Όπως κάθε Δευτέρα, ένα νέο match up ξεκινάει στις fantasy λίγκες μας, και ένα σωρό νέα ερωτήματα έρχονται για να μας προκαλέσουν πονοκέφαλο σχετικά με το ποιους παίκτες πρέπει να στοχεύσουμε από τη λίστα των free agents, σε ποιους πρέπει να κουνήσουμε μαντήλι, ευχαριστώντας τους για τις υπηρεσίες τους, ποιους να ξεκινήσουμε, αλλά και ποιους να αφήσουμε να πάρουν δυνάμεις στον φαντασιακό μας πάγκο. Δυστυχώς, αυτά είναι ερωτήματα που μέσα σε όλη την τυχαιότητα και την απροβλεπτότητα που διαπνέει το παιχνίδι του fantasy, δεν επιδέχονται προγενέστερης σωστής απάντησης. Ευτυχώς, όμως, το Ball Hog έρχεται να προσπαθήσει να σπάσει αυτήν την τυχαιότητα, καταφεύγοντας σε επιστημονικές αναλύσεις, που στο τέλος θα αποδειχθούν λάθος, αλλά θα έχουμε περάσει καλά προσπαθώντας να καταλάβουμε το γιατί.
Αστερίσκος, οι σημερινοί τίτλοι των ενοτήτων είναι διπλοί σαν ένας ελάχιστος φόρος τιμής στον Kobe Bryant που έχασε χθες την ζωή του.
Στα decks για σήμερα, ο Johnny Koutsourakis.
The Hardens (The Mambas)
Ναι, κανονικά τέτοιοι παίχτες δεν μπαίνουν στους Hardens γιατί εδώ είναι για λίγο πιο low profile ταλεντάκια. Δείξτε όμως και λίγη κατανόηση, γιατί ο Damian Lillard δεν έδειξε κανένα έλεος την προηγούμενη εβδομάδα. Πενήντα δύο πόντοι κύριοι. Όχι σε έναν αγώνα. Αυτό είναι μέσος όρος εβδομάδας. Τα στατιστικά του είναι τόσο ακραία, που ντρέπομαι λίγο να τα γράψω. Σε μόλις 3 αγώνες έβαλε 27 τρίποντα (με 57% ευστοχία). Είχε 37/39 ελεύθερες βολές (94.9%). Ακόμη, λίγο πάνω από 7 ριμπάουντ και 9 ασίστ μέσο όρο, μαζί με ένα κλέψιμο. Ό,τι και να πούμε είναι λίγο.
Μπορεί να άργησε, αλλά ο John Collins δείχνει να παίρνει μπρος σιγά σιγά και αυτή η εβδομάδα είναι μια μικρή απόδειξη. 23.5 πόντοι με 66.7% ποσοστό ευστοχίας είναι μια καλή αρχή. Είχε 90% στις βολές, έδωσε 5 τρίποντα, 13 επιθετικά ριμπάουντ, 4 κλεψίματα και 5 τάπες συνολικά. Με λίγα λόγια, ήταν εξαιρετικά χρήσιμος παντού, χωρίς να χαλάει πουθενά. Τα 6 λάθη θεωρούνται πταίσμα, συγκριτικά με αυτά που προσέφερε.
Το τελευταίο διάστημα ο Dennis Schroder είναι εξαιρετικά ανεβασμένος και ταυτόχρονα ουσιαστικός. Αυτό συνέβη και την εβδομάδα που πέρασε. 25 πόντοι, 3.5 ριμπάουντ και σχεδόν 6 ασίστ για τον Γερμανό point guard, τη στιγμή που σούταρε με 55% στα εντός πεδιάς, με 62% από το τρίποντο και με 80% από τη γραμμή των βολών. Απλά εξαιρετικός.
