Fantastic Beasts and Where to Find Them: Part VI, Chapter 6

Όπως κάθε Δευτέρα, ένα νέο match up ξεκινάει στις fantasy λίγκες μας, και ένα σωρό νέα ερωτήματα έρχονται για να μας προκαλέσουν πονοκέφαλο σχετικά με το ποιους παίκτες πρέπει να στοχεύσουμε από τη λίστα των free agents, σε ποιους πρέπει να κουνήσουμε μαντήλι, ευχαριστώντας τους για τις υπηρεσίες τους, ποιους να ξεκινήσουμε, αλλά και ποιους να αφήσουμε να πάρουν δυνάμεις στον φαντασιακό μας πάγκο. Δυστυχώς, αυτά είναι ερωτήματα που μέσα σε όλη την τυχαιότητα και την απροβλεπτότητα που διαπνέει το παιχνίδι του fantasy, δεν επιδέχονται προγενέστερης σωστής απάντησης. Ευτυχώς, όμως, το Ball Hog έρχεται να προσπαθήσει να σπάσει αυτήν την τυχαιότητα, καταφεύγοντας σε επιστημονικές αναλύσεις, που στο τέλος θα αποδειχθούν λάθος, αλλά θα έχουμε περάσει καλά προσπαθώντας να καταλάβουμε το γιατί.

The Hardens

 

Εβδομάδα-έπος ήταν η προηγούμενη για τον Clint Capela που τα έκανε κυριολεκτικά όλα. Οι 15 πόντοι του συνδυάστηκαν με 16.3 rebounds και 61% ευστοχία. Είχε μόλις ένα λάθος συνολικά, ενώ στις τρεις αναμετρήσεις που αγωνίστηκε έδωσε 7 κλεψίματα και 9 τάπες. Ο Scary Tery (Rozier) έκανε πραγματάκια στα ματσάκια που προηγήθηκαν. Ή όπως θα μπορούσε να πει κάποιος λιγότερο συγκρατημένος, τα γ@μησε όλα. 26 πόντοι με 51% εντός πεδιάς και 85% στις βολές. Πέντε τρίποντα, τέσσερις assists, 2.8 κλεψίματα και μόλις ένα λάθος κάθε βράδυ – για να μη νομίζετε ότι ήμουν υπερβολικός. Ο Dejounte Murray έχει αρχίσει να μεταμορφώνεται σε μικρό φαντασιακό κτήνος. Αυτή την εβδομάδα είχε μέσους όρους σχεδόν triple double (23/9.7/9.3), με ικανοποιητική ευστοχία (45.5%), λίγα λάθη (2.3), σούπερ κλεψίματα (2.7) και λίγα από τρίποντα και τάπες. Εξαιρετικός. Άλλος ένας παίκτης που ήταν εξαιρετικός όμως ήταν ο Jerami Grant. Σκόραρε αρκετά (21.5), μάζεψε 6.8 rebounds, έδωσε τρίποντα (1.8), κλεψίματα (1.3), μάλλον χάρισε την κατηγορία των βολών στους ιδιοκτήτες του (96% σε 6.5 προσπάθειες κάθε βράδυ). Το 41% στην ευστοχία του ήταν μικρό τίμημα για τα παραπάνω.

 

Σφηνάκια

 

Τα 18 rebounds του Montrezl Harrell με αντίπαλο τη Charlotte

Οι 8 τάπες του Daniel Gafford κόντρα στην Oklahoma

Τα 8 τρίποντα του Terry Rozier απέναντι στην Washington

Τα 13 εύστοχα εντός πεδιάς σουτ του Anthony Edwards με αντίπαλο το Miami

Τα 7 κλεψίματα του Mikal Bridges απέναντι στο Brooklyn

Οι 10/10 βολές του Kevin Durant κόντρα στο Cleveland

Οι 21 εκτελεσμένες βολές του Joel Embiid με αντίπαλο τη Minnesota

 

Πολλά έχουν δει τα μάτια μου μα αυτό μου φέρνει τρόμο

 

