Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part VI, Chapter 4

Όπως κάθε Δευτέρα, ένα νέο match up ξεκινάει στις fantasy λίγκες μας, και ένα σωρό νέα ερωτήματα έρχονται για να μας προκαλέσουν πονοκέφαλο σχετικά με το ποιους παίκτες πρέπει να στοχεύσουμε από τη λίστα των free agents, σε ποιους πρέπει να κουνήσουμε μαντήλι, ευχαριστώντας τους για τις υπηρεσίες τους, ποιους να ξεκινήσουμε, αλλά και ποιους να αφήσουμε να πάρουν δυνάμεις στον φαντασιακό μας πάγκο. Δυστυχώς, αυτά είναι ερωτήματα που μέσα σε όλη την τυχαιότητα και την απροβλεπτότητα που διαπνέει το παιχνίδι του fantasy, δεν επιδέχονται προγενέστερης σωστής απάντησης. Ευτυχώς, όμως, το Ball Hog έρχεται να προσπαθήσει να σπάσει αυτήν την τυχαιότητα, καταφεύγοντας σε επιστημονικές αναλύσεις, που στο τέλος θα αποδειχθούν λάθος, αλλά θα έχουμε περάσει καλά προσπαθώντας να καταλάβουμε το γιατί.

 

The Hardens

 

Πόσο πιθανό είναι ένας παίκτης να μπει στους Hardens, αν παίρνει μόλις 7.7 προσπάθειες ανά αγώνα; Είναι πιθανό, αν σε λένε Robert Williams! Ο τύπος με το πιο γαμάτο nickname σε ολάκερο το ΝΒΑ είχε 13.3 πόντους και 13 rebounds κάθε βράδυ αυτή την εβδομάδα. Επειδή δεν σας ακούγεται ιδιαίτερα εντυπωσιακό, να συμπληρώσουμε 82.6% ευστοχία; Και 1 κλέψιμο; Και 2.3 τάπες; Και αυτά με τα αυξημένα για τα δεδομένα του 1.7 λάθη ανά παιχνίδι; Αθροιστικά όλα τα παραπάνω μας δίνουν μία εξαιρετική επίδοση για τον Timelord. Θυμάστε τον Luguertz Dort; Τον μπασκετμπολίστα-βουνό από την Oklahoma; Ε, αυτός είναι στους Hardens της εβδομάδας με τους 23 πόντους, τα 4 rebounds και το 1 κλέψιμο που είχε αυτή την εβδομάδα. Σούταρε με σχεδόν 60% και 85% στις βολές, ενώ είχε επίσης 2.3 τρίποντα και 1 λάθος κατά μέσο όρο. Not bad. Ο Eric Bledsoe περνάει μια σπάνια περίοδο χωρίς να τον κοροϊδεύουν κι αυτό οφείλεται στις επιδόσεις του. 16.8/4.8/5.3 στις βασικές κατηγορίες, από 1 κλέψιμο και τάπα, 2 τρίποντα και 1.8 λάθη, ενώ σουτάρει με 51% εντός πεδιάς. Τσιμπήστε με να δω ότι δεν κοιμάμαι. Όταν ακούμε το όνομα D’ Angelo ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μας, καθώς θυμόμαστε το The Wire. Αυτή την εβδομάδα όμως μπορούμε να χαμογελάμε και για τον D’ Angelo Russell, χάρη στους 21.3 πόντους και τις 7.3 assists, σε συνδυασμό με τα 4.5 τρίποντα και τα καλά ποσοστά στις βολές (83.3%).

