Fantastic Beasts and Where to Find Them: Season VIII, Chapter 9

Όπως κάθε Δευτέρα, ένα νέο match up ξεκινάει στις fantasy λίγκες μας, και ένα σωρό νέα ερωτήματα έρχονται για να μας προκαλέσουν πονοκέφαλο σχετικά με το ποιους παίκτες πρέπει να στοχεύσουμε από τη λίστα των free agents, σε ποιους πρέπει να κουνήσουμε μαντήλι, ευχαριστώντας τους για τις υπηρεσίες τους, ποιους να ξεκινήσουμε, αλλά και ποιους να αφήσουμε να πάρουν δυνάμεις στον φαντασιακό μας πάγκο. Δυστυχώς, αυτά είναι ερωτήματα που μέσα σε όλη την τυχαιότητα και την απροβλεπτότητα που διαπνέει το παιχνίδι του fantasy, δεν επιδέχονται προγενέστερης σωστής απάντησης. Ευτυχώς, όμως, το Ball Hog έρχεται να προσπαθήσει να σπάσει αυτήν την τυχαιότητα, καταφεύγοντας σε επιστημονικές αναλύσεις, που στο τέλος θα αποδειχθούν λάθος, αλλά θα έχουμε περάσει καλά προσπαθώντας να καταλάβουμε το γιατί.

The Jokers

Ο LeBron James θα κλείσει τα 39 στο τέλος της εβδομάδας και ακόμη και σε αυτή την ηλικία αποδεικνύεται φαντασιακός θησαυρός. Φέτος είναι φανταστικός, όντας τοπ10 παίχτης συνολικά, όμως αυτή ήταν η καλύτερη εβδομάδα της χρονιάς του. Έκανε κυριολεκτικά τα πάντα: 30/9.3/9 στις βασικές στατιστικές κατηγορίες, τη στιγμή που είχε 54% και 94% σε εντός πεδιάς και βολές αντίστοιχα. Την ίδια στιγμή είχε 2.7 τρίποντα, αλλά και 2.6 stocks κάθε βράδυ παρουσίας του στο παρκέ.

Καλωσορίζουμε με πολύ μεγάλη χαρά στους Jokers έναν αγαπημένο παίχτη: τον DeMar DeRozan. Ο DeRozan φέτος παίζει διαφορετικά και πιο ώριμα από ποτέ, αφήνοντας χώρο στη νέα γενικά που έρχεται (λέγε με Coby White). Αυτή την εβδομάδα ο DeMar ήταν αρκετά εύστοχος (53% fg%, 90% ft%), μοίρασε παιχνίδι (6.8 assists), έπαιξε άμυνα (2 κλεψίματα, 0.8 τάπες) κι έκανε ελάχιστα λάθη (1.8). Ήταν τόσο καλός που οι 21 πόντοι και τα 5 rebounds ήταν απλά συμπληρωματικά στοιχεία στην εβδομάδα του.

Ο Collin Sexton άρπαξε από τα μαλλιά την απουσία σχεδόν οποιουδήποτε μπορεί να παίξει point guard στους Jazz κι έχοντας το ελεύθερο, έκανε το κομμάτι του όλη την εβδομάδα. Είχε 20+ πόντους με σχεδόν πέντε assists μέσο όρο και λίγα λάθη (2), ενώ σούταρε με 90% στις βολές σε μπόλικες προσπάθειες. Έδωσε νούμερα σε κατηγορίες που κανείς δεν περίμενε (2 τρίποντα, 1.3 κλεψίματα) και το μόνο μειονέκτημα της εβδομάδας ήταν το χαμηλό ποσοστό ευστοχίας του.

Σκέφτομαι να εγκαινιάσω μία στήλη με τον random παίχτη του αντιπάλου μου που ξεσκίζεται τα πηγαίνει πολύ καλά κάθε εβδομάδα και κλασσικά μπαίνει στους Jokers. Για τις προηγούμενες ημέρες ήταν ένας παίχτης που όλο το προηγούμενο διάστημα τραγουδούσε συνέχεια “Πουθενά δεν θα υπάρχω…”, αλλά σκέφτηκε πως καιρός είναι πλέον να γράψει νούμερα. Ο λόγος φυσικά για τον Buddy Hield, που έκανε τα πάντα. 18.5/4.3/3.3 με 49% ευστοχία είναι ό,τι πιο λογικό για τον Buddy. Τα 4.3 τρίποντα που πετύχαινε δεν είναι αφύσικα. Αφύσικο είναι το 1 κλέψιμο και οι 1.3 τάπες που είχε ως μέσο όρο όλη την εβδομάδα.

