Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 3

Όπως κάθε Δευτέρα, ένα νέο match up ξεκινάει στις fantasy λίγκες μας, και ένα σωρό νέα ερωτήματα έρχονται για να μας προκαλέσουν πονοκέφαλο σχετικά με το ποιους παίκτες πρέπει να στοχεύσουμε από τη λίστα των free agents, σε ποιους πρέπει να κουνήσουμε μαντήλι, ευχαριστώντας τους για τις υπηρεσίες τους, ποιους να ξεκινήσουμε, αλλά και ποιους να αφήσουμε να πάρουν δυνάμεις στον φαντασιακό μας πάγκο. Δυστυχώς, αυτά είναι ερωτήματα που μέσα σε όλη την τυχαιότητα και την απροβλεπτότητα που διαπνέει το παιχνίδι του fantasy, δεν επιδέχονται προγενέστερης σωστής απάντησης. Ευτυχώς, όμως, το Ball Hog έρχεται να προσπαθήσει να σπάσει αυτήν την τυχαιότητα, καταφεύγοντας σε επιστημονικές αναλύσεις, που στο τέλος θα αποδειχθούν λάθος, αλλά θα έχουμε περάσει καλά προσπαθώντας να καταλάβουμε το γιατί.

The Jokers

 

Δεν ξέρω αν πήρε το μάτι σας πόσο φοβερός ήταν ο Bam Adebayo την προηγούμενη εβδομάδα. Αλλά κι αν δεν το είδατε, θα σας τα πούμε εμείς. Ο Bam θύμισε τον τύπο που ελπίζαμε ότι θα μπορούσε να γίνει κάποια στιγμή, πριν πάει στο Miami o Jimmy Butler. Είχε 25 πόντους, 15 rebounds και 5+ assists κάθε βράδυ, με εξαιρετικά ποσοστά (54% fg%, 85% βολές) και τρομερά stocks (3.8 κλεψιμοτάπες κάθε βράδυ). Επιδόσεις που τον έκαναν Τοπ10 παίχτη για μία εβδομάδα.

Φανταστικός ήταν την εβδομάδα που μας πέρασε ο Lauri Markkanen. Ο Φινλανδός δεν ήταν πολύ καλός μόνο στις συνηθισμένες, “δυνατές” κατηγορίες του (26 πόντοι, 4 τρίποντα, 95% βολές, 7 rebounds, 1.7 λάθη), αλλά έδωσε το κάτι παραπάνω και στα αμυντικά στατιστικά (1 κλέψιμο, 1.3 τρίποντα). Την ίδια στιγμή, ήταν αρκετά εύστοχος με 54% εντός πεδιάς.

Ένας παίκτης που δεν κάνει συχνά την εμφάνισή του εδώ, αλλά την εβδομάδα που μας πέρασε έκανε πάταγο, είναι ο RJ Barrett. 24.7/4/4 οι αριθμοί του στις βασικές στατιστικές κατηγορίες, κάτι που δεν προκαλεί έκπληξη. Το ωραίο αρχίζει στα τρίποντα, που είχε 3.7, στις βολές που σούταρε με 91% (wtf?) και στο ποσοστό ευστοχίας που ήταν 53%. Εβδομάδα εξαίρεση ή πάμε χρονιά statement;

Ο Kevin Huerter εκμεταλλεύτηκε την απουσία του DeAaron Fox και ανέβασε κατακόρυφα τα νούμερά του την εβδομάδα που μας πέρασε. 19/5.7/2.7 στις βασικές στατιστικές κατηγορίες, με 50% εντός πεδιάς και 83% στις βολές δεν είναι άσχημη συγκομιδή. Πόσο μάλλον όταν συνδυάζεται με 3.7 τρίποντα και 2 κλεψίματα σε κάθε παιχνίδι.

