Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VII, Part 3

Όπως κάθε Δευτέρα, ένα νέο match up ξεκινάει στις fantasy λίγκες μας, και ένα σωρό νέα ερωτήματα έρχονται για να μας προκαλέσουν πονοκέφαλο σχετικά με το ποιους παίκτες πρέπει να στοχεύσουμε από τη λίστα των free agents, σε ποιους πρέπει να κουνήσουμε μαντήλι, ευχαριστώντας τους για τις υπηρεσίες τους, ποιους να ξεκινήσουμε, αλλά και ποιους να αφήσουμε να πάρουν δυνάμεις στον φαντασιακό μας πάγκο. Δυστυχώς, αυτά είναι ερωτήματα που μέσα σε όλη την τυχαιότητα και την απροβλεπτότητα που διαπνέει το παιχνίδι του fantasy, δεν επιδέχονται προγενέστερης σωστής απάντησης. Ευτυχώς, όμως, το Ball Hog έρχεται να προσπαθήσει να σπάσει αυτήν την τυχαιότητα, καταφεύγοντας σε επιστημονικές αναλύσεις, που στο τέλος θα αποδειχθούν λάθος, αλλά θα έχουμε περάσει καλά προσπαθώντας να καταλάβουμε το γιατί.

 

The Hardens

 

Ο Myles Turner συνήθως επιλέγεται για τον μεγάλο αριθμό μπλοκ που χαρίζει. Αυτή την εβδομάδα έκανε όχι μόνο ακριβώς αυτό (2.7 τάπες), αλλά συνέθεσε σχεδόν τον τέλειο ψηλό, δίνοντας νούμερα σχεδόν σε κάθε στατιστική κατηγορία. Έδωσε rebounds (11) και πόντους (23+), τρίποντα (2), σούταρε εξαιρετικά (57% εντός πεδιάς, 92% βολές) κι έκανε μόλις 2 λάθη σε τρεις αγώνες. Απλά ονειρώδης.

“Καλώς τον κι ας άργησε” λέμε αυτή την εβδομάδα για τον Domantas Sabonis που ήταν καταπληκτικός. 21.8/12.8/6.5 για τις τρεις βασικές κατηγορίες, με 1 κλέψιμο κάθε βράδυ και 55% ευστοχία. Η μεγάλη ευχάριστη έκπληξη όμως της εβδομάδας του ήταν το 86% στις βολές και μάλιστα σε 7+ προσπάθειες. Αυτή ίσως ήταν μία από τις σπάνιες φορές που οι ιδιοκτήτες του δεν χρειάστηκε να ξεχάσουν την κατηγορία των βολών, οπότε ας το απολαύσουν όσο κρατήσει.

Στο Milwaukee μάλλον αποφάσισαν να δώσουν έξτρα ανάσες σε Jrue και Gianni, με τους ωφελημένους να είναι αρκετοί. Κανένας ωστόσο δεν ήταν περισσότερο από τον Jevon Carter, ο οποίος όχι απλά πήρε χρόνο συμμετοχής, αλλά έγραψε και καταπληκτικά νούμερα κυριολεκτικά από το πουθενά. 20 πόντοι, 8 assists, 1+ κλέψιμο, 3+ τρίποντα με 50% ευστοχία ολοκλήρωσαν την καλύτερη εβδομάδα της μπασκετικής του ζωής στο ΝΒΑ.

Φέτος σε κάθε αγώνα των Mavericks βλέπαμε τον Luka να είναι απελπιστικά μόνος του. Αυτή την εβδομάδα ο Spencer Dinwiddie προθυμοποιήθηκε να του κάνει παρέα στις εξαιρετικές εμφανίσεις και ήταν ο παίχτης που χρειαζόταν το Dallas. 21/5.3/5.5 στις βασικές στατιστικές κατηγορίες, 50% στα σουτ, 92% στις βολές. Δεν υπήρξε ιδιαίτερη συνεισφορά σε stocks, όμως οι προαναφερθέντες αριθμοί φτάνουν και περισσεύουν για να τον κατατάξουν στους 20 καλύτερους που αγωνίστηκαν την εβδομάδα που μας πέρασε.

