Playoff Playlist VII: 47 χρόνια σκλάβοι

#1. Intro

47 χρόνια. Από όταν εκπροσωπούσαν την Δύση.

Οι Celtics, οι Bulls, οι Pistons, οι Sixers, οι Cavaliers, οι Raptors, οι Nets, οι Pacers, οι Heat, οι Magic, οι Knicks – όλους αυτούς είδαν να κατακτούν την Ανατολή από το φθινόπωρο του 1980, όταν ως πρωταθλητές της Midwest την προηγούμενη χρονιά, μετακινήθηκαν στη Central.

Οι Milwaukee Bucks πλέον δεν κοιτάζουν πίσω. Μηδένισαν το κοντέρ στην περιφέρεια με τα περισσότερα ιστορικά franchises που έχουν ζήσει τα απόλυτα highs και lows και ετοιμάζονται για τους Τελικούς του ΝΒΑ. Τους πρώτους από το 1974, τους πρώτους τους ever βγαίνοντας από την Ανατολή.

#2. Για τον αγώνα

Για τον αγώνα καθαυτό δεν έχουμε να πούμε πολλά.

Η συντομότερη απάντηση είναι ότι, χωρίς ξανά τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, οι Bucks απέκτησαν πολύ μεγάλο edge στο πέμπτο παιχνίδι. Έπεισαν ότι έχουν τόσες πολλές και πειστικές λύσεις που ανέκτησαν το πάνω χέρι στη σειρά, έχοντας ήδη βιώσει τη χειρότερη εξέλιξη που θα μπορούσαν.

Ο Middleton ήταν και πάλι εκεί. Και όταν λέμε «εκεί», εννοούμε το τρίτο δωδεκάλεπτο, όπου έβαλε τους 16 από τους 32 του μαζεμένους – και αναπάντητους τους 13 – με το που ξεκίνησε το β’ ημίχρονο, παίρνοντας τη διαφορά από το 47-45, μετά το άστοχο τρίποντο του Huerter (και την μοναδική ευκαιρία να περάσουν οι γηπεδούχοι μπροστά στο σκορ) και πηγαίνοντας την στο 60-45, τελειώνοντας ψυχολογικά τους Hawks. Στη συνέχεια τη σκυτάλη παρέλαβε ο Jrue Holiday και οι δυο τους βοήθησαν τα «Ελάφια» να χτίσουν μια διαφορά που ουσιαστικά δεν απώλεσαν ποτέ.

Για να φτάσει το παιχνίδι να κριθεί ουσιαστικά μετά το πρώτο ημίχρονο και να μην μπορεί να αλλάξει η μοίρα του μετά την τρίτη περίοδο, χρειάστηκε μια κάπως εφιαλτική βραδιά για το σουτ. Στο α’ ημίχρονο, η Atlanta σούταρε με 15/49 και 4/16 τρίποντα, ενώ είχε και εννιά λάθη – τα αντίστοιχα για το Milwaukee ήταν 17/44, 5/19 και δέκα- και εν τέλει, έκλεισε τον αγώνα με 38/92, με τους Young – Huerter να έχουν 6/27. Μην κοροϊδευόμαστε, ήταν εντυπωσιακό το 16 σερί του Middleton, αλλά αν δεν υπήρχε, θα μιλούσαμε για έναν από τους χειρότερους αγώνες στα φετινά playoffs. Και θα τον θυμόμασταν μόνο για να αποχαιρετίσουμε για πάντα (από τα μικρόφωνα) τον Marv Albert.

May want to tune in to TNT tonight for Game 6. If the Bucks beat the Hawks, and therefore end the Eastern Conference finals, this will be Marv Albert's last game as a broadcaster. Like tuning in for Vin Scully's last game with the Dodgers.

