Το “Winning Time: The Rise of the Lakers Dynasty” είναι για τους μπασκετόφιλους το τηλεοπτικό γεγονός της χρονιάς. Κι αυτό διότι στο παρελθόν έχουμε δει πολλά και εξαιρετικά ντοκιμαντέρ για το μπάσκετ, έχουμε δει και κάποιες καλές ταινίες, αλλά είναι η πρώτη φορά που θα δούμε μια μπασκετική ιστορία να γίνεται μεγάλη τηλεοπτική παραγωγή. Και μάλιστα HBO!
Καθώς θα εξελίσσεται μυθοπλαστικά η ιστορία της ακμής των Lakers, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Jeff Pearlman (που βασίζεται σε άπειρες ώρες μαρτυριών και συνεντεύξεων), το Ball Hog θα είναι δίπλα στα γεγονότα, σχολιάζοντας τα πιο αξιοσημείωτα κεφάλαια.
Προσοχή: ήπια spoilers ακολουθούν!
Γράφει ο Άρης Τόλιος.
Tark the Shark
Όσοι είναι αρκετά μεγάλοι για να τον θυμούνται ή όσοι έχει τύχει να το δουν στο YouTube, ο τελικός του NCAA το 1990 ήταν μια αποθέωση – οργασμική αν τυχόν μισείτε και το Duke – του ολοκληρωτικού μπάσκετ που γεννιέται μέσα από την πιεστική άμυνα που οδηγεί σε λάθη και αιφνιδιασμούς. Η ομαδάρα των Runnin’ Rebels των Larry Johnson, Stacey Augmon και Greg Anthony είχε συντρίψει τους αντιπαθέστατους Blue Devils, ταΐζοντας τους μια περιποιημένη τριαντάρα, χαρίζοντας το πρώτο και μοναδικό τίτλο στο σχολείο και στον Jerry Tarkanian.
Ο “Tark the Shark” αναμόρφωσε το μέλλον του UNLV, οδηγώντας το τέσσερα χρόνια αφότου το ανέλαβε (και επτά χρόνια αφότου εισήχθη στη Division I!) στο Final Four του ’77 (και σε άλλα τρία στα επόμενα 15 χρόνια). Τότε, το rebuilding ενός franchise με λεφτά ξεκινούσε από τη στρατολόγηση διάσημων προπονητών από το κολέγιο (μέχρι να σβήσει αυτό το μύθο σχεδόν οριστικά ο Pitino το ’97) και ο Tark θεωρήθηκε δικαίως ένα από τα σπουδαιότερα assets που θα μπορούσε να έχει ο Dr. Buss στην αρχή της επιδιωκούμενης δυναστείας του.
Όπως, ωστόσο, μας δίδαξε η τηλεόραση Ιστορία, η συμφωνία (η οποία κόστισε στον Buss, τα διπλάσια από τα $350.0001)Με σημερινούς όρους πληθωρισμού, αυτό θα αντιστοιχούσε σε τρία εκατομμύρια, δηλαδή σε ένα από τα χαμηλότερα συμβόλαια προπονητών στο ΝΒΑ του 2022. Υπεύθυνος για αυτή την έκρηξη στα συμβόλαια προπονητών ήταν φυσικά ο Pat Riley με τα συμβόλαια του στην Νέα Υόρκη και στο Miami που έπαιρνε ο Tarkanian στο UNLV συν 2-3 Rolls Royce) δεν ευδοκίμησε και είτε η αιτία είτε η αφορμή ήταν η ακόμα ανεξιχνίαστη άγρια δολοφονία του ατζέντη του Vic Weiss πιθανότατα από την μαφία – αιτία, αν η δολοφονία ήταν «μήνυμα» προς τον “Tark” να μην κουνηθεί και αφορμή, αν η δολοφονία έγινε για άλλους λόγους, όπως για παράδειγμα, η πιθανή εμπλοκή του Weiss σε ξέπλυμα χρημάτων και την υπεξαίρεση χρήματος της μαφίας. Όπως και να ‘χει, εξαιτίας της δολοφονίας, το ρεπορτάζ παράλληλα έριξε φως στην μέχρι τότε άγνωστη συμφωνία Buss-Tarkanian, προκαλώντας άπειρες εκδηλώσεις αγάπης και εκκλήσεις παραμονής του – συναισθηματικά ευάλωτου έκτοτε από ότι αναφέρεται – προπονητή στη Nevada.
