Πολλές φορές ενώ καθόμαστε αναπαυτικά στον καναπέ μας μετά από μια κουραστική μέρα, έχουμε ανάγκη να φάμε κάτι βρώμικο. Το ξέρουμε ότι δε θα μας κάνει καλό. Ξέρουμε ότι θα μας φουσκώσει και ότι θα μας δώσει πάρα πολλές θερμίδες. Και όμως, ξέρουμε ότι θα είναι γευστικό. Αυτή η αμαρτία είναι συνηθισμένη και δε συμβαίνει μόνο σε εμάς. Συμβαίνει και στους GM του ΝΒΑ. Συμβαίνει και στους προπονητές. Η ακαταμάχητη ανάγκη για κάτι που είναι γεμάτο θερμίδες και γεύση, αλλά δε μας κάνει καλό.
Θα ήταν δίκαιο, να βάζαμε τον Zion απο τώρα σε αυτή τη κατηγορία παίκτη που προσφέρει απλόχερα πανέμορφα στατιστικά, αλλά δε κάνει καλό στην ομάδα του; Είναι ο δηλαδή ο Zion ένας empty stat padder ή απλά δεν έχει βρει ακόμη τον τρόπο να κάνει την ομάδα του να κερδίζει. Πάμε να κάνουμε μια βουτιά στον κόσμο των -όχι και τόσο- υπέροχων stats του Zion που απο κάτω -στη νεαρή ως τώρα καριέρα του- κρύβουν λίγη ουσία.
(πηγή εικόνας bleachereport)
Είναι ο Zion θύμα του συστήματος του Stan;
Σε έναν κόσμο ονειρικά πλασμένο ή έστω σε ένα κόσμο όπου ο SVG δεν επέστρεφε το μπάσκετ μια δεκαετία πίσω με την χρονομηχανή του το playbook του, ο Zion ίσως ήταν dominant. Ίσως οι καταπληκτικοί αριθμοί του μετρούσαν νίκες για την ομάδα του και πιθανότατα οι Pelicans θα πάλευαν για την τετράδα και το Home advantage. Σε ένα κόσμο που ίσως ζούμε σε λίγα χρόνια, ο Zion ίσως διαβάζει αυτό το κείμενο, εφόσον κάποιος του το μεταφράζει στα αγγλικά και γελάει όντας ο MVP της λίγκας. Ίσως. Εμείς όμως είμαστε εδώ για να γράψουμε μια μπασκετική πραγματικότητα: οι εντυπωσιακοί αριθμοί του Zion στο μπάσκετ του SVG δε σημαίνουν απολύτως τίποτα παρά απλό, αγνό και παραδοσιακό stat padding. Ας ορίσουμε όμως πρώτα το πλαίσιο.
Οι Pelicans παίζουν σε ένα απο τα πιο ασφυκτικά πλαίσια απο πλευράς spacing. Kανείς στην ομάδα δε σουτάρει πραγματικά καλά – εκτός απο τον Ingram και αναπληρωματικούς παίκτες όπως ο JJ Redick- και η ρακέτα είναι σφραγισμένη απο την παρουσία του Zion και του Adams. Μία λογική υπόθεση θα ήταν ότι αυτό τους οδηγεί σε κακό spacing και ορισμένο dominance στο επιθετικό rebound και τους πόντους under the rim. Έχοντας κάνει αυτή την υπόθεση, ας μπούμε στο Cleaning The Glass να δούμε αν έχουμε πέσει μέσα: σύμφωνα λοιπόν με το γνωστό site, οι Pels είναι 5οι στη λίγκα σε προσπάθειες κάτω απο τη ρακέτα (αλλά 18οι σε efficiency) και 24οι σε τρίποντα (26οι σε efficiency). Το παραπάνω στατιστικό είναι ικανό να μας κάνει να εκραγούμε κάθε φορά που βλέπουμε πόσο κακό κάνει στην ομάδα και στο υλικό της, η επιλογή του τρόπου παιχνιδιού της. Ακόμη και ο Redick έχει καταλήξει να σουτάρει με τα χειρότερα ποσοστα της καριέρας του καθώς η ίδια του η ομάδα τον σαμποτάρει. Είτε παίζοντας σε αυτό το απελπιστικά χαμηλό τέμπο, εξαιτίας του οποίου ο βεταράνος shooting guard έχει σουτάρει μόλις 14 τρίποντα στο ανοιχτό γήπεδο φέτος, όταν περυσι είχε επιχειρήσει 100 ή το κυριότερο με την ανύπαρκτη κίνηση στο μισό γήπεδο, που έχει οδηγήσει σε μια πτώση του 20% στο ποσοστό των ελεύθερων σουτ που έχει παρει το δυάρι των Pels. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι άμυνες να μην νοιάζονται για το σουτ των Pelicans και να επικεντρώνουν όλες τις προσπάθειές τους στην οχύρωση της -ως συνήθως- ερμητικά κλειστής ρακέτας.