— Joe Vardon (@joevardon) July 4, 2021

Οι Hawks, παρότι είδαν τον Trae Young να αγωνίζεται, στην πραγματικότητα είδαν μια σκιά του εαυτού του και εκτός ρυθμού, με 14 πόντους και 4/17 σουτ, την ώρα που κατάφεραν να περιορίσουν το πεδίο δράσης των Lopez και Portis, τους οποίους κράτησαν σε πολύ διαχειρίσιμα επίπεδα, ακόμα κι αν έφαγαν 11 από τον Jeff τον Teague σε 12′. Παρόλ’αυτά, η νεαρή Atlanta μόνο ικανοποιημένη μπορεί να είναι, αφού απέδειξε πόσο ανοιχτή είναι η Ανατολή και πόσα λίγα είναι τα πραγματικά θηρία σε αυτή, που μπορούν να φοβίσουν σε ένα matchup των playoffs. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι ένας κορμός αποτελούμενος από τους Trae Young-Bogdan Bogdanovic-DeAndre Hunter-John Collins-Clint Capela-Danilo Gallinari-Kevin Huerter-Cam Reddish βρέθηκε μαζί μόλις σε ένα (επικό κατά τα άλλα απέναντι στους Nets) ματς στο ξεκίνημα της σεζόν. Κατά τα άλλα, ο τελευταίος αποτέλεσε στο φινάλε της χρονιάς τεράστιο κέρδος, τον οποίο ο McMillan εκθείασε ως Paul George in the making.

#3. O γρίφος των matchups

O Budenholzer μπορεί να ισχυρίζεται ότι έκανε μια τεράστια προσαρμογή εν μέσω μιας ορθάνοιχτης σειράς με το Brooklyn, απομακρύνοντας τη μπάλα όσο γίνεται περισσότερο από τα χέρια του Γιάννη και μετατρέποντας τον σε έναν full-time center (περίπου). Αντίστοιχα, τα ματσαρίσματα του game 5, η τοποθέτηση του Portis στη βασική πεντάδα (έστω και εξ ανάγκης ορμώμενη) και η καταπληκτική αξιοποίηση του Brook Lopez, ελλείψει του Αντετοκούνμπο είναι όλα δικά του κατορθώματα. Φυσικά, αν θέλαμε να είμαστε λίγο μίζεροι αλλά πάνω απ’ όλα δίκαιοι, πολλά από αυτά θα μπορούσαν να είχαν γίνει νωρίτερα ή αλλιώς και πάλι να είχαν το ίδιο αποτέλεσμα – «καλύτερο» αποτέλεσμα δύσκολο, πάντως, διότι η αλήθεια είναι ότι πέντε ήττες για τους Bucks σε τρεις σειρές με Heat, Nets, Hawks ήταν μάλλον ο ελάχιστος φόρος αίματος στο δρόμο για τους Τελικούς.

Τελευταία έμπνευση του coach Bud η τοποθέτηση του PJ Tucker πάνω στον Trae Young, που ήταν άκρως επιτυχημένη. Και σίγουρα αυτή δείχνει και το δρόμο για αυτό που θα ακολουθήσει στη σειρά με τους Suns.

