Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part V Chapter 3

Όπως κάθε Δευτέρα, ένα νέο match up ξεκινάει στις fantasy λίγκες μας, και ένα σωρό νέα ερωτήματα έρχονται για να μας προκαλέσουν πονοκέφαλο σχετικά με το ποιους παίκτες πρέπει να στοχεύσουμε από τη λίστα των free agents, σε ποιους πρέπει να κουνήσουμε μαντήλι, ευχαριστώντας τους για τις υπηρεσίες τους, ποιους να ξεκινήσουμε, αλλά και ποιους να αφήσουμε να πάρουν δυνάμεις στον φαντασιακό μας πάγκο. Δυστυχώς, αυτά είναι ερωτήματα που μέσα σε όλη την τυχαιότητα και την απροβλεπτότητα που διαπνέει το παιχνίδι του fantasy, δεν επιδέχονται προγενέστερης σωστής απάντησης. Ευτυχώς, όμως, το Ball Hog έρχεται να προσπαθήσει να σπάσει αυτήν την τυχαιότητα, καταφεύγοντας σε επιστημονικές αναλύσεις, που στο τέλος θα αποδειχθούν λάθος, αλλά θα έχουμε περάσει καλά προσπαθώντας να καταλάβουμε το γιατί.

 

 

The Hardens

 

Ο Jerami Grant είναι ένας από τους πιο βελτιωμένους παίκτες της χρονιάς και αυτή την εβδομάδα ήταν εξαιρετικός. Στους τέσσερις αγώνες των Pistons έδωσε στους ιδιοκτήτες του 28+ πόντους, σουτάροντας με 48% στα εντός πεδιάς και 87% στις βολές (σε 30 προσπάθειες). Είχε 2.5 τρίποντα ανά αγώνα, 1+ τάπα, ενώ έκανε μόλις 5 λάθη συνολικά. Με αυτά και με αυτά έχει καταφέρει από το πουθενά και μετά από 10 αγώνες να είναι στο Τοπ25 σε 9cat.

Μπήκε στο ΝΒΑ ως ένα ταλέντο μεν, με προβληματικό μπαμπα background δε. Είχαμε δει δείγματα, αυτή όμως ήταν η πρώτη πραγματικά ξεχωριστή εβδομάδα για τον LaMelo Ball. Ως αναπληρωματικός σε κάθε παιχνίδι είχε 15 πόντους, 9 ριμπάουντ (με σχεδόν τρία επιθετικά ανά αγώνα), 8.5 assists, ένα κλέψιμο, 1+ τρίποντο, με 45% συνολική ευστοχία και λιγότερα από δύο λάθη. Δύσκολο να πιστέψεις ότι αυτά είναι νούμερα από τους πρώτους αγώνες ενός rookie.

Κάποιες φορές έρχονται οι εβδομάδες που ακόμη κι αυτοί που είναι προορισμένοι για κομπάρσοι, γίνονται πρωταγωνιστές. Τέτοια ήταν αυτή η εβδομάδα για τον Tim Hardaway Jr., που ήταν καταπληκτικός. Δεν ήταν μόνο το σκορ (25.6 πόντοι), όσο τα ποσοστά (58% εντός πεδιάς, 61% τρίποντα) που έκαναν τη διαφορά και κυρίως τα εύστοχα τρίποντα: σημείωσε 19 σε τρεις μόλις αναμετρήσεις και μάλλον κέρδισε την κατηγορία μόνος του. Εξαιρετική εβδομάδα.

Ένας ακόμη παίκτης που λίγοι περίμεναν πως θα ανταποκριθεί στον φετινό του ρόλο είναι ο Coby White. Αφενός μεν γιατί δεν γέμιζε πολύ το μάτι ως point guard, αφετέρου δε γιατί οι Bulls έχουν αποδειχθεί διαχρονικά ανίκανοι να αξιοποιήσουν τους παίκτες τους. Φοβεροί μέσοι όροι όμως αυτή την εβδομάδα της τάξης των 20 πόντων, 6 rebounds και 7.5 assists, την ίδια στιγμή που συνοδεύονταν από 2 τρίποντα, 49% ευστοχία και 3.00 στην αναλογία assists/To. Ας ελπίσουμε να συνεχίσει έτσι.

