Καλώς ήλθατε στην σημερινή επισκόπηση του NBA Bubble, λιτή, απέριττη και ενδιαφέρουσα (ελπίζουμε), την οποία θα παρουσιάζουμε κάθε μέρα που θα κρατήσει αυτή η ιδιότυπη κατάσταση, με πολύ μεράκι και ακόμα μεγαλύτερη αυταρέσκεια.
Πάμε να δούμε τι είδαν τα ματάκια μας χτες, χρησιμοποιώντας ορισμένα από τα πιο κρύα λογοπαίγνια από τα άπειρα που μπορούμε να σκαρφιστούμε με τη λέξη “bubble”, περιμένοντας στα σχόλια τα δικά σας (όχι σχόλια, λογοπαίγνια).
Bubblegum
Πριν το τέταρτο παιχνίδι οι Lakers έκαναν παράπονα για το ότι δεν παίρνει πολλές βολές ο LeBron απέναντι στους Nuggets. Ε οι διαιτητές είπαν να το φέρουν στα ίδια του το πράγμα.
Lakers: *Complain about not getting foul calls before Game 4 vs. Nuggets*
Game 4:
LeBron James 11-of-14 FT
Anthony Davis: 11-of-12 FTDenver Nuggets: 20-of-23 FT pic.twitter.com/UlAacz23BC
— ClutchPoints (@ClutchPoints) September 25, 2020
Και όταν λέμε ίσια δεν εννοούμε το παραπάνω, αλλά το παρακάτω.
Free Throw Attempts through 4 games
Lakers – 113
Nuggets – 113— Ry (@JustRyCole) September 25, 2020
Και μιας και έχουμε 3-1 κατά των Nuggets και οι θύμισες από τις δύο προηγούμενες σειρές έρχονται στο μυαλό όλου του μπασκετικού κόσμου, παρακάτω μία σύγκριση για τα πρώτα τέσσερα παιχνίδια των τριών φετινών σειρών της ομάδας του Malone.
Welp, here's how much the Nuggets have been outscored by while falling into a 3-1 hole
vs. Jazz: -48 in Games 1-4
vs. Clippers: -31 in Games 1-4
vs. Lakers: -12 in Games 1-4— Law Murray 🎈 (@LawMurrayTheNU) September 25, 2020
Bubble-τι;
Q: Ποια είναι η καλή πεντάδα των Celtics?
A: Καταρχάς ξεκινάμε με το προφανές, πως ανάλογα με τις συνθήκες του παιχνιδιού, ποιος είναι καυτός και ποιος όχι, και ποια είναι η σύνθεση της πεντάδας του αντιπάλου, είναι πιθανό έως βέβαιο να υπάρχουν διαφορετικές “καλύτερες πεντάδες”. Πάμε να βρούμε όμως την πιο – πιο καλυτερότερη πεντάδα, αυτή που φαίνεται να λειτουργεί καλύτερα, και ας το περιορίσουμε στο ματσάρισμα με τους Heat ώστε να έχουμε τα δεδομένα της αντίπαλης σύνθεσης.
Ξέρουμε ήδη ότι οι Tatum – Brown – Smart είναι ακούνητοι από την πεντάδα, οπότε στην πραγματικότητα πρέπει να επιλέξουμε ποιος εκ των Kemba – Theis – Hayward θα πρέπει να μείνει εκτός. Ο Theis μοιάζει λοκαρισμένος στην πεντάδα, καθώς η πεντάδα με τους κοντούς και τα 3 forwards μοιάζει προς ώρας ανίκανη να αντιμετωπίσει τον Bam, χάνοντας τις μάχες στην ρακέτα, οπότε ο Γερμανός είναι απαραίτητος για να προσφέρει μέγεθος ειδικά στην πίσω πλευρά του παρκέ. Οπότε ποιος εκ των Kemba και Hayward περισσεύει; Ποιος θα πρέπει να μείνει στον πάγκο στα τελευταία λεπτά των κρίσιμων παιχνιδιών; Χτες ο Hayward έπαιξε 2 λεπτά πάνω από τον Kemba, 30 έναντι 28, ωστόσο ο Kemba είχε πρόβλημα με τα φάουλ και φορτώθηκε το πέμπτο του στην μέση της τέταρτης περιόδου, αναγκάζοντας τον Hayward να επανέλθει. Στο κομμάτι της στατιστικής όμως ο Kemba έγραψε ένα ωραιότατο +21, ενώ “Το μουστάκι” έγραψε -2. Είναι αυτό αρκετό για να δείξει προς την κατεύθυνση του Walker?
