#1. Intro
Τι έχει συμβεί ως τώρα πολύ συνοπτικά;
Ο πρώτος τελικός Ανατολής… ας πούμε ότι δεν βγάζει πολύ νόημα. Ας πούμε ότι δεν μπορούμε να εξάγουμε σπουδαία συμπεράσματα για τη συνέχεια και θα επιλέξουμε επί του παρόντος να μην τον πάρουμε ιδιαίτερα στα σοβαρά. Ο λόγος είναι ότι οι Bucks παρότι έπαιζαν καλά σε αυτό που έπαιζαν, αφήνουν τη φαντασία να οργιάσει στο πόσο καλύτερα θα μπορούσαν να παίζουν, αν έπαιζαν αλλιώς (περισσότερα παρακάτω).
Κατά τα άλλα, καμία από τις δύο ομάδες δεν σούταρε ιδιαίτερα καλά, με τη διαφορά όμως ότι η Atlanta ζεστάθηκε την απολύτως κατάλληλη στιγμή και αιφνιδίασε τους Bucks, που είδαν το +15 να γίνεται -1 σε χρόνο dt. O Trae Young οργίασε, αλλά πατώντας πάνω στα «διαλείμματα» των Bucks1)Πόσες λόμπες και πόσα floaters έκανε όσο έλειπε ο Γιάννης από το παρκέ;!;!, ενώ κρίσιμα ήταν και τα επιθετικά rebounds στο τέλος και φυσικά, η τρομακτική αστοχία των «Ελαφιών» από το τρίποντο (3/24). Ειδικά ο Middleton ήταν πολύ κακός (0/9 τρίποντα) και ευτυχώς (για την ψυχική ηρεμία μου), δεν πέρασε από το μάτι μου κάποιο ποστ από κάποιο ελληνικό portal να λέει «πότε επιτέλους θα έχει ο Αντετοκούνμπο καλύτερους συμπαίκτες να μην τα κάνει όλα μόνος του». Παρότι ο Γιάννης ήταν εξαιρετικά efficient και ώριμος χτες, η απόδοση του Middleton είναι βαρόμετρο ειδικά όταν είναι ο μόνος high level δημιουργός μετά από ντρίπλα στο roster των Bucks.
Η αλήθεια είναι ότι λείπει ο DiVincenzo (και) από αυτή τη σειρά, αλλά τέλος πάντων, αν βρήκαν λύσεις σχετικά για τον Harden, μπορούν να κάνουν κάτι αντίστοιχο και για τον Trae Young οι Bucks. Το κλειδί σε κάθε περίπτωση είναι το smallball με τον Γιάννη στο “5” και για όνομα, η απάντηση στον Young δεν είναι (το 2021) ο Jeff Teague. Βέβαια, η Atlanta έχει τόσες επιλογές στην επίθεση που ακόμα και μια μέτρια βραδιά από Gallo, Bogdanovic και Lou-Wil μπορεί να μην αποβαίνει μοιραία – αρκεί φυσικά να πιάνει σπουδαία απόδοση ο Young και ο Collins, όπως χτες.
Ο πρώτος τελικός Δύσης έδειξε πως μπορεί μια ομάδα να νικήσει τους Clippers χωρίς να εξαρτάται από high volume τρίποντο του Doncic ή των περιφερειακών της Utah. Οι Suns φέρνουν κάθε παιχνίδι που παίζουν εντελώς στα μέτρα τους και είναι ασύγκριτοι στο να παίζουν μπάσκετ που τους ταιριάζει. Ο Booker δεν είναι Mitchell (υπέροχος γενικά, αλλά stick to the point) και σημάδεψε χωρίς έλεος τους αργούς Zubac και Cousins στο high pick’n’roll (γιατί δεν το κάνει πιο συχνά ο Paul George;;;), παίρνοντας το ένα midrange σουτ μετά το άλλο, ενώ όταν τον έκλειναν με βοήθειες, τροφοδοτούσε πολύ σωστά uncontested προσπάθειες συμπαικτών του.
Στον δεύτερο τελικό, οι Suns είχαν την ευτυχία να έχουν έναν Ayton που έμοιαζε με Robinson στα καλά του, όμως είχαν και άλλους ήρωες, όπως τον Cam Payne, τον Cam Johnson ή τον Dario Saric, που ήταν πολύ αποτελεσματικός όταν οι Clippers επιχειρούσαν να παίξουν smallball εν τη απουσία του Ayton, ενώ μάρκαρε πολύ καλά τον Cousins. Βασικά, κατά μία έννοια, απάντησε στο bullying που του έριξε ο “Boogie” στο πρώτο ματς, κάτι που μας κάνει να θέλουμε να δούμε όσο γίνεται περισσότερο από αυτό το ανομολόγητο matchup.