Η ειρωνεία ήταν ότι ο Tarkanian εντέλει άφησε τους Runnin’ Rebels μόλις ενάμιση χρόνο μετά τον ημιτελικό του ’91 απέναντι στο Duke και δυόμιση από το πρωτάθλημα για τους San Antonio Spurs, υπό το βάρος έρευνας του NCAA για αθέμιτες πρακτικές που κυριαρχούσαν στο UNLV. Αυτές πρακτικά τις βρήκε ο Tarkanian πηγαίνοντας στο κολέγιο στα ’70s, αλλά αν σκεφτεί κανείς πως στις δύο δεκαετίες του εκεί, δεν σταμάτησε ποτέ το NCAA να τις ερευνά, μάλλον η αλήθεια ήταν τουλάχιστον κάπου στη μέση. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο “Tark” στρατολογούσε ταλαντούχα παιδιά από φτωχές γειτονιές και συχνά προβληματικές οικογένειες των αμερικάνικων μητροπόλεων2)Ο «κρυπτονίτης» του Tarkanian αποδείχθηκε ο παιχταράς, κάποτε και της ΑΕΚ, Lloyd Daniels, ο οποίος συνελήφθη και εκδιώχθηκε πριν παίξει ένα δευτερόλεπτο κολεγιακού μπάσκετ, σε ενέδρα της αστυνομίας καθώς αγόραζε κρακ. Αυτή η ιστορία οδήγησε αρχικά στον τζογαδόρο Richard Perry, ο οποίος είχε βοηθήσει το UNLV να στρατολογήσει τον “Swee’Pea” και στη συνέχεια στην ευρύτερη εμπλοκή του στο πρόγραμμα του Tarkanian. Αθεράπευτα ερωτευμένος με τον Daniels, ο Tarkanian του έδωσε την ευκαιρία του στους Spurs το 1992, όπου έπαιξε το καλύτερο από το λίγο μπάσκετ του στο ΝΒΑ: στους 20 πρώτους αγώνες της σεζόν 1992-93 που συνυπήρξαν στο San Antonio, ο Daniels σε 30,5 mpg είχε 15,1 ppg / 3,2 rpg / 4 apg / 54,1 TS%, ώστε να συγκροτήσει ένα σταθερά ανταγωνιστικό ρόστερ με εξίσου σταθερή αδιαφορία ακόμα και για υποτυπώδεις ακαδημαϊκές επιδόσεις, πιθανότατα ο κόουτς βρήκε ένα υπόβαθρο παράνομων δικτύων, μέσα στο οποίο λειτούργησε, με αποτέλεσμα να ευημερεί στο – εξίσου υποκριτικό, ειδικά ως προς την «ακαδημαϊκότητα» και «αγνότητα» των προγραμμάτων και ενδεχομένως εκδικητικό απέναντι σε σχολεία που δεν άνηκαν στα ιδιαιτέρως κερδοφόρα της ανατολικής ακτής – NCAA.
Ο πραγματικός «εγκέφαλος» του “Showtime”
Ανάμεσα στον Tarkanian που δεν πήγε ποτέ στο LA, στον Westhead που πήρε το πρωτάθλημα και στο Riley που ταυτίστηκε προπονητικά με το “Showtime”, υπήρξε ο Jack McKinney3)που τον παίζει ο Tracy Letts, δηλαδή ΝΑΙ ΡΕ ΔΙΑΟΛΕ!. Και παρότι δεν έχουμε μπόλικη εικόνα του ως head coach, ο Pat Riley είχε πει, όταν ο McKinney έφυγε από τη ζωή το ’18, ότι οι Lakers θα έπαιρναν 5-6 πρωταθλήματα με τον head coach τους στην αρχή του “Showtime”.