Θα πούμε πως όχι. Θα εμπιστευτούμε το μάτι και όχι τα στατιστικά. Αναμφίβολα ο Kemba μετά από ένα αποτρόπαιο Game 1 όπου έσπασε τόσο τα καλάθια όσο και τα νεύρα όσων έβλεπαν τα ματς, έχει βελτιωθεί, είναι σχετικά σταθερός στο τρίποντο, αν και δεν αποφεύγει τα λάθη, ενώ στο τρίτο παιχνίδι όπου κέρδισαν οι Celtics έβαλε και κάποια μεγάλα σουτ. Ωστόσο, ο Hayward είναι εξίσου κατάλληλος να βάλει τα μεγάλα σουτ, ακόμα και αν χτες από το τρίποντο ήταν ασταθής, και στις ζώνες που στέλνει ο Spoelstra μπορεί εξίσου να συντελέσει στην λύση τους, ή και περισσότερο θα λέγαμε, χάρη στην ικανότητα του να πασάρει πίσω από την πρώτη ζώνη άμυνας των Heat, εκεί που το μπασκετικό IQ και το μέγεθος του του επιτρέπει να βγάζει πάσες που ο Kemba δυσκολεύεται.
Ο πιο σημαντικός ωστόσο παράγοντας έγκειται στην αμυντική διάταξη των Celtics. Ο Kemba έχει παλέψει πάρα πολύ στα τελευταία παιχνίδια κυρίως χάρη στο τσαγανό και στο πάθος του, και δεν είναι πλέον μαύρη τρύπα στην άμυνα. βάζοντας με δύναμη το κορμί του παντού προσπαθώντας να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερες μονομαχίες. Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι ο Stevens έχει κάνει επίσης τρομερή δουλειά στο να τον κρύβει σε κάθε κατοχή πάνω στον εκάστοτε πιο αδύναμο παίκτη των Heat, είτε αυτός είναι ο Crowder (κάτι που πλήρωσε χτες μέσα στο καλάθι) είτε είναι ο Iguodala, ενώ τον είδαμε ακόμα και πάνω στον Olynyk σε κάποια φάση.
Ο Hayward από την άλλη, όχι απλά δεν χρειάζεται να κρύβεται πουθενά, αλλά μπορεί να δώσει πνοή σε μία άμυνα που αλλάζει παντού, προσπαθώντας έτσι να αντιμετωπίσει τα πάρα πολλά πικ που έχουν ενσωματώσει στο παιχνίδι τους οι Heat. Αυτό ως αξία είναι ανεκτίμητη, οπότε θα πάμε κόντρα στα νούμερα και θα πούμε ότι η πεντάδα που πρέπει να τελειώνει τα παιχνίδια είναι Smart- Brown – Hayward- Tatum – Theis.
Double Bubble Trouble
Μr. Bubblicious
Η τριάδα φωτιά του L.A. και όχι, κανένας που είναι μέσα στην τριάδα αυτή δεν ονομάζεται James ή Davis. Οι παίκτες που έδωσαν την νίκη στους Λιμνάνθρωπους στο τέταρτο παιχνίδι της σειράς ήταν οι Howard, KCP και Rondo. Kαι για να σας προλάβουμε, όχι δεν μπήκαμε σε μια χρονομηχανή και επιστρέψαμε στην αρχή της δεκαετίας των ’10s, απλά οι παίκτες που ο Βασιλιάς πήρε να έχει δίπλα του για αυτά τα σημαντικά παιχνίδια αποφάσισαν να δράσουν.
