Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 2

Όπως κάθε Δευτέρα, ένα νέο match up ξεκινάει στις fantasy λίγκες μας, και ένα σωρό νέα ερωτήματα έρχονται για να μας προκαλέσουν πονοκέφαλο σχετικά με το ποιους παίκτες πρέπει να στοχεύσουμε από τη λίστα των free agents, σε ποιους πρέπει να κουνήσουμε μαντήλι, ευχαριστώντας τους για τις υπηρεσίες τους, ποιους να ξεκινήσουμε, αλλά και ποιους να αφήσουμε να πάρουν δυνάμεις στον φαντασιακό μας πάγκο. Δυστυχώς, αυτά είναι ερωτήματα που μέσα σε όλη την τυχαιότητα και την απροβλεπτότητα που διαπνέει το παιχνίδι του fantasy, δεν επιδέχονται προγενέστερης σωστής απάντησης. Ευτυχώς, όμως, το Ball Hog έρχεται να προσπαθήσει να σπάσει αυτήν την τυχαιότητα, καταφεύγοντας σε επιστημονικές αναλύσεις, που στο τέλος θα αποδειχθούν λάθος, αλλά θα έχουμε περάσει καλά προσπαθώντας να καταλάβουμε το γιατί.

 

 

 

The Jokers

 

Τρομερός και φοβερός ήταν αυτή την εβδομάδα ο Tyler Herro, που οριακά βρέθηκε στο κατώφλι του Top10 της λίγκας. Τρομερά εύστοχος (54% fg%, 85% βολές), κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να βάζει 4 τρίποντα και σχεδόν 30 πόντους κάθε βράδυ. Παράλληλα είχε 7 rebounds και 5.7 assists, ενώ έκανε και 1 κλέψιμο κάθε βράδυ. Μοναδικό ψεγάδι ήταν τα 3 λάθη του, τα οποία ωχριούν μπροστά σε αυτά που χάρισε.

Φαινόταν πως θα χρειαζόταν κάποιο διάστημα προσαρμογής για να αναδείξει το σπάνιο ταλέντο του, όμως ο Chet Holmgren ήταν φανταστικός ήδη από την 2^η φαντασιακή εβδομάδα. Δεκαεννιά πόντοι, μαζί με 7 rebounds, 3 assists και 2 τρίποντα, συνδυασμένα με εξαιρετικά stocks (1 κλέψιμο, 1.8 τάπες) και φανταστικά ποσοστά (65% (!) εντός πεδιάς, 100% βολές) μας δείχνουν τι είναι ικανός να κάνει στο μέλλον.

Η ανταλλαγή του James Harden έβγαλε κερδισμένη όλη τη βασική πεντάδα των Sixers και ο Tobias Harris άδραξε την ευκαιρία για αυξημένα νούμερα από την πρώτη στιγμή. 22 πόντοι μαζί με 7 rebounds, 1.7 κλεψίματα και 65% ευστοχία κάθε βράδυ ήταν μόνο η αρχή της καταπληκτικής του εβδομάδας. 2+ assists, 1+ τρίποντα, 0.7 τάπες και 85% στις βολές αποτελούν απλά την επίγευση όσων έκανε.

Εβδομάδα βγαλμένη από τις παλιές – καλές εποχές του έκανε ο CJ McCollum, δείχνοντας ότι στα καλά φεγγάρια του παραμένει ένας εξαιρετικά χρήσιμος παίχτης για κάθε ομάδα. 23.5/5.5/5.3 για τις βασικές στατιστικές κατηγορίες, ενώ έδωσε στατιστικά σχεδόν παντού: 3 τρίποντα, σχεδόν ένα κλέψιμο και μία τάπα κάθε βράδυ και μόλις 1μησι λάθος. Την ίδια στιγμή τα ποσοστά του δεν ήταν σε καμία περίπτωση καταδικαστικά (44% fg%, 76% βολές σε 6 προσπάθειες).