Σφηνάκια

Τα 20 rebounds του Clint Capela σε 26 λεπτά κόντρα στους Sixers

Τα 8 τρίποντα του Julius Randle απέναντι στη Minnesota

Οι 36 πόντοι του Kyle Kuzma με αντίπαλο το Dallas

Οι 9 assists του Jacob Poeltl κόντρα στο Denver

Οι 9/11 βολές του Rudy Gobert απέναντι στο Phoenix

Τα 16 rebounds του Aaron Gordon με αντίπαλο την Indiana

Τα 5 κλεψίματα του Tobias Harris κόντρα στην Atlanta

Τα 6 τρίποντα του Al Horford απέναντι στο Denver

The Bennets

Αρκετά περίεργη και κυρίως κακή ήταν η εβδομάδα για τον CJ McCollum. Τον είχαμε συνηθίσει να δίνει πόντους, τρίποντα και βασικά… αυτά. Ε, λοιπόν, αυτά ήταν τα μόνα που δεν έδωσε αυτή την εβδομάδα, αφού το 1 τρίποντο και οι 9μησι πόντοι δεν αρκούν. Παράλληλα, φρόντισε να καταστρέψει κάθε έννοια ποσοστού, με 27% εντός πεδιάς και 57% στις βολές. Το έσωσε κάπως με τις assists και τα κλεψίματα, όμως αυτά δεν είναι ο βασικός λόγος επιλογής του και δεν φτάνουν.

Ο PJ Washington ανήκει στην κατηγορία των ασταθών παικτών που δύσκολα μπορείς να βασιστείς σε αυτόν. Αυτή την εβδομάδα αυτό αποδείχθηκε ξανά, με τις κακές εμφανίσεις να υπερισχύουν. Παρά τη μία εξαιρετική εμφάνιση που είχε τη Δευτέρα, έκλεισε την εβδομάδα με μέσους όρους 12 πόντων, 4 rebounds και 1 κλεψίματος. Σούταρε χαμηλά (43.5%), είχε ελάχιστα τρίποντα (1), δεν έκανε τάπες, χάλασε τις βολές (57%). Ελπίζουμε να συνέλθει γρήγορα.

Ορισμένοι παίκτες έχουν λίγες καλές κατηγορίες, χωρίς να προσφέρουν στις υπόλοιπες. Τέτοιου είδους παίκτες θα πρέπει να προσφέρουν υψηλά νούμερα συστηματικά σε αυτές τις κατηγορίες, αλλιώς δεν έχουν ιδιαίτερη φαντασιακή χρησιμότητα. Στην κατηγορία ανήκει και ο Gary Trent, που είναι χρήσιμος αποκλειστικά για πόντους, τρίποντα και ίσως κλεψίματα. Αν σκοράρει μόλις 12 πόντους με λιγότερο από 1 τρίποντο και 37% εντός πεδιάς, όπως δηλαδή συνέβη την προηγούμενη εβδομάδα, τότε δεν βοηθάει πολύ τις ομάδες μας

Με τον τραυματισμό του James Harden να λαμβάνει χώρα την προηγούμενη εβδομάδα, οι περισσότεροι σκέφτηκαν το ίδιο πράγμα: πόσο τυχεροί ήταν οι ιδιοκτήτες των Tyrese Maxey και De’Anthony Melton. Και μπορεί ο πρώτος να μην ήταν σούπερ, αλλά τουλάχιστον δεν ήταν απογοητευτικός όπως ο Melton, που δεν μπόρεσε σε καμία περίπτωση να εκμεταλλευτεί την απουσία του Harden. Έσπασε τα καλάθια με 37% εντός πεδιάς και 50% στις βολές, είχε λιγότερους από 6 πόντους και 2 assists μέσο όρο, ενώ ευστόχησε σε μόλις 2 τρίποντα κι έκανε 1 μόνο κλέψιμο συνολικά όλη την εβδομάδα.

