“Ιt is the end of an era! No more J and C’s. No more Joey and Chan’s. No more J-man and Channy. You wanna go to Joey and Chandler’s? Can’t, it’s not there.”
Αλλάζουμε τα ονόματα των Chandler Bing και Joey Tribiani με αυτά των Marc Gasol και Mike Conley Jr, αλλάζουμε την κεντρική σκηνή από το διαμέρισμα της Νέας Υόρκης σε ολόκληρη την πόλη του Memphis, και μπορούμε να αντιληφθούμε το πλαίσιο του δράματος που έλαβε χώρα αυτό το καλοκαίρι στην πόλη που για κάποιον λόγο φιλοξενεί ακόμα μία ομάδα που λέγεται Grizzlies, χωρίς να υπάρχει αρκουδίτσα ούτε για δείγμα στην περιοχή. No more Marc and Mike λοιπόν, ωστόσο το μέλλον προδιαγράφεται λαμπρό για αυτούς τους Grizzlies οι οποίοι στήνουν αθόρυβα μία από τις ομάδες που θέλουμε να βλέπουμε φανατικά φέτος, αλλά και τα επόμενα χρόνια.
Offseason
Αν έπρεπε με μία λέξη να χαρακτηρίσω την φετινή offseason των Grizzlies, μάλλον θα επέλεγα το “αψεγάδιαστη”. Μοιάζει να έκαναν σε κάθε φάση του καλοκαιριού ακριβώς αυτό που έπρεπε, βάσει των ορίων τους φυσικά, και τα πάντα μοιάζουν να βγάζουν απόλυτη λογική, στοιχείο το οποίο στον σχεδιασμό πάρα πολλών ομάδων εκλείπει. Ο σχεδιασμός, ο οποίος θυμίζει πολύ τον αντίστοιχο των Hawks, προέβλεπε την δημιουργία ενός νεανικού κορμού που θα αποτελέσει το μέλλον της ομάδας, την εκμετάλλευση του μεγάλου cap space της ομάδας προσφέροντας διέξοδο σε ομάδες που χρειάζονται οικονομικές ανάσες, έναντι ανταλλάγματος φυσικά, την συσσώρευση assets, και το “σκότωμα” των βετεράνων που ενδεχομένως να ανέβαζαν την ανταγωνιστικότητα της ομάδας αλλά θα έτρωγαν πολύτιμο χρόνο από τους μικρούς εμποδίζοντας την εξέλιξη τους.
Ξεκινώντας το καλοκαίρι, το μοναδικό δεδομένο ήταν ότι ο Jaren Jackson Jr. θα ήταν το νέο πρόσωπο του franchise, και υπήρχε ένα μικρό κομμάτι του κορμού της νέας εποχής με τους Dillon Brooks, Bruno Caboclo, Ivan Rabb να το απαρτίζουν. Πρώτη στάση το draft, όπου οι Grizzlies στάθηκαν πολύ τυχεροί στην διαδικασία της κλήρωσης και έφυγαν με την δεύτερη επιλογή της βραδιάς, και αυτόματα κλείδωσαν εκεί τον Ja Morant ως τον δεύτερο θεμέλιο λίθο της ομάδας. Το τεράστιο κέρδος της βραδιάς ήρθε ωστόσο αρκετά μετά, όταν για κάποιον ανεξήγητο λόγο ο Brandon Clarke είχε κυλήσει ως το #21 και το Memphis έδειξε τα αντανακλαστικά να ανέβει δύο θέσεις και να τον τσιμπήσει, κερδίζοντας έναν έτοιμο παίκτη που πιθανότατα θα μπορεί από φέτος να προσφέρει 20-25 λεπτά και ενδεχομένως σε βάθος -λίγου- χρόνου να καταλήξει βασικός.
Οι Grizzlies ανανέωσαν γρήγορα τον Jonas Valanciunas με ένα αξιοπρεπέστατο συμβόλαιο και έφεραν τον Marko Guduric από την Fenerbahce ελπίζοντας να τους βγει κάτι κοντινό σε Bogdanovic. O Mike Conley δόθηκε στην Utah με αντάλλαγμα τους Grayson Allen, Jae Crowder, δύο picks πρώτου γύρου και τον Kyle Corver, o οποίος αμέσως δόθηκε στο Phoenix με αντάλλαγμα τους De’Antony Melton και Josh Jackson. Με την συνοδεία ενός ακόμα pick πρώτου γύρου, οι Grizzlies υποδέχθηκαν τον Andre Iguodala και το συμβόλαιο του, τον οποίον σκοπεύουν να δώσουν σε contender μόλις παρουσιαστεί η πρώτη ανάγκη. Υπάρχουν πολύ ρεαλιστικές πιθανότητες το Memphis να κερδίσει δύο picks πρώτου γύρου χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα πέρα από το να πάρει και να δώσει τρεις μήνες μετά τον πρώην παίκτη των Warriors. Τέλος, στην πιο βαρετή ανταλλαγή ever, έδωσαν τον Chandler Parsons για να πάρουν τα expiring contracts των Solomon Hill και Miles Plumlee.