Σφηνάκια

 

Οι 12 assists του Alperen Sengun απέναντι στο Sacramento

Τα 15 επιθετικά rebounds του Mark Williams κόντρα στους Wizards

Τα 8 τρίποντα του Grayson Allen με αντίπαλο το Chicago

Οι 28 πόντοι του Kevin Huerter απέναντι στην Oklahoma

Τα 17 εύστοχα σουτ εντός πεδιάς του Cam Thomas απέναντι στους Bucks

Οι 6/6 βολές του Paolo Banchero κόντρα στο Dallas

Τα 15 rebounds του Ben Simmons με αντίπαλο το Milwaukee

The Bennets

 

Στην αρχή της χρονιάς ο Harrison Barnes είχε πετάξει μία ξεγυρισμένη 30ρα και φανταστήκαμε ότι η χρονιά θα συνεχιστεί ανάλογα. Από τότε όμως έχει πάρει την κάτω βόλτα, με αποκορύφωμα αυτή την εβδομάδα. Μόλις 32% εντός πεδιάς και 75% ποσοστό βολών είχαν ως αποτέλεσμα την παραγωγή 6 πόντων (!) και 3 rebounds(!). Η επόμενη καλύτερη κατηγορία του (φυσικά τα λάθη είναι εκτός) ήταν τα τρίποντα. Είχε λιγότερα από ένα κάθε βράδυ.

“Πέρασε και δεν ακούμπησε” θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του sextape του DeAndre Hunter, αλλά δυστυχώς ήταν ο τίτλος της φαντασιακής του εβδομάδας (όπως καταλάβατε, το πολύ Brooklyn 99 επηρεάζει σε τομείς που δεν φαντάζεστε). Ο forward της Atlanta έσπασε τα καλάθια σουτάροντας με 27% ολόκληρη την εβδομάδα. Δέκα πόντοι και αυτό ήταν το καλύτερο που μπορούσε, χωρίς να δώσει τίποτα άλλο, πουθενά αλλού. Αυτό μπορεί να ήταν ακόμη καλύτερος τίτλος. Σταματάω να περιγράφω, δεν σκέφτομαι καθαρά.

Το Brooklyn γενικά δεν έχει εντυπωσιάσει φέτος και μία από τις δυσάρεστες εκπλήξεις του είναι και ο Spencer Dinwiddie. Εβδομάδα ανάλογη της σεζόν του, επιπέδου 8 πόντων και 3.5 assist κάθε βράδυ, με λίγα τρίποντα (1.5), κάκιστα ποσοστά (31% fg%) και stocks με το σταγονόμετρο. Απόρροια των παραπάνω και ο χαμηλός χρόνος συμμετοχής του, που περιορίστηκε μόλις στα 25 λεπτά.

Ενώ η χρονιά ξεκίνησε καλά, η προηγούμενη εβδομάδα ήταν μετριότατη για τον PJ Washington. Τα ποσοστά ποτέ δεν ήταν το δυνατό χαρτί του, όμως σίγουρα μπορεί να σουτάρει καλύτερα από 29% εντός πεδιάς και 73% βολές. Λιγότεροι από 10 πόντοι και 6 rebounds κάθε βράδυ, τη στιγμή που τα λάθη του ήταν ιδιαίτερα αυξημένα για παίκτη με τόσο μικρή δημιουργικότητα (2).

Σφηνάκια

 

Οι 6/10 βολές του Nikola Jokic κόντρα στους Warriors

Τα 7 λάθη του Karl Anthony Towns με αντίπαλο τη Βοστώνη

Τα 2/14 τρίποντα του Mikal Bridges απέναντι στη Washington

Τα 8 λάθη του Darius Garland κόντρα στην Oklahoma

Οι 2/11 βολές του Rudy Gobert με αντίπαλο τη Βοστώνη

Τα 7 λάθη του Victor Wembanyama απέναντι στο Miami

Οι 8 πόντοι του Paul George κόντρα στο Dallas

One Night Stands

 

Η εύκολη εν τέλει επικράτηση των πρωταθλητών Nuggets επί των Pelicans έδωσε την ευκαιρία στον Mike Malone να χρησιμοποιήσει λίγο περισσότερο έναν εκ των φετινών ρούκι του, τον Julian Strawther. Αυτός δεν έχασε την ευκαιρία να σουτάρει σαν μανιακός, εκτελώντας 13 φορές σε 19 λεπτά συμμετοχής. Με 8 από αυτά τα σουτ να καταλήγουν στο διχτάκι, τελείωσε το παιχνίδι με 21 πόντους, στην πρώτη μεγάλη εμφάνιση της καριέρας του.