 

Σφηνάκια

 

Τα 20 rebounds του Nicola Vucevic κόντρα στο Dallas

Οι 14 assists του Jamal Murray με αντίπαλο την Utah

Οι 8 τάπες του Brook Lopez απέναντι στη Νέα Υόρκη

Τα 5 κλεψίματα του DeAndre Ayton κόντρα στο Detroit

Τα 7/7 σουτ του OG Anunoby με αντιπάλους τους Bucks

Τα 7 τρίποντα του Grant Williams απέναντι στους Bulls

Οι 45 πόντοι του Jaylen Brunson κόντρα στο Milwaukee

Τα 10/11 σουτ του Walker Kessler με αντίπαλο το Denver

 

The Bennets

 

Μπορεί να αγαπάμε και με το παραπάνω Coby White ως προσωπικότητα, αυτή την εβδομάδα όμως μας έβγαλε την ψυχή για να δώσει ακόμη και τα ελάχιστα που έδωσε. Ο Coby με εξαίρεση τις βολές, κινήθηκε σε πολύ χαμηλά νούμερα σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες, τη στιγμή που πλήγωσε και τα ποσοστά με το 40% εντός πεδιάς. Τα λάθη αναμενόμενα δεν ήταν πολλά, αλλά πως να είναι, όταν σαν βασικός point guard ομάδας ΝΒΑ και σε 31 λεπτά κάθε βράδυ δίνει κατά μέσο όρο 3.5 assists;

Ο Mitchell Robinson δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ ένας έστω και υποφερτός σκόρερ σε επίπεδο ΝΒΑ. Οπότε δεν υπάρχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις σε αυτόν τον τομέα και μπορούμε να καταπιούμε σχετικά εύκολα τους λιγότερους από 5 πόντους μέσο όρο. Αυτό που δεν μπορούμε είναι το μόλις ένα κλέψιμο και τις 2 τάπες συνολικά στα τρία παιχνίδια της προηγούμενης εβδομάδας και ακόμη περισσότερο το 45% εντός πεδιάς, για έναν παίκτη που δεν σουτάρει ποτέ από απόσταση μεγαλύτερη των 50 εκατοστών από τη στεφάνη. Δηλαδή κάπου ώπα.

Αυτή όμως η εβδομάδα δεν γίνεται να έχει μόνο έναν παίκτη των Knicks. Αν ο Mitchell Robinson ήταν άστοχος, τότε είναι δύσκολο να περιγράψει κάποιος αυτό που συνέβη με τον Julius Randle. Τελικός μέσος όρος εβδομάδας 13.7 πόντοι, τη στιγμή που σούταρε με το αποκαρδιωτικό 26.5% (δεν είναι τυπογραφικό. Είκοσι έξι κόμμα πέντε τοις εκατό). Δυστυχώς εκτός από τα rebounds (9.3) και τα λάθη (1.7) δεν κατάφερε να είναι θετικός σε άλλες κατηγορίες.

Εάν η λίγκα που παίζετε έχει τουλάχιστον 12 ομάδες, πιθανότατα ο LaMelo Ball έχει επιλεγεί στον πρώτο της γύρο. Έτσι, ίσως δεν είναι μεγάλη επιτυχία να βρίσκεται οριακά ανάμεσα στους 200 καλύτερους παίκτες φάντασι της προηγούμενης εβδομάδας. Ο LaMelo συνεχίζει να σπάει τα καλάθια, σουτάροντας με μόλις 33%, κάτι που έχει μεγάλη επίπτωση στα τρίποντα που πετυχαίνει (μόλις 1.3 κάθε βράδυ) και προφανώς στους πόντους του (12.7). Παράλληλα, τα 2 rebounds που έχει κατά μέσο όρο είναι πολύ χαμηλή επίδοση. Αυτό, ωστόσο, που δεν μειώθηκε είναι το επίπεδο λαθών του, όπου συνεχίζει να κάνει 4 κάθε βράδυ, παρά τα μειωμένα αγωνιστικά λεπτά.

 

Σφηνάκια

 

Τα 6 foul σε 22 λεπτά του LaMelo Ball κόντρα στο Brooklyn

Τα 9 λάθη του Luka Doncic απέναντι στο Denver

Οι 2/7 βολές του Jalen Green με αντίπαλο το Sacramento

Οι 4 πόντοι του Jordan Clarkson σε 34 λεπτά κόντρα στο Denver

Οι 5/9 βολές του Kevin Durant απέναντι στους Spurs

Τα 7 λάθη του Steph Curry με αντίπαλο το Sacramento

Τα 0/7 σουτ του Rudy Gobert απέναντι στο Denver

Ο ένας (1) πόντος του Chris Paul κόντρα στην Oklahoma

 

One Night Stands

 

Οι περισσότεροι θα πιστεύετε πως γνωρίζετε όλους τους παίκτες των Warriors, σωστά; Ακόμη και τον Trayce Jackson-Davis; Ποιος είναι αυτός; Είναι ο τύπος που ήρθε από τον πάγκο του Golden State για 20 λεπτά κόντρα στη Νέα Ορλεάνη και είχε 13 πόντους με 5/9 σουτ, 9 rebounds (τα 7 επιθετικά παρακαλώ) και 4 τάπες στην εύκολη νίκη της ομάδας του.

