Η περίπτωση των Rockets παραμένει εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Από τότε που έφτασε ο D’ Antoni στο Houston και η ομάδα ξέφυγε από το «παραδοσιακό» tandem που είχαν οι Van Gundy – Adelman – McHale στο μυαλό τους, δηλαδή ένας τρομακτικός σκόρερ στο “2” και ένας δεινόσαυρος στο “5”, χτίστηκε ένα μοντέλο μαθηματικό – αγωνιστικό, το οποίο δανείστηκε στοιχεία από τους “Run TMC” Warriors και τους “Seven Seconds or Less” Suns, το οποίο όμως δεν έχει όμοιο του.
Και φέτος, επιχειρούν ένα ρίσκο. Yπολογισμένο για τον Morey. Αμφιλεγόμενο για όλους τους άλλους.
The story so far…
Μετά την περσινή αποτυχία, οι D’ Antoni – Morey για άλλη μια φορά ανέτρεξαν στα analytics. Στους Suns, ο Ιταλοαμερικάνος είχε βρει το νόημα στην αύξηση του pace και των κατοχών, που νομοτελειακά θα ευνοούσε την ομάδα του. Στους Rockets, βρήκε το τρίποντο, ακολουθώντας το απλούστατο δόγμα πως 3>2: αν η ομάδα καταφέρνει και σουτάρει τουλάχιστον με συγκεκριμένα ποσοστά ευστοχίας από το τρίποντο, τότε το μόνο που χρειαζόμαστε είναι απλώς πολλά τρίποντα για να κερδίσουμε. Πάρα πολλά. Περισσότερα κι από δίποντα.
Για να τα βάλουμε αυτά τα τρίποντα, χρειαζόμαστε καλούς σουτέρ, όσους περισσότερους γίνεται μέσα στη βασική πεντάδα. Για να είναι αυτά τα τρίποντα πράγματι παραγωγικός τρόπος επίθεσης, δεν χρειάζονται μόνο καλοί σουτέρ, αλλά και καλές προϋποθέσεις. Ποιος μπορεί να τις εξασφαλίσει αυτές; Φυσικά, ο James Harden, ένας παίκτης που είχε ήδη διακριθεί στο να δημιουργεί, τόσο σουτ για τον εαυτό του μετά από ντρίμπλα, αλλά και σουτ για τους άλλους. Πως θα μεγιστοποιήσουμε αυτά τα δύο χαρίσματα του Harden; Βάζοντας μπροστά του έναν center, που δεν μας ενδιαφέρουν άλλα χαρίσματα, πέραν των γρήγορων ποδιών, της δύναμης, της αλτικότητας και του μάκρους – με άλλα λόγια, έναν πολύ καλό roller, ώστε να συμπληρώνει την παλέτα επιλογών του «Μούσια». Με τον Harden και τυπικά πρωτεύοντα δημιουργό, θα μπορεί είτε να δημιουργεί το δικό του σουτ, είτε να νικάει στο 1-1 τον αντίπαλο του, χάρη στην σωματική του διάπλαση και την απαράμιλλη τάση του να κερδίζει φάουλ και εκεί να μπορεί να εκτελέσει pick’n’roll ή να κάνει kick out σε ακροβολισμένους σουτέρ στις γωνίες.
Μόλις αυτό το πείραμα κατέστη πετυχημένο, οι Morey-D’Antoni το πήγαν ένα βήμα παραπέρα. Ακριβώς για να αρχίσουν να μαζεύουν την άμυνα και να ελέγχουν περαιτέρω δεσποτικά τον ρυθμό, χωρίς όμως να χάνουν ούτε στο ελάχιστο σουτ από την περιφέρεια, οι όχι ιδιαίτερα αθλητικοί και ψηλοί Rockets πρόσθεσαν τον Chris Paul. Ο στόχος εδώ ήταν απλής: να δημιουργήσουν κατοχές, όσο πιο ευνοϊκές γίνεται για τους ίδιους, ποσοτικά (λιγότερες) και ποιοτικά (σετ παιχνίδι).