Σε πολύ καλό φεγγάρι βρίσκεται και ο Ben Simmons, που έχει ανεβάσει κατακόρυφα τα νούμερά του. Μάλλον έβλεπε το καλάθι σαν βαρέλι, σουτάροντας με 80.6% στα σουτ εντός πεδιάς, στο δρόμο για τους 26 πόντους που πετύχαινε κάθε βράδυ. Παράλληλα, έδωσε 11 ριμπάουντ και σχεδόν 9 ασίστ σε κάθε εμφάνισή του, με 3.5 κλεψίματα. Μέχρι και οι βολές του ήταν στο αξιοπρεπέστατο 72%. Μια εβδομάδα που θα θυμάται για καιρό.
Σφηνάκια (Mamba Shots)
- Τα 11 τρίποντα του Damian Lillard κόντρα στο Golden State
- Οι 13/13 βολές του Anthony Davis με αντίπαλο τους Knicks και του Russell Westbrook κόντρα στους Wolves
- Τα 22 rebounds του Tristan Thompson απέναντι στους Knicks
- Οι 16 assists του Trae Young κόντρα στην Oklahoma
- Τα 6 κλεψίματα του Myles Turner με αντίπαλο τους Jazz και του Alex Caruso κόντρα στη Philadelphia
- Οι 6 τάπες του Hassan Whiteside στους Warriors
- Τα 8/8 σουτ του Rudy Gobert απέναντι στο Dallas
The Bennets (The Bad Mambas)
Οι αναπληρωματικοί παίκτες της λίγκας συνήθως περιμένουν τις ευκαιρίες τους και όταν τους δίνονται προσπαθούν να τις αρπάξουν και να καθιερωθούν. Αυτό ακριβώς ΔΕΝ έκανε αυτή την εβδομάδα ο Mikal Bridges, που ήταν σκέτη απογοήτευση. Παρά τα 30+ λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα κατάφερε να πετύχει λιγότερους από 7 πόντους με πραγματικά απαίσια ποσοστά: 37% στα εντός πεδιάς και το αποκαρδιωτικό 15.4% στα τρίποντα. Ναι φίλες και φίλοι, ο Mikal φημίζεται για το σουτ του. Πιθανολογώ πως τα 4 ριμπάουντ και οι 2 ασίστ ανά αγώνα δεν έσωσαν ιδιαίτερα την κατάσταση. Θετικό γεγονός τα 6 κλεψίματα που έκανε, ωστόσο έχει ακόμη πολύ δρόμο μπροστά του.
Τον τελευταίο καιρό ο Darius Garland έδειχνε πως είχε συνηθίσει στους ρυθμούς του ΝΒΑ και βρισκόταν στο σωστό δρόμο. Αυτή την εβδομάδα έκανε αρκετά βήματα πίσω. Δεν ήταν τόσο οι 12 πόντοι ανά αγώνα που προβλημάτισαν, όσο η ελάχιστη δημιουργία του (μόλις 2 ασίστ), η μηδαμινή του συνεισφορά στα ριμπάουντ (1.3 ανά παιχνίδι) και τα άσχημα ποσοστά του (26.5% εντός πεδιάς). Ας ελπίσουμε ότι είναι μόνο μια κακή παρένθεση στην ανοδική του πορεία.
Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα τα λέγαμε για τον Jarett Culver κι αυτός βάλθηκε αμέσως να μας δικαιώσει. Το 5/2.5/1.5 σε πόντους/ριμπάουντ/ασίστ άλλωστε δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για κάποιον που αγωνίζεται 25 λεπτά. Ιδιαίτερα όταν σουτάρει με 29% στα εντός πεδιάς και είχε 0/4 ελεύθερες βολές όλη την εβδομάδα.