Ωστόσο, ακόμα δεν έχουμε καταλήξει αν η σειρά τείνει προς τα πέντε ή προς τα επτά παιχνίδια. Από τη μία, οι Suns σούταραν τραγικά από το τρίποντο στο δεύτερο ματς, με τον Booker να χάνει όσα σκοτωμένα έβαλε στο πρώτο. Από την άλλη, οι Clippers θα μπορούσαν να έχουν πάρει και τα δύο, ιδιαίτερα το δεύτερο, όπου σούταραν εξαιρετικά2)Παίρνουν 39,3% στο τρίποντο από τον Rondo φέτος στα playoffs, ενώ, εκτός από τους Jackson-Kennard, έβαζε και ο Beverley!, παρότι ο George τα έσπασε. Ο Kawhi μάλλον αποκλείεται να παίξει ακόμα και στο πέμπτο ματς, που σημαίνει πως οι Clippers θα ρίξουν τα λεφτά στους σε αντισυμβατικά σχήματα και στον Paul George – ένα superstar πραγματικό rollercoaster, πρώτο σε λεπτά στη φετινή postseason, “Playoff P” και “Pandemic P” ταυτόχρονα, σούπερ στο πρώτο ματς και με πολλά λάθη και άστοχα σουτ στο δεύτερο, απίστευτα clutch και ταυτόχρονα απίστευτα μοιραίο στο τέλος του προχτεσινού αγώνα.
Οι Clippers ίσως έχασαν ιστορική ευκαιρία για να σπάσουν την έδρα, αφού έκαναν πολλά πράγματα σωστά: άνοιξαν πάρα πολύ τους χώρους, έκαναν πάρα πολύ hustling, αμόλησαν τον Beverley3)Highlights όταν αρπάζει το rebound από τον Ayton και όταν φωνάζει στον Rondo για το πως θα μαρκάρει τον Booker! Γενικά ο Pat Bev ήταν εξαιρετικός, αφού κατάφερε να παίζει με κανόνες ΜΜΑ τον Booker, προσέχοντας όμως να μην του κάνει χαζά φάουλ, κάτι που π.χ. δεν κατάφερνε ο Mann και επιδίωξαν πολύ bullying και post-ups από παίκτες τους (βλ. Morris-George)4)Kudos στην σπουδαία διαχείριση του ρόστερ των Clippers για άλλη μια φορά από τον Ty Lue. Παρότι λύση δεν μπορούν και δεν θα βρουν απέναντι σε έναν center σαν τον Ayton, δείτε πως οι guards τους μπορούν να κάνουν abuse στους περιφερειακούς της Utah σε μια σειρά και στην επόμενη, επειδή αυτό δεν μπορούν να το κάνουν στους Paul-Booker-Bridges, να το επιχειρούν οι forwards τους.
Τέλος, στο σχετικό – άσχετο της ημέρας, κάτι πρέπει να γίνει με τη διαιτησία ή τουλάχιστον την επανεκτίμηση φάσεων: ο δεύτερος τελικός κόντεψε να κρατήσει τρεις ώρες με τα συνεχόμενα reviews (ειδικά στο τέλος) που διέκοπταν την από το πρώτο τζάμπολ άγρια ομορφιά των φετινών playoffs.