Σφηνάκια

Τα 8 τρίποντα του Jordan Poole κόντρα στο Sacramento

Οι 7/7 βολές του Clint Capela με αντίπαλο το Houston

Τα 5 κλεψίματα του Andre Drummond απέναντι στους Kings

Τα 11 rebounds του Cole Anthony κόντρα στο Milwaukee

Οι 16 assists του Γιάννη με αντίπαλο το Sacramento

Τα 4 κλεψίματα και οι 6 τάπες του Daniel Gafford απέναντι στο Portland

Τα 9/11 σουτ του Jonathan Kuminga κόντρα στους Wizards

Οι 34 πόντοι του Bennedict Mathurin απέναντι στους Clippers

The Bennets

 Καιρό τώρα ήταν υποψήφιος, όμως πάντα υπήρχαν ακόμη χειρότεροι παίχτες. Και τώρα  υπάρχουν, όμως δεν γίνεται να σου χαριζόμαστε για πάντα κύριε Mikal Bridges. Οι 18 πόντοι είναι λίγοι για έναν παίκτη που επιλέχθηκε τόσο ψηλά, ενώ το ίδιο ισχύει για τα 1.3 τρίποντα και τα λιγότερα από 4 rebounds. Λίγα πράγματα από stocks, ενώ σχετικά χαμηλά ήταν τα ποσοστά του και στις βολές (81.8%). Εκεί όμως που κατέστρεψε κόσμο ήταν το ποσοστό του εντός πεδιάς, που ήταν μόλις 34%.

Κακή εβδομάδα για τον Devin Vassell, ο οποίος παρουσιάζει προβλήματα σταθερότητας φέτος. Δύο τρίποντα δεν είναι κακή επίδοση για έναν κοινό παίκτη. Για ένα σουτέρ ολκής όπως ο Devin όμως είναι, την ίδια στιγμή που σούταρε συνολικά με το απογοητευτικό 37%. Τα σχεδόν μηδενικά stocks, σε συνδυασμό με τις χαμηλότερες του μέσου όρου επιδόσεις σε rebounds και assists ολοκλήρωσαν τις κακές επιδόσεις της εβδομάδας.

Φέτος πολύς κόσμος πίστεψε ότι ο RJ Barrett έχει αλλάξει επίπεδο, μετά τον πρώτο μήνα της χρονιάς όμως οι επιδόσεις του μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα. Το 34% που σούταρε εντός πεδιάς άφησε το στίγμα του αυτή την εβδομάδα, επηρεάζοντας κι άλλες κατηγορίες. Είχε ως αποτέλεσμα να πετυχαίνει μόλις 13 πόντους κάθε βράδυ, την στιγμή που είχε λιγότερα από 1 εύστοχα τρίποντα σαν μέσο όρο.

Το roller coaster που λέγεται OG Anunoby βρέθηκε στα κάτω του αυτή την εβδομάδα, απογοητεύοντας και πάλι. 11 πόντοι και 0.8 τρίποντα δεν είναι επιδόσεις αντίστοιχες της ποιότητάς του, ενώ το ίδιο ισχύει και για τα 2.3 rebounds (!). Κάτι λιγότερο δηλαδή από όσα παίρνουν ακόμη και point guards. Το μόλις 1 κλέψιμο και οι μηδενικές τάπες δεν μπορούν επίσης να θεωρηθούν επιτυχία για έναν σπεσιαλίστα του είδους.