Ως προπονητή επέλεξαν έναν νέο, φιλόδοξο προπονητή για να οδηγήσει τους νέους, φιλόδοξους παίκτες στο νέο, φιλόδοξο project. Ο Taylor Jenkins δεν έχει ξανακάτσει στην καρέκλα του head coach, αλλά το βιογραφικό του είναι αρκετά ενθαρρυντικό, έχοντας θητεύσει ως βοηθός δίπλα στον Mike Budenholzer τόσο στους Hawks όσο και στους Bucks. To γεγονός ότι στα 34 χρόνια του είναι μικρότερος από όλους τους υπόλοιπους εκτός από μένα συντελεστές του Ballhog, γίνεται λιγότερο εντυπωσιακό αν σκεφτούμε ότι ο άνθρωπος που τον επέλεξε, ο νέος general manager της ομάδας, ο Zach Kleiman, είναι μικρότερος και από μένα, στα 30 του χρόνια μόλις. Τόπο στα νιάτα σε κάθε επίπεδο του οργανισμού των Grizzlies.
Roster Depth
PG Ja Morrant, Tyus Jones, De’Antony Melton
SG Dillon Brooks, Grayson Allen, Marko Guduric
SF Jae Crowder, Kyle Anderson, Andre Iguodala, Solomon Hill
PF Jaren Jackson Jr, Brandon Clarke, Bruno Caboclo, Ivan Rabb
C Jonas Valanciunas, Miles Plumlee
Παίκτης – Κλειδί
Ο Tyus Jones δεν είναι μια ιδιαίτερα λαμπερή προσθήκη, αλλά έχει πολλές πιθανότητες να αναδειχθεί σε μία από τις πιο ουσιαστικές του καλοκαιριού. To ύψος που του λείπει καλύπτεται από το μυαλό και την αντίληψη που έχει για το παιχνίδι, όντας πρότυπο οργανωτή, που μοιράζει υπέροχα την μπάλα και κυρίως, αποφεύγει τα λάθη. Το assist/turnover ratio, ο λόγος δηλαδή των assist που δίνει προς τα λάθη που κάνει έφτασε στο συγκλονιστικό 6,96, το οποίο δεν ήταν απλά η καλύτερη επίδοση με διαφορά στο ΝΒΑ πέρσι, αλλά και η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών στην λίγκα. Τα πιο σίγουρα χέρια point guard εκεί έξω συνδυάζονται με αξιοπρεπή απειλή από το τρίποντο (αν και πέρσι ήταν κακός, πέφτοντας στο 31,7%), αξιοπρεπέστατη άμυνα αν ληφθούν υπόψιν οι περιορισμοί που τίθενται από το ύψος του, και ένας εξαιρετικός χαρακτήρας αγαπητός πάντα από όλους τους συμπαίκτες του. Ακόμα και ο Jimmy Butler,ο οποίος είχε σκοτωθεί με την μισή Minnesota, πέρσι νοίκιασε ένα ιδιωτικό αεροπλάνο για να στείλει τον Tyus να παρακολουθήσει το πρώτο παιχνίδι του αδερφού του με την φανέλα του Duke. O Jones θα αποτελέσει ιδανικό συμπλήρωμα του Ja Morant, καθώς διαθέτει διαφορετικά χαρακτηριστικά, θα μπορεί να ηρεμεί σχετικά τον ρυθμό μετά την ξέφρενη προσέγγιση του rookie, αλλά επίσης θα μπορεί να αγωνιστεί και δίπλα του, ειδικά εφόσον επανέλθει σε καλύτερες επιδόσεις από την γραμμή του τριπόντου.