To Houston έκανε πλακίτσα στο μεσοβδόμαδο παιχνίδι με τους Lakers. Πλακίτσα όμως έκανε και ο γιαπωνέζος της καρδιάς μας, ο Rui o Hatchimura, τουλάχιστον σε επίπεδο σκορ. Με το παιχνίδι να έχει κριθεί έβαλε 24 πόντους με 10/14 σουτ και πήρε 8 rebounds. Είχε ακόμη 2 assists και 3 stocks σε μία βραδιά που κατά τα άλλα θα ξεχαστεί γρήγορα.

Ο Kyle Lowry ήταν για πολλά χρόνια ένα από τα καλύτερα point guard της λίγκας. Πλέον όμως έχει κακογεράσει αγωνιστικά και οι καλές εμφανίσεις είναι εξαιρετικά σπάνιες. Τόσο, που μπαίνει ακόμη και σε One Night Stand. Κόντρα στο Memphis θυμήθηκε τον παλιό, καλό εαυτό του και με 17 πόντους (5/11 σουτ), 11 rebounds και 9 assists συνέβαλε αποφασιστικά στη νίκη του Miami.

Όσοι τον είχαμε δει, ξέραμε πως ο Jordan Hawkins είναι ένας ψιλοσυγκλονιστικός σουτέρ πριν ακόμη πατήσει πόδι σε γήπεδο του ΝΒΑ. Μετά το ματς της Δευτέρας, μάλλον το κατάλαβαν και όσοι/ες δεν το γνώριζαν. 31 πόντοι κόντρα στο Denver με 7/14 τρίποντα, 7 rebounds και 3 assists, με τον Hawkins να είναι ένας από τους ελάχιστους παίχτες των Pelicans που διασώθηκαν.

Να πανικοβληθώ;;!;!!;;;;!;;!;;;

Υπάρχουν πολλοί παίκτες που μας προβληματίζουν, πιθανότατα όμως κανένας περισσότερο από τον Andrew Wiggins. Ο forward των Warriors έχει μία από τις πιο περίεργες πτώσεις απόδοσης που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια σε καλούς παίχτες, χωρίς φαινομενικά να υπάρχει κάποια αιτία. Τα νούμερά του είναι αγνώριστα και ήδη σε πάρα πολλές λίγκες τα drops με το όνομά του πέφτουν βροχή. Πόσο άσχημα όμως είναι τα πράγματα;

Αρχικά, από τη μεριά των αριθμών, είναι πάρα πολύ άσχημα. Ο Wiggins έχει career low σε κάθε στατιστική κατηγορία, εκτός από τα επιθετικά rebounds. Το 15% που έχει στα τρίποντα είναι αβυσσαλέο, ενώ ακόμη και τα αμυντικά στατιστικά του είναι κάκιστα, ειδικά για έναν παίκτη που διακρίνεται σε αυτό το κομμάτι του γηπέδου. Πως είναι όμως ο ρόλος του στο παρκέ;

