The Ball Hog’s NBA Previews 2020-21: Atlantic Division

Μιλάμε για το πιο δυνατό Division ολόκληρου του NBA, οι τέσσερις από τις πέντε ομάδες θα είναι ενδεχομένως αυτές που θα έχουν πλεονέκτημα στον πρώτο γύρο των Playoffs της Ανατολής. Οι Raptors που μετακόμισαν για φέτος στην Florida με αρκετές αλλαγές και υπάρχουν πράγματα που δεν ξέρουμε αν θα είναι τα ίδια με πέρσι. Οι Bucks που πλέον οτιδήποτε διαφορετικό από τον Τελικό του NBA θεωρείται αποτυχία, οι υγιείς  Nets που με τους δύο Stars τους ήρθαν για να κατακτήσουν την κορυφή. Οι Sixers που δεν ξέρουν με τι ρόστερ θα ξεκινήσουν την σεζόν. Και φυσικά οι Kinicks που είναι μια κατηγορία μόνοι τους.

Όπως βλέπετε, υπάρχει πολύ ζουμί σε αυτό το division, πάμε να το δούμε.

Toronto (ή Tampa Bay για φέτος) Raptors

Γράφει ο Άρης Τόλιος

“Ρε πρόεδρε, πότε θα βάλεις το χέρι στην τσέπη;”

Ένα από τα πιο καλτ sub-narratives της κυριαρχίας του Ολυμπιακού στο ποδόσφαιρο επί Σωκράτη Κόκκαλη ήταν οι «εσωτερικές μεταγραφές»¹⁾Ένα άλλο ήταν όταν η ΠΑΕ έβγαζε δελτίο τύπου ότι «στηρίζει τον προπονητή», για να τον απολύσει μερικές μέρες μετά.. Για χρόνια, οι κραυγαλέες αδυναμίες στην ευρύτερη αμυντική γραμμή «καλύπτονταν» με παίκτες που ήδη είχε – και φυσικά, με τόσους δημοσιογράφους να τρώνε από τη χούφτα του, είχε επινοηθεί και ο παραπάνω όρος. Κάθε καλοκαίρι διαβάζαμε για την εσωτερική μεταγραφή του Γιώργαρου Αμανατίδη ή του Χρήστου Κόντη – μέχρι να κάνει χαμηλή σέντρα από τα πλάγια μια Χέρενφεν και μετά να δούμε την κοροϊδία κατάματα.

Για δεύτερη σερί χρονιά από το πρωτάθλημα του 2019, οι Raptors δεν έλαβαν σημαντικές ενισχύσεις, αλλά βασίστηκαν στις «εσωτερικές μεταγραφές»: πέρσι την απουσία του Kawhi αναπλήρωσαν με το άπλωμα του ρόλου των Siakam-VanVleet και φέτος την κάθοδο των Ibaka-Gasol στο LA με αντίστοιχο των Anunoby-Boucher. Δεν είναι, βεβαίως, ότι δεν πήραν τίποτα. O Baynes στα 34 του είναι από τα πλέον χρήσιμα γρανάζια της λίγκας, έχοντας τελειοποιήσει τα δυνατά του σημεία (να στήνει ποιοτικά screen, να δίνει πόνο στο post σε άμυνα και επίθεση, να παίρνει επιθετικά φάουλ²⁾κάτι που αναμφίβολα θα λατρέψουν οι Raptors fans, όντας τόσα χρόνια εξοικειωμένοι με την αυταπάρνηση και το flopping του Kyle Lowry στον συγκεκριμένο τομέα ) και ξετρυπώνοντας κάπου εκεί και ένα τρίποντο, που βοηθάει ουσιαστικά το spacing. Πολύ πιο χρήσιμο δεν ακούγεται όλο αυτό από π.χ. τον Montrezl Harrell που ακούστηκε στα μέσα του φθινοπώρου; Όσο για τον Len, ποτέ δεν έγινε αυτό που πολλά χρόνια περίμεναν οι Suns, αλλά είναι ένας πολύ ουσιαστικός rim protector και μια χαρά παίκτης για τεταρτοπέμπτος ψηλός.

