Πολύ ωραία πράγματα είδαμε πέρσι από τους Nuggets, που έκαναν το πολυαναμενόμενο step-up, και ολοκλήρωσαν μια μαγική σεζόν στην δεύτερη θέση της Δύσης, παίζοντας πολύ όμορφο μπάσκετ παρά τους πολλούς τραυματισμούς που τους ταλαιπώρησαν. Στα playoffs ωστόσο προσγειώθηκαν απότομα, με το παρ’ολίγον χαστούκι από τους Spurs και τον αποκλεισμό από τους Blazers στην συνέχεια να τους επαναφέρουν στην πραγματικότητα που τους θέλει μια ανερχόμενη και πολύ στιβαρή ομάδα που χρειάζεται όμως το κάτι παραπάνω για να προχωρήσει βαθιά στην postseason, χωρίς να είναι απόλυτα σαφές αν αυτό το κάτι παραπάνω είναι έξτρα εμπειρία και εξέλιξη των παικτών ή κάποια προσθαφαίρεση στο ρόστερ. Στο Denver πάντως, αποφάσισαν ότι ισχύει το πρώτο.
Offseason Moves
Η λογική που προτιμήθηκε λοιπόν ως συνέπεια της ανάγνωσης αυτής, ήταν να διατηρηθεί ο κορμός της ομάδας με κάθε κόστος. Ο στόχος αυτός επετεύχθη, ακόμα και αν το front office στην προσπάθεια αυτή κατέφυγε σε ακρότητες. Η πρώτη απόφαση αφορούσε την ενεργοποίηση της ρήτρας του συμβολαίου του Paul Millsap για ανανέωση για έναν ακόμα χρόνο στην τιμή προσφορά των 30.350.000 δολαρίων και σε δεύτερο επίπεδο έδωσαν στον Jamal Murray το max συμβόλαιο που ζητούσε κρατώντας τον στην ομάδα, έναντι βέβαια ενός κάπως υπερβολικού τιμήματος.
Κατόπιν , ήρθε η σειρά των νέων προσθηκών. Ο Jerami Grant ήταν ο αντικαταστάτης του Trey Lyles, έχοντας την δυνατότητα να αγωνιστεί και στις δύο θέσεις των forwards, για την απόκτηση του οποίου οι Nuggets θυσίασαν ένα πικ πρώτου γύρου για το 2020. Η απώλεια του πικ δεν θα τους πειράξει ιδιαίτερα όμως, γιατί έχουν μια σειρά από rookies που περιμένουν την σειρά τους. Αφενός στο φετινό ντραφτ έριξαν την ζαριά του Bol Bol, με ό,τι αυτό συνεπάγεται1)θα δούμε σε λίγο τι συνεπάγεται. Αφετέρου, φέτος μπαίνει στην δωδεκάδα ο Michael Porter Jr, o οποίος έχασε όλη την περσινή χρονιά αναρρώνοντας από τραυματισμούς και θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι οι μέρες που πολλοί τον θεωρούσαν το κορυφαίο ίσως project της γενιάς του δεν είναι πολύ μακρινές. Έρχεται επίσης ύστερα από δύο χρόνια στην Ευρώπη ο Vlatko Cancar, o Σλοβένος που είναι δύο ταχύτητες μακριά από το να κερδίσει μόνιμο ρόλο στο ΝΒΑ. Αν καταφέρει να γίνει πιο γρήγορος τόσο στην σκέψη όσο και στα πόδια, είναι πιθανό να δούμε τον λατρεμένο Juan Hernangomez με άλλη φανέλα από του χρόνου. Σίγουρα πάντως, δούλεψε πραγματικά πολύ στο γυμναστήριο αυτόν τον καιρό.
18 months apart. Dude flat out went to work in the gym pic.twitter.com/7Mnag0xOqw
— Zach Mikash (@ZachMikash) September 25, 2019
Depth Chart
PG: Jamal Murray, Monte Morris, P.J. Dozier
SG: Gary Harris, Will Barton, Malik Beasley
SF: Jerami Grant, Torrey Craig, Vlatko Cancar
PF: Paul Millsap, Juan Hernangomez, Michael Porter Jr.
