Το draft του 2021, αυτό το τόσο πολυσυζητημένο τα τελευταία χρόνια, ίσως το πιο πολυσυζητημένο στο σύνολο του (και όχι π.χ. μόνο στα πρώτα lottery picks), ολοκληρώθηκε.
Η αλήθεια είναι ότι σε μια τόσο πλούσια draft class, είναι πολύ δύσκολο μια ομάδα να τα έχει πάει άσχημα ή να μην επιστρέψει σπίτι της έστω με ένα νέο ταλέντο της προκοπής. Ποιες ομάδες όμως τα πήγαν πραγματικά εξαιρετικά; Ποιες θα μπορούσαν και καλύτερα;
Όλες οι απαντήσεις στο – με μειωμένη σύνθεση, έχουν ξεκινήσει οι άδειες – roundtable του Ball Hog για το φετινό προχτεσινό draft!
1. Είπαμε, δεν είναι απλό να τα κάνεις σκατά σε τέτοιο draft. Αλλά δεν είναι καθόλου απλό επίσης να τα πας σούπερ. Ποιοι, κατά τη γνώμη σας, τίναξαν τη μπάνκα προχτές;;
Άρης Τόλιος: Υπάρχουν οι προφανείς απαντήσεις, όπως οι Pistons: πήραν τον superstar του ντραφτ και τον Luka Garza στο #52 (σοβαρά, κανένας λόγος να μην τον πάρει κάποιος μετά το #30). Υπάρχουν και οι πιο ψαγμένες, όπως οι Clippers: το upside των Johnson, Preston, Boston είναι κυριολεκτικά στο θεό και για ομάδα που δεν ψάχνει ενίσχυση από το ντραφτ, να μπαίνει σε αυτό με ένα pick και να φεύγει με – τέτοια – τρία, είναι απλώς υπέροχο. Τις διαλέγω και τις δύο αυτές, απλώς να ξέρετε πως δεν είναι εδώ οι Hornets, μόνο και μόνο για να μην κατηγορηθώ για μεροληψία.
Μήτσος Μαυράκης: Μέσα στο ίδιο draft οι Rockets κατάφεραν να πάρουν έναν τύπο που θα βάζει 25+ για τα υπόλοιπα 14 χρόνια και θα ήταν πρώτη επιλογή τις περισσότερες χρονιές (Jalen Green), έναν τύπο που αφού στην πρώτη του επαγγελματική σεζόν έβγαλε νούμερα σαν να είναι ο Chamberlain του Βοσπόρου, στα 19 του θα μπορούσε να μην παίξει ξανά επαγγελματικό μπάσκετ και να βγάζει τα προς το ζην διδάσκοντας footwork σε All NBA Centers (Alperen Sengun), τον καλύτερο αμυντικό εκτός ΝΒΑ (Usman Garuba) και έναν guard που αν βελτιώσει λίγο το τρίποντό του θα γεράσει στην λίγκα (Josh Christopher). Συγχαρητήρια Rafael Stone, δεν ξέρουμε αν αυτό το roster που απαρτίζεται από αδιανόητα επιθετικά ταλέντα (Jalen Green, Kevin Porter Jr., Alperen Sengun, John Wall, Christian Wood), αμυντικά κτήνη (Usman Garuba, Jae’Sean Tate, David Nwaba) και κανέναν two-way παίκτη ακόμη εκτός από τον Kelly Olynyk θα είναι καλή ομάδα, αλλά σε ένα βράδυ οι Rockets έγιναν το μεγαλύτερο must watch του League Pass.
Rafael Stone: "We felt like it was a really, really good draft. Obviously because we took half of the people available."
— Salman Ali (@SalmanAliNBA) July 30, 2021
Νίκος Τσολάκης: Εδώ η απάντηση θα μπορούσε να είναι σαφέστατα και απλά οι Pistons που κατάφεραν να πάρουν τον Luka Garza Cade Cunningham. Βασικά, κακώς το διέγραψα, γιατί ο Luka Garza είναι πολύ μεγαλύτερη μπασκετική αξία από το νούμερο 52, οπότε ας μην εκπλαγούμε αν είναι στο rotation των Pistons. Θα μπορούσαμε να πούμε τους Magic ή τους Warriors. Επιλέγω τους Hawks που πήρανε έναν εξαιρετικά ταλαντούχο PF στο 20 στο πρόσωπο του Jalen Johnson, αλλά κυρίως γιατί στο απόλυτο στυλ τσίμπησαν στο 48 (!) τον Sharife Cooper. Δεν υπάρχουν 47 καλύτεροί του. Ούτε 30. Μάλλον ούτε 25.