Άρα αν μας ρωτήσετε «θα έχουν πρόβλημα οι Raptors;», η απάντηση είναι ξεκάθαρα όχι. Το πιο σταθερό λιμάνι της λίγκας, ένα ολοκληρωμένο από άκρη σε άκρη franchise με top τεχνική και διοικητική ηγεσία και με σπάνιο πλάνο ανάπτυξης παικτών ακόμα κι από τα χαμηλά του ντραφτ ή εκτός αυτού, χρειαζόταν μόνο ένα πρωτάθλημα για να κατακτήσει τον διαρκή σεβασμό και των πιο βιτριολικών. Πέρυσι, στη regular season, ήταν πραγματικά αμείλικτοι, αναπληρώνοντας, όχι μόνο τον Kawhi, αλλά και τόσους τραυματισμούς μέσα στη χρονιά, χάρη σε μια – εκτός των άλλων – αδιανόητη αυτοπεποίθηση που μόνο πρωταθλητές έχουν. Φέτος, αν όλα πάνε καλά, περιμένουμε να δούμε ένα «κλικ» κάτω τους Siakam – Lowry (για διαφορετικούς λόγους), ένα «κλικ» πάνω τους VanVleet – Anunoby – Powell, σταθερές αποδόσεις από Baynes – Len – Johnson – McCaw και από εκεί και πέρα, το στοίχημα του φετινού Toronto είναι ο βαθμός προόδου τριών πρώην undrafted παικτών: των Chris Boucher – Terence Davis – Matt Thomas.

O Boucher φαινόταν από πέρυσι ότι θα αποτελέσει το νέο αγαπημένο εξελίξιμο παιχνίδι των Raptors, μετά τους Siakam – VanVleet – Anunoby³⁾Κάποια στιγμή, η ιστορία θα γράψει ότι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θα μπορούσε να παίζει στο Milwaukee μαζί με τους Norman Powell-OG Anunoby αντί να (μην) παίζει με τον Greivis Vasquez, όταν έγινε ο νέος alumnus των Raptors 905 που τα σάρωσε όλα στην G-League, κερδίζοντας MVP και DPoY το 2019⁴⁾Σε ένα μικρό homage στο franchise, ιδού ορισμένοι από τους παίκτες που έχουν παίξει στους Raptors και του ΝΒΑ και της G-League: Caboclo, Siakam, Poeltl, VanVleet, Powell, Wright, Boucher, Johnson, Thomas, Brissett, Nogueira, Bennett, Sullinger. Από όσους δεν έχουν αποσυρθεί, σχεδόν όλοι έχουν βασικό ρόλο σε rotation. Ο Boucher φαίνεται να έχει πάρει κοντά στα δέκα (αναγκαία) κιλά από πέρυσι και το σχέδιο των 20′ βρέξει-χιονίσει τυπικά πίσω από τον Baynes, μοιάζει ιδανικό για την εξέλιξη του.

Chris Boucher doing Chris Boucher things. Also shoutout to Paul Watson & the G-league one time pic.twitter.com/D5g9Fvh4fz

— Muad Issa (@Muadems) December 13, 2020

Το πραγματικά αξιοπερίεργο, ωστόσο, είναι ότι οι Raptors θέλουν να τον αναπτύξουν περισσότερο ως 3&D παίκτη και όχι το κλασικό τηλεγραφόξυλο⁵⁾Στην πραγματικότητα, ο Boucher δεν είναι ιδιαίτερα ψηλός, όμως με ύψος 2,06 έχει άνοιγμα χεριών 2,24 δίπλα στον versatile Siakam. Στο Bubble συνολικά, ο Boucher εμφανίστηκε βελτιωμένος σωματικά (ανεβάζοντας νούμερα και στα αμυντικά στατιστικά), αλλά και αγωνιστικά, σουτάροντας τρίποντα – λίγο, αλλά εμφανώς – πιο συστηματικά.

Ο Davis είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση παίκτη, ο οποίος αυτή τη στιγμή, έχει σοβαρά μπλεξίματα επειδή στην ΝΥ χαστούκισε την μητέρα του παιδιού του. Αν με κάποιον τρόπο συνεχίσει να είναι οργανικά και ομαλά ενταγμένος στην ομάδα, προορίζεται ως ουσιαστική προσθήκη, όντας ένας κτηνώδης αθλητής (σχετικά κοντός με 1,92 ύψος, αλλά με μυώδη 95 κιλά και wingspan 2,06) με μεγάλο potential και work ethic και στέλεχος της βασικής πεντάδας των post-Lowry Raptors, μαζί με τους VanVleet, Anunoby, Siakam, Boucher.