H σκέψη είναι η εξής. Με δεδομένο ότι ο Brook Lopez ματσάρει εξαιρετικά πάνω στον Ayton, ότι ο πιο αδύναμος κρίκος στην άμυνα Bobby Portis θα τοποθετηθεί πάνω στον παίκτη με το πιο στενό επιθετικό οπλοστάσιο Jae Crowder και ότι ο Middleton¹⁾Το Finals MVP θα πάει όπως και να’χει σε Κρις, πρώτοι εδώ θα προσπαθήσει να εξοικονομήσει δυνάμεις πάνω στον Mikal Bridges, απομένουν οι Jrue Holiday-PJ Tucker για να αναλάβουν το δίδυμο των all-star guards του Phoenix. Η σειρά των Suns με τους Clippers έδειξε την καταστρεπτική ισχύ που έχει ένα μαρκάρισμα χωρίς ανάσα, με ατελείωτο hustling και physicality πάνω στον Booker και επικουρικά στον Paul και αυτό είναι ακριβώς κάτι που μπορούν να προσφέρουν οι «σκύλοι» Holiday-Tucker, με τη διαφορά ότι είναι αμφότεροι πολύ πιο εγκεφαλικοί από τον χαοτικό και αυτοκαταστροφικό Pat Bev. Παρότι η κυρίαρχη άποψη βλέπει matchup Paul-Holiday, νομίζουμε πως τελικά το μαρκάρισμα του Tucker πάνω στον Young ήταν προοίμιο ενός μαρκαρίσματος – ακόμα πιο ταιριαστού – πάνω στον Chris Paul. Δεν είναι μόνο ότι ο Holiday συνηθίζει να ορμάει πάνω στον καλύτερο σκόρερ. Δυσκολευόμαστε να φανταστούμε να μην μπει στον πειρασμό να δοκιμάσει o coach Bud έστω λίγο τον Tucker να προσκολλάται πάνω στον αργόσυρτο χορό του CP3 στο midrange ή να σπάσει το pick’n’roll του “Point God” με τον Ayton προτού κάνουν τον Lopez στο γκριλ με πατάτες, αντί να χρειάζεται να βγαίνει από τα screen για να πιάσει το σουτ του Booker.

Βεβαίως, το πρόβλημα του Milwaukee δεν είναι η άμυνα, ούτε καν να αμυνθεί σε ότι έρθει από τον πάγκο, όσο κι αν για μια ακόμα σειρά, θα αναρωτιόμαστε πόσο υπερπολύτιμος τελικά θα ήταν ο Donte DiVincenzo και πάλι. Το πρόβλημα είναι το λίγο και πολύ συγκεκριμένο επιθετικό ταλέντο που διαθέτουν οι Bucks και το οποίο για να μεγιστοποιηθεί η αξία του, θα πρέπει να παίξουν το μπάσκετ των τελευταίων δύο αγώνων με τους Hawks ταυτόχρονα οι Holiday, Lopez, Portis και περισσότερο από όλους, ο Middleton²⁾Στις δύο τελευταίες νίκες, οι Middleton, Holiday, Lopez έγραψαν χωρίς τον Γιάννη 78 ppg / 22,5 rpg / 18,5 apg / 6 spg / 5 bpg / 9,5 tpg / 53% FG / 36% 3P / 80% FT. Ιδιαίτερα ο τελευταίος, δεν μπορεί να έχει ούτε μισή βραδιά που και θα εγκλωβίζεται δημιουργικά και θα σουτάρει άσχημα, π.χ. κάτω από 40%. Δεν θέλουμε καν να σκεφτόμαστε τι θα γίνει με τη θέση του center – μάλλον θα βλέπουμε για πεντάλεπτα τον Diakite για να μην λιποθυμήσουν οι Lopez-Portis από την κούραση.

Υπάρχει, βεβαίως και το άλλο ενδεχόμενο.

Giannis Antetokounmpo is on track to play Game 1 of the NBA Finals, a source has told @itsjwills and me

— Jake Reetz (@jajareetz) July 5, 2021

Αν σε αυτή την περίπτωση δούμε τον Γιάννη να αποδεικνύεται «θαύμα της φύσης» για άλλη μια φορά, τότε τα πράγματα γίνονται πολύ σύνθετα για τους Suns. Σε αντίθεση με το smallball της σειράς με το Brooklyn και το tallball της σειράς με την Atlanta, θα έμοιαζε πολύ λογικό αυτοί που θα έρχονται από τον πάγκο να μην είναι ο Portis, αλλά ο Lopez και ο Connaughton. Ο Γιάννης ματσάρει οτιδήποτε, αλλά δεν μπορούμε να τον φανταστούμε να έρχεται από τραυματισμό μόνο και μόνο για να μην χάσει λεπτά ο συμπαθέστατος Brook, με αποτέλεσμα να τον αρπάζουν από τον σβέρκο ταυτόχρονα ο Crowder και ο Bridges – για να μη μιλήσουμε γενικότερα για τα υπόλοιπα κορμιά που έχουν οι Suns εκεί βλ. Cam Johnson, Torrey Craig. Το σκοράρισμα του Portis σχεδόν από παντού στο γήπεδο αντισταθμίζει τα λίγα και καλά που θα δίνει ο Tucker, ανοίγοντας παράλληλα το γήπεδο για να βρίσκουν σοβαρούς χώρους οι Holiday-Middleton για δημιουργία και όλοι μαζί για να σουτάρουν – πλην του Γιάννη, ελπίζουμε coach Bud!