 

Σφηνάκια

 

Τα 22 rebounds του Domantas Sabonis απέναντι στο Phoenix

Τα 24 rebounds του Andre Drummond κόντρα στους Bucks

Οι 12 assists του Siakam με αντίπαλο το Sacramento

Τα 10/11 σουτ εντός πεδιάς του Richaun Holmes απέναντι στο Chicago

Οι 13/13 ελεύθερες βολές του Jason Tatum κόντρα στο Toronto και οι άλλες τόσες του Joel Embiid απέναντι στην Washington

Τα 10 τρίποντα του Zach LaVine κόντρα στους Clippers

Οι 8 τάπες του Myles Turner με αντίπαλο το Houston

Τα 5 κλεψίματα του Shai απέναντι στους Pelicans και του Luka κόντρα στους Nuggets

 

Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μα αυτό μου φέρνει τρόμο

 

Το ότι ο Bradley Beal είναι παιχταράς, το γνωρίζαμε. Το ότι είναι ένας από τους καλύτερους σκόρερ του πρωταθλήματος, επίσης. Αυτό για το οποίο δεν ήμασταν σίγουροι είναι το πόσο dominant μπορεί να γίνει όταν είναι στη μέρα του. Και το βράδυ της Τετάρτης το μάθαμε. Μπορεί το “dominant” να φαίνεται λίγο τραβηγμένο όταν η ομάδα σου χάνει, αλλά ο Beal έπαιζε μόνος του, με την κάκιστη φέτος Washington απέναντι στην ομάδα που εκείνη τη στιγμή είχε το καλύτερο ρεκόρ της λίγκας. Πέτυχε την δεύτερη 60ρα της χρονιάς ευστοχώντας σε 20 σουτ εντός πεδιάς, με 7/10 τρίποντα και 13/15 βολές. Κατέβασε 7 ριμπάουντ, μοίρασε 5 assists κι έκανε τέσσερα λάθη στα 38 λεπτά που βρέθηκε στο παρκέ.

 

The Bennetts

 

Μπορεί ο Buddy Hield να μην τα πηγαίνει άσχημα φέτος, όμως αυτή δεν ήταν η εβδομάδα του. Βέβαια όταν σουτάρεις με 29% είναι δύσκολο τα πράγματα να είναι καλά. Ως αποτέλεσμα ήταν οι λιγότεροι από 11 πόντοι και τα 2.5 τρίποντα ανά παιχνίδι. Για τους άλλους παίκτες είναι πολλά, για τον Buddy λίγα. Ελάχιστες βολές, λίγα περιφερειακά. Αυτό που σώζει την κατάσταση ήταν τα λίγα λάθη του.

Η Minnesota και η γεμάτη περιφερειακή γραμμή δεν προδιέθεταν για μία παραγωγική χρονιά του Ricky Rubio κατά την έναρξη της σεζόν και η πραγματικότητα δεν διαψεύδει. Αυτή την εβδομάδα ναι μεν υπάρχουν 6+ assists και 2 κλεψίματα, αλλά όπως και να το κάνεις, χρειάζεται να την βάζεις και λίγο στο καλάθι ρε αγόρι μου. Ναι, δεν θα βασίσουμε τους πόντους μας σε σένα, αλλά 4 πόντοι μέσος όρος; 26% εντός πεδιάς; Μηδέν τρίποντα σε 106 αγωνιστικά λεπτά, λες και σε μαρκάρουν τέσσερις παίκτες ταυτόχρονα;

Ο Aron Baynes είναι μία από τις μεγαλύτερες φαντασιακές απογοητεύσεις της σεζόν. Ελάχιστοι περίμεναν ότι θα περάσει και δεν θα ακουμπήσει στους Raptors πριν αρχίσει η χρονιά. Αυτή την εβδομάδα αγωνίστηκε ευτυχώς μόνο σε δύο αγώνες, πετυχαίνοντας μοναδικές επιδόσεις. Εννέα ριμπάουντ (τα τρία επιθετικά) και ένα λάθος. Αλήθεια, αυτή ήταν η μοναδική συνεισφορά του σε όσους τον εμπιστεύτηκαν. Α, με 0/7 εντός πεδιάς.

