“I hate that guy”…
Πόσες φορές το έχετε πει αυτό για έναν παίκτη; Πόσες φορές έχετε παραδοθεί στα πάθη σας και έχετε ευχηθεί μόνο αγωνιστικό πάτο για έναν αθλητή;
Δεν μιλάμε για το κλισέ των παίκτων που «λατρεύουμε να μισούμε». Ούτε για τις προφανείς περιπτώσεις. Μιλάμε για αυτούς που ποτέ δεν σας κάθισαν καλά στο στομάχι, αυτούς που βλέπατε ατάλαντους και άχρηστους, όταν όλοι τους έβλεπαν ταλαντούχους και χρήσιμους. Σας αποκάλεσαν για αυτό το λόγο «κολλημένους» και «εμμονικούς».
Δεν πειράζει. Αυτοί χάνουν.
Γιατί με αυτά τα πάθη ασχολείται η νέα στήλη του Ball Hog.
To hate…?
Φέτος, πολλοί ασχολούνται με τον Kelly Oubre Jr. – έναν παίκτη που τώρα μπαίνει στο prime του, περιζήτητο και μόνιμα με team-friendly συμβόλαιο. Φυσικά, ο διάλογος για το ΝΒΑ στα πιο καφενειακά του θα αναφερθεί στο πόσα λεφτά παίρνει και πόσα άστοχα σουτ κάνει, το οποίο είναι κάπως άδικο ομολογουμένως. Όχι γιατί το παρακάτω δεν είναι μια τεράστια αλήθεια.
Golden State tax bill is currently $66M
The addition of Kelly Oubre would see it increase to $134M
$14.4M of Oubre + $68M in taxes= $82.4M
— Bobby Marks (@BobbyMarks42) November 19, 2020
Αλλά επειδή είναι υπερβολικά εύκολο να σκέφτεσαι ότι οι Warriors καίνε λεφτά με τον Kelly Oubre που είναι τόσο άστοχος, ενώ ο Klay είναι τόσο εύστοχος (παρεμπιπτόντως, κατά 80% άνθρωποι που πιο πριν θεωρούσαν τους Durant-ful Warriors την νέα Γαλαξιακή Αυτοκρατορία που χάλασε το μπάσκετ) και φυσικά, κάτι που θα αλλάξει άρδην αν ο Oubre κάνει 5-6 ματς όπως το προ ημερών απέναντι στους Mavericks. Στο κάτω-κάτω, τι λόγος σας πέφτει; Αν μη τι άλλο, αν ήσασταν οπαδοί μιας ομάδας, θα θέλατε να έχει ο δισεκατομμυριούχος καθόλου καημένος ιδιοκτήτης της το αντανακλαστικό του Joe Lacob, όταν τραυματίστηκε ο Klay και να αποκτήσει – αρκετά οικονομικά καθαυτόν – τον Oubre.
Όχι αγαπητοί μου! Στη λίστα μου με τους παίκτες που δεν μπορώ να βλέπω, το όνομα “Kelly Oubre Jr.” ξεχωρίζει. Δεν είναι ο μόνος, αλλά είναι πιθανότατα ο πρώτος. Μπορώ μάλιστα να πω με βεβαιότητα ότι στις κάπου 20 fantasy λίγκες που έχω παίξει στη ζωή μου, δεν τον έχω διαλέξει ποτέ σε ντραφτ, δεν τον έχω σηκώσει ποτέ από την free agency και δεν τον έχω πάρει ποτέ με trade. Επίτηδες. Αυτό και όχι ότι «ο Klay θα τα έβαζε», πάει να πει μίσος! Στο κάτω κάτω, αν θέλετε στατιστικές αποτυπώσεις, ορίστε μια άλλη, μάλλον χειρότερη: στην Ιστορία του ΝΒΑ, ο Oubre Jr. είναι στους 30 χειρότερους μη-centers σε assists καριέρας ανά 36′ (1,4) με ελάχιστο τους 374 αγώνες (όσους έχει δηλαδή) και αντιθέτως, σε αυτό το υποσύνολο είναι ο πέμπτος καλύτερος σκόρερ!
Δεν ξέρω, ίσως να φταίει ότι, βλέποντας τον, σκέφτομαι τι θα μπορούσαμε να έχουμε φέτος με τον Klay Thompson αντ’ αυτού – και δεν εννοώ τα εύστοχα τρίποντα. Προκειμένου να καλυφθούν οι αδυναμίες του στο οργανωμένο μπάσκετ, χρειάζονται πολλές συγκεκριμένες συνθήκες: δεν είναι τυχαίο ότι τα καλύτερα lineups για τον Oubre είναι στο πλάι τουλάχιστον δύο δημιουργών (Curry, Green) και τριών mobile versatile ψηλών αμυντικών (Wiggins1)Αν ακούσετε κάποιον να χειροκροτά δυνατά στο μπαλκόνι, ναι, είναι ο Τσολάκης και όχι, δεν είναι για τους γιατρούς, Green, Looney).