Επέστρεψε από απουσία 8 αγώνων. Ήταν ξεκούραστος. Είχε απέναντί του έναν σέντερ που θεωρείται unicorn, ενώ αγωνίζεται και σε μία ομάδα που φέτος δείχνει καλή. Το σκηνικό είχε στηθεί τέλεια για μία μεγάλη παράσταση και ο Joel Embiid δεν είχε πρόβλημα να αναλάβει το ρόλο του πρωταγωνιστή. Σε έναν αγώνα που η μπάλα δεν ξεκόλλαγε από πάνω του πέτυχε 42 πόντους σε 45 λεπτά αγώνα (και παρατάσεων). Είχε 12/23 σουτ, 16/21 βολές, 14 rebounds, 3 assists, 2 τάπες, 1 κλέψιμο και 4 λάθη. Είχε επίσης το καλύτερο +/- του γηπέδου (+11), παρά το γεγονός ότι η ομάδα του έχασε. Και όλα τα παραπάνω απέναντι στον ΚΑΤ. Όχι κι άσχημα δηλαδή.

The Bennets

 

Όχι και η καλύτερη εβδομάδα της καριέρας του Tim Hardaway Jr. Με μόλις δύο αγώνες, μεγάλα διαστήματα ξεκούρασης και 38 λεπτά συμμετοχής στο καθένα θα περίμενε κανείς μεγάλα πράγματα. Όμως η πραγματικότητα μας διέψευσε με μόλις 11 πόντους, με 31% ευστοχία και 2 τρίποντα ανά παιχνίδι. Δείγμα της κακής κατάστασης ήταν ακόμη και η ευστοχία του στις βολές (1/4 συνολικά). Ο Darius Bazley είναι σταθερά μία από τις απογοητεύσεις της χρονιάς και αυτή την εβδομάδα δεν πήγε πίσω. Παρά τον πολύ χρόνο που παίρνει δίνει πίσω κάτι νούμερα τύπου 6.7 πόντοι, 5.7 rebounds και με το ζόρι μία τάπα, αγωνιζόμενος σε μία ομάδα με πολύ χαμηλό ταλέντο (αυτή τη στιγμή τουλάχιστον). Σούταρε αποκαρδιωτικά (28%) και με εξαίρεση τα λάθη (0.3) που δεν μας κατέστρεψε, η συνεισφορά του ήταν καθαρά αρνητική. Τρία ματσάκια αυτή την εβδομάδα για τον Devonte Graham κι ευτυχώς που δεν ήταν περισσότερα. Μόλις 9 πόντοι, 2.3 assist, 1.7 τρίποντα, 1 κλέψιμο. Λογική συγκομιδή πάντως, με δεδομένο ότι σούταρε με μόλις 30%. Θυμάστε τι γράφαμε λίγο καιρό πριν για αυτόν, σωστά; Ένας από τους παίκτες που περιμέναμε πολύ ανεβασμένους φέτος ήταν ο Isaiah Stewart. Το γεγονός βέβαια ότι το highlight της χρονιάς του είναι μέχρι στιγμής ο τσακωμός με τον LeBron, είναι ένα δείγμα της φετινής του απόδοσης. Τραγικός και αυτή την εβδομάδα με 4.5 πόντους, 30% ευστοχία, 25% στις βολές και 2.5 λάθη να είναι μερικά μόνο από τα κατορθώματά του. Από πού να το πιάσεις και που να το αφήσεις.

 

Σφηνάκια

 

Τα 0/9 σουτ του Franz Wagner κόντρα στους Bucks

Οι 4/11 βολές του Bam Adebayo με αντίπαλο τη Minnesota

Τα 2/16 σουτ του Jason Tatum απέναντι στους Raptors

Τα 8 λάθη του Paul George κόντρα στους Warriors

Η 1/6 βολές του Jacob Poeltl με αντίπαλο το Phoenix

Τα 0/5 σουτ του Andre Drummond κόντρα στο Golden State

Οι 3/9 βολές του Giannis κόντρα στο Denver

Τα 0/7 σουτ του Lonzo Ball απέναντι στην Indiana

 