Αρκετοί παίκτες ήταν κακοί αυτή την εβδομάδα. Το βραβείο ωστόσο του χειρότερου κέρδισε – και μάλιστα με χαρακτηριστική ευκολία – ο Jae Crowder. Η στατιστική αποτύπωση της εβδομάδας του συμπαθή κατά τα άλλα παίκτης των Grizzlies ήταν στην καλύτερη περίπτωση αποκρουστική. Όποιος δεν τον είχε θα δυσκολευτεί να πιστέψει αυτούς τους αριθμούς, ενώ όποιος τον είχε αποκλείεται να τον ξαναπάρει. Έχουμε και λέμε: 5 πόντοι, 19 ριμπάουντ, 5 ασίστ. Αυτά ήταν ο απολογισμός του σε 3 αγώνες και 61 αγωνιστικά λεπτά. Σούταρε με 11.1%. Βλέπετε καλά. Και όσο κι αν φαίνεται αδύνατο, υπάρχει και ακόμη χειρότερο: το ποσοστό τριπόντων. 1/12, δηλαδή 8.1%. Από τα παραπάνω γίνεται εύκολα αντιληπτό γιατί η καλύτερη εμφάνισή του ήταν στον 4ο αγώνα της εβδομάδας. Ναι, καλά καταλάβατε. Σε αυτόν που δεν αγωνίστηκε.
Σφηνάκια (Bad Mamba Shots)
- Τα 10 λάθη του Russell Westbrook απέναντι στο Denver
- Tα 1/17 τρίποντα του James Harden κόντρα στην Oklahoma
- Οι 9 πόντοι του Anthony Davis με μόλις 3/7 σουτ με αντίπαλο τους Celtics
- Τα 9 λάθη του Andre Drummond απέναντι στην Washington
- Τα 0/6 σουτ του Terry Rozier κόντρα στο Orlando σε 31 λεπτά
One night stands (Mamba for one night)
Black Mamba σημαίνει καλάθια, πόντοι. Αυτή την εβδομάδα στην στήλη υπάρχουν μόνο καλαθομηχανές.
Σε μεγάλη βραδιά βρέθηκε το βράδυ της Δευτέρας ο Damian Lillard. Ο super star των Blazers έκανε πάρτι με καλεσμένους τους Warriors και φόρτωσε το καλάθι τους με 61 πόντους. Ήταν αλάνθαστος από τις βολές (16/16), σούταρε από παντού (11 τρίποντα) και βοήθησε σε πολλούς τομείς (10 ριμπάουντ, 7 ασίστ). Έτσι, συνδύασε το career high του με νίκη της ομάδας του.
Φέτος τον έχουν αμφισβητήσει πολλοί. Αυτός προσπαθεί να επικεντρωθεί στην γκαρνταρόμπα του στους στόχους της ομάδας του και να βελτιώνεται. Όσο κυλάει η σεζόν, γίνεται όλο και καλύτερος. Αποκορύφωμα το παιχνίδι κόντρα στους Wolves, όπου σημείωσε 45 πόντους με 16/27 σουτ και 13/13 βολές. Είχε και 6 ριμπάουντ και 10 ασίστ. «Κάλυψε» και τον Harden και την κακή εμφάνισή του, χαρίζοντας τη νίκη στους Rockets. Κυρίες και κύριοι, ο Russell Westbrook.
O Kyrie Irving έχει ταλαιπωρηθεί και φέτος από τραυματισμού, έχοντας χάσει σημαντικό μέρος των αγώνων του Brooklyn. Όταν όμως είναι υγιής και παίζει, κάνει πράγματα και θαύματα στο παρκέ. Κάτι που έκανε και το Σάββατο κόντρα στο Detroit. Έβαλε 45 πόντους με όλους τους τρόπους (5 τρίποντα, 10/10 βολές), πήρε 6 ριμπάουντ και μοίρασε 7 ασίστ. Έκανε μόλις 1 λάθος και είχε επιτέλους θετικό συντελεστή στο +/-. Πώς να μην κερδίσει μετά η ομάδα του;
Οι Bulls είναι μια κακή ομάδα, ειδικά στην επίθεση. Τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει πλάνο και οι παίκτες δεν χρησιμοποιούν συστήματα που εκμεταλλεύονται τα χαρακτηριστικά τους. Υπάρχει όμως και μια επιθετική όαση στην ομάδα: ο Zach LaVine. Ο νεαρός shooting guard έκανε πλάκα κόντρα στο Cleveland και παραλίγο να πετύχει ένα τερατώδες triple double. Σημείωσε 44 πόντους με 16/30 σουτ, κατέβασε 10 ριμπάουντ κι έδωσε 8 ασίστ. Έκανε και 4 λάθη, αλλά ας μην ψάχνουμε άλλο την τελειότητα.
