Fantastic Beasts and where to find them: Part VII, Chapter 1

Όπως κάθε Δευτέρα, ένα νέο match up ξεκινάει στις fantasy λίγκες μας, και ένα σωρό νέα ερωτήματα έρχονται για να μας προκαλέσουν πονοκέφαλο σχετικά με το ποιους παίκτες πρέπει να στοχεύσουμε από τη λίστα των free agents, σε ποιους πρέπει να κουνήσουμε μαντήλι, ευχαριστώντας τους για τις υπηρεσίες τους, ποιους να ξεκινήσουμε, αλλά και ποιους να αφήσουμε να πάρουν δυνάμεις στον φαντασιακό μας πάγκο. Δυστυχώς, αυτά είναι ερωτήματα που μέσα σε όλη την τυχαιότητα και την απροβλεπτότητα που διαπνέει το παιχνίδι του fantasy, δεν επιδέχονται προγενέστερης σωστής απάντησης. Ευτυχώς, όμως, το Ball Hog έρχεται να προσπαθήσει να σπάσει αυτήν την τυχαιότητα, καταφεύγοντας σε επιστημονικές αναλύσεις, που στο τέλος θα αποδειχθούν λάθος, αλλά θα έχουμε περάσει καλά προσπαθώντας να καταλάβουμε το γιατί.

 

The Hardens

 

Δυνατά ξεκίνησε τη σεζόν ο Jason Tatum και αυτά που έκανε μόνο ως ακρότητες μπορούν να χαρακτηριστούν. Δεν είναι οι 35 πόντοι και τα 8 rebounds Μ.Ο., είναι η συνέπεια. 10+ εύστοχα εντός πεδιάς κάθε βράδυ, τουλάχιστον 1 κλέψιμο και 1 τάπα σε κάθε εμφάνιση, 58% ευστοχία, 88% σε πολλές βολές με μόλις 2 λάθη. Άψογος.

Στα περισσότερα φετινά drafts ο Tyrese Haliburton επιλεγόταν στον πρώτο γύρο (12 θέσεις) και με το καλημέρα βλέπουμε ότι μάλλον αυτό ήταν δικαιολογημένο. Εικοσιπέντε πόντοι, 9.7 assists, 2 κλεψίματα με τρίποντα, άψογα ποσοστά και μόλις 2.7 λάθη δείχνουν πως μάλλον ετοιμάζεται για μία πολλή δυνατή σεζόν.

Αν σας έλεγαν ότι ο Andrew Wiggins θα έπαιζε σαν τοπ10 παίχτης στο ξεκίνημα της χρονιάς θα το πιστεύατε; Πιστέψτε το σύντροφοι, είναι αλήθεια. 22 πόντοι με 2.5 τρίποντα και σούπερ ευστοχία, 2.3 και 1.3 σε κλεψιματοτάπες, με μηδενικά λάθη και χωρίς να μας διαλύει όλη την κατηγορία των βολών. Θαύμα!

Οι περισσότεροι/ες φανταζόμασταν ότι η φάση στην Utah θα ήταν καλή για τον Lauri Markkanen, αλλά ούτε οι αισιόδοξοι δεν το φαντάζονταν έτσι. Σχεδόν double-double με 24 πόντους και 9.7 rebounds, 2+ τρίποντα, σούπερ ποσοστά, 2 stocks ανά παιχνίδι κι ελάχιστα λάθη για το νέο αίμα της Salt Lake City.

 

Σφηνάκια

Οι 13/13 βολές του Luka Doncic απέναντι στο Phoenix

Τα 16 rebounds του Josh Hart κόντρα στους Lakers

Τα 5 κλεψίματα του Chris Paul με αντίπαλο το Portland

Τα 7 τρίποντα του Jordan Clarkson απέναντι στη Minnesota

Τα 5 block του Isaiah Jackson κόντρα στο Detroit

Τα 16 εύστοχα εντός πεδιάς του Paul George με αντίπαλο το Sacramento

Τα 10 επιθετικά rebounds του Rudy Gobert απέναντι στην Utah

Οι 21 εκτελεσμένες βολές του Jacob Poeltl κόντρα στην Indiana

 