One Night Stands

 

Φέτος δεν παίζει πολύ συχνά, καθώς κάπως πρέπει να χωρέσουν στην ίδια 5δα οι Russell, Edwards, Towns και ταυτόχρονα να φτάνουν τα σουτ για όλους. Είναι γνωστό άλλωστε πως ο Malik Beasley δεν είναι και ο πιο ομαδικός παίκτης του γαλαξία. Με κάποιον τρόπο, ωστόσο, ο Beasley κατάφερε να βρει 38 αγωνιστικά λεπτά την Τετάρτη κόντρα στο Miami κι έτσι είχε 29 πόντους (με 9/19), 3 rebounds, 2 stocks και κανένα λάθος στην μεγάλη από πολλές απόψεις νίκη της ομάδας του.

Ο Coby White είναι ένα από τα πιο γαμάτα και κουλ τυπάκια που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στο ΝΒΑ. H χαρά μας είναι πολλαπλή όταν χρειάζεται να μιλάμε για τύπους σαν εκείνον και για κατορθώματα όπως αυτά που έκανε στο Orlando. Κόντρα στους Magic, ο νεαρός guard ήταν εξαιρετικός, φορτώνοντας το καλάθι τους με 20 πόντους (με 9/11 σουτ) κι έχοντας το ακραίο +39 στο +/- στα μόλις 24 λεπτά που αγωνίστηκε.

Στο Bubble o Cameron Payne έκανε μια μικρή εκτόξευση και πέρυσι όλη την χρονιά έδινε σημεία ζωής. Φέτος αντίθετα ήταν αρκετά ήρεμος. Μέχρι τη Δευτέρα, όπου κι έκανε αισθητή την εμφάνισή του στη νίκη των Suns μέσα στο San Antonio. Ο Payne προσέφερε σημαντική βοήθεια από τον πάγκο με 20 πόντους (6/12 σουτ), 3 rebounds και 3 assists, με τους Suns να σκοράρουν 14 περισσότερους πόντους με αυτόν στο παρκέ.

Συνήθως οι ομάδες που πληρώνουν τον Bryn Forbes το κάνουν για το μακρινό του σουτ. Κόντρα στην Atlanta ο Forbes ήταν εξαιρετικός, πετυχαίνοντας 23 πόντους. Το περίεργο είναι ότι δεν σούταρε μόνο τρίποντα, καθώς είχε μεν 3/5, αλλά υπήρξαν και 6/7 δίποντα. Έτσι, κατάφερε να είναι μάλλον η μοναδική φωτεινή εξαίρεση σε μία κατά τα άλλα κάκιστη βραδιά για την ομάδα του.

Πούλα και φύγαμε για Βραζιλία

 

Μία από τις πολύ ευχάριστες φαντασιακές εκπλήξεις της φετινής χρονιάς είναι ο Gary Trent Jr. Ένας παίκτης που πέρυσι στο Portland ξεκίνησε την breakout season του, την οποία ολοκλήρωσε μετά την ανταλλαγή του στους Raptors και φέτος στο Toronto, μετά και την υπογραφή του νέου του συμβολαίου, βελτιώνεται σταθερά. Ο Trent είναι ένας παίκτης με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, που στην καλή χρονιά του μπορεί να βοηθήσει σε ορισμένες κατηγορίες και πρακτικά να μην είναι αρνητικός πουθενά. Το ζήτημα είναι ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι οριακά εκτός Τοπ20. Υπάρχουν μια σειρά από λόγοι για τους οποίους θεωρούμε ότι αυτό είναι εξωφρενικό και ότι δεν γίνεται να συνεχιστεί για πολύ.