Να πανικοβληθώ;!;!; (Mamba feels no panic)
Η φετινή χρονιά ξεκίνησε για τους Raptors με ένα τρόπαιο πρωταθλητή και δίχως τον καλύτερο παίκτη της περυσινής ομάδας. Η απουσία αυτή άφηνε χώρο για να αναδειχθεί ο επόμενος ηγέτης του franchise, αλλά κι ένα τεράστιο κενό στην θέση «3». Ποιος θα ήταν ο παίκτης που θα πάρει τη θέση του στην βασική 5δα;
Ο πρώτος αγωνιστικός μήνας έδειξε πως αυτός θα ήταν ο OG Anunoby, ο οποίος εντυπωσίασε άπαντες στους πρώτους αγώνες, τόσο αγωνιστικά, όσο και φαντασιακά. Έφτασε μάλιστα να βρίσκεται ακόμη και στις πρώτες 30 θέσεις στα ετήσια rankings και τα νούμερά του να είναι εξαιρετικά σχεδόν σε όλες τις κατηγορίες.
Το τελευταίο διάστημα, ωστόσο, η εικόνα είναι διαφορετική: λιγότερες επαφές με την μπάλα, λιγότερη συμμετοχή, μικρότερη διάθεση στην άμυνα. Γενικά «λιγότερο» σε όλα, αν και η απόδοσή του θυμίζει roller coaster με αρκετά ups και ακόμη περισσότερα downs. Οι τραυματισμοί των Siakam και Gasol του έδωσαν περισσότερο χρόνο και την ευκαιρία για μια προσωρινή ανάκαμψη, η οποία πραγματοποιήθηκε μερικώς. Πλέον, με την επιστροφή των προαναφερθέντων, ο ρόλος του έχει μειωθεί και πάλι, ενώ δεν είναι ιδιαίτερα efficient όταν παίζει.
Άρα, υπάρχει λόγος πανικού;
Τα πράγματα για τις ετήσιες λίγκες (που μπαίνουν σιγά σιγά στην τελική τους ευθεία) δεν φαίνονται ιδανικά. Δυστυχώς για τον Anunoby, βρίσκεται ανάμεσα σε 2 guard που κάνουν εξαιρετική δουλειά και ένα forward που είναι το επόμενο πρόσωπο του franchise. Όσο κι αν αρκείται σε λίγες επαφές, οι επιθέσεις που παίρνει στα χέρια του δεν φτάνουν και πρέπει να είναι τρομερά αποτελεσματικός σε αυτές για να κάνει αίσθηση. Ή να ξαναγίνει το τέρας που ήταν αμυντικά στην αρχή της χρονιάς. Αυτή τη στιγμή δεν διαφαίνεται τίποτα από τα δύο στον ορίζοντα, τουλάχιστον για φέτος. Επομένως, για όσους/ες δεν τον πιστεύουν ιδιαίτερα, ενδεχομένως να υπάρχουν και πιο αποδοτικές επιλογές βραχυπρόθεσμα.
Για τις dynasty λίγκες ωστόσο η κατάσταση είναι διαφορετική. Είναι δύσκολο να αφήσεις έναν παίκτη που έχει δείξει potential σχεδόν παντού, είναι νεαρός, έχει μικρό συμβόλαιο και αγωνίζεται σε μία ομάδα που δημιουργεί ταλέντο σχεδόν από το πουθενά. Από την επόμενη σεζόν μάλιστα που ενδέχεται να αποχωρήσουν κάποιοι εκ των παλιών, λογικά ο ρόλος του σταδιακά θα γίνεται όλο και πιο αναβαθμισμένος. Αν δεν έχετε άμεσους στόχους, αξίζει να επενδύσετε.