Πάντα με τους rookie υπάρχει μια μεγαλύτερη επιείκεια, ειδικά με αυτούς που έχουν δείξει καλά στοιχεία. Αυτή η εβδομάδα και ο σοβαρός τραυματισμός του Fultz άνοιξαν τον δρόμο στον Cole Anthony και του έδωσαν πολλά λεπτά συμμετοχής. Και τι έκανε με αυτά; Μια τρύπα στο νερό. Γιατί υπό νορμάλ συνθήκες οι 10 πόντοι, τα τρία rebounds και οι τρεις assists είναι οκ, αλλά όταν συνοδεύονται με 32% εντός πεδιάς, με ελάχιστα τρίποντα, κλεψίματα, κοψίματα, με 2.5 λάθη και κυρίως με τόση ώρα τη μπάλα στα χέρια σου σε 28+ λεπτά συμμετοχής, τότε είναι δύσκολο να είναι κάποιος ευχαριστημένος.

 

Σφηνάκια

 

Τα 8 λάθη του Trae Young απέναντι στους Knicks

Τα 8 λάθη του Luka Doncic κόντρα στο Houst και τα άλλα τόσα με αντίπαλο το Denver

Οι 4/10 ελεύθερες βολές του Caris LeVert απέναντι στην Phily

Το 1 άστοχο σουτ σε 35 λεπτά του PJ Tucker κόντρα στο Dallas

Τα 0/8 σουτ του Anthony Edwards με αντίπαλο τους Spurs

Τα 1/12 σουτ του Cedi Osman απέναντι στο Orlando

Τα 1/10 τρίποντα του Steph Curry με αντίπαλο το Toronto

Τα 0/3 στου του Gary Clark σε 31 λεπτά κόντρα στο Houston

 

One night Stands

 

Η φετινή απόδοση του Payton Pritchard δεν θυμίζει σε τίποτα πως είναι rookie. Από την αρχή της χρονιάς δίνει τεράστια ενέργεια με την άμυνά του, βοηθώντας παράλληλα και στην οργάνωση. Κόντρα στους Raptors χρειάστηκε και να σκοράρει. Τελείωσε τον αγώνα με 23 πόντους και 8/13 σουτ, ενώ δεν παρέλειψε να μοιράσει και 8 assists.

 

Την φετινή σεζόν ο Juancho Hernangomez έχει καταφέρει ένα μοναδικό επίτευγμα: να είναι αναπληρωματικός στους Wolves, τη στιγμή που δεν υπάρχει κανένας για βασικός PF και ο προπονητής του αναγκάζεται να κάνει αλχημείες, παίζοντας με guards στη θέση “4”. Τέλος πάντων, την Τρίτη το βράδυ ο Juancho έκανε μια σπάνια εμφάνιση ως μπασκετμπολίστας και φόρτωσε το καλάθι της πρώην ομάδας του με 25 πόντους, μαζεύοντας και 8 ριμπάουντ και δίνοντας και μερικά stocks. Από τότε βέβαια, δεν έχει ξαναεμφανιστεί, αλλά ας είναι.

 

Από την αρχή της χρονιάς πολύ κόσμος πίστεψε στον Tyrese Maxey φαντασιακά. Έδειχνε να τους έχει απογοητεύσει. Ώσπου σε μία βραδιά που ομάδα του NBA κατέβηκε σε αγώνα με μεγαλύτερο σταρ τον Dwight Howard και εν έτει 2020, πετάχτηκε από το πουθενά και μας χάρισε το One Night Stand της εβδομάδας. Μπορεί να είχε usage που θα ζήλευε και ο Harden σε εποχές αδιανόητης ατομιστίας, όμως κατάφερε να πετύχει 39 πόντους (σε μόλις… 33 προσπάθειες), να κατεβάσει 7 rebounds, να μοιράσει 6 assists και να κάνει δύο κλεψίματα. Όλα αυτά με μόλις 3 λάθη σε 44 λεπτά συμμετοχής. Περιττό να αναφερθεί ότι ήταν ρεκόρ καριέρας, με το προηγούμενο να είναι 16 πόντοι.