Το τρίτο πείραμα του D’ Antoni είναι το πιο ιντριγκαδόρικο, με την έννοια ότι εμπεριέχει αρκετά «αν». Ο προπονητής των Rockets θεωρεί πως η ομάδα του έπιασε τη φέρουσα ικανότητα της. Φυσικά, δεν θα ήταν διατεθειμένος να έχει λιγότερο χειρισμό της μπάλας, όμως και πάλι, με τον Chris Paul στα 34 του, παρέμενε προβλέψιμη, αλλά αρκετά αντιμετωπίσιμη. Ο Russell Westbrook, ο άνθρωπος που έχει πραγματικά εκατό αγωνιστικά ελαττώματα, αλλά παραμένει ένας από τους καλύτερους με προσωπικό αντίπαλο και μπορεί να εκμεταλλευτεί το ανοιχτό γήπεδο όσο ελάχιστοι, τόσο στον αιφνιδιασμό, όσο και στο «πέντε εναντίον πέντε» ήταν η απάντηση. Και προς – σχετική – υπεράσπιση του Westbrook, έχει παίξει ελάχιστα στη ζωή του με δύο ή τρεις συμπαίκτες που να μπορούν να κάνουν spacing προς όφελος του1)Δεν είναι τυχαίο που οι Thunder δεν βρήκαν ποτέ την απάντηση μετά τη φυγή του Harden στο ποιος θα παίζει στο “2”, όπως δεν είναι τυχαίο ότι οι καλύτερες στιγμές τους έκτοτε δεν ήταν με τον Ibaka να «στρετσάρει» αναγκαστικά, κάτι που έχει κόψει μαχαίρι στο Toronto τα τελευταία χρόνια, αλλά με δίδυμο παραδοσιακών ψηλών βλ. Adams – Kanter.
Best defensive rating… wait what?!?!?!?
Φανταζόμαστε πως κάπου στο καλοκαίρι, εκεί που ο Morey έψαχνε την κατάλληλη ευκαιρία να δημιουργήσει από το πουθενά προστιθέμενη αξία στον πιο δύσκαμπτο κορμό της λίγκας και παράλληλα, να ξεφορτωθεί τον Paul που είχε τσακωθεί με τον Harden, ανέτρεξε στα περσινά στατιστικά και ανακάλυψε πως οι καλύτερες πεντάδες του Houston ήταν τρεις2)που να έχει παίξει μαζί τουλάχιστον 20′.
α. Harden, Shumpert, Gordon, Tucker, Capela: 3η σε offensive rating (134,8) και pace (98,88), 1η σε defensive rating (81,3) και net rating (53,5), 4η σε eFG% (64,6) και TS% (67,0).
β. Paul, Harden, Ennis, Tucker, Faried: 1η σε offensive rating (139,1), 1η σε eFG% (71,3) και pace (101,66), 2η σε net rating (45,8) και σε TS% (72,1) και 3η σε defensive rating (93,3).
γ. Paul, Harden, House Jr., Tucker, Capela: 5η σε offensive rating (132,3), eFG% (56,5) και TS% (61,5), 2η σε defensive rating (89,2), 3η σε net rating (43,1) και 4η σε pace (95,89).
Με δεδομένο ότι οι Shumpert, Ennis και Faried δεν έμεναν πλέον στο Houston, αλλά δεν ήταν ακριβώς και δυσαναπλήρωτοι και ότι ο Paul δεν ήταν για μείνει, ο Morey εύλογα αναζητούσε κάποιον που θα μοιραστεί το βάρος της οργάνωσης της επίθεσης με τον Harden, θα έχει υπόσταση στην άμυνα και θα ανεβάσει την επιθετική παραγωγή και το pace, τα απόνερα της μετακίνησης του Paul George στους Clippers ήταν πραγματικά «μάννα εξ ουρανού» για τον GM των Rockets.