2. Δεν χρειάζονται φαντεζί επιλογές για να φύγεις ικανοποιημένος από μια διαδικασία draft. Ποιες είναι οι «τόσο-όσο» ομάδες, αυτές που παίρνουν γενικά θετικό πρόσημο και φεύγουν ουσιαστικά ενισχυμένες, αλλά όχι, ας πούμε, αναβαθμισμένες;
Άρης Τόλιος: ΟΚ, μπορούμε να παραδεχτούμε ότι οι Hornets και οι Warriors έκαναν τo πιο μεστό ντραφτ; Φαντάζομαι ότι για τους Warriors που πήραν τους καλύτερους παίκτες που μπορούσαν, ίσως και καναδύο θέσεις πιο χαμηλά κιόλας από ότι περίμεναν, θα γράψει ο Μήτσος ο Μαυράκης1)Τελικά, δεν έγραψε, οπότε θα μιλήσω για τις «Σφήκες».
Ο Bouknight πήγε από την αγαπημένη μου ομάδα στο NCAA στην αγαπημένη μου στο ΝΒΑ, αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να είμαστε αισιόδοξοι. Λόγος για να είμαστε αισιόδοξοι είναι ότι στο #11 μοιάζει με κάτι ανάμεσα σε πιο αργό Jalen Suggs και πιο ψηλό Tyus Jones, που μπορεί να αλλάξει εντυπωσιακά εκρηκτικά κατεύθυνση και ταχύτητα (και ας ελπίσουμε ότι ο μηνίσκος του από το Λύκειο είναι εντάξει). Θα μπορούσαμε να πάρουμε τον Şengün; Σαφώς, απλώς αφενός, υπήρχε μεγαλύτερη ανάγκη στην περιφέρεια και αφετέρου, θα ήθελα, ως οπαδός της ομάδας, τα περίπου $13Μ cap space να μην κατευθυνθούν στον Devonte Graham – αν κάτι τέτοιο συμβεί, δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα που χάσαμε τον Τούρκο.
Και αυτό γιατί ο Kai Jones είναι μια υπέροχη επιλογή στο #19 – εκεί όπου χρειαζόταν κάποιος να ξεκινήσει να παίζει πάνω από 20′ από τον Φλεβάρη αντί του Mason Plumlee (…), σε μια ομάδα που άλλοτε θα θέλει ένα μεγάλο frame που θα μπορεί να ακολουθήσει τις γρήγορες πεντάδες του Borrego και άλλοτε να παίζει από τον πάγκο, μαζί με τον Jalen McDaniels στο πιο μακροπρόθεσμο και… «της υπομονής» tandem ψηλών στη λίγκα.
Όσο για τον JT Thor και τον Scottie Lewis; Θα παρήγγελνα οποιαδήποτε εμφάνιση της Charlotte έγραφε πίσω “Thor”, ακόμα κι αν αυτός αποδειχθεί λιγότερο “Unicorn from Auburn” και περισσότερο Bol Bol με σουτ, ενώ ο Lewis, εντάξει, πλάκα έχει. Στο κάτω-κάτω πριν δύο χρόνια, έπαιρνε σοβαρό χρόνο ο Dwayne Bacon…
Μήτσος Μαυράκης: Με την περσινή σεζόν να έχει στεφθεί με πλήρη επιτυχία οι Atlanta Hawks βρίσκονται στο καλοκαίρι με ένα υπερπλήρες ρόστερ με μόνο τρία μόνο ερωτήματα:
- Τι θα γίνει με την περίπτωση του John Collins;
- Θα μπορέσουν να βρουν λίγο ακόμη βάθος στα φτερά, κατά προτίμηση ένα αθλητικό forward που μπορεί να βάζει την μπάλα στο πάρκε και να τιμωρεί τα double team στον Trey, όπως κάνει ο Draymond;
- Θα βρουν ένα καλό back up point guard για να μην βασίζονται στον Lou Williams;
Και μετά από το χθεσινό βράδυ μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως οι απαντήσεις είναι οι ακόλουθες:
- Αυτή η ομάδα αξίζει να πάει στο luxury tax για να διατηρηθεί πλήρης.