Δεν είναι ακριβώς ότι έχει χαμηλό μπασκετικό IQ, αν και καταλήγει να παίζει περισσότερο ενστικτωδώς παρά εγκεφαλικά. Κάποιες φορές, η διάσπαση προσοχής του είναι χειρότερη κι από κουταβιού και άλλες, είναι υπερβολικά συγκεντρωμένος στη μικρή εικόνα (π.χ. σε ένα μαρκάρισμα σε μια φάση), χωρίς να «ξεζουμάρει»για να αντιληφθεί τι γίνεται γύρω του. Το τελευταίο βέβαια μπορεί ενίοτε να τον βοηθάει να βγάζει σπάνια αμυντικά plays:
Τελικά, το μεγαλύτερο πρόβλημα (δεν θα το κρύψω, συν μια ακατανόητη αμηχανία και άγχος που μου προκαλούν οι αριστερόχειρες) μάλλον είναι ότι ο Oubre έχει κυριολεκτικά τα πάντα – ακόμα και η μηχανική στο σουτ του δεν είναι λάθος – και παρόλ’ αυτά, δεν θα γίνει ποτέ σοβαρός μπασκετμπολίστας.
Βεβαίως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι φέτος σκόραρε 40 πόντους, προσωπικό του ρεκόρ, απέναντι στους Mavericks – κατόρθωμα αναμφίβολα αξιέπαινο απέναντι στην πέμπτη χειρότερη άμυνα του ΝΒΑ (θα χειροτερέψει κι άλλο στην πορεία, μην ανησυχείτε) και μια ομάδα, που σε ένα παιχνίδι που οι αντίπαλοι έπαιζαν χωρίς Wiseman-Looney-Paschall-Smailagic-Chriss, έχασαν την μάχη του ζωγραφιστού 54-34 και την μάχη των rebounds 45-41. Το πως βέβαια οι Mavs κατάφεραν και να γίνουν σμπαράλια στη ρακέτα και να φάνε επτά τρίποντα από τον Oubre Jr. δεν θα το εξηγούσε ούτε ο Λιακόπουλος, αλλά και πάλι μπράβο στο παλικάρι που τα έβαλε και μέσα σε ένα βράδυ ανέβασε την ευστοχία του στα σουτ κατά 2,5% (από 37,5 σε 40) και στα τρίποντα κατά 4% (από 23 σε 27). Και για να είμαστε δίκαιοι, μπράβο και στους Mavericks που, είδαν ότι ο Kerr δεν βάζει μέσα καθόλου τους Steph – Draymond στο τέταρτο δωδεκάλεπτο, αποφάσισαν να κάνουν τη ζωή του Bob Myers πιο εύκολη στο να πουλήσει τον Oubre, έτσι;
Η 25η Μαρτίου, ημέρα εθνικής μας παλιγγενεσίας, αλλά και trade deadline, πλησιάζει γοργά, λοιπόν και εύχομαι ολόψυχα στον Kelly Oubre να καταλήξει στους Knicks.
Όμως, ο “Tsunami Papi” (Θεέ μου…) είναι πολλά παραπάνω στο παρκέ από ένας εκνευριστικός αθλητής. Είναι και μια εκνευριστική προσωπικότητα και το μόνο που αμβλύνει το cringe-άρισμα που προκαλεί συχνά η αλαζονεία και η μεγαλοστομία του, είναι η σχεδόν εξίσου συχνή κωμική κατάληξη τους.
Τι να πρωτοπιάσουμε; Τα “mindgames” (ειλικρινά, δεν μπορώ να βάλω αρκετά σαρκαστικά εισαγωγικά γύρω από τη λέξη) που παίζει ο Oubre, είτε πρόκειται για “joker face” που κάνει στον Jokic είτε για φιλάκια που φυσάει στον Harrell;
Ότι υπερασπίστηκε τον Kevin Durant για τα fake accounts του που χρησιμοποίησε για να πει πόσο παιχταράς είναι; Που παρεμπιπτόντως ισχυριζόταν ότι μπορούσε να αναπληρώσει στο σύστημα του Golden State…2)Κυριολεκτικά 20 μέρες μετά από αυτό το σχόλιο, ο Oubre έγινε ο πρώτος στην Ιστορία που έγραψε 0/11 τρίποντα στα δύο πρώτα παιχνίδια της σεζόν.