#2. “I think the Milwaukee Bucks are going to win the world championship but they got to be the dumbest team out there”. -Charles Barkley, 2021
"I think the Milwaukee Bucks are gonna win the world championship. … But they gotta be the dumbest team." – Chuck 😭 pic.twitter.com/AUsm2Bwhcs
— Bleacher Report (@BleacherReport) June 16, 2021
Σε μία σπάνια στιγμή δωρικότητας (και το χαλασμένο ρολόι, δυο φορές τη μέρα σωστά λέει την ώρα), ο “Chuck” Barkley συμπύκνωσε όσα θέλουμε να πούμε. Οι Bucks οδηγούν με το γκάζι ελαφρά πατημένο και το χειρόφρενο ελαφρά σηκωμένο μόνιμα. Σε όλα τα playoffs, ο Budenholzer (που έχει κάνει υπέρβαση για τα δεδομένα του), δεν έχει τραβήξει κανένα από τα χαρτιά που βγάζουν νόημα, αλλά κανείς δεν έχει δει: ελάχιστος Portis, αδιαφορία απέναντι στα άπειρα mismatch που έχει συναντήσει ο Lopez όταν επιτίθενται οι Bucks, ούτε σκέψη για κακοποίηση του Young στην άμυνα από Middleton ή Jrue, τίποτα. Ακόμα και όταν είδαμε τον Γιάννη, μετά το φιάσκο των τριών πρώτων ματς με τους Nets, δια της ατόπου απαγωγής να θριαμβεύει στο “5” (χωρίς ευτυχώς να παίζει “5”), θα μπορούσαμε να τον δούμε π.χ. τουλάχιστον μαζί με τον Portis, όχι;
Τέλος πάντων, προπονητές δεν είμαστε, αλλά δεν θα μπορούσαν οι Bucks να εκμεταλλεύονται ότι ο Gallinari είναι αργός, ο Hunter τραυματίας και ο Bogdanovic αργός και τραυματίας; Ο ιδεαλιστής coach Bud μπορεί να χρησιμοποιεί το Γιάννη σαν screener περισσότερο από κάθε άλλη φόρα με εκκωφαντικά αποτελέσματα, αλλά αρνείται πεισματικά να κυνηγήσει τα mismatch αφήνοντας τους αδύναμους κρίκους των αντιπάλων ελεύθερους να γιολάρουν με τον Tucker στη γωνία. Με τον Nate McMillan να προσπαθεί σε κάθε ευκαιρία να κλέψει λεπτά για τον Lou Williams, γιατί ο καλύτερος μόνος αξιόπιστος σουτέρ τριών πόντων του ρόστερ Bryn Forbes πρέπει να ειναι καταδικασμένος να βλέπει τον Pat Connaughton να παίρνει αυτός τα ξεμαρκάριστα σουτ, ειδικά μετά την τόσο καλή σειρά με το Miami;
Συνοψίζοντας, είναι πολύ fun το μπάσκετ των Hawks και ελεύθερο και τολμηρό στην επίθεση και πραγματικά όταν κοιτάζουμε τις ηλικίες και τα συμβόλαια που αυτή τη στιγμή το συνοδεύουν, το αντιμετωπίζουμε με ακόμα μεγαλύτερο δέος, αλλά ειλικρινά πόσες ελπίδες μπορεί να τους δώσει η αφέλεια των Bucks;
#3. Half man-half efficient
Ο DeAndre Ayton έχει υποφέρει πολύ από την πένα διάφορων επαγγελματιών και ερασιτεχνών, ιδιαίτερα για την άμυνα του ή ακόμα και το μπασκετικό του IQ ή το work ethic του, ενώ όταν κατάφερε πέρυσι να πιαστεί εν έτει 2020 στο ΝΒΑ για χρήση κάνναβης, έφτασε στα όρια του meme.
Νομίζουμε πως θα κάνουμε πολύ καιρό να ακούσουμε κάτι από τα παραπάνω για τον έναν από τους υποψήφιους MVP των playoffs ως τώρα.
Deandre Ayton is the first player in the shot-clock era (since 1954-55 season) with a 70+ FG pct in any 12-game postseason span (min. 100 att).
H/T @EliasSports pic.twitter.com/7jdMh8a9NO
— ESPN Stats & Info (@ESPNStatsInfo) June 23, 2021
Τα νούμερα του Ayton είναι 16,3 ppg, με 72,6% ευστοχία σε 119 προσπάθειες σε 12 αγώνες, έχοντας ήδη παίξει σειρές με τον Davis και τον Jokic. Οι μόνοι που τον πλησιάζουν ιστορικά σε αυτά είναι είτε παίκτες με πολύ μικρότερο ρόλο, όπως οι Dwight Howard πέρυσι και ο Chris Andersen το 2013, είτε κομβικοί παίκτες σε αποτυχημένες playoff campaigns, με λιγότερους πόντους και λιγότερες προσπάθειες, όπως ο Rudy Gobert φέτος και ο DeAndre Jordan το 2015.