Σφηνάκια

Οι 8 πόντοι του Tyrese Haliburton κόντρα στην Oklahoma

Τα 6/18 σουτ του DeAndre Ayton με αντίπαλο το Phoenix

Τα 7 λάθη του Kevin Durant απέναντι στο Sacramento

Οι 2 πόντοι του D’ Angelo Russell κόντρα στο Chicago

Τα 2/12 τρίποντα του Max Strus με αντίπαλο την Νέα Ορλεάνη

Τα 7 λάθη του Jaren Jackson Jr. απέναντι στην Indiana

Οι 8/14 βολές του Luka Doncic κόντρα στο Denver

Τα 0/8 σουτ του Xavier Tillman απέναντι στους Thunder

One Night Stands

Το Dallas πήγε στο Houston χωρίς τους Doncic και Irving για να αντιμετωπίσει τους Rockets, οπότε στην ουσία δεν υπήρχε παιχνίδι. Ήταν όμως ευκαιρία για χρόνο συμμετοχής στους νεόυς, όπως στον rookie Olivier-Maxence Prosper, ο οποίος μάλλον την άρπαξε από τα μαλλιά. Σε 30 αγωνιστικά λεπτά (season high) είχε 20 πόντους με 6/13 σουτ και 7/9 βολές, μαζί με 6 rebounds, 1 κλέψιμο και 3 λάθη.

Στον ίδιο αγώνα μάθαμε ότι αγωνίζεται στο ΝΒΑ με το Dallas ένας παίχτης που λέγεται Dexter Dennis, επομένως είναι μια καλή ευκαιρία να φανούμε ψαγμένοι και να τον βάλουμε σε ένα κείμενό μας. Ο Dennis είδε παρκέ για μόλις 17 λεπτά. Το κοντινότερο παράδειγμα σε αυτό που είδαμε ήταν ο Collin Sexton στο Alabama, όταν και χρειαζόταν ειδική άδεια από τον διευθυντή του κολεγίου για να ξεκολλήσει η μπάλα από τα χέρια του κατά τη διάρκεια του αγώνα. Είχε 8/11 σουτ και συνολικά 18 πόντους, μαζί με 5 rebounds και 4 assists. Για όποιον/α το ξέχασε, επαναλαμβάνω ότι αυτά τα στατιστικά προέκυψαν σε 17 λεπτά.

O Sam Merrill ήδη από τα κολεγιακά του χρόνια στη Utah ήταν ένας φημισμένος σουτέρ και αυτό ακριβώς ήταν το προσόν που του εξασφάλισε μία θέση στο ΝΒΑ. Εξαιρετική μηχανική, quick release και γενικά πανέμορφος στο μάτι. Αυτή την εβδομάδα έκανε δύο σούπερ εμφανίσεις στους ελλιπέστατους Cavaliers, με τη δεύτερη και καλύτερη εξ αυτών κόντρα στην – τι σύμπτωση – Utah. Είχε 27 πόντους με 8/14 τρίποντα, βοηθώντας την ομάδα του να πάρει μία εύκολη εντός έδρας νίκη.

 

Όπως καταλαβαίνετε από όσα διαβάζετε, το τελευταίο διάστημα στο Cleveland έχουν παραμείνει υγιείς μόνο οι φροντιστές, ο προπονητής και ο Max Strus (οπότε ίσως ο τελευταίος να έχει κάποια σχέση με όσα συμβαίνουν – λέω εγώ τώρα), οπότε σε κάθε αγώνα προκύπτει και διαφορετικός – random τύπος –  πρωταγωνιστής. Κόντρα στη Νέα Ορλεάνη ήταν η σειρά του Dean Wade, ο οποίος τελείωσε τον αγώνα με 20 πόντους και 6/8 τρίποντα. Είχε ακόμη 9 rebounds και 2 τάπες, σε μία από τις πιο wtf εμφανίσεις της χρονιάς.

 

Να πανικοβληθώ;;;!;!;!!;!!;;;;

Μία κίνηση που αναμφίβολα ενθουσίασε τους ιδιοκτήτες του (σε dynasty λίγκες) και αυτούς που θα τον ντράφταραν (σε ετήσιες) ήταν η ανταλλαγή του DeAndre Ayton από το Phoenix στο Portland. Εκεί ο “DominAyton” θα μπορούσε να βρει επιτέλους τον χώρο που του στερούσαν στην Arizona, να βγει από τα καλούπια που τον ανάγκαζαν να παίζει για να κερδίζουν οι Suns, να έχει την ευκαιρία να γίνει το πρόσωπο ενός οργανισμού και να δικαιώσει τη συμβολαιάρα των 150 εκατομμυρίων που έχει. Ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο πολύς κόσμος έφαγε την παπάτζα τον πίστεψε, πόνταρε στην έκρηξή του και τον επίλεξε πολύ ψηλά στα draft. Συνήθως εντός του τοπ50.