Παρότι το ζενίθ του ήταν η Indiana του 1980-81, όταν κέρδισε το βραβείο του Προπονητή της Χρονιάς, οδηγώντας στα playoffs με ένα ρόστερ, στελεχωμένο από past-their-prime σταρ του ΑΒΑ, παντελώς άγνωστους ρολίστες, έναν νεαρό James Edwards πριν τη θητεία του στους Pistons και έναν τύπο που – χωρίς πλάκα – λεγόταν Dudley Bradley, το “Winning Time” βοηθάει τουλάχιστον στην αποκατάσταση της αλήθειας: όσο κι αν ο Jerry Buss έκανε brand το “Showtime”, o McKinney ήταν ο πραγματικός εμπνευστής της motion offense των Lakers.
“Who the fuck is Jack McKinney“4)Ωπ ωπ, see what I did there?, θα αναρωτηθείτε πιθανόν.
If you’re watching “Winning Time” you’re getting to know Jack McKinney. Here’s the real Jack coaching his first @Lakers game in 1979 #WinningTime pic.twitter.com/9adlIeErQ1
— Jeff Pearlman (@jeffpearlman) April 1, 2022
Καταρχάς, είναι ο προπονητής με το καλύτερο ρεκόρ στην Ιστορία των Lakers, από όσους έχουν τουλάχιστον διψήφιο αριθμό αγώνων. Απλώς αυτοί ήταν μόλις 14, καθώς στις 8 Νοεμβρίου του ’79, πηγαίνοντας για να παίξει τένις με τον βοηθό του Paul Westhead σε μια ηλιόλουστη off-day για την ομάδα, οι ταχύτητες του ποδηλάτου για άγνωστό λόγο μπλόκαραν, αυτό κοκκάλωσε απότομα και ο McKinney βούτηξε με το κεφάλι στην άσφαλτο, υποφέροντας πολύ σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. H Ιστορία έγραψε ότι δεν μπόρεσε να κοουτσάρει ξανά εκείνη τη χρονιά, ο Westhead ανέλαβε interim, οι Lakers εντέλει κατέκτησαν το πρωτάθλημα, ο McKinney αποχώρησε στο τέλος της σεζόν και επίσημα, μόνο που ο αστικός μύθος λέει ότι ο Buss μεσολάβησε για να προσληφθεί στους Pacers, επειδή ένιωθε άσχημα για το πως εξελίχθηκαν τα πράγματα.
Πως θα μπορούσαν να εξελιχθούν τα πράγματα, από την άλλη;
Ο McKinney ήταν ένας πραγματικός οραματιστής του μπάσκετ, ένας άνθρωπος με αναλυτικό πνεύμα δεκαετίες πριν τα analytics. To “ξεκόλλημα” των Lakers από μια στατική επίθεση, όπου ένα μάτσο (σπουδαίοι) βετεράνοι μοίραζαν μεταξύ τους τα σουτ για να είναι όλοι ικανοποιημένοι, η πάση θυσία μετακίνηση του Magic στα guards, ακόμα κι αν σήμαινε ταυτόχρονη συνύπαρξη με τον Norm Nixon στο backcourt και η ανάπτυξη αιφνιδιασμών και συνολικά, ενός γρήγορου uptempo παιχνιδιού (το “Showtime”), το οποίο μόνο όταν θα ήταν ανέφικτο, θα πήγαινε η μπάλα στον Kareem – όλα αυτά ήταν δείγματα μιας νέας αντίληψης, προσαρμοσμένης όμως στο υπάρχον υλικό. Ο McKinney δεν ζητούσε ούτε να ξηλωθεί το ρόστερ ούτε οι παίκτες του να γίνουν άλλο από αυτό που είναι. Ζητούσε να παίξουν αποτελεσματικό μπάσκετ με προτεραιότητες, αξιοποιώντας τα καλύτερα στοιχεία τους και περνώντας καλά στην πορεία. Ας μην κοροϊδευόμαστε: το γεγονός ότι οι Blazers του ’77, μιας από τις θεωρούμενες ως πιο “ομάδες” πρωταθλήτριες ever, είχε “πελατέψει” τόσο εύκολα τους Lakers του Kareem ήταν ο Jack McKinney που είχε διαγνώσει το πως η επίθεση με βάση των Abdul-Jabbar κολλούσε στο βούρκο.