Το κυριότερο, ωστόσο, είναι η αίσθηση ηγεμονίας που προσέδωσε κυρίως στο δεύτερο παιχνίδι, όπου είτε απέναντι στο smallball των Clippers είτε απέναντι στον Zubac, ήταν σα να έπαιζε απέναντι σε παιδάκια. Δεν είναι μόνο οι πόντοι κάτω από το καλάθι (16/18 ως τώρα στη σειρά) ή τα επιθετικά rebounds που έχει αρπάξει ή χαστουκίσει, όσο η κυριαρχία του όσο βρίσκεται στο παρκέ. Ειλικρινά δεν ξέρουμε πως έμεινε άποντος και μόλις με ένα σουτ απέναντι στον Zubac στο α’ παιχνίδι (βασικά ξέρουμε, σε λίγο θα μάθετε την απάντηση), αλλά αν αυτό έβαλε ιδέες στον Lue ότι μπορεί να πάει καλά τέτοιο matchup, στο β’ παιχνίδι ο Ayton τις ξερίζωσε και τους έβαλε φωτιά: 8/11 είχε σε 8’40” που είχε τη μούρη του Κροάτη μπροστά του. Σε εμβέλεια τεσσάρων μέτρων από το καλάθι ο Μπαχαμέζος έκανε κυριολεκτικά ότι γούσταρε, σκοράροντας με οποιονδήποτε δυνατό τρόπο – από καρφώματα, alley oops και layup μέχρι σουτάκια, putbacks σε δεύτερες επιθέσεις και ποσταρίσματα. H υπεραξία που δίνει σε ότι είναι οι Suns σε άμυνα και επίθεση αυτή τη στιγμή είναι πολύ σοβαρή, στα όρια της καθοριστικής.
#4. Sam Presti appreciates this post
Ωστόσο, το μεγάλο πρόβλημα των Clippers, δηλαδή οι πόντοι μέσα στο ζωγραφιστό, δεν προκύπτει μόνο από τον Ayton, τον οποίον ΟΚ, κανείς δεν περίμενε τόσο καλό, αλλά τέλος πάντων ήταν και #1 pick πρόπερσι. Ο Cameron Payne έχει ως τώρα κάνει πάρτι μέσα στη ρακέτα, με 40 πόντους και 18 assists, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων είχε ως αποδέκτη τον center των Suns. Επιπλέον, παρότι το σουτ του εντοπίζεται σε εκείνο το μακρινό μέρος που δεν το βρίσκει κανείς, είναι αρκετά ψηλός, μακρύς και γρήγορος, ώστε να εκθέτει τους Reggie Jackson – Rajon Rondo ή να μην τον φέρνει βόλτα ούτε και ο Marcus Morris, όταν αλλάζει πάνω του.
Παρεμπιπτόντως, το sub-narrative των πρώην Thunder Payne-Jackson, δηλαδή του μεν που αντικατέστησε τον δε ως backup του Westbrook στην OKC ήταν κάτι πάρα πολύ ωραίο, διότι ήταν κάτι πάρα πολύ απρόσμενο. Χωρίς να θέλουμε να αγχώσουμε τους φίλους των Thunder και να προοικονομούμε την κατάληξη αυτών των 17 picks στην επόμενη επταετία, όλα αυτά τα χρόνια, ο Sam Presti έκανε πλην των προφανών (Durant, Westbrook, Harden), μόλις τέσσερις επιλογές της προκοπής που όντως έπαιξαν Thunder Basketball: τον Ibaka, τον Adams και τους δύο προαναφερθέντες. Τον “CamPaign” τον έφαγαν οι τραυματισμοί, τον Jackson οι τσακωμοί με τον Westbrook (και συχνά, το να έχει την μπάλα στην κατοχή του), αλλά να που στα playoffs του 2021, βρίσκουν ξανά νόημα στη ζωή, παίζοντας με συμβόλαια των δύο εκατομμυρίων λίγο πριν την free agency τους.
#5. Το βάθος στον πάγκο χρησιμεύει στα playoffs σε… [συμπληρώστε την απάντηση];
Το οποίο μας φέρνει στο επόμενο μας θέμα. 29 πόντους στο game two απέναντι στους Clippers o Cameron Payne. 39 πόντους στο game six απέναντι στους Jazz o Terrance Mann. 27 πόντους στο game seven απέναντι στους Sixers o Kevin Huerter. 29 πόντους στο game two απέναντι στους Jazz ο Reggie Jackson. 25 πόντους στο game four απέναντι στους Heat o Brook Lopez. Όλα season-highs, όλα στα playoffs. Αφήστε τις γενικά εξαιρετικές postseason παικτών όπως π.χ. ο Bridges – τα φετινά playoffs έχουν σημαδευτεί τόσο από τα επικά σόου των Lillard, Booker, Αντετοκούνμπο, Young, Leonard, George, Mitchell, Jokic και Durant αυτού του κόσμου, όσο και από τις one-off απίστευτες εμφανίσεις παικτών που είναι στην καλύτερη τεταρτοπέμπτες επιθετικές επιλογές, όμως μετά από κάτι τέτοια προστίθενται κανονικά και όχι πρόσκαιρα στην φαρέτρα των προπονητών τους.
