Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VII, Chapter 8

Όπως κάθε Δευτέρα, ένα νέο match up ξεκινάει στις fantasy λίγκες μας, και ένα σωρό νέα ερωτήματα έρχονται για να μας προκαλέσουν πονοκέφαλο σχετικά με το ποιους παίκτες πρέπει να στοχεύσουμε από τη λίστα των free agents, σε ποιους πρέπει να κουνήσουμε μαντήλι, ευχαριστώντας τους για τις υπηρεσίες τους, ποιους να ξεκινήσουμε, αλλά και ποιους να αφήσουμε να πάρουν δυνάμεις στον φαντασιακό μας πάγκο. Δυστυχώς, αυτά είναι ερωτήματα που μέσα σε όλη την τυχαιότητα και την απροβλεπτότητα που διαπνέει το παιχνίδι του fantasy, δεν επιδέχονται προγενέστερης σωστής απάντησης. Ευτυχώς, όμως, το Ball Hog έρχεται να προσπαθήσει να σπάσει αυτήν την τυχαιότητα, καταφεύγοντας σε επιστημονικές αναλύσεις, που στο τέλος θα αποδειχθούν λάθος, αλλά θα έχουμε περάσει καλά προσπαθώντας να καταλάβουμε το γιατί.

The Hardens

 

Επιστροφή στις καλές εμφανίσεις για τον CJ McCollum μετά από καιρό. Καταπληκτικός στην επίθεση με σχεδόν 30 πόντους, 10 assists και 5 τρίποντα κάθε βράδυ, καλός στην άμυνα με 7.3 rebounds και 2 stocks, σούπερ στις βολές με 90+%. Τα αρκετά λάθη του δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να χαλάσουν την εξαιρετική εικόνα.

Ένας παίκτης που έχει χάσει σε απόδοση φέτος κι έχει προβληματίσει είναι ο Nikola Vucevic. Ωστόσο στους προηγούμενους αγώνες μας έδειξε το καλό του πρόσωπο. 23 πόντοι και 10 rebounds με εξαιρετικά ποσοστά (58% fg%, 100% στις βολές) ήταν η αιχμή του δόρατος. Συμπλήρωσε με 2.7 τρίποντα και λίγα λάθη (1.7), ενώ είχε για τελείωμα 1 κλέψιμο και δύο assists.

O Onyeka Okongwu άρπαξε από τα μαλλιά την απουσία του Clint Capela και θύμισε σε όλους γιατί οι Hawks ποντάρουν τόσα σε αυτόν. Υποδειγματική στατιστική ψηλού με 14 πόντους, 9 rebounds, 3 τάπες, 65% ευστοχία και 88% στις βολές, μόλις 1 λάθος όλη την εβδομάδα. Δεν πρόσφερε κάτι σε κλεψίματα και τρίποντα, όμως το γεγονός πως δεν ήταν αρνητικός πουθενά, εκτόξευσε το ranking του.

Ένας από τους πιο αδικημένους παίκτες στο fantasy που ποτέ δεν γεμίζει το μάτι ό,τι κι αν κάνει είναι ο Kyle Kuzma. Τόσο πέρυσι, όσο και φέτος είναι σταθερά φανταστικός. Την εβδομάδα που μας πέρασε είχε 27.3/6.7/4.3 στις βασικές στατιστικές κατηγορίες, ενώ δεν παρέλειψε να δίνει 3 τρίποντα και σχεδόν δύο κλεψίματα κάθε βράδυ. Μοναδικό ψεγάδι το 69% από τις βολές, ποσοστό που αν ήταν καλύτερο θα μιλάγαμε εύκολα για τοπ10 εβδομάδα.

 

Σφηνάκια

 

Τα 10 τρίποντα του Tyrese Haliburton απέναντι στους Heat

Οι 21 assists του James Harden με αντίπαλο τους Clippers

Οι 5 τάπες του Onyeka Okongwu κόντρα στους bulls

Οι 10/10 βολές του Domantas Sabonis απέναντι στους Wizards

 Οι 13 assists του Draymond Green με αντίπαλο το Memphis

Οι 12/12 βολές του LeBron κόντρα στο Dallas

Οι 44 πόντοι του RJ Barrett απέναντι στους Bulls

Τα 7/10 τρίποντα του Nicolas Batum με αντίπαλο τη Charlotte

 

The Bennets

 