Φέτος ο Trent διανύει την πιο παραγωγική του χρονιά στο σκοράρισμα, πετυχαίνοντας 17.3 πόντους κάθε βράδυ (από 16.2 πέρυσι). Πετυχαίνει 2.7 τρίποντα κάθε βράδυ (2.6 πέρυσι) και μαζεύει 3.1 rebounds (3.6). Είναι λίγο πιο εύστοχος (43% έναντι 39% συνολικά πέρυσι), σουτάρει λίγο καλύτερα από το τρίποντο (37.3% έναντι 35.5%) και πασάρει λίγο περισσότερο (1.7 assists έναντι 1.3 πέρυσι). Η μεγάλες διαφορές ωστόσο εστιάζονται σε 2 κατηγορίες: τις βολές και τα κλεψίματα.

Ως προς το πρώτο, ο Trent φέτος σουτάρει με 93% σε 2.1 προσπάθειες. Το ποσοστό αυτό είναι με διαφορά το υψηλότερο της καριέρας του (το δεύτερο καλύτερο είναι το 82.2% πριν 3 χρόνια) και σε συνδυασμό με τη μικρή αύξηση στις εκτελεσθείσες βολές, τον έχει φέρει αρκετά ψηλά στις κατατάξεις. Προφανώς είναι ένας καλός εκτελεστής βολών, όμως είναι αρκετά πιθανό το ποσοστό αυτό να πέσει, στο επίπεδο που ήταν όλα αυτά τα χρόνια (περίπου 80%). Επίσης με τις επιστροφές όλων των παικτών, ο συνολικός αριθμός βολών είναι επίσης πιθανό να μειωθεί.

Η δεύτερη και σημαντικότερη κατηγορία είναι τα κλεψίματα. Όπως γνωρίζουμε, σε όλα τα rankings τα κλεψίματα και οι τάπες έχουν αυξημένη βαρύτητα, εξαιτίας της μικρότερης συγκομιδής στατιστικών που χρειάζεται για να κερδηθούν αυτές οι κατηγορίες. Άρα ένας παίκτης που είναι εξαιρετικός σε αυτές τις κατηγορίες, αποκτά αυτόματα μεγάλη αξία. Ο Trent φέτος μετρά 2.1 κλεψίματα (!) κάθε βράδυ, τη στιγμή που η μέχρι πρότινος καλύτερη επίδοσή του ήταν τα 1.1. Γενικά δεν ήταν ποτέ αδιάφορος ή κακός αμυντικός πάνω στην μπάλα, αλλά αυτό διαφέρει πολύ από τις επιδόσεις επιπέδου Chris Paul που έχει φέτος σε αυτό τον τομέα. Αν η παραπάνω επίδοση διατηρηθεί, θα είναι μία τεράστια έκπληξη.

Ακόμη, δεν πρέπει να ξεχνάμε δύο ακόμη παράγοντες. Ο πρώτος είναι ο χρόνος συμμετοχής, ο οποίος φέτος είναι αυξημένος (34.4 λεπτά έναντι 31.8 πέρυσι). Ο αυξημένος χρόνος συμμετοχής είναι λογικό να επιτρέπει αυξημένη παραγωγικότητα τόσο στους πόντους, όσο και στα κλεψίματα. Ο δεύτερος παράγοντας ωστόσο είναι πως μέχρι στιγμής οι Raptors έχουν δώσει αρκετά παιχνίδια χωρίς τους Siakam και Anunoby. Δύο παίκτες δηλαδή που είναι υψηλά στην ιεραρχία στην επίθεση, ενώ την ίδια στιγμή ο δεύτερος είναι ένας από τους καλύτερους αμυντικούς της ομάδας. Όλα τα παραπάνω ίσως σημαίνουν ότι με συμμετοχή για λιγότερα λεπτά σε μία πιο πλήρη ομάδα, τα στατιστικά δεν θα είναι ίδια.

Αν πειστήκατε από τα παραπάνω κι έχετε αρχίσει να το σκέφτεστε, ένα αντάλλαγμα στο τοπ50 θα ήταν σούπερ ή ένα στο τοπ70 εξαιρετικό. Ο Trent είναι πολύ καλός παίκτης, αλλά η αξία του έγκειται περισσότερο στις 3 καλές κατηγορίες που μπορεί να δώσει (πόντοι, τρίποντα, λάθη) και στο γεγονός πως δεν μπορεί να χαλάσει τις υπόλοιπες. Ένας παίκτης που μπορεί να προσφέρει συνολικότερα θα είναι πάντα μια καλύτερη επιλογή.