Ξεκινώντας με τον Howard που έκανε ένα πανέμορφο πρώτο ημίχρονο με 11pts, 10rebs, μία assist και ένα κλέψιμο συν την εξαιρετική άμυνα πάνω στο Σέρβικο βουνό. Τον ξεκίνησε ο Vogel για πρώτη φορά απέναντι στους Nuggets, στην θέση του McGee, μάλλον μετά τις αποφασιστικές δηλώσεις που είχε κάνει πριν από τον τρίτο τελικό που δεν του βγήκαν (όπως βλέπετε και στην παρακάτω φωτογραφία). Και ήταν αυτός που μαζί με LeBron κράτησε τους Lakers μπροστά στο σκορ μετά το αρχικό ξέσπασμα του Davis.
Ο Howard έδωσε ενέργεια και δύναμη μέσα στην ρακέτα κερδίζοντας μάχες και καρφώνοντας αρκετές φορές μετά από επιθετικά rebounds. Νομίζω όμως ότι από τα highlight του στον προχθεσινό αγώνα είναι η στιγμή στην τρίτη περίοδο που ο Jokic έχει πάρει την μπάλα να κατεβάσει για τους Nuggets και ο Dwight έχει χαμηλώσει γόνατα και τον περιμένει για να παίξει άμυνα στον τρίποντο, σαν άλλος Γιώργος Σιγάλας που φώναζε το θρυλικό “έλα αγόρι μου” στον Γιάννη Γκαγκαλούδη.
Και μιλώντας για τα επιθετικά rebounds (έξι στον αριθμό) και τα καρφώματα του Howard, αυτά είναι πράγματα που φαίνονται και στην στατιστική απεικόνιση του αγώνα.
Second chance points:
Lakers – 24
Nuggets – 4+7 in offensive rebounds.
That's the game.
— Salman Ali (@SalmanAliNBA) September 25, 2020
Την σκυτάλη στο δεύτερο ημίχρονο πήραν οι KCP και Rondo. Με επτά (από τους 13 συνολικά) και οκτώ (από τους 11 συνολικά) πόντους τους αντίστοιχα στην τρίτη περίοδο ήταν αυτοί που έδιναν τις λύσεις όταν ο πάγκος των Nuggets με μπροστάρηδες τους Porter και Craig βομβάρδιζε από το τρίποντο δίνοντας ανάσες στους βασικούς. Η φάση που κλείδωσε το παιχνίδι όμως είναι το επιθετικό rebound του Rondo στα 31 δευτερόλεπτα πριν το τέλος και ενώ οι Lakers ήταν μπροστά με 111-106.
Για τον ίδιο βέβαια η πιο σημαντική διαφορά στο τέταρτο δωδεκάλεπτο ήταν η απόφαση του LeBron Vogel να στείλει τον εαυτό του LeBron πάνω στον Murray κρατώντας τον χωρίς σκορ στα τελευταία εξήμισι λεπτά του παιχνιδιού.
"I think it changed when LeBron went to Murray." @RajonRondo on what the difference was down the stretch for the #Lakers. pic.twitter.com/OhVRDJirWw
— Spectrum SportsNet (@SpectrumSN) September 25, 2020
Be quiet, you bubbling fool!
Αποθεώσαμε τον Gary Harris για την συνεισφορά του στους προηγούμενους γύρους ειδικά μέσω της καταπληκτικής άμυνας που έπαιξε. Το πρόβλημα είναι ότι και στην σειρά αυτή, οι Nuggets χρειάζονται απεγνωσμένα τα φτερά τους να τραβήξουν λίγο στο σκοράρισμα, σηκώνοντας λίγο από το βάρος που πέφτει στις πλάτες του Murray και του Jokic. Ο Harris όμως δείχνει να μην μπορεί να βοηθήσει καθόλου, και ειδικά στο τέταρτο παιχνίδι έμεινε στους 3 πόντους, με 1/5 σουτ, όντας λίγο πιο αισθητός από εντελώς αόρατος.
Αποκορύφωμα η φάση στο τρίτο δωδεκάλεπτο όταν έχει την μπάλα στην γωνία, και ο πάγκος των Lakers, προεξάρχοντος του Rondo, αρχίζει να μετράει 3,2,1 και ο Harris αναγκάζεται να επιχειρήσει ένα σκοτωμένο τρίποντο το οποίο καταλήγει προφανώς άστοχο. Προφανώς στο ρολόι έμεναν ακόμα 10 δευτερόλεπτα, προφανώς ο Rondo με τον Dudley και τον Caruso άρχισαν να γελάνε και να κάνουν high-five για την καταπληκτική τους ιδέα, προφανώς ο Harris απογοητευμένος, αντικαταστάθηκε μετά από λίγο. 19.000.000 δολάρια πληρώνεσαι διάολε, βοήθα λίγο.