Σε εβδομάδα που απουσίαζε ο Devin Booker, ένα από τα τελευταία ονόματα που θα περιμέναμε σε αυτή τη στήλη είναι αυτό του Mikal Bridges. Για ανεξήγητους λόγους ο forward των Suns είχε μυθικό ντεφορμάρισμα, σουτάροντας με μόλις 39% εντός πεδιάς και 70% από τις βολές. Αποτέλεσμα οι μόλις 12 πόντοι και το 1 τρίποντο κάθε βράδυ. Σε συνδυασμό με την ελάχιστη προσφορά στις άλλες κατηγορίες (2 rebounds, 2.8 assists) δεν ήταν εύκολο να είναι καλός στατιστικά.

Ο Evan Mobley έχει σίγουρα περάσει καλύτερες εβδομάδες από την προηγούμενη, όπου οι αριθμοί του ήταν αξιοπρόσεκτα χαμηλοί. Μόλις 9.7 πόντοι και 6.3 rebounds, με απουσία αμυντικών στατιστικών και το αναμενόμενο 63% στις βολές δεν είναι συνταγή επιτυχίας. Τα γρήγορα φάουλ όμως που είχε στους αγώνες των Cavaliers αυτή την εβδομάδα τον αποσυντόνισαν εντελώς και δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί τον χρόνο συμμετοχής του.

Φέτος δεν είναι η χρονιά του Scottie Barnes. Ο περυσινός Rookie of the Year φέτος δείχνει να κάνει συνολικά ένα βήμα πίσω στην εξέλιξή του και η εβδομάδα που μας πέρασε δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Το χαμηλό ποσοστό του (40% εντός πεδιάς) είχε ως αποτέλεσμα μόλις 11 πόντους, ενώ τα 6 rebounds και οι 3 assists, μαζί με απουσία τριπόντων και αμυντικών στατιστικών δεν είναι σπουδαίες επιδόσεις για τα δεδομένα του εξαιρετικά ταλαντούχου forward. Ελπίζουμε να συνέλθει σύντομα.

Ο Jacob Poeltl δεν επανήλθε δριμύτερος από τον τραυματισμό του και οι επιδόσεις του στους πρώτους αγώνες των Spurs δεν χαρακτηρίζονται ως αξιομνημόνευτες. Λίγα rebounds (4), ελάχιστες assists (0.7), απουσία blocks και λίγα κλεψίματα δεν αποτελούν αντιπροσωπευτική εικόνα του. Θεωρούμε δεδομένο ωστόσο πως θα επανέλθει, κάτι που δεν είναι και δύσκολο με βάση την ομάδα που αγωνίζεται.

 

Σφηνάκια

 

Τα 0/7 σουτ του Derrick White κόντρα στην Indiana

Τα 5 λάθη του Brook Lopez απέναντι στο Cleveland

Τα 1/10 τρίποντα του Anfernee Simons με αντίπαλο το Denver

Οι 12 πόντοι του Donovan Mitchell κόντρα στους Raptors

Οι 5/9 βολές του Keldon Johnson απέναντι στο Orlando

Τα λάθη του Γιάννη  με αντίπαλο το Brooklyn

Tα 2/13 σουτ του Desmond Bane κόντρα στο Golden State

 

Ω να σου

 

Πολλά τα υποψήφια “Ω να σου” ματς αυτή την εβδομάδα, οπότε θα πάμε με αυτό που μας έκανε περισσότερη εντύπωση. Και οκ, κόντρα στους Knicks έπαιζε, όμως και πάλι η εμφάνιση του Pascal Siakam στο Garden ήταν το λιγότερο εντυπωσιακή. Ο Πασχάλης έσταξε 52 ποντάκια με τρομερά ποσοστά (17/25 σουτ, 16/18 βολές) και διάλυσε κάθε αμυντικό πλάνο του coach Thibs, μαζί με το προηγούμενο career high του. Πήρε 9 rebounds, έδωσε 7 assists κι έκανε ένα κλέψιμο στα 41 λεπτά που αγωνίστηκε, ολοκληρώνοντας μια απολαυστική εμφάνιση.