Τι κάνουν, λοιπόν, φέτος οι Rockets; Καταρχάς, στο μικρό δείγμα που έχουμε ως τώρα από τη φετινή σεζόν, το ένα έκτο της, βρίσκονται στο 10-3 και στην τρίτη θέση της λίγκας πίσω από Lakers – Celtics. Προτού αναλύσουμε ορισμένες σκέψεις, έχει σημασία να τονίσουμε πως, εκτός από το γνωστό σαδιστικό στιλ παιχνιδιού των Rockets, προς το παρόν δεν ρολάρουν και ιδιαίτερα. Χαρακτηριστικότερος όλων ο Harden, που όταν βρέθηκε στα πρώτα παιχνίδια μπροστά σε ένα περίεργο “dryspell” αποφάσισε να… “shoot his way out of it”: με 6/40 τρίποντα στα τρία πρώτα παιχνίδια, χρειάστηκε να συναντήσει στο δρόμο του μια από τις χειρότερες περιφερειακές άμυνες του ΝΒΑ, τους Washington Wizards, για να αρχίσει να τα βάζει κιόλας. Η αλήθεια είναι, πάντως, ότι προς το παρόν, απλώς σουτάρει ασταμάτητα, εκμεταλλευόμενος το σχετικά καλό πρόγραμμα της ομάδας μέχρι τώρα3)18οι στο “strength of schedule”, μέχρι να αρχίσει να σουτάρει και καλύτερα… ή και όχι4)Ο Harden έχει τις περισσότερες προσπάθειες για τρίποντο στα πρώτα 13 παιχνίδια μιας σεζόν στην Ιστορία της λίγκας, με 190. Ο δεύτερος; Ο Steph Curry στα πρώτα 13 παιχνίδια της σεζόν-μαμούθ του, την 2015-16, με… 150!.
Rockets win!!!
James Harden does what he does best for the Rockets to handle the Clippers in an ugly one.#OneMission #ClipperNation
Recap on the NBA Live app 📲: https://t.co/5h255oj0oR pic.twitter.com/gwcjJpuxF2
— NBA Live by Sportsmate (@nbaLIVE_app) November 14, 2019
Την ίδια ώρα, όλα εκείνα τα κριτήρια που προαναφέραμε και έψαχνε (;) να βρει ο Morey, μοιάζουν να μην πληρούνται ιδιαίτερα. Οι Rockets είναι ελαφρώς χειρότεροι επιθετικά (4οι στο offensive rating με 111,9 φέτος – 2οι με 114,9 πέρυσι, 11οι στο eFG% με 52,6 φέτος – 4οι με 54,2 πέρυσι, 6οι στο TS% με 57,1 φέτος – 3οι με 58,1 πέρυσι) και ελαφρώς καλύτεροι αμυντικά (16οι με 107,6 φέτος, 17οι με 110,1 πέρυσι).
Η τεράστια διαφορά όμως είναι στα rebounds και στο pace. Στον πρώτο τομέα, το Houston είναι ακριβώς στα ίδια στα επιθετικά rebounds (10,2 ανά αγώνα, φέτος 19οι και πέρυσι 15οι), αλλά έχουν τεράστια βελτίωση στα αμυντικά rebounds – και προφανώς στα συνολικά – ανά αγώνα: 10οι με 36,3 αμυντικά και 10οι με 46,5 συνολικά φέτος, 28οι με 31,9 αμυντικά και 28οι με 42,1 συνολικά πέρυσι. Παράλληλα, οι Rockets είναι πιο γρήγοροι σε μια ακόμα πιο γρήγορη σε σχέση με πέρυσι λίγκα: τρίτοι φέτος με 106, τέταρτοι από το τέλος πέρυσι με 98,39. Κι αν τα παραπάνω δεν σας πείθουν για την υπερβολικά προφανή συνδρομή του Westbrook, ενός φαινομενικά παράταιρου υλικού στην ως τώρα πεπατημένη συνταγή του “Moreyball”, τότε τι λέτε για αυτό;
Παρεμπιπτόντως, η πιο πάνω βασική πεντάδα5)Η διαλογή γίνεται ανάμεσα σε lineups με τουλάχιστον 100′ ως τώρα δεν είναι μόνο η καλύτερη αμυντικά, αλλά και πρώτη στο pace και δεύτερη στο net rating πίσω από τους βασικούς των Bucks.
Επιπλέον, μετά τη συντριβή τους από τους Heat στο έκτο παιχνίδι της σεζόν, οι Rockets τρέχουν ένα σερί επτά νικηφόρων αγώνων, διάστημα στο οποίο έχουν τη δεύτερη καλύτερη άμυνα στο NBA μετά τους Lakers (722 πόντοι έναντι 712).