 

Σφηνάκια

 

Τα 25 rebounds του Andre Drummond κόντρα στους Knicks

Οι 10/10 βολές του Jusuf Nurkic απέναντι στο Houston

Τα 7 κλεψίματα του Chris Paul με αντίπαλο τους Rockets

Οι 14 assists του Russell Westbrook κόντρα στη Charlotte

Οι 6 τάπες του Myles Turner απέναντι στο Denver και οι άλλες τόσες με αντίπαλο τη Phily

Τα 17 rebounds του LaMelo Ball κόντρα στους Knicks

Τα 9 τρίποντα του Patty Mills απέναντι στην Oklahoma

Τα 6 κλεψίματα του Franz Wagner με αντίπαλο το Brooklyn

 

Πολλά έχουν δει τα μάτια μου μα αυτό μου φέρνει τρόμο

 

Κάθε φορά που βλέπουμε τον Steph Curry να κάνει κάτι διαστημικό, σκεφτόμαστε πως απλά έχει τερματίσει το μπάσκετ. Και την επόμενη φορά κάνει κάτι ακόμη πιο απόκοσμο, ακόμη πιο ακατόρθωτο. Η εβδομάδα κατά την οποία έγινε ο παίκτης με τα περισσότερα τρίποντα σε κανονική περίοδο + Play Offs άρχισε με μία κλασσική Curry 50ρα κόντρα στους Hawks που περιείχε κι ένα ρεκόρ. Σε ηλικία 33 χρόνων και 239 ημερών ο Steph έγινε ο γηραιότερος παίκτης που πετυχαίνει 50 πόντους, μαζί με 10 assists στον ίδιο αγώνα. Είχε 14/28 σουτ, μεταξύ των οποίων 9 εύστοχα τρίποντα, και 13/13 ελεύθερες βολές. Παράλληλα, 7 rebounds, 10 assists, 4 κλεψίματα, 1 τάπα και 2 λάθη, μαζί με το εκπληκτικό +31 για το διάστημα που αγωνίστηκε. Να πούμε επίσης ότι ο Steph έχει πετύχει τέσσερις 50ρες μετά τη συμπλήρωση 32 ετών ζωής. Περισσότερες από αυτόν έχει μόνο ένας παίκτης με τα αρχικά MJ (5). Yes indeed, MVP mode is on.

 

 

 

The Bennets

Ο Desmond Bane ήταν σταθερά καλός από την αρχή της χρονιάς. Στη συνέχεια επέστρεψε από τον τραυματισμό του ο Dillon Brooks και προς έκπληξη κανενός το Memphis άρχισε ξανά να χάνει και ο Bane να μην είναι αποδοτικός. Μόλις 9.5 πόντοι και 3.8 rebounds, με 34% ευστοχία και λιγότερα από 1 τρίποντα ανά παιχνίδι. Sad but true. Ο Robert Covington είναι μια σταθερή πηγή για stocks τα τελευταία χρόνια. Μαζί με αυτά προφανώς κάνει και λίγο από τα υπόλοιπα. Αυτή την εβδομάδα δεν έκανε ιδιαίτερα ούτε τα stocks (1 κλέψιμο, 0.5 τάπες), ούτε τα υπόλοιπα (5.5 πόντοι, 1.3 τρίποντα, 32% ευστοχία). Ε, προφανώς θα είναι στους Bennets. Μία από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις της χρονιάς είναι ο Derrick White, που αυτή την εβδομάδα ήταν ακόμη χειρότερος. 5.7 πόντοι και 5.3 ασίστ, με μόλις 33% ευστοχία και 1 τρίποντο σε κάθε παιχνίδι. Τα stocks ήταν καλά για τη θέση του, αλλά προφανώς δεν επαρκούν για την συνολική κακή κατάσταση του παίκτη. Ο Julius Randle μπήκε στη χρονιά με status Τοπ20 παίκτη και έγιναν ακρότητες με την επιλογή του σε ετήσιες λίγκες. Τελικά είναι με το ζόρι στο τοπ50 και αυτή την εβδομάδα ήταν κακός. 19 πόντοι μεν, 8 rebounds και τρία τρίποντα ΑΛΛΑ: Μόλις 3 assists ανά παιχνίδι, ανύπαρκτες τάπες, ελάχιστα κλεψίματα, 40% ευστοχία σε 18 προσπάθειες ανά παιχνίδι, 50% στις βολές, 3.3 λάθη κάθε βράδυ. Όχι ό,τι θα περίμενε κάποιος για έναν παίκτη 20δας.

