The Bubble Multiverse: Reasons to live

Έφτασε και αυτή η μέρα του χρόνου. Για την ακρίβεια άργησε περίπου τεσσεράμισι μήνες, όμως εμείς είμαστε εδώ για να παρακολουθήσουμε τα -χωρίς αμφιβολία- πιο περίεργα playoffs της ιστορίας του NBA. Το επίπεδο στο Bubble ήταν αρκετά ικανοποιητικό και αναμένουμε να δούμε τις γνωστές μάχες. Στο παρακάτω κείμενο έχουμε συγκεντρώσει τα πράγματα που θα θέλαμε να δούμε τους επόμενους σχεδόν δύο μήνες στα παρκέ του Disney Bubble.

Τις αγαπημένες τους γεύσεις στα #BubblePlayoffs επιλέγουν οι Άρης Τόλιος, Γιάννης Κουτσουράκης και Λουκάς Μοσχούλας.

Credits: @hooper.visions

Το ωραίο το ντέρμπι το ανατολικό

Γιάννης: Το ζευγάρωμα των Celtics με τους Sixers έχει το όνομα, όμως αυτό της Indiana με το Miami έχει τη χάρη και φαίνεται να είναι το πιο ενδιαφέρον και ταυτόχρονα αμφίρροπο σταύρωμα στον πρώτο γύρο της Ανατολής. Ατόφιο, σκληρό, ανατολικό μπάσκετ που δεν μπορεί να αφήσει κάποιον/α ασυγκίνητο/η.

Από τη μία μεριά έχουμε τους Heat, οι μεμονωμένες φετινές νίκες των οποίων έχουν γεμίσει προσδοκίες τους φίλους τους και όχι μόνο. Όχι απαραίτητα γιατί τα κάνουν όλα σωστά, αλλά γιατί φαίνεται πως έχουν τα περισσότερα από τα συστατικά που είναι απαραίτητα για μια εξαιρετική post season. Κι από την άλλη υπάρχει η Indiana, μια παραδοσιακά σκληρή και δυσκολοκατάβλητη ομάδα, που έκανε εξαιρετικό bubble και δείχνει να φορμαρίστηκε την κατάλληλη στιγμή.

Και αφού ξεμπερδέψαμε με την political correct παρουσίαση, ας μπούμε στο ψητό. Είναι φανερό ότι ο λόγος που αυτό το ζευγάρι είναι MUST, είναι το ιντριγκαδόρικο match up του Jimmy Butler με τον TJ Warren και οι μάχες (και το ξύλο) που ελπίζουμε να προσφέρει: μία διαφορετική “σειρά” δηλαδή που θα εξελίσσεται εντός των αναμετρήσεων. Ο ψυχωτικός Butler σαν να μην είχε αρκετό κίνητρο που αγωνίζεται στα play offs με πραγματικά ανταγωνιστική ομάδα, βρίσκει μπροστά του έναν από τους ελάχιστους παίκτες που είχαν το θάρρος να τον προκαλέσουν τα τελευταία χρόνια. Μάλιστα αυτός ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές του bubble και μπαίνει στα play offs σε δαιμονιώδη κατάσταση. Ο Warren ανακάτεψε κυριολεκτικά από το πουθενά την εσωτερική ιεραρχία της Indiana κι έχει μια χρυσή ευκαιρία όχι μόνο να εδραιωθεί σε αυτή, αλλά και να ανέβει στο υψηλότερο σημείο της ως ο πιο σταθερός σκόρερ μιας ομάδας που (σχεδόν) ποτέ δεν βασιζόταν σε τέτοιους. Η απόδοση επιπέδου bubble απέναντι σε έναν από τους πιο σκληρούς καριόληδες που κυκλοφορούν εκεί έξω θα του επιτρέψει να πετύχει τους προσωπικούς του στόχους, ανεξαρτήτως της έκβασης της σειράς. Η εικόνα που είχε το ζευγαράκι στον τελευταίο αγώνα της 10^ης Αυγούστου ήταν μια καλή διαφήμιση του τι να περιμένουμε.