Triple Bubble
Οι Celtics σκόραραν 41 πόντους στην τρίτη περίοδο, 16 περισσότερους από τους αντιπάλους τους. Και οι δύο επιδόσεις αποτελούν ρεκόρ για την φετινή post season τους. Επίσης, ανέτρεψαν διαφορά 12 πόντων σε παιχνίδι αποκλεισμού. Ποτέ τα τελευταία 25 χρόνια δεν έκαναν μεγαλύτερη ανατροπή σε τέτοιου είδους παιχνίδια. Και όλα αυτά ενώ ξεκίνησαν το παιχνίδι σουτάροντας με 25% στην πρώτη περίοδο: το χαμηλότερο ποσοστό για οποιαδήποτε ομάδα σε πρώτη περίοδο στα φετινά Play Offs.
Ο Jayson Tatum έχει ταλαιπωρηθεί στη σειρά με τους Heat, αλλά αναμφίβολα είναι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του φέτος. Πέτυχε για πέμπτη φορά στα Play Offs τουλάχιστον 30 πόντους. Ο τελευταίος παίκτης των Celtics που έκανε κάτι τέτοιο ήταν ο Kevin McHale το 1988.
Οι Celtics βρίσκονται ήδη στο 2-0 φέτος σε παιχνίδια αποκλεισμού. Τελευταία φορά που κέρδισαν τόσα παιχνίδια αποκλεισμού στην ίδια post season ήταν το 2008 (Game 7 πρώτου και δεύτερου γύρου), όταν τελικά κατέκτησαν το πρωτάθλημα.
Το Miami είχε 7/36 τρίποντα στον χθεσινό αγώνα, δηλαδή 19% ποσοστό ευστοχίας. Αυτό αποτελεί αρνητικό ρεκόρ franchise για αγώνες που η ομάδα επιχείρησε τουλάχιστον 30 τρίποντα.
O Tyler Herro δεν ήταν ιδιαίτερα καλός χθες. Ακόμη κι έτσι όμως πέτυχε 14 πόντους. Με αυτούς έφτασε τους 228 και προσπέρασε τους 226 του Manu Ginobili στην κορυφή της λίστας των μη βασικών rookies με τους περισσότερους πόντους σε μία post season. Όλα αυτά από τη σεζόν 1970-71 και μετά, όταν και άρχισαν να “ξεχωρίζουν” στατιστικά οι βασικοί και οι αναπληρωματικοί παίκτες της κάθε ομάδας.
Ο Dwight Howard εκτός της καταπληκτικής άμυνας που έχει παίξει συνολικά πάνω στον Nikola Jokic, στον 4ο αγώνα είχε 12 πόντους και 11 ριμπάουντ. Αυτό ήταν και το πρώτο του double double από το 2017.
Οι Lakers τα πηγαίνουν εξαιρετικά φέτος, όταν μπαίνουν στην 4η περίοδο έχοντας οποιοδήποτε προβάδισμα. Όταν λέμε εξαιρετικά, εννοούμε πως φέτος έχουν ρεκόρ 52-0 (!) σε τέτοιες καταστάσεις σε κανονική περίοδο και Play Offs. Επίσης, έφτασαν στο 3-1. Ο LeBron James δεν έχει χάσει ποτέ σειρά στην οποία η ομάδα του προηγήθηκε με αυτό το σκορ.
Οι Lakers έχουν ρεκόρ 36-1 σε σειρές που προηγήθηκαν με 3-1. Οι Nuggets έχουν ρεκόρ 2-13 σε περιπτώσεις που βρίσκονται πίσω με το ίδιο σκορ. Ναι, όπως καταλάβατε, οι φετινές ανατροπές είναι οι μοναδικές που έχει κάνει το Denver στην ιστορία του.
Οι Lakers πέτυχαν 25 πόντους δεύτερης ευκαιρίας στο 4ο παιχνίδι με τους Nuggets και ήταν ένα από τα κλειδιά της νίκης. Στα 3 πρώτα παιχνίδια μεταξύ των δύο ομάδων, οι Lakers είχαν μέσο όρο μόλις 10.7 τέτοιους πόντους.