Σήμερα μπορεί να φαντάζει παρωχημένος, όμως τις παλιές αγνές εποχές που ο Goga Bitadze σκούπιζε καθημερινά τον πάγκο της Indiana, υπήρχαν μάνατζερς που τον πίστεψαν και επένδυσαν πραγματικά σε αυτόν όνειρα κι ελπίδες. Ο Goga μπορεί πλέον να έχει κατηφορίσει προς Orlando για να σκουπίσει άλλους πάγκους, όμως τις λίγες φορές που παίρνει χρόνο συμμετοχής τους δικαιώνει. Κάπως έτσι, κόντρα στους Lakers είχε 10 πόντους με 3/6 σουτ και 4/4 βολές, 10 rebounds, 5 τάπες και 2 assists για το γούστο, βοηθώντας την ομάδα του να κάνει πάρτι κόντρα στο σύνολο του LeBron.

Πρώτη μεγάλη εμφάνιση στην μικρή καριέρα του Marcus Sasser, ο οποίος ωστόσο έδειξε δείγματα φανταστικού tank commander με την εμφάνισή του κόντρα στη Νέα Ορλεάνη. Ο guard του Detroit ήταν μηχανή παραγωγής σκορ στα 23 λεπτά που βρέθηκε στο παρκέ, πετυχαίνοντας 19 πόντους με 5/8 τρίποντα και 2/2 βολές, ενώ είχε ακόμη 3 assists στο ενεργητικό του. Το ίδιο διάστημα, ωστόσο, η ομάδα του δέχτηκε 14 περισσότερους πόντους από τον αντίπαλο. Να ευχηθούμε να φτάσει μέχρι και Jordan Poole μία μέρα.

Το Brooklyn φέτος έχει διάθεση για πειραματισμούς στο ρόστερ του και αυτό έδωσε την ευκαιρία στον Armoni Brooks να κάνει την πλέον random εμφάνιση της εβδομάδας. O guard των Nets είχε 17 πόντους και 2 rebounds με 6/7 σουτ (5/6 τρίποντα) σε μόλις 16 λεπτά, στην απροσδόκητη νίκη της ομάδας του μέσα στο Miami. Τα 16 λεπτά που αγωνίστηκε έγραψε το εντυπωσιακό +30 (!) στον δείκτη +/-.

 

Να πανικοβληθώ;;;!;!;!!!;;!;!;;;;!;;;;

To draft του 2022 άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις κατά την πρώτη του χρονιά κι αυτό δεν αφορά μόνο στους παίκτες της πρώτης δεκάδας. Ακόμη και παίκτες που επιλέχθηκαν χαμηλότερα αποτελούν ήδη σημαντικές μονάδες για τις ομάδες τους. Τέτοια παραδείγματα είναι ο Jalen Williams (Νο12) για την Oklahoma και ο Walker Kessler (Νο22) για την Utah. Ο τελευταίος θα είναι και ο πρωταγωνιστής της στήλης για σήμερα.

Στο δεύτερο μισό της περυσινής σεζόν ο Kessler καθιερώθηκε ως ο βασικός σέντερ μιας ομάδας που δεν είχε πολλές βλέψεις: το τεχνικό επιτελείο των Jazz είδε τις δυνατότητες από νωρίς και θέλησε να του δώσει άπλετο χρόνο για να εξελιχθεί. Ο Kessler τους δικαίωσε και πέραν του double double που είχε ως μέσο όρο το διάστημα που αγωνιζόταν βασικός, το παιχνίδι του έδινε την αίσθηση ενός σοβαρού rim protector. Το δείγμα ήταν τόσο θετικό, που πολύς κόσμος κατέφυγε σε ακρότητες ενθυμούμενος το trade του Gobert στην Utah. Πέραν της κριτικής για τα πολλά πικ που έδωσε η Minnesota, δεν δίστασαν να ισχυριστούν πως ο πιτσιρικάς έκανε σχεδόν την ίδια δουλειά με τον All Time Great αμυντικό Rudy Gobert. Κάτι τέτοιο προφανώς ήταν υπερβολικό, όμως δείχνει το potential που έδειχνε ο νεαρός σέντερ. Σε φαντασιακό επίπεδο οι τάπες που χάριζε γενναιόδωρα είχαν αυξήσει κατακόρυφα και την αξία του στο παιχνίδι, με την επόμενη σεζόν και την περεταίρω βελτίωσή του να αναμένονται με αγωνία.