 

Σφηνάκια

 

Τα 0/8 εντός πεδιάς του Kyle Lowry απέναντι στο Denver

Τα 8 λάθη του Dennis Schroder κόντρα στο Toronto

Τα 1/12 εντός πεδιάς του Carmelo Anthony με αντίπαλο τη Minnesota

Τα 2/18 του Furkan Korkmaz απέναντι στους Bucks

Οι 0/4 βολές του Hassan Whiteside κόντρα στην Indiana

Τα 1/12 τρίποντα του Jrue Holiday με αντίπαλο τη Βοστώνη

Τα 1/12 σουτ του Shaddiq Bey απέναντι στο Cleveland

 

One Night Stands

 

Ο Anthony Edwards έχει αρχίσει εδώ και καιρό να δείχνει γιατί ήταν το κορυφαίο πικ του περυσινού ντραφτ. Αυτή την εβδομάδα είχε την τεράστια ατυχία να βάλει την 50ρα ο Curry, οπότε δεν μπήκε στην αμέσως ανώτερη κατηγορία. Ας δούμε όμως τι πάρτι έκανε κόντρα στο Golden State, στο ρεκόρ καριέρας του. Έσταξε 48, με 16/27 σουτ, εκ των οποίων 7/13 τρίποντα. Είχε και 9/12 βολές, ενώ γέμισε την στατιστική με 6 rebounds, 5 assists και 2 κλεψίματα. Τα 6 λάθη του δεν ενόχλησαν κανέναν, καθώς ήταν ο μοναδικός λόγος που η Minnesota ήταν ανταγωνιστική για μεγάλο διάστημα σε έναν αγώνα που χωρίς αυτόν θα είχε τελειώσει πριν καν αρχίσει.

 

 

Αν στο ΝΒΑ υπήρχε μία κατηγορία παικτών που παίζουν μπάσκετ ΜΟΝΟ με το ένστικτο και χωρίς κανένα μπασκετικό IQ, πιθανότατα ο Kelly Oubre Jr. θα ήταν ο σημαιοφόρος της κατηγορίας. Γι’ αυτό και τόσα χρόνια οι μεταπτώσεις του είναι μυθικές: από βραδιά που σπάει τα καλάθια σε βραδιές που κάνει πλάκα στους αντιπάλους του. Την Τετάρτη το βράδυ άνηκε στη δεύτερη κατηγορία και ο κάγκουρας Kelly τα έβαζε από παντού. Σταμάτησε στους 37 πόντους με 5 rebounds και 2 κλεψίματα, ερχόμενος από τον πάγκο. Είχε 13/17 σουτ, με 7 στα 9 τρίποντα και αδιανόητο +20 στο +/-, όντας φυσικά ο πρώτος σκόρερ του αγώνα.

 

 

Ένας παίκτης από τον οποίο σίγουρα περιμέναμε περισσότερα φέτος και μέχρι στιγμής δεν τα έχει δώσει είναι ο Nickeil Alexander-Walker. Κόντρα στην Oklahoma συνάντησε τον ξάδερφό του (Shai) και το παρκέ θύμισε οικογενειακό γηπεδάκι ανά διαστήματα. Ίσως το παραπάνω γεγονός ενέπνευσε τον Nickeil να κάνει την καλύτερη φετινή εμφάνισή του και τελικά σταμάτησε στους 33 πόντους με 10/22 σουτ, ενώ μάζεψε 10 rebounds, είχε 4 assists, 2 κλεψίματα και 1 τάπα. Ας ελπίσουμε να είναι η αρχή της ανόδου.