The Bennets

Με Celtics ξεκίνησαν οι Hardens, με Celtics θα μπουν και οι Bennets στη νέα σεζόν. Πρωταγωνιστής ο Marcus Smart, ο οποίος έχει πραγματοποιήσει ένα εξαιρετικά κακό ξεκίνημα στη νέα σεζόν – τουλάχιστον από φαντασιακής άποψης. Λιγότερο από 1 κλέψιμο, λιγότερο από 1 τρίποντο ανά παιχνίδι, πολύ χαμηλά ποσοστά (32%), χαμηλότερη του αναμενομένου επιθετική συγκομιδή (9 πόντοι). Ελπίζουμε ότι είναι απλά μία νωθρή αρχή.

Την προηγούμενη σεζόν ο Alex Caruso αποτέλεσε μία εξαιρετική λύση στους χαμηλούς γύρους με τα κλεψίματα, τις assists και τα λίγα λάθη να είναι τα δυνατά του σημεία. Φέτος πάλι, η αρχή δεν είναι καλή. Ο guard των Bulls είχε 11 πόντους, 8 assists, 1 τρίποντο, με 20% ευστοχία, 66% στις βολές και 9 λάθη. Όπως καταλάβατε τα παραπάνω στατιστικά δεν είναι ενός αγώνα: είναι τα αθροιστικά της εβδομάδας.

Ο Brandon Clarke ήταν ένας από τους παίκτες που περιμέναμε να κάνει δυνατό ξεκίνημα μετά τα περυσινά Play Offs, εκμεταλλευόμενος τις απουσίες στη γραμμή ψηλών των Grizzlies. Αντιθέτως, δεν φαίνεται να έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή του, αγωνιζόμενος μόλις 17 λεπτά κάθε βράδυ. Ακόμη και σε αυτά όμως, κόντρα στα 2^nd units των αντιπάλων, μέτρησε 6.7 πόντους και 4 rebounds, με μηδενικά τρίποντα και stocks.

Στην offseason που μας πέρασε είδαμε ορισμένες ιδιαίτερα ελπιδοφόρες εμφανίσεις από τον Killian Hayes. Με καλά ποσοστά, ωραία δημιουργία και αμυντικές επιδόσεις. Την πρώτη φαντασιακή εβδομάδα προσγειωθήκαμε στην σκληρή πραγματικότητα και στους φοβερούς μέσους όρους 3/2/4 στις βασικές κατηγορίες. Και αν το 67% στις βολές δεν φαίνεται τόσο κακό, το νούμερο που πραγματικά έκλεψε την παράσταση ήταν το 16,7%: το ποσοστό δηλαδή με το οποίο σούταρε εντός πεδιάς.

 

Σφηνάκια

Τα 6 λάθη του Joel Embiid κόντρα στη Βοστώνη

Τα 0/11 σουτ του Russell Westbrook απέναντι στους Lakers

Οι 3/10 βολές του Christian Wood με αντίπαλο το Phoenix

Τα 7 λάθη του Dejounte Murray κόντρα στο Orlando

Τα 0/6 τρίποντα του Kyrie Irving απέναντι στη Νέα Ορλεάνη

Τα 2/10 σουτ του Karl-Anthony Towns με αντίπαλο την Oklahoma

Οι 4/10 βολές του Alperen Sengun κόντρα στο Memphis

Τα 2/15 εντός πεδιάς του Jrue Holiday απέναντι στη Philadelphia

 

Ω να σου

Στο μόλις δεύτερο παιχνίδι της ομάδας του για φέτος ο Ja Morant θέλησε να μας αποδείξει γιατί πρέπει να θεωρείται ένας από τους top παίκτες της λίγκας. Οι Rockets σε όλη τη διάρκεια του αγώνα δεν έδειξαν ιδιαίτερη διάθεση να τον μαρκάρουν ασφυκτικά και ο Ja αντέδρασε ωσάν φιλελές μπροστά σε αφύλακτο κρατικό χρήμα. Σε μόλις 31 λεπτά συμμετοχής είχε 49 πόντους με 17/26 σουτ, 5 τρίποντα, 10/13 βολές, 8 assists και 2 τάπες, τη στιγμή που έκανε μόλις 3 λάθη. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια, ας περάσουμε στο βίντεο.