Να, ένας παίκτης που αποπνέει σοβαρότητα κι επαγγελματισμό. Πώς να μην τον συμπαθήσει ο Jimmy Butler;
Κορυφαία Προσθήκη
Όταν μία από τις προσθήκες της ομάδας είναι το #2 pick του Draft και πιθανότατα ο δεύτερος καλύτερος παίκτης της ομάδας, αυτόματα ανάγεται σε κορυφαία προσθήκη. O Ja είναι απλά τρομακτικός. Δεν έχω ιδέα πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει, αλλά οι συγκρίσεις με τον Russell Westbrook μπορεί και να τον αδικούν, καθώς μου μοιάζει αρκετά πιο έξυπνος. Μοναδική ατέλεια το σουτ, αλλά όταν στα 18 του μπορεί να κάνει αυτά που κάνει, δεν ανησυχούμε ιδιαίτερα. Ξεκίνησε από το πουθενά, χωρίς να είναι γνωστός, και μέσα σε έναν χρόνο κατέκτησε τις καρδιές των πάντων, και αν δεν υπήρχε το φαινόμενο Zion, θα βρισκόταν δικαίως στο #1 του draft. Θα δώσει οριστικό τέλος στην εποχή του Grit n’grind και θα σηματοδοτήσει την μετάβαση σε μία νέα εποχή τρελού pace, γρήγορου μπάσκετ γενικότερα και ασταμάτητης πίεσης.
Τρία ερωτήματα ψάχνουν απάντηση
α.Είναι ο Jaren Jackson franchise player?
NAI. Είναι. Απλά είναι. Είναι μελλοντικός all-star. Ο JJJ ήταν από την αρχή ένα project που όλοι εντός και εκτός Memphis ήξεραν ότι θα χρειαστεί χρόνο, ήταν άλλωστε ο πιο μικρός σε ηλικία στο περσινό ντραφτ, ωστόσο κανείς δεν περίμενε να παρουσιαστεί τόσο έτοιμος. Ο τέλειος two-way παίκτης, συγκλονιστικός για το σώμα και την ηλικία του αμυντικός, και ήδη ώριμος επιθετικά, έχοντας την απειλή από την περιφέρεια και παρουσιάζοντας ένα αρκετά ιντριγκαδόρικο inside παιχνίδι που δεν ήταν καθόλου δεδομένο ότι θα έφτιαχνε. Όπως ωριμάζει θα γίνεται ακόμα καλύτερος.
β.Ποιος θα κερδίσει μόνιμη θέση στον κορμό των επόμενων ετών;
Αυτό το ερώτημα είναι μάλλον το πιο ενδιαφέρον. Με δεδομένο ότι οι Jaren Jackson Jr, Ja Morant, Brandon Clarke, Jonas Valanciunas και Tyus Jones εκτός συγκλονιστικού απροόπτου έχουν κλειδώσει τις θέσεις για το μέλλον, ας δούμε έναν προς έναν τους παίκτες σε σειρά κατάταξης ξεκινώντας από τους πιο πιθανούς και προχωρώντας στους πιο απίθανους να παραμείνουν για πολλά χρόνια σε αυτή την ομάδα.
Dillon Brooks: O Dillon Brooks της πρώτης χρονιάς ίσως έμπαινε στην από πάνω λίστα, ακόμα και τώρα όμως δείχνει έτοιμος να παραμείνει για πολλά χρόνια στην ομάδα. Δεν θα γίνει ποτέ σταρ, ωστόσο είναι αρκετά αξιόπιστος επιθετικά, μαρκάρει μανιασμένα1)αν και δεν είναι εξαιρετικός αμυντικός, λατρεύεται από τους φίλους της ομάδας, είναι καλός σουτέρ και φαίνεται να ξεκινάει χωρίς αντίπαλο για το “2”. Αν δείξει ότι ξεπερνάει την περσινή χρονιά, θα υπογράψει νέο συμβόλαιο το καλοκαίρι.
Kyle Anderson: Ο Zach Lowe είπε για τον Kyle Anderson ότι έχει κάνει όπλο το πόσο αργός είναι, παίζοντας μια ταχύτητα κάτω από το υπόλοιπο ΝΒΑ για να μπερδεύει τους αντίπαλους αμυντικούς που είναι συνηθισμένοι στην ταχύτητα του ΝΒΑ. Πέρα από αυτό, πρόκειται για πολύ σοβαρό αμυντικό, συμπαθητικό σουτέρ, πανέξυπνο στις κινήσεις του, το είδος παίκτη και χαρακτήρα που μόνο καλό κάνει σε όποια ομάδα βρίσκεται. Θα μείνει.