LeBron και Anthony Davis έχουν ρεκόρ 18-1 φέτος (94.7%), στους αγώνες που αθροιστικά πετυχαίνουν τουλάχιστον 60 πόντους. Αυτή είναι η 2η καλύτερη επίδοση από οποιοδήποτε δίδυμο που έχει παίξει μαζί τουλάχιστον 15 αγώνες. Η πρώτη θέση, ωστόσο, ανήκει ακόμη στους Kobe και Shaq το 2000 που είχαν ρεκόρ 20-1 (95.2%).
Ο Rajon Rondo με τις 7 ασίστ που μοίρασε στο Game 4 έφτασε τις 1049 στην καριέρα του στα playoffs και πέρασε στην όγδοη θέση της κατάταξης του κορυφαίου πασέρ στην ιστορία της post season, ξεπερνώντας έτσι τον Scottie Pippen (μία μέρα πριν κλείσει τα 55 του χρόνια), ο οποίος έχει 1048.
Ο Nikola Jokic είναι αναμφίβολα clutch. Ωστόσο, στις 4ες περιόδους των δύο τελευταίων αγώνων με τους Lakers έχει σημειώσει αθροιστικά 0 (μηδέν) πόντους.
Από τους παίκτες που έχουν φτάσει μέχρι τους Τελικούς της Περιφέρειάς τους από το 1997 κι έπειτα, κανένας δεν έχει υψηλότερο μέσο όρο σκοραρίσματος σε 4η περίοδο και παράταση από τον φετινό του Jamal Murray (10.06 πόντοι ανά αγώνα). Ο Murray προσπερνάει ονόματα μύθους σε αυτό τον τομέα όπως οι Dirk Nowitzki, LeBron James, Michael Jordan και Kobe Bryant. Περισσότερους πόντους στο ίδιο διάστημα είχαν μόνο οι Donovan Mitchell (2020 – 13.33), Gilbert Arenas (2006 – 13.17) και LeBron James (2006 – 10.75), οι οποίοι ωστόσο δεν έφτασαν στους τελικούς με τις ομάδες τους. Για να γίνει ακόμη πιο κατανοητό, φέτος ο Murray έχει 141 πόντους σε αυτό το διάστημα. Οι αμέσως επόμενοι παίκτες είναι ο Nikola Jokic και ο Jimmy Butler. Έχουν σκοράρει από 97 έκαστος.
Με όλα τα μαγικά που έχουν κάνει κυρίως οι Jamal Murray και Anthony Davis, οι πρώην φοιτητές του Kentucky έχουν πετύχει ήδη 1755 πόντους στα Play Offs. Ίσως δεν φαίνονται πολλοί, όμως αυτή είναι η υψηλότερη επίδοση όλων των εποχών για φοιτητές ενός μόνο κολεγίου σε μία post season. Το τρελό στην φετινή περίπτωση είναι πως το ρεκόρ έχει επιτευχθεί χωρίς καν να έχουν τελειώσει οι Τελικοί Περιφερειών και τη στιγμή που θα έχουμε τουλάχιστον έναν “εκπρόσωπο” του πανεπιστημίου και στους Τελικούς!
Bubblewrap
Η αλήθεια είναι ότι ο Mason Plumlee δεν έχει ακούσει και λίγα από εμάς, όμως μόνο δημόσια, αλλά και σε κατ ιδίαν συζητήσεις, ειδικά για την τελευταία φάση του δεύτερου παιχνιδιού με το Buzzer Beater του Davis. Όμως θα πρέπει να σημειώσουμε την πολύ καλή του άμυνα του απέναντι στον center των Lakers στο τέταρτο παιχνίδι, καθώς πλην μόλις δύο περιπτώσεων, μία που του κάνει φάουλ στο τρίποντο στο πρώτο ημίχρονο και μία άλλη που τον κερδίζει στα πόδια στο δεύτερο, μπορούμε να πούμε ότι ο λευκός Πύργος των Nuggets ήταν αυτός που σταμάτησε το κρεσέντο του Davis στο πρώτο ημίχρονο γιατί αν συνέχιζε όπως άρχισε στο πρώτο τρίλεπτο, τότε μάλλον θα μιλούσαμε για καμιά 50άρα στο χθεσινό παιχνίδι.