 

One Night Stands

Ο Terrence Ross ήταν, είναι και θα είναι ένας εντελώς αψυχολόγητος παίκτης, με τα (πολύ) πάνω και τα (πολύ) κάτω του και τώρα βρεθήκαμε στην καλή μεριά της ζυγαριάς. Η εμφάνιση των 29 πόντων που πραγματοποίησε ήταν η δεύτερη πιο μεγαλειώδης της εβδομάδας, μετά τη νίκη του Guru επί των Κρητικών Nuggets στην πρεμιέρα του GNFC (και με 6 ματς λιγότερα). Απέναντι στη Βοστώνη είχε 11/16 σουτ, 5 τρίποντα και μηδέν λάθη, σε μία άρρωστη εμφάνιση.

Στον ίδιο αγώνα, οι Celtics είχαν για δεύτερο σκόρερ έναν απρόσμενο ήρωα: τον Derrick White. Ο πρώην guard των Spurs ήταν παραδόξως ιδιαίτερα εύστοχος (10/17 σουτ), σταματώντας στους 27 πόντους και προσφέροντας πολύτιμη βοήθεια στον Jason Tatum. Η εμφάνιση συμπληρώθηκε με 4 rebounds, 4 assists, 1 κλέψιμο και κανένα λάθος σε 37 λεπτά συμμετοχής.

Θυμάστε ένα διάστημα που ο Josh Richardson έπαιζε στο Miami και ήταν ένα σοβαρό φαντασιακό asset; E, αυτό το διάστημα έχει περάσει ανεπιστρεπτί, όμως ακόμη έχει μερικές βραδιές που μας αποζημιώνει. Τέτοια ήταν κόντρα στην Ιντιάνα, όταν ήρθε από τον πάγκο για να στάξει 27 πόντους σε 28 λεπτά, με 6 τρίποντα, 8/13 σουτ και άψογες βολές.

To Memphis και συγκεκριμένα η γραμμή των ψηλών του έχει απουσίες στην αρχή της χρονιάς. Ο Santi Aldama βρήκε την ευκαιρία στον πρώτο αγώνα με αυξημένο χρόνο συμμετοχής και δεν την άφησε να πάει ανεκμετάλλευτη. Double double με 18 πόντους, 11 rebounds και καλά ποσοστά, μηδέν λάθη και το καλύτερο +/- της ομάδας του με +18 στα λεπτά που βρέθηκε στο παρκέ.

 

Πούλα και φύγαμε για Βραζιλία

Σαν σίφουνας έχει ξεκινήσει τη χρονιά ο De’Aaron Fox ή όπως συνηθίζουμε να τον αποκαλούμε μεταξύ φίλων, “το αλεπουδάκι”. Το αλεπουδάκι, λοιπόν, τα έχει γαμήσει όλα είναι ιδιαίτερα αποδοτικός στους πρώτους 3 αγώνες των Kings, καταγράφοντας αξιομνημόνευτα νούμερα. 31.7/5.7/7 είναι οι μέσοι όροι του στις τρεις βασικές κατηγορίες, ενώ προσθέτει 3 τρίποντα και 1.3 κλεψίματα κάθε βράδυ. Μιλάμε δηλαδή για μία συγκομιδή που τον κατέταξε στους τοπ20 παίκτες αυτής εβδομάδας. Ας ρίξουμε μια ματιά κατά πόσο αυτό είναι διατηρήσιμο.

Ο Fox ανήκει σε μία περίεργη κατηγορία παικτών: αυτών που παρουσιάζουν χτυπητές αδυναμίες, οι οποίες μάλιστα είναι μη αναμενόμενες για τη θέση τους. Αναφερόμαστε φυσικά στο θέμα των βολών και των τριπόντων. Κι αν για τα τρίποντα τα πράγματα δεν είναι τραγικά, καθώς βάζει μεν λίγα, αλλά τουλάχιστον μπορούν να αναπληρωθούν από αλλού, δεν ισχύει το ίδιο για τις βολές: εκεί η αστοχία του σε αρκετές μάλιστα προσπάθειες είναι ικανή να διαλύσει όλη την κατηγορία. Επομένως, για να είναι αποδοτικός φαντασιακά, πρέπει είτε να έχει επιλεγεί σε στήσιμο (build) που δεν μας ενδιαφέρουν οι βολές, τα τρίποντα και πιθανότατα τα λάθη, είτε παρόλο που είναι αρνητικός σε αυτές τις κατηγορίες, να είναι διαστημικός σε όλες τις υπόλοιπες, ώστε το ισοζύγιο να βγαίνει θετικό. Ε, μέχρι στιγμής συμβαίνει το δεύτερο.