Τέλος, στο πρόσωπο του Thomas, οι Raptors ίσως βρουν τον παίκτη που ποτέ δεν είχαν και κάθε contender χρειάζεται: έναν Robinson⁶⁾με τον οποίον μοιράζονται την αποστροφή τους για σκοράρισμα κοντά στο καλάθι – μόλις 6% των πόντων τους εκεί, Harris, Kennard, Redick. Κανείς σε ολόκληρο το ΝΒΑ δεν έβαλε τόσα πολλά τρίποντα σε τόσες λίγες προσπάθειες όσο ο Matt Thomas πέρυσι στη regular season: 47/99, ήτοι 47,5%!!! Ο τύπος βγήκε από την senior χρονιά του με 44,5% στα τρίποντα από το Iowa State και έκτοτε, από την περιπλάνηση του στην Liga ACB μέχρι τους Raptors σουτάρει αδιαλείπτως στα ίδια εξωφρενικά ποσοστά⁷⁾σε δύο χρόνια στην Ισπανία, σούταρε 188/398 τρίποντα, δηλαδή 47,2%. Που σταματάνε τα καλά νέα; Στην άμυνα του. Ο Thomas προσπαθεί, αλλά δεν είναι καλός αμυντικός. Αν καταφέρει να μην είναι βάρος στην άμυνα, οι Raptors έχουν στα χέρια τους ένα από τους πέντε καλύτερους microwave shooters του πρωταθλήματος.

Όσο για τον rookie Malachi Flynn, δεν μιλάμε σίγουρα για το «κλέψιμο» του ντραφτ, όμως για έναν εξαιρετικά ευφυή, οικονομικό guard (2,84 A/TO πέρυσι, top-10 στο NCAA), αξιόπιστο σουτέρ (37% στα τρίποντα), καλό αμυντικό και – καθότι λευκός – μέτριο αθλητή. Ότι δηλαδή χαρακτηρίζει και τους «μπροστινούς» του Lowry – VanVleet.

Μια τελευταία υποσημείωση. Tο «ζουμί» δεν θα είναι η υπέρβαση που θα κάνουν στη regular season, αλλά ξανά πόσο αξιόμαχοι θα είναι βαθιά στα playoffs – τουλάχιστον μέχρι την free agency του 2021, όσο τρέχουν το ίδιο μοντέλο με τα ίδια εργαλεία. Αν από τους περσινούς μνημειώδεις ημιτελικούς με τους Celtics, κέρδισαν τον Anunoby, στον Siakam διαπιστώσαμε ότι υπάρχει για πρώτη φορά ταβάνι στην μέχρι τότε φαινομενικά ασταμάτητη εξέλιξη του. Με μεγάλη επιφύλαξη, ίσως έκτοτε ο πραγματικά τραγικός στη σειρά “Spicy-P” υποβιβαστεί στο “pecking order” της επίθεσης των Raptors, πίσω από τους Lowry-VanVleet ή ακόμα και Powell-Anunoby και τελικά  δύο ύστερες postseasons, μια απόλυτα επιτυχημένη και μια σχετικά αποτυχημένη, μας έδειξαν ότι εκεί o Καμερουνέζος μπορεί να είναι elite «δεξί χέρι», αλλά όχι κέντρο βάρους.

Αλλά αυτό είναι ερώτηση για τα playoffs. Προς το παρόν, απολαύστε τους να παίζουν σε μια πραγματική μητρόπολη της καγκουρίλας, την Tampa Bay.

Boston Celtics

Γράφει ο Γιάννης Κουτσουράκης

Οι κινήσεις του Danny Ainge έκαναν πιο ανταγωνιστικούς τους Celtics;

Στην παραπάνω ερώτηση ίσως υπάρχει μονολεκτική απάντηση. Γιατί όμως να την δώσουμε απλόχερα, ενώ μπορούμε να σας παιδέψουμε με άλλες 700 λέξεις;

Αρχικά πρέπει να δούμε ποιες ήταν αυτές οι κινήσεις. Το γεγονός του καλοκαιριού στην Βοστώνη υπήρξε αναμφίβολα η αποχώρηση του Gordon Hayward. Ενώ μέχρι την έναρξη της free agency άπαντες ήταν σχεδόν σίγουροι ότι θα ενεργοποιήσει την player option του (γιατί που αλλού θα έβρισκε 30+ εκατομμύρια για έναν χρόνο), τελικά δεν το έκανε γιατί αυτό το “που αλλού” βρέθηκε. Τα λαγωνικά των Hornets σκέφτηκαν πως είναι έξυπνη ιδέα να προσφέρουν ένα 4ετές συμβόλαιο 120 εκατομμυρίων στον συμπαθή 31χρονο forward και ο αγαπητός Gordon αποφάσισε πως και στη Charlotte υπάρχει αξιοπρεπές ίντερνετ για να παίζει LoL. Οπότε γιατί όχι;