Ότι στο “revenge game” του απέναντι στους Suns, έγραψε τέσσερις πόντους, τέσσερα rebounds, με 1/11 σουτ, 0/5 τρίποντα και -17 net rating. Λίγες μέρες πριν έκανε ματσάρα απέναντι στους Lakers και λίγες μετά ματσάρα απέναντι στους Mavericks. Καμία λογική. Βεβαίως, είναι αυτό λόγος για να τον μισούμε; Όχι. Αλλά είναι αστείο.
Μιλώντας για αστείο, αν θέλετε να μάθετε ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο αστείο και στο γελοίο, σας την παραθέτουμε.
Αστείο:
Γελοίο:
Ή ακόμα καλύτερα
Αστείο (ο αυτοσαρκασμός είναι αστείος):
Γελοίο (η ποζεριά είναι cringe):
Or not to hate?
Βεβαίως, υπάρχουν άνθρωποι που μπορείς να αντιπαθήσεις περισσότερο ή να σε αναγκάσουν ακόμα και να συνταχθείς με τον Oubre;
Φυσικά. Για παράδειγμα, το ότι τον έχει μισήσει τόσο πολύ το σκατόψυχο fanbase των Boston Celtics, δεν είμαι σίγουρος αν είναι καλό ή κακό. Μιλάμε για τους ίδιους ανθρώπους (ή ακριβέστερα: οι πατεράδες τους) που επικρότησαν τον Robert Parish όταν κόντεψε να αποκεφαλίσει τον Bill Laimbeer, επειδή είχε προσπαθήσει να αποκεφαλίσει τον Larry Bird (δεκτό), αλλά αποδοκίμασαν τον Oubre όταν έσπρωξε τον Olynyk επειδή ο τελευταίος σε screen κόντεψε να του δώσει τον αυχένα σε πακέτο για το σπίτι.
https://twitter.com/OnlyInBOS/status/862484856789446656?s=20
Με τα παραπάνω, είναι σαφές πως, στην «μάχη των Kellys», παρότι ορισμένοι μπορεί να μισούμε τον Kelly Oubre Jr., είμαστε δίκαιοι άνθρωποι και διατεθειμένοι να παραμερίσουμε για λίγο το μίσος μας μπροστά σε τέτοιες βρωμιές.
Επίσης, θα έβρισκα διασκεδαστική την ιαχή “John Wall hates you” που είχε ακουστεί στην Indiana, αν δεν ακουγόταν βασικά για οποιονδήποτε θήτευσε στη Washington στο πλάι του – ακόμα και για τον Brad Beal ή μια από τις μεγαλύτερες «φανταρομάνες» στο ΝΒΑ, τον Scott Brooks.
Objection!
Η αλήθεια είναι πως κάπου πίσω από αυτό το θρασύτατο προφίλ, πιθανόν να κρύβεται ένα παιδί το οποίο οικοδομεί τείχη για να διαχειρίζεται την peer pressure και τις απαιτήσεις. Στα απόνερα του coming out των DeMar DeRozan – Kevin Love για την κατάθλιψη, ο Oubre είχε τοποθετηθεί ακροθιγώς στο ζήτημα από μια δική του, προσωπική σκοπιά.
Ακόμα και αγωνιστικά μπορεί να μην είναι τόσο κόπανος, αλλά ένας “slow learner”, ένας “late bloomer” σε υπερθετικό βαθμό. Απλώς ανώριμος. Απλώς παιδί. Ή και απλώς ένας τύπος που διαχωρίζει απόλυτα τον εαυτό του εντός και εκτός παιχνιδιού.
Και πάνω που σκέφτεσαι όλα αυτά, μαθαίνεις ότι έχει κάνει μήνυση στην πρώην του επειδή του έσκισε τα λάστιχα, του έκλεψε πράγματα και του απήγαγε τα δύο σκυλιά και λες «ε ναι, προφανώς θα σου συνέβαιναν αυτά σε εσένα Kelly Oubre!!!». “White trash” φάση πραγματικά – ή ότι “trash” τέλος πάντων είναι ο Oubre.