C: Nikola Jokic, Mason Plumlee, Tyler Zeller
Ο Παίκτης Κλειδί
Ο Gary Harris ήταν προορισμένος να εκτιναχθεί πέρσι, μέχρι που τραυματίστηκε, ξεπετάχτηκαν οι Beasley και Craig και πλέον δεν χρειάζονταν να συμμαζεύει την περιφέρεια των Nuggets μόνος του. Τα νούμερα του έπεσαν αισθητά σε όλους τους τομείς, πράγμα εν μέρει λογικό, καθώς χάρη στην εκτίναξη των προαναφερθέντων έπαιζε περίπου 6 λεπτά λιγότερα ανά παιχνίδι, αλλά ήταν τα ποσοστά του και το efficiency του που προβλημάτισαν.
Αρκεί αυτή του η εικόνα για να χαρακτηριστεί η χρονιά ως βήμα πίσω; Υπήρξε στασιμότητα σίγουρα, αλλά σε μεγάλο βαθμό δικαιολογείται με τα δεδομένα των τραυματισμών του και των πειραματισμών στην περιφέρεια του Denver. Η εικόνα γίνεται σίγουρα καλύτερη αν αναλογιστούμε το πόσο βελτιωμένος εμφανίστηκε στα playoffs, όπου τα ποσοστά του και κυρίως το EFG% του επέστρεψαν στα γνωστά τους επίπεδα. Το σωστό ερώτημα πάντως είναι τι είδους παίκτης θέλουν οι Nuggets να γίνει ο Gary Harris. Προφανώς δεν θα έβλαπτε κανέναν αν κατάφερνε να σταθεροποιηθεί στους 19 πόντους μ.ο., ωστόσο με δεδομένη την εμφάνιση νέων επιθετικών απειλών στο rotation της ομάδας, ο Harris πρέπει να κάνει καλά αυτό που ανέκαθεν έκανε. Θα πρέπει να παραμείνει η ναυαρχίδα της αμυντικής περιφέρειας των Nuggets, συνεχίζοντας παράλληλα να απειλεί με συνέπεια από την περιφέρεια , να κινείται πίσω από τον Jokic δίνοντας του ένα μόνιμο out και να είναι απόλυτα ήρεμος και μετρημένος μέσα στο παρκέ, αποτελώντας το αντίβαρο στις -πολλές φορές- αμφισβητήσιμες επιλογές του Murray. Ο Harris είναι το τσιπάκι για το safe mode του Denver.
Κορυφαία Προσθήκη
Ο Jerami Grant ίσως αποδειχθεί μία από τις πολυτιμότερες προσθήκες σε ολόκληρο το ΝΒΑ, και ας έχει περάσει εντελώς απαρατήρητη. Ο Grant είναι παίκτης που αναπτύσσεται και βελτιώνεται κάθε χρόνο, και λείπει από το ρόστερ των Nuggets. Στην πραγματικότητα θα εξεταστεί το κατά πόσο μπορεί να αναπληρώσει τον Millsap, όταν αυτός αποχωρήσει, αλλά προς το παρόν θα μπορέσουν να λειτουργήσουν μαζί, πιθανώς και στην ίδια πεντάδα.
Σαν σκόρερ ξέρουμε ότι έχει δύο τρόπους να βάλει την μπάλα στο καλάθι, να σουτάρει από το τρίποντο, ή να την καρφώσει. Και οι δύο είναι πολύτιμοι για το παιχνίδι του Denver με το πολύ καλό spacing και τις εμπνεύσεις του Jokic. O Grant, που ποτέ δεν θα τον χαρακτηρίζαμε σουτέρ, κατάφερε πέρσι με την Oklahoma στον ίδιο ρόλο να σουτάρει με 39,2% από το τρίποντο σε σχεδόν 4 προσπάθειες ανά παιχνίδι, ποσοστό ασύλληπτο αν αναλογιστούμε τις ως τότε επιδόσεις του. Αποτελούν ωστόσο απόδειξη ότι δουλεύει συνεχώς και αυτό αποδίδει. Είναι όμως η προσφορά του στην άμυνα που θα κριθεί ακόμα πιο σημαντική και κυρίως η δυνατότητα του να έρχεται ως βοήθεια για να αλλοιώνει προσπάθειες παικτών που ξέφυγαν από την επιτήρηση άλλων. Στην κάπως βραδυκίνητη frontcourt των Nuggets, η δυνατότητα αυτή είναι θησαυρός. Θα βρει τουλάχιστον 22-24 λεπτά σε κάθε παιχνίδι, και στο χέρι του είναι να τα αυξήσει.