Πούλα και φύγαμε για Βραζιλία (Sell high and fast; We’ll travel to Mambaland)
Οι Bulls βρίσκονται σε μετριότατη κατάσταση φέτος. Παρόλο που η σεζόν ξεκίνησε με όνειρα, γρήγορα όλοι προσγειώθηκαν στην πραγματικότητα. Παρόλο που συνήθως κερδίζουν τις ομάδες με αρνητικά ρεκόρ, έχουν μια δυσκολία με τις καλές: με αυτές δηλαδή με θετικό ρεκόρ, κόντρα στις οποίες μετρούν ένα ωραιότατο 1-18 (ναι, δεν είναι τυπογραφικό).
Το καλοκαίρι, στο πλαίσιο της ενίσχυσης η ομάδα υπέγραψε τον Thaddeus Young. Έναν ικανότατο power forward που μπορεί να προσφέρει πολλά τόσο σε αγωνιστικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο εμπειρίας στα πιτσιρίκια του Chicago.
Πριν περίπου 1 μήνα ο Wendell Carter Jr τραυματίστηκε, ανοίγοντας επιπλέον αγωνιστικό χώρο στον Thaddeus, που μέχρι τότε δεν χρησιμοποιούνταν πάρα πολύ. Την προηγούμενη εβδομάδα ήρθε και ο τραυματισμός του Markkanen, με αποτέλεσμα η θέση «4» να είναι δική του για τον επόμενο μήνα.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι ο Thaddeus είναι ένας ανταγωνιστικός παίκτης που βαδίζει τα –άντα και μπορεί να είναι υπερχρήσιμος σε οποιαδήποτε ομάδα. Οι Bulls από την άλλη πλευρά, είναι μια κακή ομάδα που δεν μπορεί να του προσφέρει αγωνιστικές συγκινήσεις και πλέον δεν της είναι ιδιαίτερα χρήσιμος, αφού στερεί αγωνιστικό χρόνο από τους νέους. Ήδη εικάζεται ότι αρκετές ομάδες ενδιαφέρονται για τον Young, ο οποίος έχει κι ένα σχετικά εύκολα ανταλλάξιμο συμβόλαιο. Μια ανταλλαγή φαντάζει πολύ λογικό σενάριο και για τις πλευρές με αμοιβαία οφέλη.
Με τους τραυματισμούς και την αγωνιστική του άνοδο, ο Young έχει προσελκύσει το φαντασιακό ενδιαφέρον. Στην περίπτωση ανταλλαγής, μάλλον θα αποτελεί μια ποιοτική προσθήκη για τον πάγκο, σε οποιαδήποτε ομάδα κι αν πάει. Δηλαδή, δεν αναμένονται πολύ σημαντικά φαντασιακά νούμερα. Η τιμή του βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της για αυτή τη σεζόν. Η περίπτωση ρευστοποίησης ίσως πρέπει να εξεταστεί πολύ σοβαρά από τους ιδιοκτήτες του.
Thinking Ahead (Think like Mamba, son)
Οι Nuggets πέρυσι έκαναν την υπέρβαση που τόσα χρόνια ονειρεύονταν και τερμάτισαν στην 2η θέση της Δυτικής Περιφέρειας, φτάνοντας μέχρι τα ημιτελικά στη συνέχεια. Το καλοκαίρι προσπάθησαν να διατηρήσουν τον βασικό κορμό τους, προσθέτοντας απλά ποιότητα σε συγκεκριμένα σημεία του ρόστερ. Σε αυτό το πλαίσιο, θυσίασαν το φετινό πρώτο πικ τους για να αποκτήσουν έναν παίκτη που ελάχιστα μας έχει απασχολήσει φέτος: τον Jerami Grant. Ελάχιστα, μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα.
