Καλώς ήλθατε στην σημερινή επισκόπηση του NBA Bubble, λιτή, απέριττη και ενδιαφέρουσα (ελπίζουμε), την οποία θα παρουσιάζουμε κάθε μέρα που θα κρατήσει αυτή η ιδιότυπη κατάσταση, με πολύ μεράκι και ακόμα μεγαλύτερη αυταρέσκεια.
Πάμε να δούμε τι είδαν τα ματάκια μας χτες, χρησιμοποιώντας ορισμένα από τα πιο κρύα λογοπαίγνια από τα άπειρα που μπορούμε να σκαρφιστούμε με τη λέξη “bubble”, περιμένοντας στα σχόλια τα δικά σας (όχι σχόλια, λογοπαίγνια).
Bubblegum
Oh J.R…
Το νέο Adriaaaaaaaaaaaaaaan!!!!
Anthony Davis confirms he yelled "KOBE!" after making the game-winning buzzer-beater, video + full explanation as to why ⬇️ pic.twitter.com/VZYJ817kOW
— Rob Perez (@WorldWideWob) September 21, 2020
Το ερώτημα είναι:
Είναι ο Anthony Davis ο διάδοχος του Joe Johnson στο θρόνο του πιο clutch παίκτης της λίγκας;
Anthony Davis is now 14/29 FG (.483) on shots to tie or take the lead in the final 24 seconds of a game.
Best FG% among all players since 1997 w/ more than 25 FGA (via @Stathead) pic.twitter.com/otlWy7VLZv
— Tom Haberstroh (@tomhaberstroh) September 21, 2020
O Chappelle το έκανε καλύτερα
Κλέβουμε γιατί είναι από τον δεύτερο τελικό, αλλα ο Duncan Robinson είναι πιο γρήγορος κι από την σκιά του.
Bubble-τι;
Q: Πόσο κοντά είναι πράγματι η σειρά Nuggets-Lakers;
A: Από τη μία, για άλλη μια φορά, οι Nuggets δείχνουν να βελτιώνονται από το προηγούμενο παιχνίδι μέσα στη σειρά και να μπορούν να αντέξουν τα πάντα. Tο -8 τρία λεπτά πριν τη λήξη θα μπορούσε να ήταν χωρίς επιστροφή, αν σκεφτεί κανείς ότι είχε προέλθει από ένα κλασικό comeback με ροκάνισμα της διαφοράς, σε σημείο να προπορεύονται πέντε λεπτά από την έναρξη του τέταρτου δωδεκαλέπτου, το οποίο ανετράπη από τέσσερα τρίποντα – από τους Lakers από όλες τις ομάδες και από τους Green, Rondo, KCP και AD από όλους τους ανθρώπους! Τέσσερις παίκτες που έχουν ρεκόρ καριέρας 40%, 31,6%, 34,9% και 31,9% αντίστοιχα και αθροίζουν 1,8/3,3 τρίποντα στα τέταρτα δωδεκάλεπτα και 0,5/1,3 στα τελευταία πεντάλεπτα από το τρίποντο.
Το παραπάνω, ωστόσο, δεν ήταν τόσο κακό νέο. Τα τέσσερα αυτά τρίποντα ήταν ένα stepback σουτ του Davis (το νέο μεγάλο σουτ στο μπάσκετ), ένα σκοτωμένο corner three του KCP, ένα τελείως ελεύθερο (κάπως σκόπιμα πάνω στις αλλαγές) του Rondo και ένα του Danny Green στο transition αμέσως μετά το προσπέρασμα των Nuggets, μια κλασική στιγμή νεανικής ξεγνοιασιάς και τρέλας που θα τη θυμόμαστε μετά από χρόνια και θα γελάμε. Τι θέλουμε να πούμε με αυτό;
Την ίδια ώρα που έτρωγαν περισσότερα και ασυνήθιστα από το τρίποντο, ο Mike Malone χαράκωνε την περίμετρο του κεφαλιού του Frank Vogel για να του πάρει το σκαλπ. Προσέξτε: 45,7% των πόντων των Lakers προήλθαν είτε από το ζωγραφιστό είτε από το midrange και 17,1% από βολές. Όμως, στο τέταρτο δωδεκάλεπτο, οι Lakers πήραν μόλις 26,1% των πόντων τους από – οποιοδήποτε – δίποντο και 8,7% από βολές. Πρακτικά, οι Nuggets έπαιξαν μια πολύ αποτελεσματική, πολύ καθαρή άμυνα και πλην εξαιρέσεων που τους πλήγωσαν, συνεπέστατη. Στο τέλος του αγώνα, η μπάλα κατέληξε στον Jokic γιατί απέναντι σε μια ασφυκτική και εξαντλητική άμυνα των Lakers, χρειαζόταν η υπέρβαση που μόνο το «καμπυλωτό» μυαλό του Σέρβου μπορεί να επινοήσει και στον Davis, γιατί, με τον LeBron να είναι παραλίγο μοιραίος στο τέλος, ο Davis ήταν η μόνη λύση που μπορούσε να προσφέρει σκοράρισμα. Τα είχαμε γράψει και στο προηγούμενο Rumble: ο Davis θα κάνει τεράστια σειρά και δεν υπάρχει η παραμικρή απάντηση απέναντι του.
