτόν;
Μέχρι να απαντηθούν αυτά, ο Lauri Markkanen θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί στην χιτλερική Άρια εκδοχή του “Get Out” στο ρόλο του Daniel Kaluuya, όπου θα αιμοδοτούσε αυτός μια ομάδα μαύρων (και ότι στην ευχή είναι ο Zach LaVine).
Worst case scenario
Οπαδοί και διοίκηση των Bulls σταματούν να μισούν οι μεν τους δε και αποφασίζουν ότι αυτό το ρόστερ προσφέρεται για μεγάλα πράγματα, αφού σίγουρα πέντε combo guards και ο Ryan Arcidiacono θα λύσουν το πρόβλημα του σουτ φέτος. Ο Jim Boylen, ένας πιο “militaire” Steve Ballmer σε έκδοση προπονητή (δηλαδή ένας στρουμπουλός καραφλός σε μόνιμη υπερδιέγερση λες και του έχουν κάνει κλύσμα με crystal meth) αναλαμβάνει και καθήκοντα pregame εκφωνητή. Επαναφέρει τον ύμνο των Bulls τον παλιό τον ορθόδοξο, το “Sirius” από το Alan Parsons Project5)είπαμε roast, αλλά αυτή η ανατριχίλα δεν ξεχνιέται και γκαρίζει δείχνοντας έναν-έναν τους θεατές στο United Center “Who’s pumped? Are you pumped? Are YOU pumped?”.
Jim Boylen out here doing pushups with the team 😂 pic.twitter.com/ZVyLSwBl7s
— Bulls Talk (@NBCSBulls) December 19, 2018
O Zach LaVine επιδιώκει μετά μανίας να μετατρέψει την εξέλιξη της καριέρας του σε μια πιο νερόβραστη εκδοχή αυτής του ύστερου Jordan: να απομακρύνεται όλο και περισσότερο από το παιχνίδι πάνω από το στεφάνι προς στιλιζαρισμένα midrange σουτ (ήδη ξεκίνησε πέρυσι να το κάνει), που μπορεί να είναι καλύτερο για τα γόνατα του, αλλά είναι μόλις 24 να πάρει η ευχή! Ο Dunn δεν δίνεται ανταλλαγή, οπότε παραμένει σε διαρκή ανταγωνισμό με τον Coby White για τη χειρότερη δουλειά στον κόσμο: να περιμένουν μήπως τραυματιστεί ο Satoransky, ώστε να βρεθούν στη βασική πεντάδα εκτός θέσης και εκτός ρόλου για να πασάρουν σε άλλους. Ο Wendell Carter Jr. καταρρακώνεται όταν συνειδητοποιεί πως οι Thaddeus Young – Otto Porter Jr. επαρκούν για να καλύψουν τις αμυντικές ατέλειες του Markkanen ως center και απαιτεί ανταλλαγή. Οι Bulls τον στέλνουν στους Grizzlies και ως γνήσιοι φραγκοφονιάδες, παίρνουν σε αντάλλαγμα “cash considerations” συν τον Josh Jackson, διότι η θέση “3” ήταν η μόνη που δεν είχαν πενήντα παίκτες να στριμώχνονται. Τελικά, αποφασίζουν ότι καλύτερα να χρησιμοποιήσουν και τον Jackson εκτός θέσης, ως PG, προκειμένου τελικά να χωρέσουν ως backup SF τα “cash considerations” πίσω από τον χρήσιμο βαρετό Otto Porter. Οι Bulls μένουν εκτός playoffs, αλλά επειδή το ποσοστό στα τρίποντα ανέβηκε κατά 1%, οι οπαδοί τους περιμένουν πως και πως την επόμενη χρονιά.
Black Mirror
Ο Jim Boylen δεν είναι ιδιαίτερα καλός προπονητής, αλλα είναι ο πιο σκληρός καργιόλης που κυκλοφορεί. Με μεθόδους που θυμίζουν τον λοχία από το “Full Metal Jacket”, ο Boylen θα προσπαθήσει να κάνει τα αγοράκια των Bulls άνδρες. Θα βάλει τον Markkanen να βαράει καμικάζι από το σούρουπο ως την αυγη, το οποίο δεν θα τον κάνει power forward, αλλά θα τον οδηγήσει να παρατήσει το μπάσκετ για να ακολουθήσει τα βήματα του μεγαλυτερο Φιλανδού αθλητή στην ιστορία, του Paavo Nurmi. Το ποτήρι θα ξεχειλείσει, όμως, όταν αποφασίσει να κουρέψει τον Coby White γιατί είναι τεντυμπόης. Αυτό με τη σειρά του θα οδηγήσει σε ανταρσία στο Chicago, που θα λυθεί μόνο με την επιστροφή του Thibodeau και την ανάρτηση του νέου moto του συλλόγου έξω από το προπονητήριο της ομάδας: “Arbeit Macht Frei”. Κάπου εκεί, οι εναπομείναντες παίκτες των Bulls θα αλλάξουν ονόματα και θα εγκαταλείψουν τη χώρα.
Aris Tolios
Latest posts by Aris Tolios (see all)
- Ντέρμπι στην «Μπάσκετ Σίτι»: μια τοιχογραφία - May 13, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part II) - April 8, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part I) - March 21, 2022
- Playoff Playlist VII: 47 χρόνια σκλάβοι - July 5, 2021
- Playoff Playlist VI: Η εποχή των δεινοσαύρων - July 3, 2021
| ↑1 | ή μήπως το σεξ ανάμεσα σε ένα ρομπότ και έναν κάβουρα;;; |
|---|---|
| ↑2 | χωρίς να μετράμε τους SuperSonics, αλλά παρεμπιπτόντως και από αυτούς |
| ↑3 | δεν συζητάμε καν για τους Spurs του ΝΒΑ |
| ↑4 | στην τοπική διάλεκτο του Chicago αυτό λέγεται «ελπιδοφόρα» και «ψυχωμένη» |
| ↑5 | είπαμε roast, αλλά αυτή η ανατριχίλα δεν ξεχνιέται |
Υπέροχος