#1. Intro
Στο “The Dark Knight”, την ταινία που ισορροπεί αρμονικά μέσα στην τριλογία του Batman από τον Nolan ανάμεσα στον ιδεαλισμό του “Batman Begins” και στην ακροδεξιά προπαγάνδα του “The Dark Knight Returns”, o Joker συστήνεται στον σακατεμένο Harvey Dent ως “agent of chaos” (πράκτορας του χάους). Συστήνεται δηλαδή ως ο τύπος που βλέπει το δημιούργημα που έχει επιβάλλει με κάθε τρόπο (ακόμα και ως μασκοφόρος εκδικητής που λειτουργεί εκτός νόμου) ο νευρωτικός ιδιοψυχαναγκαστικός Bruce Wayne και θέλει να το διαλύσει στα εξ ων συνετέθη, ακόμα κι αν δεν υπάρχει το οτιδήποτε δομημένο που θα το αντικαταστήσει – όχι επειδή θέλει γενικώς και αορίστως να επιβάλλει το κακό στη θέση του καλού, αλλά επειδή δεν θέλει να περιορίσει ούτε κατ’ ελάχιστο την επιθυμία.
Σε προηγούμενο κείμενο, είχαμε εξηγήσει πως οι Suns δεν είναι η τέλεια ομάδα, αλλά είναι η τέλεια ομάδα, μια πραγματικά πάνοπλη ομάδα, όταν φέρνει το παιχνίδι στα μέτρα της. Άρα, όλα ξεκινάνε από εκεί: από την επιβολή ενός πολύ οριοθετημένου ρυθμού και pace, που προφανώς ευνοεί το σετ παιχνίδι. Κόμβος σε αυτή την προσπάθεια είναι φυσικά ο Chris Paul, o απόλυτος νευρωτικός του ΝΒΑ: αυτό που βλέπαμε σε ξεχειλωμένη έκδοση στις μέρες του στο Houston (να παίζει μαζί με έναν bulk scorer, εξίσου επικίνδυνο έξω από το τρίποντο, μέσα από τη γραμμή του τριπόντου1)Ο Harden το έκανε με drives περισσότερο, ο Booker με midrange σουτ και με μνημειώδη ικανότητα να κερδίζει βολές, μαζί να παίζουν ασταμάτητα high pick’n’roll με τον ψηλό και να πλαισιώνονται από δύο 3&D παίκτες) το βλέπουμε και στο Phoenix. Φυσικά, αυτό που στο Phoenix είναι αποτελεσματικό, αλλά βαρετό, στο Houston ήταν αποτελεσματικό, βαρετό και άσχημο, διότι είχε ήδη στρώσει το έδαφος το δίδυμο Harden-D’Antoni, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Το θέμα μας είναι ότι οι Clippers, αυτή η ομάδα των απόλυτων misfits και outcasts, παίκτες που έχουν βιώσει την εγκατάλειψη και τη ματαίωση από πρώην ομάδες τους και έχουν φάει κράξιμο με το κουτάλι όλοι τους, έχουν δημιουργήσει ένα unit που μισεί την αρτιότητα και πειθαρχία της κατασκευής των Suns και σαγηνεύεται από την ομορφιά της φωτιάς που τα καίει όλα. Οι «πλεμπαίοι» του LA, ειδικά από τη στιγμή που “ξεφορτώθηκαν” (sic) τον δικό τους ψυχαναγκαστικό, ανοίγουν δρόμους εκεί που δεν υπάρχουν, σπέρνοντας απλώς το χάος. Και αυτοί είναι οι πρακτορές του.
#2. Θα σπάσουν οι Suns;
Οι Clippers, λοιπόν, έρχονται «φτιαγμένοι» μέσα από πολύ δυνατές σειρές, παίζοντας παιχνίδια playoffs μέρα-παρά-μέρα nonstop εδώ και ενάμιση μήνα (άρα, 3 1/2 μήνες σερί μετά το allstar break) και όσο αντέχουν τα πνευμόνια τους, μόνο κερδισμένοι βγαίνουν – βοηθάει σε αυτό και η επινόηση του Lue να ανοίξει και να κρατήσει ανοιχτό το rotation μετά τον τραυματισμό του Leonard.