Μακροπρόθεσμα βεβαίως η απόσπαση της μπάλας από τα χέρια του Kareem προς όφελος του γρήγορου παιχνιδιού δημιουργούσε και μια συνθήκη μετάβασης μακροπρόθεσμα: ο “Cap” έπαιρνε τα σουτ του, αλλά η πρώτη επιλογή και το brand των Lakers θα ήταν το τρέξιμο. O Kareem ήταν το παρόν, αλλά το μέλλον θα ήταν ο Magic. Και το μέλλον θα ξεκινούσε εξαρχής.
The @NBA family mourns the loss of Jack McKinney, the 1981 NBA Coach of the Year with the @Pacers & former @Lakers Head Coach who paved the way for “Showtime”. pic.twitter.com/9qfvsZ48Fg
— NBA History (@NBAHistory) September 28, 2018
Μόνο που η μπροστινή ρόδα του ποδηλάτου του κόλλησε στην άσφαλτο του Long Beach απότομα. Και ο Jack McKinnie, αφού χαροπάλεψε για πολλές ώρες, εντέλει ξύπνησε στο νοσοκομείο του Torrance, με σοβαρές ζημιές στη μνήμη και στο νευρικό σύστημα. Ακόμα και στις τέσσερις σεζόν του στην Indiana, οι παίκτες συχνά έγραφαν διακριτικά τα ονόματα τους στα σορτσάκια τους στην προπόνηση για να μην τους μπερδεύει ο κόουτς, ενώ στο Kansas City αργότερα που και που τύχαινε να λέει στους παίκτες του “πάμε τώρα, όπως με το St. John’s”5)Προφανώς αναφερόμενος στις μεγάλες κόντρες του με το St. John’s ως προπονητής του St. Joseph’s την περίοδο 1966-74. Αυτές οι διαλείψεις, όχι μόνο δεν τον εγκατέλειψαν ποτέ, αλλά τον συνόδευσαν, όλο και πιο έντονες, συχνές και πυκνές, μέχρι τις τελευταίες του μέρες στο γηροκομείο Juniper Village στη Florida, όπου η σύζυγος του για 60 χρόνια Claire, αναγκάστηκε να τον εισάγει όταν δεν μπορούσε πλέον άλλο να τον φροντίζει. Στα τέλη της ζωής του, ο McKinney ήταν πιο ήρεμος από ποτέ. Στην απίστευτα συγκινητική συνέντευξη του με τον Jeff Pearlman, συγγραφέα του “Showtime”, έλεγε πως δεν είχε πικρία μέσα του:
“Life isn’t fair. I’m OK with how everything has turned out. I’m loved.”
Δυσκολευόταν να συγκροτήσει ειρμό και συνοχή, αλλά θυμόταν τις μέρες του με τον Magic και τον Kareem.
Παρέμενε ο ίδιος γλυκός, καταπληκτικός άνθρωπος που ήταν πάντα. Απλώς δεν θυμόταν καθόλου το ατύχημα της 8ης Νοεμβρίου του 1979.
Δεν πειράζει, κόουτς Jack.
Στα γρήγορα, ορίστε λίγο context
- Στο πέμπτο επεισόδιο, παρουσιάζεται λίγο πιο διεξοδικά ο ψυχισμός του Kareem Abdul-Jabbar: του ψηλότερου φαν της jazz, ενός άνθρωπου γεμάτου ευαισθησίες που δυσκολευόταν να χωρέσει οπουδήποτε στον κόσμο στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, με συνέπεια να αποτραβιέται από αυτόν και να τον εχθρεύεται. Δεν θα πούμε πολλά λόγια, ευκαιρία να ξαναδιαβάσετε και το αφιέρωμα μας στην καριέρα του και στις μονομαχίες του με τους άλλους μεγάλους ψηλούς.
- Paula Abdul, κυρίες και κύριοι. Ένα από τα μεγαλύτερα icons των ’80s, πρώην σύζυγος του Emilio Estevez, πρώην χορεύτρια των Jackson Five και της Janet Jackson και πρώην Laker Girl! Και μόλις συνειδητοποίησα πως έκανα τουλάχιστον τέσσερα references που δεν θα τα έχει ακούσει κανείς κάτω των 30. Anyway, ορίστε το υπερ-hit “Forever Your Girl”.