Έτσι, ένα εξαιρετικά χρήσιμο wing που έκανε μάλιστα μια αρκετά συμπαθητική χρονιά χάθηκε για τους Celtics σχεδόν για το τίποτα. Το μόνο που κατάφερε ο Ainge είναι ο Hayward να φύγει με sign-and-trade και ουσιαστικά να κερδίσει ένα αρκετά μεγάλο μεν, trade exception δε. Το πιο αστείο είναι ότι ακόμη και γι’ αυτό χρειάστηκε να δώσει ένα μελλοντικό protected pick δεύτερου γύρου. Αν αναλογιστούμε όμως ότι οι Pacers τον ήθελαν διακαώς αυτό το καλοκαίρι, ότι οι Celtics έναν ψηλό όσο να’ ναι τον χρειάζονταν και πως η Indiana φημολογείται ότι έδινε Myles Turner + No24, τότε το τελικό αποτέλεσμα είναι επιπέδου Ernie Grunfeld τουλάχιστον.

Εύλογα κάποιος μπορεί να σκέφτηκε ότι αυτά τα χρήματα χρησιμοποιήθηκαν για άλλον παίκτη στη θέση του Hayward, κάτι που θα έβγαζε λογική. Όχι όμως για τον GM των Celtics. Έτσι, το κενό στα φτερά υπάρχει και μάλλον θα αναπληρωθεί (με τα τωρινά δεδομένα) εκ των έσω, ίσως με αυξημένο ρόλο του Grant Willilams ή ενδεχομένως περισσότερο από τον αναμενόμενο χρόνο στον rookie, Aaron Nesmith. Προφανώς οι υπερωρίες Tatum και Brown πρέπει να θεωρούνται δεδομένες.

Εκεί που δόθηκε ένα μέρος των χρημάτων ήταν για την θέση του center. Ήταν άλλωστε γνωστό πως τα μόνα ανθρώπινα δημιουργήματα που φαίνονται από το διάστημα είναι το Σινικό Τοίχος και το κενό στη θέση “5” των Celtics. Η επιλογή ήταν ο Tristan Thompson, με ένα 2ετές, κλειστό, εξαιρετικό συμβόλαιο 19 εκατομμυρίων. Ο Tristan αποτελεί ξεκάθαρη αναβάθμιση από τον φιλότιμο, αλλά ανεπαρκή Daniel Theis. Εφόσον είναι υγιής, θα βοηθήσει πολύ στην άμυνα και θα προστατεύσει τη ρακέτα. Επιθετικά βέβαια ο κυριότερος τομέας που μπορεί να συμβάλει ο Thompson είναι τα επιθετικά ριμπάουντ, αλλά ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Έτσι, πλέον ο Theis θα αναλάβει τον ρόλο του αναπληρωματικού σέντερ, στη θέση του Enes Kanter που αναχώρησε για το Portland.

Τελευταία κίνηση η αντικατάσταση του Brad Wannamaker με τον Jeff Teague από την ελεύθερη αγορά και τον Payton Pritchard, Νο26 του φετινού draft. Εκ πρώτης άποψης, αποτελεί μάλλον έκπληξη το γεγονός της μη ανανέωσης του Wanamaker, ειδικά αν αναλογιστούμε το χαμηλό νέο συμβόλαιό του με τους Warriors (2.2M). Αν δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος (όπως πχ να ήθελε ο ίδιος να φύγει), είναι ακατανόητο γιατί να πει κάποιος όχι σε έναν έμπειρο παίκτη που έπαιζε άμυνα, είχε καλό σουτ, ήταν αξιοπρεπής οργανωτής, ξέρει το ρόλο του, δεν χρειάζεται χρόνο προσαρμογής και είναι πάμφθηνος. Είναι απορίας άξιο τι παραπάνω μπορεί να προσφέρει ο Jeff Teague, που έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά και -μπασκετικά μιλώντας- βρίσκεται τουλάχιστον σε φανερή πτώση (στην καλύτερη), για να μην πούμε σε αποσύνθεση (στη χειρότερη). Άγνωστο παραμένει ποιος θα είναι ο ρόλος του Pritchard, καθώς οι Celtics δεν φημίζονται για την γενναιοδωρία τους σε αγωνιστικό χρόνο στους rookies. Ειδικά το πρώτο διάστημα με την απουσία του Kemba Walker θα είναι το πρώτο σοβαρό τεστ και η περιφερειακή γραμμή θα ζοριστεί αρκετά. Μένει να δούμε αν θα αντεπεξέλθει ή ο Tatum θα βαρέσει usage rate επιπέδου Westbrook σε εποχές Oklahoma.