 

Οι Wizards επέλεξαν να παραταχθούν χωρίς τους Bradley Beal και Russell Westbrook κόντρα στους Heat, με αποτέλεσμα να βρουν ευκαιρία οι υπόλοιποι παίκτες τους να πιάσουν τη μπάλα στα χέρια τους. Παραδόξως, ηττήθηκαν μόλις με 4 πόντους. Αυτό όμως μας ενδιαφέρει εδώ είναι ότι υπήρξαν δύο ασυνήθιστοι πρωταγωνιστές που έκαναν το δικό τους One Night Stand. Ο πρώτος είναι ο  Garrison Mathews, αυτός ο παλιοσουτέρ που μας απασχόλησε και πέρυσι, που τελείωσε τον αγώνα με 22 πόντους και 4 τρίποντα. Ο δεύτερος είναι ο Deni Advija, ο οποίος πραγματοποίησε μάλλον την πρώτη πραγματικά καλή εμφάνισή του (τουλάχιστον στο στατιστικό κομμάτι) στο ΝΒΑ. Σκόραρε όμως 20 πόντους, μάζεψε πέντε ριμπάουντ και μοίρασε πέντε ασίστ, οπότε δικαιωματικά μπαίνει σε αυτή τη στήλη.

 

Thinking adead

 

Όταν κάποιος ακούει το όνομα του Bobby Portis το μυαλό του αυτόματα πηγαίνει σε κάποια χαζή δήλωση, κανένα blooper, άντε μέχρι και τα μπουκέτα στον Mirotic. Δύσκολα πάντως πιστεύει ότι πρόκειται να ακολουθήσει κάτι θετικό. Όποιος όμως θέλει να λέγεται πρωτοπόρος θα πρέπει να κάνει πράγματα που οι άλλοι δεν τολμούν. Και το μενού σήμερα περιλαμβάνει boostάρισμα στον Bobby Portis.

Ο ευέξαπτος γίγαντας από το Arkansas κάνει φέτος εξαιρετική δουλειά στην second unit των Bucks, καθώς δίνει σκορ από τον πάγκο και παραδόξως είναι έως και αξιοπρεπής (πάντα για τα δεδομένα του) στην άμυνα. Φέτος έχει 59% effective field goal percentage, μακράν το καλύτερο της καριέρας του. Κάπως έτσι γράφει αξιόλογους φαντασιακά αριθμούς, παίζοντας με περίσσια αυτοπεποίθηση.

Και πώς να μην γράφει θα έλεγε κάποιος. Μπορεί η βασική 5δα των Bucks να είναι το λιγότερο εξαιρετική και στις δύο πλευρές του παρκέ, ο πάγκος τους όμως τα έχει τα θεματάκια του. Για την ακρίβεια, πιο εύκολα βρίσκεις άνθρωπο που παίζει άμυνα στους Wizards – που τρώνε 130 με σβηστά φώτα κάθε βράδυ, παρά κάποιον που σκοράρει στον πάγκο του Milwaukee. Για να έχουμε μια εικόνα, ο ανταγωνισμός του Bobby είναι: ο DJ Augustin, o Bryn Forbes, o Pat Connaughton, o DJ Wilson, ο Jordan Nwora και ο Θανάσης ο Χειροκροτητής.

Όλα τα παραπάνω σημαίνουν δύο πράγματα: πρώτον, ότι με αυτά τα δεδομένα κι επειδή οι βασικοί δεν γίνεται να παίζουν 48 λεπτά κάθε βράδυ, ο Portis προβλέπεται να έχει 25+ λεπτά καθημερινά. Με τέτοιους συμπαίκτες μέχρι και υποψήφιο 6^th man θα τον κάνουν.

Δεύτερον, γνωρίζουμε από τώρα τι θα φταίει αν και φέτος δεν τα καταφέρουν να φτάσουν μέχρι το τέλος εκτός φυσικά από τον Khris Middleton, ο οποίος σύμφωνα με τον μέσο Έλληνα οπαδό είναι ένα παλτό με max συμβόλαιο που είναι πολύ “λίγος” για να βρίσκεται στο πλευρό του Γιάννη μας.

Μετά από όλα τα παραπάνω, μήπως να τον τσιμπήσετε όπου είναι ακόμη ελεύθερος ή να τον πάρετε όσο είναι ακόμη φθηνός; Για yearly λίγκες αξίζει το κατιτίς του, καθώς λογικά θα συνεχίσει να δίνει νούμερα φέτος. Επειδή όμως μάλλον είναι “μιας χρήσης”, η αξία του φαντάζει σχεδόν μηδενική για τις dynasty λίγκες.