Κάπως έτσι τη φετινή σεζόν, με το hype του στον Θεό, ο Kessler επιλέχθηκε εντός του τοπ50 (και πολλές φορές αρκετά χαμηλότερα). Η απόδοσή του, ωστόσο, είναι πολύ μακριά από αυτό που περίμεναν όσοι τον επέλεξαν. Παρ’ όλα αυτά, το φταίξιμο δεν είναι αποκλειστικά δικό του. Η φετινή Utah επέλεξε το καλοκαίρι να αποκτήσει με ανταλλαγή τον John Collins σε μία ιδιαίτερα “φιλική” τιμή. Στόχος να τον βάλουν στο “4” και δίπλα στον Kessler, “κατεβάζοντας” τον franchise player της ομάδας, Lauri Markkanen, στη θέση του small forward. Όλο αυτό φάνταζε ωραίο στη θεωρία, όμως στην πράξη δεν λειτούργησε ποτέ. Ο Markkanen ανέκαθεν ήταν ένας παίκτης που του άρεσε να ορμά στη ρακέτα με αφετηρία την περιφέρεια. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει η ρακέτα να έχει χώρο. Με τον Collins, αυτό δεν υπάρχει ιδιαίτερα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να “τρακάρουν” μεταξύ τους πολλές φορές και να μην είναι όσο αποδοτικοί μπορούσαν. Αυτό επηρεάζει και τον Kessler, ο οποίος σε αυτή τη φάση της καριέρας του φαίνεται να δουλεύει πολύ καλύτερα όταν είναι ο αποκλειστικός παίκτης ρακέτας μίας ομάδας.

Μοιραία τα νούμερά του είναι μειωμένα σε κάθε στατιστική κατηγορία, συγκριτικά πάντα με την rookie χρονιά. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι έχει πέσει και ο αριθμός των μπλοκ του, της κατηγορίας δηλαδή που του χαρίζει τη μεγαλύτερη αξία στο παιχνίδι. Αυτό είναι λογικό για την περίοδο που διανύουμε, καθώς η αγωνιστική αλλαγή της Utah με την προσθήκη του Collins είναι μεγάλη και είναι αναμενόμενο να χρειάζεται χρόνος για να λειτουργήσει καλά το αμυντικό κομμάτι.

Προς το παρόν, λοιπόν, δεν μας πιάνει πανικός. Παρακολουθούμε προσεκτικά και είναι λογικό τα νούμερα να αυξηθούν στην πορεία. Ωστόσο, παραμένει αμφίβολο αν μπορεί να πιάσει φαντασιακή αξίας της τάξης του τοπ50, που οι περισσότεροι/ες τον διάλεξαν. Αν δεν αισθάνεστε άνετα με αυτό, επειδή ακόμη είναι νωρίς και πολύς κόσμος τον πιστεύει, υπάρχει ακόμη η επιλογή του trade σε αρκετά υψηλές τιμές από άτομα που τον πιστεύουν.

 

Πούλα και φύγαμε για Βραζιλία

Μία από τις αγαπημένες μου κατηγορίες παικτών είναι οι tank commanders: οι παίκτες δηλαδή που φαίνεται να είναι καλοί, σημειώνουν σούπερ νούμερα, στην πραγματικότητα όμως αδυνατούν πλήρως να παίξουν σωστό μπάσκετ και να κάνουν την ομάδα τους να κερδίζει. Έτσι καταλήγουν να γράφουν σούπερ αριθμούς, στην πραγματικότητα όμως να είναι κακοί παίκτες και επιζήμιοι για τους οργανισμούς που εργάζονται. Είναι όμως ιδανικοί για τις ομάδες που θέλουν να χάσουν επίτηδες, χωρίς να φαίνεται ότι το επιδιώκουν. Ένας από τους τοπ5 tank commanders στο σημερινό ΝΒΑ είναι ο μεγάλος Kelly Oubre Jr.