Το δίδυμο Luca-Porzi, να δυσκολέψει το φαβορί (και ναι, γιατί όχι και έβδομο παιχνίδι;)

Λουκάς: Ναι όπως καταλάβατε, εγώ είμαι πάλι για να μιλήσω για Mavs, όμως νομίζω ότι είναι κοινώς αποδεκτό τουλάχιστον και από τους υπόλοιπους εδώ στο Hog ότι το παιχνίδι των Clippers θα είναι κάπως βαρετό, και “με ανελέητο isolation” όπως εύστοχα έχει αναφέρει και ο Μήτσος Μαυράκης σε μία από τις τελευταίες εκπομπές του BallHogShow. Οι αριθμοί επιβεβαιώνουν τα παραπάνω λόγια καθώς φέτος ο Kawhi για πρώτη φορά στην καριέρα του ξεπέρασε τις 30 προσπάθειες σε έναν αγώνα¹⁾μόλις στο έκτο ματς της σεζόν απέναντι στους Spurs. Λογικά τυχαίο γεγονός ο συγκεκριμένος αντίπαλος, και μιλάμε για την κανονική διάρκεια. Γιατί το ρεκόρ του Leonard σε αγώνα playoffs είναι το 39, απέναντι στους SIxers στον αξέχαστο έβδομο τελικό της περσινής ημιτελικής σειράς των playoffs της Ανατολής.

Επίσης στα φετινά παιχνίδια των Clippers οι Kawhi και George έπαιρναν το 40,6% των προσπαθειών της ομάδας με 32,4 και 29,6 λεπτά συμμετοχής ο καθένας. Για προσθέστε καμιά 10αριά λεπτά στον καθένα για την post season, και μπορείτε να δείτε που θα ανέβει το συγκεκριμένο ποσοστό.

Από την άλλη έχουμε την ομάδα με το καλύτερο offensive rating της λίγκας, 117,5²⁾Οι Clippers είναι δεύτεροι με 114,7. όπου σουτάρει πολύ τρίποντο, 41,3 προσπάθειες ανά αγώνα και έχει το παιδί θαύμα που λέγεται Luca Doncic. Κλειδί για να δούμε μια σειρά με πολλά παιχνίδια είναι ξεκάθαρα ο τρόπος που θα ανταποκριθεί η άμυνα των Mavericks απέναντι στους δύο All Star των Clippers και ειδικότερα ο Dorian Finney-Smith που θα είναι και η πρώτη επιλογή του Carlisle για τον περιορισμό του Kawhi. O Smith που δείχνει να είναι καλά στο Bubble καθώς σουτάρει με 44,6% και 39,5% τρίποντο αντίστοιχα έχοντας 11,6pts, 7,3 rebs και 2,4asts σε 36,1 λεπτά συμμετοχής. Αστερίσκος εδώ ότι το χειρότερο του παιχνίδι το έκανε απέναντι στους Clippers, όπου ενώ η ομάδα έχασε με 15 πόντους, αυτός μέτρησε ένα -24 στο -/+.

Toronto all the way, w/o Kawhi

Λουκάς: Οι περισσότεροι φίλοι του NBA από την αρχή της σεζόν (και εμείς μέσα σε αυτούς) δεν περίμεναν τους Raptors να είναι τόσο αποτελεσματικοί την φετινή σεζόν όσο μας απέδειξαν τελικά. Ο λόγος φυσικά εν ήταν άλλος από την φυγή του MVP των περσινών τελικών, του Kawhi Leonard. Ο Nick Nurse όμως είχε άλλη γνώμη για την ομάδα του και κατάφερε να μας κάνει να αγαπήσουμε λίγο παραπάνω το francise των Raptors. Και όλα αυτά με τρομερές δυσκολίες καθώς, οι έξι από τους επτά top παίκτες της ομάδας έχασαν πάνω από 11 παιχνίδια μέσα στην σεζόν. Έτσι το ότι είναι υγιείς με την έναρξη των playoffs μόνο θετικό είναι για τους πρωταθλητές. Ο μοναδικός παίκτης από τους 10 που είχαν minimum 15 λεπτά συμμετοχής στην κανονική περίοδο και θα λείψει λόγω τραυματισμού από την post season είναι ο Patrick McCaw, πράγμα που προφανώς επιβαρύνει λίγο παραπάνω τους Lowry και VanVleet σε χρόνο συμμετοχής.