 

 

Κυρίες και κύριοι, ακολουθεί μία από τις πιο awkward στιγμές της στήλης. Κι αυτό γιατί πρέπει να μπουν στην ίδια πρόταση οι λέξεις “εξαιρετική εμφάνιση” και Frank Kaminsky. Αφού το ξεστομίσαμε, λοιπόν, ας δούμε τι έκανε ο μεγάλος Frank απέναντι στο Portland. Τίποτα σπουδαίο: έβαλε 31 πόντους με 12/18 σουτ, πήρε 7 rebounds, γενικότερα έκανε πάρτι απέναντι σε όποιον εκ των Nurkic/Zeller/Covington βρήκε μπροστά του και με κρίσιμα καλάθια ήταν εκ των κορυφαίων στη μεγάλη νίκη των Suns.

 

 

Πούλα και φύγαμε για Βραζιλία

 

Στην αρχή της σεζόν πολλοί πόνταραν στον Tyrese Maxey, κυρίως εξαιτίας της απουσίας του Ben Simmons. Ήταν και μερικοί σκόρπιοι αγώνες της περασμένης σεζόν όπου έκανε σπουδαία πράγματα κι έτσι λίγο έως πολύ αρκετός κόσμος πίστεψε πως θα ξεκινήσει τη χρονιά με το γκάζι στο πάτωμα. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη όμως, ενώ το μεγαλύτερο “αγκάθι” στον Maxey μέχρι στιγμής είναι η χαμηλή για point guard δημιουργία του, με μόλις 4.6 assists ανά παιχνίδι.

Την εβδομάδα που μας πέρασε μία άλλη απουσία (Embiid) ήταν η αφορμή να είναι καταπληκτικός και να βρίσκεται μέσα τους 10 καλύτερους παίκτες του παιχνιδιού. Με τη Phily να μην έχει κάποιο σημείο αναφοράς (ταυτόχρονη απουσία και του Tobias Harris), ο Maxey το πήρε πάνω του και κατά κάποιο τρόπο “ξεμπούκωσε” επιθετικά. Ο μέσος όρος των 26 πόντων με σταθερά πάνω από 50% ευστοχία ήταν άκρως ικανοποιητικός.

Πλέον στη Philadelphia έχει γίνει παραπάνω από σαφές ότι ο σύλλογος δεν μπορεί να συνυπάρχει με τον Ben Simmons. Από την άλλη, η ομάδα έχει έναν GM που είναι αποφασισμένος να μην πουλήσει φθηνά. Τι πρόκειται να γίνει; Το πιθανότερο σενάριο αυτή τη στιγμή είναι να βγει μια ανταλλαγή μετά τις 15 Δεκεμβρίου. Η ημερομηνία δεν είναι τυχαία, καθώς τότε μπορούν να ανταλλαχθούν ξανά όλοι οι παίκτες που υπέγραψαν νέα συμβόλαια το περασμένο καλοκαίρι. Και με δεδομένο ότι ο Simmons είναι ένας παίκτης 30+ εκατομμυρίων, πρέπει να υπάρχουν αρκετοί διαθέσιμοι παίκτες για την εύρεση της κατάλληλης ανταλλαγής.

Γιατί όμως ασχολούμαστε τόσο πολύ με τον Simmons ενώ μιλάμε για τον Maxey; Μα γιατί το θέμα του Simmons επηρεάζει σε τεράστιο βαθμό τον Maxey. Αρχικά, για να φύγει ο Simmons θα πρέπει να έρθουν ως ανταλλάγματα όχι μόνο πικ, αλλά και καλοί παίκτες. Αυτοί οι “καλοί παίκτες”, όλα δείχνουν ότι θα αγωνίζονται στην περιφέρεια. Αυτό συμβαίνει για τρεις βασικούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι η Φιλαδέλφεια δεν έχει τόση μεγάλη ανάγκη στις θέσεις “4” και “5” (Tobias, Embiid, Drummond). Ο δεύτερος είναι ότι παρά το γεγονός πως υπάρχουν ικανοποιητικότατοι δευτερεύοντες δημιουργοί (Tobias, Embiid, Curry), ε, ένας καλός βασικός δημιουργός πάντα χρειάζεται. Ο τρίτος είναι ότι στην περιφέρεια της Φιλαδέλφεια, με εξαίρεση τον Matisse Thybulle δεν υπάρχει κάποιος πραγματικά καλός αμυντικός.