 

Να πανικοβληθώ;;!;!;!;;

 

Πέρυσι ήταν υποψήφιος για το βραβείο του 6^ου παίκτη της χρονιάς, ως συνήθως δηλαδή. Με τον επίσης υποψήφιο, και τελικό νικητή του βραβείου, Montrezl Harrell, συνέθεταν μακράν το καλύτερο δίδυμο παγκιτών κι έδιναν στους Clippers μία από τις καλύτερες second units του πρωταθλήματος. Στο παιχνίδι μας, απέδιδε πολύ τίμια στις επιθετικές κατηγορίες και ήταν μία αξιοπρεπής λύση. Φέτος, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά και στους περισσότερους αγώνες παρακολουθούμε μια κινούμενη θλίψη.

Ο Harrell μάζεψε τα μπογαλάκια του για την άλλη ομάδα του LA, αφού οι Clippers δεν του έδιναν τα χρήματα που ήθελε. Η φυγή του αυτή εκτός από την ομάδα του επηρέασε αρνητικά και τον Sweet Lou, οποίος παραμένει sweet για τους φίλους, αλλά όχι πλέον και για τους ιδιοκτήτες του. Το πρόβλημα όσον αφορά στον Lou έχει δύο πτυχές. Πρώτον, ο ψηλός της δεύτερης πεντάδας που αγωνίζεται μαζί του συνήθως είναι ο Zubac. Ε, όπως και να το δει κάποιος, δεν τον λες και καλό roller. Οπότε πάνε οι assists. Δεύτερον, ο Tyronn Lue προσπαθεί να έχει πάντα στο παρκέ έναν από τους δύο καλύτερους παίκτες και μάλλον καλύτερους χειριστές του. Έτσι, σχεδόν κάθε φορά που ο Lou Williams αγωνίζεται, συνυπάρχει με έναν εκ των George ή Kawhi. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα λιγότερη ώρα την μπάλα στα χέρια του και σε πολλές περιπτώσεις να λειτουργεί στα συστήματα απλά ως spot shooter. Έτσι το περυσινό usage rate της τάξης του 29.6, φέτος έχει γίνει 21.5 και κάθε αγώνα μειώνεται.

Σε όλα τα παραπάνω υπολογίστε και το γεγονός ότι ο χρόνος του έχει μειωθεί από περίπου 28 λεπτά πέρυσι, σε 20 φέτος. Έτσι, παρόλο που έχει 43% στα εντός πεδιάς (από τα υψηλότερα της καριέρας του) και 39% στο τρίποντο (career high), σημειώνει 10 πόντους, παίρνει 2 ριμπάουντ και δίνει περίπου 2.5 assists. Και τι σημαίνει αυτό για εμάς; Πατάμε Panic Button;

Δύσκολα προτείνουμε κάτι τέτοιο νωρίς, αλλά εδώ έχουμε μία από τις κλασικές περιπτώσεις που πρέπει να πατήσουμε το κουμπί. Δυστυχώς το φετινό ρόστερ της ομάδας του δεν τον βοηθάει καθόλου και το μέλλον του στους Clippers δεν προδιαγράφεται λαμπρό φαντασιακά. Το ενδεχόμενο απλώς οι Clips να τη δουν αλλιώς ξαφνικά και να του δώσουν την μπαγκέτες της second unit δεν είναι το πιθανότερο σενάριο. Με δεδομένο μάλιστα ότι το playmaking στους Clippers είναι λίγο καλύτερο από το μακρινό σουτ του Andre Drummond και πως ο Lou είναι ένας από τους λίγους παίκτες τους με πολύ εύκολα ανταλλάξιμο συμβόλαιο, φαντάζει εξαιρετικά πιθανή μία ανταλλαγή για point guard μέσα στην χρονιά. Στην πραγματικότητα αυτή θα είναι και η μεγάλη ευκαιρία των ιδιοκτητών του, γιατί φαίνεται πως το status του στο LA είναι αρκετά δύσκολο να αλλάξει. Εννοείται ότι αν υπάρχει δυνατότητα πώλησης σε μη εξευτελιστική τιμή, είναι μια καλή λύση.