Παρά τα άσχημα νούμερα, η αγωνιστική του εικόνα είναι αρκετά καλύτερη από τους αριθμούς. Κι αυτό γιατί στην άμυνα ακόμη κάνει πράγματα που δεν αποτυπώνονται στατιστικά. Στην πίσω μεριά του παρκέ ο Wiggins ακόμη μαρκάρει τον καλύτερο περιφερειακό παίχτη των αντιπάλων και είναι υπερχρήσιμος στο σύστημα της ομάδας του. Απλώς δεν του πάνε ιδιαίτερα τα ματς και γι’ αυτό μέχρι στιγμής δεν βγαίνουν αμυντικά στατιστικά. Η προσπάθεια όμως υπάρχει, οπότε μην εκπλαγείτε αν αρχίσουν random αγώνες των 4-5 stocks. Το μεγάλο πρόβλημα είναι στην επίθεση, που φαίνεται σαν να έχει χάσει όση αυτοπεποίθηση είχε ποτέ. Αυτό έχει και σαν αποτέλεσμα να φοβάται να σουτάρει και εν τέλει με λιγότερες προσπάθειες, μοιραία να είναι μικρή και η συγκομιδή. Το παιχνίδι του Paul στη second unit είναι ball dominant και αυτό δεν τον ευνοεί. Τα προηγούμενα χρόνια ο Wiggins σε πολλές περιπτώσεις αγωνιζόταν με τους αναπληρωματικούς και μεγάλο μέρος του σκορ του ερχόταν από εκεί.

Στο δια ταύτα, προφανώς και υπάρχει λόγος πανικού και μάλιστα σοβαρός. Όσο όμως βλέπω τα πράγματα, δεν μπορώ να πιστέψω πώς ένας παίκτης του 40% σε όλη την καριέρα του στους Warriors, θα συνεχίσει να σουτάρει με 15%. Όσο κι αν προσπαθήσει, είναι εξαιρετικά δύσκολο ένας καλός αμυντικός που προσπαθεί να κάνει 1 κλέψιμο κάθε 5 αγώνες. Ναι, η απόδοση είναι μειωμένη, αλλά του πάνε στραβά τα πάντα. Φαίνεται πολύ δύσκολο να μην βελτιωθεί και μάλιστα αρκετά. Ωστόσο είναι αμφίβολο ότι θα φέτος θα φτάσει στο επίπεδο των προηγούμενων ετών. Αν καίγεστε για άμεσα αποτελέσματα, η επιλογή του streaming μοιάζει μονόδρομος. Αν όμως σας παίρνει να τον κρατήσετε, ίσως αποζημιωθείτε σύντομα.

Πούλα και φύγαμε για Βραζιλία

 

Στο σημερινό ΝΒΑ υπάρχουν ομάδες που δεν τα πηγαίνουν καλά και είναι βαθιά προβληματικές για διάφορους λόγους. Όσο άσχημα όμως και να είναι τα πράγματα σε αυτές τις ομάδες, τίποτα δεν μοιάζει με τους Charlotte Hornets. Ένα franchise που εδώ και μία δεκαετία είναι καταδικασμένο να έχει παράγοντες όμως ο Michael Jordan και τραγικά προπονητικά απολιθώματα όπως ο Steve Clifford. Στους Hornets, λοιπόν, έχουν επιλέξει (για σωστούς ή λάθος λόγους) τον LaMelo Ball ως τον απόλυτο παίχτη που θέλουν να στήσουν την ομάδα τους και γι’ αυτό του έδωσαν 200 ωραιότατα εκατομμύρια δολάρια. Παρακολουθώντας όμως φέτος θα έχετε διαπιστώσει πως η μπάλα δεν βρίσκεται τόσο πολύ στα χέρια του, όσο θα περίμενε κάποιος. Αντιθέτως, ο Clifford (του οποίου είναι γνωστή η αδυναμία στους μεσήλικες παίκτες) θέλει η μπάλα να περνάει αρκετή ώρα στα χέρια κάποιων άλλων παιχτών.