Το οποίο εγείρει το ερώτημα του μεσότιτλου: μήπως τελικά αλήθειες που μόχθησαν τόσο πολύ οι προπονητές στις τελευταίες postseasons να σπρώξουν μέσα από χαραμάδες αδιαπέραστων δογματικών τειχών και τις οποίες αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε με καθυστέρηση, ανατρέπονται εκ νέου; To midrange και το iso έβριζαν τα geeks τόσα χρόνια, όμως τα τελευταία χρόνια κάθε μα κάθε πρωταθλήτρια είχε στο κέντρο της παίκτη που μπορούσε να παράγει με αυτό τον τρόπο (LeBron, Durant, Kawhi), ακόμα και στην πιο αναχρονιστική εκδοχή του5)Έπρεπε να το είχαμε καταλάβει όταν τη διετία 2016-17 ο Popovich, ο αρχιτέκτονας του καλύτερου ball & player movement που έχουμε δει, αποφάσισε να κάνει τους Spurs ηλιοκεντρικούς γύρω από τον Kawhi. Όμως, δείτε λίγο, την ίδια στιγμή, τα τελευταία χρόνια, οι ομάδες σουτάρουν όλο και περισσότερο όλο και καλύτερα από το τρίποντο στα playoffs 6)10,5/29,9 με 35,1% το 2018 και 12,8/34,8 με 36,7% το 2021!
Αντίστοιχα, είχαμε μάθει ότι στα playoffs τα ρόστερ στενεύουν και οι ομάδες που κερδίζουν είναι αυτές που μπορούν να επιστρατεύσουν 6-7 παίκτες μέχρι αυτοί να αφήσουν τα κόκαλα τους στο παρκέ. Μήπως τελικά είμαστε μπροστά σε μια τεράστια αλλαγή και εδώ; Μήπως οι Suns που επιστράτευσαν τον E’Twaun Moore, οι Hawks τον Solomon Hill, οι Clippers τον DeMarcus Cousins και οι Bucks τον Elijah Bryant, δείχνουν τον δρόμο; Πόσο γρήγορα αλλάζει το μπασκετάκι που δεν μπορούμε να το προλάβουμε; Που σταματάει η αλήθεια και που αρχίζει το ψέμα, τέλος πάντων;
Η αλήθεια, δεν θα το πιστέψετε, βρίσκεται κάπου στη μέση. Από τη μία, οι προπονητές θέλουν να έχουν στη διάθεση τους τον Saric για να ρίχνουν πάνω στον “Boogie” ή τον Solomon Hill για να προσπαθεί να τραμπουκίσει τον Αντετοκούνμπο ή τον Pat-Bev να κάνει το ίδιο στους Mitchell-Booker ή τον Bobby Portis να προσφέρει άμεσα πόντους και rebounds7)Στη συγκεκριμένη περίπτωση θέλουν, σα να λέμε “δεν τους χαλάει”, αλλά δεν το κάνουν. Ας μην συνεχίσουμε, γιατί κάπου θα ωρύεται ο Νίκος Τσολάκης σχετικά και να τους εξαφανίσουν στην επόμενη σειρά. Στην πραγματικότητα, οι τέσσερις εναπομείναντες ομάδες βασίζονται σε ένα πολύ σφιχτό rotation συνήθως μέχρι τον έβδομο παίκτη. Υπάρχει όμως και ένας ακόμη λόγος για τον οποίο βλέπουμε «ωπ που ήταν αυτός;» παίκτες να προσφέρουν ουσιαστικά από τον πάγκο: οι τραυματισμοί. Αν δεν τραυματιζόταν ο Kawhi Leonard, κύριοι, δεν θα βλέπαμε ρόστερ 10 παικτών από τους Clippers, το πιο τραυματισμένο από τα θηρία που έχουν μείνει ζωντανά. Ίσως τελικά αυτό να είναι στο εξής το μπάσκετ των playoffs: rotation 6-7 παικτών, συμπληρωμένο με 1-2 “one trick ponies” και άλλους 1-2 που πολλοί ήξεραν, αλλά κανείς δεν περίμενε.