One night stands

 

Κάθε χρόνο ο Brandon Clarke κάνει παπάδες σε 2-3 παιχνίδια, μας πείθει ότι είναι παιχταράς, τον σηκώνουμε από τα αζήτητα και μας απογοητεύει. Φέτος η μία από αυτές τις φορές ήταν μέσα στο Phoenix, όπου ο forward των Grizzlies απλώς δεν έχανε σουτ. Είχε 24 πόντους με 7/10 εντός πεδιάς και 10/10 βολές, μαζί με 10 rebounds και 2 κλεψίματα. Και όλα αυτά τα έκανε μέσα σε 21 λεπτά. Πάμε στην επόμενη γραμμούλα.

Τόσο καιρό δεν περιμέναμε τον James Wiseman να καταφτάσει; Ε, κατέφτασε έστω κι αν αυτό έγινε για έναν αγώνα. Κόντρα στους Nets το παιχνίδι είχε ξεφύγει από νωρίς. Κι όταν λέμε από νωρίς, εννοούμε από την πρώτη περίοδο. Έτσι, πήραν μεγάλο χρόνο συμμετοχής πολλοί αναπληρωματικοί, μέσα σε αυτούς και ο αγαπητός James. Και τον αξιοποίησε. Είχε 30 πόντους με 12/14 σουτ, 6 rebounds και 2 assists. Να πούμε την αμαρτία μας, οι Nets δεν τον “μάτωσαν” κιόλας με την άμυνά τους, ωστόσο και πάλι η επίδοση είναι εντυπωσιακή.

Αν προσπαθήσω να σκεφτώ έτσι πρόχειρα ποιος πουθενάς παίχτης με έχει γλεντήσει τις περισσότερες φορές, δεν μπορώ να βρω άλλο από τον Cole Anthony. Μπορεί να αγωνίζεται με κανονικές ομάδες, αλλά σίγουρα στο πίσω μέρος του μυαλού του έχει ότι είμαι αντίπαλός του. Έτσι, κόντρα στους Spurs ήρθε από τον πάγκο και είχε 8/10 σουτ με 4/4 τρίποντα για 23 πόντους (ναι, ο Κωλαντώνης όλα αυτά), μαζί με 10 rebounds και 9 assists. Που να τα πω και ποιος να με πιστέψει.

Για κάποιο ανεξήγητο λόγο βρίσκω αρκετά ηδονιστικό το όνομα του Rui Hachimura. Το λες και γεμίζει το στόμα σου ένα πράγμα. Την προηγούμενη Παρασκευή ήταν μία από τις λίγες περιπτώσεις που κάποιος είχε πραγματικά λόγο να αναφέρει το όνομά του, καθώς έκανε τρομερή εμφάνιση κόντρα στους Kings. Ο μεγάλος Rui ήρθε κλασσικά από τον πάγκο για να δώσει 21 πόντους στην ομάδα του με 9/15 σουτ, 5 rebounds και 4 assists. Έτσι, βοήθησε τα μέγιστα, μαζί με τους άλλους αναπληρωματικούς, ώστε οι Μάγοι να φύγουν από το Sacramento με τη νίκη.

Πούλα και φύγαμε για Βραζιλία

 

Δεν είμαι σίγουρος πόσοι/ες από εσάς θα περιμένατε ότι θα φτάσει η εποχή που ο Aaron Gordon θα είναι ένας decent παίχτης στο fantasy. Μην παρεξηγηθούμε: ο Gordon είναι ένας εξαιρετικός ρολίστας και υπερχρήσιμος στις ομάδες του, όμως το fantasy είναι ένα διαφορετικό σπορ. Παραδοσιακά τα χαμηλά ποσοστά του και η απουσία στατιστικών κατηγοριών που έδινε νούμερα με συνέπεια, τον είχαν “καταδικάσει” σε ένα ρόλο συμπληρωματικού παίκτη για τα απανταχού rosters. Από πέρυσι φαίνεται ότι κάτι άρχισε να αλλάζει, ενώ τον τελευταίο ένα μήνα εμφανίζεται συστηματικά καλός. Πως όμως συνέβη αυτό;

Το πρώτο βήμα ήταν η μετακίνηση από το Orlando στο Denver. Δηλαδή η μετακίνηση από μία ομάδα που τόσα χρόνια απλώς μάζευε ταλέντο, χωρίς να το καθοδηγεί με έναν τρόπο βελτιστοποίησης των χαρακτηριστικών του, σε μία ομάδα με συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο, στην οποία ο κάθε παίκτης έχει έναν απολύτως καθορισμένο ρόλο. Ποιος είναι αυτός ο ρόλος; Στην επίθεση λόγω Joker, να “σκρινάρει” για τους συμπαίκτες του, να “κόβει” συνεχώς προς το καλάθι και να μάχεται για το επιθετικό rebound. Στην άμυνα κυρίως να προσαρμόζεται στις αλλαγές, αλλά και να προστατεύει όσο γίνεται το καλάθι, καλύπτοντας εν μέρει αυτή την αδυναμία του Jokic.

Τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα μεγάλη διαφοροποίηση στο shot selection: πλέον σουτάρει λιγότερα από τα μισά τρίποντα της εποχής Orlando και αντίθετα οι προσπάθειές του έχουν μετατοπισθεί πολύ πιο κοντά στο καλάθι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το εντυπωσιακό φετινό 61% εντός πεδιάς (προφανώς ρεκόρ καριέρας), που συνεπάγεται 17.5 πόντους (ρεκόρ καριέρας οι 17.6) κάθε βράδυ, σε πολύ λιγότερες μάλιστα προσπάθειες από τα χρόνια του Orlando. Παράλληλα έχουμε career high στα blocks (0.8), 2^η καλύτερη επίδοση στα κλεψίματα (0.9), υψηλή επίδοση στα rebounds (6.7), λίγα λάθη (1.6). Οι assists λογικά έχουν μειωθεί, καθώς εδώ δεν υπάρχει η ανάγκη δημιουργίας. Μοναδικό μελανό σημείο παραμένει η αστοχία στις βολές. Με όλα τα παραπάνω όμως ο Gordon έχει μετατραπεί σε άλλο παίκτη.

Και γιατί τότε να τον δώσουμε; Γιατί για να τα πετύχει όλα αυτά, στην ουσία ο Gordon ήταν ο δεύτερος πόλος του Denver την τελευταία διετία. Σε ένα Denver δηλαδή χωρίς Murray και Porter. Φέτος η μεγάλη άνοδος έγινε ξανά κατά το διάστημα νέας απουσίας του Porter. Με την επιστροφή και τη σταδιακή επανένταξη των δύο προαναφερθέντων στο επιθετικό πλάνο του Denver, ο ρόλος του Gordon θα φθίνει. Να θυμίσουμε ότι οι Nuggets έχουν ένα επιθετικό πλάνο που έχει σχεδιαστεί στα χαρακτηριστικά του Murray και του Porter, οπότε είναι λογικό σιγά σιγά να βρίσκουν τα πατήματά τους και να έχουν μεγαλύτερο usage. Μαντέψτε που θα το βρουν και ποιος θα το χάσει. Αυτή τη στιγμή ο Gordon είναι σε εξαιρετική κατάσταση και μάλλον στην υψηλότερη αξία που είχε ποτέ. Ίσως δεν πρέπει να προσπεράσετε την ευκαιρία.

Να πανικοβληθώ;;!;;!!;!!!!;;!;;;!;;

Ένας παίκτης που θα μπορούσε να είναι σε αυτή τη στήλη κάθε εβδομάδα από την αρχή της χρονιάς είναι ο Herbert Jones. Ο Jones αποτελεί μια περίεργη υπόθεση παίκτη. Αρχικά όλοι οι παίκτες που έχουν από τη rookie χρονιά τους σοβαρό ρόλο σε μία ομάδα αποτελούν περίεργες υποθέσεις, πόσο μάλλον αν έχουν επιλεγεί στον δεύτερο γύρο του draft και δεν είμαστε προετοιμασμένοι για αυτούς. Ο νεαρός forward ήταν βασικός σχεδόν από την αρχή της περυσινής σεζόν, εκμεταλλευόμενος (όπως νομίζαμε στην αρχή) την απουσία του Zion Williamson. Στην πορεία όμως διαπιστώσαμε ότι είναι ένας εξαιρετικός αμυντικός, με απόδοση στην πίσω πλευρά του παρκέ που είναι αντιστρόφως ανάλογη της ηλικίας του. Ο Jones σε πολλές περιπτώσεις κλήθηκε να μαρκάρει τον καλύτερο παίκτη της αντίπαλης ομάδας, που συνήθως ήταν ψηλότερος και δυνατότερος από τον ίδιο. Συνήθως το κατάφερνε με μεγάλη επιτυχία. Σε τέτοιο βαθμό που γρήγορα όλοι κατάλαβαν πως η θέση του στο rotation των Pelicans δεν είναι εγγυημένη μόνο για την περυσινή χρονιά, αλλά θα ήταν και στο μέλλον.