Θα μας πείτε, σε 13 λεπτά είχε 1 rebound και -7 στο -/+. Και θα απαντήσουμε ότι τα block out στον Davis δεν τα μετράει η στατιστική υπηρεσία.
Μπορεί να τον κακολογήσαμε λίγο τον Kemba προηγουμένως όταν είπαμε ότι θα τον αφήναμε εκτός από την finishing πεντάδα των Celtics, ωστόσο οφείλουμε να αναγνωρίσουμε δύο πράγματα. Πρώτον, είναι σαφές ότι δεν θα έπρεπε να είχε φορτωθεί με 5 φάουλς – μακριά από εμάς η διαιτητολογία και η συνομωσιολογία, ωστόσο – έλεος, κάτι πρέπει να γίνει με το επίπεδο των διαιτητών που σφυρίζουν. Δεύτερον, και ουσιαστικό, σύμφωνα με τον Jaylen Brown ήταν ο Kemba που στο ημίχρονο τους αφύπνισε και τους είπε λόγια εμπνευστικά και χαλαρωτικά ώστε να επιστρέψουν με πάθος στο ματς και να κάνουν την ανατροπή. Well done Kemba!
Όσο και αν συμπαθούμε αυτή την ομάδα των Celtics, και γιατί να μην την συμπαθούμε άλλωστε, είναι γεμάτη νιάτα, ταλέντο, μπασκετόφατσες, σκληρό mentality, πάθος και τρομερή τακτική δουλειά, οπότε ναι, την συμπαθούμε, ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ άλλο να βλέπουμε Paul Pierce να εκτοξεύει την μία ακρότητα μετά την άλλη. Καλύτερα να αποκλειστούν οι νεαροί Celtics αν είναι να γλιτώσουμε από αυτό το φαινόμενο.
Η περιφερειακή άμυνα της Βοστόνης είναι συγκλονιστική, από την αρχή των playoffs. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ή αποτέλεσμα κακής βραδιάς το χτεσινό 7/36 (19,8%) από το τρίποντο των Heat. Προφανώς ήταν και κάποια άστοχα ελεύθερα σουτ, πάντα υπάρχουν, ωστόσο συνολικά βλέπουμε τους Celtics να παίζουν μία άμυνα που εκμεταλλεύεται πάρα πολύ τις αρετές των παικτών της, την ταχύτητα και το υψηλό μπασκετικό IQ στις καλύψεις. Τρομερή δουλειά από τον Stevens, και να θυμηθούμε ότι κρατήσανε και τους Raptors επίσης σε πολύ χαμηλά ποσοστά από το τρίποντο. Προφανώς αντίστοιχα κρατήσανε και τους Sixers, ωστόσο αυτό δεν συνιστά και τρομερή επιτυχία οπότε δεν το καταχωρούμε ως τέτοια.
Την μάχη των αναπληρωματικών center κέρδισε ο Kanter χτες, με τον Robert Williams αυτή τη φορά να μένει στο βάθος του πάγκου και τον Grant Williams να παίζει αυτή τη φορά λιγότερο. Θα ήθελα πραγματικά να είχαμε μια κάμερα στο δωμάτιο του Stevens να βλέπαμε με ποιον τρόπο επιλέγει κάθε φορά ποιον ψηλό θα ρίξει στην μάχη. Από την άλλη πλευρά οι Nunn, Derrick Jones εξαφανίστηκαν τελείως και ο Olynyk έμεινε μέσα μόνο 4 λεπτά, ενώ για δεύτερο συνεχόμενο αγώνα ο Solomon Hill πήρε λεπτά, και μάλιστα περισσότερα από την προηγούμενη φορά. Είναι συγκλονιστικό το πως οι 2 προπονητές δίνουν την δική τους μάχη προσαρμοζόμενοι στα όσα είδαν στο προηγούμενο παιχνίδι και ψάχνουν συνεχώς να δημιουργήσουν την νέα συνθήκη που θα τους δώσει πλεονέκτημα.
Συμπέρασμα: Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από την μάχη των πάγκων της Ανατολής.