Αν κοιτάξει κανείς μόνο τα νούμερα καριέρας του Oubre χωρίς να τον έχει δει, θα καταλήξει σίγουρα στο συμπέρασμα πως είναι καλός παίκτης. Η εικόνα του όμως στο παρκέ μαρτυράει ότι ίσως δεν είναι και ο ιδανικότερος παίκτης για να κερδίζεις. Το δικό του σουτ είναι η προτεραιότητα, οι επιθέσεις του δεν είναι πάντα ορθολογικές, τη στιγμή που δεν είναι ο πλέον ομαδικός συμπαίκτης. Λόγω του επιθετικού του ενστίκτου, ωστόσο, καταφέρνει πάντα να βρίσκει συμβόλαια σε ομάδες του ΝΒΑ, ακόμη κι αν δεν στεριώνει κάπου. Κάπως έτσι, φέτος βρέθηκε στους Sixers, σε μια μεταβατική εποχή. Μία εποχή που μπορεί να είναι ακόμη και βασικός ή να έχει σημαντικό ρόλο σε μία ομάδα πρωταθλητισμού (θεωρητικά τουλάχιστον).

Το σημαντικότερο συμπέρασμα που είναι εύκολο να βγει με βάση τους αριθμούς καριέρας του είναι ότι δεν είναι ένας αποδοτικός σκόρερ: βάζει πόντους μεν, αλλά πρέπει να σουτάρει πολύ για να συμβεί κάτι τέτοιο. Εκτός αυτού, δεν προσφέρει πολλά στις υπόλοιπες στατιστικές κατηγορίες, κάτι που τον καθιστά περιορισμένα χρήσιμο σε φαντασιακό επίπεδο.

Φέτος όμως συμβαίνει το εξής, τουλάχιστον μέχρι στιγμής: ο Oubre έχει εκπληκτικά ποσοστά, με αποτέλεσμα να φαίνεται πολύ καλύτερος απ’ ότι πραγματικά είναι. Σουτάρει με το εξαιρετικό 53.6%, τη στιγμή που καμία σεζόν της 8ετούς καριέρας του δεν ξεπέρασε το 45%. Σουτάρει με 44.8% (!) από το τρίποντο, τη στιγμή που ποτέ δεν έχει ξεπεράσει το 35.2%. Σουτάρει τις περισσότερες βολές της καριέρας του, με το καλύτερο ποσοστό (85.7%), ενώ κάνει τα λιγότερα λάθη από τότε που έγινε βασικός. Έχει επίσης career high σε κλεψίματα (1.4) και με βάση τα ποσοστά που αναφέραμε παραπάνω, προφανώς career high και σε πόντους (21). Με λίγα λόγια, αν οι μέσοι όροι των πρώτων παιχνιδιών διατηρηθούν, θα μιλάμε για ένα συγκλονιστικό career high στα πάντα. Κάπως έτσι και με τα τωρινά του νούμερα, έχει βρεθεί να είναι ένας από τους τοπ30 παίκτες: κάτι δηλαδή που είναι προκλητικά παράλογο. Με λίγα λόγια είναι στο απόλυτο sell high.

Αν είστε από αυτούς που με κάποιο streaming βρέθηκε στα χέρια σας και πιστεύετε ότι αυτά τα νούμερα θα συνεχίσουν να υπάρχουν, μπορείτε να τον κρατήσετε. Αν θεωρείτε (όπως κι εμείς) ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχίσει να συμβαίνει για πολύ ακόμη και κάποια στιγμή τα νούμερά του θα ευθυγραμμιστούν με την καριέρα του, καλά θα κάνετε να κεφαλαιοποιήσετε γρήγορα. Με τις ακρότητες που γίνονται από τον Kelly, ακόμη και μια τιμή της τάξης του τοπ80 θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να είναι εφικτή αυτή την περίοδο.

 

Thinking Ahead

Μετά τις προσδοκίες που δημιούργησε η περυσινή σεζόν (και κυρίως τα Play Offs), υπάρχει η ανώμαλη φετινή προσγείωση για τον Austin Reaves. Ο νεαρός guard υπέγραψε το καλοκαίρι την πολυετή επέκταση με τους Lakers και μέχρι στιγμής είναι αγνώριστος, όντας μη αποδοτικός σχεδόν σε κάθε κατηγορία του παιχνιδιού. Το ζήτημα είναι ότι ο Reaves είναι εξαιρετικός παίχτης και μάλλον είναι θέμα χρόνου η ανάκαμψή του. Οι τωρινές του εμφανίσεις έχουν χαμηλώσει αρκετά την τιμή του και αυτή τη στιγμή σε πολλές περιπτώσεις η απόκτησή του είναι πραγματική ευκαιρία. Αυτές οι ευκαιρίες εμφανίζονται συστηματικά τον πρώτο μήνα του παιχνιδιού κι εξαφανίζονται εξίσου γρήγορα.