Ταυτόχρονα, βέβαια, αν ο Jokic υπερβεί τον εαυτό του (γρήγορο hot take: είναι ο πιο clutch ψηλός μετά τον Duncan;) ώστε να σκοράρει και για τους Dozier-Craig όσο θα καταθέτουν την ψυχή τους για να ξεφλουδίσουν τα χρόνια που κρύβει κάτω από την μυθική φυσική του κατάσταση ο LeBron, τότε η σειρά είναι σοβαρά ανταγωνιστική. Και δεν είναι ότι π.χ. χτες οι Lakers έπαιξαν χάλια – οι Nuggets τους στρίμωξαν, fair and square.
Από την άλλη, όμως… Πόσα περιθώρια σε μια σειρά που τους δίνουν αποκλεισμό σε πέντε ή έξι παιχνίδια όλοι θα έχουν για να ξοδέψουν ένα τέτοιο παιχνίδι;
Double Bubble Trouble
Μr. Bubblicious
Στο μουσείου του μπάσκετ που βρίσκεται στο Springfield, δίπλα στο πυρηνικό εργοστάσιο του Montgomery Burns δίπλα στο καλάθι με τα ροδάκινα του καθηγητή James Naismith βρίσκονται και δύο πλάκες με τις δέκα εντολές που δώθηκαν από τον Bill Russell στον Moses Malones στην κορυφή του όρους Κιλιμάντζαρο. Εκεί βρίσκονται γραμμένες οι 10 εντολές που αποτελούν τα βασικά στοχεία του μπάσκετ όπως τα “Ask not what your teammates can do for you. Ask what you can do for your teammates.” “Form A Fucking Wall” και το “Βάλε τον καλύτερο αμυντικό σου πάνω στον καλύτερο σκόρερ της αντίπαλης ομάδας” ένα ρητό που για παράδειγμα δεν έχουν ακούσει στο Μιλγουόκι.
Ο Brad Stevens όμως αποφάσισε να ακολουθήσει αυτή την αρχή και να βάλει τον Marcus Smart πάνω στον πρώτο σκόρερ των Heat στα playoffs τον Goran Dragic που είχε σκοράρει 54 πόντους με 22/38 προσπάθειες στα δύο πρώτα παιχνίδια. Το αποτέλεσμα ήταν να μείνει ο Δράκος στους 11 πόντους με 2/10 σουτ με -29 στο +/-!!
Brad Stevens on switching matchups to start the game: "Marcus' (Smart's) ball pressure on (Goran) Dragic was important. It's something we need to continue to look at. Marcus did a great job on a guy who is playing better than I've ever seen him."
— Keith Smith (@KeithSmithNBA) September 20, 2020
Η πίεση του Smart πάνω στον Dragic βραχυκύκλωσε την επίθεση των Heat. Κάθε φορά που το Miami σκρίναρε με τον Bam τότε οι υπόλοιποι παίκτες της Βοστόνης ήταν πιο διατεθειμένοι να βοηθήσουν είτε αφήνοντας το σουτ σε Butler και Crowder, είτε έχοντας εμπιστοσύνη ότι θα επανέλθουν γρήγορα στους Vanilla Brothers. Προσθέτουμε ότι σκόραρε τους 10 τελευταίους πόντους των Celtics αποτρέποντας μία μεγαλειώδη κατάρρευση της Βοστόνης και ο Marcus Smart είναι για εμάς ο πολυτιμότερος παίκτης της συνάντησης.