#4. Not the ones we want, but the ones we deserve

Η τελευταία φορά που το ΝΒΑ είδε μικρότερες αγορές στους τελικούς του ΝΒΑ ήταν το 2007: Spurs εναντίον Cavaliers. Η χειρότερη τηλεθέαση στην Ιστορία του ΝΒΑ. Από τότε σίγουρα υπήρχε το Los Angeles, η Βοστώνη, το Miami, το Dallas, το Oakland, το Toronto ή αλλιώς, ο LeBron, o Steph, o Durant, ο Kawhi ή ο Kobe. Τι συζητάμε τώρα, κανένας από τους παίκτες που παίζουν δεν έχουν πάρει πρωτάθλημα, ενώ οι μεγαλύτεροι σταρ και από τις δύο ομάδες δεν έχουν ξαναπάει σε Τελικούς³⁾O Chris Paul έχει ξεκινήσει βασικός 123 φορές πριν πάει Τελικούς, που είναι προφανώς σχετικό ρεκόρ.

Απέναντι στην πρόκληση αυτής της αφήγησης, επιτρέψτε μας να ανασάνουμε με ανακούφιση. Και αυτό για τους παρακάτω λόγους.

Καταρχάς, ότι και να συμβεί, αυτοί οι τελικοί θα αφήσουν ένα τεράστιο legacy, θα επισφραγίσουν έναν κεντρικό μεγάλο μύθο, καθώς και αρκετούς μικρότερους. Μεγάλος μύθος θα είναι π.χ. ότι ο Chris Paul θα ξεφύγει από την τροχιά των σύγχρονων του Kidd-Nash και θα θεωρηθεί top-5 point guard όλων των εποχών ή top-3 από τους “little guys” (δηλαδή όχι Magic Johnson, Oscar Robertson, κτλ.). Μεγάλος μύθος θα είναι ότι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θα εξασφαλίσει την είσοδο του στο Hall of Fame και πιθανότατα από τώρα στους 30 καλύτερους παίκτες όλων των εποχών. Μικρότεροι μύθοι όμως θα υπάρχουν και για το αν ο Khris Middleton είναι clutch ή «άξιος συμπαίκτης» (έλεος!). Για τον PJ Tucker που έριξε άγκυρα στο ΝΒΑ όταν τριαντάρισε και αφού πρώτα γνώρισε το εξωτικό Ντονιέτσκ, το φιλόξενο Χολόν, το ξακουστό Μοντεγκρανάρο και την μπασκετομάνα Θεσσαλονίκη. Για τους Booker-Ayton-Bridges-Johnson που θα μπορέσουν να χτίσουν μια δυναστεία ως πρωταθλητές πριν τα 25 τους. Για τον Mike Budenholzer, την νευρωτική και δύσκαμπτη ιδιοφυΐα της καλαισθησίας, που ανέλαβε τους Bucks, αφότου έφυγε ο Jason Kidd (ευτυχώς) και τους έκανε την πιο dominant ομάδα της τριετίας με 125-65… στη regular season, OK. Για τον Jrue που βασανίστηκε τόσο πολύ σε άθλια franchises⁴⁾Φέτος έχει κερδίσει τρεις σειρές playoffs ήδη, μια περισσότερη από όσες είχε κερδίσει αθροιστικά σε όλη του την καριέρα, που κάποτε παράτησε το Pelicans basketball για να είναι δίπλα στην Lauren όσο ανάρρωνε από όγκο στον εγκέφαλο και μαζί έδωσαν ένα εκατομμύριο σε οργανώσεις του Black Lives Matter πριν δυο μήνες.