Ο τομέας που προβλημάτιζε περισσότερο όμως ήταν η μπροστινή πλευρά του παρκέ. Ο Jones δεν είναι καλός σουτέρ, δεν τον λες καλό δημιουργό, ενώ δυσκολεύεται να δημιουργήσει με συνέπεια και τα δικά του σουτ. Με λίγα λόγια χρειάζεται χρόνο και πολλή δουλειά. Οι απουσίες της περυσινής χρονιάς και η μη επιτακτική ανάγκη για νίκες της ομάδας του, έδωσαν στον Jones τη δυνατότητα να πάρει προσπάθειες στην επίθεση και να ωριμάσει. Όμως φέτος έχουμε τις επιστροφές των Zion και Ingram, ενώ παράλληλα ακόμη έναν παίκτη στα φτερά που ωρίμασε απότομα: τον Trey Murphy. Ο Murphy φαίνεται να ταιριάζει αρκετά στο αγωνιστικό σύστημα των Πελεκάνων, καθώς είναι ένα μακρύ forward, που προσπαθεί αρκετά στην άμυνα (τουλάχιστον φέτος) και είναι τρομερός σουτέρ. Αυτό το σουτ είναι πολύ πιο εκμεταλλεύσιμο στην επίθεση, ειδικά για μια ομάδα που έχει ταυτόχρονα στο παρκέ τρεις παίκτες που μπορούν με ευκολία να δημιουργήσουν (McCollum, Zion, Ingram).

Με λίγα λόγια, ο Jones μπορεί να φανεί χρήσιμος στην ομάδα του σχεδόν αποκλειστικά στην πίσω μεριά του παρκέ, τη στιγμή που οι άμεσοι ανταγωνιστές του όχι. Κι επειδή δεν είναι όλοι οι παίκτες PJ Tucker, που σκυλιάζει στην άμυνα ενώ δεν έχει πρόβλημα να μην σουτάρει για 3 συνεχόμενες αναμετρήσεις, ο Jones φαίνεται να επηρεάζεται και στην άμυνα όταν δεν παίρνει έστω λίγες επιθέσεις για να παίρνει ρυθμό. Και φέτος από τη μία το αγωνιστικό πλάνο και από την άλλη οι τραυματισμοί δεν τον έχουν αφήσει να βρει ρυθμό. Αυτό μας επηρεάζει τρομερά, καθώς φαντασιακά η χρησιμότητα του Murphy έγκειται σχεδόν αποκλειστικά στα αμυντικά στατιστικά προσφέρει. Όταν δηλαδή δεν κλέβει και δεν κάνει τάπες, η μικρή επιθετική συνεισφορά του τον καθιστά μη επιλέξιμο.

Τα παραπάνω δεδομένα δεν θα αλλάξουν εύκολα στους Pelicans, οπότε μέχρι τότε οι ιδιοκτήτες του θα πρέπει να κάνουν υπομονή. Ξεκάθαρα όμως, με δεδομένο ότι ο Jones είναι πολύ συγκεκριμένος παίκτης και αυτό σημαίνει ότι η αξία του μπορεί πάρα πολύ γρήγορα να μηδενιστεί (βλέπε Thybulle), θα πρέπει πάντα να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά. Αυτή τη στιγμή δείχνει αρκετά δύσκολο και επίπονο να βασιστεί κάποιος πάνω του.

 

Thinking Ahead

 