Βασικά και να μην έκανε τίποτα από τα παραπάνω, μόνο και μόνο για το γεγονός ότι παρουσιάστηκε συγκρατημένος και δεν έπαιξε hero-ball στο τέταρτο δωδεκάλεπτο είναι ο MVP της αναμέτρησης, καθώς κάθε φορά που ο Smart δεν παίρνει αυτές τις προσπάθειες-απονενοημένα διαβήματα είναι αυτόματα ο καλύτερος παίκτης της Βοστόνης.
Be quiet, you bubbling fool!
You had one job, Mason Plumlee!!!
Ο μικρόκοσμος του ΝΒΑ γενικά γουστάρει να διχάζεται πάνω στις λεπτομέρειες (που ως γνωστόν, κάνουν τη διαφορά). Όμως, πρέπει να τα βάλουμε όλα σε μια σειρά.
Καταρχάς, τα τελευταία 2,1″ παίζονται σε καθεστώς έλλειψης timeout. Αυτό έχει τεράστια σημασία, γιατί αυτό σημαίνει πως, με το παιχνίδι στην κόψη του ξυραφιού, δεν υπάρχει η νηφαλιότητα για να κάνουν εύκολα τη διαφορά ουρλιαχτά από τον πάγκο – αντιθέτως, είναι απολύτως καθοριστικές οι πρωτοβουλίες από τους πιο «εξωστρεφείς» και ηγετικούς παίκτες στο παρκέ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα #1: το τελευταίο play των Lakers, ήταν καθ’ ομολογία του Davis, επινόηση του LeBron, ο οποίος μάλιστα κάνει το φράγμα για να ελευθερωθεί ο «Φρύδιας».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα #2: το ναυάγιο των Nuggets, με καπετάνιο τον Mason Plumlee.
Οι Nuggets στο τέλος πλήρωσαν την έλλειψη «προπονητή στο παρκέ». Την ώρα που οι αντίπαλοι τους έχουν ανθρώπους που αποδεδειγμένα έχουν υποδυθεί τους προπονητές με επιτυχία (LeBron, Rondo), στο τελευταίο play, κουμάντο (αυτόκλητα;) έκανε ο Plumlee. Σε πρώτο χρόνο, σαφέστατα φοβάται για την λόμπα, που θα πιάσει ο Davis στην πλάτη του και για αυτό κρατάει πάνω από ένα μέτρο απόσταση. Εκεί τα πράγματα αρχίζουν και μπερδεύονται. Ο Plumlee φαίνεται να φωνάζει στον Jerami να αλλάξουν όταν συνειδητοποιεί ότι δεν θα γίνει λόμπα – ο τελευταίος δεν ακούει ή δεν προσέχει, μένει βιδωμένος στον LeBron για να αποφύγει ένα ανενόχλητο κάρφωμα του (προλάβαινε άραγε με πλάτη στο καλάθι;) και όταν ο AD κόβει προς το τρίποντο, ο Plumlee μένει να μαρκάρει το απόλυτο τίποτα.
Όμως, στο παρακάτω, βλέπουμε και τον Grant να (φαίνεται σαν να) καλεί τον Plumlee να έρθει να βοηθήσει – ίσως για να αποσπαστεί από τα καθήκοντα του πάνω στον «βασιλιά».
for those of you wondering “what the hell was Mason Plumlee doing?” , here is the iso cam of Jerami Grant calling Plumlee’s name/attention to help with LeBron, as needed, before the play began. pic.twitter.com/iczft57Q3T
— Rob Perez (@WorldWideWob) September 21, 2020
Σε ένα θεωρητικό σχήμα που ο Plumlee είναι παρεξηγημένος floor general και δεν τα έκανε απλώς σαλάτα, το plan A να προλάβει ο ίδιος τον AD πριν εφορμήσει για το alley oop και το plan B να αλλάξει πάνω του ο Grant σε περίπτωση που κόψει σβέλτα για να σουτάρει μετά την επαναφορά, δεν είναι κακό – κάθε άλλο. Αυτό φυσικά, προϋποθέτει ότι ο Grant δεν έχει δουλειά να κάνει π.χ. να κλειδώσει έναν από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών (ή να κλειδωθεί πονηρά από αυτόν) και ότι ο Plumlee επιδεικνύει αντανακλαστικά που προπορεύονται αυτών του Grant. Άρα και πάλι όχι: φταίει η κακιά η ώρα, βεβαίως. Αλλά μετά ο Plumlee. Συμφωνεί και ο μεγάλος εξάλλου.