Παρά την monster χρονιά που αναμένουμε από τον Jason Tatum και την βελτίωση στην θέση “5”, οι οιωνοί δεν είναι ιδανικοί. Τόσο στα φτερά, όσο και στην περιφέρεια υπάρχει ζήτημα. Ακόμη κι αν στην κανονική περίοδο η 3δα Tatum, Brown και Smart καταφέρει να το κουκουλώσει, υπάρχει κίνδυνος να επιβαρυνθούν ιδιαίτερα και να είναι με υπερκόπωση στα Play Offs. Με αυτά τα δεδομένα και την ισχυροποίηση των ομάδων της Ανατολής, μια πορεία μέχρι τους Ανατολικούς Τελικούς φαντάζει αρκετά δυσκολότερη.

Philadephia 76ers

Γράφει ο Σταύρος Μαρίνος

Οι Joel Embiid και Ben Simmons είναι το καλύτερο δίδυμο του NBA (στο FIFA);

Πάνε τέσσερα χρόνια από τότε που ο evil genius Sam Hinkie απολύθηκε από τους 76ers, έχοντας επινοήσει κι εφαρμόσει την φράση “Trust The Process” λόγω του επιτηδευμένου, απροκάλυπτου και ντροπιαστικού χρόνιου tanking. Οι σημαντικότεροι καρποί του ήταν φυσικά ο Joel Embiid κι ο Ben Simmons που εδώ και τρία χρόνια οδηγούν την ομάδα στα playoffs και σε win rate .620, όντας σταθερά η πέμπτη καλύτερη ομάδα του NBA (σε ρεκόρ) μετά τους Bucks, Raptors, Celtics και Rockets. Παρά την μόνιμη θέση τους στα ψηλά κλιμάκια της λίγκας, οι 76ers ποτέ δεν ενέπνευσαν απειλή σαν πραγματικός contender.

Η μετατροπή σχεδόν των πάντων σε reality show, στην σημερινή εποχή που βασιλεύει το φτηνό casualness, με έχει κάνει να αναρωτηθώ αν γίνομαι συχνά υπερβολικά κριτικός ή αν όντως τα πράγματα έχουν ξεφύγει. Στο NBA έχουμε διάφορα τέτοια παραδείγματα παιχτών που έχουν καβαλήσει το καλάμι σαν social media icons, κι αυτό είχε άμεση επίπτωση στη χημεία των ομάδων τους. Ένα τέτοιο δίδυμο είναι και οι Embiid, Simmons (όπως οι KAT & DLo, Harden, Irving κ.α.). Λίγο τα ανώριμα γελάκια στις συνεντεύξεις τύπου, λίγο όλα τα off the court κουτσομπολιά που πρωταγωνίστησαν σε συνδυασμό με το choking στους πρώτους γύρους των playoffs, τα σημάδια δείχνουν ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά σε μια ομάδα που έχει το ταλέντο να φτάσει πολύ ψηλότερα. Κάποιες φορές το ζήτημα δεν είναι τεχνικό γύρω από τα Xs and Os κι έγκειται στις προσωπικότητες.

Παρ’όλα αυτά, οι 76ers ήταν μόλις 14οι σε Offensive Rating με ένα κακό επιθετικό σύνολο χωρίς άξιους σουτέρ και τον Simmons να πετυχαίνει το πρώτο του τρίποντο μετά από τρία χρόνια. Το τρίο Embiid, Simmons, Horford είχε net rating -0.9, δείχνοντας σοβαρό πρόβλημα στην χημεία της βασικής πεντάδας. Οι κινήσεις της σύντομης off season έγιναν με την λογική να διορθωθούν αυτά τα βασικά λάθη. Ο Horford ανταλλάχθηκε στους Thunder και αποκτήθηκαν οι κλασικοί σουτέρ Seth Curry και Danny Green. O Doc Rivers, λίγο μετά την πρόσληψή του δήλωσε πως φέτος θα αυξηθεί σημαντικά το pace (20οί πέρυσι) καθώς και ο αριθμός των pick and roll (29οι πέρυσι), μιας και πλέον έχουν περισσότερα όπλα για να το εφαρμόσουν (από τις πλάτες του Dwight Howard μέχρι τους σουτέρ για spacing). Ήδη στα λίγα preseason games, ο μέσος αριθμός pnr ανά αγώνα αυξήθηκε από 27 (πέρυσι) σε 43.