Τι έχει συμβεί 2 μήνες μετά την έναρξη της σεζόν; Οι περισσότεροι κλαίνε για την επιλογή τους, καθώς ο Ayton έχει απογοητεύσει πλήρως με την παρουσία του στο Oregon. Η πιο κακή επιθετική συνήθεια στη rookie του χρονιά στο Phoenix δεν ήταν άλλη από τα πάρα πάρα πάρα πολλά mid range σουτ που έπαιρνε: τα σουτ δηλαδή που έχει αποδειχθεί ότι είναι τα λιγότερο αποδοτικά στο σύγχρονο μπάσκετ. Και άντε, όταν αυτά γίνονται από φανταστικούς παίκτες του mid range (Durant, Booker, DeRozan κλπ), έχουν μια αποτελεσματικότητα. Όταν όμως γίνονται από τον Ayton δημιουργούν πρόβλημα σε όλη την ομάδα. Μετά βέβαια ήρθε ο Chris Paul και αυτά κόπηκαν. Παράλληλα, φαίνεται πως η επίδραση που είχε πάνω του ήταν τεράστια, καθώς φαινόταν πολύ καλύτερος επιθετικά παίχτης απ’ ότι τώρα. Σε τέτοιο βαθμό που αρχίζουμε να αναλογιζόμαστε αν ο Ayton είναι ο δεύτερος άνθρωπος (μετά τον DeAndre Jordan) στον οποίο ο Paul χάρισε ένα max συμβόλαιο.

Στο Portland τα mid range επέστρεψαν, ενώ η διάθεσή του να παίξει μπάσκετ θυμίζει 45ρη πρώην μπασκετμπολίστα μετά από παιχνίδι 3 ωρών με τους φίλους του. Αποτέλεσμα το συγκλονιστικό νούμερο των 13 (δεκατριών) πόντων που καταφέρνει να σκοράρει σε 31 ολόκληρα λεπτά συμμετοχής. Για να καταλάβετε την τραγικότητα αυτού του νούμερου, σκεφτείτε το εξής: ο Scoot Henderson, ο οποίος έχει δεχτεί άπειρη κριτική στην αρχή της χρονιάς για την απόδοσή του, ο οποίος αγωνίζεται 5 (πέντε) λεπτά λιγότερα κι έχει κυριολεκτικά σπάσει τα καλάθια σουτάροντας με 36% (τριάντα έξι τακατό), έχει μέσο όρο 11 πόντων: δηλαδή ένα καλάθι λιγότερο. Όχι πως στην άμυνα τα πηγαίνει καλύτερα, καθώς δεν τον λες και ογκόλιθο. Στο Phoenix που ήταν αρκετά καλύτερο αμυντικά και είχε συγκεκριμένο ρόλο, φαινόταν καλύτερος. Στο Portland που η συνολική αμυντική λειτουργία δεν καλύπτει δικές του αδυναμίες, δεν φαίνεται σούπερ.

Για καλή του τύχη, το παιχνίδι του είναι εξαιρετικά fantasy friendly. Στην πραγματικότητα έχει 1μησι καλή κατηγορία. Μαζεύει σχεδόν 11 rebounds κάθε βράδυ και έχει 1+ κλέψιμο, το οποίο είναι ικανοποιητικό για την θέση του σέντερ. Το μεγάλο πλεονέκτημα είναι ότι παρόλο που δεν έχει τρίποντο, δεν δίνει assist, σπάνια κάνει τάπες, ΔΕΝ καταστρέφει κατηγορίες. Είναι ικανοποιητικός σε fg% και ft%, ενώ τα δύο του λάθη δεν μας καταστρέφουν. Είναι αστείο πως ένας παίκτης που βοηθάει σε τόσες λίγες κατηγορίες φιγουράρει εντός του τοπ70 με αυτά τα χάλια.