Με τον Wendell Carter Jr να τραυματίζεται, οι επιλογές για τη θέση του σέντερ στο Orlando είναι μετρημένες. Στον πρώτο αγώνα απουσίας του Carter χρησιμοποιήθηκε ο Goga Bitadge. Τι έκανε; 10 πόντοι, 10 rebounds και 5 τάπες, απέναντι κυρίως στον Anthony Davis. Αυτή τη στιγμή ο Goga φαντάζει ως το φαβορί να αγωνιστεί βασικός για τουλάχιστον 3 εβδομάδες που θα κρατήσει ο τραυματισμός του Carter, έναντι το Mo Wagner που είναι εξαιρετικά αποδοτικός στον ρόλο του αναπληρωματικού σέντερ. Με το μικρό μεν, τίμιο δε δείγμα που έχουμε, απαγορεύεται να μείνει ελεύθερος σε λίγκες που θέλουν να ονομάζονται ανταγωνιστικές.

Η Νέα Ορλεάνη είναι μία ομάδα που συχνά δεν έχει ως σύμμαχο την ορθολογική σκέψη. Ωστόσο, ο τραυματισμός του CJ McCollum πιθανώς να ανοίγει ένα νέο παράθυρο ευκαιριών, καθώς τουλάχιστον ένας παίκτης θα κληθεί να αυξήσει σημαντικά τον χρόνο συμμετοχής του και να τον αντικαταστήσει. Ο Dyson Daniels αυτή τη στιγμή δείχνει να είναι το μεγάλο φαβορί. Τα επιπλέον λεπτά ίσως να μην αυξήσουν τρομερά τα νούμερά του στις assists (καθώς σίγουρα θα αυξηθεί πλέον το playmaking των Ingram και Zion), όμως μπορούν να κάνουν θαύματα σε rebounds, πόντους/τρίποντα και defensive stats. Jordan Hawkins και Matt Ryan επίσης αναμένεται να αυξήσουν τα λεπτά τους, τουλάχιστον μέχρι τις επόμενες 2-3 εβδομάδες και την επιστροφή του Trey Murphy. Παρόλο που σε διάφορα podcast κυκλοφορεί ως καλή λύση, αυτή τη στιγμή ο Kira Lewis δεν φαίνεται πως μπορεί να αυξήσει σημαντικά τα νούμερά του, καθιστώντας τον ικανοποιητική λύση ουσιαστικά μόνο για πολύ βαθιές λίγκες.

 

Η γωνιά του Porzingis

O Terry Rozier αποκόμισε τραυματισμό στη βουβωνική χώρα στον αγώνα κόντρα στην Ιντιάνα και δεν φάνηκε καλά. Ακόμη δεν γνωρίζουμε το ακριβές διάστημα της απουσίας του, όμως μην αποκλείσετε να λείψει από αγώνες της εβδομάδας.

Διάστρεμμα δευτέρου βαθμού για τον Amen Thompson και το διάστημα απουσίας του υπολογίζεται τουλάχιστον σε 2 εβδομάδες.

Πρόβλημα στο γόνατο για τον Gabe Vincent, ο οποίος θα απουσιάσει από τους αγώνες των Lakers για διάστημα τουλάχιστον δύο εβδομάδων.

Τραυματισμός στη βουβωνική χώρα και για τον Devin Vassell. Οι Spurs δεν έχουν ανακοινώσει χρονοδιάγραμμα, δεν θα μας κάνει εντύπωση όμως να απουσιάσει όλη την επόμενη εβδομάδα.

Σοβαρός τραυματισμός για τον CJ McCollum με πρόβλημα στον πνεύμονα. Παρόμοιο τραυματισμό είχε ξανά και τις πρώτες ημέρες του στη Νέα Ορλεάνη. Ξεκινάμε με διάστημα απουσίας ενός μήνα, το οποίο κάλλιστα μπορεί να αποδειχθεί μεγαλύτερο.

*Τρία ή τέσσερα παιχνίδια για τις περισσότερες ομάδες αυτή την εβδομάδα. Εξαίρεση αποτελούν το Cleveland, το Portland και το Toronto