Οι x-factors της φετινής χρονιάς, πέρα από τους σημαντικότερους νεοεισερχόμενους βετεράνους Curry, Green, Howard, Ferguson, θα είναι η ανάδειξη του Shake Milton πιθανώς σε 6ο παίχτη και η σταδιακή ανάπτυξη του μεγάλου ταλέντου του rookie Tyrese Maxey.

Το ερώτημα είναι, θα καταφέρουν να γίνουν μια από τις τρεις καλύτερες ομάδες της Ανατολής, μετά την περσινή εμφάνιση των Heat στα playoffs, την εξέλιξη του Tatum σε superstar, το τρομακτικό δίδυμο ύψους και βάθους, Kyrie-Durant, την ανανέωση των Wizards με Westbrook, την πιθανή καθιέρωση των Pacers και τους ανερχόμενους Hawks;

Μέσα στην αβεβαιότητα των ημερών, σταθερά υποβόσκει το trade του James Harden προς την λίστα ομάδων Ανατολής που έχει δώσει (76ers, Heat, Bucks, Nets) που θα διαλύσει ισορροπίες και θα αλλάξει τα δεδομένα.

Brooklyn Nets

Γράφει ο Κοσμάς Καψάλης

Τι θα γίνει αν όλα τα αν των Nets ευθυγραμμιστούν?

Θυμάστε τον Mikhail Prokhorov; Ήταν o πρώτος μη Αμερικανός ιδιοκτήτης ομάδας στο ΝΒΑ, κι αυτός που όταν απέκτησε τους New Jersey (ακόμα τότε) Nets, δήλωσε ότι η πρόθεσή του ήταν να κάνει την ομάδα πρωταθλήτρια στην επόμενη πενταετία. Για να γίνει αυτό, ο Danny Ainge ήταν στη συνείδηση πολλών ο μεγαλύτερος mastermind όλων των εποχών και οι Nets πέρασαν από χρονιές λάσπης που μετά βίας ξεπερνούσαν τις 20 νίκες δίνοντας ταυτόχρονα τα picks τους στους Celtics. Παρόλα αυτά, είναι μέσα στη σφαίρα του πραγματικού οι Nets να ολοκληρώσουν τον αλλοπρόσαλλο αυτό κύκλο και να πάρουν το πρωτάθλημα, όχι πολύ αργότερα από ότι τους έταξε ο Prokhorov (που δεν υπάρχει πια στην ομάδα βέβαια), και μάλιστα αυτό να γίνει πριν το καταφέρουν οι Celtics!

H μεταβολή που έγινε στην ομάδα υπήρξε υποδειγματική, draftάροντας σωστά, ποντάροντας σε “ανεπιθύμητα” ταλέντα (βλ. Russell, D’Angelo) κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να φτιαχτεί μια γεμάτη (και γαμάτη) ομάδα με βάθος, ενώ το συνολικό περιβάλλον τους έφερε στη θέση να διεκδικήσουν κι εν τέλει να καταφέρουν να υπογράψουν δυο φανταστικούς παίκτες, τον Kyrie Irving και τον Kevin Durant. Oι Nets αυτή τη στιγμή έχουν δυο γεμάτες πεντάδες, έχουν άμυνα, έχουν σουτ, έχουν το περίφημο versatility, ενώ δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για επίθεση νομίζω. Κι εδώ ξεκινάνε τα “αν”.