- Επίσης, στο πέμπτο επεισόδιο βλέπουμε στα πεταχτά να έχει ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος για το ’80. Και μαντέψτε ποιο σύνθημα κυριαρχεί. Η ποιότητα της εικόνας είναι αίσχος, αλλά το MAGA μήνυμα περνάει. Όχι, για να μη νομίζετε κάποιοι ότι η Ιστορία ξεκίνησε το 2016.
- Κάντε έναν κόπο να δείτε το “The Fish That Saved Pittsburgh”, στην πρεμιέρα του οποίου φαίνεται να πηγαίνουν και αρκετοί από το ρόστερ των Lakers που κάνουν cameo εμφανίσεις στην ταινία, για να καταλάβετε τι σημαίνει απαράδεκτη καλτίλα.
- O Ron Boone μπορεί να φαίνεται στη σειρά να έχει τη χειρότερη μενταλιτέ ΕΠΟΠ, αλλά τίποτα δεν συντείνει στο να ήταν τοξικός ή κομπλεξικός συμπαίκτης. Αντιθέτως, γενικά είχε τη φήμη του επαγγελματία6)Εξ ου και το παρατσούκλι του “The Legend”, επειδή ήταν πάντα σε μνημειώδη φόρμα και φυσική κατάσταση στην έναρξη της προετοιμασίας και φυσικά ήταν ένας πραγματικά καλός παίκτης: πέραν του ότι δεν έχασε ούτε ένα ματς από τα 19 του στο Idaho State μέχρι το τέλος της καριέρας του στα 35 στους Utah Jazz7)Σημειωτέον, κρατούσε και το σχετικό ρεκόρ συνεχόμενων παιχνιδιών με 1.041, μέχρι που το έσπασε ο AC Green. Και μάλιστα, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, σε αντίθεση με τον Green, o Boone έπαιζε σημαντικά και ουσιαστικά λεπτά από την αρχή ως το τέλος της καριέρας του., ο Boone είναι ο μοναδικός στο top-5 σκόρερ του ΑΒΑ που δεν έχει εισαχθεί στο Hall of Fame8)Louie Dampier, Dan Issel, Mel Daniels, Julius Erving οι άλλοι τέσσερις. Οπότε; Γιατί ο Boone άφησε τους Lakers στις 25 Οκτωβρίου του 1979, δηλαδή μετά από έξι παιχνίδια μέσα στη σεζόν άρον-άρον για ένα pick γ’ γύρου την μεθεπόμενη χρονιά, έστω και για την αγαπημένη του Utah; Για άλλη μια φορά, ίσως θα πρέπει να αναστοχαστούμε αν τελικά ο Magic Johnson ήταν αυτό το χαζοχαρούμενο, εκνευριστικά happy-go-lucky πιτσιρίκι που ήθελε να “spread the magic” ή ένας ύπουλος που έτρωγε συμπαίκτες και προπονητές;
- Ωραίο touch, παρεμπιπτόντως, η εισαγωγή της Sally Field, μιας από τις πιο γνωστές φάτσες celebrities στα ’80s στο Forum, η οποία παίζει τη μαμά του Jerry Buss. Η ίδια μάλιστα διηγείται πως έγινε φανατική επειδή εκείνη την εποχή έψαχνε έναν τρόπο να συνδεθεί με τους γιους της στη μονογονεϊκή της οικογένεια και το γήπεδο έγινε παράδοση για αυτούς. Να πηγαίνετε στο γήπεδο παιδιά, μπορεί να σας βγει σε καλό.