Όπως όμως είναι γνωστό, η κρίση γεννάει ευκαιρίες φίλες και φίλοι και δεν θα μπορούσε να συμβαίνει διαφορετικά στους Hornets. Πέραν του Terry Rozier, που είναι ο ένας δευτερεύον χειριστής της ομάδας, ο τελευταίος παίχτης που περνάει δυσανάλογα πολύ χρόνο με τη μπάλα στα χέρια είναι ο Gordon Hayward. Ο Gordon όντας ένας εξαιρετικός παίκτης στα βασικά του μπάσκετ, με μεγάλη πλέον εμπειρία, έχει αξιοποιήσει στο έπακρο το usage που του επιτρέπει να έχει ο προπονητής του κι παρουσιάζει νούμερα κοντά στο career high σε μία σειρά από στατιστικές κατηγορίες: δίνει 5,6 (!) τελικές πάσες βράδυ, κάνει 1.9 (!) κλεψίματα, 0.8 τάπες (!), 5.8 rebounds και σουτάρει με 41% από το τρίποντο. Όλες οι παραπάνω επιδόσεις είναι είτε career high, είτε πάρα πολύ κοντά σε αυτό. Παράλληλα, έχει 18.5 πόντους και αγωνίζεται 33 λεπτά κάθε βράδυ.

Θα μου πείτε, γιατί τότε να δώσω τέτοιο παιχταρά, ειδικά αφού τον πήρα σε χαμηλούς γύρους; Για δύο λόγους. Πρώτον, όταν σε έναν παίκτη που παίζει 15 χρόνια επαγγελματικό μπάσκετ βλέπετε career high οπουδήποτε, αυτό πρέπει να σας προβληματίσει. Ιδίως όταν δεν συντρέχει κανένας απολύτως λόγος για κάτι τέτοιο στην τρέχουσα κατάστασή του, όπως τώρα με τον Hayward. Συνήθως αυτές οι καταστάσεις δεν κρατούν πολύ και μοιραία θα πέσουν στα επίπεδα ισορροπίας. Τότε όμως θα έχει πέσει και η τιμή του. Δεύτερον, ξέρετε ποια ήταν η τελευταία χρονιά που ο Hayward αγωνίστηκε περισσότερα από 30 λεπτά, σε περισσότερους από 52 αγώνες; Τη σεζόν 2016-17 είναι η απάντηση. Ο Gordon είναι ένας από τους περισσότερο injury prone παίχτες και τα τελευταία χρόνια έχει δείξει ότι το σώμα του δεν αντέχει. Αν συνεχίσει να παίζει χωρίς ανάσες σε αυτά τα λεπτά, οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος του. Αντιθέτως, αν καταφέρετε να τον ανταλλάξετε για κάτι λιγότερο παραγωγικό, αλλά περισσότερο αξιόπιστο, οι πιθανότητες για μια καλύτερη σεζόν μπορεί να είναι με το δικό σας μέρος.

Thinking Ahead

 

Στο Memphis το κακό ξεκίνημα έχει αναγκάσει τους πάντες να ψάχνονται και να δοκιμάζουν πράγματα. Οι τραυματισμοί και οι τιμωρίες έχουν δημιουργήσει τόσα προβλήματα, που οι ιθύνοντες δεν είχαν πρόβλημα να χρησιμοποιήσουν ακόμη και τον Jacob Gilyard. Αυτός ο τύπος που ίσως δεν έχετε ξανακούσει είναι ένας μικροσκοπικός combo guard που στους τελευταίους αγώνες έχει πάρει χρόνο συμμετοχής και τα έχει πάει σχετικά καλά. Φαντασιακά μπορεί να σας δώσει assists, κάποια τρίποντα κι επειδή είναι ζιζάνιο, ακόμη και κλεψίματα. Λογικά τον προλαβαίνετε ως ελεύθερο.

Λειψανδρία και στο Portland, όπου μετά τους τραυματισμούς στην περιφέρεια, ήρθε η σειρά να δοθεί χρόνος στον Skylar Mays. Δεν παίρνουμε όρκο πως θα αφήσει εποχή, όμως για το επόμενο 10ήμερο μάλλον θα είναι βασικός guard στην ομάδα. Και όταν στις πρώτες δύο εμφανίσεις του με 30+ λεπτά επέστρεψε με 10+ assists σε κάθε παιχνίδι, τότε σημαίνει πως αξίζει το ρίσκο να τον τραβήξετε από την FA.

Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό που θα ακολουθήσει ίσως να μην είναι και η πιο δημοφιλής άποψη, ενώ σίγουρα ενέχει ρίσκο. Ο Kevin Durant παραδοσιακά τα τελευταία χρόνια είναι τοπ5 παίκτης όταν αγωνίζεται. Ωστόσο, έχει αρκετά χρόνια να αγωνιστεί σε περισσότερους από 50 αγώνες. Στους πρώτους αγώνες του Phoenix για φέτος, ο Durant παίζει μόνος του, μαζί με συμπληρωματικούς παίκτες. Booker και Beal ήταν τραυματίες και τώρα θα αρχίσουν να ανεβάζουν στροφές. Παρ’ όλα αυτά, με το ζόρι καταφέρνει να βρίσκεται στο τοπ25 των καλύτερων φετινών παικτών, παρά τα 37 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα. Είναι λογικό η επιστροφή των έτερων της Big3 να ανοίξει χώρους και να βοηθήσει τα ποσοστά του, παράλληλα όμως θα του πάρει αρκετό usage. Αν τώρα με όλες τις συνθήκες ευνοϊκές βρίσκεται στο τοπ25, το μέλλον δεν φαντάζει ευοίωνο. Και όλα αυτά χωρίς να λαμβάνουμε υπόψιν πιθανούς τραυματισμούς. Συνολικά, πρέπει να σκεφτούμε πως ίσως αρχίζει μια μικρή πτώση. Αν ήμουν ιδιοκτήτης του KD, θα έριχνα μια ματιά στους υπόλοιπους τοπ20-25 παίκτες και αν έβρισκα έφορο έδαφος, θα σκεφτόμουν σοβαρά την ανταλλαγή του.

Η γωνιά του Porzingis

 

Δεν ξέρω ποιος μάτιασε τον Cam Thomas κι έπαθε διάστρεμμα. Τέλος πάντων, θα τον ψάξω αυτές τις δύο εβδομάδες που θα μείνει εκτός.

Όχι και τόσο καλά τα νέα για τον Jamal Murray. Το πρόβλημα στον οπίσθιο μηριαίο δεν γιατρεύεται όσο γρήγορα περίμεναν και θα μείνει εκτός του υπόλοιπο Νοέμβρη.

Πρόβλημα στον αστράγαλο και για τον Tyler Herro. Υπολογίζεται να απουσιάσει από τις υποχρεώσεις των Heat για άλλες δύο εβδομάδες τουλάχιστον.

Ο Kelly Oubre ήταν εξαιρετικά άτυχος καθώς έπεσε πάνω του αυτοκίνητο και τον χτύπησε. Τουλάχιστον μέσα στην ατυχία του γλίτωσε τα χειρότερα. Σίγουρα εκτός για έναν μήνα, ίσως όμως στην πορεία να μιλήσουμε για πολύ μεγαλύτερη απουσία.

Το περυσινό πρόβλημα στο γόνατο επανήλθε για τον Robert Williams και χρειάστηκε νέα εγχείρηση. Season ending τραυματισμός, χωρίς πολλά πολλά.

Minimum άλλες δύο εβδομάδες εκτός αγωνιστικών υποχρεώσεων για τον Scoot Henderson, εξαιτίας διαστρέμματος.

Δύο εβδομάδες τουλάχιστον θα απουσιάσει ο Walker Kessler από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις των Jazz. Τραυματισμός στον αγκώνα.

 

*Τρία ή τέσσερα παιχνίδια για τις περισσότερες ομάδες αυτή την εβδομάδα. Σκούρα τα πράγματα αν έχετε παίχτες από το Houston, την Indiana και τους Clippers. Θα αγωνιστούν μόνο δύο φορές (στο καλύτερο σενάριο).