It was on Plumlee to lock and trail. Since he didn’t, it was on Grant but he didn’t make the read. Game time! AD…
1st team… 💯
— Tony Allen (@aa000G9) September 21, 2020
Ο μόνος που αντιδράει σωστά είναι ο Jokic, ο οποίος βλέποντας το κακό να έρχεται σπριντάρει προς τον Davis και τεντώνεται με αυταπάρνηση (πιθανότατα, όντας προετοιμασμένος για να πάει πάνω του μετά την επαναφορά σε μια τέτοια περίπτωση και απροετοίμαστος, ότι θα ήταν τόσο ανενόχλητος), αλλά δίχως αποτέλεσμα.
Φυσικά, σε αυτή τη φάση βαθιά υποτιμημένος από την παραπάνω μίρλα βγαίνει τόσο ο guard Anthony Davis που ψήλωσε απότομα όσο και η σκαστή πάσα του Rondo, μια αναμενόμενη στιγμή μεγαλοφυίας που ο βετεράνος κάνει να φαίνεται συνηθισμένη.
Triple Bubble
Οι Lakers είναι η ομάδα που έχει κερδίσει τα περισσότερα παιχνίδια με buzzer beater στην ιστορία των Play Offs με 8, συμπεριλαμβανομένου του χθεσινού αγώνα. Ακολουθούν οι Celtics με 6 τέτοιες νίκες, ενώ οι Bulls και οι Cavaliers έχουν από 5.
O Danny Green είναι περισσότερο πολύτιμος, απ’ όσο δείχνουν τα στατιστικά του. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στον δείκτη +/- για να έχουμε μια λίγο καλύτερη εικόνα. Σύμφωνα με αυτόν, τις δύο τελευταίες post season, όταν βρίσκεται στο παρκέ οι ομάδες του έχουν σκοράρει 227 (!) περισσότερους πόντους από τον αντίπαλο. Εξυπακούεται πως βρίσκεται στην πρώτη θέση της λίστας για το συγκεκριμένο διάστημα.
O Rajon Rondo παίζει κατά μέσο όρο 25.1 λεπτά κι δίνει 7.6 ασίστ σε κάθε αγώνα. Από τις ομάδες που συνεχίζουν, ο μοναδικός παίκτης που πασάρει με περισσότερη επιτυχία είναι ο LeBron James με 8.7, ενώ ο αμέσως επόμενος είναι ο Jamal Murray με 6.1. Περιττό να αναφερθεί ότι όλοι οι ανταγωνιστές του αγωνίζονται γύρω στα 10 λεπτά περισσότερο.
Ο Nikola Jokic ήταν clutch στον 2ο αγώνα με τους Lakers. Πέτυχε τους 12 τελευταίους πόντους της ομάδας του. Ακόμη πιο clutch ωστόσο ήταν ο Anthony Davis. Πέτυχε τους 10 τελευταίους πόντους της ομάδας του, συμπεριλαμβανομένου του game winner. Και οι δύο μαζί, πέτυχαν τους 22 τελευταίους πόντους του αγώνα.
Οι Celtics έκαναν καλή δουλειά στην άμυνα και κατάφεραν να καταστρέψουν εντελώς τον αγώνα ενός εκ των πρωταγωνιστών των Heat, του Goran Dragic. Μέχρι προχθές ο Dragic είχε μόλις δύο φορές αρνητικό δείκτη στο σύστημα +/- και ήταν και οι δύο κόντρα στους Bucks. Ακόμη και αυτές όμως ήταν πολύ οριακές, με -1 και -2 στον δεύτερο και τον τέταρτο αγώνα της σειράς. Στον τρίτο αγώνα όμως κόντρα στους Celtics ο Dragic είχε το αβυσσαλέο -29 στα 28 λεπτά που αγωνίστηκε.
Οι πόντοι στο ζωγραφιστό στην πρώτη περίοδο του Celtics-Heat ήταν 18-4. Οι 18 είναι οι περισσότεροι πόντοι που έχουν σκοράρει οι Celtics σε οποιαδήποτε περίοδο φέτος. Οι 60 που είχαν συνολικά στον αγώνα είναι οι περισσότεροι πόντοι τους σε έναν αγώνα τις τελευταίες 20 post season (ισοφάριση ρεκόρ για την ακρίβεια). Επίσης, υπήρχε πλουραλισμός στην επίθεση, με 4 παίκτες να ξεπερνούν τους 20 πόντους (Tatum, Brown, Kemba, Smart).