 

Να πανικοβληθώ;;;!!;!;!;!;;

 

Η αρχή της φετινής χρονιάς ξεκίνησε πολύ ενθαρρυντικά για τον Steven Adams. Παρά το άγχος της αλλαγής ομάδας, ολλά λεπτά συμμετοχής, γεμάτες στατιστικές, αρκετές νίκες για την ομάδα του. Τις τελευταίες εβδομάδες όμως τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά, με τον Adams να μετράει 19 πόντους (αθροιστικά) στα 7 τελευταία παιχνίδια της ομάδας του. Τι ακριβώς συμβαίνει στο Memphis;

Το πρόβλημα του Adams ίσως να μην είναι ακριβώς “δικό” του, με την έννοια ότι ο Adams επηρεάζεται από το πρόβλημα ενός άλλου παίκτη που τυγχάνει να είναι και ο ένας εκ των δύο σταρ της ομάδας: του Jaren Jackson Junior. Ο JJJ είναι ένας εκπληκτικός rim protector, με πολύ καλό σουτ και εξαιρετικά γρήγορα πόδια για το ύψος του, τόσο στην επίθεση, όσο και στην άμυνα. Στο Memphis έχουν μια εκπληκτική ανικανότητα χρήσης του και προσπαθούν εδώ και καιρό να κάνουν αυτό τον παίκτη με το μοναδικό skillset, stretch 4. Παράλληλα, προσπαθούν να καμουφλάρουν την εντυπωσιακή αδυναμία του Jackson στα rebounds με δεινόσαυρους όπως τον Valanciunas πέρυσι και τον Adams φέτος.

Κάπου κάπου όμως επανέρχεται η λογική (όπως το τελευταίο διάστημα ας πούμε) και δοκιμάζουν να παίξουν τον JJJ εκεί που μάλλον θα είναι η θέση που μπορεί να κάνει τη διαφορά: στο σέντερ. Σκέφτονται ότι είναι καλό να εκμεταλλευτούν την ικανότητά του να βάζει τη μπάλα στο παρκέ, αντί να τον χρησιμοποιούν ως ένα ρομπότ 2.13 που σουτάρει 10 τρίποντα ανά αγώνα. Έτσι, μοιραία όσο αυξάνονται τα λεπτά του Jackson στο “5” για να γίνει αυτό, τόσο μειώνονται τα αντίστοιχα του κανονικού σέντερ. Το γεγονός μάλιστα ότι σέντερ όπως οι Adams και Valanciunas μπορούν να προσφέρουν ελάχιστο spacing, κάνει τη συνύπαρξή τους με τον Jackson στο “5” πρακτικά αδύνατη.

Ο Adams από την άλλη είναι ένας από τους πιο ανιδιοτελείς παίκτες που μπορεί να συναντήσεις εκεί έξω. Δεν έχει θέμα να μην σουτάρει, να κάνει μόνο screen και να μαζεύει απλά rebounds. Δεν θα γκρινιάξει στον προπονητή γιατί δεν παίζει, αλλά θα βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορεί. Φαίνεται να έχει αποδεχτεί τον ρόλο του, καθώς και το γεγονός πως ίσως δεν μακροημερεύσει στο Memphis. Εκτός των άλλων, το πιο αργό και δυναμικό στυλ παιχνιδιού του Adams δεν φαίνεται να ταιριάζει αρμονικά με αυτό του Memphis.

Ίσως βέβαια το πρόβλημα να είναι πως το στυλ παιχνιδιού του Adams δεν φαίνεται να ταιριάζει πάρα πολύ με το σύγχρονο μπάσκετ. Παραπέμπει περισσότερο σε άλλες δεκαετίες όπου το ξύλο στο ζωγραφιστό είχε άλλη αξία. Ο Adams δεν μπορεί να δημιουργήσει για τον εαυτό του στην επίθεση, δεν είναι καλός roller και βασίζει τους πόντους του περισσότερο στα επιθετικά rebounds που μαζεύει. Στην άμυνα από την άλλη, ενώ είναι σχετικά καλός αμυντικός, δεν είναι τόσο αποτελεσματικός rim protector πλέον. Όσο τα χρόνια περνάνε και το κορμί βαραίνει, αυτό θα είναι ακόμη πιο αισθητό.