Σε ότι αφορά την επίθεση, δεν είναι ότι έχουν αλλάξει τα πράγματα δραματικά. Η πλάστιγγα γέρνει κατά πλειονότητα υπέρ των σουτ τριών πόντων, ενώ το σουτ από το midrange είναι ανύπαρκτο – κατηγορία όπου προφανέστατα οι Rockets είναι για άλλη μια χρονιά η ομάδα που περιμένει το λιγότερο πόντους από εκεί. Αυτό που όμως έχει ένα παραπάνω ενδιαφέρον, διαφοροποιεί σημαντικά την επίθεση των Rockets και έχει ευθεία αναφορά στον Westbrook είναι οι πόντοι από αιφνιδιασμό, οι πόντοι από βολές και το ποσοστό των σουτ μετά από πάσα.
Συγκεκριμένα, οι Rockets παίρνουν σχεδόν 4% παραπάνω σε πόντους από αιφνιδιασμούς και βολές (31,4% έναντι 27,5%), κάτι που οφείλεται τόσο στην αύξηση του ρυθμού από πλευράς τους που προαναφέραμε, όσο και στην σπανιότατη ικανότητα των Westbrook – Harden στο iso, που βέβαια στην περίπτωση του δεύτερου φέτος λαμβάνει θηριώδεις διαστάσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε παράλληλα πως εδώ και τέσσερις σεζόν, δηλαδή από την τελευταία φορά που οποιοσδήποτε εκ των δύο ήταν συμπαίκτης του Kevin Durant, ο Harden είναι μακράν πρώτος στη λίγκα στις προσπάθειες για βολές, ενώ ο Westbrook ήταν 2ος, 8ος, 14ος και 18ος – μια πραγματική μαρτυρία στην απωθητικά μοναδική ικανότητα του “Beard” να κερδίζει βολές και του Westbrook, παρά τα στραβά του, να μπορεί να θυσιάσει ρόλο και χώρο για να πλαισιώσει κάποιον superstar.
Από την άλλη, ενώ η αναλογία assisted τριπόντων με τρίποντα του Harden unassisted παραμένει περίπου ίδια στο 63-376)Αξίζει πραγματικά κάποιος να κάνει συγκριτική ανάλυση των περσινών πηγών παραγωγής πόντων με τις φετινές στο Houston. Οι ομοιότητες σε κατηγορίες όπως assisted/unassisted τρίποντα , πόντοι από λάθη, πόντοι από το midrange και πόντοι μέσα στο «ζωγραφιστό» είναι τέτοιες που ξεπερνάει τον χαρακτηρισμό «σταθερές αρχές μιας ομάδας» και τείνει προς το «όλα στο Houston γίνονται από το κομπιουτεράκι του Morey!, η αναλογία assisted διπόντων – και εν γένει, σουτ – έχει αλλάξει πολύ: 44,8% των διπόντων και 48% των σουτ γενικότερα είναι unassisted, σε αντίθεση με 48,2% και 45,9% πέρυσι αντίστοιχα.
Συμπέρασμα
Με βάση όλα τα παραπάνω, βλέπουμε ήδη ψήγματα ενός Houston, που, ενώ έχει διατηρήσει τα κεντρικά χαρακτηριστικά του στην επίθεση (αναλογία διπόντων – τριπόντων, ανύπαρκτο midrange, κτλ.), απορροφά και άλλα στοιχεία που φέρνει μαζί του ο Westbrook (pace, αμυντικό rebound, επιπλέον παιχνίδι με τη μπάλα). Βεβαίως, προς το παρόν, η ομάδα μοιάζει περισσότερο να επιδιώκει να «χωράει» το παιχνίδι του “Brodie”, παρά να αλλάξει σημαντικά προς το καλύτερο εξαιτίας του. Πράγματι, η εμβέλεια του “Russ” είναι τέτοια που μπορεί να ανεβάσει επίπεδο μια ομάδα, ακόμα κι όταν δεν έχει πιάσει ακόμα τα στάνταρ απόδοσης που μπορεί και καταφεύγει, ως εκ τούτου, βαρύτατα στο παιχνίδι του Harden.
Why not? James Harden has the ultimate license.