 

Πούλα και φύγαμε για Βραζιλία

 

Δυστυχώς τα νέα ήταν πολύ δυσάρεστα για τον Markelle Fultz. Ο σοβαρός τραυματισμός του θα τον αναγκάσει να χάσει το υπόλοιπο της χρονιάς, πάνω που είχε αρχίσει να παίρνει μπρος και να δείχνει κομμάτι του ταλέντου του. Η δυστυχία του ενός όμως είναι ευτυχία του άλλου όπως λέει η παροιμία ή τέλος πάντων κάτι τέτοιο. Σε κάθε τραυματισμό παίκτη στο μπάσκετ υπάρχουν πάντα άμεσα ωφελούμενοι και σε αυτή την περίπτωση αυτός δεν είναι άλλος από τον Cole Anthony. Ο νεαρός point guard είχε ξεκινήσει σχετικά καλά την χρονιά. Βλέποντάς τον ήταν ενθαρρυντικός ο τρόπος που μοίραζε το παιχνίδι, αλλά απογοητευτικός ο τρόπος που εκτελούσε. Πλέον θα έχει τη δυνατότητα να βελτιώσει και τα δύο, χάρη στον μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής του.

 

Από την άλλη οι ιδιοκτήτες του πρέπει να είναι χαρούμενοι, καθώς ξαφνικά η αξία του πολλαπλασιάστηκε. Όπως και να είναι τα νούμερά του, ένας βασικός point guard έχει πάντα αξία σε όποια λίγκα κι αν παίζετε. Αν είναι ετήσιες, καλό θα είναι να τον δώσετε πριν χτίσει κανένα νέο κλειστό με την αστοχία του. Κι αν σας πουν ότι δεν βάζει καλάθια, θα λέτε ότι “πάντα πρέπει να έχουμε υπομονή με τους rookies”. Ειδικά σε ετήσιες λίγκες έχετε κάνει την τύχη σας. Αλλά και στις dynasty, ενδεχομένως να φτάσουν προσφορές που να είναι ιδιαίτερα δελεαστικές. Αρχίστε να κινητοποιείστε, λοιπόν.

 

Ask the Hog

 

Έχω στην ομάδα μου τον Julius Randle κι έχω προτάσεις παραχώρησης με Siakam ή Ayton. Αξίζει να το προχωρήσω; Η λίγκα είναι ετήσια.

 

Ο Julius Randle είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες φετινές περιπτώσεις. Όπως ανέλυσε σε ξεχωριστό κείμενο ο Νίκος Τσολάκης, φέτος κάνει εξαιρετική χρονιά και ξαφνικά έχει γίνει περιζήτητος. Τα άτομα που τον επέλεξαν από τον 5^ο γύρο και κάτω ξαφνικά έχουν βρεθεί με ένα πολύ μεγάλο value στα χέρια τους και συνήθως οι ομάδες τους πρωταγωνιστούν. Φυσικό επακόλουθο της καλής απόδοσης είναι το αυξημένο ενδιαφέρον για αυτόν και οι αρκετές προτάσεις που δέχονται οι ιδιοκτήτες του. Οπότε πλέον τίθεται το ερώτημα: τον κρατάμε γιατί θα διατηρήσει τα νούμερά του ή τον δίνουμε για να πάρουμε έναν πιο σταθερό παίκτη;

Ας δούμε όμως λίγα πιο γενικά πράγματα για τον Randle και μετά συζητάμε πιθανές στρατηγικές. Το πρώτο πράγμα που παρατηρούμε είναι τα λεπτά συμμετοχής του είναι πολλά. Υπερβολικά πολλά. Με 37.8 λεπτά ανά αγώνα είναι ο παίκτης με τον δεύτερο υψηλότερο χρόνο συμμετοχής σε ολόκληρο το ΝΒΑ, πίσω από τα 38.2 λεπτά του συμπαίκτη του, RJ Barrett. Γιατί όπως είναι γνωστό για τον Tom Thibodeau, πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι. Παράλληλα, το Usage Rate του ανέρχεται στο 28.7 και είναι τρίτος μεταξύ των PF και 27^ος συνολικά στην λίγκα. Επομένως ο χρόνος συμμετοχής και ο χρόνος που έχει τη μπάλα στα χέρια του είναι στοιχεία ικανά για να του χαρίσουν καλά νούμερα, ακόμη και αν η απόδοσή του δεν είναι σε εξαιρετικά επίπεδα.