With Milwaukee reaching the NBA Finals, Jrue Holiday has earned a $200K bonus.

Holiday will earn an additional $1M if the Bucks win the NBA Championship and $250K for Finals MVP.

— Bobby Marks (@BobbyMarks42) July 4, 2021

Επιπλέον, θα δικαιωθεί – τουλάχιστον για το Milwaukee – το πλάνο του developing & rebuilding, χωρίς να υπογράψει στην free agency ή να προσελκύσει ούτε έναν μεγάλο σταρ, σε μια εποχή που το player empowerment οδηγεί όλο και περισσότερο τους παίκτες σε όλο και πιο συγκεκριμένα franchises, όπου μπορούν να παίζουν όλοι μαζί, να κερδίζουν πρωταθλήματα και να αυξάνουν την εμπορική τους αξία. Θα μπορούσαν ίσως να το έχουν καταφέρει και το Denver, η Utah, δηλαδή κατεξοχήν τέτοια μέρη, σημεία στον χάρτη που δεν πρόκειται ποτέ να δουν τους James, Davis, Leonard, George, Durant, Irving, Harden (όλοι αυτή τη στιγμή αγκυροβολημένοι στις μητροπολιτικές πόλεις της Νέας Υόρκης και του LA) να σπρώχνουν και να σπρώχνονται για να βρεθούν εκεί ή τους Griffin, Aldridge, Drummond να χαρίζουν λεφτά για να παίξουν με μίνιμουμ συμβόλαια εκεί.

Τρίτον, χωρίς πολλά σχόλια, έχουν τους καλύτερους οπαδούς. Από τη μία, λαϊκοί τύποι με μπυροκοίλι που κοπανάνε ποτήρια του λίτρου και μετά σκίζουν τα μπλουζάκια τους και από την άλλη, τύποι που παίζουν ξύλο όπου βρουν. Όχι κύριοι, δεν θα κάνετε το ΝΒΑ χώρο συνάθροισης χίπστερ γιάπηδων ή λευκών βλάχων.

Τέλος, σε ότι αφορά το «μεγάλη αγορά – μικρή αγορά». Αυτό δεν είναι κάτι απλό.

Σύμφωνα με τον δείκτη Nielsen για την θεαματικότητα, το 2021 το Phoenix είναι 11ο και το Milwaukee 35ο σε ότι αφορά τα σχετικά μεγέθη των media εκεί. Δηλαδή, δεν είναι ακριβώς κανά χωριό το Phoenix, ιδιαίτερα από τη στιγμή που ακόμη και στους τηλεοπτικούς δείκτες της Nielsen βρίσκεται στη δέκατη τρίτη θέση στην Αμερική μπροστά από το Miami, τη στιγμή που πρακτικά, πέραν των Suns, η μόνη ομάδα με διακρίσεις (και πρωτάθλημα) στην Arizona είναι οι Diamondbacks στο baseball. Επιπλέον, πρέπει να τονίσουμε ότι βεβαίως αυτό έχει να κάνει και με τον πληθυσμό του ευρύτερου Phoenix που είναι δέκατο με πάνω από πέντε εκατομμύρια πληθυσμό. Ακόμα και η εκτιμώμενη πληθυσμιακή εκτίναξη της τελευταίας δεκαετίας⁵⁾Μόνο έξι πόλεις έχουν μεγαλύτερη πληθυσμιακή αύξηση, δηλαδή πάνω από 20%, έχοντας ήδη επταψήφιο πληθυσμό: τα Dallas, Houston, San Antonio, Austin του Texas, Orlando της Florida και το ευρύτερο Raleigh στη Βόρεια Καρολίνα. Και αν οι πρώτες πέντε περιπτώσεις και μάλλον και το Phoenix οφείλονται σε μετακινήσεις γηραιότερων ή και πιο εύπορων πολιτών σε καλύτερα κλίματα και με ευνοϊκότερα φορολογικά καθεστώτα, το τρίγωνο Raleigh–Durham–Cary, γνωστό και ως “Research Triangle”, είναι η έδρα μεγάλων ερευνητικών project ιδιαίτερα πάνω στις νέες τεχνολογίες, γύρω από τα πανεπιστήμια Duke, UNC και North Carolina State.