Λίγο το νέο περιβάλλον, λίγο οι ελάχιστες ευκαιρίες στο πρώτο κομμάτι της χρονιάς, λίγο η δύσκολη προσαρμογή στο Colorado, ο Grant δεν είχε δικαιολογήσει την απόκτησή του. Δεν σούταρε καλά από την περιφέρεια και αμυντικά ήταν κατώτερος των περιστάσεων. Ο λιγοστός χρόνος συμμετοχής με τους αναπληρωματικούς βέβαια δεν διευκόλυνε την κατάσταση.
Τα άστρα ωστόσο ευθυγραμμίστηκαν τον τελευταίο μήνα κι έπεσε περονόσπορος στο Denver, καθώς τραυματίστηκαν ταυτόχρονα οι Jamal Murray, Gary Harris και κυρίως ο Paul Milsap – όχι ότι είναι έκπληξη ο τραυματισμός του τελευταίου: η συχνότητα τραυματισμών του από τότε που μετακόμισε στο Denver θυμίζει τον Blake Griffin στις στιγμές δόξας του –. Έτσι, ο Michael Malone, μην έχοντας και πολλά περιθώρια, αναγκάστηκε να κοιτάξει μέχρι την άκρη του πάγκου του και να βασιστεί σε παίκτες που μέχρι στιγμής είχαν περισσότερο συμπληρωματικό ρόλο. Ο πρώτος εξ αυτών, που πήρε και τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής, ήταν ο Jerami Grant.
Με τον ίδιο να παίζει 30+ λεπτά, οι Nuggets κέρδισαν τα 3 από τα 4 παιχνίδια της εβδομάδας, χάνοντας μόνο στο Houston από τους Rockets. Τα νούμερα του Grant ήταν εξαιρετικά. Το σημαντικότερο όμως ήταν ο δείκτης +/-, που αποτελεί σε έναν σημαντικό βαθμό και τον καθρέφτη της προσφοράς ενός παίκτη στο παρκέ. Είχε +15, τον μεγαλύτερο από όλους τους βασικούς (για να είμαστε ακριβείς, ήταν ο μόνος βασικός που είχε θετικό πρόσημο, καθώς Jokic, Barton και Craig είχαν αρνητικό, παρά τις 3 νίκες).
Το στυλ παιχνιδιού του προσφέρει περισσότερο spacing συγκριτικά με αυτό του Milsap, ενώ και στην άμυνα δεν είναι καθόλου κακός, καλύπτοντας εν μέρει τον Nikola Jokic, που δεν τον λες και αμυντικό ογκόλιθο. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ξεχειλίζει από ενέργεια. Γενικότερα η εικόνα των Nuggets κάθε άλλο παρά κακή είναι με τον Grant στην 5δα. Σε τέτοιο βαθμό, που δεν θα ήταν καθόλου παράξενο να αυξηθούν αρκετά τα λεπτά του ακόμη και μετά την επιστροφή του Milsap. Δηλαδή να σταθεροποιηθούν κοντά στα 30.
Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, η απόκτησή του θα άξιζε, τόσο για τη φετινή χρονιά, όσο και για τις επόμενες. Μην ξεχνάμε πως το συμβόλαιο του Milsap εκπνέει φέτος και η θέση του βασικού PF για την επόμενη σεζόν είναι ανοιχτή. Σε αυτό συνυπολογίστε πως σε κάποιες λίγκες είναι ακόμη ελεύθερος, ενώ γενικότερα η τιμή αγοράς του δεν είναι υψηλή. Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται πως με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, η περίπτωσή του αξίζει την προσοχή μας.
Η γωνιά του Blake (Injured Mambas)
Το τελευταίο διάστημα ο Dwight Powell βρισκόταν σε εξαιρετική κατάσταση, ιδίως μετά τον τραυματισμό του Kristaps Porzingis. Ο Καναδός σέντερ ήταν εξαιρετικά άτυχος την Δευτέρα, καθώς στην αρχή της αναμέτρησης διέλυσε τον αχίλλειό του. Εξυπακούεται ότι ο τραυματισμός θα του στερήσει το υπόλοιπο της σεζόν και λογικά ένα μέρος και από την επόμενη. Ευχόμαστε ταχεία ανάρρωση γιατί σε αυτά δεν χωρούν οπαδικά.