Σφηνάκια

 

Τα 1/11 σουτ του Cade Cunningham κόντρα στους Celtics

Τα 8 λάθη του Jrue Holiday με αντίπαλο την Atlanta

Τα 0/9 σουτ του Josh Hart απέναντι στο Dallas

Οι 2/5 βολές του Fred VanVleet κόντρα στους Thunder

Τα 1/9 τρίποντα του Lamelo Ball με αντίπαλο το Miami

Tα 5 λάθη του Ivica Zubac απέναντι στο Brooklyn

Τα 1/13 σουτ του Gary Trent Jr κόντρα στην Indiana

Οι 3/9 βολές του Luka Doncic με αντίπαλο τους Wizards

One night stands

Αν παρακολουθείτε τη στήλη συχνά, θα ξέρετε ότι τα περισσότερα και μεγαλύτερα one night stands γίνονται κόντρα στη Charlotte, η οποία είναι η χαρά του κάθε πικραμένου. Έτσι κόντρα στο Miami, ήταν η σειρά του Max Strus να βγάλει τα απωθημένα του και να την γλεντήσει. 8 τρίποντα και 31 πόντοι συνολικά για τον shooting guard των Heat. Μην περιμένετε άλλα στατιστικά. Είναι γνωστό ότι από τον Strus μόνο πόντους και τρίποντα παίρνουμε.

Πέρυσι δεν μας δόθηκαν πολλές ευκαιρίες, όμως φέτος είναι καιρός να γνωρίσουμε τον Sam Hauser. Τον παλιοχερά λευκό σουτέρ της Βοστώνης. Τον ίδιο τύπο που σκότωσε τους Pistons από την περιφέρεια στο μεταξύ τους παιχνίδι με 6 τρίποντα και 24 πόντους συνολικά. Προς στιγμήν δείχνει να περιορίζεται σε έναν ρόλο μεταξύ Duncan Robinson και Kevin Huerter, αλλά ακόμη κι αν μείνει σε αυτά, οι παίκτες με σουτ είναι πάντα χρήσιμοι στο σύγχρονο μπάσκετ.

Η πρώτη μεγάλη εμφάνιση στην καριέρα του AJ Griffin είναι γεγονός και μάλιστα συνέβη κόντρα σε μία από τις καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος: τους Bucks. O rookie των Hawks έβλεπε το καλάθι σαν βαρέλι και είχε 24 πόντους με 10/15 σουτ, αγωνιζόμενος για 31 λεπτά. Η στατιστική του έγραψε ακόμη 4 rebounds και 3 κλεψίματα, ενώ αυτό που ξεχωρίζει ήταν το +28 στο +/-, το μεγαλύτερο της ομάδας του.

Δεν θα πω ψέματα.  Μέχρι να βρω ένα βιντεάκι που να έχει ήχο, δεν είχα ιδέα πως προφερόταν το επίθετο του Eugene Omoruyi. Όχι πως τώρα έχω. Τέλος πάντων, ο forward των Thunder είχε ένα εξαιρετικό one night stand κόντρα στο Toronto παρακαλώ, βρίσκοντας στόχο στις 8 από τις 10 προσπάθειες που εκτέλεσε και τελειώνοντας τον αγώνα με 22 πόντους. Μην κοιτάτε να τον πάρετε στην ομάδα σας. Είναι από τις περιπτώσεις της Oklahoma που θα παίξει σήμερα 25 λεπτά και αύριο 2:11.