Τώρα σε ότι αφορά το παιχνίδι των πρωταθλητών, μέσα στην σεζόν ήταν ένα κράμα ball movement και pace (όπως φαίνεται και από το παρακάτω γράφημα), γενικά ήταν αρκετά διαφορετικό σε σχέση με την περσινή σεζόν, αλλά και τις προηγούμενες από αυτή όταν ο Dwane Casey βρισκόταν στον πάγκο της ομάδας. Τα νούμερα για αυτούς δείχνουν και κάποια από τα στοιχεία του τρόπου παιχνιδιού τους. Πέμπτοι σε ποσοστό από το τρίποντο 37,4% με πολλά να γίνονται μετά από τρομερά γρήγορο passing game, με αποτέλεσμα να είναι τελείως ελεύθερα. Αλλά και έκτοι στο αμυντικό rebounds με 35,9 πράγμα που τους δίνει την ευκαιρία να τρέξουν και να βρουν εύκολους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο.

Ακόμα και οι books συμφωνούν ότι οι Raptors έχουν δυναμώσει, σε βαθμό που ενώ πέρσι στον πρώτο γύρο με τους Magic τα προγνωστικά τους έδιναν 92% πιθανότητα να περάσουν, φέτος απέναντι στους Nets το ποσοστό έχει ανέβει στο 98%³⁾Ναι εντάξει, φταίνε και οι Nets για το συγκεκριμένο.. Τώρα για το all the way που αναφέραμε και στον τίτλο είναι αν θα μπορέσουν να κάνουν την ζωή των Bucks δύσκολη στους τελικούς. Μια ματιά στην φετινή regular season και τα παιχνίδια τους δεν θα βοηθά να βγάλουμε ένα πιο ασφαλές συμπέρασμα, καθώς οι Bucks κέρδισαν τα δύο που έγιναν στην προ κορονοϊού εποχή (115-105 και 108-97), με τους πρωταθλητές σε κανένα παιχνίδι να μην είναι πλήρεις. Και την ομάδα του Nick Nurse να κερδίζει με 114-106 στο Bubble στις 10 Αυγούστου σε παιχνίδι που απουσίαζε ο Giannis Antetokoumpo.

Τον Chris Paul ξανά στα play offs 

Γιάννης: Οι Thunder αποτελούν πιθανότατα την μεγαλύτερη έκπληξη της σεζόν. Μια ομάδα αποτελούμενη από πιτσιρίκια και “ξεζουμισμένους” βετεράνους, την οποία άπαντες είχαν ξεγραμμένη στο ξεκίνημα της χρονιάς. Το ESPN μάλιστα τους έδινε μόλις 0,2% πιθανότητες εισόδου στα play offs: πρόβλεψη πιο εύστοχη ακόμη και από την παρακάτω.

"I think it's over."

– Paul Pierce following the Bucks’ 22-point loss to the Celtics in Game 1 pic.twitter.com/XzsRzjQnW6

— ESPN (@espn) April 28, 2019

Ένας από τους βασικότερους υπευθύνους αυτής της επιτυχίας ήταν ο Chris Paul – αυτός ο “ξεζουμισμένος” βετεράνος, ο επιρρεπής στους τραυματισμούς και looser της post season. O Paul αποδείχθηκε μία από τις εξυπνότερες κινήσεις στο rebuild του Sam Presti. Όχι απλώς απέφερε αρκετά assets στους Thunder, αλλά αποτέλεσε αγωνιστικό πρότυπο για τα μελλοντικά αστέρια της ομάδας (όπως ο Shai Gilgeous-Alexander) και χάρη στην οργάνωσή του εντός γηπέδου, κατάφερε να εκμεταλλευτεί όλο το διαθέσιμο υλικό της ομάδας και να την βάλει στα play offs. Μιλάμε δηλαδή για rebuild που αγγίζει την τελειότητα.