Οι 31.7 πόντοι του αποτελούν μακράν την καλύτερη επίδοση της καριέρας του, ακολουθούμενοι από τους προπέρσινους 25.2. Η τεράστια αυτή αύξηση οφείλεται κυρίως στο διαστημικό ποσοστό ευστοχίας του, που αγγίζει το 60% (!). Το ακόμη πιο ακραίο είναι ότι σουτάρει από το τρίποντο με 45% (!!!!) σε 6.7 προσπάθειες, κάτι που σημαίνει ότι ευστοχεί σε 3 σουτ σε κάθε αγώνα. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε ότι παίρνει περίπου 2 σουτ περισσότερα από κάθε άλλη χρονιά (το usage του πλέον είναι στο 32.9% από 30.4% στην αμέσως καλύτερη χρονιά του), τότε καταλαβαίνουμε γιατί έχει αυτούς τους αριθμούς. Τα κλεψίματά του βρίσκονται σε σχεδόν παρόμοια υψηλά επίπεδα με άλλες χρονιές (1.3), ενώ την εικόνα συμπληρώνει το career high στα rebounds με 5.7 (δεύτερη καλύτερη επίδοση τα 3.8). Έτσι, παρόλο που είναι καταστρεπτικός από τις βολές (71% σε 4.7 προσπάθειες) και κάνει 4.7 (!) λάθη, χάρη στους εξωπραγματικούς μέσους όρους του καταφέρνει να είναι στις υψηλότερες θέσεις. Το ερώτημα βέβαια είναι κατά πόσο όλα τα παραπάνω είναι sustainable.

Κατά τη γνώμη μας, καθόλου. Πιθανότατα είναι θέμα χρόνου η ευστοχία του να πέσει καμιά 10ριά μονάδες, η άμαξα του 45% των τριπόντων να ξαναγίνει κολοκύθα και τα rebounds να πέσουν. Εκτός κι αν κάποιος πιστεύει ότι τα συγκεκριμένα ποσοστά αποτελούν προϊόν βελτίωσης και όχι συγκυρίας. Αν το πιστεύετε, καλώς. Για όλους εσάς όμως που δεν, καλό θα είναι να τον μοσχοπουλήσετε τώρα που έχει γράψει νούμερα που δύσκολα θα ξαναδείτε.

 

Να πανικοβληθώ;;;!;!;!!!;;

 

Η χρονιά άρχισε και μαζί της άρχισαν και οι προβληματισμοί φίλες και φίλοι. Υπάρχει όμως καλύτερος τρόπος να ξεκινήσουμε από τη φιγούρα που θα κάνουμε, με έναν παίκτη μίας ομάδας που αποκλείεται να είδατε αγώνα της την πρώτη εβδομάδα; Φυσικά και δεν υπάρχει, γι’ αυτό και θα μιλήσουμε για τον Buddy Hield. Τον αξιαγάπητο Μπαχαμέζο που έκλεισε εντυπωσιακά την περασμένη χρονιά και όλοι αναρωτιόμασταν πως θα εμφανιστεί φέτος. Ε, δεν θέλετε να ξέρετε. Πριν πούμε όμως τα αγωνιστικά, ας κάνουμε μία αναφορά στο πλαίσιο.