Στο παραπάνω γράφημα του Kirk Goldsberry βλέπουμε πόσες μέρες θα έχουν μεσολαβήσει μεταξύ του πρώτου παιχνιδιού της σεζόν 2020-21 και του πιο πρόσφατου παιχνιδιού του κάθε παίκτη. Στον πάτο της λίστας, βλέπουμε το Ω και το Α των Nets, τον Irving που αγωνίστηκε πέρσι σε μόλις 20 παιχνίδια (προλαβαίνοντας όμως να γράψει career high σε πόντους, rebounds, ποσοστό βολών και τρίποντα ανά παιχνίδι, αλλά και δύο 50άρες) και τον KD που τελευταία φορά που τον είδαμε ήταν στο Game-5 των Τελικών του 2019 που γύρισε μετά από αποχή 9 παιχνιδιών για να βάλει 11 πόντους σε ισάριθμα λεπτά πριν κόψει τον αχίλλειό του βάζοντας τέλος στη θητεία του στο Golden State και τις ελπίδες των τελευταίων για το 3peat.

Στα πρώτα preseason παιχνίδια και βίντεο ο KD δείχνει καλά, προέρχεται όμως από τον χειρότερο για μπασκετμπολίστα τραυματισμό και θα πρέπει να δούμε την κατάστασή του σε βάθος χρόνου, καθώς πρέπει να θεωρείται δεδομένη η προφύλαξη με την οποία θα προσεγγίσουν οι Nets τους αστέρες τους.

Έπειτα έχουμε το Harden-saga, με τον σταρ του Houston να έχει όπως όλοι ξέρουμε ζητήσει να φύγει με τους Nets να φαίνονταν μέχρι ένα σημείο ως ο σίγουρος προορισμός. Παρόλα αυτά, το trade δεν έχει γίνει ακόμα γίνει ενώ δεν είναι και δεδομένο πλέον ότι αν φύγει θα πάει όντως στο Brooklyn. Το αν αξίζει όντως οι Nets να αδειάσουν την ομάδα, προκειμένου να φέρουν τον πρώτο σκόρερ της λίγκας στην Ανατολή (φτιάχνοντας μια αδιανόητη επιθετική τριάδα), ή να μείνουν στο πλάνο τους, δεν είναι θέμα αυτού του κειμένου να εξεταστεί, θα ορίσει πάντως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την πορεία τους.

Δεν ξέρουμε αν το ρόστερ της ομάδας θα περιλαμβάνει κάποια στιγμή και τον Harden ή όχι. Δεν ξέρουμε ακόμα σε τι ποσοστό και με τι ένταση θα μπορούμε να απολαύσουμε και πάλι έναν από τους χαρισματικότερους παίκτες όλων των εποχών και τη συνεργασία του με έναν από τους πιο skilled κοντούς του ΝΒΑ. Δεν ξέρουμε τη χημεία που θα επιτευχθεί τόσο μεταξύ των παικτών, όσο και με το προπονητικό staff που απαρτίζεται από τον Steve Nash στην πρώτη του προσπάθεια σε πάγκους, ο οποίος όμως στελεχώθηκε με δυο assistands από τη σχολή Popovich. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι οι Nets θα είναι αναμφίβολα μια από τις “league-pass” ομάδες της χρονιάς και που ξέρουμε; Αν οι παραπάνω προϋποθέσεις τους βγουν, έχουν το υλικό και τις προσωπικότητες, 18 χρόνια μετά να επιστρέψουν ακόμα και στους Τελικούς.

New York Knicks

Γράφει ο Κοσμάς Καψάλης

Μήπως οι Knicks αρχίζουν να βγάζουν νόημα?

Άλλη μια σεζόν ΝΒΑ ξεκινά, άλλη μια χρονιά που οι Knicks δεν έχουν να περιμένουν τίποτα το ιδιαίτερο. Ναι, αλλά ας βάλουμε κι ένα αστερίσκο. Τι θέλω να πω;

Προφανώς δεν περιμένουμε τίποτα το σημαντικό από τη φετινή χρονιά, πέρα από σκαμπανεβάσματα και ίσως κάποια μικρά θετικά σερί, απόρροια της ωρίμανσης των πιτσιρικάδων της ομάδας. Πέραν τούτων, λογικά μία από τις 3-4 τελευταίες θέσεις της Ανατολής θα είναι δική τους να την διεκδικήσουν. Προς τι λοιπόν ο αρχικός τίτλος; Η συγκρατημένη μεν, αισιοδοξία δε, βρίσκεται στο πως κινήθηκαν στην offseason οι Knicks.

Στον πάγκο θα κάθεται φέτος ο Tom Thibodeau. Αυτό μπορεί από μόνο του να στρώνει το έδαφος για αστεία τύπου “πόσο θα του πάρει για να κάνει τους Barrett και Robinson να δείχνουν παλαίμαχοι από τα 41mpg”, παρόλα αυτά είναι από τα ”δυνατά” ονόματα κι εν πάση περιπτώσει η αποστολή του δεν είναι ο τίτλος.