Από την άλλη μεριά, είναι γνωστό πως δεν είναι ο πλέον συμπαθητικός τύπος: εμμονικός σε θέματα πειθαρχίας, με γνώμη για το πως θα παίζεται το μπάσκετ στην ομάδα του, σχεδόν ψυχαναγκαστικός με την πλήρη αφοσίωση και την μέγιστη προσπάθεια και -σύμφωνα με φήμες- με καλύτερη μνήμη από ελέφαντα στη σαβάνα σε εποχή ξηρασίας. Και υπάρχουν πολλά για να θυμάται από το (πολύ) πρόσφατο παρελθόν.

Αρχικά ο τρόπος που έφυγε από το Houston, που δεν ήταν και ο πλέον κομψός. Όπως και να το δει κανείς, το να στέλνεις έναν παίκτη τέτοιου επιπέδου σε ομάδα που κάνει rebuild είναι μεγαλύτερο καψόνι κι από αυτό του Popovich, που έστειλε τον Kawhi σε άλλη χώρα. Ευτυχώς, οι 12 Θεοί του Ολύμπου συνωμότησαν και όχι μόνο οι Thunder έκαναν το ίδιο ρεκόρ με τους Rockets στην κανονική περίοδο, αλλά βρίσκονται αντιμέτωποι και στον πρώτο γύρο της post season. Και τι καλύτερο από το να αποκλείσεις την πρώην ομάδα σου, που δεν πίστεψε τόσο σε σένα, αναγκάζοντάς την να κάνει τα χειρότερα play offs της τελευταίας 4ετίας;

Ήδη ο Paul φαίνεται να είναι σε εξαιρετική κατάσταση, ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες του bubble και η φετινή πορεία των Thunder δεν του έχει πιστωθεί επισήμως με κάποιο τρόπο (όπως μια υποψηφιότητα για βραβείο). Παράλληλα, όλη η Oklahoma αποδίδει καλό μπάσκετ και είναι ένας πολύ δύσκολος αντίπαλος για οποιονδήποτε. Αυτό το ματσάρισμα αναμένεται να αξίζει το ξενύχτι.

Το μέρος που θες να βρίσκεσαι

Άρης: Απορώ πως φτάσαμε τις 1500 λέξεις και ακόμα δεν το είπαμε.

Τα αποδυτήρια των Blazers τον Αύγουστο του 2020 πρέπει να είναι χωρίς αμφιβολία “the place to be”. Το συναίσθημα που βγαίνει από τους φυσικούς ηγέτες της ομάδας, αγγίζει τα πιο υγρά όνειρα του πιο πωρωμένου life coach, εθισμένου στην κοκαΐνη. Το μέταλλο των Blazers αυτή τη στιγμή είναι σφυρηλατημένο στο πιο “refuse to lose” αμόνι της ACMΕ στα έγκατα της Μόρντορ. Φαίνεται πως από τότε που ο Lillard πείστηκε να αγωνιστεί φέτος, φανταζόμαστε να πείθει τους υπόλοιπους ότι όλοι είναι εναντίον τους, το μόνο που έχουν είναι ο ένας τον άλλον (όχι στην άμυνα) και η μόνη λύση είναι να τσιμεντώσουν τα πόδια των εχθρών τους και να τους ρίξουν στον ωκεανό.

To άλμπουμ των φετινών αναμνήσεων των Blazers θα είναι γεμάτο μόνο από άρρωστα clutch σουτ, ατάκες και άπειρη αγάπη ανάμεσα στους συμπαίκτες.