- Με το #20 οι Hawks επιλέγουν τον Jalen Johnson, ένα forward που θα ήταν πολύ ψηλά αν δεν είχε κάνει το σωστό, που ήταν να φύγει από το Duke
- Με το #48 οι Hawks επιλέγουν τον Sharife Cooper, δηλαδή τον καλύτερο point guard του περσινού κολεγιακού πρωταθλήματος
Νίκος Τσολάκης: Ήμουν πάρα πολύ hype-αρισμένος με τον Mitchell και το Sacramento τον πήρε στο #9 φτιάχνοντας την περιφέρειά του για τα επόμενα πολλά χρόνια. Fox, Haliburton και Davion είναι απλά πολύ καλό για μια ομάδα. Well done, αλλά συγκρατημένα…Kings είσαι.
3. ΟΚ, είπαμε, πλούσιο το draft φέτος, αλλά δεν σημαίνει πως όπου και να σκάψεις θα βρεις διαμάντι. Υπάρχουν πάντα και χειρότερα, βέβαια, αλλά ποιες είναι λοιπόν οι «μεχ…» ομάδες, αυτές που μια φουρνιά που βγαίνει μια φορά στα δέκα χρόνια, δεν τους είπε και κάτι τελικά – τουλάχιστον αν κρίνουμε από τις επιλογές τους;
Άρης Τόλιος: Νομίζω πως το μεγαλύτερο debate είναι αυτό που έγινε στο 4-5 και κάπου εκεί φοβάμαι ότι κρύβεται ένα μεγάλο δράμα. Πραγματικά παρακαλούσα ο Suggs να καταλήξει στο Toronto και να παίξει με τον VanVleet – φοβάμαι πολύ τον Barnes, αλλά, φύσει αισιόδοξος όντας, αν ισχύουν όσα τον βλέπουν να μοιράζεται δημιουργικό ρόλο στο point με τον FVV, βρισκόμαστε μπροστά στη δημιουργία μιας αδιανόητης πεντάδας, χωρίς κανένα σεβασμό σε θέσεις και μπασκετικό πουρισμό. Από την άλλη, η λατρεία μου ο Suggs πήγε στους αχώνευτους Magic, αλλά στη συνύπαρξη του με τον Markelle Fultz, έναν παίκτη τόσο όμοιο και διαφορετικό ταυτόχρονα, υπάρχει πολύ μπάσκετ. Όμως, η ημέρα που θα πούμε μέσα στη σεζόν είτε «τελικά, ο Barnes δεν είναι Paul George, αλλά ένας πιο αθλητικός Evan Turner» είτε «δεν μπορούν να χωρέσουν όλοι αυτοί οι PGs στο Orlando» δεν είναι μακρυά.
Μήτσος Μαυράκης: Η πρώτη κίνηση του Brad Stevens στη νέα του θέση στους Celtics ήταν να δώσει το #16 του draft στους Thunder για να ξαλαφρώσει το cap της ομάδας του κατά 11,2 εκατομμύρια με την ανταλλαγή του Kemba Walker με τους Al Horford και Moses Brown. Σε αυτή τη θέση τελικά οι Rockets επέλεξαν τον Alperen Sengun, που θα αποτελούσε και την καλύτερη επιλογή των Celtics εκτός lottery από τον Desmond Bane (που κατέληξε στους Grizzlies) ή τον Matisse Thybulle (που είχε καταλήξει στους Sixers). Και οι Celtics που είχαν από 3 επιλογές σε κάθε ένα από τα δύο προηγούμενα draft κατέληξαν να φεύγουν από τη βραδιά με μόνη προσθήκη τον Juhann Begarin, σαν ρόλο homage στον Guerschon Yabusele
Νίκος Τσολάκης: Οι Milwaukee Bucks είχαν μια τεράστια ευκαιρία να επιλέξουν στο νούμερο 31 σε ένα τόσο γεμάτο draft και μάλιστα με τόσα point guard, έναν παίκτη που αν όχι από φέτος, σε δύο χρόνια ή τρία θα μπορούσε να παίζει σοβαρό ρόλο ως back up. Μάλιστα σε αυτή τη θέση ήταν τελικά διαθέσιμος ο Cooper, ο Jokubaitis και φυσικά (αν και όχι για τον άσο) ο Αyayi (ο οποίος πήγε undrafted!). Oι Bucks ήταν τόσο απασχολημένοι με το πρωτάθλημα που στο draft πάτησαν auto-simulation και όπως πάντα αυτό έβγαλε trade και έλληνα στο νούμερο 60.