Η Ιντιάνα φέτος θα τανκάρει χωρίς έλεος. Επειδή όμως μιλάμε για σοβαρό οργανισμό και όχι για μπακάλικα όπως η Οκλαχόμα, tanking σημαίνει ότι δίνουμε ευκαιρίες σε όλους, δημιουργούμε ταλέντο, δοκιμάζουμε σχήματα και όποιο τραβήξει παίρνει περισσότερο αγωνιστικό χρόνο. Όπως καταλαβαίνετε, οι νεαροί παίκτες είναι πιο δελεαστικοί για τέτοιες καταστάσεις και ο ήδη 30χρονος Buddy ξεκινάει από μειονεκτική θέση. Άρα θα πρέπει να αποδείξει ότι είναι καλύτερος από τα πιτσιρίκια.

Η δεύτερη ατυχία είναι πως αγωνίζεται στη θέση του φετινού καλύτερου ταλέντου της ομάδας (Mathurin, No6 pick), αλλά και του περυσινού Νο13, του Chris Duarte. Των παικτών δηλαδή που (μαζί με τον Haliburton και τα ανταλλάγματα του Turner) θα αποτελέσουν τον κορμό της νέας Ιντιάνα.

Άρα, λοιπόν, αυτό που περιμέναμε είναι τον Hield να προσφέρει το αξιόπιστο περιφερειακό του σουτ, να βοηθάει στη λειτουργεία της επίθεσης (4.8 assists πέρυσι στην Ιντιάνα), να μην είναι μαύρη τρύπα στην άμυνα και να λειτουργεί ως μέντορας για τους πιτσιρικάδες.

Τι έχει κάνει από τα παραπάνω;

Στο επιθετικό κομμάτι είναι απλά υποφερτός, υπό την έννοια ότι σουτάρει ικανοποιητικά (39% τρίποντα). Την ίδια στιγμή ωστόσο, απειλεί λιγότερο τόσο ποσοτικά (3<3.7 εύστοχα σουτ/αγώνα), όσο και ποιοτικά (39%<52% ποσοστό ευστοχίας) από την περιφέρεια, συγκριτικά με τον άμεσο ανταγωνιστή του, Bennedict Mathurin. Παράλληλα, μέχρι στιγμή δεν επιβεβαιώνει πως είναι πολύ καλύτερος δευτερεύον δημιουργός, έχοντας μόλις 2 assists ανά παιχνίδι.

Στο κομμάτι της άμυνας η κατάσταση είναι δραματική. Ανέκαθεν ο Hield δεν φημιζόταν για τις αμυντικές αρετές του, κανείς όμως δεν φανταζόταν την φετινή κατάσταση. Τα πλάγια βήματα του Buddy είναι λίγο χειρότερα από αυτά που είχα στο Γυμνάσιο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να μαρκάρει ούτε κώνο με μπαταρία. Προφανώς με τέτοια αμυντική απόδοση θα πρέπει να βάζει 40 μπροστά για να έχει νόημα να αγωνίζεται. Και μαντέψτε – δε βάζει.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι τα αγωνιστικά λεπτά του να έχουν περιοριστεί σε μόλις 24 στους πρώτους τρεις αγώνες της ομάδας. Αν αναλογιστούμε ότι σε κάθε αγώνα ο Mathurin έχει πολύ καλύτερο +/-, αλλά και πως αποτελεί έναν πολύ πιο σύγχρονο παίκτη, το μέλλον του Buddy δεν φαντάζει ευοίωνο στην Indianapolis.

Βρισκόμαστε πολύ νωρίς στη σεζόν και οι ιεραρχίες στις ομάδες – ειδικά σε αυτές που κάνουν rebuild – είναι πολύ εύθραυστες. Ωστόσο, αν δεχτείτε προτάσεις που τον αντιμετωπίζουν ως τον περυσινό παίκτη, θα ήταν καλή ιδέα να τις σκεφτείτε ψύχραιμα.

 

Thinking Ahead

Ίσως το έχετε παρατηρήσει, ίσως και όχι, αλλά στη Charlotte γίνεται ένας μικρός χαμούλης με τους τραυματισμούς. Ιδιαίτερα εκεί στη θέση του point guard έχουμε τη δεδομένη απουσία του Lamelo Ball για λίγο ακόμη, ενώ και ο Scary Terry Rozier δεν είναι απολύτως υγιής. Όπως έχουμε πει πολλές φορές, στο fantasy η βασικότερη προϋπόθεση για να έρθουν τα νούμερα, είναι ο παίκτης να έχει χρόνο συμμετοχής. Ο Dennis Smith Jr έχει ξεκινήσει ιδιαίτερα θετικά ως αναπληρωματικός φέτος και ίσως πλέον έχει ακόμη μεγαλύτερη ευκαιρία να αποδείξει την αξία του. Assists, stocks και μέχρι στιγμής καλά ποσοστά, φαίνεται μια καλή επιλογή για streaming τις επόμενες ημέρες.