Όλα τα παραπάνω συνηγορούν ότι τα ανταλλάγματα του Simmons μάλλον θα είναι στην περιφέρεια. Κάτι που σημαίνει ότι είναι εξαιρετικά πιθανό ο Maxey να χάσει στο πολύ άμεσο μέλλον πολύτιμο usage. Επιπλέον, καθόλου τυχαίο πως έκανε την πολύ καλή του εβδομάδα με την απουσία των Embiid και Harris που μόλις γυρίζουν.

Έχοντας όλα αυτά στο μυαλό και μετά από μία εβδομάδα εξαιρετικών εμφανίσεων, είναι μια καλή στιγμή για να δοκιμάσετε την αγοραστική αξία του παίκτη σας. Οι πιθανότητες να συνεχίσει σε ανάλογα νούμερα εντός της χρονιάς δεν είναι πολλές, ενώ οι πιθανότητες να πάρετε στην θέση του κάποιον με πιο “σταθερή προοπτική” (για ετήσιες λίγκες) ή μεγαλύτερο φαντασιακό potential είναι μεγαλύτερες.

 

Να πανικοβληθώ;;;!!;;!;!;;;

 

 

Σε συνέχεια των παικτών που δεν έχουν ξεκινήσει καλά τη χρονιά, στο σημερινό επεισόδιο σας παρουσιάζουμε τον Bogdan Bogdanovic. Τον Σέρβο που πέρυσι έκανε καταπληκτική χρονιά και φέτος περιμέναμε αντίστοιχα πράγματα, αλλά δεν τα βλέπουμε. Είναι όμως πραγματικά κακός φέτος ο Bogdanovic ή μήπως πέρυσι έβαλε τον πήχη σε ένα επίπεδο που δύσκολα θα μπορούσε να ξαναπιάσει;

Ξεκινώντας, ο Bogdan βρίσκεται σε μία ομάδα που δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Ίδιοι παίκτες-κλειδιά, ίδιος προπονητής, οπότε όλα καλά. Φαινομενικά, οι αριθμοί του δεν είναι ίδιοι. Σκοράρει λιγότερο (16.4 Vs 11.7), πασάρει λιγότερο (3.3 Vs 2.2), κλέβει λιγότερο (1.1 Vs 0.7), είναι λιγότερο εύστοχος (47.3% Vs 44%). Πως εξηγούνται όλα αυτά;

Αρχικά, ο Bogdanovic αγωνίζεται 29.7 λεπτά κάθε βράδυ, ακριβώς όσα και πέρυσι. Το usage % του είναι περίπου ίδιο, έχοντας αυξηθεί λίγο από 21% πέρυσι σε 22.1%. Αυτό όμως που έχει αλλάξει είναι ο αριθμός προσπαθειών του. Πέρυσι έπαιρνε 12.8 προσπάθειες κατά μέσο όρο, τη στιγμή που φέτος σουτάρει λιγότερο (10.3 φορές, 20% λιγότερο δηλαδή). Αυτό οφείλεται σε ένα βαθμό στο γεγονός πως είχε αντικαταστήσει τον Trey Young κατά το διάστημα απουσίας του, όταν και το φόρτο στην επίθεση ήταν μεγαλύτερο. Παράλληλα όμως, τα φετινά του ποσοστά είναι πεσμένα. Δεν είναι μόνο το συνολικό 44% (από 47.3%), αλλά και αυτό των τριπόντων. Από το περυσινό τρομακτικό 43.8%, φέτος βρίσκεται στο τιμιότατο και πιο κοντά στην πραγματικότητα 37.7%. Παράλληλα, φέτος η αναλογία τριπόντων/συνολικών σουτ είναι μικρότερη από πέρυσι (51% έναντι 59.5% από πέρυσι). Άρα λοιπόν, φέτος παίρνει λίγο διαφορετικού τύπου σουτ, σε μικρότερη ποσότητα και είναι λιγότερο εύστοχος. Όλες αυτές οι παράμετροι μαζί οφείλονται για τα πεσμένα νούμερα της ευστοχίας. Από την άλλη, φέτος η ομάδα των Hawks είναι συνολικά πιο άστοχη από πέρυσι (44.6% fg% έναντι 46.8% fg% πέρυσι). Μοιραία, όταν έχεις πιο άστοχους συμπαίκτες, είναι λογικό να μειωθούν και οι τελικές πάσες που δίνεις.