Η έλευση του Christian Wood στο Dallas και η ένωση με τον Luka Doncic το καλοκαίρι φάνταζαν πολύ πιο παραγωγικά για τον ίδιο, απ’ όσο τελικά ήταν στους πρώτους 20 αγώνες της σεζόν. Αποτέλεσμα, ο Wood να έρχεται από τον πάγκο και να μην είναι ένας δεύτερος σταθερός πόλος (τουλάχιστον στην επίθεση). Πλέον με τον τραυματισμό του Maxi Kleber τα πάντα φαίνεται να έχουν αλλάξει, με επιπλέον λεπτά και ρόλο να είναι διαθέσιμα. Στην πρώτη αυτή εβδομάδα ο Christian Wood φαίνεται πολύ καλύτερος, με αναβαθμισμένες αρμοδιότητες και περισσότερη διάθεση. Ίσως ευθύνονται όλα τα παραπάνω, όμως σίγουρα είναι γεγονός ότι οι αριθμοί του ήταν εντυπωσιακοί, συνεισφέροντας ακόμη και σε τομείς που δεν μας είχε συνηθίσει τόσο (δημιουργία και άμυνα). Παραμένει άγνωστο το πόσο θα κρατήσει αυτή η απόδοση, όμως με δεδομένο ότι η απουσία του Kleber δεν είναι σύντομη, είναι μια καλή ευκαιρία να δοκιμάσετε τα αντανακλαστικά των ιδιοκτητών του. Ίσως τους βρείτε φοβισμένους και δώσουν τον παίκτη σε χαμηλή τιμή.

Στο Phoenix φαίνεται πως φέτος δεν θα παίξουν ποτέ όλοι μαζί. Μετά την επιστροφή του Chris Paul, ο Devin Booker τραυματίστηκε και απουσίασε όλη την εβδομάδα. Φαίνεται μάλιστα πως υποτροπίασε στη χθεσινή ολιγόλεπτη παρουσία του στο παρκέ και αποχώρησε αμέσως. Το θέμα μας εδώ είναι ο αντικαταστάτης της εβδομάδας που τα πήγε εξαιρετικά, ο Landry Shamet. Στο παρελθόν, σε αντίστοιχες αναπληρώσεις δεν ήταν τόσο εντυπωσιακός όσο αυτή την εβδομάδα, που αποδείχθηκε πραγματική απειλή από την περιφέρεια (αγώνες με 7 και 9 τρίποντα). Ακόμη δεν γνωρίζουμε το μέγεθος του προβλήματος του Booker, όμως θα ποντάραμε στην επιφυλακτικότητα του Phoenix. Οπότε ίσως έχουμε μια ακόμη εβδομάδα που ο Landry μπορεί να δείξει τις ικανότητές του.

Συναγερμός και στους Kings με τον τραυματισμό του Domantas Sabonis, πάνω που είχε ξεκινήσει τις διαστημικές εμφανίσεις. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε ιδέα τι ακριβώς συμβαίνει, ούτε προφανώς μπορεί να γίνει εκτίμηση για το διάστημα της απουσίας. Από τις ανακοινώσεις που έχουν βγει μέχρι στιγμής, δεν φαίνεται να είναι κάτι απλό. Σε αυτή την περίπτωση, μια καλή επένδυση θα μπορούσε να είναι ο Richaun Holmes. Ναι, πολλοί/ες τον έχετε ξεχάσει, όμως ο Holmes μέχρι πρόσφατα έδινε τοπ50 νούμερα σε 9cat όσο έπαιζε βασικός. Δεν χάνουμε τίποτα να είμαστε καλυμμένοι για αυτό το ενδεχόμενο.

 

Η γωνιά του Porzingis

 

O Devin Booker ήταν τραυματίας στη βουβωνική χώρα κι έχασε όλη την εβδομάδα. Στα 4 λεπτά που προσπάθησε να παίξει υποτροπίασε και αποχώρησε εκ νέου. Τα σημάδια για την εβδομάδα που έρχεται δεν είναι καλά.

Ο Alex Caruso έχει απουσιάσει ήδη από δύο αναμετρήσεις με πρόβλημα στον ώμο. Δεν υπάρχει ακόμη κάποιο χρονοδιάγραμμα ενημέρωσης, οπότε αμφίβολος για την εβδομάδα.

Τραυματισμός στο δεξί χέρι για τον Domantas Sabonis, που αποχώρησε και δεν επέστρεψε στον αγώνα με την Washington (σε αγώνα που είχε μάλλον κριθεί ωστόσο). Αναμένουμε νεότερα με κομμένη την ανάσα.

Ο Kelly Olynyk είχε τα θεματάκια του στον αστράγαλο την εβδομάδα που μας πέρασε, ενώ φαίνεται πως συνεχίζονται και για αυτή. Σίγουρα δεν θα αγωνιστεί τη Δευτέρα, τη στιγμή που αναμένουμε αναλυτικότερη ενημέρωση.

*3 ή 4 αγώνες για όλες τις ομάδες αυτή την εβδομάδα. Μοναδική εξαίρεση το Portland με 2