Ακόμα και αυτό το “black hat” που θέλει τόσο πολύ να φοράει, είναι κάτι που π.χ. στη δεκαετία του ’80 ήταν cool, αλλά και αντισυμβατικό, αλλά όχι πλέον. Όταν έπαιζε ο Bill Laimbeer, ο άνθρωπος που έκανε στην άκρη την υστεροφημία του ως χρήσιμος και πρωτότυπος ψηλός για την εποχή του και αγκάλιασε αυτή του χασάπη που όλοι λάτρευαν να μισούν και πρώτος από όλους ο ίδιος (λάτρευε να τον μισούν), το γύρω περιβάλλον του ήταν αυτό του «Ρηγκανισμού», της επανοηματοδότησης του «μαύρου διασκεδαστή» και της επιβολής της «αχρωματοψίας» και των «καλών απόψεων». Το να είσαι ο άνθρωπος που επιζητά το μίσος αντί για την λατρεία το 1986 είχε όντως περιεχόμενο, παρότι αντιδραστικό στη βάση του – όπως αντίστοιχα, το κάφρικο χιούμορ του “Married with Children” αποδομούσε υπέροχα, ειδικά στις πρώτες σεζόν, το «αμερικάνικο όνειρο» της εποχής.
Το να είσαι ο ίδιος άνθρωπος το 2021, όταν υπάρχουν τόσοι τρόποι και τόσοι λόγοι για να στείλεις ένα οποιοδήποτε μήνυμα, για να ενισχύσεις ένα τακτικό πλεονέκτημα (ακριβώς επειδή υπάρχει τόση πληροφορία εκεί έξω) ή για να στραφούν οι προβολείς πάνω σου, είναι αδιάφορο έως και ενοχλητικό3)Ειρήσθω εν παρόδω, ενδεικτικό είναι ότι έπρεπε να περάσουν τα χρόνια και να φτάσουμε στο σήμερα για να καταλάβουμε π.χ. ότι ο Dennis Rodman που τότε ταξινομούσαμε ως «κακό παιδί», ήταν εν τέλει ένας άνθρωπος που ποτέ δεν υπήρξε παιδί και χωρούσε πάρα πολύ δύσκολα σε οποιεσδήποτε νόρμες, ακόμα και σε όσες ήταν ωφέλιμες για αυτόν. Θέλω να πω ότι αν έπαιζε σήμερα ο Laimbeer δεν είναι σίγουρο ότι θα ήταν το ίδιο – συγχωρέστε με – σκατομαλάκας. Από την άλλη, όμως, ο Oubre πιθανότατα θα το έπαιζε και τότε έξυπνος. Προσέξτε: δεν στεκόμαστε στο αν ο Laimbeer δεν είχε πρόβλημα να τερματίσει καριέρες (όπως ο Kelly Olynyk), αλλά στο αν επιζητούσε την αποδοκιμασία (όπως ο Kelly Oubre Jr.).
Νομίζω τελικά πως όλα συμπυκνώνονται σε αυτήν εδώ την σεκάνς.
Hate-o-meter
Άρης: Πριν ξεκινήσω να γράφω το άρθρο, θα έλεγα 10/10. Τελικά, διαπιστώνω πως απλώς γουστάρω αυτό τον χιπστεροκάγκουρα ποζερά, αλαζονικό κόπανο και “Ken doll” του ΝΒΑ να υποφέρει στο γήπεδο. 8,5/10.
Aris Tolios
Latest posts by Aris Tolios (see all)
- Ντέρμπι στην «Μπάσκετ Σίτι»: μια τοιχογραφία - May 13, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part II) - April 8, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part I) - March 21, 2022
- Playoff Playlist VII: 47 χρόνια σκλάβοι - July 5, 2021
- Playoff Playlist VI: Η εποχή των δεινοσαύρων - July 3, 2021
| ↑1 | Αν ακούσετε κάποιον να χειροκροτά δυνατά στο μπαλκόνι, ναι, είναι ο Τσολάκης και όχι, δεν είναι για τους γιατρούς |
|---|---|
| ↑2 | Κυριολεκτικά 20 μέρες μετά από αυτό το σχόλιο, ο Oubre έγινε ο πρώτος στην Ιστορία που έγραψε 0/11 τρίποντα στα δύο πρώτα παιχνίδια της σεζόν |
| ↑3 | Ειρήσθω εν παρόδω, ενδεικτικό είναι ότι έπρεπε να περάσουν τα χρόνια και να φτάσουμε στο σήμερα για να καταλάβουμε π.χ. ότι ο Dennis Rodman που τότε ταξινομούσαμε ως «κακό παιδί», ήταν εν τέλει ένας άνθρωπος που ποτέ δεν υπήρξε παιδί και χωρούσε πάρα πολύ δύσκολα σε οποιεσδήποτε νόρμες, ακόμα και σε όσες ήταν ωφέλιμες για αυτόν. Θέλω να πω ότι αν έπαιζε σήμερα ο Laimbeer δεν είναι σίγουρο ότι θα ήταν το ίδιο – συγχωρέστε με – σκατομαλάκας. Από την άλλη, όμως, ο Oubre πιθανότατα θα το έπαιζε και τότε έξυπνος |