Κάπως έτσι κάθε επίθεση των Πελεκάνων έχει τους αντιπάλους να πατάνε το ζωγραφιστό, τον Lonzo στον πρωτόγνωρο για αυτόν ρόλο του non-shooting guard (25% στα catch’n’shoot τρίποντα από το 39% πέρυσι) και τους Ingram και Zion να καλούνται να δημιουργήσουν επιθέσεις από το τίποτα με μια πλειάδα αμυντικών μπροστά τους. Και όταν αστοχούν οι Pelicans (αρκετά συχνά), παίρνουν το επιθετικό rebound (2οι σε όλη τη λίγκα σε ORB%) και συνήθως ξαναστοχούν. Είναι απίστευτο πόσο η στατιστική απεικόνιση μιας ομάδας ταυτίζεται με ότι σκεφτόταν κανείς πριν τον αγώνα, αλλά και με ότι συμβαίνει κατα τη διάρκεια του.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο Zion ασφυκτιά. Δε ξέρει τι να κάνει στην πραγματικότητα. Δεν εξελίσσεται σαν παίκτης και απλά παίζει με το ένστικτό του: δύναμη και under the rim finishing του φωνάζει το μέσα του και αυτός απαντά με πράξεις. Όμως εκεί η ομάδα του δεν έχει φροντίσει να μπορεί να τα καταφέρει, με αποτέλεσμα ο Zion να είναι μόλις στο 60% ως rim finisher. Το πρόβλημα με τον παραπάνω αριθμό είναι ότι αντιστοιχεί σε έναν καλό guard και όχι σε κάποιο κτηνώδη power forward. Tαυτόχρονα, δεν εξελίσσεται. Φέτος σε 11 ματς έχει σουτάρει δύο τρίποντα, ενώ το 63% στις βολές μιλά απο μόνο του. Ως playmaker, παραμένει η tunnel vision του με 1.6 ασίστ για 2.8 λάθη και όντας μόλις 26th percentile σε ast to usage κλίμακα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο Zion είναι ένας απο τους χειρότερους playmaker στη θέση του.
Τι συμβαίνει αμυντικά;
Εδώ το μάτι δεν λανθάνει. Ο Zion είναι ένας εξαιρετικός αμυντικός rebounder, πραγματικά elite ήδη απο την ηλικία των 20 ετών.
Και καπού εδώ λήγουν τα θετικά του:
- δεν μπορεί να μαρκάρει στην περιφέρεια, όχι απλά τους γρήγορους περιφερειακούς, αλλα και παίκτες που υπό κανονικές συνθήκες δεν βάζουν την μπάλα στο παρκέ όπως ο Jae Crowder
- ούτε έχει αρκετά υψηλό IQ σε αυτη την πλευρά του γηπέδου. Οχι μόνο δεν ικανός help defender, ενώ συχνά χάνεται και είναι ανενεργός σε αυτή τη πλευρά του γηπέδου, αλλά επίσης δείχνει χαμένος και σε κάθε φάση που βρίσκεται να μαρκάρει σε pick’n’roll με το οποίο σημαδεύεται με εμμονικη συνέπεια απο τις αντίπαλες ομάδες. Δείτε τον να χάνεται στο κενό απέναντι σε ένα στοιχειώδες p’n’r.
- Την ίδια στιγμή είναι περίεργο το πόσο κακός rim protector είναι για την δύναμη και την αθλητικότητα του με το 0.8% blk% να είναι όχι απλά κακό, αλλά ανησυχητικό. Ακολουθεί διαχρονικο τουι απο την περσινη σεζόν
Opposing players are shooting 81.3% inside 6 feet when Zion is the primary defender this season
— Jackson Frank (@jackfrank_jjf) February 3, 2020
Οι close out άμυνες του δεν είναι καλές και το συνολικό body language του δείχνει μια αδυναμία να κατανοήσει αυτή τη πλευρά του γηπέδου, πράγμα βέβαια διόλου κακό για έναν παίκτη στα 20 χρόνια του.
Τελικά, ποια εικόνα είναι αληθινή;
Περιγράψαμε μια εικόνα με βάση την advanced στατιστική του, όπου βλέπουμε τον Zion να είναι κακός. Αν δούμε τα κλασικά στατιστικά του, θα δούμε ότι είναι πιθανότατα εντυπωσιακός και ένας από τους καλύτερους παίκτες της λίγκας. Τι ισχύει όμως; Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση – όπως αναμενόταν. Αυτή τη στιγμή, ο Zion είναι θύμα του πολύ κακού αγωνιστικού πλαισίου με αποτέλεσμα να μη μπορεί να παίξει όπως μπορεί και όπως θα ήθελε για να ανεβάσει επίπεδο την ομάδα του.
Αν κάποιος τον δει να παίζει πιθανότατα θα ενθουσιαστεί με κάποια από τα τελειώματά του ή θα προβληματιστεί με την άμυνα του. Η εξέλιξή του, ωστόσο, βρίσκεται σε ένα μεταίχμιο. Με δεδομένο πως είναι ένας νεαρός παίκτης με πολύ μπάσκετ μπροστά του, αυτό δεν οφείλεται στην ηλικία του. Έχει να κάνει όμως με το αγωνιστικό του στυλ, με το ερώτημα να είναι “απλό”: μπορεί ένας power forward που δεν είναι elite rim finisher, δε σουτάρει τρίποντα και δεν είναι καλός στις βολές να γίνει ένας future MVP;
Μήπως είναι νωρίς να μιλάμε για κάτι τέτοιο και μήπως οι Pelicans έκαναν τη χειρότερη δυνατή επιλογή προπονητή για την εξέλιξη του super talent που επέλεξαν στο νούμερο 1 του draft του 2020;
Nikos Tsolakis
Latest posts by Nikos Tsolakis (see all)
- Υπάρχει τρόπος να βρούμε τον καλύτερο αμυντικό του ΝΒΑ; - September 4, 2021
- Σώζοντας τον Ben Simmons - June 22, 2021
- H μπασκετική ανατομία μιας θρυλικής βραδιάς - April 7, 2021
- Jrue Holiday & Mike Conley: ήρθαν σε εμάς κάποια στιγμή, αλλά μπορεί και όχι. - February 18, 2021
- Διαβάζοντας τους αριθμούς: η περίπτωση του Zion Williamson - January 20, 2021