Τρία ερωτήματα ψάχνουν απάντηση
α. Ποια από τις αποκαλύψεις της περσινής χρονιάς θα συνεχίσει να εντυπωσιάζει?
Οι πάρα πολλοί τραυματισμοί πέρσι έδωσαν την ευκαιρία σε παίκτες που βρίσκονταν στην λάθος πλευρά του rotation να βγουν μπροστά και να πάρουν πολλά λεπτά, και το πραγματικά εντυπωσιακό για την ομάδα του Denver είναι ότι όλοι όσοι βγήκαν μπροστά έδειξαν να μπορούν να σταθούν στο επίπεδο αυτό. Ο Monte Morris εκμεταλλεύτηκε τον τραυματισμό του Ιsaiah Thomas και τον έστειλε εκτός Denver, οι Malik Beasley και Torrey Craig είδαν τους Gary Harris και Will Barton να χάνουν 65 παιχνίδια και το εκμεταλλεύτηκαν, ενώ και ο καλός Hernangomez πήρε συμμετοχές στην βασική πεντάδα χάρη στα παιχνίδια που έχασαν ο Millsap με τον Trey Lyles, χωρίς ωστόσο να εντυπωσιάσει ιδιαίτερα.
Πόσοι από αυτούς ήταν συγκυριακά one hit wonders και πόσοι εξασφάλισαν μόνιμη θέση στο rotation των Nuggets; Long story short, όλοι. Για τον Monte Morris δεν έχουμε λόγια, ήταν πραγματικά μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις σε όλο το ΝΒΑ. Απίστευτα κοντρολαρισμένος παίκτης, με το σουτ του, με τις πάσες του, με τις άμυνες του, με τα όλα του, ειλικρινά στενοχωριέμαι που ο Jamal Murray του τρώει τόσο χρόνο από το κουμάντο της ομάδας. Προσωπικά μου αρέσει πολύ περισσότερο η πεντάδα με Morris point guard και τον Murray στο “2” ή ακόμα καλύτερα, στον πάγκο.
Ο Torrey Craig ήταν άλλη μια απροσδόκητη λατρεία. Μέχρι τα 27 του βολόδερνε στα πρωταθλήματα Νέας Ζηλανδίας και Αυστραλίας, μέχρι που βρήκε ένα άνοιγμα στον κόσμο του ΝΒΑ, και διεκδίκησε και κατοχύρωσε την θέση του εκεί δίνοντας το 150% σε κάθε κατοχή, δαγκώνοντας αντιπάλους στον λαιμό, και δίνοντας στην επίθεση τα απολύτως απαραίτητα, ό,τι θα μπορούσε να δώσει με βάση το ταλέντο του. Αυτό είναι το μεγάλο του προσόν, δεν είναι ποτέ κακός στο παρκέ. Είναι ο νέος P.J. Tucker.
O Μalik Beasley δεν ήταν τόσο απροσδόκητα καλός, καθώς το περιμέναμε σε έναν βαθμό, μιας και ήδη είχε δώσει τα διαπιστευτήρια του. Σε κάθε περίπτωση, κατάφερε όσο περνούσε η σεζόν να βελτιώνεται και να προσαρμόζεται καλύτερα, και αποτελεί ήδη τον αντικαταστάτη του Gary Harris, σαν αναπληρωματικός ή σαν ασφαλιστική δικλείδα σε περίπτωση τραυματισμού. Ο Hernangomez δεν ήταν τόσο καλός πέρσι αλλά θα τον αγαπάμε για πάντα, και πάντα θα πιστεύουμε ότι θα είναι το μελλοντικό τεσσάρι των Nuggets, ακόμα και αν φτάσει 35 χρονών και παίζει στην Barcelona.