Αναφορικά με το draft έγινε ένας παράξενος κύκλος, δίνοντας το 27ο και 38ο pick για το #23, και μετά το 23 το έσπασαν στο #25 και το #33, αναβαθμίζοντας τα αρχικά τους, χωρίς να δώσουν τίποτα. Έστειλαν το #33 στους Clippers μιας και δεν σκόπευαν να το επιλέξουν, παίρνοντας ένα μελλοντικό pick, πήραν τον Ed Davis κι ένα μελλοντικό pick δεύτερου γύρου από τους Jazz δίνοντας χρήματα, στη συνέχεια έστειλαν τον Davis στην Minnesota, παίρνοντας τουs Jacob Evans, Omari Spellman κι ένα μελλοντικό pick δεύτερου γύρου, κράτησαν τα δύο τελευταία assets κι έκαναν waive τον Evans. Στο draft πήραν με την 8η επιλογή τον Νεοϋορκέζο Obi Toppin από το Dayton και με την 25η τον Immanuel Quickley από το Kentucky για να κάνει παρέα στην υπόλοιπη παροικία των Randle, Knox, Noel, MKG.

Στα υπόλοιπα μέλη του ρόστερ, άφησαν τους Portis, Dotson, Trier, Harkless, έκαναν waive τους Ellington, Gibson, Pinson, Payton, στην συνέχεια ξαναϋπέγραψαν τους Pinson (με two-way) και Payton με μονοετές, όπως μονοετή συμβόλαια έκαναν και στους Alec Burks και Nerlens Noel, ενώ τριετές συμβόλαιο έκανε ο Auston Rivers, με μονάχα τον πρώτο χρόνο όμως εγγυημένο.

Τι σημαίνουν τα παραπάνω; Ότι το καλοκαίρι του 2021, τα βασικά συμβόλαια των Knicks θα είναι με τους Randle, Barrett, Knox, Robinson, Ntilikina, Toppin, αφήνοντας ένα cap space που αγγίζει τα $85 εκατ. σε μια offseason που θα έχει πολύ δυνατά ονόματα. (Έμφαση στο πολύ)

Και τώρα περνάμε στην τελευταία προσθήκη στο franchise με την ευρύτερη έννοια, αυτή του Leon Rose στη θέση του Προέδρου. Ο Rose είναι ατζέντης με τους πρώην και νυν πελάτες του να είναι μεταξύ άλλων οι Iverson, Melo, CP3, Oladipo, Devin Booker, Joel Embiid, Richard Hamilton, ενώ μέχρι το 2012 ήταν ο ατζέντης του LeBron James, μέχρι ο τελευταίος να πάει στην Clutch Sports του Rich Paul, ο οποίος δούλευε στην εταιρία του Rose, εταιρία που συνολικά εκπροσωπούσε τους James, Wade και Bosh και τους έφερε μαζί στο Miami.

Όλα τα παραπάνω ακούγονται πολύ ωραία για να είναι αληθινά κι απέχουμε από δυο super-duper-max σε Tim Hardaway Jr. και Jahlil Okafor για να μπουν τα πράγματα σε μια “κανονικότητα” που θα συνεχίσει να έχει τους Knicks στον πάτο. Όπως άλλωστε είχε πει πέρσι κι ο Durant, οι Knicks είναι θρυλική ομάδα για τους μεγαλύτερους σε ηλικία, οι τωρινοί παίκτες θυμούνται την ομάδα σε διαρκή πτώση. Παρόλα αυτά στα χαρτιά έχουν μπει οι βάσεις για μια πιθανή στροφή στις τύχες του franchise. Το ρόστερ έχει νεανικό κορμό και ταλέντο, δεν σκορπίστηκαν αλόγιστα χρήματα σε απίθανους παίκτες, ενώ στελεχώθηκαν και ανώτερες θέσεις. Ο Dolan φυσικά παραμένει στη θέση του κι ευχή όλων είναι να συνεχίζει να ασχολείται με την μπάντα του κι όχι με την ομάδα κάνοντάς την παιχνιδάκι του. Τουλάχιστον για όσο είναι άδεια τα γήπεδα δεν θα ηχεί στα αυτιά του το “Sell the Team!!”