Και από την άλλη, οι Suns είναι ως τώρα η πιο ξεκούραστη ομάδα στα playoffs, περνώντας αέρα από δύο σειρές που τελικά έγιναν πολύ εύκολες. Και χτες, βίωσαν την πρώτη τους ήττα από τις 27 Μαΐου, 10 ματς πίσω, όταν ο Anthony Davis τους είχε ρίξει στα σχοινιά και πήγαινε να τους τελειώσει από τον πρώτο γύρο. Η φαινομενικά ατελείωτη ενέργεια και το hustling που καταθέτουν οι Clippers, σε συνδυασμό με τα ατελείωτα iso που παίζουν τόσοι πολλοί ακόμα και σε μικροκλίμακα, σπρώχνουν και τον ρυθμό να ανέβει (άρα, βγάζουν τον 36άρη CP3 έξω από το safezone που έχει συνηθίσει εδώ και αρκετά χρόνια) και την πειθαρχημένη άμυνα των Suns να κάνει collapse. Με λίγα λόγια, χάος.
This is some strong defense from Terrance Mann against Devin Booker. Physical and gets through the screen. Fights over the top when Ayton screens for Booker to blow that up. Fights over the top of the re-screen. Booker gets a good look vs. the drop but the focus is there. pic.twitter.com/scPyCN98GA
— Steve Jones Jr. (@stevejones20) June 25, 2021
Έτσι, οι πρώτες κρίσιμες εξετάσεις, στις οποίες δεν κατέβηκαν να δώσουν στο Game 2 και κόπηκαν με 4 χτες, είναι το πόσο θα αντέξουν οι εξαιρετικά εγκεφαλικοί guards τους αυτό που τους δίνουν οι Clippers: στην επίθεση έχουν τις κακοποιητικές συμπεριφορές του Beverley και στην άμυνα από το πουθενά έχουν να κυνηγάνε το σκοράρισμα από τον Reggie Jackson, τρίποντα από τους Rondo-Pat Bev και assists από τους Kennard-Mann. Σε αυτό προσθέστε ότι ο CP3 ήταν φανερά εκτός φόρμας λόγω covid, ο Booker έκανε δεύτερο μέτριο παιχνίδι στη σειρά2)Και η αλήθεια είναι ότι προτού φάει την κατά λάθος κουτουλιά του Beverley στο προηγούμενο ματς μέτριος ήταν, αλλά σίγουρα έχει παίξει το ρόλο του κι αυτό και ο Cam Payne βγήκε εκτός (ίσως και για το επόμενο ματς;), όταν του γύρισε ο αστράγαλος. Θα τολμήσουμε να πούμε πως, όχι άσχετα με την πρόσφατη εμπειρία και παντελώς άσχετα με την αγωνιστική τους αξία ή τη στρατηγική τους χρησιμότητα, ο Payne θα τους στοιχίσει πρόσκαιρα ίσως και περισσότερο από ότι ο Paul, καθώς τα πράγματα που έκανε χάρη στα σωματικά του χαρίσματα στα δύο πρώτα ματς, πραγματικά δεν μπορούσαν να τα ματσάρουν οι Clippers. Και αν δεν αγωνιστεί, οι Clippers θα πιέσουν πολύ άσχημα τους δύο all-star guards των Suns.
#3. Please Reggie don’t hurt ’em
Θα μπορούσαμε να σταθούμε στην για άλλη μια φορά δισυπόστατη εμφάνιση του Paul George3)το δισυπόστατο του πράγματος χτες ήταν από τη μία στα 9/26 σουτ και από την άλλη, 15 rebounds, 8 assists και +23 στο plus/minus, ο οποίος, όσο περνούν τα παιχνίδια και δεν επιστρέφει ο Leonard, ακροβατεί ανάμεσα στην ύβρη και στην δόξα και η υστεροφημία του δένεται ολοένα και πιο σφιχτά με την έκβαση της σειράς. Αλλά επειδή σίγουρα θα ασχοληθούμε ξανά με τον PG13, ας ασχοληθούμε με έναν άλλον παρία: τον Reggie Jackson.