Ο αχίλλειος του rookie guard έχει πρηστεί και γι’ αυτό το λόγο έχασε το μεγαλύτερο μέρος της προηγούμενης εβδομάδας. Στο Miami ελπίζουν ότι οι λιγοστές ημέρες ξεκούρασης θα βελτιώσουν την κατάσταση και ο Kendrick Nunn θα είναι σύντομα σε θέση να αγωνιστεί. Όπως ξέρουμε όλοι πάντως, καλό θα είναι να μην πιέζουμε τέτοιες καταστάσεις, γιατί μετά μπορεί να τρέχουμε και να μην φτάνουμε. Άρα δεν αποκλείεται επιπλέον ξεκούραση γενικότερα.
Θεματάκι στον γοφό για τον Lauri Markkanen που θα ξεκουραστεί για τις επόμενες 4-6 εβδομάδες. Το πρόβλημα δεν φαίνεται να είναι πολύ σοβαρό και θα μπορούσε να παίξει – σύμφωνα πάντα με τον ίδιο – όμως τόσο ο παίκτης όσο και η ομάδα θέλουν να μην ρισκάρουν. Και η σεζόν του πολύπαθου Φινλανδού συνεχίζεται όμορφα.
Η φετινή ατυχία του Malcolm Brogdon είναι ανεπανάληπτη. Αφού φέτος έχει τραυματιστεί σχεδόν σε κάθε πιθανό σημείο του σώματος, την προηγούμενη εβδομάδα συμπλήρωσε και τον τραυματισμό που του έλειπε: μετά από χτύπημα στο κεφάλι έπαθε διάσειση. Έχει χάσει δύο αγώνες, ακόμη δεν έχει καταφέρει να προπονηθεί και προφανώς σύμφωνα με το πρωτόκολλο είναι ακόμη εκτός. Πιθανό να χάσει αγώνες και από αυτή την εβδομάδα.
Πραγματικά είναι να απορεί κανείς πως ορισμένοι άνθρωποι στο Sacramento έχουν ακόμη δουλειά. Μετά τα πολλαπλά φετινά προβλήματα τραυματισμών του Marvin Bagley, κάποιοι φωστήρες σκέφτηκαν ότι θα ήταν καλή ιδέα να αγωνιστεί 38 λεπτά κόντρα στο Miami. Ξανά πρόβλημα στο ίδιο πόδι, ήδη 3 συνεχείς απουσίες και να΄χαμε να λέγαμε. Ακόμη η ομάδα δεν έχει προσδιορίσει το ακριβές πρόβλημα (παρά μόνο ότι είναι στο ίδιο πόδι με το προηγούμενο πρόβλημα), ούτε το ακριβές διάστημα απουσίας. Δεν θα μας προκαλέσει έκπληξη όμως αν αργήσει κάπως να ξαναγωνιστεί.
Την φετινή χρονιά ο Josh Richardson έχει χάσει αγώνες εξαιτίας προβλήματος στον μηρό του. Μεσοβδόμαδα ξανατραυματίστηκε στο ίδιο σημείο και τα μαντάτα δεν είναι καθόλου καλά. Δεδομένα θα είναι απών από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις των Sixers τουλάχιστον για 2-3 εβδομάδες, αλλά εκφράζονται φόβοι για μεγαλύτερη απουσία. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να πορευτείτε χωρίς αυτόν τουλάχιστον για το προσεχές μέλλον.
* Τα γνωστά 3 ή 4 παιχνίδια για τις περισσότερες ομάδες. Εξαίρεση αποτελούν οι Pacers, οι Wolves και οι Magic που αγωνίζονται 2 φορές.