Φυσικά, το Phoenix είναι τεράστιο σε έκταση, οπότε και αραιοκατοικημένο, όμως ας μην χάνουμε το point: το μέγεθος της αγοράς δεν αξιολογείται στο ΝΒΑ αποκλειστικά με όρους συγκέντρωσης ή πυκνότητας πληθυσμού, για αυτό το λόγο δεν βλέπουμε αστέρες του ΝΒΑ να συνωμοτούν για να χτίσουν το επόμενο μεγάλο franchise του NBA στη Βομβάη, με τον Sim Bhullar σε ρόλο Sean Marks. Επιπλέον, η ψηφιοποίηση και παγκοσμιοποίηση της οικονομίας αίρουν στην πράξη το επιχείρημα της εντοπιότητας μιας αγοράς – η αγορά είναι διεθνής, είναι υπερτοπική και υπεραστική. Έτσι, ο πληθυσμός της πόλης ή το μέγεθος μιας ντόπιας αγοάς δεν αποτελεί κατ’ανάγκη πόλο έλξης για τους μεγάλους παίκτες, που ακόμη θέλουν να βρεθούν σε μεγαλουπόλεις με ιδιαίτερη νυχτερινή ζωή. Και σε σύγκριση με τα λαμπερά φώτα του Los Angeles, την πόλη που δεν κοιμάται ποτέ, το South Beach ή ακόμη τα στριπτιτζάδικα του Houston, η Arizona και οι κάκτοι της θα είναι γνωστή μόνο για το παγωμένο τσάι και δεν θα μπορέσει ποτέ να αποτελέσει πόλο έλξης για κάποιον σουπερστάρ.

Εκτός από αυτόν – όπως και ο Γιάννης στην περίπτωση των Bucks, που δηλώνει πιστός στην πόλη του Milwaukee – που “έτυχε” να ντραφτάρουν το 2018, εν μέρει επειδή είχε περάσει τα γυμνασιακά και κολεγιακό του έτος στην περιοχή. Τον DeAndre Ayton, έναν από τους λίγους που θα μπορούσαν να λένε ό,τι πάντα ονειρευόταν να φορέσει την πορτοκαλί φανέλα και να το εννοεί.