4. Συγχαρητήρια στις ομάδες που κατάφεραν να τραβήξουν από είκοσι κουρτίνες αυτή με τον «Ζονκ» σε αυτό το draft. Συνήθως αυτές είναι οι ομάδες που καταλήγουν σε εκείνο το επίπεδο στην κόλαση που βρίσκονται οι Nuggets που διάλεξαν τον Tskitishvili αντί για τον Stoudemire, οι Kings που διάλεξαν τον Thomas Robinson αντί για τον Lillard και οι Timberwolves που διάλεξαν τους Flynn-Rubio αντί για τον Steph. Δεν τους το ευχόμαστε, αλλά ποιες ομάδες είναι υποψήφιες στο να έχουν γράψει Ιστορία – με την κακή έννοια;
Άρης Τόλιος: Το ξέρω ότι θα γίνω αντιδημοφιλής και παρότι θα το ήθελα κολασμένα, δεν είναι αυτή η πρόθεση μου. Οι Houston Rockets αυτή τη στιγμή ακροβατούν ανάμεσα στο καλύτερο ντραφτ ever και στο χειρότερο ντραφτ ever και πιθανότατα, πουθενά ενδιάμεσα. Αν έπρεπε να ποντάρω τα λεφτά μου για να σώσω το σπίτι μου από πλειστηριασμό, θα τα έβαζα στο να βγει ο Jalen Green πρώτος σκόρερ ανάμεσα σε rookies με 20+ πόντους ανά αγώνα βρέξει-χιονίσει, o Alperen Şengün είναι καταδικασμένος να κάνει σοβαρή καριέρα σε κάποια λίγκα υψηλού επιπέδου, ο Garuba θα είναι αναντικατάστατος ως ο νεότερος, καλύτερος, ψηλότερος, μακρύτερος PJ Tucker των Rockets και ο Josh Christopher απλά θα ρίχνει random καταιγισμούς (must have εκεί για τα μέσα Μάρτη στο fantasy, όταν οι Rockets θα κλείσουν το μαγαζί για φέτος καμιά εικοσαριά αγώνες πριν το τέλος της regular season). Τούτων δοθέντων, οι Rockets, ένα από τα franchises που διαχρονικά «μεγαλοπιάνονται» και δεν έχουν αναπτύξει σοβαρά τις δεξιότητες ενός παίκτη τους από την εποχή του Yao Ming (για να μην πούμε του Olajuwon) μπορεί να είναι το παντελώς ακατάλληλο περιβάλλον για να συμβεί κάτι τέτοιο με τον Jalen Green και αντί να γίνει All-NBAer στο μέλλον, να ανταγωνίζεται με τον Kevin Porter Jr και τον Christian Wood, ποιος είναι ο βασιλιάς. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος γιατί ο Christopher μπορεί να καταλήξει πρώτος σκόρερ της G-League (γιατί δεν την δίνει από το δεξί στο αριστερό), ενώ η σκέψη ότι δύο 19χρονοι Ευρωπαίοι υπολογίζονται άμεσα για σοβαρό ρόλο είναι λόγος πανικού. Μακάρι να κάνω λάθος, μπορεί και όχι, πάντως συμφωνώ απολύτως ότι, για οποιοδήποτε ενδεχόμενο, οι Rockets είναι η ομάδα του League Pass (μετά τους Hornets, προφανώς).
ΥΓ: Μentorship σε όλους τους παραπάνω εκ των πραγμάτων θα αναλάβει να προσφέρει ο… John Wall, που, εκτός του ότι είναι για να φύγει, έχει το ύφος εκείνου που θεωρεί ότι έχει το μεγαλύτερο πέος στον κόσμο. Καλά θα πάει αυτό.