Πόσο μπορούν να αλλάξουν όμως όλα τα παραπάνω; Θεωρητικά μπορούν να αλλάξουν όλα. Λογικά, ο Bogdan θα γίνει μέσα στη χρονιά λιγότερο διστακτικός και θα σουτάρει περισσότερο. Ωστόσο, δεν είναι σίγουρο ότι τα ποσοστά του θα αυξηθούν. Δεν είναι άσχημα αυτή τη στιγμή, απλά ήταν παράλογα πέρυσι. Οι ομάδες συνολικά θα συνηθίσουν περισσότερο τη νέα μπάλα, άρα δεν θα ήταν παράλογη και μία αύξηση στις assists. Συνολικά δεν υπάρχει λόγος πανικού, εκτός αν αναμένατε να κάνει τα περυσινά. Το επόμενο διάστημα και ο τραυματισμός του De’Andre Hunter θα δώσουν περισσότερο χρόνο και αρμοδιότητες σε όλους τους περιφερειακούς. Αυτό θα είναι κι ένα πρώτο δείγμα για το αν μπορεί να αλλάξει κάτι. Αν σε αυτό το διάστημα όσα βλέπουμε μέχρι στιγμής επιδεινωθούν, αυτό θα είναι όντως ανησυχητικό σημάδι. Μέχρι τότε όμως, απλώς υπομονή.

 

Thinking Ahead

 

Στο παρελθόν έχουμε αναφέρει αρκετές φορές ότι στις dynasty λίγκες (και όχι μόνο) η σεζόν 2 και 3 ενός παίκτη είναι εξαιρετικά σημαντικές, καθώς αυτές οι σεζόν είναι οι πιο πιθανές για να “ξεπεταχτούν” οι νεαροί παίκτες και γιατί σε αυτές τις σεζόν υπάρχουν οι μεγαλύτερες ευκαιρίες. Σήμερα θα μιλήσουμε για μία από αυτές, τον Devin Vassell.

Από τα κολλεγιακά scout reports γνωρίζαμε ότι ο Vassell είναι ένας σχετικά πλήρης παίκτης για την ηλικία του, που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε έναν εξαιρετικό παίκτη σε επίπεδο ΝΒΑ. Εξαιρετικός αμυντικός, πολύ καλός σουτέρ, δουλευταράς. Με λίγα λόγια ένα σύγχρονο 3 n D, σαν αυτά που ψάχνουν όλες οι ομάδες. Στο ΝΒΑ δεν μπήκε πολύ δυνατά και δεν αγωνίστηκε πολύ την πρώτη χρονιά, όπως συμβαίνει δηλαδή με κάθε rookie που πάει στο San Antonio τα τελευταία 25 χρόνια και δεν λέγεται Tim Duncan ή Tony Parker. Η μαθητεία, ωστόσο, στο σύστημα των Spurs δείχνει να πήγε καλά και η φετινή χρονιά είναι μια νέα υπόθεση.