Ο Jayson Tatum είχε μία τυπική μέρα στη δουλειά στον 3ο αγώνα με τους Heat. Δηλαδή 25 πόντοι, 14 ριμπάουντ και 8 ασίστ. Έτσι, έφτασε τα 4 παιχνίδια στην καριέρα του πριν κλείσει τα 23 με statline τουλάχιστον 25/10/5, ισοφαρίζοντας τον LeBron James. Είναι οι μοναδικοί παίκτες που έχουν καταφέρει κάτι τέτοιο από το 1965 κι έπειτα. Επιπλέον, μαζί με τον Jaylen Brown (26 πόντοι, 7 ριμπάουντ, 5 ασίστ, 3 κλεψίματα) έγιναν μόλις το δεύτερο ζευγάρι Κελτών τις τελευταίες 30 post season, που είχε statline τουλάχιστον 25/5/5 στον ίδιο αγώνα. Το προηγούμενο ήταν οι Paul Pierce και Rajon Rondo στον δεύτερο Τελικό Ανατολής του 2010.
Ο Gordon Hayward επανήλθε και ήταν ολίγον άστοχος. Έχασε μέχρι και βολή, κάτι που αποτελεί είδηση. Κι αυτό γιατί μέχρι στιγμής ο Hayward έχει ευστοχήσει στις 107 από τις 113 βολές στην καριέρα του στα Play Offs, δηλαδή στο 94.7% των προσπαθειών του. Αυτό είναι και το καλύτερο ποσοστό όλων των εποχών για παίκτες που έχουν σουτάρει τουλάχιστον 100 ελεύθερες βολές, ξεπερνώντας ακόμη και το 94.4% του Mark Price.
Ο Tyler Herro συνεχίζει να εντυπωσιάζει. Είχε 16 πόντους στην δεύτερη περίοδο του 3ου αγώνα με τους Celtics, που είναι η δεύτερη υψηλότερη επιθετική επίδοση σε μία περίοδο για τα Play Offs, από παίκτη μέχρι 20 χρονών. Κάτι καλύτερο έχει κάνει μόνο ο Kobe, που έχει πετύχει 17 πόντους σε μία περίοδο κόντρα στους Jazz, τον Μάιο του 1997.
Bubblewrap
Πόσο σημαντική ήταν η επιστροφή του Hayward;
Με τους Heat να έχουν μειώσει στο 51-48, ο Brad Stevens έβγαλε τον Daniel Theis,για να κατεβάσει για πρώτη φορά την πεντάδα που ονειρεύονται οι φίλοι των Celtics με Smart, Kemba Jaylen, Tatum και Hayward και έκλεισε τα τελευταία τρία λεπτά του ημιχρόνου με ένα σερί 12-2. Ο Hayward δίνει ακόμη ένα χειριστή και δημιουργό στο μισό γήπεδο ανεβάζοντας το συλλογικό IQ της ομάδας που βρίσκεται στο παρκέ. Η παρουσία σημαίνει περισσότερες ευκαιρίες για τον Kemba να παίξει δίχως μπάλα, λιγότερες ευθύνες για τον Smart και μια ευκαιρία για τον Jaylen να αγωνιστεί πιο κοντά στην ρακέτα όπου παρουσιάζεται και πολύ πιο αποτελεσματικός σε σχέση με τα θλιβερά νούμερα που έχει από το midrange (29%) στα φετινά playoffs.
Φυσικά, ο Spoelstra θα παρουσιάστηκε πιο έτοιμος για αυτό το σχήμα στο δεύτερο ημίχρονο και θα αμολύσει τον Adebayo για να κυνηγήσει επιθετικά rebound, αλλά όσο ο Smart δεν επιτρέπει στον Dragic να φθάνει μέχρι τέλους οι Heat δεν θα βρίσκουν τόσους εύκολους πόντους από το pick’n’roll για να τιμωρήσουν το μέγεθος της Βοστόνης.
Οι Nuggets ήταν -18 στα 4 λεπτά που δεν αγωνίστηκε ο Jamal Murray. Ετοιμάστε τις μπουκάλες γιατί όπως φαίνεται για να εχουμε τρίτο γύρο θαυμάτων δεν μπορεί να βγαίνει δευτερόλεπτο. Αναρωτιόμαστε αν έβλεπαν λίγο το μέλλον δεν θα είχαν κρατήσει τον Malik Beasley αντί να τον δώσουν για ένα μέτριο draft pick.