Ω να σου

Αυτή την εβδομάδα δεν είχαμε απλά την καλύτερη εμφάνιση μέχρι στιγμής στη σεζόν, αλλά μία εμφάνιση που θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για το “Ω να σου” της χρονιάς. Ό,τι κι αν πούμε για το χθεσινό βράδυ του Joel Embiid, η πραγματικότητα το ξεπερνάει. Οπότε θα παραθέσουμε απλά τους αριθμούς που θυμίζουν βιντεοπαιχνίδι και δίπλα κάποια ρεκόρ. Ξεκινάμε: 59 πόντοι (φυσικά career high) με 19/28 σουτ και 20/24 βολές, 11 rebounds, 8 assists, 7 τάπες. Τα 5 λάθη που έκανε δεν ενόχλησαν κανέναν, ενώ είχε το εντυπωσιακό +25 για την ώρα που βρέθηκε στο γήπεδο, σε έναν αγώνα που η ομάδα του κέρδισε με 7. O Embiid έγινε ο πρώτος παίχτης με στατιστική 59/11/8 + 7 τάπες και ο τρίτος παίχτης στην ιστορία των Sixers (μετά τους Wilt και Iverson) με 55+ πόντους. Επίσης έγινε ο πρώτος παίχτης με 50+ πόντους, 10+ rebounds, 5+ assists και 5+ blocks από τότε που άρχισαν να καταγράφονται οι τάπες, την περίοδο 1973-74. Επίσης, οι 26 πόντοι του σε μία περίοδο είναι οι περισσότεροι που έχει πετύχει ποτέ κάποιος σέντερ στην εποχή του play-by-play (1996-97). Για την ίδια εποχή, είναι ο πρώτος παίχτης που είχε 20 πόντους και 5 τάπες σε μία περίοδο. Επιπροσθέτως, με τους 26 πόντους του στην τελευταία περίοδο, σκόραρε περισσότερο τόσο από την υπόλοιπη ομάδα του, όσο και από αυτή των Jazz, όντας ο 4^ος παίχτης από το 1996 κι έπειτα που πετυχαίνει κάτι τέτοιο (μπαίνοντας στο κλειστό γκρουπ των Shareef Abdur-Rahim[2000], Tracy McGrady [2006], Kobe Bryant [2004 και 2006] και Darius Garland [2022, χθες]). Τέλος, από την ένωση ΝΒΑ και ABA το 1976 μέχρι και σήμερα, μόλις 3 παίκτες είχαν πετύχει τουλάχιστον 100 πόντους αθροιστικά σε δύο παιχνίδια διαδοχικών ημερών (back-to-back): οι Michael Jordan, Kobe Bryant και Bradley Beal. Από χθες ο Joel Embiid μπήκε στην παρέα τους. Αξίζει να αφιερώσετε 5μησι λεπτά από τον χρόνο σας για να απολαύσετε την πλέον κυριαρχική εμφάνιση της μέχρι τώρα χρονιάς.

Πούλα και φύγαμε για Βραζιλία

Ένας παίκτης που οι περισσότεροι πίστευαν πως φέτος θα κάνει ένα βήμα πίσω στην φαντασιακή του καριέρα ήταν ο Jerami Grant. Αιτία για αυτή την “πρόβλεψη” ήταν η μετακίνηση από το Detroit στο Portland και κυρίως ο υποβαθμισμένος νέος του ρόλος, συγκριτικά με αυτόν που είχε στους Pistons. Κι ενώ μέχρι πρότινος δικαιωνόμασταν πανηγυρικά, ήρθε αυτή η εβδομάδα κατά την οποία ο Jerami είπε να δώσει παράταση στην οριστική δικαίωσή μας. Αυτό όμως, φίλες και φίλοι, αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για εσάς που τον έχετε, ώστε να τον μοσχοπουλήσετε.

Την εβδομάδα που μας πέρασε ο Grant έκανε ακρότητες έχοντας σχεδόν 30 πόντους μέσο όρο, με 4.5 τρίποντα, 6.7 rebounds, 56% (!) ευστοχία και 82% στις βολές. Δεν υπάρχει λόγος να σταθούμε στις λίγες assists και τα stocks, αφού είναι λίγο πάνω από το κανονικό του όριο. Οι παραπάνω αριθμοί όμως που αναφέρθηκαν απλά δεν υπάρχει πιθανότητα να διατηρηθούν όχι απλά για ολόκληρη της χρονιά, αλλά έστω και για ένα σημαντικό μέρος της. Η ευστοχία είναι υπερβολική για τα επίπεδά του και σε αυτήν οφείλονται τα “φουσκωμένα” τρίποντα και οι πόντοι. Τα rebounds ήταν αυξημένα για έναν notorious κακό rebounder, ενώ ακόμη και οι βολές ήταν σε επίπεδα που δεν μας έχει συνηθίσει την τελευταία διετία. Το ακόμη πιο εξωφρενικό ήταν όλα αυτά συνέβησαν παρά την επιστροφή του Damian Lillard.

Χάρη στην παραπάνω εξαιρετική εβδομάδα ο Grant βρίσκεται εντός του ορίου του τοπ75. Η εκτίμησή μας είναι πως δεν θα βρίσκεται για πολύ εκεί και πρέπει να ρευστοποιήσετε. Ιδανικός στόχος είναι ο αντίπαλος που είχατε αυτή την εβδομάδα, καθώς γεύτηκε από πρώτο χέρι τι μπορεί να κάνει όταν βρίσκεται σε οίστρο. Με λίγη τύχη, μπορεί να μην γνωρίζει ότι αυτό συμβαίνει ένα μικρό χρονικό διάστημα κάθε χρόνο και μάλλον για φέτος τελείωσε. Cheers!