Put some respect on my fucking name! – Damian Lillard, ενώ ρίχνει 61 στους Mavericks.

Let’s not waste our time out here / I didn’t pack for 3 months for nothing /  I ain’t coming here to waste my time – Damian Lillard, με την διαχείριση του χρόνου να έχει φτάσει στα όρια στάσης ζωής και εμμονής για τον Dame, που την αναπαράγει με διαφορετικούς τρόπους.

Ι don’t care how far it was or if someone was close to me – if I had a sniff, I was raising up and shooting it. – Damian Lillard, για τις αποστάσεις γενικότερα.

He can’t fucking guard me! -C.J. McCollum, μετά από το μάθημα streetball στον Ja Morant.

I’ve played with some great players, but the way Dame elevates his game and others, he’s at the top. – Carmelo Anthony, ρίχνει σπονδή το αίμα των Chris Paul, Russell Westbrook, James Harden, Paul George, Allen Iverson, Amare Stoudemire για τον θεό Dame.

What you about to see me do, you ain’t never seen in your life, we making these playoffs. – Nassir Little⁴⁾Mα… που είναι αυτός;;;, εξιστορώντας τη στιγμή που ο Lillard αποφάσισε (έστω και με διακοπή τεσσάρων μηνών) να εξαπολύσει πυρηνικά απέναντι στον κόσμο.

O Nurkić έχει να λέει πόσο τον είχε στηρίξει ο Lillard όταν είχε τραυματιστεί ή πόσο τον στήριξαν όλοι οι συμπαίκτες του τώρα που έφυγε από τη ζωή από κορονοϊό η γιαγιά του.

Ή δείτε π.χ. πως ο C.J. McCollum έχει γίνει η φωνή των παικτών που απαιτεί δικαιοσύνη για την Breonna Taylor.

Ακούστε. Γενικά δεν θα ήταν άσχημο, αν, εκτός από συναίσθημα, οι Blazers έπαιζαν και καμιά άμυνα. Αλλά αυτή τη στιγμή, η καρδιά τους έχει συνδεθεί με τα πάντα: με τις προσωπικές αγωνίες του καθενός, την αμφισβήτηση που δέχτηκαν ως ομάδα, τα συνεχόμενα χτυπήματα της μοίρας και οι ατυχίες φέτος, ο κόσμος που προέρχονται και φλέγεται. Και χτυπάει στον ρυθμό του αόρατου ρολογιού που δείχνει ο Dame στο χέρι του, κάθε φορά που οι δείκτες χτυπάνε αντίστροφα για την Dame Time.

Σκεφτείτε τώρα από την άλλη τους Lakers. Μια ομάδα γεμάτη “soldiers of fortune” με μονοετή συμβόλαια, που συναρμολογήθηκε από τον LeBron για μια χρονιά για να πάρει το πρωτάθλημα και τον τρίτο καλύτερο παίκτη της να λέει πως θα σούταρε και στη μούρη του Χριστού, επειδή σκόραρε μπροστά στον Bol Bol.

Ζυγίστε τις επιλογές σας.

Και αναρωτηθείτε «ποιος γίνεται να υποστηρίξει τους Lakers;».

Μια Philadelphia που να βγάζει όντως νόημα

Άρης: Μπορούμε να δεχτούμε ότι οι Sixers ήταν φέτος η ομάδα με το καλύτερο ρόστερ που έπαιζε κακό μπάσκετ;

Αν ναι, μπορούμε να δεχτούμε ότι σε μεγάλο βαθμό αυτό οφειλόταν α. στο ότι βλέπαμε τον Embiid να βγαίνει συνεχώς στο τρίποντο για να ανοίξει χώρο στον Simmons και β. στο κακό spacing της ομάδας που στελεχωνόταν από μέτριους έως μη σουτέρ και έπεφτε στην ανάγκη του Furkan Korkmaz, που στα μέσα της χρονιάς είχαμε πειστεί ότι είναι ο δεύτερος Redick;