De’Antony Melton: Μην πιστεύετε αυτά που διαβάζετε από εδώ και από εκεί. Ο Melton είναι παικταράς, και ειδικά στο Memphis που κάποτε λατρεύτηκε ο Tony Allen, ο Melton θα βρει το σπίτι του. Έχει όλα τα προσόντα να εξελιχθεί σε τοπ-5 αμυντικό guard στην λίγκα, κάτι σαν τον Patrick Beverley, και να θυμίσω ότι ο Beverley στην ηλικία του Melton έψαχνε χρόνο συμμετοχής σε παιχνίδια με τον Πανιώνιο και το Μαρούσι. Πιστεύω ότι μπορεί να βελτιώσει το σουτ, που είναι το μοναδικό στοιχείο που του λείπει. Φήμες ήθελαν τους Grizzlies να τον δοκιμάζουν ως shooting guard και όχι ως οργανωτή, κάτι που συνηγορεί υπέρ της ανάγκης του να φτιάξει το σουτ, αλλά θεωρώ ότι είναι ένας ρόλος που μπορεί να ανταπεξέλθει, με οδηγό πάντα τον Tony Allen.
Jae Crowder: Απόλυτα αξιόπιστος, πολυεργαλείο, δεν χρειάζονται συστάσεις. Δεν τον βάζω στους σίγουρους γιατί υπάρχει το αρκετά σοβαρό ενδεχόμενο να αναζητηθεί στο trade deadline από ομάδες που θα ψάχνουν να καλύψουν κενά με έτοιμους μπαρουτοκαπνισμένους παίκτες. Αν δεν δοθεί έναντι picks, σίγουρα αξίζει να μείνει και θα μείνει.
Grayson Allen: Οι πιθανότητες είναι 50/50, θεωρητικά αν εξαντλήσει τις δυνατότητες του μπορεί να βρει ρόλο, ειδικά σε μία ομάδα που χρειάζεται το σουτ του, αλλά τα τελευταία χρόνια δεν έχει δείξει ότι μπορεί να γίνει αυτός που φαινόταν στα πρώτα του χρόνια στο Duke.
Marko Guduric: Αν βάζει τα τρίποντα, θα μείνει. Αν δεν τα βάζει, ίσως βρει άλλο ένα δοκιμαστικό συμβόλαιο στο ΝΒΑ και μετά επιστροφή στην Ευρώπη.
Bruno Caboclo: Μπορεί να αδικείται από την θέση στη λίστα, αλλά εδώ και 5 χρόνια το όνομα Bruno “Next Giannis” Caboclo ήταν οριακά inside joke στις κουβέντες με τον Μαυράκη, και ενδεχομένως σε πολλές περισσότερες κουβέντες φίλων του ΝΒΑ. Για τον Caboclo ήταν που ειπώθηκε πρώτη φορά όταν έγινε draft το περίφημο “He is two years away from being two years away” από τον Fran Franschilla, θέλοντας να καταδείξει πόσο ανέτοιμος ήταν γι΄αυτό το επίπεδο. Το εντυπωσιακό είναι ότι η κρίση αυτή μάλλον είναι εξαιρετικά ακριβής, καθώς τέσσερα χρόνια μετά την επιλογή του, άρχισε πέρσι να δείχνει ότι μπορεί να έχει μέλλον στο ΝΒΑ. Οι Grizzlies πειραματίστηκαν πέρσι μαζί του, και φέτος πειραματίζονται ακόμα περισσότερο, δοκιμάζοντας τον στην προετοιμασία ακόμα και ως center. Μεγάλο ερωτηματικό, ωστόσο έχει ελπίδες.
Josh Jackson: Με δεδομένο ότι κρίθηκε καλύτερο για την καριέρα του να μην ξεκινήσει με την κανονική ομάδα αλλά να σταλεί στην θυγατρική για να πάρει παιχνίδια, το μέλλον δεν προδιαγράφεται ευοίωνο για τον Josh Jackson. Δεν είναι ντροπή να σε στείλουν να παίζεις στην G-League, πολλοί έχουν περάσει από εκεί, αλλά όταν είσαι #4 pick με 2 χρόνια εμπειρίας στο ΝΒΑ, ε, είναι λίγο ντροπή. Αφήνω ένα περιθώριο γιατί είναι αναμφίβολα ταλαντούχος, αλλά είναι πλέον φανερό ότι πέρα από αναμφίβολα ταλαντούχος είναι περισσότερο αναμφίβολα ανεγκέφαλος, και το ταλέντο του πιθανότατα θα χαραμιστεί. Αν με κάποιο θαύμα αποκτήσει μυαλό, έχει ελπίδες.
Ivan Rabb: Δίνει μάχη για να παραμείνει στο ρόστερ, ωστόσο η μάχη αυτή δεν πρέπει να οδηγήσει κάπου. Ο Rabb είναι πολύ καλός παίκτης, για Ευρωλίγκα.