Να πανικοβληθώ;;!!;!;!!;;;;!;

Ένας από τους παίκτες-έκπληξη τις πρώτες δύο εβδομάδες της σεζόν, που άφησε με ανοιχτό το στόμα πολύ κόσμο, ήταν ο John Collins. Σε αυτό το διάστημα δεν ήταν απλά καλός, ήταν τοπ10 παίχτης, σκοράροντας, βάζοντας πολλά τρίποντα και συνεισφέροντας σε ασυνήθιστο βαθμό (για τα δεδομένα του) στα blocks. Ο τροχός όμως γύρισε και πλέον ο Collins προβληματίζει.

Ρίχνοντας μια ματιά στα συνολικά στατιστικά του, η εικόνα είναι δεν είναι καλή: career low σε fg%, ποσοστό τριπόντων, assists, χαμηλά rebounds, ενώ πόντοι και τρίποντα είναι περισσότερα μόνο από τη ρούκι χρονιά του. Τι ακριβώς φταίει όμως;

Τα τελευταία χρόνια και με την έλευση του Clint Capela, ο Collins έχει αναγκαστεί να μετατοπιστεί στην περιφέρεια περισσότερο από όσο ίσως θα ήθελε. Με το στήσιμο της Atlanta, ο τρόπος για να είναι πολύ λειτουργική η επίθεσή της είναι ο ίδιος να απειλεί περιφερειακά. Κάτι που δεν δείχνει να απολαμβάνει. Επιπλέον, με τη φετινή προσθήκη του Dejounte Murray, ενός παίχτη δηλαδή που είναι αρκετά ικανός στο pick’n’roll και την ταυτόχρονη άνοδο του Capela το τελευταίο διάστημα, οι ευκαιρίες για τον Collins είναι ακόμη λιγότερες. Ειδικά το τελευταίο διάστημα δείχνει και ο ίδιος μια απροθυμία να εμπλακεί περισσότερο στην επίθεση, έχοντας πάρει μονοψήφιο αριθμό προσπαθειών στα 3 από τα 5 τελευταία παιχνίδια. Γενικότερα το fit με τον Capela δεν ήταν ποτέ ιδανικό, καθώς ο Ελβετός είναι παίχτης που δεν αφήνει πολύ χώρο εντός ρακέτας στα 4ρια του. Από την άλλη, αυτό δεν φαίνεται να αλλάζει άμεσα.

Είναι σαφές πως πρέπει να υπάρχει προβληματισμός, χωρίς όμως ιδιαίτερο πανικό σε αυτό το στάδιο της χρονιάς. Ίσως ο Collins δεν κάνει την τοπ50 χρονιά που περιμέναμε από τον ίδιο, αλλά αν έχετε το σωστό build για να αξιοποιηθεί, παραμένει ένας χρήσιμος παίχτης. Ταυτόχρονα, πάντα τα αυτιά μας είναι ανοιχτά σε καλές προτάσεις.

Thinking ahead

Οι τραυματισμοί στο ΝΒΑ συνεχίζονται και ίσως ο πιο πρόσφατος είναι αυτός του Cade Cunningham. Όπως επαναλαμβάνουμε με κάθε ευκαιρία, οι τραυματισμοί κάποιων είναι ευκαιρίες για άλλους. Ο μεγάλος κερδισμένος αυτού του τραυματισμού φαίνεται να είναι ο Kylian Hayes. Ίσως το όνομα ενός από τα μεγαλύτερα μέχρι στιγμής bust των τελευταίων χρόνων να μη γεμίζει το μάτι, όμως το τελευταίο διάστημα φαίνεται ανεβασμένος και μπορεί να φανεί χρήσιμος σε συγκεκριμένες κατηγορίες. Αν ψάχνετε έναν χειριστεί που να συνεισφέρει κυρίως σε assists και κλεψίματα, ενώ ταυτόχρονα η ομάδα σας δεν ενδιαφέρεται για τα ποσοστά, ίσως να έχετε τον ιδανικό παίκτη για streaming αυτή την εβδομάδα.