Με όλα αυτά, τα νέα δεν είναι ιδιαίτερα καλά για τον Steven Adams. Ξεκάθαρα θα πρέπει να έχετε έναν πανικό και να εξετάσετε επιλογές παραχώρησης.

 

Thinking Ahead

 

Ο καιρός πλησιάζει για την επιστροφή ενός από τους πιο καθολικά αγαπητούς παίκτες που αγωνίζονται αυτή τη στιγμή στο ΝΒΑ. Αν διαβάζοντας τα παραπάνω σκεφτήκατε αμέσως Warriors και Klay Thompson, είστε δικοί μας άνθρωποι και φυσικά κερδίσατε. Ο Klay πολύ σύντομα θα επιστρέψει στα παρκέ και θα γίνει σταδιακά και αργά και πάλι μέλος της ενεργής ομάδας των Warriors. Προφανώς θα πάρει από κάπου τα αγωνιστικά λεπτά του και ο βασικότερος υποψήφιος αυτή τη στιγμή είναι ο Jordan Poole.

O Poole φέτος είναι εξαιρετικός και για τα δικά του δεδομένα εντυπωσιακά ομαδικός. Κάνει τη δική του σεζόν καθιέρωσης, σκοράρει 18 πόντους, προσπαθεί να παίξει άμυνα και κυρίως δεν το παρακάνει με τα πολλά σουτ. Όσο καλός κι αν είναι όμως, ο Klay αποτελεί ένα από τα καλύτερα και πιο υποτιμημένα shooting guard που έχουν πατήσει ποτέ παρκέ του ΝΒΑ. Σύμφωνοι, δεν γνωρίζουμε σε τι κατάσταση θα επανέλθει. Το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι θα επανέλθει και πιθανότητα ο χρόνος του Poole θα μειωθεί το επόμενο διάστημα. Επομένως είναι μια καλή ευκαιρία να σκεφτείτε τις επιλογές παραχώρησής του αυτή τη στιγμή, όπου το επίπεδο απόδοσής του είναι ακόμη καλό.

Παρόμοια περίπτωση και στην Νέα Ορλεάνη, μετά και τα τελευταία νέα της αποθεραπείας του Zion Williamson. Ο αφρατούλης power forward θα μπει και πάλι στις ζωές μας λογικά μέσα στον Δεκέμβρη, καθώς πλέον οι γιατροί έχουν δώσει το ΟΚ για κανονικές προπονήσεις. Προφανώς κι εδώ θα υπάρχουν περιορισμοί κλπ, όμως το νερό μοιάζει να μπαίνει στο αυλάκι.

Ο Jonas Valanciunas από την άλλη, μετά από ένα εξωφρενικό ξεκίνημα έχει αρχίσει να ξεφουσκώνει. Κάτι τέτοιο ήταν λογικό γιατί σιγά σιγά επέστρεψαν βασικά στελέχη της ομάδας (πχ Ingram), αλλά και γιατί ορισμένες κατηγορίες στατιστικών του ήταν παράλογα υψηλές (πχ rebounds, όπου είχε 3 μέσο όρο πάνω από την καλύτερη επίδοση της καριέρας του). Είναι εμφανές ότι μόλις ο Zion μπει και πάλι σε αγωνιστική δράση, όλες οι μπάλες στο ζωγραφιστό θα κατευθύνονται πάνω του. Μην ξεγελιέστε και σκέφτεστε αν ο Zion θα πιάσει τα επίπεδα απόδοσης της προηγούμενης χρονιάς – αυτό δεν σχετίζεται με το γεγονός ότι δεδομένα θα “πάρει” usage από τον Λιθουανό. Ακόμη τα νούμερά του είναι πολύ καλά, τη στιγμή που πέφτουν σταθερά εδώ και τουλάχιστον δύο εβδομάδες.