β. Είναι ο Bol Bol ο νέος Porzingis, ο νέος Milicic ή ο νέος Manute Bol;
O Bol Bol ήταν η επιλογή των Nuggets στο #45 του φετινού draft. Όταν είδαν ότι έπεσε εκεί, θεώρησαν σκόπιμο να αποκτήσουν draft pick για να τον φέρουν στο Denver, και πολύ καλά έκαναν, πατώντας πάνω σε ένα ιδιαίτερο σκεπτικό. Περίπου οι μισοί από το ρόστερ του Denver δεν έπαιξαν από την πρώτη τους χρονιά, αλλά πήραν χρόνο να αναπτύξουν το σώμα και το παιχνίδι τους εκτός ΝΒΑ, μέχρι να θεωρηθούν έτοιμοι να συνεισφέρουν στην ομάδα. Στην περίπτωση του προερχόμενου από season ending τραυματισμό Bol, ο οποίος μάλιστα ήδη ξέραμε ότι έχει ένα ιδιαίτερα άγουρο παιχνίδι που όπως είναι δεν μπορεί να σταθεί στο ΝΒΑ, ο χρόνος είναι παραπάνω από πολυτέλεια, είναι ανάγκη. Το σώμα του χρειάζεται πολλά κιλά, καθώς παίκτες με παιχνίδι πιο έτοιμο αλλά παρόμοιο καλούπι, πχ ο Porzingis ή ο Bamba βασανίστηκαν πολύ από την φθορά που υπάρχει στην ρακέτα σε κάθε αγώνα ΝΒΑ. Δεν είναι μόνο το σώμα του όμως, είναι η αίσθηση του παιχνιδιού, είναι το να στρογγυλέψει τις πτυχές του παιχνιδιού όπως την τρίπλα ή τα τελειώματα μέσα στην κίνηση δίπλα στο καλάθι, που ήταν ακόμα πάρα πολύ ανέτοιμες.
Από εκεί και πέρα, o Bol αυτή τη στιγμή είναι μόλις δύο εκατοστά πιο κοντός από τον Porzingis, τον δεύτερο πιο ψηλό παίκτη του ΝΒΑ2)ο Marjanovic είναι μια κατηγορία μόνος του και σούταρε από το τρίποντο σε 8 αγώνες με το Oregon με ποσοστό 52%. Ακόμα και αν θα έπεφτε αυτό το ποσοστό, απλά δεν το συναντάμε πουθενά σε τέτοια ύψη. Αν ο Bol καταφέρει να σκληρύνει και να αντέξει στις επαφές, οι Nuggets θα έχουν για μία ακόμα φορά μετά τον Jokic κατακλέψει το ΝΒΑ. Προς το παρόν, θα αγωνιστεί με two -way contract, δηλαδή θα παίρνει κυρίως παιχνίδια συμμετοχής στην G-League και θα έχει δικαίωμα να περάσει για 45 ημέρες από το ΝΒΑ, αλλά αν η πρόοδος του επιταχυνθεί, μπορεί να πάρει και κανονικό συμβόλαιο. Δεν θα χρειαστεί, ελπίζουμε να παραμείνει όλη την χρονιά στην θυγατρική για να δουλέψει στο σώμα και το παιχνίδι του, όπως πολύ καλά ξέρουν να κάνουν στο Denver, και από του χρόνου να έρθει να σχηματίσει την πιο θεότρελη και weird frontcourt στην ιστορία του ΝΒΑ, με τον χοντρό και τον ψηλό μαζί.
γ. Είναι αυτά αρκετά για να διεκδικήσουν θέση στους τελικούς του ΝΒΑ;
ΟΧΙ DENVER, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ ΤΕΛΙΚΟΥΣ ΝΒΑ ΜΕ ΤΟΝ JAMAL MURRAY.
Quo Vadis?
Οι Nuggets θα συνεχίσουν την σταθερή τους ανάπτυξη, αλλά οι εξελίξεις στην Δύση δεν τους βοηθάνε. Η regular season δεν θα είναι πλέον τόσο εύκολη πίστα όπως πέρσι, αλλά θα την περάσουν, πιθανότατα πέμπτοι. Το ζήτημα είναι τι θα κάνουν στην επόμενη πίστα, στα playoffs, και εκεί έχω την εντύπωση ότι δεν θα καταφέρουν καν να φτάσουν στο save της προηγούμενης σεζόν. Αποκλεισμός στον πρώτο γύρο και εκ νέου προβληματισμός για το ποιο είναι το “κάτι παραπάνω” που χρειάζονται.
Dimitris Mantzoukas
Latest posts by Dimitris Mantzoukas (see all)
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 6 - December 2, 2019
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 2 - November 4, 2019
- 2019-20 Previews: Utah Jazz - October 24, 2019
- 2019-20 Previews: Portland Trail Blazers - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Orlando Magic - October 19, 2019