Από την άλλη μεριά, στο Detroit υπάρχει ένας rookie που ίσως να αρχίσει να παίρνει σημαντικά λεπτά νωρίτερα του αναμενομένου στις ομάδες tanking (δηλαδή κατά το Γενάρη). Ο λόγος για τον Jalen Duren, που μοιάζει να μαθαίνει κάθε μέρα λίγο περισσότερο το παιχνίδι. Αυτή τη στιγμή είναι εξαιρετικά ασταθής, όμως ακόμη κι έτσι έχει εκλάμψεις και εμφανίσεις που δείχνουν που μπορεί να φτάσει. Αυτή τη στιγμή οι κατηγορίες που μπορεί να προσφέρει είναι απολύτως συγκεκριμένες: fg%, rebounds (ειδικά αν παίζετε σε λίγκα με διαχωρισμένα τα επιθετικά), blocks. Έχετε όμως υπ’όψιν ότι αυτό το διάστημα είναι καταστροφέας ποσοστού βολών. Το φαντασιακό αποτύπωμά του θυμίζει αρκετά Rudy Gobert και Clint Capela, προφανώς σε λιγότερο καλό. Δεδομένων όμως των δυνατοτήτων των προαναφερθέντων, έχουμε μια εικόνα που μπορεί να φτάσει. Επομένως, αν είστε άνετοι βαθμολογικά κι έχετε χώρο, δεν θα ήταν κακή ιδέα να τον βάλετε στο ρόστερ σας. Είναι ελεύθερος σε αρκετές ετήσιες λίγκες και σε όσες δεν είναι η τιμή του είναι χαμηλή.

Η γωνιά του Porzingis

O Malcolm Brogdon θα μπορούσε μέχρι και να διεκδικήσει το όνομα της στήλης και φέτος είχε αργήσει να χάσει παιχνίδια. Όχι πια όμως φίλες και φίλοι, καθώς αντιμετωπίζει πρόβλημα στον προσαγωγό από την προηγούμενη εβδομάδα. Για αρχή χάνει το σημερινό παιχνίδι και βλέπουμε.

Πρόβλημα στο μάτι για τον Nicolas Claxton από το χθεσινό παιχνίδι με τους Lakers. Δεν έχει ανακοινωθεί κάτι μέχρι στιγμής, δεν θα μας κάνει έκπληξη αν χάσει μερικούς αγώνες.

Τραυματισμός στο πόδι για τον Cade Cunningham, ο οποίος θα χάσει τουλάχιστον την εβδομάδα που διανύουμε. Κι αυτό αν είναι τυχερός.

Τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά με τον LeBron James και τον προσαγωγό του. Έχει χάσει ήδη παιχνίδια και δεν γνωρίζουμε πόσο ακόμη θα απουσιάσει. Η αινιγματική στάση τον Lakers, όπου είναι σχεδόν μόνιμα questionable δεν βοηθάει. Καλή τύχη αν έχετε εβδομαδιαίο κλείδωμα.

Το διάστρεμμα του Jrue Holiday φαίνεται να μην είναι τόσο ελαφρύ, καθώς σήμερα θα χάσει τον 3^ο κατά σειρά αγώνα του. Αντιθέτως, μάλλον επιστρέφει για τους Bucks ο Γιάννης.

Σχεδόν ολόκληρη την προηγούμενη εβδομάδα έχασε ο Paolo Banchero με το διάστρεμμα που τον ταλαιπώρησε. Άγνωστο αν θα χάσει ακόμη ένα παιχνίδι, όμως ο δρόμος για την επιστροφή του από σήμερα κιόλας είναι ορθάνοιχτος.

Η γερασμένη φτέρνα του Chris Paul τον πρόδωσε την προηγούμενη εβδομάδα, την οποία έχασε σχεδόν ολοκληρωτικά. Ήδη είναι questionable για σήμερα και φαίνεται πως ο καιρός της επιστροφής πλησιάζει.

Πρόβλημα προσαγωγού και για τον Jussuf Nurkic. Τα πράγματα δεν φαίνονται ιδιαίτερα θετικά για αυτή την εβδομάδα, οπότε καλό θα είναι να προετοιμαστείτε για το ενδεχόμενο να χάσει παιχνίδια.

*Bulls, Lakers, Wolves και Sixers αγωνίζονται σε μόλις 2 ματς αυτή την εβδομάδα, ενώ καλύτεροι όλων είναι οι Spurs με 5 αγώνες. Οι υπόλοιποι έχουν 3 ή 4 αναμετρήσεις