Το κουμπί πανικού για φέτος θα πρέπει ήδη να έχει πατηθεί, καθώς δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι μπορεί να βελτιωθεί. Αντιθέτως, παραδοσιακά οι τελευταίες ομάδες είναι πάντα υποψήφιες για τάχιστο rest των βασικών τους παικτών νωρίς μέσα στη χρονιά, κάπου εκεί δηλαδή που έχουμε τα φαντασιακά Play Offs. Αν κι εσείς δεν πιστεύετε ότι υπάρχει η πιθανότητα να βελτιωθεί φέτος, η παραχώρησή του όσο είναι ακόμη καιρός μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετική επιλογή. Σέντερ είναι, καλές βολές έχει, πάντα υπάρχει ζήτηση για τέτοιους παίχτες.

Πούλα και φύγαμε για Βραζιλία

Στην αρχή της σεζόν αρκετός κόσμος επέλεγε στο ντραφτ τους τον Tyus Jones κάπου στο 70-80. Ο Tyus χρόνια τώρα έχει αποδείξει ότι είναι όχι απλά με διαφορά ο καλύτερος αναπληρωματικός point guard του πρωταθλήματος, αλλά καλύτερος από κάμποσους “βασικούς”. Το trade που τον μετακινούσε από το Memphis στους Wizards θα του έδινε επιτέλους τη δυνατότητα να παίξει βασικός και να βγάλει νούμερα που δεν θα είχαμε ξαναδεί.

Όλα αυτά βέβαια στη θεωρία γιατί κάπου εκεί η μαγεία του Tyus συνάντησε την ψυχολογία των Wizards, δηλαδή ενός από τα μεγαλύτερα τσίρκα του σύγχρονου ΝΒΑ. Οι Wizards φέτος θέλουν να τανκάρουν και το δείχνουν με κάθε τρόπο. Αρχικά απέκτησαν τον Jordan Poole για να φτιάξουν μαζί με τον Kyle Kuzma το μυθικότερο δίδυμο tank commanders που έχει υπάρξει ποτέ σε παρκέ. Αυτό από μόνο του θα ήταν αρκετό να τους διαλύσει τη χρονιά και να αποφύγουν λοιπές γελοιότητες. Αλλά όχι. Αντί να δώσουν το κουμάντο της ομάδας στον αποδεδειγμένα εξαιρετικό Tyus, επέλεξαν να κατεβάζει τη μπάλα ο Kuz ή να επιτρέπουν στον Poole να κάνει ό,τι ηλιθιότητα θέλει. Ο Tyus έμενε να περιφέρεται απλά στο παρκέ και να τους κοιτάει να καταστρέφουν το άθλημα, η χειρότερη τιμωρία δηλαδή για οποιονδήποτε σοβαρό παίχτη.

Τον τελευταίο μήνα και μετά από το μυθικό κράξιμο που έχουν φάει από όλους, έχουν γίνει κάπως πιο ορθολογικοί: το παιχνίδι συνήθως διευθύνεται από τον μοναδικό πραγματικό point guard που έχουν, με αποτέλεσμα η εικόνα και τα αποτελέσματα να είναι πολύ καλύτερα. Μαζί με όλα τα παραπάνω, έχουν ανέβει πολύ και τα νούμερα του Tyus, που πλέον δείχνει κανονικός παίχτης. Για την ακρίβεια, τις τελευταίες 3 εβδομάδες είναι φανταστικός, δίνοντας αυτά που όλοι περίμεναν (και ακόμη περισσότερα) όταν τον ντράφταραν: 6.5 assists για μόλις 1.1 λάθος, 1.7 κλεψίματα κάθε βράδυ, δύο τρίποντα, 15 πόντους και 62% (!) ευστοχία. Αυτά τα νούμερα τον καθιστούν εύκολα τοπ20 για τις τελευταίες 3 εβδομάδες.