Αν ναι, τότε δεν θα έπαιζαν λιγότερο κακό μπάσκετ αν είχαν τρεις τουλάχιστον μέτριες επιλογές από το τρίποντο χωρίς να χάνουν την αμυντική τους συνθετότητα;

Άρα, αν εισάγουμε στη βασική πεντάδα τον Shake Milton και τον (κτηνώδη στην άμυνα) Matisse Thybulle αντί του Ben Simmons και του Al Horford, δεν φαίνονται πολύ λογικές λύσεις; Θα μου πείτε, γιατί να μην έχουμε Milton και Simmons μαζί, όπως ήταν το αρχικό πλάνο με την επανέναρξη του ΝΒΑ; Πρώτον, διότι ο Simmons τραυματίστηκε. Δεύτερον, γιατί ο Thybulle είναι καλύτερος σουτέρ από τον Simmons που δεν είναι καν. Τρίτον, διότι αυτό καθιστά τον Tobias Harris παθητικό αποδέκτη και συνήθως μακριά από τον χώρο δράσης του. Τέταρτον, τουλάχιστον σε δείγμα δυόμιση αγώνων ο Simmons έδειχνε υπερβολικά αμήχανος χωρίς τη μπάλα στα χέρια στο “4”.

OK, μπορεί όλα αυτά να μην είναι τίποτα το εντυπωσιακό, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη πόσο σπάνιος είναι ο Αυστραλός⁵⁾Πράγματι, τίποτα από τα παρακάτω δεν αλλάζουν στο παραμικρό την αξία του Simmons, ο οποίος είναι πρώτος σε VORP και WS στην ομάδα του και στα κλεψίματα στη λίγκα, με εξαιρετικά χαμηλό usage rate. Αν ωστόσο αυτά προσφέρονται για συμπεράσματα, είναι πολύ δύσκολο να μετακινηθεί ο Embiid από τη θέση του και πόσο μεγάλη είναι η απώλεια του. Επίσης, όσο κι αν ο Brett Brown φταίει σε μεγάλο βαθμό, τα σουτ του Embiid από την περιφέρεια (βούτυρο στο ψωμί των αμυντικών, όπως είπε και ο Draymond Green τις προάλλες) είναι αρκετά πιθανό να τα επιλέγει και ο ίδιος λόγω της κακής του φυσικής κατάστασης. Παρόλ’ αυτά, η προσθήκη του Alec Burks (12,2 ppg, +2 στο plus/minus), καθώς και η ένταξη του Milton και του – πολύ καλού στο Bubble – Mike Scott στο rotation δίνει την αίσθηση ενός πολύ πιο ισορροπημένου rotation. Το δίδυμο Embiid – Simmons δεν είναι καν στην εικοσάδα των καλύτερων net πόντων για τη Philadelphia, οι τριάδες Embiid – Simmons – Harris και Embiid – Simmons – Horford είναι 16η και 18η αντίστοιχα, η – από του χρόνου πιο ακριβοπληρωμένη του πρωταθλήματος – τετράδα Embiid – Simmons – Harris – Horford είναι 14η και με τον Simmons εκτός παρκέ, η Philadelphia σκοράρει 2,6 πόντους περισσότερους. Τέλος, όλες οι καλές πεντάδες των Sixers έχουν μέσα έναν center (και όχι δύο), τρεις «ότι-κοντινότερο-σε-σουτέρ» (και όχι δύο) και δύο αμυντικούς που μπορούν να ανεβοκατεβαίνουν θέσεις⁶⁾Και όλα αυτά σε κάνουν να σκέφτεσαι που θα μπορούσε να είχε πάει η περσινή Philadelphia αν η μπάλα δεν έκανε το χατίρι στον Kawhi.

Έχετε γκρινιάξει αδιανόητα, αγαπητοί φίλοι των Sixers. Μπορεί τη σειρά με την Βοστώνη να τη χάσετε, αλλά τουλάχιστον, ίσως ευχαριστηθείτε την ομάδα σας.