Game 3 was the 14th time this postseason that Reggie Jackson has made 3+ three-pointers in a game. It's tied with Stephen Curry for the 5th-most all-time in a single postseason. As you would imagine, Stephen Curry and Klay Thompson are all over this list. pic.twitter.com/Ww4frss9zC
— Justin Russo (@FlyByKnite) June 25, 2021
Ο Jackson μοιάζει σαν να μην παίζει απλώς για το επόμενο του συμβόλαιο (δεν θα το κρύψουμε, είναι λίγο ύποπτη η απότομη άνοδος του), αλλά για την ίδια του τη ζωή: με το τέλος της σειράς, όποτε κι αν αυτό γίνει, θα έχει γράψει στα περισσότερα λεπτά στη ζωή του σε postseason και έχει ήδη βάλει περισσότερους πόντους από οποτεδήποτε σε playoffs. Και το κυριότερο: έχει σουτάρει με 50,5% σε 16 αγώνες ως τώρα!!! Ελλείψει δε του Kawhi, έχει επιδείξει απίστευτη πνευματική σκληράδα και έχει γίνει – ποιος θα το έλεγε – βασικά η δεύτερη επιθετική αιχμή σε μια ομάδα με ουσιαστικές βλέψεις για τον τίτλο! Δεν είναι ότι δεν έχει την ικανότητα, αλλά κανείς δεν μπορεί να εντοπίσει αν οι τραυματισμοί ή η ανωριμότητα του ακριβώς είναι που φρέναραν την καριέρα του μετά την τελευταία του χρονιά στην OKC και την πρώτη στο Detroit – το σίγουρο είναι ότι τον βλέπουμε να απολαμβάνει τον ρόλο του και το παιχνίδι, που είναι πάντα κάτι ευτυχές.
Ή όλο αυτό είναι απλώς μια “Reggie being Reggie” κατάσταση, όπου σε οριακές σειρές playoffs και ειδικά καθώς αυτά βαθαίνουν, χρειάζονται όλο και περισσότερο παίκτες, ιδιαίτερα guards, που να μπορούν να παίξουν iso και χωρίς πάσες και άλλα περιττά (sic), να δημιουργήσουν πόντους με ξερό ταλέντο εκεί που δεν υπάρχουν. Αυτό τουλάχιστον ο Reggie σίγουρα μπορεί να το κάνει. Από αυτό βεβαίως μέχρι να εμπιστευτεί μια πεντάδα τις τύχες της στους ώμους του, τις μπάλες της στα χέρια του και το μέλλον της στην ηγεσία του, υπάρχει απόσταση και αν έπρεπε να ποντάρουμε τα χρήματα μας θα ήταν στον Reggie Jackson που όλοι γνωρίσαμε – τον τύπο που στα χέρια του κολλάει η μπάλα και όταν δεν την έχει, εξαφανίζεται από το γήπεδο.
ΥΓ: Αυτό εδώ, πάντως, ήταν μέχρι χτες…
#4. Zu Alcindor
Συγχωρέστε μας την ιεροσυλία, όμως ήταν από τα καλύτερα παρατσούκλια που έχουν δοθεί (;) στον Ivica Zubac.
Ας ξεκινήσουμε με ένα ερώτημα: πόσο κακός μπορεί να είναι ένας 24χρονος Zubac που έχει 12,7 ppg / 10 rpg / 1 bpg σε 28+ λεπτά συμμετοχής;
Δεν μπορούμε να απαντήσουμε με ακρίβεια, αλλά το πως θα τον κρίνει η Ιστορία, κοιτάζοντας πίσω αυτή τη σειρά, σχετίζεται απόλυτα με δύο πράγματα:
- το πως παίζει ο Ayton
- το πως λειτουργεί μέσα στην άμυνα των Clippers
Από τη σχέση του με τον Ayton, ο Zubac αδικείται. Ο Ayton είναι διαστημικά efficient και τρομερά ώριμος. Δεν ξέρουμε αν εν τέλει θέλουν, αλλά δεν μπορούν να το κόψουν, πάντως το ρόλο του στο high pick’n’roll των Suns τον κάνει με το παραπάνω και γενικότερα, ότι αγγίζει, γίνεται χρυσάφι. Επιπλέον, ο Zubac είναι απίστευτα ευάλωτος στα χαμηλά, ειδικά σε σκαστές πάσες που πρέπει να πιάσει ή πρέπει να κόψει. Στο τέλος της σειράς, είναι πλέον αρκετά δεδομένο πως ο Ayton θα έχει κάνει σπουδαία σειρά και πως ότι και να κάνει, ο Zubac θα έχει ένα μεγάλο ερωτηματικό στην απόδοση του.