Υπό κανονικές συνθήκες η ανάσταση αυτή θα ήταν λόγος να τον κρατήσετε για πάντα στο ρόστερ σας. Στην Washington όμως δεν ψήνονται να κερδίζουν, αφήνοντας να διαρρεύσει πως όλοι οι παίκτες του ρόστερ είναι διαθέσιμοι για ανταλλαγή. Και μαντέψτε ποιος είναι ο μοναδικός που μπορεί να παίξει winning basketball από το συνονθύλευμα που έχουν φτιάξει. Πέραν όμως της πιθανότητας ανταλλαγής (και άρα ενός εντελώς διαφορετικού στάτους σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα), οι Wizards είναι αστείοι φέτος, όπως και ο Unseld. Αν κερδίσουν λίγο ακόμη, τους έχω ικανούς να το γυρίσουν πάλι σε μπάσκετ με point guard τον Kuzma και τον Poole να κάνει γραφικότητες. Αντί για όλο αυτό το ρίσκο, τα στατιστικά του Tyus αυτή τη στιγμή είναι τέτοια που μπορεί να βρείτε έναν πολύ καλό παίκτη στη θέση του. Ένας τοπ60 θα ήταν σούπερ αντάλλαγμα.

Thinking Ahead

Το κενό που έχει προκύψει στους Warriors από τον Draymond Green παραμένει ακόμη ανοιχτό, μιας και ο Kevon Looney μάλλον δεν έχει καταφέρει να εντυπωσιάσει τον Steve Kerr. Παράλληλα, το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα του Andrew Wiggins μάλλον έχει κουράσει τον προπονητή της ομάδας. Τα λεπτά των βασικών στα ψηλά forwards και τη θέση του center πάνε το τελευταίο διάστημα στον Jonathan Kuminga και τον Trayce Jackson-Davis. Ο πρώτος θα δώσει καλό fg%, πόντους και rebounds. Ο δεύτερος στους τελευταίους αγώνες δίνει ικανοποιητικότατα νούμερα ψηλών και φαίνεται να εκμεταλλεύεται την αναμπουμπούλα που υπάρχει. Must add ακόμη και σε ρηχές λίγκες.

Μια άλλη φετινή σχολή κλόουν είναι οι Detroit Pistons που διευθύνει φέτος ο απαράδεκτος Monty Williams. Οι Pistons συνεχίζουν τους πειραματισμούς και την προσπάθεια να καπαρώσουν το χειρότερο ρεκόρ του ΝΒΑ. Πλέον είναι η σειρά του Jaden Ivey να πάρει πολύ χρόνο συμμετοχής και την προηγούμενη εβδομάδα τα πήγε εξαιρετικά. Ο Ivey ήδη από την περυσινή σεζόν είχε αποδείξει ότι μπορεί να γράψει σοβαρά counting stats αν του δοθεί χρόνος. Φέτος εκτός από αυτά, είναι βελτιωμένος και στα ποσοστά. Είναι αδύνατον να μαντέψουμε πόσο θα συνεχιστεί να παίρνει χρόνο, όμως αυτή την περίοδο είναι ελεύθερος σε αρκετές λίγκες και δεν χάνετε κάτι να δοκιμάσετε την τύχη σας.

Η γωνιά του Porzingis

O Brandon Miller αποχώρησε με πρόβλημα στον αστράγαλο από το τελευταίο παιχνίδι των Hornets. Ο οργανισμός-κλόουν της Charlotte δεν δίνει καν updates για τους παλαιότερους τραυματισμούς, επομένως ίσως χρειαστεί να μαντέψετε την κατάσταση του παίχτη.

Ο Karl Anthony Towns τραυματίστηκε στο γόνατο μεσοβδόμαδα. Έχασε ήδη έναν αγώνα και φαίνεται πως ο τραυματισμός του δεν είναι κάτι σοβαρό. Ωστόσο κι εδώ η απουσία updates δεν επιτρέπει να γνωρίζουμε πολλά περισσότερα.

Διάστρεμμα για τον Josh Giddey που λογικά θα επιφέρει μερικούς αγώνες εκτός. Αυτή η εβδομάδα ίσως να περιέχει απουσίες.

Διάστρεμμα για τον Joel Embiid και σίγουρη απουσία τουλάχιστον από τον αγώνα της Δευτέρας. Δεδομένου ότι μιλάμε για τους πιο premium αγώνες της χρονιάς, με εξαίρεση τους Τελικούς, η απουσία του από τέτοιο αγώνα δεν είναι καλό σημάδι.

*Τελευταία στροφή για το 2023, η οποία δεν είναι καλή για Cleveland και Clippers που έχουν μόνο 2 αγώνες αυτή την εβδομάδα. Στα 3 ή 4 ματς όλες οι υπόλοιπες ομάδες