Η απόδοση όμως, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, είναι. Παρά το γεγονός πως ο Randle σουτάρει πολλά μακρινά mid-range shoots, το ποσοστό ευστοχίας του είναι 51%. Αρκετά ικανοποιητικό δηλαδή. Το ποσοστό τριπόντων του είναι στο 37% (career high), ενώ και το effective field goal percentage του είναι στο 55%, στα υψηλότερα επίπεδα που είχε ποτέ. Στις βολές είναι μερικώς βελτιωμένος, αλλά και πάλι μέτριος με 76%. Στα rebounds η παραγωγικότητά του έχει αυξηθεί συνολικά, τη στιγμή που έχει μειωθεί η αναλογία των επιθετικών προς τα συνολικά. Η απλή εξήγηση γι’ αυτό είναι ότι εκμεταλλεύεται αρκετά την παρατεταμένη φετινή παρουσία και τα block out του Mitchell Robinson κάτω από τα καλάθια για να εξασφαλίζει αμυντικά ριμπάουντ. Κάτι σαν τον Westbrook με τον Steven Adams στην Oklahoma, αλλά σε μικρότερη κλίμακα. Τέλος, οι assists του έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, μαζί με τα λάθη, με την αναλογία assists/to να είναι περίπου στο 1,6. Η σεζόν καριέρας που κάνει τον κατατάσσει αυτή τη στιγμή στο Νο50 σε 9cat λίγκες, που ανεβαίνει περίπου στο Νο35 σε λίγκες με μεγαλύτερες κατηγορίες, όπου προστίθενται επιθετικά ριμπάουντ, αναλογία assists/to και βολές.

Τι κάνουμε λοιπόν;

Σε ετήσιες λίγκες δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος να παραχωρηθεί, εκτός αν το αντάλλαγμα είναι πραγματικά κάτι πολύ καλό που πιστεύετε ότι μπορεί να προσεγγίσει τις κορυφαίες θέσεις. Για την ερώτηση που τέθηκε, θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο να το κάνει ο Ayton, ειδικά από τη στιγμή που δεν υπάρχουν ξεχωριστά επιθετικά rebounds. Και ο Siakam όμως δεν φαίνεται πολύ πιθανό στους φετινούς Raptors να μπορεί να φτάσει πάρα πολύ ψηλά, ειδικά τη στιγμή που ψάχνει τον εαυτό του από πέρυσι. Θα μπορούσε όμως κάποιος άνετα να κάνει την ανταλλαγή, αναλόγως βέβαια και τι τον βολεύει στο build του. O Randle αναμένεται να συνεχίσει να παίζει ακόμη και όταν οι αγώνες τελειώνουν και άπαντες φεύγουν από το γήπεδο, ενώ έχει πλέον τρομερή αυτοπεποίθηση. Η λογική λέει ότι τα νούμερα κάποια στιγμή θα πέσουν, όμως ακόμη κι έτσι μπορεί άνετα να κλείσει τη χρονιά μέσα στο τοπ60.