Και μιας που πιάσαμε τη Charlotte, γιατί να την αφήσουμε; Οι ευκαιρίες εκεί είναι αρκετές και στους ψηλούς, που μάλλον δεν περισσεύουν. Δεν ξέρω αν πήρε το μάτι σας τον Nick Richards, τον 3ετή Τζαμαϊκανό σέντερ. Μπορεί τεχνικά να μην είναι ο Hakeem, όμως πρόλαβε να πετύχει δύο αξιοπρόσεκτες εμφανίσεις με double-double μέσα στην εβδομάδα και να έχει τιμιότατους μέσους όρους της τάξης των 15 πόντων και 9 rebounds, με σχεδόν 70% εντός πεδιάς. Με μοναδικούς ψηλούς για τους Hornets τους Plumlee και DJ Washington (που δεν έχει ξεκινήσει ιδιαίτερα καλά στο φετινό ξεκίνημα), ίσως ο Richards αξίζει μια ευκαιρία για streaming αρχικά και… βλέπουμε.

 

Η γωνιά του Porzingis

Ο Darius Garland χτύπησε στο μάτι κι έχει λείψει ήδη από δύο αγώνες των Cavs. Αν όλα πάνε καλά, αναμένεται να αγωνιστεί κανονικά αυτή την εβδομάδα.

Ο Myles Turner προσγειώθηκε σε ένα ballboy, κατά την προθέρμανση του εναρκτήριου αγώνα των Pacers και γύρισε το πόδι του. Στο καλύτερο σενάριο θα αγωνιστεί στα τελευταία παιχνίδια της εβδομάδας. Επειδή όμως η Indiana δεν καίγεται κιόλας, είναι τρομερά επισφαλής για εβδομαδιαία formats.

Ο Jalen Suggs κόντρα στις προβλέψεις κατάφερε να επιστρέψει έγκαιρα, τραυματίστηκε όμως εκ νέου γυρίζοντας τον αστράγαλό του. Στο Ορλάντο έχουν αρχίσει τις μυστικοπάθειες, φαίνεται όμως ότι είναι πολύ δύσκολο να αγωνιστεί αυτή την εβδομάδα (για αρχή).

O Scottie Barnes γύρισε το πόδι του στον τελευταίο αγώνα των Raptors και θα χάσει μερικούς από τους επόμενους αγώνες. Το Toronto είναι ίσως η χειρότερη ομάδα ως προς την ενημέρωση των τραυματιών του. Οπλιστείτε με υπομονή και καλό είναι να κρατάτε μικρό καλάθι για αυτή την εβδομάδα.

Χτύπημα στο κεφάλι για τον Brandon Ingram στο χθεσινό παιχνίδι με την Utah. Ακόμη δεν είναι ξεκάθαρο αν έχει συμπτώματα διάσεισης. Καλό θα ήταν ωστόσο να κάνετε έναν έλεγχο πριν τον κλειδώσετε στο εβδομαδιαίο ρόστερ σας.

Το πέσιμο του Zion Williamson στην προσπάθειά του για κάρφωμα άφησε άπαντες με κομμένη την ανάσα, ειδικά από τη στιγμή που δεν ξαναγύρισε στον αγώνα. Το τράνταγμα ήταν δυνατό, ο γοφός σίγουρα πονάει, ωστόσο οι Pelicans μέχρι στιγμής δεν έχουν ενημερώσει για δεδομένη απουσία.

 

*Νορμάλ εβδομάδα με 3 ή 4 παιχνίδια για όλους. Ή μάλλον όχι για όλους, γιατί ακόμη και σε αυτή την περίσταση οι Kings βρήκαν τον τρόπο να ξεχωρίσουν: μόλις δύο ματς γι’ αυτούς.