#6. Coach of Today award
Αυτή τη στιγμή, από προπονητές έχουμε μείνει με έναν νευρωτικό δύσκαμπτο αισθητικό φιλόσοφο, έναν players’ pet, έναν interim που έδιωξε η Indiana και τον assistant του μεγαλύτερου floor general των τελευταίων 15 ετών. Και είναι όλοι φοβεροί!
Ο Budenholzer επιδεικνύει τρομερή ευελιξία για τα δεδομένα του, ανοιγοκλείνοντας το rotation και διαβάζοντας και αντιδρώντας σωστά μέσα στα παιχνίδια – στο πρώτο ματς με την Atlanta, τεχνικά τα έκανε όλα σωστά (ξαναλέμε, από αυτά που όντως δοκίμασε δεν ήταν σχεδόν τίποτα λάθος, απλώς υπήρχαν πολύ καλύτερες επιλογές). Ο Lue από ανάγκη, χωρίς Leonard-Ibaka, δεν έχει βγάλει το πόδι από το γκάζι, κάνοντας συνεχόμενες αλλαγές, βγάζοντας απίθανη ευρεσιτεχνία με κάθε είδους σχήματα και στελέχωση και έχοντας ήδη πάρει το σκαλπ του Αμυντικού της Χρονιάς. Ο McMillan είναι ότι πιο υποτιμημένο κυκλοφορεί εκεί έξω, στρώνοντας μια Atlanta μπάχαλο, οδηγώντας κάτι απίθανα πιτσιρίκια προς τους Τελικούς και πείθοντας τους πάντες ότι μπορούν να παίξουν όντως άμυνα. Τέλος, ο Monty Williams έχει σχεδιάσει ένα playbook που επιβάλλει ανεξαρτήτως αντιπάλου δεσποτικά ένα αργό, αψεγάδιαστο (και θεοβάρετο) σετ παιχνίδι, στο οποίο έχει όλα τα χαρτιά στα χέρια του – midrange, post-up, iso, offball shooting.
Ψηφίστε τώρα!
#7. (Ειλικρινείς) ερωτήσεις για το επόμενο μάθημα
- Θα μπορούσαν να παίξουν αυτή την chaotic good επίθεση με τον Kawhi οι Clippers; “Blessing in disguise” δεν είναι ακριβώς, αλλά…
- Αν ήσασταν ο Ty Lue, θα προτιμούσατε αγωνιστικά αντί για τον Kawhi, να ήταν τραυματίας ο George;
- Τι τύχη θα είχε ο Ibaka απέναντι στον Ayton;
- Θα μπορούσαν να είναι οι Reggie Jackson – Luke Kennard οι καλύτεροι τρίτος και τέταρτος guard εκεί έξω; Υπο-ερώτηση: μετά το δεύτερο ματς, ποιος από τους δύο πιστεύετε πως είναι καλύτερος δημιουργός (με την στενή έννοια);
- Αν ξεκινήσουν οι Middleton-Holiday να προσφέρουν στον Young την εμπειρία που δεν έζησε ποτέ (επειδή ο Simmons δεν αποτέλεσε απειλή και επειδή οι Knicks δεν έχουν guards), δηλαδή να τον σημαδεύουν στην άμυνα, υπάρχει περίπτωση η σειρά να πάει πάνω από πέντε παιχνίδια;
- Την αγάπη μας στον Brook Lopez, την υπέροχη τυπάρα από το Stanford, αλλά, εκτός από το να box-άρει εξαιρετικά για τους συμπαίκτες του, τι δουλειά έχει να βρίσκεται στο παρκέ σε αυτή τη σειρά; Επαναλαμβάνουμε: είναι ειλικρινής η ερώτηση.
- Υπάρχει περίπτωση να σταματήσει μετά από το game one το drop coverage o Coach Bud;
- Ωραία είναι όπως διαπλέκονται όλα των Bucks με όλα των Hawks (Budenholzer, υπογραφή Bogdanovic το καλοκαίρι, Tony Snell), αλλά από τις διαθέσιμες επιλογές, θα πούμε απλώς “Teague;;;”. Αυτή είναι η ερώτηση.