Σε dynasty λίγκες η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη και πρέπει να λάβουμε υπόψιν και άλλα πράγματα. Ο Randle ανέκαθεν ήταν ένας μέτριος παίκτης που έπαιζε σε κακές ομάδες και υπάρχει λόγος γι’ αυτό. Μπορεί τα νούμερά του να είναι εντυπωσιακά, πάντα όμως ήταν εντυπωσιακότερα από την πραγματική του παρουσία. Αυτή τη στιγμή θεωρείται ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του. Μιας ομάδας που δύσκολα θα είναι καλή και φέτος. Δεν ξέρουμε αν θα είναι στους Knicks για πάντα, ούτε αν θα έχει τον Thibs προπονητή. Είναι αμφίβολο αν ποτέ μια πραγματικά καλή ομάδα θα δεχόταν να έχει τον Randle ως βασικό οργανωτή ή έστω ως ένα παίκτη που θα βασιστεί πάνω του. Ακόμη και φέτος, σε μία σεζόν καριέρας, ο Randle δίνει 1,6 assist για κάθε λάθος. Ένα νούμερο εξαιρετικό για PF, μετριότατο όμως για χειριστή. Αν αναλογιστείτε δε ότι σε μία καλή ομάδα θα έχει δευτερότριτο ρόλο στην καλύτερη των περιπτώσεων (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το usage του), γίνεται αντιληπτό πως η φετινή του παρουσία οφείλεται περισσότερο σε συγκυρίες. Βάλτε στην εξίσωση ότι ακόμη και φέτος, στην χρονιά που πάνε όλα καλά, ο Randle δίνει ελάχιστα stocks, κάνει πάρα πολλά λάθη, είναι ικανός να χάσει την κατηγορία των βολών μόνος του, ακόμη και την ευστοχία των τριπόντων σε μία μέτρια εβδομάδα. Και όλα αυτά σε μία χρονιά που πάνε όλα τέλεια. Με 30 λεπτά συμμετοχής, έναν καλό χειριστή και την συνηθισμένη του αστοχία από μακριά, ο Randle μπορεί εύκολα να επανέλθει σε ranking εκτός 100δας. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο είναι ένας από τους παίκτες που δεν θα επιλέγαμε να βασιστούμε σε μία dynasty λίγκα, εκτός αν η τιμή του ήταν εξαιρετικά χαμηλή. Αν, υποθετικά, οι παραπάνω προτάσεις με Ayton και Siakam γίνονταν σε dynasty λίγκα, θα πατάγαμε το accept και θα τρέχαμε γρήγορα προς την αντίθετη κατεύθυνση, χωρίς να κοιτάμε πίσω.

 

Η γωνιά του Blake Griffin

 

Ο Markelle Fultz δεν αγωνιστεί ξανά την φετινή χρονιά, καθώς υπέστη ρήξη χιαστού στο αριστερό γόνατο. Ευχές για ταχεία ανάρρωση.

Ο Bogdan Bogdanovic υπέστη οστικό οίδημα και κάταγμα στο δεξί του γόνατο και προς το παρόν δεν έχει δοθεί καν χρονοδιάγραμμα επιστροφής. Στο καλύτερο σενάριο θα είναι λίγοι μήνες, στο χειρότερο θα χάσει τη χρονιά. Πάντως σίγουρα δεν θα είναι διαθέσιμος πολύ σύντομα.

Άσχημα τα νέα για τον Thomas Bryant. Ο τραυματισμός του στο γόνατο αποδείχτηκε ρήξη χιαστού. Οι Wizards ανακοίνωσαν πως ο σέντερ τους δεν θα αγωνιστεί ξανά την φετινή χρονιά.

Ο πατέρας του DeMar DeRozan είναι αρκετά άρρωστος και ο αστέρας των Spurs δεν αγωνίζεται. Έχει χάσει ήδη έναν αγώνα και είναι πολύ πιθανό να χάσει κι άλλους. Ελπίζουμε το μοναδικό πράγμα που θα χαθεί να είναι οι αγώνες του DeMar.

Ο Russell Westbrook έχει χάσει ήδη έναν αγώνα με πρόβλημα στον τετρακέφαλο. Οι πληροφορίες που δεν είναι πλήρως επιβεβαιωμένες λένε πως μάλλον θα χάσει όλη την ερχόμενη εβδομάδα με το ίδιο πρόβλημα.

Tatum (BOS), Robert Williams (BOS), Maxi Kleber (DAL), Seth Curry (PHI) είναι οι παίκτες που είτε βρέθηκαν θετικοί, είτε λόγω ιατρικού πρωτόκολλου πιθανότατα θα απουσιάσουν την εβδομάδα που έρχεται. Γενικά πολύ μεγάλη προσοχή σε Celtics και Sixers, καθώς το πρόβλημα μπορεί να είναι περισσότερο εκτεταμένο.

 

*Philadelphia και Indiana έχουν από 5 παιχνίδια αυτή την εβδομάδα, ενώ οι Timberwolves θα αγωνιστούν μόλις 2 φορές. Όλες οι υπόλοιπες ομάδες στα γνωστά 3 ή 4 παιχνίδια.