Μήτσος Μαυράκης: Συνοψίζοντας τη δραστηριότητα των τελευταίων ημερών οι Grizzlies έδωσαν το #17, το #40, δυό μελλοντικά pick δευτέρου γύρου και τον Jonas Valanciunas και φορτώθηκαν τα ανεπιθύμητα συμβόλαια των Eric Bledsoe και Steven Adams για να επιλέξουν τον Ziaire Williams και τον Santi Aldama. Ο Ziaire Williams θυμίζει το trade για τον Justise Winslow, καθώς αποτελεί μια ακριβή επένδυση προκειμένου να βρεθεί ο τρίτος αστέρας δίπλα στους Ja και JJJ. Και η αισιοδοξία των Grizzlies έχει απόλυτη βάση καθώς ο Williams έχει στιγμές που θυμίζει τον Paul George, αλλά όλη την σεζόν στο Stanford δεν είχε καταφέρει να βρεί σταθερότητα ούτε στο ίδιο ημίχρονο. Ο Aldama από την άλλη είναι ένας μελλοντικός Euroleague legend που δεν έχει τον αθλητισμό να σταθεί στο ΝΒΑ. Εφόσον αυτές ήταν οι επιλογές τους στο Memphis θα μπορούσαν να τους είχαν ντραφτάρει με τις αρχικές επιλογές, δίχως νε πειράξουν την περσινή ομάδα και να έχουν όλη την άπλα του κόσμου να υπογράψουν κάποιον πιο έτοιμο forward και να κυνηγήσουν το πλεονέκτημα έδρας στα φετινά playoffs.
Νίκος Τσολάκης: Η λογική λέει ότι ο Giddey θα γίνει ένας εξαιρετικός παίκτης. Όμως, η λογική επίσης λέει ότι πολύ δύσκολα θα γίνει ένας καλύτερος παίκτης από μερικούς που επιλέχθηκαν μετά από αυτόν. Σε λίγα χρόνια ίσως το νούμερο 6 θα φαίνεται υπερβολή, παρότι ο Giddey θα είναι βασικός ρολίστας στους Thunder. Όσο για τους Spurs, θα μπορούσαν να πάρουν τον Joshua Primo, απλά κάνοντας trade down μια 15άρα θέσεις κάτω. Ο συμπαθέστατος Primo μου αρέσει πάρα πολύ, αλλά επιλέχθηκε πριν από παίκτες όπως ο Moody. C’mon Spurs…
5. Τέλος, για το οφθαλμόλουτρο της υπόθεσης, πάμε να δούμε ένα highlight κάποιου από τους επιλεγμένους παίκτες που θα θέλατε να σχολιάσετε;
Άρης Τόλιος: Θα επιλέξω δύο, απευθείας από το βάθος του φετινού ντραφτ. Πρώτο, θαυμάστε (δυστυχώς δεν βρήκα μεμονωμένο βιντεάκι) πόσο σπάνια όμορφη και σωστή για παίκτη 2,08 είναι η μηχανική του JT Thor – τόσο όμορφη όσο η αντίστοιχη του Michael Porter Jr., απλώς σε αριστερόχειρα.
Δεύτερο, βαρεθήκατε ήδη τον Zion Williamson και ψάχνετε τον διάδοχο του (ή έστω, «των φτωχών» ή άντε, «της Ευρωλίγκα»); Τον RaiQuon Gray τον είδα πρώτη φορά στην περσινή March Madness και τον λάτρεψα, καιρός να τον μάθει ο κόσμος.
Μήτσος Μαυράκης: O Scottie Barnes δεν είναι απλά ένα κτηνος που μπορεί να μαρκάρει από το 1 ως το 5. Είναι ο πιο καλά κρυμμένος point guard αυτού του draft.
Νίκος Τσολάκης: Ας μη γίνω γραφικός και βάλω Cade highlight mix. Θα επιλέξω το ultimate highlight του Kai Jones που θυμίζει κάτι μεταξύ Wiseman και Γιάννη: πιθανότατα οι τρεις τους είναι οι μοναδικοί στον κόσμο που μπορούν σταθερά να παράξουν αυτό το highlight.
| ↑1 | Τελικά, δεν έγραψε |
|---|