Solomon Hill – Miles Plumlee: Θα αξιοποιηθούν απλά ως trade chips, με δόλωμα τα expiring contracts που κουβαλάνε, και θα δοθούνε σε κάποια ομάδα που θα χρειάζεται cap space για να αφεθούν ελεύθεροι, με αντάλλαγμα κάποια picks.
Andre Iguodala: Όλος ο κόσμος ξέρει ότι ο Iggy δεν σκοπεύει να μείνει για πολύ στο Memphis, και θέλει να πάει σε κάποιον διεκδικητή για να κυνηγήσει κάποιο ακόμα δαχτυλίδι. Ευτυχώς το ίδιο θέλουν και οι Grizzlies, οι οποίοι επίσης δεν σκοπεύουν να τον κρατήσουν, και περιμένουν απλά την κατάλληλη προσφορά για να τον ανταλλάξουν.
γ. Ποιος θα σουτάρει από το τρίποντο σε αυτή την ομάδα;
Αν υπάρχει κάτι που αποπνέει κάποια ανησυχία σε αυτή την ομάδα, είναι ότι φαίνεται με βάση τα τωρινά δεδομένα να μην μπορεί να απειλήσει με συνέπεια από την περιφέρεια, κάτι που νομοτελειακά θα οδηγήσει σε δυσκολίες στο σετ παιχνίδι. Όσο και αν οι Grizzlies φαίνεται ότι θα επιδιώξουν να παίξουν σε έναν πολύ γρήγορο ρυθμό εκμεταλλευόμενοι τα χαρίσματα του Morant και τον νεανικό τους κορμό, η πραγματικότητα λέει ότι στις πολλές περιπτώσεις που δεν θα τα καταφέρουν και θα βρεθούν απέναντι σε κλειστές άμυνες, θα πρέπει να βρουν και τα όπλα για να τις ανοίξουν.
Ο Dillon Brooks είναι ο καλύτερος σουτέρ από τους παλιούς παίκτες του Memphis σουτάροντας με 37,5 % πέρσι, ενώ και ο JJJ έδειξε ότι θα είναι σταθερός, πιάνοντας το 35,9% και περιμένουμε να βελτιωθεί. Ο Jae Crowder παρουσιάζει αυξομειώσεις από χρονιά σε χρονιά και κανείς δεν ξέρει που θα κάτσει η μπίλια φέτος. Από τους νεαποκτηθέντες, οι Grayson Allen και Guduric έχουν την φήμη των σουτέρ αλλά όχι και τα στατιστικά να την στηρίξουν, καθώς ο πρώτος πέρσι ήταν άστοχος (32%) και ο δεύτερος θα αγωνιστεί για πρώτη φορά στο ΝΒΑ οπότε δεν έχουμε ιδέα πως θα προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες.
Το πρόβλημα είναι ότι κανείς από τους παραπάνω εκτός απροόπτου δεν θα είναι volume shooter, και ακόμα κι έτσι, λείπει η συνολική απειλή από την περιφέρεια, καθώς οι Jones, Morant, Melton είναι όλοι τους κάτω του μετρίου σουτέρ και οι forwards όπως είδαμε είναι απλά decent. Πλάκα θα έχει την λύση να δώσει ο Brandon Clarke που έχει ξεκινήσει να δουλεύει το τρίποντο από το πουθενά. Λογικά το καλοκαίρι το σουτ θα είναι το πρώτο ζητούμενο στους παίκτες που θα εξεταστούν για να έρθουν στο Memphis.
Quo Vadis?
Δεν έχω ιδέα πόσο γρήγορα θα δέσουν και τι θα καταφέρουν φέτος, αλλά πραγματικά δεν έχει την παραμικρή σημασία. Οι Grizzlies βρίσκονται στο σωστό μονοπάτι και δεν φαίνονται διατεθειμένοι να λοξοδρομήσουν, οπότε το μοναδικό ερώτημα είναι το πόσο γρήγορα θα το βαδίσουν για να φτάσουν στο τέρμα του. Οι 25 νίκες ακούγονται πολλές σε μια πολύ σκληρή Δύση, αλλά είμαι τόσο ενθουσιασμένος που θα το υποστηρίξω και ό,τι βγει.
Dimitris Mantzoukas
Latest posts by Dimitris Mantzoukas (see all)
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 6 - December 2, 2019
- Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part IV Chapter 2 - November 4, 2019
- 2019-20 Previews: Utah Jazz - October 24, 2019
- 2019-20 Previews: Portland Trail Blazers - October 20, 2019
- 2019-20 Previews: Orlando Magic - October 19, 2019
| ↑1 | αν και δεν είναι εξαιρετικός αμυντικός |
|---|