Plus, he delivers. 🔥 #Rockets #NBA #NBATwitter pic.twitter.com/7RPj08ole2
— ClutchPoints (@ClutchPoints) November 17, 2019
Παρόλ’ αυτά, δεν μπορούμε ακόμα να δώσουμε στους Morey – D’ Antoni “credit” – εκτός αν θεωρούμε τους 13 πρώτους αγώνες χαρακτηριστικό δείγμα μιας σεζόν που θα κυλήσει έτσι – αν και η αλήθεια είναι πως η ικανότητα τους να κατακερματίζουν το παιχνίδι σε αλγόριθμους, κάνοντας όλη την υπόλοιπη λίγκα να φαίνονται χαζοί, είναι τρομακτική.
Κλείνοντας, λοιπόν, αυτό που ο Morey θεώρησε μια απλούστατη εξίσωση και όλοι οι υπόλοιποι οτιδήποτε άλλο, το να ενώσεις τον ίσως καλύτερο guard στον κόσμο στο παιχνίδι σε μισό γήπεδο με τον καλύτερο ίσως guard στον αιφνιδιασμό, μπορεί πράγματι να αυξάνει κατά 30% τις πιθανότητες των Rockets για τίτλο. Η κυνική, ντετερμινιστική προσέγγιση του front office και του coaching staff απέναντι στο παιχνίδι είναι τέτοια που είναι ικανή να φοβίζει οποιονδήποτε αντίπαλο και όντως εν έτει 2019, οι Rockets δίνουν την αίσθηση ότι μπορούν να ηττηθούν μόνο από μια κακή μέρα τους στην επίθεση.
Προφανώς, όπως κάθε επιτυχημένο υπόδειγμα, έτσι και οι Rockets των Morey-D’Antoni, αν τελικά τα καταφέρουν, θα θέσουν νέες νόρμες για το μπάσκετ. Αυτές θα σπεύσουν να αντιγράψουν κάμποσες ομάδες – σε πρώτη φάση ανεπιτυχώς, διότι, όπως ο μέγας Popovich είχε ισχυριστεί για τους Warriors7)Αν ο “Pop” μισεί το τρίποντο ως μονόδρομο για το μπάσκετ, έχοντας στο μυαλό του τους Warriors, λογικά οι Rockets του δημιουργούν ανεύρυσμα, ο λόγος που δεν πιάνει σε όλους το μοντέλο, είναι επειδή μόνο συγκεκριμένοι αθλητές (όχι οι φετινοί Warriors, προφανώς) μπορούν να το εφαρμόσουν. «Συγκεκριμένος αθλητής» στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο James Harden. Είναι πιθανότατα και ο Russell Westbrook. Είναι, κατά την άποψη μας, και ο P.J. Tucker – ένας παίκτης με θετικά όλα τα βασικά στοιχεία του παιχνιδιού και κυρίως με αγωνιστική οικονομία και μνημειώδη αφοσίωση και αυταπάρνηση για κάθε είδους βρώμικο ή hustle play. Όλοι οι υπόλοιποι είναι παίκτες με ποιότητες που μπορούν να βρεθούν κυριολεκτικά παντού, όπως έχει ήδη καταλάβει ο ίδιος ο Morey και γι’ αυτό αλλάζει τους «αναλώσιμους», δηλαδή το μισό ρόστερ, κάθε χρόνο.
H ανάδειξη μιας ομάδας που προσιδιάζει σε γκρουπ χαρακτήρων σε RPG8)Ο «σκόρερ», ο «σκύλος», ο «σουτέρ», ο “roller”, ο “rim protector”, σα να λέμε ο “Knight”, ο “Barbarian”, ο “Sorcerer”, ο “Necromancer”, κτλ. έναντι ομάδων που προσπαθούν να εγκαταστήσουν το “positionless basketball”. Στο μυαλό μας, είναι αυτονόητο πως δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε το μεν, για λόγους που υπερβαίνουν την αισθητική: χωρίς να το εξαντλήσουμε εδώ και θέλοντας να σας ενθαρρύνουμε για διάλογο στα σχόλια, είναι πιο συντηρητικό. Φυσικά, ο αντίλογος μας διδάσκει το μπάσκετ, ως άθλημα με αποδεδειγμένα ισχυρές νομοτέλειες, θα βρει τον τρόπο να υπερβεί τον εαυτό του ιστορικά, όπως η Žalgiris Kaunas σκόρπισε το μοντέλο του Maljković, το ball και player movement «σκούπισε» τις όποιες “Big Three” ή όπως παίκτες τύπου Anthony, Ellis, Arenas πέρασαν σχεδόν μέσα σε μια νύχτα σε μια ανυποληψία, που δεν αντιστοιχούσε ούτε στην ποιότητα τους ούτε στην αγωνιστική τους φάση.