 

Η γωνιά του Embiid

 

Πρόβλημα στον αστράγαλο για τον Bogdan Bogdanovic, που μάλλον θα λείψει για λίγο καιρό από τις υποχρεώσεις των Hawks. Σίγουρες δύο εβδομάδες, όμως μάλλον θα πρέπει να υπολογίσετε λίγο περισσότερο.

Πρόβλημα στον αστράγαλο και για τον Dennis Schroder, το οποίο ωστόσο δεν είναι ιδιαίτερα σοβαρό. Ίσως χάσει και το επόμενο παιχνίδι, αλλά λογικά θα αγωνιστεί μέσα στην εβδομάδα.

Ο τραυματισμός του Mason Plumlee στη γάμπα θα του στερήσει τη συμμετοχή στον αγώνα της Δευτέρας και βλέπουμε. Φαίνεται πάντως πως η εβδομάδα δεν θα εξελιχθεί καλά για τον ίδιο.

Ο Jalen Brunson αισθάνεται καλύτερα και ίσως αγωνιστεί από σήμερα στις αναμετρήσεις των Mavericks. Παρά την απουσία του προηγούμενου αγώνα, φαίνεται πως δεν είναι κάτι σοβαρό.

Ο Nikola Jokic έχει χάσει ασυνήθιστα πολλά παιχνίδια με τον τραυματισμό που αντιμετωπίζει στον δεξιό καρπό. Έχει σχεδόν γιατρευτεί όμως, πιθανό να αγωνιστεί ακόμη και σήμερα.

Το χτύπημα στο αριστερό πόδι του Jalen Green ίσως είναι λίγο πιο σοβαρό απ’ όσο αρχικά φάνηκε. Η κατάστασή του θα επανεκτιμηθεί σε μία εβδομάδα. Υπολογίστε ότι ως ρούκι και μάλιστα με υψηλές προσδοκίες, είναι πιθανό οι Rockets να είναι λίγο υπερπροστατευτικοί.

Πρόβλημα χαμηλά στη μέση για τον Jimmy Butler που είναι αμφίβολος για σήμερα. Δεν είναι μακροχρόνιος τραυματισμός μεν, αλλά δεδομένου ότι είναι ο Butler, καλό θα είναι να κρατάτε μικρό καλάθι σε τέτοιες περιπτώσεις.

O Pat Beverley τραυματίστηκε στον προσαγωγό και μάλιστα καλά. Η κατάστασή του θα επανεκτιμηθεί σε δύο εβδομάδες. Κρίμα, πάνω που πήγαινε καλά.

Το πρόβλημα στο γόνατο που είχε ο Nerlens Noel συνεχίζει να υφίσταται περιοδικά, όπως φαίνεται. Οπότε έχετε στο νου σας ότι μπορεί να λείψει αυτή την εβδομάδα.

Πρόβλημα στο μάτι για τον Richaun Holmes που έχει χάσει ήδη κάποιους αγώνες και θα είναι αμφίβολος για τους επόμενους. Μικρότερος βαθμός ανησυχίας για τον τραυματισμό του Harrison Barnes στο πόδι, χωρίς να είναι σίγουρη η επιστροφή του.

Η φάση με τον OG Anunoby δεν ξέρουμε ούτε που βρίσκεται, ούτε που πάει. Δυστυχώς οι Raptors είναι απαράδεκτοι ως προς την ενημέρωση του τραυματισμού του, οπότε οπλιστείτε με υπομονή. Αν δεν τον έχετε απόλυτη ανάγκη, καλύτερα μην τον επιλέξετε σε εβδομαδιαία φορμάτ.

 

*Στα γνωστά 3 ή 4 παιχνίδια οι περισσότερες ομάδες. Αυτή την εβδομάδα είναι η σειρά των Pistons και των Lakers να δώσουν μόνο 2 αναμετρήσεις