- Αν κρατούσαν την οικογένεια σας όμηρο και σας απειλούσαν πως θα τους εκτελέσουν όλους εκτός αν καταφέρετε να πάρετε ένα rebound από τους John Collins και Clint Capela, πιστεύετε πως θα την γλίτωναν;
#8. H αλήθεια βρίσκεται στις λεπτομέρειες
Μας αρέσει πάρα πολύ η λεπτομέρεια της τελευταίας φάσης και δη ότι το review που ζήτησαν οι Clippers δημιούργησε τη συνθήκη για ένα έξυπνα σχεδιασμένο και απίστευτα εκτελεσμένο play (αν επιτρεπόταν, είναι βέβαιο ότι ο Crowder θα μπορούσε να το βάλει κιόλας από την baseline), μέσα σε ένα ψευδο-timeout αρκετών λεπτών. Φυσικά, δεν γινόταν να μην ζητήσουν review οι Clippers σε φάση σε τέτοιο χρονικό σημείο ή τέλος πάντων, πόσο να επαναπαυτούν στα εναπομείναντα 0,9″ ώστε να μην διεκδικήσουν επανεκτίμηση της φάσης; Στο τέλος της ημέρας, βεβαίως, μπορούμε να αναστοχαστούμε πως εν τέλει, μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ το να ζητάς συνέχεια review, όπως βιώσαμε στο game two της Δύσης.
Και αν θέλετε και λίγο sidestory, ορίστε και ένα υπέροχο βίντεο που βρήκαμε τυχαία. Υπέροχο διότι, παρότι αφηγείται μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, έχει μόνο 8 views (με τη βοήθεια σας, θα γίνουν εκατομμύρια) και διότι έχει random και παντελώς άσχετο slideshow να περνάει στο φόντο. Διαμαντάκι πραγματικό.
#9. Highlight
Aris Tolios
Latest posts by Aris Tolios (see all)
- Ντέρμπι στην «Μπάσκετ Σίτι»: μια τοιχογραφία - May 13, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part II) - April 8, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part I) - March 21, 2022
- Playoff Playlist VII: 47 χρόνια σκλάβοι - July 5, 2021
- Playoff Playlist VI: Η εποχή των δεινοσαύρων - July 3, 2021
| ↑1 | Πόσες λόμπες και πόσα floaters έκανε όσο έλειπε ο Γιάννης από το παρκέ;!;! |
|---|---|
| ↑2 | Παίρνουν 39,3% στο τρίποντο από τον Rondo φέτος στα playoffs, ενώ, εκτός από τους Jackson-Kennard, έβαζε και ο Beverley! |
| ↑3 | Highlights όταν αρπάζει το rebound από τον Ayton και όταν φωνάζει στον Rondo για το πως θα μαρκάρει τον Booker! Γενικά ο Pat Bev ήταν εξαιρετικός, αφού κατάφερε να παίζει με κανόνες ΜΜΑ τον Booker, προσέχοντας όμως να μην του κάνει χαζά φάουλ, κάτι που π.χ. δεν κατάφερνε ο Mann |
| ↑4 | Kudos στην σπουδαία διαχείριση του ρόστερ των Clippers για άλλη μια φορά από τον Ty Lue. Παρότι λύση δεν μπορούν και δεν θα βρουν απέναντι σε έναν center σαν τον Ayton, δείτε πως οι guards τους μπορούν να κάνουν abuse στους περιφερειακούς της Utah σε μια σειρά και στην επόμενη, επειδή αυτό δεν μπορούν να το κάνουν στους Paul-Booker-Bridges, να το επιχειρούν οι forwards τους |
| ↑5 | Έπρεπε να το είχαμε καταλάβει όταν τη διετία 2016-17 ο Popovich, ο αρχιτέκτονας του καλύτερου ball & player movement που έχουμε δει, αποφάσισε να κάνει τους Spurs ηλιοκεντρικούς γύρω από τον Kawhi |
| ↑6 | 10,5/29,9 με 35,1% το 2018 και 12,8/34,8 με 36,7% το 2021 |
| ↑7 | Στη συγκεκριμένη περίπτωση θέλουν, σα να λέμε “δεν τους χαλάει”, αλλά δεν το κάνουν. Ας μην συνεχίσουμε, γιατί κάπου θα ωρύεται ο Νίκος Τσολάκης σχετικά |
 Finals){kind=link}