- Hey Mark Landsberger, καταπληκτικέ rebounder, welcome to the show! Ο καραφλοξανθός ήταν ένας τίμιος μπασκετμπολίστας, ένας μίνι Jack Sikma χωρίς αθλητικά προσόντα, αλλά καταπληκτική τοποθέτηση μέσα στο χώρο, που μπορεί να μην χώραγε ιδιαίτερα στο “τίγκα” ρόστερ των Lakers, όμως το όχι αρκετά μεγάλο για το ΝΒΑ, αλλά αρκετά μπουνταλάδικο κορμί του ήταν υπερ-αρκετό στην Ευρώπη για να κάνει θραύση. Και συγκεκριμένα στα rebounds. Ποιος άλλωστε μπορεί να επαίρεται ότι κατέχει το απόλυτο ρεκόρ “σκουπιδιών” σε δύο από τις κορυφαίες ευρωπαϊκές λίγκες – 34 στην ιταλική με την Lotus Montecantini απέναντι στη Sassari και 31 στην ελληνική με τον Πανιώνιο απέναντι στον Ολυμπιακό; Και αν ο Kareem δεν ήταν τόσο “κώνος” στην συγκεκριμένη φάση, ίσως η καταπληκτική του άμυνα να αρκούσε για να μην τον κάνει πόστερ ο Julius Erving στο ομορφότερο layup της Ιστορίας.
Aris Tolios
Latest posts by Aris Tolios (see all)
- Ντέρμπι στην «Μπάσκετ Σίτι»: μια τοιχογραφία - May 13, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part II) - April 8, 2022
- HogWatch: Winning Time (Part I) - March 21, 2022
- Playoff Playlist VII: 47 χρόνια σκλάβοι - July 5, 2021
- Playoff Playlist VI: Η εποχή των δεινοσαύρων - July 3, 2021
| ↑1 | Με σημερινούς όρους πληθωρισμού, αυτό θα αντιστοιχούσε σε τρία εκατομμύρια, δηλαδή σε ένα από τα χαμηλότερα συμβόλαια προπονητών στο ΝΒΑ του 2022. Υπεύθυνος για αυτή την έκρηξη στα συμβόλαια προπονητών ήταν φυσικά ο Pat Riley με τα συμβόλαια του στην Νέα Υόρκη και στο Miami |
|---|---|
| ↑2 | Ο «κρυπτονίτης» του Tarkanian αποδείχθηκε ο παιχταράς, κάποτε και της ΑΕΚ, Lloyd Daniels, ο οποίος συνελήφθη και εκδιώχθηκε πριν παίξει ένα δευτερόλεπτο κολεγιακού μπάσκετ, σε ενέδρα της αστυνομίας καθώς αγόραζε κρακ. Αυτή η ιστορία οδήγησε αρχικά στον τζογαδόρο Richard Perry, ο οποίος είχε βοηθήσει το UNLV να στρατολογήσει τον “Swee’Pea” και στη συνέχεια στην ευρύτερη εμπλοκή του στο πρόγραμμα του Tarkanian. Αθεράπευτα ερωτευμένος με τον Daniels, ο Tarkanian του έδωσε την ευκαιρία του στους Spurs το 1992, όπου έπαιξε το καλύτερο από το λίγο μπάσκετ του στο ΝΒΑ: στους 20 πρώτους αγώνες της σεζόν 1992-93 που συνυπήρξαν στο San Antonio, ο Daniels σε 30,5 mpg είχε 15,1 ppg / 3,2 rpg / 4 apg / 54,1 TS% |
| ↑3 | που τον παίζει ο Tracy Letts, δηλαδή ΝΑΙ ΡΕ ΔΙΑΟΛΕ! |
| ↑4 | Ωπ ωπ, see what I did there? |
| ↑5 | Προφανώς αναφερόμενος στις μεγάλες κόντρες του με το St. John’s ως προπονητής του St. Joseph’s την περίοδο 1966-74 |
| ↑6 | Εξ ου και το παρατσούκλι του “The Legend”, επειδή ήταν πάντα σε μνημειώδη φόρμα και φυσική κατάσταση στην έναρξη της προετοιμασίας |
| ↑7 | Σημειωτέον, κρατούσε και το σχετικό ρεκόρ συνεχόμενων παιχνιδιών με 1.041, μέχρι που το έσπασε ο AC Green. Και μάλιστα, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, σε αντίθεση με τον Green, o Boone έπαιζε σημαντικά και ουσιαστικά λεπτά από την αρχή ως το τέλος της καριέρας του. |
| ↑8 | Louie Dampier, Dan Issel, Mel Daniels, Julius Erving οι άλλοι τέσσερις |
){kind=link}