O Vassell φέτος παίζει με πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, για πολύ μεγαλύτερο διάστημα. Έχει αυξήσει κατακόρυφα την ευστοχία του, τις προσπάθειές του και γενικά όλους τους αριθμούς σε κάθε στατιστική κατηγορία. Ο 3 n D παίκτης που οραματίστηκε ο Popovich φαίνεται να έχει σχηματιστεί και να βελτιώνεται συνεχώς. Αυτή τη στιγμή μάλλον έχει καπαρώσει ήδη το ρόλο του 6^ου παίκτη σε αυτή την ομάδα κι έχει βάλει πλώρη για υψηλότερα. Αυτή τη στιγμή ο θεωρητικά βασικός Doug McDermott δεν φαντάζει αξεπέραστο εμπόδιο, ενώ όσο και ο Derrick White είναι φανερά ντεφορμέ, οι πόρτες για την βασική 5δα θα είναι ορθάνοικτες. Με βάση τον χαρακτήρα που μέχρι στιγμής έχει δείξει και της χρησιμότητας της θέσης του στο σύγχρονο μπάσκετ, ο Vassell έχει όλα τα φόντα να είναι βασικό γρανάζι των Spurs τα επόμενα χρόνια και μέρος ενός νεανικού βασικού κορμού που θα περιλαμβάνει τους Murray, White, Vassell και Keldon Johnson.

Η τιμή του αυτή τη στιγμή δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη, όμως λογικά αυτό δεν συμβαίνει για πάντα. Είναι μια καλή περίπτωση ενός παίκτη που είναι ήδη ολοκληρωμένος σε βασικούς τομείς, μπορεί να γεμίσει όλες τις κατηγορίες και να δώσει αρκετά out of position στατιστικά, και κυρίως έχει ακόμη πολλά περιθώρια βελτίωσης.

 

Η γωνιά του Embiid

 

Άσχημα νέα για τον DeAndre Hunter και τους Hawks. Ο νεαρός forward θα περάσει την πόρτα του χειρουργείου για να φτιάξει έναν τένοντα στον καρπό του, κάτι που θα του στοιχίσει περίπου 2 μήνες αγωνιστικής δράσης.

Μικροτραυματισμός στον αστράγαλο για τον Joe Harris, που μάλλον ένα ελαφρύ διαστρεματάκι το έχει πάθει. Ίσως η παρουσία του σε όλα τα παιχνίδια της εβδομάδας να είναι λίγο επίφοβη.

Η corona χτύπησε για τον Nikola Vucevic, τον οποίο καλά θα κάνετε να μην υπολογίζετε καθόλου αυτή την εβδομάδα.

Τα νέα δεν είναι ευχάριστα και για τον Kelly Olynyk, που έχει σοβαρό θέμα στο γόνατο. Για αρχή θα μείνει εκτός για 6 εβδομάδες και στη συνέχεια θα επανεκτιμηθεί. Άρα μιλάμε για απουσία 1μησι μήνα στο καλύτερο δυνατό σενάριο.

Διάστρεμμα για τον Jimmy Butler, ο οποίος έχει χάσει ήδη τα δυόμησι τελευταία παιχνίδια των Heat. Το γεγονός πως αρχικά είναι questionable και η απουσία ανακοινώνεται τελευταία στιγμή είναι καλό σημάδι. Λογικά θα επιστρέψει αυτή την εβδομάδα, με την πιθανότητα να χάσει κανένα παιχνίδι να είναι μικρή, αλλά υπαρκτή.

Περίεργη είναι η κατάσταση και για τον Nerlens Noel, με πρόβλημα στο γόνατο. Η κατάστασή του όλη την εβδομάδα είναι κάτι μεταξύ “παίζει – δεν παίζει”. Με δεδομένες τις μαζεμένες απουσίες και την ξεκούρασή του, φαίνεται πως εντός της εβδομάδας θα αγωνιστεί.

Κάποια στιγμή μέσα στην εβδομάδα αναμένεται να επιστρέψουν από την καραντίνα οι Joel Embiid, Matisse Thybulle, Jacob Poeltl, Lauri Markkanen, Kevin Love.

Οι ενοχλήσεις στη βουβωνική χώρα δεν έχουν αφήσει εντελώς τον Fred Van Vleet και είναι πιθανόν να μην αγωνιστεί σε όλους τους αγώνες αυτής της εβδομάδας.

 

 

*Όλες οι ομάδες στα γνωστά 3 ή 4 παιχνίδια. Μοναδική εξαίρεση το San Antonio με 2