Όμως, την ίδια ώρα που δεν μπορεί να εξουδετερώσει τον Ayton, παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο στην ομαδική άμυνα των Clippers και δη, στον περιορισμό δύο από τους σημαντικότερους midrange εκτελεστές των τελευταίων πολλών ετών – τον Devin Booker και τον Chris Paul. Στο χτεσινό ματς, είδαμε κάτι που ήταν μάλλον παράδοξο και περιμένουμε να λυθεί στα επόμενα ματς. Μετά το πέρασμα του Paul από το screen, ο Zubac έκανε drop coverage, αλλά σε σχετικά κοντινή απόσταση με τον CP3, σα να προσπαθούσε να μοιράσει την απόσταση και να κάνει και τα δύο ικανοποιητικά. Το μεν, ΟΚ, είναι θέμα του Zubac, που ως υποτιμημένος rim protector ξέρει ότι ο μέτριος αθλητικά Paul δεν πρόκειται να τον προσπεράσει, αλλά το δε, η εκτέλεση του guard των Suns και μάλιστα σε δύο χρόνους (πέρασμα από το screen – κίνηση διαγώνια πίσω – εκτέλεση), την καθιστά αργή και έτσι, αρκετά περιορίσιμη για έναν φιλότιμο ψηλό, που, αφού έχει εξασφαλίσει ότι δεν θα τον διαλύσουν στα πόδια, πλησιάζει για να κάνει κάπως contest. Φυσικά, ο Paul έχει βγάλει το ψωμί του με contested midrange σουτ τα τελευταία χρόνια, αλλά οδηγεί με αυτό τον τρόπο την επίθεση των Suns ενδεχομένως να παίρνει λιγότερα από ότι θα μπορούσε σε μια φάση – τουλάχιστον μέχρι να αποφασίσει να σκοτώνει χωρίς δισταγμό.
Από την άλλη, για κάποιο λόγο, αυτό που κάνει ο CP3 δεν το κάνει πολύ ο Booker (κάτι που βέβαια, θα έθετε φιλοσοφικά ερωτήματα για την σωστή χρήση ενός μελλοντικού Hall of Famer). Αντιθέτως, ο Booker παίζει είτε με iso είτε με κίνηση μακριά από τη μπάλα, όπου ο Beverley κυριολεκτικά δεν του δίνει ΤΙΠΟΤΑ.
#5. Highlight
Και φυσικά απέναντι στην τόσο νευρωτικά ορθολογιστική ομάδα του Monty Williams το καλάθι που θα άλλαζε το momentum του παιχνιδιού θα έμπαινε δίχως καμία λογική: ένα buzzer-beater στο φινάλε της τρίτης περιόδου από τον απελπιστικά άστοχο Paul George σε μια φάση όπου η προοπτική να πάρουν την κατοχή οι Suns φάνταζε πιθανότερη από το να καταφέρει να σουτάρει ο πρώην Pandemic P χωρίς να πατήσει γραμμή ή να χάσει την ντρίπλα.
Είπαμε…
Agents of Chaos
Aris Tolios
Latest posts by Aris Tolios (see all)
- Ντέρμπι στην «Μπάσκετ Σίτι»: μια τοιχογραφία - May 13, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part II) - April 8, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part I) - March 21, 2022
- Playoff Playlist VII: 47 χρόνια σκλάβοι - July 5, 2021
- Playoff Playlist VI: Η εποχή των δεινοσαύρων - July 3, 2021
| ↑1 | Ο Harden το έκανε με drives περισσότερο, ο Booker με midrange σουτ |
|---|---|
| ↑2 | Και η αλήθεια είναι ότι προτού φάει την κατά λάθος κουτουλιά του Beverley στο προηγούμενο ματς μέτριος ήταν, αλλά σίγουρα έχει παίξει το ρόλο του κι αυτό |
| ↑3 | το δισυπόστατο του πράγματος χτες ήταν από τη μία στα 9/26 σουτ και από την άλλη, 15 rebounds, 8 assists και +23 στο plus/minus |