Δεν αξίζει να προτρέχουμε, όμως, διότι το ερώτημα είναι άλλο. Όσο κι αν η εκρηκτικότητα του Westbrook προσθέτει κάτι που το Houston δεν είχε καθόλου, δηλαδή έναν άνθρωπο να τρέξει μόνος του τον αιφνιδιασμό από το αμυντικό rebound μέχρι το καλάθι, αλλά και έναν guard με vertical παιχνίδι, ειλικρινά πως αντέχει κάποιος – ακόμα και οι οπαδοί του Houston – να το βλέπει αυτό το μπάσκετ;
I despise watching the Rockets. pic.twitter.com/47tzFX4xzn
— pickuphoop (@pickuphoop) November 10, 2019
* To κείμενο γράφτηκε μέχρι το βράδυ της 19ης Νοέμβρη. Θεωρήστε ήδη τους Rockets στο 11-4.
Aris Tolios
Latest posts by Aris Tolios (see all)
- Ντέρμπι στην «Μπάσκετ Σίτι»: μια τοιχογραφία - May 13, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part II) - April 8, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part I) - March 21, 2022
- Playoff Playlist VII: 47 χρόνια σκλάβοι - July 5, 2021
- Playoff Playlist VI: Η εποχή των δεινοσαύρων - July 3, 2021
| ↑1 | Δεν είναι τυχαίο που οι Thunder δεν βρήκαν ποτέ την απάντηση μετά τη φυγή του Harden στο ποιος θα παίζει στο “2”, όπως δεν είναι τυχαίο ότι οι καλύτερες στιγμές τους έκτοτε δεν ήταν με τον Ibaka να «στρετσάρει» αναγκαστικά, κάτι που έχει κόψει μαχαίρι στο Toronto τα τελευταία χρόνια, αλλά με δίδυμο παραδοσιακών ψηλών βλ. Adams – Kanter |
|---|---|
| ↑2 | που να έχει παίξει μαζί τουλάχιστον 20′ |
| ↑3 | 18οι στο “strength of schedule” |
| ↑4 | Ο Harden έχει τις περισσότερες προσπάθειες για τρίποντο στα πρώτα 13 παιχνίδια μιας σεζόν στην Ιστορία της λίγκας, με 190. Ο δεύτερος; Ο Steph Curry στα πρώτα 13 παιχνίδια της σεζόν-μαμούθ του, την 2015-16, με… 150! |
| ↑5 | Η διαλογή γίνεται ανάμεσα σε lineups με τουλάχιστον 100′ ως τώρα |
| ↑6 | Αξίζει πραγματικά κάποιος να κάνει συγκριτική ανάλυση των περσινών πηγών παραγωγής πόντων με τις φετινές στο Houston. Οι ομοιότητες σε κατηγορίες όπως assisted/unassisted τρίποντα , πόντοι από λάθη, πόντοι από το midrange και πόντοι μέσα στο «ζωγραφιστό» είναι τέτοιες που ξεπερνάει τον χαρακτηρισμό «σταθερές αρχές μιας ομάδας» και τείνει προς το «όλα στο Houston γίνονται από το κομπιουτεράκι του Morey! |
| ↑7 | Αν ο “Pop” μισεί το τρίποντο ως μονόδρομο για το μπάσκετ, έχοντας στο μυαλό του τους Warriors, λογικά οι Rockets του δημιουργούν ανεύρυσμα |
| ↑8 | Ο «σκόρερ», ο «σκύλος», ο «σουτέρ», ο “roller”, ο “rim protector”, σα να λέμε ο “Knight”, ο “Barbarian”, ο “Sorcerer”, ο “Necromancer”, κτλ. |