#5. Αξιομνημόνευτα

• Οι Bucks είναι το τρίτο franchise στην Ιστορία που έχει στο παλμαρέ του τίτλο πρωταθλητή και στις δύο περιφέρειες, αλλά μόλις το πρώτο που το έχει κάνει χωρίς να μετακομίσει⁶⁾Κατά τα άλλα, στους Τελικούς έχουν αγωνιστεί εκπροσωπώντας και την Ανατολή και τη Δύση οι Detroit/Fort Wayne Pistons, όσο και οι Philadelphia/San Fransisco/Golden State Warriors.
• Ο P.J. Tucker πλέον έχει την ευκαιρία να κατακτήσει το πρωτάθλημα, αρκεί να αποκλείσει και τον τελευταίο – μετά τους Trevor Ariza, James Harden και Clint Capela – συμπαίκτη του από τους Rockets, το #1 seed του 2018.
• Οι Bobby Portis και Jae Crowder έχουν σκοράρει τουλάχιστον 11 πόντους επτά φορές έκαστος στην postseason. Το ρεκόρ των ομάδων τους, όταν συμβαίνει αυτό; 6-1 για τον “Crazy Eyes” (μια ήττα στο game 1 με τους Hawks) και 7-0 για τον “Beast”!
• O Eric Bledsoe έχει ένα κοινό και στις δύο ομάδες – από τότε που τις άφησε, τους συμβαίνουν καλά πράγματα.
• Και τώρα, ώρα για λίγο “inception” από τα ’70s. Το φθινόπωρο του ’68, το ΝΒΑ καλωσόρισε δύο νέα expansion franchises: τους Milwaukee Bucks και τους Phoenix Suns. Και οι δύο ομάδες ήταν αίσχος, όπως αναμενόταν να είναι μια expansion team – οι Suns τερμάτισαν με 17-65 και οι Bucks με 27-55. Δεν θα μπορούσαν, ωστόσο, να είναι χάλια πιο κατάλληλη στιγμή, αφού στο draft του ’69 ερχόταν το μεγαλύτερο prospect από το γυμνάσιο, ο Lew Alcindor. Σύμφωνα με τους κανονισμούς της εποχής, το #1 pick αποφασίστηκε με στρίψιμο νομίσματος. Οι Bucks το κέρδισαν και απέκτησαν τον σταρ του UCLA, αφήνοντας τους Suns με τον Neal Walk στο #2. Δύο χρόνια μετά, τo Milwaukee κατέκτησε το πρωτάθλημα, στην μόλις τρίτη τους σεζόν ως franchise – ρεκόρ που αντέχει μέχρι και σήμερα. To ’74 οι Bucks πήγαν τελευταία φορά στον τελικό, χάνοντας από τους Boston Celtics – αμέσως μετά, ο Oscar Robertson αποσύρθηκε και λίγους μήνες μετά, ο Kareem Abdul-Jabbar έφυγε για το Los Angeles, σφραγίζοντας την ανυποληψία των Bucks τα επόμενα χρόνια (μέχρι να έρθει ο Don Nelson και να εφαρμόσει το πρώτο πείραμα “positionless basketball”). Το επόμενο πρωτάθλημα των Celtics ήταν με τους… Suns το 1976.
• 47 χρόνια χωρίς τελικό οι Bucks, 28 οι Suns. Πως σας φαίνονται οι κατάρες που σπάνε;;; Πόσο όμορφα έχει γεράσει το αφιέρωμα του Κοσμά Καψάλη;

#6. Highlights

My precious

Ο Brandon Jennings είχε δίκιο

Hey Jrue, don’t make it bad

The following two tabs change content below.

• Bio
• Latest Posts

Aris Tolios

Αναγνώστης του The Ball Hog, βρέθηκε σε αυτό επειδή είχε μπάρμπα στην Κορώνη, για να προσθέσει το τελευταίο λιθαράκι γραφικότητας. Έχει αγαπήσει με τη σειρά τους Suns, τους Sonics, τους Knicks, τους Clippers, τους Mavericks, τους Warriors και τους Hornets, αλλά πιο πολύ θα παραμένει ταγμένος στη Δύση (και ειδικά στην Pacific). Φτερνίζεται λέξεις σε χιλιάδες και νιώθει περήφανος που σε κάθε κείμενο, η πλατφόρμα του επισημαίνει πως οι προτάσεις του παραείναι μεγάλες. Έχει σταματήσει να ανησυχεί και έχει μάθει να αγαπά τον αναπόφευκτο υποκειμενισμό και ζει για να περνάει καλά, διαβάζοντας μεγάλα κείμενα. Γράφει για τον εαυτό του στο τρίτο ενικό.

Latest posts by Aris Tolios (see all)

• Ντέρμπι στην «Μπάσκετ Σίτι»: μια τοιχογραφία - May 13, 2022
• HogWatch: Winning Time (Part II) - April 8, 2022
• HogWatch: Winning Time (Part I) - March 21, 2022
• Playoff Playlist VII: 47 χρόνια σκλάβοι - July 5, 2021
• Playoff Playlist VI: Η εποχή των δεινοσαύρων - July 3, 2021